ADHD U DZIEWCZYN I KOBIET
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 28 ก.ย. 2024
- W zależności od badań, stosunek chłopców do dziewcząt cierpiących na ADHD wynosi od 3-1 aż do 16-1. Z czego to wynika? Jak w takim razie przejawia się ADHD u dziewczyn i kobiet?
Moje sociale:
/ ania.rejman
/ ania.rejman
mail: rejman.ania@gmail.com
buycoffee.to/a...
patronite.pl/a...
Wsparcie merytoryczne:
Mgr Pola Jaroszewska
www.facebook.c...
twojpsycholog....
wszedziewazne....
psychoterapia....
Bezpośrednie inspiracje:
ADHD in Girls: How to Recognize the Symptoms
• ADHD in Women
Źródła:
drellenlittman...
www.tandfonlin...
www.psychiatri...
www.sciencedir...
www.ncbi.nlm.n...
www.ncbi.nlm.n...
pubmed.ncbi.nl...
Dodatkowe materiały o ADHD u kobiet (w języku polskim)
• ADHD u kobiet - cechy ...
• Spektrum ADHD u dziewc...
www.emocjepro....
Mój przewodnik diagnostyczny ADHD:
• Podejrzewasz u siebie ...
Lista polecanych specjalistów i specjalistek diagnozujących ADHD:
docs.google.co...
Uroniłam łezkę nad samą sobą 😢 dzięki za film❤
To właściwa przestrzeń na samowspółczucie!
@@AniaRejman Hej, a ile trwa diagnoza? Oraz czym ryzykuję nie lecząc ADHD?
Najpierw była diagnoza syna, później okazało się, że trzeba zadbać o siebie. Kolejno stało się jasne, że i ja mam ADHD. Jak sobie pomyślę jak było mi źle, jak wiele błędów przez to popełniłam, w jaki perfekcjonizm wpadłam... Nie wiem czy ktoś kto nie ma ADHD zrozumie o czym mówi Ania w swoich filmach.
Ja mam 40 lat, niedawno dostałem diagnozę adhd. Przez całe życie męczyła mnie fobia społeczna, przez którą praktycznie zmarnowałem swój potencjał, Kiedy w końcu udało mi się znaleźć idealną dawkę medikinetu i osiągnąłem ten mityczny spokój w głowie, tą ciszę o której ludzie z adhd piszą, to nagle okazało się, że fobia prawie całkiem zniknęła. Przestałem rozmyślać co inni ludzie o mnie myślą, rozszyfrowywać co aktualnie siedzi w ich głowach, całkowicie mnie to nie obchodzi. Jestem tu i teraz myślami, żadnego rozpamiętywania przeszłości czy analizowania wydarzeń. Jestem spokojny, opanowany i obecny, coś niesamowitego, praktycznie wyleczyło mnie to z fobii społecznej. Szukajcie tej idealnej dawki metylofenidatu, jak znajdziecie to jest prawdziwy game changer. U mnie to było śmieszne 2,5 mg (dzielę tabletkę 5 mg na pół) taki jestem wrażliwy na ten stymulant
Zazdroszcze 😢 Szkoda, ze symkinetu nie moge podzielic bo 10 mg powoduje u mnie okropne bole miesni, ktore wylaczaja mnie z zycia na pare tygodni… Moze mniejsza dawka bylaby lepsza ale kapsulek nie ma jak podzielic…
Są różne leki
@@moony1359 Współczuję, wiekszość z zmodyfikowanym uwalnianiem nie da się podzielić. Poproś lekarza o medikinet IR być może okaże się, że również znajdziesz swoją dawkę w małych przedziałach. Ja jak próbowałem atenzę 18mg to chodziłem jak naćpany
Brzmi jak bajka ❤Chyba mnie właśnie zachęciłeś aby jednak spróbować bo postanowiłam nie brać leków tylko skupić się na naturalnych metodach .
Hej, dzięki, że podzieliłeś się swoją historią. Ja ciągle się nastawiam na diagnozę ADHD, muszę to w końcu zrobić. Mam nadzieję, że nadal będzie Ci się układało. Wszystkiego dobrego!
Ja mam 26 lat (prawie 27) i dopiero pod koniec zeszłego roku otrzymałam diagnozę. Wysłali mnie do niego rodzice po 2 nieudanych próbach zrobienia sobie krzywdy. Nie od psychiatry, ale od psychologa. Stwierdził, że skoro uwielbiam ryzyko i wyzwania, to warto mnie zbadać pod kątem ADHD. Do tej pory stosowałam tylko terapię psychologiczną, ale zaczynam rozważać też wprowadzenie leków. Terapia pomogła mi jedynie, jak prowadzić swój styl życia, by nie oszaleć, ale powoli przestaje mi to starczać. Mam trudności z wychodzeniem z domu i z kontaktem z normalnymi ludźmi. Jedyni ludzie, z którymi potrafię w tej chwili normalnie rozmawiać to właśnie tacy, co też mają zdiagnozowane ADHD.
