ริชาร์ด ไฟน์แมน (Richard Feynman) นักวิทยาศาสตร์อารมณ์ดี | Sci&Tech

ริชาร์ด ไฟน์แมน (Richard Feynman) นักวิทยาศาสตร์ผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ และได้รับการยกย่องให้เป็นบิดาของนาโนเทคโนโลยี เขาได้รับการขนานนามว่าเป็นนักวิทยาศาสตร์อารมณ์ดี เพราะชอบตีกลองบองโก ชอบการแสดงแสดงละครเวที ชอบวาดภาพ และเป็นครูที่วิชาฟิสิกส์ได้สนุกสนาน ชวนเรื่องราวชีวิตและแรงบันดาลใจ รวมถึงบทบาทสำคัญของเขาที่มีส่วนช่วยในการไขปริศนาโศกนาฏกรรมกระสวยอวกาศชาเลนเจอร์ระเบิดใน Sci & Tech ตอนนี้
Co-host: ดร.บัญชา ธนบุญสมบัติ
Host: ธรณินทร์ เทพวงค์
อัปเดตเรื่องราววิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและนวัตกรรม ที่จะทำให้คุณทันโลก
กับรายการ Sci & Tech ได้ที่เว็บไซต์ www.thaipbspodcast.com/sciand...
ติดตามข่าวสารจาก Thai PBS Podcast ได้ทาง
facebook: / thaipbspodcast
twitter: / thaipbspodcast
#SciAndTech #ThaiPBSPodcast #ThaiPBS #วิทยาศาสตร์ #เทคโนโลยี

[@soburapha9486]

ขอบคุณครับ

[@nowherevlog9718]

ติดตามตลอดเลยนะครับ

[@santijariyavichai]

ฉันทันชาเลนเจอ ตอนนั้นอนุบาล1ค่ะ

[@santijariyavichai]

วัยเด็กมีส่วนค่ะ ฉันได้รับคณิตศาสตร์ ตั้งแต่ ป.1 เทอม2 พอ ป.2 ฉันก็สอบได้เกรด4 คนเดียวในห้อง พอป.3เทอม2ฉันท่องสูตรคูณได้12แม่ภายใน1ชม. จึงหยุดเพราะครูบอกให้ท่องแค่12แม่ตอนนั้นสมองฉันจำดีมาก แล้วฉันก็เรียนดีมาตลอด จนป.5เทอม2เพื่อนมาชวนเล่นจนเสียการเรียนแล้วฉันก็เรียนแย่ลง เรื่อยๆพอเข้าม.1ก็ถูกครูคณิต ทำโทษให้ไปยืน1เทอมจนฉันไม่ได้เรียน ข้อหาคุย ที่จำได้คือห้องมันเงียบๆสนิท แล้วเพื่อนคนนึงพูดอะไรก็ไม่รู้ฉันจำไม่ได้แล้วฉันตอบไปเบาๆ ครูมาทำโทษฉันหลังจากนั้นฉันไม่ได้เรียนเลขอีกเลยตอนนั้นคิดว่าครูคนนั้นดูเครียดมากใช้ความเครียดสอนเด็กคณิตไม่ได้ยากๆที่คนสอนม.ต้นฉันไม่ได้เรียนเลขอีกเลยหลังจากนั้นฉันจึงเกลียดการทำโทษอย่างอยุติธรรม ตอนนั้นฉันรู้สึกโกรธครูคนนั้นมากจนจบม.3ฉันไม่ได้เรียนต่อม.4ฉันจึงคิดไปสอบเข้า ปวช.เอกอิเล็คทรอนิกส์ แต่ฉันไม่มีความรู้คณิตศาสตร์เลยฉันจึงคิดๆๆคิดว่าพวกที่ไปสอบโรงเรียนช่างกลมีแต่เด็กกุ้ยไม่เก่งการเรียนฉันจึงคิดว่าถ้าฉันทำคะแนนคณิตศาสตร์ดีก็สอบติด ฉันจึงใช้เวลาเดือน เศษๆอ่านวิชาเลขม.ต้นเกือบหมดฉันเกงข้อสอบเองบทเกงถูกด้วยบทที่ไม่ได้อ่านก็ไม่ออกที่อ่านไปออกหมด จนฉันสอบติด แต่ฉันเจอปัญหาบางอย่างทำให้เรียนแย่อีกจนถึงปวช.3ถึงวิชา คอมพิวเตอร์ ต้องเรียนเขียนโปรแกรมฉันก็เล่นสนุกในห้องจนใกล้ส่งงานฉันอ่านหนังสือ6ชม.ตั้งแต่00.00น.ถึง00.06น.จนเข้าใจคิดออกมาเป็นภาพแล้ววันต่อมาฉันก็เขียนcodeโปรแกรมลงกระดาษวันรุ่งขึ้นไปพิมพ์ลงฟรอบปี้ดิสส่ง ตอนนั้นเพื่อนๆในห้องก๊อบปี้ส่งงานทั้งนั้นไม่ได้รู้ไม่ได้เข้าใจ มีเพื่อนฉันอีกหนึ่งคนที่เข้าใจที่ฉันถามเพื่อเรียนรู้เพื่อนคนนั้นไม่ได้ก๊อบส่ง ตอนนั้นมีน้อยคนที่ทำเองฉันเป็น1ในนั้นแล้วฉันก็ได้เรียนฟิสิกส์เป็นวิชาที่ฉันรู้สึกสนุกทุกครั้งที่เข้าเรียนฉันจะตั้งใจเรียนวิชานี้ แต่ก็ได้เรียนฟิสิกส์แค่เทอมเดียวเพราะหลักสูตรมีแค่นี้ ฉันคิดว่าควรจะยุบโรงเรียนเทคนิคให้หมดแล้วให้เรียนต่อม.4ทุกคนถ้ามีแล้วเกิดปัญหาก็ไม่ควรมี ปัญหาอาชญากรรม ปัญหาการเรียน ปัญหายาเสพติด และปัญหา ต่างๆจนจบปวช.3ฉันจึงคิดไปสอบวิศวะแต่ฉันก็มีปัญหานิดหน่อยฉันจึงหยุดจนตอนนี้ฉันอายุ44ปีแล้วค่ะตอนนี้ฉันไม่รู้จะเอาอย่างไรกับความถนัดของฉันแล้วไม่รู้ฉันเสียมันไปหรือยัง วัยเด็กวัยโตมีส่วนค่ะสิ่งแวดล้อมก็ด้วยไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงเป็นคนชอบคิด คิดทุกอย่าง คิดจนเหมือนคนบ้า ทำไมต้องอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ฉันไม่ได้ใช้ชีวิตแบบอัจฉริยะทั่วไป จึงห่างหายจากการเรียน

