حمایت ارزی از آزاد (patreon): www.patreon.com/azad579 حمایت ریالی از آزاد (امکان حمایت ماهانه یا یکباره): hamibash.com/azad فیلم کامل این گفتگو در سایت آزاد: azad.im/ls?c=SRqqaT
خان پورمحمدی خیلی حرفاشون گسترده است. من فکر‌میکنم دقت دکتر نراقی بسیار بیشتر است. درواقع سخنان دکتر نراقی نزدیک و به دقت مقالات خوب است. من فکر میکنم دقت و مرام و استاد بودن برخی از اشخاص برای دعوت به برنامه های این چنینی کافی نیست. تشکر میکنم❤
به نظرم مهم استدلال های ایشون هستش. یعنی باید بتونیم نشون بدیم که موقعیت ایشون به عنوان فردی که فرزند معلول دارن چطور در استدلال هاشون تاثیر می ذاره. به همین دلیل در نهایت خود استدلال ها مهم هستن.
سندرم داون یک معلولیت ذهنی هستش و مشمول زمان نمیشه که با گذشت زمان نگرشمون نسبت بهش تغییر کنه شکاف لب و کام معلولیت جسمی هستش . معلولیت جسمی میتونه به دلیل پیشرفت علم با گذشت زمان نگرش و تصمیمون عوض شه .
این خانم در انکار کامل به سر میبرند. من به تناسب تحصیلات و شغلم با خانواده های معلول بسیاری در تماس بودم که اگر نگویم در رنج بسیار، ولی در گرفتاری بسیار زیادی بودند که روی فرزندان دیگر هم تاثیر گذاشته و حتی باعث جدایی پدر و مادر هم شده
خوش تیپ؟! نراقی شانس آورده که زمان حاملگی مادرش آزمایش ژنتیک وجود نداشته، اگه نه باید سقطش می کرده مادره. معلولیت چشمی رو تو نمی بینی؟ این آدم کلی رنج کشیده در زندگی و با توجه به جهان زیسته خودش طرفدار سقط جنین برای معلولان شده
خانم دکتر در مقابل صحبتهای دکتر نراقی کاملا بدون استدلال بوده و صرفا در جهت تایید تصمیم شخصی خود، و با نگاهی دینی و پوسته ای روشنفکری در پی بیان نظرات خود بودند.
باید اول معلول رو تعریف میکردن چون به نظرم دسته بندی لازم داره موجودی که توانایی تفکر رو نداشته باشه با انسانی که توانایی حرکتی یا دیداری نداره فرق میکنه . دید خانم به مسائل جزئی و طرفداری از اقلیت هایی که جزو مفاخر بشریت شدن رو دوست داشتم چون جامعه تلاش میکنه همه رو همشکل خودش کنه.البته باید در خصوص حق پایان دادن زندگی برای تمام افراد جامعه نیز بحث بشه و دولت یا یه انجمنی بیاد همون طور که اگاهی در خصوص فرزند معلول به خانواده میده ،همون اگاهی رو هم به شخص در خصوص پایان زندگیش هم بده. در پایان از نکته بینی و تفکر خانم دکتر نسبت به منطق عامه (که اقای دکتر نمادش بود) تقدیر میکنم.
