Anne öyle canımı yaktın ki bu Dünyada gördüğüm en acımasız insan ola bilirsin hani derler ya Bir Anne evladının canını yakmaz derler ama neden hiç sevmedin Anne ben şimdi sana ıslanmış yastığın tersini çevirip uyumayı nasıl anlatayım bir kere ya Anne bir kere sarılsan nolcakti ki çok şey istemedim ya benim hayatımı mahvettin
al benden de o kadar. Ayni benim annemi tarif etmissin nefret etmiyorum ama arayip sormuyorumda. Bende oyle izler birakti ki yasim 40 hala izlerinden kurtulamiyorum. Bugun haberini alsam oldu diye bi 5 dk aglarim sonra geri yasamima devam ederim hic birsey olmamis gibi.
Manipule etmeye çalışıyor ve onu hissedince kendini salak yerine konulmuş gibi hissediyorsun. Seninle başkalarının eşinin akrabalarının arası bozmaya çalışan birisi. Anne mi denir ona.
@@ciceksever7096 bilerek size zarar veriyorsa? Onada yuh denir ama. Sanki bizim hoşumuza gidiyor annenizden nefret etmek. Benim şahsen dilimde tüğ bitti gözümde göz yaşı kalmadı annemi memnun etmeye çalışmaktan. Benim eşimle arama grimeye çalıştı. Şuan bile hala beni salak yerine koymaya çalışıyor. Beni dedemden kıskanıyor ve o yüzden hep kotuluyor. Maalesef benim annem kendi çıkarlarını benim mutluluğumun önünde tutuyor. Beni kaç sefer evinden küfürlerle kovdu. Sokağa attı. Ben yine annemdir dedim yine konuştum görüştüm. Şimdide benim çocuğumu menziline almış onu kendine bağlamak istiyor bana gel inek kızıma süt ver gibi konuşmalar yapmaya çalışıyor. 18 yaşında bile benim evden okul hariç çıkmam yasaktı. Bütün akrabalarımızda onun psikolojik sorunları olduğunu biliyor. Ama ben artık tükendim. Her iletişime geçtiğimde acı çekiyorum. O iyi olsun yine annedir evet ama görüşünce ben zarar görüyorum her seferinde manipulasyonlariyla. Sinirlerinir küfür eder seni yerin dibine sokar sonrada hicbisey olmamış gibi gelir seninle konuşur. Naparsin böyle bir insana? Bir özür bile dilemez. Küçüklüğümde çatal yere düşerdi bana ağır küfürler ederdi. Leblebi yerdim sesi hoşuna gitmezdi yedirtmezdi. Bana yeni kalem kutusu almıştı. Sinegi onunla öldürmeye kalktı bende sinegi kovdum kan olmasın diye. Hemde hayvana yazık. Sinegi kovdum diye beni tekme tokat odanın köşesine sıkıştırdı. İlkokula gidiyordum ve dışım sallanıyordu. O dışım kırılmıştı. Baska bir sinirlendiğinde de soğukta ince kıyafetle kapının önünde bekletmisti ben ağlarken daha 7-8 yaşındayım. Bizdede kalp var gurur var. Orfumuzde adetimizde yok mudur büyüğe saygı küçüğe sevgi deriz. Benim babam öldü. Ben yetim kaldı. Babam beni anneme emanet etmiş son sözlerinde. Ama annem emanetine iyi bakmadı. Anlatamadığım daha çok şeyler var. Yeniden hatırlamak istemediğim. Ben hala onun bana yasattigi şeylerin etkisinden kurtulmaya çalışıyorum. Kendimce. Ama kalbim çok kırıldı. Çok incindim. Benim alamadığım sevgiyi kim verebilir? Eşimden almaya çalıştım o boşluk hissini doldurmaya çalıştım. Ama yanlıştı. O annem olamaz. Kimse annesinin yerini dolduramaz. Ama verdiği zararida telafi edemez. Ancak Allah a dua etmek sabretmek düşer. Ama inanın ki kimse annesinden isteyerek nefret etmez. Bi kere bana içten sarilmamistir. Sarılmaya kalktığımda itmistir. Saçımı çekiyorsun demiştir. Birde kendisi kendi annesine babasına kurufr edip bağırır. Yani anneliği kutsal olarak görmez. Ki ben ona asla küfür etmem bağırmam. Daha ne diyim size. Bilemiyorum.. Daha çok söyleceklerim var ama yeter artık. Kalın sağlıcakla. Böyle annesi olanlara tavsiyem. Sınırlarınızı koyun. Siz cocugusunuz diye onun uzantısı değilsiniz. Sizinde şahsınız karakteriniz var. Allah sizi ayrı bir insan olarak yarattı.