Przez to, że dopiero niedawno u mnie je, również mam poważne problemy ze znalezieniem pracy. Od 7 lat studiuję, a powinnam kończyć je 3 lata temu. Obecnie utknęłam na pisaniu pracy inżynierskiej i na poprawie ostatniego przedmiotu. Jednak nic nie wskazuje na to bym mogła jakkolwiek zabrać się za ukończenie tego. Pomimo, że stosuję się do zaleceń psychologa, to nie mogę się za to wziąć ze względu na strach obezwładniający mnie, gdy mam już się za pisanie lub naukę zabrać.
Aniu gratuluję odwagi za poruszenie swojego osobistego doświadczenia w tym niełatwym temacie❤
Ja i żona teraz w lutym 2024, oboje w wieku 39 lat odkryliśmy, że mamy ADHD. Zmieniło to nasze życie; kompletnie przewartościowało relacje ze sobą, dziećmi (dwie córki, obie raczej mają ADHD😮). Inaczej spojrzeliśmy na swoją przeszłość, dzieciństwo i życie dorosłe... Jedynie szkoda, że właśnie tak późno do tego doszliśmy i to tak przez przypadek... 😢
Obecnie obydwoje jesteśmy na lekach i dzięki temu jeszcze bardziej zobaczyliśmy, w jakim opłakanym stanie byliśmy.
Pozdro Aniu i tak trzymaj z kanałem ❤💪
Do kogo należy pójść żeby postawił właściwą diagnozę?
@@arkenaverum7792 Najlepiej poszukać w internecie test na ADHD, który nazywa się DIVA 5.
Ten test(zrobiony w warunkach domowych) wskazał nam drogę, że jest ona dobra: wyniki jednoznacznie pokazały, że ja i żona mamy ADHD. Następnie utwierdziliśmy się szukając informacji w necie (podcasty, strony). Jesteśmy z Poznania więc zapisaliśmy się do Centrum Zdrowia Psychicznego na ul. Bystrej i tam zaczęliśmy cały proces dążący do tego, żeby dostać diagnozę (tzw. papier 😉) na ADHD. Jednocześnie tam zapisaliśmy się do psychiatrów, którzy robią wstępny wywiad, jesteśmy pod kontrolą i mogą zapisywać leki na ADHD na recepty REFUNDOWANE(co nie zawsze jest pewne, jeśli np. psychiatra prywatny nie ma umowy z NFZ na tego typu recepty).
Z tym, że jeśli chodzi o stricte diagnozę, to sam psychiatra mi powiedział, że szybciej będzie jak sobie pójdziemy prywatnie i ją wyrobimy, bo na NFZ są takie braki kadrowe, a osób z ADHD tak dużo, że można baaaaaardzoooo długo czekać 🤔😢
Pozdro i powodzenia 😊👍
Bardzo poruszające video! Wzruszyłam się. Mi diagnoza również przyniosła ogromną ulgę i wręcz czułam długo niedowierzanie.
We Wrocławiu mamy prężnie działającą grupę integracyjna osob z adhd (jest na fb, otwarta dla wszystkich) I na początku bardzo się zdziwiłam jak zobaczyłam, że 80 procent to właśnie mężczyźni. Myślałam, że jednak będzie nieco więcej kobiet.
Jest nas tu całkiem sporo i regularnie sie spotykamy. Jedyne miejsce gdzie czuje się w pełni "adekwatnie", a mój chaos znajduje pelne ujście❤
Faktycznie zmiana hormonalna nasiliła objawy. I to mnie skłoniło do diagnozy ADHD. Mam ją. I 57 lat. I całe życie pod górkę.
Jakie objawy są u Ciebie?
@@arkenaverum7792 wszystkie: brak koncentracji, prokrastynacją, nadpobufliwosc psychoruchowym statyczna (czyli ręce coś muszą robić), zaburzenia snu (i to mnie skłonilo do poszukiwań) depresja, zakupoholizm, kontrola i perfekcjonizm, brak wiary we własną sprawczosc. Do tego negatywne projekcje, ryzykowne relacje romantyczne, brak cierpliwości, gniew, wybuchowo sc, nadreaktywny pęcherz. Zapominanie, wieczne szukanie rzeczy, ubrań, butów. Nigdy nie wiem gdzie co mam. Nawet jak odkładam w takie miejsce, że niby wiem. Szukanie auta na parkingu, przekręcanie cyfr w datach, cenach itd. Generalnie co z oczu to z serca. Zaburzenia odżywiania. Ale też IQ 142, niestandardowe myślenie. Super women w sytuacjach kryzysowych. No i oczywiście uważam, że jestem świetnym kierowcą.
To tyle tak od ręki.
@@iwonazalejska2037 ja szukam dla siebie diagnozy od wielu lat. Mam zdiagnozowaną depresję nerwicę i nerwicę natręctw biorę lek SSRI który działa przeciwdepresyjne i przeciwlękowe. Ale ten lek działa na moje najgorsze lęki ale w ogóle nie działa na moje przygnębienie, nerwowość, impulsywność , wybuchowość i też jestem super women w sytuacjach kryzysowych ale po takiej sytuacji jestem wyczerpana fizycznie i psychicznie, brak mi cierpliwości a jak chcę coś kupić i szukam najlepszej oferty to tylko to dla mnie istnieje i na niczym innym nie jestem w stanie się skupić, taka jak by obsesja mnie ogarnia, Ja także wiecznie szukam rzeczy, nie mam cierpliwości i chcę wszystko od razu załatwiać Czy mieć, Ja też mylę liczby ale myślałam że to przez moją dyskalkulię. Ogromne zawsze miałam problemy z liczeniem Ale w ogóle z nauką i ze skupieniem się na niej jeśli coś mnie nie interesowało. Do kogo się udać po diagnozę? Do psychiatry czy psychologa?