اصلا ربطی به مناسبات اجتماعی نداره چونکه ساختار این عالم طوری هست که منابع محدود هست پس این منابع رو فقط به کسی باید داد که می تونه کار کنه و تولیدی داشته باشه
اگر هدف از خلقت انسان موجودی کاملا سالم بوده که خداوند به خود احسنت بگویید بنابراین انسان های معلول خدا دادی نیستند بلکه مادر زادی اند یعنی علت معلولیت آنان مادی است نه فرا مادی بنابراین اگر برای عدم خلق معلولان مادر زادی قائل به حق سقط جنین شویم این سوال پیش خواهد آمد که چرا باید معلول بی گناه را سقط کنیم؟ چرا نباید علت معلولیت را سقط کنیم؟ بنابراین اگر می شود که موجودات بلفعل زنده و سالم برای موجودات بلقوه زنده و غیر سالم تصمیم سقط بگیرند شاید این تصمیم سقط بر موجودات بلفعل زنده و سالم که مولد موجودات بلقوه زنده و غیر سالم اند اولاتر باشد همانند تصمیمی که هیتلر برای والدین فرزندان غیر سالم می گرفت و آنان را قبل از تولد انسان های معلول می کشت در این صورت شاید بتوان گفت که اجرای عدالت در سقط نمودن که سقط علت است و نه سقط معلول به حقیقت نزدیکتر خواهد بود اما در این صورت دنیا هم تبدیل به چنان محل وحشت ناکی خواهد شد که جهنم نیز در برابر آن بهشت خواهد بود
آیا اگر پدر و مادر هم بخواهند از حق ندانستن راجع به «مطالبی که نعیمه خانم می خواهند پدر و مادر حتما بدانند» می توانند استفاده کنند ؟ در اینصورت آیا سقط جنینشان موجه خواهد بود ؟
خانم بیشتر تحت تاثیر احساسات مادرانه ی خود صحبت کردن بعضا معلولیت ها محدودیت های برای شخص ،خانواده و اجتماع ایجاد می کنه که هزینه های گزافی رو بابتش پرداخت می کنند چون با واسطه با معلولیت های مختلفی اشنا شدم و وضعیت خانواده ها خصوصا خانواده هایی که از نظر مادی ضعیف هستند رو از نزدیک دیدم میدونم خود شخص دارای معلولیت در خانواده چه رفتار بدی باهاش میشه و چه زجری میکشه بیاید بریم روستاهایی رو نشون بدم که از ده نفر اعضای خانواده هفت نفر معلولیت دارن چون نه غربالگری انجام شده و خانواده اموزش دیدن جوری که نون شب ندارند و اینقدر این موارد زیاده که تعجب خواهید کرد بیاید وضعیت شهرستان رو از نزدیک ببینید و قیاس با خانواده ی اگاه و نسبتا مرفه که در تهران زندگی می کنه رو نداشته باشید. همه حق برابری برای زندگی دارند معلول و غیر معلول نداره اماجلوگیری و غربالگری امری بسیار بسیار ضروریه
آیا فقط کشتن انسان امر غیر اخلاقی است؟ مسئله می‌تواند این باشد که آیا کشتن یک موجود زنده غیر اخلاقی است یا نه؟ در این صورت حتی اگر جنین را انسان هم ندانیم، باز هم درباره اخلاقی بودن چنین کاری باید بحث کنیم.
اینکه یک فرد با معلولیت زندگی کنه یا نه تصمیم خود فرد هست نه خانواده. اگر فرد معلولی که بالغ شده است از زندگی اش ناراضی باشد و نبودن را به بودن ترجیح دهد مسئول مستقیمش والدین خودخواهی هستند که سقط جنین نکرده اند. این خانم جوری در مورد کشتن یک فرد حرف میزند که گویا نمی‌داند به نطفه اینکه تازه تشکیل شده است و فاقد سیستم عصبی هست نمیتوان عنوان فرد را نسبت داد. مصداق خود را به کوچه ی علی چپ زدن هست. وانمود کردن به تجاهل