Her anne baba kutsaldır demek saflıktır. Çok iyi anne baba olduğu gibi çok zehirli anne babalar da var. Tüm anne babalar kutsal olsaydı dünyada bu kadar kötülük olmaz cennete benzerdi.
Her doğum bi mucize, evet! Ama hayvanlar da doğuruyor yani döllenmekte marifet yok. Ama ANNELİK YAPMAK KADINI KUTSALLAŞTIRIR. Çocuk edinmek de dahil. Adam gibi doğru düzgün babalık yapmak da. Hem annelik hem babalık yapan kadınlar kutsal değil mi yani?
@@SheRaNur doğum yapmak bir marifetse hayvanlarda doğum yapıyor ozm onlarada iyi davranalım asıl marifet doğum yapmakta değil içten bir şekilde kızını sevmek ve onu sorunsuz büyütmek kızını oğlunu hergün dövüp ben iyi babayım anayım ona bir tokat vurdum mu onun huyu güzelleşir diyenlere sesleniyorum neyin kafasını yaşıyorsunuz dövmek bir yetenekse kadına şiddet yapanlar kral olmuştu kral analar siz kendinize vuruldumu sanki kendilerini kraliçeymiş gibi sanıyorlar kızıyorlar pardonda sen onu kızına vururken düşünecektin çocuklarına şiddet uygulayan ana baba aslında bir katildir
Doğum yapmak bir marifetse hayvanlarda doğum yapıyor ozm onlarada iyi davranalım asıl marifet doğum yapmakta değil içten bir şekilde kızını sevmek ve onu sorunsuz büyütmek kızını oğlunu hergün dövüp ben iyi babayım anayım ona bir tokat vurdum mu onun huyu güzelleşir diyenlere sesleniyorum neyin kafasını yaşıyorsunuz dövmek bir yetenekse kadına şiddet yapanlar kral olmuştu kral analar siz kendinize vuruldumu sanki kendilerini kraliçeymiş gibi sanıyorlar kızıyorlar pardonda sen onu kızına vururken düşünecektin çocuklarına şiddet uygulayan ana baba aslında bir katildir
Marketteyken bir tane kız telefonunu anneciğim diyerek açtı ve o kadar yadırgadım ki belki o kız anneciğim kelimesini günde elli kez söylüyordur ama ben bir kez duyunca çok garip hissettim bende isterdim anne ye anneciğim demeyi ama olmuyo kızı olmama rağmen aramıza kendi elleriyle duvar ördü...
Geliyorlar bana"Annen çok iyi biri,senin iyiliğini istiyor,davranışlarına bak..."gibi şeyler söylüyorlar. Senelerdir övdüğünüz kadınla aynı evde yaşayan benim. Her saat gören benim. Neyi sevip, sevmediğini bilen benim. Hasta anını gören benim. Neyi yediğini, yemediğini bilen benim. Karakterini,davranışlarını,nerde ne yapacağını bilen benim. Senelerdir çeken benim. Yılda 1 kez gören şahıs gelmiş bana"Sen şöylesin,sen böylesin"Sen kim oluyorsun da böyle bir yargıda bulunabiliyorsun? Ne hakkın var? Gerçekten böyle insanları boğazlayıp öldüresim geliyor.
