არასოდეს გვეშველება, თუ საქათრველოს ყველა დროის ხელისუფლება მხოლოდ საკუთარი ოჯახის ეკონომიკის გაძლიერებაზე იზრუნებს და არა ქვეყნის ეკონომიკის გაძლიერებაზე (რაც ჯერ-ჯერობით ასეა).
ცხარე ცრემლით ვტირივარ,მიყვარხარ ჩემო უბედურო სამშობლოვ,დავტირი ჩემს ბედს და იღბალს,მომავალს.. სრულიად დარწმუნებული რომ საფლავიც არ მეღირსება ჩემს მიწაზე..არადა რომ ნახოთ როგორ მძონავს შეგეცოდებით:-) მტელი ღამე ვგმინავ და ვოხრავ..ძილში მეტად ვდარდობ ვიდრე მღვიძარე...გულში მაქვს დარდი ჩაყოლილი,უკვე ჩვევად მქცა:-)
ადამიანურად სიცოცხილ პირობას რომ ვერ მოგცემს საკუთარი მთავრობა ან თანა მოქალაქე , სულ ერთმანეთის შურში და პირველ ტახტზე ბრძოლაში , გავიხვეწებით საზღვარ გარეთ აბა რა...
საკუთარ ქვეყანაში გაჭირვება უფრო იოლი ასატანია, ვიდრე უცხოეთში ასეთი ცხოვრება. მშობლიურ მიწას რაღაც მაგიური ძალა აქვს და ყველა ემიგრანტს დააბრუნებს საქართველოში
ეეჰ.. მეც ერთი ამათთაგანი ვარ და ვიცი რაც ხდება. თავიდან ყველას განურჩევლად გულის ფიზიკურ ტკივილამდე გვიჭირს, ცრემლი შეუშრობლად გვდის და ასე ვეჩვევით აქაურ ყოფას, რაც სწორედ, რომ მონური ფსიქოლოგიით ცხოვრებაა. კარგადაა ამ ფილმში აღწერილი ეტაპები, თუ რა დროის გასვლის შემდეგ რა ეტაპი დგება ქართველი ემიგრანტების ცხოვრებაში.. უცხოეთში, ამერიკაშიც კი, რაც ემიგრანტების ქვეყანაა - ყოველთვის სტუმრად რჩები, არასდროს ხარ ადგილობრივი, მით უფრო, რომ ჩვენ ქართული ფსიქიკით გავიზარდეთ და ბევრი ადამიანობა ვნახეთ, სხვა გრძნობები გვაქვს მგონია. წლების შემდეგ აღარ გვიჭირს აქ ყოფნა, უფრო ის გვიჭირს იქ დაბრუნებულებს, არც გვხვდება: თითქოს ყველაფერი მართლაცდა სხვანაირია, ისეთი არაა, როგორიც მაშინ გვახსოვდა, როცა დავტოვეთ. მაშინ ხომ ის ჩვენი ქვეყანა იყო. ახლაც ჩვენია, მაგრამ სხვაობა იმდენად დიდია იქაურსა და აქაურ ყოველდღიურობას შორის, რომ კივილი გვინდება - სიმართლეს ჩასვლის შემდეგ ვხედავთ და იმ ზომადე გვტკივა, სადაც უკან მოხედვისას ვეღარაფერს ხედავ ცხოვრებაში ხელმოსაჭიდს, ცხოვრება ფერადობას კარგავს - ის ზღაპრული ქვეყანა, სადაც შენი ოცნებები დატოვე - სხვა აღმოჩნდება ხოლმე - დანგრეული, გატიალებული, უაღრესად გაჭირვებული და საოცრად მოქუშული, იმედწართმეული ადამიანებით.. ძნელია ამის ყურება. ძნელია იმის დანახვა, რომ რისთვისაც ამდენი წელი იწვალე დ აიოცნებე - მისი სრულიად საპირისპირო გხვდება. რეალობა ცაზე შავ ღრუბლებს შეკრულს გავს. შემდეგ ისევ ვბრუნდებით, და ისევ ვაგრძელებთ მონოტონურ ცხოვრებას. მახსენდებიან უნუგეშოდ დატოვებული ქართველები სამშობლოში, ყოველდღიურად მშრომელი დედა და წელებზე ფეხშემდგარი მამა.. გაჭირვებული, ავადმყოფი ბიძა, რომელიც ცხოვრებას არ ნებდება და მშიერი, ცამოფხავებული, გაძვალტყავებული მეზობლები.. საშველი რა არის არ ვიცი. ყველაფერი ყველგან ლამაზად ცანს, ცხოვრება მხოლოდ ოცნებაშია მარტივი, თუ ტკბილი. სინამდვილეში ცხოვრება ერთი წამია და ჩვენ ისიც ვერ შეგვირგია. მაინც დიდი მადლობა სტუდია გუთანს, რომ გავხსენებს რეალობას.