@@iwonazalejska2037 napisałam wczoraj odpowiedz Tobie ale widzę że TH-cam mi usunął. Teraz więc tylko zapytam u kogo konkretnie się diagnozowałaś? Jest to dla mnie ważne ponieważ mam prawie 50 lat a jeszcze nikt mnie dobrze nie zdiagnozował. Mam objawy podobne do twoich. Czy mogę cię prosić o nazwisko tej osoby? Nie chciałabym trafić znowu do jakiegoś partacza.
Mam 14 lat i od jakiegos czasu podejrzewam u siebie adhd. Kiedy udalo mi sie namowic rodzicow na pojscie ze mna do poradni psychologiczno pedagogicznej to tam uslyszalam ze nie moge miec adhd bo mam za duzo sukcesow i zbyt dobrą średnią w szkole.
Uhh straszne, mam nadzieję że trafisz jeszcze na jakąś lepszą poradnię
Serio? To jest chyba najgorsze, że takie rzeczy można usłyszeć od "specjalistów"... Nie poddawaj się, może macie możliwość diagnozy prywatnie u jakiegoś dobrego, polecanego psychiatry?
Ja niestety długi czas wiele lat byłam bagatelizowana zarówno ze strony specjalistów, pedagogów, terapeutów, psychiatrów, psychologów... Nikt nie potrafił mnie zdiagnozować na ADHD ani mi pomóc, wiele lat wdrażano mi nieskuteczne leczenie, mój stan się pogarszał, a dopiero w poradni psychologiczno pedagogicznej zalecili mi udać się na diagnozę ADHD, dostałam w ostatnich 1,5 latach liceum wtedy nauczanie indywidualne, potem w poradni gdzie chodziłam na terapię na NFZ terapeutka zapisała mnie do nowej pracującej tam psycholog klinicznej która po kilku godzinach spotkań, wywiadzie itd, wystawiła mi opinię że mam ADHD. Poszłam z tym do psychiatry, postawił mi diagnozę, ale wdrożył leczenie bardzo mało skuteczne... Znowu. Ale przynajmniej już wiem co było tyle czasu nie tak. Teraz chodzę.od ponad roku do lekarza który się specjalizuje w ADHD i mi jak dotąd pomógł najbardziej że wszystkich poprzednich.
Ale przez 20 lat tyle bagna mi się w życiu narobiło że postępująca depresja, zaburzenia lękowe, OCD teraz są zbyt silne mimo leczenia i niegdy jeszcze nie udało się ich poskromić całkowicie, a jedynie dopiero w jakimś stopniu... Oprócz ADHD ostatnio też zdiagnozowano mi ASD, także mam porąbany zestaw, ehh... Ciężko tak z tym wszystkim, w dodatku sytuacja życiowa nie rozpieszcza i ostatnio utknęłam w martwym punkcie i nie wiem za co się zabrać, jestem wypalona, przewlekły stres mnie niszczy, presja, zaburzenia snu, zaburzenia odżywiania, w ogóle za dużo naraz mi się nazbierało i nie idzie tego mi już ogarnąć... Gdybym uzyskała tylko diagnozie i wsparcie wcześniej, w dzieciństwie wtedy kiedy też najbardziej wsparcia potrzebowałam z racji doznawania w domu przemocy psychicznej i braku zrozumienia właśnie... Gdyby tylko ktoś mnie zdiagnozował wcześniej, gdyby mi jakoś pomógł... To zapewne nie skończyło by się to wszystko tak jak to wygląda teraz... Ani nie skończyło by się to impulsywnymi kilkoma próbami targnięcia się na siebie w przeszłości 5-6 lat temu. Ani nie skończyło by się teraz taką bezsilnością, niemożnością podjęcia działania, utratą pracy niedawno (znowu), trudnościami finansowymi, takim paraliżem w życiu, bo nie jestem w stanie teraz już o własnych siłach się z tego wygrzebać, a to jedyne część z moich zmartwień obecnych. Próbuję się nie poddawać ale nie mam tyle zasobów psychicznie żeby to jakoś udźwignąć, czuje się zmaltretowana no i ciężko jest... Niebawem mam wizytę u psychiatry, może coś lepszego wymyśli bo jest tylko gorzej... Był w stanie zwłaszcza początkowo opóźnić i osłabić postępowanie mojej depresji ale to jest trochę jak lawina, jak taka przybierająca na sile kula śnieżna która taranuje wszystko na swojej drodze staczając się w dół coraz szybciej... To taka ostra jazda po bandzie i bez trzymanki... 😑😑😑😑😢
Ehh... Ręce opadają po prostu, nie mam pomysłów na razie konstruktywnych jak sobie z tym poradzić, w życiu wszystko mi się posypało, wiele totalnych zmian, utrudnień, wydarzeń... Na razie moim największym osiągnięciem ostatnich jakichś 5 miesięcy to jest przetrwanie i jeszcze jakoś się powiedzmy trzymam, chyba xD. Jeszcze się staram nie poddawać. To jest tragikomedia, nie wiem już czy się śmiać z tych wszystkich moich "spektakularnych" fakapów czy płakać xD. Jeszcze przy okazji sobie zaniedbałam zdrowie porządnie bo nie miałam siły o nie dbać i już mi było trochę wszystko jedno, a teraz nadal nie mam siły o nie dbać, nie jestem w stanie się nawet zapisać ani wybrać i dotrzeć do lekarza na wizytę czy badania najczęściej, wszędzie się spóźniam albo nie zdążam, nie ogarniam po prostu. Tak samo zaniedbując nawet podstawowe sprawy tj dbanie o siebie, o higienę xD. Nie mam siły, zapominam, to zbyt trudne i skomplikowane dla mnie, jakkolwiek to nie brzmi. Zastanawiam się czy na następnej wizycie u dentysty w ogóle jeszcze będzie się opłacało leczyć te zęby kanałów kolejne czy prościej i taniej było by wyrwać, bo nie wiem czy jeszcze cokolwiek tam się da z tych zębów wyleczyć... Mam jednego kanałowe aktualnie, kilka kolejnych czeka w takim trochę wątpliwym i nie za dobrym stanie, a kolejne kilka do leczenia zwykłego jeszcze xD.
