ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
4 ธันวา 2564 กี่ปีแล้วที่ไม่ได้ยินเสียงพ่อคิดถึงพ่อเหลือเกิน...รักพ่อไม่เคยพอเพียง 😭
ผมรักพ่อ
ลูกขอก้าวตามดั่งคำสอนพอเพียง เพียงพอlûuk khɔ̌ɔ kâaw tam dang khamsɔ̌ɔn phɔɔphiaŋ phiaŋphɔɔแต่ความรักที่มีให้พ่อ จะไม่มีวันพอเพียงtɛ̀ɛ khwaamrák thîi mii hây phɔ̂ɔ cà mâymiiwan phɔɔphiaŋระดับน้ำเจ้าพระยา คงสูงกว่าตอนพ่อนั่งมองrádàpnám câaw phráyaa khoŋ sǔuŋ kwàa tɔɔn phɔ̂ɔ nâŋ mɔɔŋเมื่อรวมน้ำตาอันเนืองนองของปวงไทยที่ไหลหลากมาmʉ̂a ruam náamtaa an nʉaŋnɔɔŋ khɔ̌ɔŋ puaŋ thay thîi lǎylàak maaอิจฉาสวรรค์ได้พ่อนั้นกลับคืนฟากฟ้าìtchǎa sawǎn dâay phɔ̂ɔ nán klàpkhʉʉn fâakfáaพ่อได้พักจริงจริงสักครา หลับตาห่างไกลกังวลphɔ̂ɔ dâay phák ciŋ ciŋ sàk khraa làptaa hàaŋklay kaŋwonอีกกี่เช้าที่คนไทย ยังร้องไห้ด้วยเรื่องเดียวกันìik kìi cháaw thîi khonthay yaŋ rɔ́ɔŋhây dûay rʉ̂aŋ diawkanความโศกเศร้าทอดเงายาวนาน เหมือนจะไม่มีวันผ่านพ้นkhwaam sòoksâw thɔ̂ɔtŋaw yaawnaan mʉ̌an cà mâymiiwan phàanphónต่างชาติแปลกใจ แต่คนไทยซึ้งในเหตุผลtàaŋchâat plɛ̀ɛkcay tɛ̀ɛ khonthay sʉ́ŋ nay hèetphǒnแผ่นดินนี้มีเพียงหนี่งคน ที่อื่นบนโลกไม่มีphɛ̀ndin níi mii phiaŋ ห nîi ง khon thîiʉ̀ʉn bon lôok mâymii* พระราชา ที่ย่ำอยู่กลางป่าเขา* phráraachaa thîi yâm yùu klaaŋ pàa khǎwคล้องกล้องถ่ายรูปอันเก่า ในมือพ่อถือแผนที่khlɔ́ɔŋ klɔ̂ŋthàayrûup an kàw nay mʉʉ phɔ̂ɔ thʉ̌ʉ phɛ̌ɛnthîiสี่พันโครงการพ่อทำมานานกว่าเจ็ดสิบปีsìi phan khrooŋkaan phɔ̂ɔ tham maa naan kwàa cètsìp piiหากยังอยู่วันนี้ พ่อคงยังทำงานต่อhàak yaŋ yùu wanníi phɔ̂ɔ khoŋ yaŋ thamŋaantɔ̀ɔ** แบบอย่างของทุกความดี ที่จะอยู่กับลูกเรื่อยไป** bɛ̀ɛpyàaŋ khɔ̌ɔŋ thúk khwaamdii thîicà yùu kàp lûuk rʉ̂aypayเมื่อได้เห็นภาพพ่อคราใด ย้ำเตือนใจให้ลูกไม่ท้อmʉ̂a dâay hěn phâap phɔ̂ɔ khraaday yám tʉancay hây lûuk mây thɔ́ɔลูกขอก้าวตามดั่งคำสอนพอเพียง เพียงพอlûuk khɔ̌ɔ kâaw taamót ั่ง khamsɔ̌ɔn phɔɔphiaŋ phiaŋphɔɔแต่ความรักที่มีให้พ่อ จะไม่มีวันพอเพียงtɛ̀ɛ khwaamrák thîi mii hây phɔ̂ɔ cà mâymiiwan phɔɔphiaŋ(ซ้ำ *, **)(sám *, **)ลูกขอก้าวตามดั่งคำสอนพอเพียง เพียงพอlûuk khɔ̌ɔ kâaw taamót ั่ง khamsɔ̌ɔn phɔɔphiaŋ phiaŋphɔɔแต่ความรักที่มีให้พ่อ จะไม่มีวันพอเพียงtɛ̀ɛ khwaamrák thîi mii hây phɔ̂ɔ cà mâymiiwan phɔɔphiaŋกราบถวายบังคม เสด็จสู่สวรรคาลัยkràap thawǎaybaŋkhom sadèt sùu ส wák าลัย