هست. گویا که چون فرزند ایشان معلول هست بایستی هر ساله هزاران فرزند معلول متولد شود تا فرزند ایشان احساس تنهایی نکند. البته که وقتی نوزاد در شکم مادر دارای سیستم عصبی باشد سقط جنین را نمیتوان انجام داد ولی نطفه ای که نه سیستم عصبی و نه هیچ یک از ویژگی های یک انسان را ندارد چگونه انسان نامیده میشود؟! ظاهراً از دید این خانم اگر زنی داروی پیشگیری از بارداری هم مصرف کند مرتکب قتل شده است. خود را به کوچه ی علی چپ زدن ایرادی ندارد اما مردم را نادان فرض گرفتن حتما ایراد دارد
این چیزی که شما میگید ممکنه موضع یک عده باشه ولی موضع خانم پورمحمدی نبود. آنچه من از حرف ایشون برداشت کردم این بود که والدین باید آموزش ببینند و بعد انتخاب کنند. البته من با موضع ایشون موافق نیستم ولی قابل تامله
@@HShams-k6b گاو باید بود تا در مورد چنین قضیه مشخصی تامل کرد. چنان غرق بدبختیم که فرصت اندیشیدن به واضحات ابلهانه بنظر میاد. این خانوم با ارفاق میتونه بیمار روانی باشه که میخواد از جامعه انتقام بگیره. ما که سالم بدنیا اومدیم از زیستن دراین کشور بیزاریم ا.ونوقت معلول هم باشی وامصیبتا
مورد بعدی اینکه به فرض اینکه با تمام آگاهی ها جامعه معلولین را گسترش بدیم و سقط ها کم بشه آیا این آگاهی برا جامعه ایران که در زمینه معلولین ضعیف رفتار میکنه و یا این آگاهی در جوامع پیشرفته تر و امکانات و اهمیت دادن به معلولین باید در یک راستا باشه؟ آیا آگاهی فقط والدین مهمه یا باید کل یک جامعه آگاهی داشته باشن که همه تلاش کنن به اون بچه معلول آسیب جسمی و روانی نزنن. چون بچه معلول عزیز خانواده خودشه و احترامات خانواده خودشو میتونه دریافت کنه نه همه. پس باید دیدگاه همه رو عوض کرد که اینم شاید گفت غیر ممکنه.
مورد بعدی اینکه به فرض هم خانواده ای سطح آگاهی خودشو توسط اشخاصی یا مطالعات خودش بالا ببره و بازم مسائل اقتصادیش یا روح و روانی اش بهش این اجازه را نده که بسمت همان انتخاب درست که بیشتر موضع شماست وسقط نکردن است بکشاند بازم انگار این آگاهی خیلی کارساز نبوده. یعنی فکر میکنم گاهی آگاهی به تنهایی کافی نیست وقتی شخصی خیلی موارد دیگه جلو پاش میبینه برای قبول یک بچه معلول.
با وجود اینکه مخالف نظر دکتر نراقی در خصوص حق قانونی و اخلاقی سقط جنین فرزند معلول هستم اما سخنان ایشون رو بسیار مستدل‌تر و چارچوب‌مندتر دونستم. متاسفانه خانم دکتر پورمحمدی با وجود اینکه مجری تلاش می‌کرد تا با سوالاتی ایشون رو به ارایه استدلال‌هایی در خصوص ادعاهایی که داشتند سوق بدن اما ایشون با صحبتهای پراکنده مخاطب و حضار و چه بسا خودشون رو گمراه کردن. انتظار می‌رفت بحث علمی‌تری شکل می‌گرفت. به اعتقاد من اگر حتی یک فرد مسلط به مبانی دینی و یا حقوقی با مطالعات آزاد در حوزه‌ی پزشکی به جای خانم پورمحمدی دعوت میشد بحث مفیدتر و داغ‌تری شکل می‌گرفت.
از ۴۸ نظر گفته شده ۳۲ تا اینجا نمایش داده شده نظر من که اول بار بصورت متن بلندی بود پاک شده و فقط مواردهای بعدیش هست که علت پاک شدنش نمیدونم چی بوده. چون اگر قسمت نظرات باز گذاشته میشه نباید کسی نظری میده پاک کنین.