ლოცვა ყველაზე დიდი საქმეა, ვილოცოთ და ღმერთი დაგვეხმარება, თუ გადარჩენა გადარჩენა გინდათ უნდა ჩამოხვიდეთ თორემ დაგჩიპავენ და მერე გინდა ჩამოდით და გინდა არა. დაჩიპულებს ანტიქრისტე მართავს და თავისუფალ ნებას უზღუდავს. სანამ დროა მოდით ღვთისმშობლის წილხვედრ ქვეყანაში მამაულში საქართველოში . წინასწარმეტყველებდა ბერი გაბრიელი გადასარჩენი სულები საქართველოში მოვლენო . მუხლმოდრეკით გევედრებით ჩამოდით საქართველოში და ღმერთი ყველAფერს შეგაძლებინებთ , თქვენ უბრალოდ უნდა გადაწყვიტოთ რომ საქართველოში მოხვიდეთ და დანარჩენს ღმერთი მოგცემთ რაც დაგჭირდებათ . დიდი სიყვარულით გევედრებით რომ დაუბრუნდით თქვენ მშობლიურ მიწას . პატრიარქმა მოგცათ ყველას კურთხევა ჩამოდით საქართველოში
პატრიოტო ემიგრანტებო მე თქვენ მიყვარხართ, იმიტომ ესეთი ძლიერი ადამიანები და ქართველები ხართ!
არასოდეს გვეშველება, თუ საქათრველოს ყველა დროის ხელისუფლება მხოლოდ საკუთარი ოჯახის ეკონომიკის გაძლიერებაზე იზრუნებს და არა ქვეყნის ეკონომიკის გაძლიერებაზე (რაც ჯერ-ჯერობით ასეა).
genacvalet emigrantebooooooooooooooooooooooooooo
ცხარე ცრემლით ვტირივარ,მიყვარხარ ჩემო უბედურო სამშობლოვ,დავტირი ჩემს ბედს და იღბალს,მომავალს.. სრულიად დარწმუნებული რომ საფლავიც არ მეღირსება ჩემს მიწაზე..არადა რომ ნახოთ როგორ მძონავს შეგეცოდებით:-) მტელი ღამე ვგმინავ და ვოხრავ..ძილში მეტად ვდარდობ ვიდრე მღვიძარე...გულში მაქვს დარდი ჩაყოლილი,უკვე ჩვევად მქცა:-)
ადამიანურად სიცოცხილ პირობას რომ ვერ მოგცემს საკუთარი მთავრობა ან თანა მოქალაქე , სულ ერთმანეთის შურში და პირველ ტახტზე ბრძოლაში , გავიხვეწებით საზღვარ გარეთ აბა რა...
საოცარი ფილმია.ღმერთმა დალოცოს ყველა ემიგრანტი,საქართველო და ქართველი ერი🙏🙏🙏
საოცარი ფილმია..
ღმერთო შენ შეისმინე ყველა ემიგრანტის ვედრება და დაგვაბრუნე ჩვენს საქართველოში ჩაგვახუტე ჩვენს ახლობლებს
მე აუცილებლად დავბრუნდები !
gmerto gvishvele kvelas
ვქვითინებ ;(;(;(;(;(
:( :( :( :( :( chemi saqartveloooo <3
საკუთარ ქვეყანაში გაჭირვება უფრო იოლი ასატანია, ვიდრე უცხოეთში ასეთი ცხოვრება. მშობლიურ მიწას რაღაც მაგიური ძალა აქვს და ყველა ემიგრანტს დააბრუნებს საქართველოში
Chemi saqartvelo❤❤
განსაკუთრებით ქართველ დედებს უღრმესი მადლობა ყველაფრისთვის!