XD.... Bo nie wiem jak to inaczej już skomentować 😅 po prostu XD...
@@karolina4790 będę próbować, szkoda tylko że moi rodzice widzą adhd tylko jako nadpobudliwość 6 letniego chłopca i samo pójście do tamtej poradni to już był wyczyn
Bardzo współczuję. U mnie też niestety nikt nic nie zobaczył przez ponad 30 lat, ale teraz mogę liczyć na wsparcie mamy i części znajomych.
Nie poddawaj się, walcz o siebie, i pamiętaj, że zawsze warto, choćbyś teraz była pewna na 100%, że nie. Ten dół, q którym jesteś teraz, to nie jest prawda o Tobie i to NIE JEST stan, który musi trwać wiecznie.
Nie wyrywaj zębów, jeśli nie musisz, bo przy wyrwaniu zaburza się linia szczęki i żeby zęby się nie rozchwiały, to należy wstawić implant, który niestety kosztuje kupę kasy... Co swoje, to swoje.
Z higieną czasem działa kupienie sobie jakiegoś super żelu (ładnie pachnącego, drogiego, zależy, co dla kogo jest super) albo zmiana rutyny, np kąpiel zamiast prysznica albo prysznic zamiast kąpieli. Możesz też sobie kupić jakiegoś slima, plyn do kąpieli czy cokolwiek, żeby było to atrakcyjniejsze.
Jeśli potrzebujesz przerwy, to możesz poprosić psychiatrę o zwolnienie lekarskie na wypalenie zawodowe, a później szukać pracy bardziej kreatywnej albo takiej, gdzie nie są najważniejsze godziny, tylko wykonane zadania. Podobno nawet w niektórych urzędach jest tak, że można przyjść między 7.00 a 9.00 i zostać do 15.00-17.00 jak komu pasuje.
Trzymam kciuki!
Dziękuję za ten odcinek! ❤
Kurcze ciągle problemy finansowe i problemy z pracą i praktycznie nieistniejące życie "partnerskie" kazałyby mi się zastanowić... Wciąż jednak nie mam pewności czy to dobry kierunek, chociaż wiele się zgadza...
Dziękuję za ten filmik ❤
Właśnie jestem po diagnozie a mam 25 lat🥲
Jesteś boska!
Jak miałam czternaście lat zaczęto leczyć mnie na schizofrenię. W wieku osiemnastu odstawiłam sobie sama leki i po dominie zdarzeń wylądowałam ja diagnozie ADHD. 🤨
Mi w dzieciństwie też wdrożono kilka razy tego typu leki, na uspokojenie XD. I mnie uspokoiło, aż za bardzo. Otumaniło i ogłupiło wręcz. Wtedy nikt nie wiedział że mam ADHD. A jak chodzi o objawy ADHD to takie powyższe leczenie było totalnie przeciwskuteczne, czułam się zdecydowanie gorzej, funkcje poznawcze/wykonawcze typu koncentracja, pamięć, motywacja wszystkie poszły się j.... Podobnie było z lekami przeciwdepresyjnymi z grup SSRI, SNRI, TLPD, NASSA... - pogarszały mi samopoczucie, nastrój mi obniżały kompletnie, wyprały mnie z emocji, miałam ciągle mgłę umysłową, objawy ADHD nasiliły się, poczucie niepokoju i napięcie też, lęki mi się nasiliły różne bardzo, poziom energii natomiast mi spadł do minimum z minimum, bywało że dostawałam jakichś efektów ubocznych typu tiki, drgawki, parkinsonizmy, jąkanie, napady lęku... Eh...😢😢
Dzięki Ania, czuję że mnie rozumiesz, dzięki 💜
Mam 22 lata, a diagnoze uzyskałam 3 miesiące temu. Ostatnie 4 lata byly chaotyczną kulą u nogi która ciągnela mnie w dol. Diagnozowano u mnie depresje, nerwice, za mlodu bordera. A jednak od czasu diagnozy i edukowania sie w zakresie objawow adhd okazalo sie że problemem bylo wlasnie to zaburzenie. Czuje ze zaczelam zycie na nowo, jestem na lekach i w koncu czuje ze naprawde zyje, bez *pralki* w glowie. Dodatkowo edukuje i zachecam ludzi wokol siebie ktorzy wykazuja objawy adhd i mecza sie sami z soba, aby poszli na diagnoze. Bo zycie po prostu moze byc prostrze ❤
Jakie leki ci przypisano?