مورد بعد اگه مادر از نظر روانی خودش دچار مشکل باشه مثلا افسردگی داره یا اضطراب یا مواردی مثل درونگرایی، برونگرایی یا اختلالات شخصیتی آیا با وجود تمام آگاهی نسبت به جنین معلولش بازم میتونه انتخاب کنه بچه اشو سقط نکنه؟ و چقد بعد تضمینی هست که بتونه اون فرزند معلول را پرورش وتربیت کنه با توجه به اینکه خود مادر از لحاظ روان اوکی نیست.و اینجا میتونیم بگیم چون مادر افسرده یا موارد دیگر، اون آگاهی شاملش نمیشه یا اگه بشه براش کارایی نداره؟
حق حیات ابتدایی ترین حق هر انسانه چه سالم چه معلول ، خیلی از مشکلات اجتماعی هست ، اگر واقعا انقدر زندگی فردی سختی بود ، همیشه گزینه معدوم کردن خودش هست و اون دیگه انتخاب خودشه، اما چیزی که در حیطه ی ماست اینه که نمیتونیم حق حیات رو از کسی بگیریم.
من به عنوان یک معلول لحظه به لحظه از زیست در جامعه ایران رنج می برم و همواره به پایان فکر می کنم چون هیچ گاه با اینکه تحصیلات دانشگاهی دارم آن هم از دانشگاه تهران که البته کلاس ها در طبقه دوم بود و بدون آسانسور و الان هم کاملا از زندگی رنج مضاعف می برم
یک مادر که دارای فرزند معلول است ، اگر بگوید سقط جنین که دارای مشکل خاص است ، معنی این را مدهد که از داشتن فرزند خود ناراحت است، دعوت ایشان برای این موضوع اشتباه است
خیلی عجب هست چون من یه دختر دارم که اسمش هم نادیا هست و همش نقاشی میکنه و مثل هم سنهاش که ۲۰ سالش هم هست و در اروپا زندگی میکنیم بیرون به اونصورت نمیره بیرون به غیر از با اقوام. براش دوست درست کردن خیلی مشکل هست و تازه داره برای خودش یه بزینس میزنه که نقاشیهاش را که خیلی هم سریع میکشه بفروشه. 👍🏼
حمایت ارزی از آزاد (patreon):
www.patreon.com/azad579
حمایت ریالی از آزاد (امکان حمایت ماهانه یا یکباره):
hamibash.com/azad
فیلم کامل این گفتگو در سایت آزاد:
azad.im/ls?c=SRqqaT
مصداق پوپولیزم رو اگر خواستید جایی مثال بزنید، در صحبتهای این خانم پره
خان پورمحمدی خیلی حرفاشون گسترده است. من فکر‌میکنم دقت دکتر نراقی بسیار بیشتر است. درواقع سخنان دکتر نراقی نزدیک و به دقت مقالات خوب است. من فکر میکنم دقت و مرام و استاد بودن برخی از اشخاص برای دعوت به برنامه های این چنینی کافی نیست. تشکر میکنم❤
خدا قوت، عالی بود این گفتگو 👌👌👌
درود بر شما جناب احمدی با به مناظره گذاشتن این موضوعی که به لحاظ عرفی تابو، شرعی گناه، و قانونی جرم محسوب میشود.🙏
خانوم پور محمدی از جهاتی به دلیل داشتن یک فرزند معلول مناسب نیستن که حرف کارشناسی بزنن در این مورد نا خواسته ارزش میدن به یک طرف
به نظرم مهم استدلال های ایشون هستش. یعنی باید بتونیم نشون بدیم که موقعیت ایشون به عنوان فردی که فرزند معلول دارن چطور در استدلال هاشون تاثیر می ذاره. به همین دلیل در نهایت خود استدلال ها مهم هستن.
ممنون از تیم ازاد که بحثی نو رو ب گفتگو گذاشتن ای کاش درباره بارداری ناخواسته وسقط های اینچنینی هم صحبت میشد خسته نباشید ❤🙏
دكتر پورمحمدى ❤
سندرم داون یک معلولیت ذهنی هستش و مشمول زمان نمیشه که با گذشت زمان نگرشمون نسبت بهش تغییر کنه شکاف لب و کام معلولیت جسمی هستش . معلولیت جسمی میتونه به دلیل پیشرفت علم با گذشت زمان نگرش و تصمیمون عوض شه .