Ergenlikle alakası yok dikkate almayın. Bir ergenin bir anlık sinirle söylediği söz başka, koca koca insanların hâlâ “annem bana bunu yaptı” demesi çok başka. Kendinizi suçlamayın, böyle konuşanları da bence dikkate almayın. Ha, demiyorum ki annenize düşman olun, asla. Çünkü size de zarar verir bu. Ama kendinizi suçlamayın yeter. Çünkü annesi tarafından anormal yetiştirilmiş bir çocugu yedi yaşından yetmiş yaşına kadar toplum yargılıyor zaten. Bir de siz yapmayın kendinize bunu.
@@hilal9024 ne toplumu kızım,birey yargılıyor, ve bu birey milyonlar olunca adına toplum deniyor ve toplum yargılıyor diyorsun, eğer bireye yargılamamayı öğretirsek, o bireyler toplum oluncada yargılamaz (vayy iyiydi bu,haklı olduğum birşey daha)
Bir tane hayatımız var, ben şahsen görüşmeyi tamamen kestim. 30 yaşındayım başıma ne geldiyse annem yüzünden. Cocuklugm ilk gençliğim ve hala telefonu açsam moralimi bozacak bişey der illa. O yuzden kimseye degl kendime değer vercem artık, kimsenin beni kötü hissettrmesine izn vermicem, siz de öyle yapın. Yoksa kimsenin aklının başına geleceği yok, hoş gelmiş nerdeyse 60 yaşına, bu yaştan sonra değişmez, değişse de farketmez. Uzak olsun yeter
@@herhangibirisi1679 bu gun alis verise ciktik. Beni yaninda oyuncak gibi gezdirdi. Giysiyi ben giycem ama hep yok onu istemiyorum bunu istemiyorum diyor. Fikrimi bile sormuyor. Ben de oyle yaninda durdum sessizce.. verdiklerini denedim fln.. ordaki kiz bile dile geldi. Sen giyceksin istediyini al diye. Artk bktmmm bktmm.. beni anlamiyor.. baskalariyla kiyasliyor.. ben onu baska annelerle kiyaslayince nankor oluyorum.Gencliyini benim icin mahv etmis cok pismanmis.Hep zekami kotuler basaramiycaksin der. Hic guvenmez. Sacimi kestirdiyimde bile cok cirkin gozukuyorsun bakinca korkuyorum sana diyordu. Bense sadece aglardm gizlice. Ama o kendini mukemmel anne biliyor. Sanki diger anneler cocugnu sevmiyor bir bu cok iyi.. cok iyi manipule eder insani.. Ben sadece onun oyuncagiyim. Kendisi istediyi gibi giydirir gezdirir sunar.. hepsi gosteris icin.Bu gun sonunda patladm tum dusunduklerimi dedim. Ama anladigni hic sanmiyorum. Hep oluyor zaten. Hic degismiyor degismeyecek.
@@keziban48 benim annem de bana bunlari yapiyor.. hatta daha kotu psikolojik baskilar yapiyor. Seni anliyorum. Ama sen dayak atacak kadar cok ireli gitmiwsin. Sakin olmaya calis. Dersine odaklan okuduktan sonra ya da yaşin tutuyorsa simdi kendi parani kazan. Boyle ofkeli olursan onun gibi olursun. Kapanma konusunda ise nasil istersen oyle yaşa. Acilmak istiyorsan acil. Ben kendimj insan gibi degil oyuncak gibi hiss ediyorum kimseye guvenemiyorum. Ozguvenim 0. Hayatta en son isteyeceyim wey anne olmak. Hepsi annemin eseri..