Wielkie dzięki za ten materiał, Aniu. Kurczę, mam nadzieję, że kolejny komentarz napiszę jako osoba zdiagnozowana!
Dziękuję ❤
Jesteś wspaniałą osobą i bardzo doceniam Twoją robotę i filmy 💖 od razy jak pojawia się nowy film to go oglądam. Jesteś mega pomocna, pozdrawiam cieplutko
Też mi się podobają Ani filmy i chętnie z ciekawością oglądam ❤
zrobiłabyś film o dorastaniu z adhd albo czy kiedyś będzie
39 lat, zdiagnozowana w zeszłym miesiącu. Wszystko wywrócone do góry nogami, wszystko w przewartościowaniu. Całe życie siebie nie rozumiałam, czułam, że jestem inna. U mnie adhd przejawia się jako niski poziom własnej wartości i silna impulsywność, reaktywność emocjonalna. Teraz tyle puzzelków zaczyna do siebie pasować. Po pierwszym medi: cisza w głowie, po prostu zwyczajny - a tak dla mnie niezwykły - SPOKÓJ. Jedna myśl naraz. No i bufor emocjonalny, jestem na tych parę godzin o krok oddalona od impulsywnych reakcji, co za dar! Były cztery dni bez żadnego konfliktu z mym pięciolatkiem - brak mi słów, by opisać, jaki to dla mnie cud! Być w spokoju z mym dzieckiem, widzieć i słyszeć go w pełni zamiast ciągle reagować, spinać się, być w analizach miliona myśli, na skraju załamania i przebodźcowania. Mogę zaopiekować jego emocjonalność zamiast tylko walczyć o zrozumienie mojej. Teraz szykuję się do psychoedukacji, by zrozumieć siebie w kontekście adhd i wypracować nowe reakcje, nowe ścieżki neuronalne, nie być zależnym tylko od leku. Pozdrawiam Ciebie Aniu i wszystkich Was ❤
Gdzie można pójść po diagnozę? Ja się leczę od 20 lat na depresję i nerwicę ale leki średnio działają. Od dziecka boję się ludzi, boję się świata, jestem zbyt wrażliwa, przebodźcowana, przejmuje się wszystkim i nie mogę ani na chwilę poczuć się odprężona .
@@arkenaverum7792 Witaj! Bardzo bardzo często - szczególnie w przypadku kobiet - leczenie depresji, zaburzeń lękowych czy borderline nie przynosi skutku, bo źródłową przyczyną różnorakich problemów jest adhd. Gdy zaopiekuje się wpierw adhd, to potem często albo inne problemy ustępują, albo objawy łagodnieją i już łatwo jest się nimi we właściwy sposób zająć. Polecam kontakt ze specjalistami, którzy znają temat adhd i orientują się w najnowszych badaniach na ten temat. Ja zdiagnozowałam się i skorzystałam z pomocy psychiatry głęboko znającego tematykę adhd (sam ma to zaburzenie ☺️) w Almie w Warszawie. Można również u nich online. Jest to koszt około 1000 zł (spotkanie diagnostyczne z psychologiem i wizyta u psychiatry na postawienie diagnozy), ale to dla mnie inwestycja w siebie. Psychoedukację też podejmuję na dniach u nich. Powodzenia ☺️!
To co mówisz jest piekielnie istotne.
Bardzo merytorycznie i podoba mi się montaż z oprawą graficzną. Profesjonalnie to się prezentuje, masz bardzo wysokie umiejętności co do przygotowania filmów. Mówię to bo kiedyś mialam kurs multimedialny i też sama próbowałam pare razy montażu jakichś filmów nieskomplikowanych i wymaga to jednak sporo cierpliwości, wytrwałości, chęci, pracy, czasu i wiedzy 😅
Zwłaszcza na początku ucząc się tego 🙃
mnie nie zdiagnozowali w dzieciństwie. coś tam przewidywałem, ale nikt nie chciał mnie słuchać, między innymi przez co moja samoocena zaczęła szorować ryjem po glebie. długie, długie lata niedopasowania, walki o bycie wysłuchanym i zrozumianym skutkowały ujawnieniem się jednej z moich cech, czyli z uporem. i tak z uporem drążyłem na własną rękę w rematach psychologii, ezoteryki itp. kurwa! wszędzie gdzie się dało. te poszukiwania dawały mi wiedzę na swój temat, ale wciąż nic nie zmieniały jeżeli chodzi o podejście ludzi bliskich, jak również tych zupełnie obcych.