این خانم در انکار کامل به سر میبرند. من به تناسب تحصیلات و شغلم با خانواده های معلول بسیاری در تماس بودم که اگر نگویم در رنج بسیار، ولی در گرفتاری بسیار زیادی بودند که روی فرزندان دیگر هم تاثیر گذاشته و حتی باعث جدایی پدر و مادر هم شده
درود بر دکتر نراقی عزیز و خوشتیپ
خوش تیپ؟! نراقی شانس آورده که زمان حاملگی مادرش آزمایش ژنتیک وجود نداشته، اگه نه باید سقطش می کرده مادره.
معلولیت چشمی رو تو نمی بینی؟ این آدم کلی رنج کشیده در زندگی و با توجه به جهان زیسته خودش طرفدار سقط جنین برای معلولان شده
اقای دکتر خیلی درست میفرمایند، آشفتگی که خانم دکتر در بحث ایجاد کردند مانع از نتیجه‌گیری درست هست.
خانم دکتر در مقابل صحبتهای دکتر نراقی کاملا بدون استدلال بوده و صرفا در جهت تایید تصمیم شخصی خود، و با نگاهی دینی و پوسته ای روشنفکری در پی بیان نظرات خود بودند.
باید اول معلول رو تعریف میکردن چون به نظرم دسته بندی لازم داره موجودی که توانایی تفکر رو نداشته باشه با انسانی که توانایی حرکتی یا دیداری نداره فرق میکنه . دید خانم به مسائل جزئی و طرفداری از اقلیت هایی که جزو مفاخر بشریت شدن رو دوست داشتم چون جامعه تلاش میکنه همه رو همشکل خودش کنه.البته باید در خصوص حق پایان دادن زندگی برای تمام افراد جامعه نیز بحث بشه و دولت یا یه انجمنی بیاد همون طور که اگاهی در خصوص فرزند معلول به خانواده میده ،همون اگاهی رو هم به شخص در خصوص پایان زندگیش هم بده.
در پایان از نکته بینی و تفکر خانم دکتر نسبت به منطق عامه (که اقای دکتر نمادش بود) تقدیر میکنم.
پس تا وقتی زیر ساخت های مناسب اجتماعی فرهنگی و امکانات و کمکهای دولتی پیش نیامده مادر حق سقط جنین باید داشته باشد.
اصلا ربطی به مناسبات اجتماعی نداره چونکه ساختار این عالم طوری هست که منابع محدود هست پس این منابع رو فقط به کسی باید داد که می تونه کار کنه و تولیدی داشته باشه
اگر هدف از خلقت انسان موجودی کاملا سالم بوده که خداوند به خود احسنت بگویید بنابراین انسان های معلول خدا دادی نیستند بلکه مادر زادی اند یعنی علت معلولیت آنان مادی است نه فرا مادی بنابراین اگر برای عدم خلق معلولان مادر زادی قائل به حق سقط جنین شویم این سوال پیش خواهد آمد که چرا باید معلول بی گناه را سقط کنیم؟ چرا نباید علت معلولیت را سقط کنیم؟ بنابراین اگر می شود که موجودات بلفعل زنده و سالم برای موجودات بلقوه زنده و غیر سالم تصمیم سقط بگیرند شاید این تصمیم سقط بر موجودات بلفعل زنده و سالم که مولد موجودات بلقوه زنده و غیر سالم اند اولاتر باشد همانند تصمیمی که هیتلر برای والدین فرزندان غیر سالم می گرفت و آنان را قبل از تولد انسان های معلول می کشت در این صورت شاید بتوان گفت که اجرای عدالت در سقط نمودن که سقط علت است و نه سقط معلول به حقیقت نزدیکتر خواهد بود اما در این صورت دنیا هم تبدیل به چنان محل وحشت ناکی خواهد شد که جهنم نیز در برابر آن بهشت خواهد بود
آیا اگر پدر و مادر هم بخواهند از حق ندانستن راجع به «مطالبی که نعیمه خانم می خواهند پدر و مادر حتما بدانند» می توانند استفاده کنند ؟ در اینصورت آیا سقط جنینشان موجه خواهد بود ؟
ما ظاهرا یادمون میره چه رنجی است بچه معلول رو به این دنیای پر آشوب آوردن. اگر آگاهانه باشه جنایت است
این پرسش مانند این است:اگر عضوی از بدن دچار قانقاریا باشد چه باید کرد؟!