Profildeki anne benim annem. Büyü artık diyorsunuz ama sevgisizlik Değersizlik hissinin hayatımdaki onarılamaz yarası kabuk tutmuyor. Çocukluğumdan beri her defasında sus cevap verme! Sanane seni ne ilgilendrir, sen kimse hakkında konuşamazsın, suçlandığım zaman doğrusunu anlatmak için sus bide yalan söyleme diye yediğim dayaklardan o kadar sinmişim ki şu an ne dışarıdaki insanlara karşı kendimi savunabiliyorum ne de eşime kendimi ifade edebiliyorum. Annem hayatta yaptığım hiçbir şeyden memnun olmadı. En bastinden evi bile iki kere süpürtürdü. Şimdi yaptığım hiç bir şeyin düzgün olduğuna inancım yok. Onaylanmadan bir şey yapamıyorum. Hayat size güzel valla ya ☺️ diyosunuz ya sizde anne oldunuz mu. Evet oldum yüzden şimdi daha çok anlam veremiyorum annemin yaptıklarına. Kızıma nasıl sus cevap verme diyim? nasıl elimi kaldırıyım? Nasıl üstüme gelme dediğinde başlarım üstüne başına diyip yüzüne tüküreyim. Nasıl banyoda su sıcak dediğinde kafasına sabunla vurayım bana cevap verdi diye yerlerde sürükleyerek döveyim? Evet anne oldum ama bu her şeyi daha çok zorlaştırdı. Asıl şimdi daha çok anlamıyorum yaptıklarını lütfen makul çözümlerle gelin. Ben büyümemiş gibi hissetmiyorum. İçimdeki çocuk değil onu affedemeyen. 35 yaşındaki ben, kendim.
Aynı şeyleri yaşamışoz canım.ben iki yıldır görüşmüyorım hiç bir şekilde çünkü yalnız bana eziyet etti diğer üç evladını benden üstteı tuttu hepimize aynı olsa bu kadar içerlemzdim.hiç gönlüm affetmiyor yüzünü de şeytan görsün diyorum.öyle soğudum ki.herkes kendi yaşadığıno bilir
@@cemreyaba5620 bu postta aynı yaralılar olarak buluşmak... Hayat bizi annemizle sınadı, yani yaradan... Evet çok ağır.. Bir aydır psikolojik destek alıyorum, tamir edene kadar da devam edeceğim... Kötü insanlar var ve bu insanlar anne oluyor, doğru tespitti...kötü insan benim annem. Hem de çok kötü. Kabullendim ve çok az görüşüyorum. Konuşmalarımız yüzeysel... Mecburen. Çünkü derinlik yok.
Okurken bir kısmında kendimi gördüm.. Anne olunca anlarsın derdi hep.. Anne oldum.. Onun yanlışlarımı daha net gördüm, ve anlam veremedim. Nefret etmiyorum, çok güçlü bir duygu çünkü nefret. Yıllardır görüşmüyorum, görüşme ihtiyacıda duymuyorum. Acıyorum sadece. Ve zaman zaman dua ediyorum. ALLAH af etsin onları. Çünkü Rabbim af etmezse.. Yatacak yerleri yok.
@@anonimbirisi9405 Doğuran bir kişi emzirmek zorundadır. Yapmak zorunda olunan bir şey yapıldığında bu fedakarlık olmaz. Emzirmek istemiyorsa doğurmamalı.
@@gencbiri4388 emzirmek bir zorunluluk değil. Bunu yeni nesil annelerde sıkça görüyoruz. İki yıl en olmadık yerde ve zamanda emzirmek zorunda değil. Erken kesebilir ama yapmayan bu zahmete katlanan anneye mecbursun dersen sen evlat olarak mecbur olduklarını yapıyor musun yada neler yaptın diye sorulur
@@ciceksever7096 Emekliyordum, yerlerde sürünüyordum. Bir bebekken yapabileceğim başka bir şey var mıydı bilmiyorum. Çünkü daha dünyanın bilincinde değildim. Savunmasız, korunmaya muhtaçtım.
Beni buraya düşürdüğün için durumum hüsran, gözyaşlarım sel anne. Yaşım 19. Bilmem 19 yıl daha yaşar mıyım. Ama birgün geldiğimde gölgemden eser görmeyeceksin. Anneliğinin arkasına sığınıp, sürekli bana içten bela okuman. Haksız yere.. Bunların hepsini allah gördü duydu. Ben seni Allaha havale ettim. Yuva kurduğumda seni asla aramayacağım.....
@@hh-pr8gm öyle bir kabullenmeye geçmeyin. Böyle videolar altında birbirimizi buluş sebeplerimiz yaramıza merhem aramamız. Zor bir yol, acı çektiriyor ama sonu iyi olacak. Sabır ve sebatı bırakmayın kendinize karşı
Yuva kurunca aramiycan mı? Sen yine iyisin, ben annemi cehennemde bile aramayacağım (Vayy yine döktürüyorum,zihnim baya iyi laflar üretiyor,ulan nöron oğlu nöronlar,bravo size,çalışın lan çalışın...)