ეეჰ.. მეც ერთი ამათთაგანი ვარ და ვიცი რაც ხდება. თავიდან ყველას განურჩევლად გულის ფიზიკურ ტკივილამდე გვიჭირს, ცრემლი შეუშრობლად გვდის და ასე ვეჩვევით აქაურ ყოფას, რაც სწორედ, რომ მონური ფსიქოლოგიით ცხოვრებაა. კარგადაა ამ ფილმში აღწერილი ეტაპები, თუ რა დროის გასვლის შემდეგ რა ეტაპი დგება ქართველი ემიგრანტების ცხოვრებაში.. უცხოეთში, ამერიკაშიც კი, რაც ემიგრანტების ქვეყანაა - ყოველთვის სტუმრად რჩები, არასდროს ხარ ადგილობრივი, მით უფრო, რომ ჩვენ ქართული ფსიქიკით გავიზარდეთ და ბევრი ადამიანობა ვნახეთ, სხვა გრძნობები გვაქვს მგონია. წლების შემდეგ აღარ გვიჭირს აქ ყოფნა, უფრო ის გვიჭირს იქ დაბრუნებულებს, არც გვხვდება: თითქოს ყველაფერი მართლაცდა სხვანაირია, ისეთი არაა, როგორიც მაშინ გვახსოვდა, როცა დავტოვეთ. მაშინ ხომ ის ჩვენი ქვეყანა იყო. ახლაც ჩვენია, მაგრამ სხვაობა იმდენად დიდია იქაურსა და აქაურ ყოველდღიურობას შორის, რომ კივილი გვინდება - სიმართლეს ჩასვლის შემდეგ ვხედავთ და იმ ზომადე გვტკივა, სადაც უკან მოხედვისას ვეღარაფერს ხედავ ცხოვრებაში ხელმოსაჭიდს, ცხოვრება ფერადობას კარგავს - ის ზღაპრული ქვეყანა, სადაც შენი ოცნებები დატოვე - სხვა აღმოჩნდება ხოლმე - დანგრეული, გატიალებული, უაღრესად გაჭირვებული და საოცრად მოქუშული, იმედწართმეული ადამიანებით.. ძნელია ამის ყურება. ძნელია იმის დანახვა, რომ რისთვისაც ამდენი წელი იწვალე დ აიოცნებე - მისი სრულიად საპირისპირო გხვდება. რეალობა ცაზე შავ ღრუბლებს შეკრულს გავს. შემდეგ ისევ ვბრუნდებით, და ისევ ვაგრძელებთ მონოტონურ ცხოვრებას. მახსენდებიან უნუგეშოდ დატოვებული ქართველები სამშობლოში, ყოველდღიურად მშრომელი დედა და წელებზე ფეხშემდგარი მამა.. გაჭირვებული, ავადმყოფი ბიძა, რომელიც ცხოვრებას არ ნებდება და მშიერი, ცამოფხავებული, გაძვალტყავებული მეზობლები.. საშველი რა არის არ ვიცი. ყველაფერი ყველგან ლამაზად ცანს, ცხოვრება მხოლოდ ოცნებაშია მარტივი, თუ ტკბილი. სინამდვილეში ცხოვრება ერთი წამია და ჩვენ ისიც ვერ შეგვირგია. მაინც დიდი მადლობა სტუდია გუთანს, რომ გავხსენებს რეალობას.
ლოცვა ყველაზე დიდი საქმეა, ვილოცოთ და ღმერთი დაგვეხმარება, თუ გადარჩენა გადარჩენა გინდათ უნდა ჩამოხვიდეთ თორემ დაგჩიპავენ და მერე გინდა ჩამოდით და გინდა არა. დაჩიპულებს ანტიქრისტე მართავს და თავისუფალ ნებას უზღუდავს. სანამ დროა მოდით ღვთისმშობლის წილხვედრ ქვეყანაში მამაულში საქართველოში . წინასწარმეტყველებდა ბერი გაბრიელი გადასარჩენი სულები საქართველოში მოვლენო . მუხლმოდრეკით გევედრებით ჩამოდით საქართველოში და ღმერთი ყველAფერს შეგაძლებინებთ , თქვენ უბრალოდ უნდა გადაწყვიტოთ რომ საქართველოში მოხვიდეთ და დანარჩენს ღმერთი მოგცემთ რაც დაგჭირდებათ . დიდი სიყვარულით გევედრებით რომ დაუბრუნდით თქვენ მშობლიურ მიწას . პატრიარქმა მოგცათ ყველას კურთხევა ჩამოდით საქართველოში
MOMENATRE CHEMO SAQARTVELOV!!!
uflis wyalobit yvela dabrundeba !
gmertma gamzleooba da jamrteloba mogceet qartvelo emigraantebo nurasodees dashordeebiit sakutar ojaxs da shvileeb....dzalian bevriis mtqmeeli filmiiia guli damimzimdaaaa