باید به حال خودمان گریه کنیم!ایندکان درباره این دوره چه فکری می کنند!؟!
این برنامه ها خوبه سازنده مفید ن اون حرفای صد من ی شاهی سیاسی تکراری ، سپاس از تلاشی ک میکنید
آیا اگر جان مادر در خطر باشد ، نظر نعیمه خانم چیست ؟ می توان جنین را سقط کرد یا نه ؟
بعد چطور نسبت به غربال باید از حق ندانستن استفاده کرد از داشتن فرزند معلول باید آگاهی داشته باشیم. اگه آگاهی مهمه باید نسبت به همه مسائل باشه.
خانم بیشتر تحت تاثیر احساسات مادرانه ی خود صحبت کردن
بعضا معلولیت ها محدودیت های برای شخص ،خانواده و اجتماع ایجاد می کنه که هزینه های گزافی رو بابتش پرداخت می کنند
چون با واسطه با معلولیت های مختلفی اشنا شدم و وضعیت خانواده ها خصوصا خانواده هایی که از نظر مادی ضعیف هستند رو از نزدیک دیدم میدونم خود شخص دارای معلولیت در خانواده چه رفتار بدی باهاش میشه و چه زجری میکشه بیاید بریم روستاهایی رو نشون بدم که از ده نفر اعضای خانواده هفت نفر معلولیت دارن چون نه غربالگری انجام شده و خانواده اموزش دیدن
جوری که نون شب ندارند و اینقدر این موارد زیاده که تعجب خواهید کرد
بیاید وضعیت شهرستان رو از نزدیک ببینید و قیاس با خانواده ی اگاه و نسبتا مرفه که در تهران زندگی می کنه رو نداشته باشید.
همه حق برابری برای زندگی دارند معلول و غیر معلول نداره اماجلوگیری و غربالگری امری بسیار بسیار ضروریه
آیا فقط کشتن انسان امر غیر اخلاقی است؟ مسئله می‌تواند این باشد که آیا کشتن یک موجود زنده غیر اخلاقی است یا نه؟ در این صورت حتی اگر جنین را انسان هم ندانیم، باز هم درباره اخلاقی بودن چنین کاری باید بحث کنیم.
تو چی میگی؟
در سخن هر دو بزرگوار، وجوهی از سخنان شما دیده میشود
اینکه یک فرد با معلولیت زندگی کنه یا نه تصمیم خود فرد هست نه خانواده. اگر فرد معلولی که بالغ شده است از زندگی اش ناراضی باشد و نبودن را به بودن ترجیح دهد مسئول مستقیمش والدین خودخواهی هستند که سقط جنین نکرده اند. این خانم جوری در مورد کشتن یک فرد حرف میزند که گویا نمی‌داند به نطفه اینکه تازه تشکیل شده است و فاقد سیستم عصبی هست نمیتوان عنوان فرد را نسبت داد. مصداق خود را به کوچه ی علی چپ زدن هست. وانمود کردن به تجاهل هست. گویا که چون فرزند ایشان معلول هست بایستی هر ساله هزاران فرزند معلول متولد شود تا فرزند ایشان احساس تنهایی نکند.
البته که وقتی نوزاد در شکم مادر دارای سیستم عصبی باشد سقط جنین را نمیتوان انجام داد ولی نطفه ای که نه سیستم عصبی و نه هیچ یک از ویژگی های یک انسان را ندارد چگونه انسان نامیده میشود؟!
ظاهراً از دید این خانم اگر زنی داروی پیشگیری از بارداری هم مصرف کند مرتکب قتل شده است.