Bende aynı şeyi diyodum evlenmedim annem vefat etti çok üzgünüm bunu söylediğim için ama rahatladım üzerimden bir dağ kalktı artık özgürüm. Ölümden korkmuyorum ama öldükten sonra annemle karşılaşmak istemiyorum
5 yaşındaki kızımın beni çok bunalttığı bir anda ayy yeter şimdi ağlıcam diyip zorla bir iki damla yaş akıttım gözümden. Anında sus pus oldu mum gibi oldu. O an bu gücümden rahatsız oldum. Uzatmadım zaten. Oysa ki kardeşlerimle bütün çocukluğumuz böyle geçti. Ağlama ile manipule edildik yıllar boyu ve hala. Sorarım size ben içgüdüsel olarak aşırı rahatsız oldum diyorken annemin bu yaptığı kötülük, istismar degil de nedir. Söyleyeceklerim bu kadar..
hayatta normal aileye sahip insanlar çok şanslılar sırf bu bende yok diye büyüyünce asla anne olmayacağım nedeni de bende kalsın çünkü kimsenin beni anlamasının bi yararı olmuyor .
Nefret etmiyorum ama hayatımı çaldı maalesef.. Geçmişinde ağır travmalar yaşamş çok şey sunmasını sevgi sunmasını beklemiyorum yeter ki başımı derde sokmaktan vazgeçsin artık
Bu hayatta ailesi iyi olan insanlar gercekten cok sanslilar ben hep cok yalniz hissettim. Siz ne derseniz deyin iyi bi ailesi olan insanlar sizi anlamaz.
4 kız kardeşiz,annem evleninceye kadar bize kan kusturdu,en büyük ablam 7 yaşında evin bütün sorumluluğunu almıştı,çamaşır yıkar yemek yapardı,annem en doğal ihtiyaçlarımızı karşılamamıza bile izin vermezdi,genç kız olup ağda yapmak istediğimizde "kime süsleniyorsunuz or...lar die bas bas bağırırdı,babamla bi yere gittiklerinde hepimiz bi odaya kaçışır ağda yapardık,telefonlarımı dinler mektuplarımızı okurdu,birbirimizin özel eşyalarını giymek zorundaydık çünkü annem kendisine alışveriş yapmakla maşgüldü,yılanderisi çantalar ayakkabılar,metrelerce ipek kumaşlar..çişimi söyleyemediğim için beni lazımlağa oturttuğunu,çalı süpürgesinin ucunu yakıp beni onunla korkuttuğunu,yetinmeyip yanan kibritleri bacağımda söndürdüğünü hatırlıyorum,2 numaralı ablam şu anda 50 yaşında,evlenmedi yanlız yaşıyor,16 yaşından beri psikoloji ilaçları kullanıyor,çok döverdi bizleri annem,2 numaralı ablamı kalın tahta sopa ile dövdüğünü hatırlıyorum,hep beddua ederdi bize,kafası kızınca hala eder,ne yapsak sevemedi bizleri,2 oğlan kardeşimi çok sever ama,hele en küçük oğluna aşık,maddi manevi besler onu,annemin yüzünden okuyamadık bile,oysa ki ne zekiyiz hepimiz,kitaplarınıza köpek sı...sın benim için mi okuyosunuz,kalkın evi süpürün toz alın vs vs...daha bissürü şey..ve ben şimdi 48 yaşındayım,yara bere dolu ruhum..ve evet annemden nefret ediyorum...buna rağmen bu hissettiğim nefret duygusu için,ben mi suçlu oluyorum???