4 ธันวา 2564 กี่ปีแล้วที่ไม่ได้ยินเสียงพ่อ
คิดถึงพ่อเหลือเกิน...รักพ่อไม่เคยพอเพียง 😭
ผมรักพ่อ
ลูกขอก้าวตามดั่งคำสอนพอเพียง เพียงพอ
lûuk khɔ̌ɔ kâaw tam dang khamsɔ̌ɔn phɔɔphiaŋ phiaŋphɔɔ
แต่ความรักที่มีให้พ่อ จะไม่มีวันพอเพียง
tɛ̀ɛ khwaamrák thîi mii hây phɔ̂ɔ cà mâymiiwan phɔɔphiaŋ
ระดับน้ำเจ้าพระยา คงสูงกว่าตอนพ่อนั่งมอง
rádàpnám câaw phráyaa khoŋ sǔuŋ kwàa tɔɔn phɔ̂ɔ nâŋ mɔɔŋ
เมื่อรวมน้ำตาอันเนืองนองของปวงไทยที่ไหลหลากมา
mʉ̂a ruam náamtaa an nʉaŋnɔɔŋ khɔ̌ɔŋ puaŋ thay thîi lǎylàak maa
อิจฉาสวรรค์ได้พ่อนั้นกลับคืนฟากฟ้า
ìtchǎa sawǎn dâay phɔ̂ɔ nán klàpkhʉʉn fâakfáa
พ่อได้พักจริงจริงสักครา หลับตาห่างไกลกังวล
phɔ̂ɔ dâay phák ciŋ ciŋ sàk khraa làptaa hàaŋklay kaŋwon
อีกกี่เช้าที่คนไทย ยังร้องไห้ด้วยเรื่องเดียวกัน
ìik kìi cháaw thîi khonthay yaŋ rɔ́ɔŋhây dûay rʉ̂aŋ diawkan
ความโศกเศร้าทอดเงายาวนาน เหมือนจะไม่มีวันผ่านพ้น
khwaam sòoksâw thɔ̂ɔtŋaw yaawnaan mʉ̌an cà mâymiiwan phàanphón
ต่างชาติแปลกใจ แต่คนไทยซึ้งในเหตุผล
tàaŋchâat plɛ̀ɛkcay tɛ̀ɛ khonthay sʉ́ŋ nay hèetphǒn
แผ่นดินนี้มีเพียงหนี่งคน ที่อื่นบนโลกไม่มี
phɛ̀ndin níi mii phiaŋ ห nîi ง khon thîiʉ̀ʉn bon lôok mâymii
* พระราชา ที่ย่ำอยู่กลางป่าเขา
* phráraachaa thîi yâm yùu klaaŋ pàa khǎw
คล้องกล้องถ่ายรูปอันเก่า ในมือพ่อถือแผนที่
khlɔ́ɔŋ klɔ̂ŋthàayrûup an kàw nay mʉʉ phɔ̂ɔ thʉ̌ʉ phɛ̌ɛnthîi
สี่พันโครงการพ่อทำมานานกว่าเจ็ดสิบปี
sìi phan khrooŋkaan phɔ̂ɔ tham maa naan kwàa cètsìp pii
หากยังอยู่วันนี้ พ่อคงยังทำงานต่อ
hàak yaŋ yùu wanníi phɔ̂ɔ khoŋ yaŋ thamŋaantɔ̀ɔ
** แบบอย่างของทุกความดี ที่จะอยู่กับลูกเรื่อยไป
** bɛ̀ɛpyàaŋ khɔ̌ɔŋ thúk khwaamdii thîicà yùu kàp lûuk rʉ̂aypay
เมื่อได้เห็นภาพพ่อคราใด ย้ำเตือนใจให้ลูกไม่ท้อ
mʉ̂a dâay hěn phâap phɔ̂ɔ khraaday yám tʉancay hây lûuk mây thɔ́ɔ
ลูกขอก้าวตามดั่งคำสอนพอเพียง เพียงพอ
lûuk khɔ̌ɔ kâaw taamót ั่ง khamsɔ̌ɔn phɔɔphiaŋ phiaŋphɔɔ
แต่ความรักที่มีให้พ่อ จะไม่มีวันพอเพียง
tɛ̀ɛ khwaamrák thîi mii hây phɔ̂ɔ cà mâymiiwan phɔɔphiaŋ
(ซ้ำ *, **)
(sám *, **)
ลูกขอก้าวตามดั่งคำสอนพอเพียง เพียงพอ
lûuk khɔ̌ɔ kâaw taamót ั่ง khamsɔ̌ɔn phɔɔphiaŋ phiaŋphɔɔ
แต่ความรักที่มีให้พ่อ จะไม่มีวันพอเพียง
tɛ̀ɛ khwaamrák thîi mii hây phɔ̂ɔ cà mâymiiwan phɔɔphiaŋ
กราบถวายบังคม เสด็จสู่สวรรคาลัย
kràap thawǎaybaŋkhom sadèt sùu ส wák าลัย