خود را به کوچه ی علی چپ زدن ایرادی ندارد اما مردم را نادان فرض گرفتن حتما ایراد دارد
چی توی مغز اینا میگذره؟
این چیزی که شما میگید ممکنه موضع یک عده باشه ولی موضع خانم پورمحمدی نبود. آنچه من از حرف ایشون برداشت کردم این بود که والدین باید آموزش ببینند و بعد انتخاب کنند. البته من با موضع ایشون موافق نیستم ولی قابل تامله
@@HShams-k6b
گاو باید بود تا در مورد چنین قضیه مشخصی تامل کرد.
چنان غرق بدبختیم که فرصت اندیشیدن به واضحات ابلهانه بنظر میاد.
این خانوم با ارفاق میتونه بیمار روانی باشه که میخواد از جامعه انتقام بگیره.
ما که سالم بدنیا اومدیم از زیستن دراین کشور بیزاریم ا.ونوقت معلول هم باشی وامصیبتا
@@HShams-k6b
والدین چیکاره اند که انتخاب کنن؟
انتخاب اینکه یه نفر معلول رو وارد این چرخه ی نکبت بکنن؟
چرا؟
مورد بعدی اینکه به فرض اینکه با تمام آگاهی ها جامعه معلولین را گسترش بدیم و سقط ها کم بشه آیا این آگاهی برا جامعه ایران که در زمینه معلولین ضعیف رفتار میکنه و یا این آگاهی در جوامع پیشرفته تر و امکانات و اهمیت دادن به معلولین باید در یک راستا باشه؟ آیا آگاهی فقط والدین مهمه یا باید کل یک جامعه آگاهی داشته باشن که همه تلاش کنن به اون بچه معلول آسیب جسمی و روانی نزنن. چون بچه معلول عزیز خانواده خودشه و احترامات خانواده خودشو میتونه دریافت کنه نه همه. پس باید دیدگاه همه رو عوض کرد که اینم شاید گفت غیر ممکنه.
مورد بعدی اینکه به فرض هم خانواده ای سطح آگاهی خودشو توسط اشخاصی یا مطالعات خودش بالا ببره و بازم مسائل اقتصادیش یا روح و روانی اش بهش این اجازه را نده که بسمت همان انتخاب درست که بیشتر موضع شماست وسقط نکردن است بکشاند بازم انگار این آگاهی خیلی کارساز نبوده. یعنی فکر میکنم گاهی آگاهی به تنهایی کافی نیست وقتی شخصی خیلی موارد دیگه جلو پاش میبینه برای قبول یک بچه معلول.
❤❤❤
از پدیدارشناسی سخن گفت. بخشی از این پدیدارشناسی مرتبط با تجربه مادر است نه انسانی که متولد میشود.
نعیمه خانم گرامی، سقط جنین ناشی از تجاوز چی ؟ آیا مجاز است ؟
ربطی به بحث جنین معلول نداره ولی خودش یه موضوع خوب برای بحث هست.
نمیدونستم عقب مانده ی ذهنی و جسمی بودن نوعی لایف استایله😮
با وجود اینکه مخالف نظر دکتر نراقی در خصوص حق قانونی و اخلاقی سقط جنین فرزند معلول هستم اما سخنان ایشون رو بسیار مستدل‌تر و چارچوب‌مندتر دونستم. متاسفانه خانم دکتر پورمحمدی با وجود اینکه مجری تلاش می‌کرد تا با سوالاتی ایشون رو به ارایه استدلال‌هایی در خصوص ادعاهایی که داشتند سوق بدن اما ایشون با صحبتهای پراکنده مخاطب و حضار و چه بسا خودشون رو گمراه کردن. انتظار می‌رفت بحث علمی‌تری شکل می‌گرفت. به اعتقاد من اگر حتی یک فرد مسلط به مبانی دینی و یا حقوقی با مطالعات آزاد در حوزه‌ی پزشکی به جای خانم پورمحمدی دعوت میشد بحث مفیدتر و داغ‌تری شکل می‌گرفت.