rok temu prawie zginąłem, spiesząc się na robocie. czyściłem komin przed malowaniem. wiedziałem, że powinienem ubrać uprząż, ale tak bardzo się spieszyłem, bo presja w relacji, bo pieniądze itd. tak bardzo się spieszyłem, że aż kolejny raz, tym razem bolesny zignorowałem samego siebie. poślizgnąłem się na dachu. trzy metry rozpędu, trzy metry lotu. powykręcane nadgarstki, złamana kość łudeczkowata i kość ogonowa. żyję. kilka tygodnie później odchodzi ode mnie moja partnerka, bo nie czuje się bezpiecznie. umieram psychicznie. dosłownie. nie ma mnie. wyprowadzam się do opuszczonego domu po dziadkach i przez pierwsze trzy/cztery miesiące jestem w stanie tylko jeść, srać, sikać, jarać i spać. później dociera do mnie, że tak na prawdę to wszystko stało się dla mojego dobra i że tylko kwestią czasu będzie dobrze. ta myśl była jedynym co miałem na tamten moment. chwilę później trafiłem na jedne z filmów Anii (dzięki mordeczko). postanowiłem się zdiagnozować. to znaczy poszedłem do specjalisty. diagnoza - ADHD. bomba w torcie. dalej poza podstawowymi funkcjami życiowymi chłonąłem wszystko nt ADHD. dużo dobrych rad, dużo wsparcia i zrozumienia. do czasu. pewnego dnia podzieliłem się swoimi przemyśleniami o ADHD i o tym, że wg mnie nie powinno się mówić o tym jak o zaburzeniu na jednej z grup na fb. potraktowany zostałem przez wielu, łącznie z adminami jak jebnięty, szur, głupek. generalnie było tam bardzo dużo agresji i co w głębi siebie i tak wiedziałem, nieprzepracowanych problemów tych ludzi. także wypiąłem się z tego wagonika i pojechałem swoim. na moim wagoniku napisałem, ADHD to nie zaburzenie, taki po prostu jestem. mi też wiele wyjaśniła nazwijmy to alternatywna strona internetu. taaaak, dla wielu jestem szurem, bo nie zawsze wierzę nauce, sprawdzam rzeczy na sobie i wyciągam swoje wnioski. jak coś mi służy to chrzanić autorytety, profesorów, adminów i tych wszystkich, którzy jak ich się nie poklepuje w ich biedzie po plecach, tylko mówi się to co się czyje. także na moim wagoniku jest też napisane - ADHD to mój zasób. trochę jak z tym powiedzeniem - jak upadniesz na dno, to sprawdź czy nie leżą tam diamenty. i tak zacząłem siebie traktować, z pełną wyrozumiałością, miłością i akceptacją. dzisiaj cieszę się z tego, że to wszystko miało taki a nie inny przebieg. dzięki temu zbudowałem pewność siebie i wysoką samoocenę. i nie interesuje mnie to, że to co robię komuś się nie podoba, że nie pasuje komuś do diagnozy czy jakiś badań. dla mnie to działa i co bardzo ważne, nikomu nie robię tym krzywdy. no poza tą urojoną, że pisząc, mówiąc to co mówię robię krzywdę tym, którzy mają problem z odnalezieniem siebie.
i tak na koniec, choć to co napisałem śmiało mogłoby być początkiem. problemem nigdy nie byłem ja, ani nikt z Was. problemem od samego początku były zaburzony, nienaturalny poród w szpitalu, problemem była pierwsza i każda kolejna separacja od matki w okresie, kiedy najbardziej potrzebowaliśmy jej zasobów psychicznych do prawidłowego rozwoju, problemem był patologiczny system przymusowej edukacji który niszczy jakości z którymi każdy z nas tu przychodzi.
dużo ciepła i miłości. również dla tych, którzy postanowią się tu wyrzygać ;) takie oczyszczanie może okazać się bardzo uzdrawiające.
Ania, jeszcze raz dziękuję. i choć mam dość mocno inną perspektywę od Twojej, to w pewnym momencie pojawiłaś się na mojej ścieżce i bardzo, ale to bardzo na tym skorzystałem
Dzięki za tak rozbudowaną historię, szczególnie za ostatnie zdanie, że mimo różnic wciąż możemy wszyscy odnajdywać w sobie wsparcie :)
Gratuluję powodzenia pracy nad sobą. To, co Pan odkrył świadczy o wielkiej mądrości.podziwiam Pana zaangażowanie w zrozumieniu siebie i chęć zmiany życia na lepsze. Niestety czasem rozstanie z partnerem daje nam szansę na rozwój. Wiem coś o tym, bo nie mam już mężczyzny. Zgadzam się z tym, że trzeba wyjść z agresywnych środowisk, które zakłócają nasz dobrostan i ciągną nas w dół. Mądrze Pan myśli. Niech tak zostanie. Każdy ma prawo mieć swój własny urok osobisty. Pozdrawiam serdecznie.
Ale fajnie to napisales. Duzo wiedzy. Dzieki 🙂
dzieci roznej plci wychowuje sie inaczej i na co innego sie pozwala. dziewczynka musi byc grzeczna! chlopiec? niech sobie biega...
❤️🩹
Jesteś! 🥹 nie żebym robiła Ci presję, ale czekałam z utęsknieniem.
Ps. W międzyczasie się zdiagnozowałam, a moje wielkie zgłębianie tematu zaczęło się właśnie od Ciebie! ❤
❤❤❤
🎉🎉 nowy odcinek!! Otwieramy szampana!! Ofc bezalkoholowego
Ja też tak czekałam... ❤
Mam 50 lat i dopiero zdiagnozowana 😵💫
Do kogo należy się udać po diagnozę? Możesz napisać nazwisko tej osoby? To psychiatra Czy psycholog?
