στίχοι: ζω μέσα στη πλάνη (X5) ζω μέσα σε μια πλάτυ,σπασμένη,ε ζω μέσα στη πλάνη,κοντεύει να με τρελάνει ζω μέσα σε πλάνη και σκέφτομαι δε μου φτάνει δε μου κάνει,δε με φτιάχνει,δεν με πιάνει δε με αφήνει,δεν μ'ανάβει,μονάχα μου στρέφει τη κάνη ------------------------------------------ πρωινό σκοτεινό το καλύτερο για στίχο καμπάνες βαράνε στον ύπνο, πετάγομαι σηκώνομαι,τεντόνομαι,δόντια σφίγγω 2 μπουνιές στο τοίχο τα νεύρα να αποφύγω πριν να φύγω αγχωλυτικό φθηνό έστω για λίγο πληγές συμβολικές,κεφάλια και ρωγμές ανοίγω δεδομένα στο κεφάλι σου συνθλίβω γνώρισε με πιο καλά να σου δείξω ότι κρύβω μετά από όλα αυτά η πλάνη σκοτεινη,φωτίζει το δρόμο να φύγω όμως παραμένω στο σημείο χωρίς να ανοίγομαι μονάχα κρύβομαι,είναι το λάθος μου να δίνομαι γιατί διαλύομαι μονάχα καταστρέφω,δεν αναπτύσσομαι συνηθισμένος στο να καίγομαι,να φθείρομαι όχι δε γίνεται,τα πάντα παρανοϊκά,δες το αλλοπρόσαλλα συμβάντα,σκηνικά τα στυλά μες στη πυρά... το πιώμα βοηθάει τελικά πιο πολύ κι από άτομα φιλικά δέρμα με πληγές,φωνή,άρρωστες σκέψεις και πονεμένα οστά,από τα 15 στη σειρά κινούμενοι στόχοι,βατώ στη πόλη,οι πόθοι νεκροί,αισθήματα ψυχρά λόγια κενά βλέμματα νοσηρά,σ'αποσπούν από τη μάχη σε χώνουν στην απάτη,μου γύρισαν το μάτι ----------------------------------------------------------- ζω μέσα στη πλάνη,κοντεύει να με τρελάνει ζω μέσα σε πλάνη και σκέφτομαι δε μου φτάνει δε μου κάνει,δε με φτιάχνει,δεν με πιάνει δε με αφήνει δεν μ'ανάβει,μονάχα μου στρέφει τη κάνη ζω μέσα στη πλάνη,κοντεύει να με τρελάνει ζω μέσα σε πλάνη και σκέφτομαι δε μου φτάνει δε μου κάνει,δε με φτιάχνει,δεν με πιάνει δε με αφήνει δεν μ'ανάβει,μέχρι να με αποτρελάνει ----------------------------------------------------- νοσηρό σκεπτικό ανταποκρίνεται ακόμα σε ότι ανώμαλο και αν δει ο κόσμος μια τσίμπλα,η πόλη πιο μικρή φτωχό μυαλό από πόνο,πες μου πως να αντισταθεί τι να πω,τι να μου πείτε; οι πολυκατοικίες μου ομορφαίνουν τη ζωή παράνομη παράνοια κινείτε παράσιτα κινούμενα στη πόλη να κρυφτείτε άδεια παρανομής η παράνοια με ώρα διανομής το χώνω σαρδάμ να καείτε παγιδευμένος στο χθες,μετρώ στο σώμα εκδορές ξύνω πληγές παίρνουν αέρα,κοίταξε ψηλά και δες παίζουν ρωγμές στον ουρανό,η πλάνη σκεπάζει κέντρα όρθια τα δέντρα τη κρατάνε τεντωμένη αόρατη,πανέμορφη,ισχυρή καλά κρυμμένη μπερδεμένη στη πόλη σε σώματα διαχυμένη αφού μπει στο μυαλό,ότι δίνει το παίρνει παράνοια γύρω μου συντέλω βιώνω όνειρο τρελό η πλάνη εδώ να με κοιτάζει απορώ τι άλλο μπορεί να ζητά,θα τη σκοτώσω μια μέρα χαλάλι άμα καώ --------------------------- ζω μέσα στη πλάνη,κοντεύει να με τρελάνει ζω μέσα σε πλάνη και σκέφτομαι δε μου φτάνει δε μου κάνει,δε με φτιάχνει,δεν με πιάνει δε με αφήνει δεν μ'ανάβει,μονάχα στρέφει μου τη κάνη ζω μέσα στη πλάνη,κοντεύει να με τρελάνει ζω μέσα σε πλάνη και σκέφτομαι δε μου φτάνει δε μου κάνει,δε με φτιάχνει,δεν με πιάνει δε με αφήνει δεν μ'ανάβει και ο κάρτας τι να κάνει;
στίχοι:
ζω μέσα στη πλάνη (X5)