نعیمه خانم، چرا از حق کشتن فرزند به دست پدر سخن نمی گویید ؟ آیا صحیح است یا غلط ؟
کلی چیز یاد گرفتم
مثلا چی؟
از ۴۸ نظر گفته شده ۳۲ تا اینجا نمایش داده شده نظر من که اول بار بصورت متن بلندی بود پاک شده و فقط مواردهای بعدیش هست که علت پاک شدنش نمیدونم چی بوده. چون اگر قسمت نظرات باز گذاشته میشه نباید کسی نظری میده پاک کنین.
🎉
مورد بعد اگه مادر از نظر روانی خودش دچار مشکل باشه مثلا افسردگی داره یا اضطراب یا مواردی مثل درونگرایی، برونگرایی یا اختلالات شخصیتی آیا با وجود تمام آگاهی نسبت به جنین معلولش بازم میتونه انتخاب کنه بچه اشو سقط نکنه؟ و چقد بعد تضمینی هست که بتونه اون فرزند معلول را پرورش وتربیت کنه با توجه به اینکه خود مادر از لحاظ روان اوکی نیست.و اینجا میتونیم بگیم چون مادر افسرده یا موارد دیگر، اون آگاهی شاملش نمیشه یا اگه بشه براش کارایی نداره؟
کاش این آقای عزیز تو جمع بندی بحث دینی نمیکردن
مشخصه خیلی پرتن تو این مقوله
۳ تا نکته گفتن هر سه غلط
این خانم در مورد مشکل چه طبقه ای از جامعه حرف میزنه آیا با اخلاق میتوان نان پخت؟!!!
29:17 آخ آخ خیلی بحث ضعیفه، استدلالا سطحی، قیاس ها عجیب. هی نوشتم پاک کردم! بیشتر هم گوش نمیکنم! 🤦🏻♀️
مادر هم منتالی ریتارد بود.
شنیدن حرف های خانم پورمحمدی که در برخی مسائل موضع متفاوتی از جریان غالب دارند فرصتی برای تفکر بیشتر است
حق حیات ابتدایی ترین حق هر انسانه چه سالم چه معلول ، خیلی از مشکلات اجتماعی هست ، اگر واقعا انقدر زندگی فردی سختی بود ، همیشه گزینه معدوم کردن خودش هست و اون دیگه انتخاب خودشه، اما چیزی که در حیطه ی ماست اینه که نمیتونیم حق حیات رو از کسی بگیریم.
من به عنوان یک معلول لحظه به لحظه از زیست در جامعه ایران رنج می برم و همواره به پایان فکر می کنم چون هیچ گاه با اینکه تحصیلات دانشگاهی دارم آن هم از دانشگاه تهران که البته کلاس ها در طبقه دوم بود و بدون آسانسور و الان هم کاملا از زندگی رنج مضاعف می برم
یک مادر که دارای فرزند معلول است ، اگر بگوید سقط جنین که دارای مشکل خاص است ، معنی این را مدهد که از داشتن فرزند خود ناراحت است، دعوت ایشان برای این موضوع اشتباه است
حقی به نام نادانی که چیزی نیست حقی به نام خریت هم میتوان برای مردم قائل شد !!!!!!
هر كسي با ايدئولوژي خاص از هر مبحثي صحبت كرد. مطمئنا نظراتش سو گيري داره و علمي نيست.
خود مختاری جنین؟!!!!!
نمی‌دونستیم که جنین هم قدرت تصمیم گیری دارد
خیلی عجب هست چون من یه دختر دارم که اسمش هم نادیا هست و همش نقاشی میکنه و مثل هم سنهاش که ۲۰ سالش هم هست و در اروپا زندگی میکنیم بیرون به اونصورت نمیره بیرون به غیر از با اقوام. براش دوست درست کردن خیلی مشکل هست و تازه داره برای خودش یه بزینس میزنه که نقاشیهاش را که خیلی هم سریع میکشه بفروشه. 👍🏼
خدا نگهدارش باشه
مواظبش باشید❤
اینکه فکر میکنی بیماری و معلولیت رنج نیست امیدوارم نسل در نسل بیمار و معلول بشین خانوم.