Jeśli chodzi o kwestie samooceny to opisałaś wypisz-wymaluj mnie
czuje podobnie to co ty opisujesz od kiedy pamietam, destrukcyjne mysli prawie nigdy mnie nie opuszczaja, myslalam ze zapisze sie do psychologa w wieku 18 lat na nfz bez wiedzy rodzicow zeby ich nie martwic i nie obciazac jednak nadal nie zebralam sie do tego. teraz juz polowa 20-stki mija, ide na studia, moze w koncu sie zapisze jak znajde cos w lublinie chociaz mam watpliwosci co do tego czy na nfz mi w ogole pomoga
Świetny materiał, dzięki!
Prezencji? Chyba prezentacji jednak. PS Ładny wykresik
Ciężko minsie skupić na słuchaniu filmiku jeśli nie ma przerwy w postaci wolniejszej mowy lub obrazka .szczególnie przy wyliczaniu dłuższym. Zatrzymuje sobie Pani filmiki a potem cofam , odczekuje i słucham o nowa ;)
Nie wiem czy komus tez to sprawia trudność ale wolałam zaznaczy w razie ..:)
Świetny filmik ❤ poudostepnialam gdzie sienda :) malo w Polsce mówi się o Adhd dziewczyn ...jeszcze w sposób przystępny oraz na podstawie ostatnich badan ❤
Proszę odcinek o wpływie ADHD na uzależnienia, a najlepiej to jak unikać uzależnień przy ADHD. Będę wdzięczny
Nie jestem kobieta a adhd mialem zdiagnozowane w wieku 27 lat niestety. Pani psycholog cos pominela gdy poszedlem jako dziecko na konsultacje 🤷🏼♂️
Popłakałam się oglądając ten film. W szkole, a potem nawet na studiach, radziłam sobie dobrze. Z mojego nieustannego bazgrania po zeszytach (które było prawdopodobnie objawem mojego ADHD) zrodziła się pasja do sztuki i rysowania. Szkoda tylko, że pozostałe objawy doskonale rujnowały moją psychikę. Teraz mam 33 lata, jestem "niesamowicie utalentowaną artystką ze wspaniałą wyobraźnią", która nie potrafi nikomu wyjaśnić dlaczego zamiast rysować i na tym zarabiać (co już robiłam, wiec wiem że totalnie miałabym klientów) pracuję na pół etatu w sieciówce z ciuchami gdzie zarabia 1,5k... mieszka w koszmarnym bałaganie i ciągle zajada emocje. I może dzięki terapii i lekom przecidepresyjnym nie marzę już o tym, żeby zniknąć, ale wciąż tkwię w miejscu i po prostu NIE POTRAFIĘ ROBIĆ RZECZY. Tak jakby mój mózg całkowicie ignorował to co chciałabym robić. I mam wrażenie, że jest coraz gorzej, bo teraz już nawet robienie kanapek mnie przerasta i jem tylko to czego nie trzeba nawet kroić (np kabanosy, bułka i banan). Jestem w trakcie diagnozy, za 2 msc mam umówiony jakiś test na 500 pytań w przychodni zdrowia psychicznego w moim mieście. Nie wiem jak dalej wygląda diagnozowanie i ile to trwa, ale mam wrażenie że leki na ADHD to w tym momencie moja jedyna nadzieja na to, żeby zacząć funkcjonować jak dorosły człowiek. Jeśli ich nie dostane, albo nie będą mi pomagać to ja nie wiem co ze sobą zrobię :(
Rezonuje ze mną i to bardzo😃
Dziękuje za ten filmik. Potrzebowałam tego
Oglądam twoje filmy żeby lepiej zrozumieć co się dzieje w głowie mojej pasierbicy. Dziękuję
Jestem 33 letnim facetem, od 11 roku życia borykałem się z wieloma trudnościami, których nikt nie rozumiał, a najbardziej ja sam. Uzależniłem się i 10 lat walczyłem ze swoim cieniem. Dostałem diagnozę rok temu, od tamtej pory dowiadywałem się i obserwowałem siebie. Oglądam Twój kanał od początku, tak się stało, że wstawiasz materiały zawsze, kiedy tego potrzebuję. I śmiało mogę stwierdzić, że jesteś jedną z kilku osób, które przyczyniły się do tego, że odzyskałem życie. Dziękuję Aniu.
Niestety Ale nam wrazenie ze stwierdzenie u niektorych tych dolegliwosci jest po prostu zaslona do obrony zwyklego chamstwa. Owszem bywaja przypadki kiedy to na prawde ciezki przypadek i na prawde ktos ma ten problem Ale niestety jakos gdzie sie nie obrocic to ktos sie tlumaczy ADHD ...czyzby wszyscy je mieli na prawde bez przesady nie chowajcie sie za plecami chorych...Te nowe wersje wspomnianej choroby biora sie z tego ze rodzice nie maja czasu zajac sie dziecmi bo bo.sa zapracowani lub nie widza problemy w ich zachowaniu nastepny typ to ten na prawde chory
Za jakis czas Faktycznie moze wszyscy Beda miec ADHD tylko tym razem nabyte bo otaczajacy nas swiat zmusza nas do zycia w tempie do ktorego nie jestesmy stworzeni nie pozwalajac na to Aby cieszyc sie zyciem No i oczywiscie ciagle miec wyrzuty sumienie ze nie wyrabiamy
Męskie ADHD - jeśli zestawię swoje (niezdiagnozowane w szkole, z przewagą deficytu uwagi) z Twoim materiałem, to mógłbym przypuszczać, że jest z grubsza takie samo. Nie doświadczyłem żadnej fory i byłem traktowany praktycznie tak samo.
ps. Super realizacja.