[@user-ke5ey4wv7s]

น่าเสียดายโอกาสของคุณมากๆครับ ผมเองก็ชอบวิทยาศาสตร์มาก ชอบคิดทดลอง สิ่งต่างๆ เคยใฝ่ฝันอยากเป็นนักประดิษสิ่งต่าง และตอนนี้ผมมีลูกผมก็อยากให้ลูกสาว ทั้งสองคนมีความรู้ทางด้านวิทยาศาสตร์มากๆ ถ้ามีอะไรจะแนะนำก็ยินดีมากๆครับ เพื่อใช้ในแนวทางเลี้ยงดูลูกๆของผม

[@santijariyavichai]

@@user-ke5ey4wv7s เลี้ยงด้วยความรักไม่บังคับ ถ้าลูกชอบศิลปก็สอนแบบ วิทย์ก็ได้นะ เพราะวิทยาศาสตร์ก็คือธรรมชาติรอบตัวแบบความเป็นจริง

[@santijariyavichai]

@@user-ke5ey4wv7s อย่าบังคับลูกสาวนะค่ะ คนจะเก่งอยู่ที่เด็ก อยู่ที่นิสัยการคิด เด็กพวกนี้จะมีลักษณะการคิดๆแบบเหมือนคนบ้านิดๆ ต่อให้อ่านให้ตายถ้าหัวไม่ได้เป็นแบบนั้นก็ป่วยการ

[@santijariyavichai]

@@user-ke5ey4wv7s ฉันไม่รู้ว่าต้องสอนยังไงหรอก แต่ต้องเลี้ยงให้เขาดิ้นรนเองบ้าง ฉันโตมาแบบไม่มีพ่อๆตายตอน6ขวบแม่ก็ไม่ได้สอนฉันพี่ก็ไม่ได้สอน ฉันต้องโตเองคิดเองดิ้นรนเองและคิดเอง บ้านฉันไม่ได้รวยจึงลำบากมาก ฉันจึงทำในสิ่งที่เด็กควรทำแค่นั้น แต่คุณก็แนะนำเขาได้คอยดูห่างๆแต่ไม่ทิ้งเขาให้โดดเดี่ยว ตอนเด็กฉันโดเดี่ยวเรียนเองโตเองแม่แค่ให้เงิน ตอนเด็กฉันคิดว่าโตขึ้นต้องได้งานดีๆเรียนดีๆมีเงิน ฉันมีเพื่อนที่เล่นฟุตบอลฉันก็เล่นๆๆ แล้วก็คิดไฝ่ฝันว่าถ้าได้เป็นนักฟุตบอลคงรวยฉันก็ฝึกๆๆตอนอายุ17ไปซื้อวีดีโอฝึกฟุตบอลมาแล้วทำตามฉันฝึกอยู่2เดือนกว่าแล้วฉันไปเล่นที่สนามฉันกินทุกคนขาดผู้ใหญ่ที่เคยว่าเคยด่าฉันที่สนามต้องมาวิ่งไล่เตะ ตอนนั้นฉันเท่มากยังกับเมสซี่ เข้ามาแย่งบอลฉันเลี้ยงหลบได้หมดแบบเป็นธรรมชาติแบบทุกคนที่ดูอยู่ข้างสนามร้องฮู้ฮาาแบบทึ่งไปเลย แต่น่าเสียดายฉันทำอะไรก็มีอะไรมาทำให้ฉันไม่ได้ไปต่อแล้วฉันก็ต้องเลิก ที่ฉันฝึกแค่2เดือนกว่าแต่เด็กที่ฝึกด้วยกันทำได้แต่เล่นไม่ไม่ได้เพราะไม่มีประสบการณ์ในการเล่นส่วนฉันเล่นตั้งแต่อายุ9ขวบแต่เด็กรุ่นน้องเพิ่งมาเล่น จึงเอาที่ฝึกมาใช้ไม่ได้ ตอนนั้นฉันทำได้หมดเลี้ยงหลบผู้รักษาประตู ถ้าประเทศดีกว่านี้ฉันคงไปไกลแต่ฉันซวยทำอะไรก็เหมือนมีอะไรมาขัด ต้องอยู่ที่สมองด้วย ไม่ใช่จะทำได้ทุกคน ต้องเจอความลำบากในวัยเด็กโดนกดดัน แต่ทุกวันนี้ฉันยังเหมือนเดิม กับความซวย

[@santijariyavichai]

@@user-ke5ey4wv7s ทุกวันนี้ฉันได้ค่าแรงวันละ150บาทฮ่า ฮ่าฮ่า🤣😆😂😁😭😭

[@user-xt9ri1vl7d]

ตัวจึงระยอง เอ้ยตัวตึงฟิสิกส์