ζω μέσα σε μια πλάτυ,σπασμένη,ε
ζω μέσα στη πλάνη,κοντεύει να με τρελάνει
ζω μέσα σε πλάνη και σκέφτομαι δε μου φτάνει
δε μου κάνει,δε με φτιάχνει,δεν με πιάνει
δε με αφήνει,δεν μ'ανάβει,μονάχα μου στρέφει τη κάνη
------------------------------------------
πρωινό σκοτεινό το καλύτερο για στίχο
καμπάνες βαράνε στον ύπνο,
πετάγομαι σηκώνομαι,τεντόνομαι,δόντια σφίγγω
2 μπουνιές στο τοίχο
τα νεύρα να αποφύγω πριν να φύγω
αγχωλυτικό φθηνό έστω για λίγο
πληγές συμβολικές,κεφάλια και ρωγμές ανοίγω
δεδομένα στο κεφάλι σου συνθλίβω
γνώρισε με πιο καλά να σου δείξω ότι κρύβω
μετά από όλα αυτά
η πλάνη σκοτεινη,φωτίζει το δρόμο να φύγω
όμως παραμένω στο σημείο χωρίς να ανοίγομαι
μονάχα κρύβομαι,είναι το λάθος μου να δίνομαι
γιατί διαλύομαι
μονάχα καταστρέφω,δεν αναπτύσσομαι
συνηθισμένος στο να καίγομαι,να φθείρομαι
όχι δε γίνεται,τα πάντα παρανοϊκά,δες το
αλλοπρόσαλλα συμβάντα,σκηνικά
τα στυλά μες στη πυρά...
το πιώμα βοηθάει τελικά πιο πολύ κι από άτομα φιλικά
δέρμα με πληγές,φωνή,άρρωστες σκέψεις
και πονεμένα οστά,από τα 15 στη σειρά
κινούμενοι στόχοι,βατώ στη πόλη,οι πόθοι
νεκροί,αισθήματα ψυχρά λόγια κενά
βλέμματα νοσηρά,σ'αποσπούν από τη μάχη
σε χώνουν στην απάτη,μου γύρισαν το μάτι
-----------------------------------------------------------
ζω μέσα στη πλάνη,κοντεύει να με τρελάνει
ζω μέσα σε πλάνη και σκέφτομαι δε μου φτάνει
δε μου κάνει,δε με φτιάχνει,δεν με πιάνει
δε με αφήνει δεν μ'ανάβει,μονάχα μου στρέφει τη κάνη
ζω μέσα στη πλάνη,κοντεύει να με τρελάνει
ζω μέσα σε πλάνη και σκέφτομαι δε μου φτάνει
δε μου κάνει,δε με φτιάχνει,δεν με πιάνει
δε με αφήνει δεν μ'ανάβει,μέχρι να με αποτρελάνει
-----------------------------------------------------
νοσηρό σκεπτικό ανταποκρίνεται ακόμα
σε ότι ανώμαλο και αν δει
ο κόσμος μια τσίμπλα,η πόλη πιο μικρή
φτωχό μυαλό από πόνο,πες μου πως να αντισταθεί
τι να πω,τι να μου πείτε;
οι πολυκατοικίες μου ομορφαίνουν τη ζωή
παράνομη παράνοια κινείτε
παράσιτα κινούμενα στη πόλη να κρυφτείτε
άδεια παρανομής η παράνοια με ώρα διανομής
το χώνω σαρδάμ να καείτε
παγιδευμένος στο χθες,μετρώ στο σώμα εκδορές
ξύνω πληγές παίρνουν αέρα,κοίταξε ψηλά και δες
παίζουν ρωγμές στον ουρανό,η πλάνη σκεπάζει κέντρα
όρθια τα δέντρα τη κρατάνε τεντωμένη
αόρατη,πανέμορφη,ισχυρή καλά κρυμμένη
μπερδεμένη στη πόλη σε σώματα διαχυμένη
αφού μπει στο μυαλό,ότι δίνει το παίρνει
παράνοια γύρω μου συντέλω βιώνω όνειρο τρελό
η πλάνη εδώ να με κοιτάζει απορώ
τι άλλο μπορεί να ζητά,θα τη σκοτώσω μια μέρα
χαλάλι άμα καώ
---------------------------
ζω μέσα στη πλάνη,κοντεύει να με τρελάνει
ζω μέσα σε πλάνη και σκέφτομαι δε μου φτάνει
δε μου κάνει,δε με φτιάχνει,δεν με πιάνει
δε με αφήνει δεν μ'ανάβει,μονάχα στρέφει μου τη κάνη
ζω μέσα στη πλάνη,κοντεύει να με τρελάνει
ζω μέσα σε πλάνη και σκέφτομαι δε μου φτάνει
δε μου κάνει,δε με φτιάχνει,δεν με πιάνει
δε με αφήνει δεν μ'ανάβει και ο κάρτας τι να κάνει;
Το πιομα βοηθάει τελικά πιο πολυ και απο ατομα φιλικά..