Zastanawiam się czy stereotyp tej 'mamy z obsesją na punkcie sprzątania' to właśnie wynik adhd, bo niestabilność emocjonalna, perfekcjonizm, zapominalstwo, roztrzepanie i inne typowe adhdowe rzeczy idą z tym w parze
Aniuś, dziekuje
Cudowne, aż sie popłakałam ❤ też idę na diagnozę. Strzał w dziesiątkę 🤗🥰
dzięki Ania za świetny materiał!
Świetnie podsumowane 😊
❤❤❤❤
Ja sobie zdiagnozowałam ADHD na 40tkę. Wspomniałaś o wpływie faz cyklu na objawy ADHD- myślałaś by zrobić podcast na ten temat? Z miłą chęcią bym obejrzała.
Jakie masz objawy?
Ja też po 40stce
Jak zwykle super filmik ❤ I piękna oprawa wizualna, świetna była ta animacja, na dodatek wyświetlana na rzutniku 💙 I kurde, nie wiedziałam, że jest aż tyle różnic między płciami, mega to ciekawe
Pytanie... Czy pomogła Ci diagnoza sama w sobie czy jakieś leki?
O lekach mam osobny odcinek, u mnie głównie diagnoza, leki biorę rzadko
Co sadzisz o ADHD a uzaleznieniu? Moja lekarka nie chce przypisać mi medi z powodu tego, ze mam do czynienia z alkoholem. Nie codziennie, ale nadużywam. Nie potrafie sobie poradzic, wszystko robie kompulsywnie, paznokcie to jem do krwi. Nie potrafie zmienic wielu rzefzy
Wiele badań pokazuje że leczenie Metylofenidatem pomaga w walce z uzależnieniami. Warto to przedyskutować z lekarzem który rozumie dobrze naturę zaburzenia. Lista polecanych specjalistów znajduje się tu: docs.google.com/spreadsheets/u/0/d/1YGsRhHvxTreviIs1D1hS_o6-L4clWDBIkhuVyvLoIIs/htmlview#gid=0
Do kogo należy się udać po diagnozę? Do psychiatry Czy do psychologa? I to chciałabym pójść do dobrego psychologa bo przecież wśród nich też są lepsi i gorsi.
Polecam ten film, tam wszystko tłumaczę
th-cam.com/video/W6Lo4LPBwMs/w-d-xo.html
wpisz w neta "diagnoza osoby doroslej na adhd", zalozylam ze jestes dorosla, tak? I wtedy wyskocza Ci jacys lekarze, a ktorys filmik Ani chyba mowil o diagnozie. A jesli nie, to w yt napisz "jak sie zdignozowac na ahdh, osoba dorosla", no i bedzie wszystko wypisane.
Tez chce w najblizszej przyszlosci sie zdiagnozowac.
Powodzenia ;**
Aniu twoje filmy są rewelacyjne!Aż trudno mi uwierzyć że można tak zwięźle i konkretnie a jednocześnie klarownie przekazać taki ogrom treści. Oglądam twoje filmy wielokrotnie. Dzięki za twoją pracę, zmieniasz życie ludzi na lepsze ❤
Przepiękny film,dziękuję za to co dla nas robisz !Zakończenie wzbudziło u mnie dreszcze po całym ciele -odnośnie tych okularów których „potrzebowałam” ❤❤❤
Dobrze że poruszyłaś ten temat. Osobiście byłam dziewczynką co przejewiała praktycznie „stereotypowe” cechy ADHD XDD Niestety, nikt nie wpadł na pomysł by zrobić jakiekolwiek testy w tym kierunku dla mnie. Dopiero w wieku 21 lat poznałam swój główny życiowy problem z którym muszę sobie jakoś teraz dalej radzić.
jejku to jest takie prawdziwe, ja przez cale zycie nie wiedzialam o co chodzi, dopiero niedawno trafilam do pani ktora powiedziala ze podejrzewa u mnie adhd, dala mi recepte, powiedziala ze jak poczytam o tym to zobacze siebie
jestem wdzieczna bardzo, tez dziekuje ze prowadzisz taki kanal!
Ano. Z tym, że wiesz, nadal je mam ;) Mam wyjaśnienie, nad skutkami pracuję 😅
❤️❤️❤️
❤ Robisz dobrą robotę ❤
serio, ktos czepilby sie tego, ze mowisz o kobietach? to brzmi jak: o, a wy feministki tylko bronicie kobiet XD wtf. a chłopy co w tym czasie robią? ogarnijcie się w końcu i przestańcie odpowiedzialność na nas zwalać.
Mózg płodu męskiego nie jest tak odporny na czynniki toksyczne jak żeński mózg.
Gdybym była facetem... ale nie jestes. I nie jesteśmy równi moja droga.
Co? xD