Panowie! Co za timing! Z pierwszym sezonem wjechaliscie w momencie mojego największego kryzysu. I tamte odcinki pomogły mi z niego wyjśc. Do dziś nie pije już ponad dwa i pół roku. Teraz, w momencie kolejnego kryzysu ukazuje się nowa, kolejna seria. Cudownie. 🫡
Najbardziej utożsamiam sie z fragmentem wypowiedzi Pana Jakuba o narcyzmie. Nornalnie jak o mnie. Dzieki i pozdrawiam!
O lęku koniecznie (takim ogólnym i identyfikowalnym )
O medytacji też….
odcinek mega super
Ekstra, że wróciliście. Ten podcast robi mega robotę.
Panowie - tęskniłam!
totalnie się utożsamiam z uczuciem niezrozumienia przez innych, z próbami przekazania mojego sposobu myślenia opowieściami i historyjkami, a także posiadania pojedynczych przyjaciół
chociaż temat uzależnienia jako takiego mnie osobiście nie dotyczy, to cała przygoda i odkrywanie trochę nieznanych lądów ludzkiej psychiki z waszymi poprzednimi sezonami niezwykle mnie wciągnęła i nie mogę się doczekać na kolejne odcinki:))
bardzo podoba mi się ta grafika na thumbnail:))
A gdzie wizja chłopaki ?😊
Zastanawiam się czy to poczucie inności i wyobcowania jest uniwersalnym doświadczeniem osób uzależnionych? Wasze historie opowiadają moją. To doświadczenie szeroko otwartych oczu słysząc, gdy ktoś umiejętnie mówi o sobie jednocześnie mówiąc o mnie, jest bezcenne.
Pamiętam siebie w dziecięctwie w oddzieleniu od reszty, od otoczenia, pełnego lęków, wstydu, nieadekwatności, których nikt mądry nie pomógł mi oswoić i zmieścić. To były raczej cechy niepożądane i wytykane, co tylko pogłębiało i utrwalało ten stan. Idealne podglebie dla uzależnienia lub innej choroby.