Cennet annelerin ayaginin altinda deniliyor ve ben sade kendi hayatima bakarak agliyorum . Bu dünya dugular üzerine kurulmusdur ve Allahin yolu sevgidir. Bir Anne evlatini tabiki ihdiyacini krsilicak ! Normal bir davranisdir her hayvan yapiyor bunu kendi cinsince. Sevgi nerde basliyor allah ve kendin nerdesin. Hayata kendini bulamiyorsan allahida bulman cok cok zordur. Evet uzak durmak cok mantiklidir ve Burda unutmayalimki annemize olan borclu olma duygu hayatimisin Material sikintilari geldigi kaynakdir...
13 yaşındayım ablacım üzgünüm ama senin ona anne demen bile hata, eğer hasta filan değilse gerçekten hayatımda gördüğüm en iğrenç , pis ,korkunç varlığı hatta şeytanla yarışır mı diye düşünmeye başladım😠😠😠😠😠😠😠
Başlığı okurken bile gerildim, öyle bir işlenmiş ki bazı "değer yargıları" üzerine konuşulamaz, eleştirilemezmiş gibi bir algı var. Oysa annelik de babalık da kutsal değil.
@@hamzayigit4894 Ne anlatmak istediğinizi anlamadım, ben de bir kadınım doğurunca niye kutsal oluyorum, çocuğun sorumluluğunu alarak kendime güvenerek dünyaya getirdiysem elbette bu sorumluluğun karşılığını yerine getirmek durumundayım. Bunları yaptığım için olağanüstü bir yere koyulmuyorum. Çocuğun dünyaya gelmek gibi bır tercihi yok, kararı alan benim. Doğal olarak ateşi çıkınca yanında olacağım, elinden tutacağım, derdine ortak olacağım vs. Niye kutsanıyorum bilmiyorum.
@@sevgi7687 kimse kimseyi karalamadan özgürce ne halt yiyorsan ye osenin düsüncen ve senin kararın olacak ve sadece Yaratmak ALLAHA☝❤ mahsustur kendi duyununde kendine takı takan ulvi diyesim geldi not Alfa .😂😂😂
Bende annemle çok sorunluyum nefret etmiyorum ama onun gereksiz yere ustume gelmelerinden ,ona ne yaparsam begenmemesinden,sürekli başkalarıyla kiyaslamasindan,sürekli memnuniyetsizliginden okadar usandimki ...
@@Lulu-jl9hg yok izlemedim sevgili yeşim inanın okadar yorgunum ve yıldım ki bazı mecburiyetlerden ötürü araya mesafe koyamıyorum kendi kendimi yiyip bitiriyorum tükendim artık...
@@hobisevdas3141 1 ay bende misafir kalmıştı sorunun ne olduğunu o zaman keşfetmiştim, sonra o evine döndü, farklı şehirlerde oturuyoruz Allah'tan.Telefonla görüşüyoruz sadece,uzaktan fazla üzemiyor beni.Ama eğer yakın otursaydım da mesafe koyar fazla gidip gelmezdim.Narsistler asla değişmeyeceği için bunun maalesef bir çözümü yok. Içgörü özeleştiri sıfır, eleştiriye açık değil dolayisiyla değişime de tamamen kapalılar .Ne kadar az kontakt o kadar az sorun.Bunu yazmak bile çok ağır geliyor ama annenizse dahi durum maalesef bu😔sizde durum nedir bilmiyorum ama umarım sorunuzu cevaplayabilmisimdir🤗
Bence onlarin savasi kavgasi kendileriyle mesela sen onlarin/onun yasayamadigini yasarsan sana bileniyorlar sebepsiz yere zehir etmeye calisiyorlar hayatini ben yasayamadim o da yasayamayacak bu genelde annelerde kizina karsi oluyor ya da bir kere suclu hissettirdi sen ayagina gittin ya ruh hastasi gibi devam ettiriyorlar bunu aci cekmenden zevk aliyorlar bizzat babam aci cekmemden zevk aliyor resmen kivrandirmaya bayiliyor beni ben yaninda aglarken bile sus sesin duyulacak diyen birisi dusun yani ne kadar cani oldugunu annen de buyuk ihtimal sende yasayamadigi bir seyi gormus bu illa kariyer anlaminda olmaz belki sen babandan sevgi goruyorsun o goremediyse aniden dusman kesiliyor ya da okuyorsun sen o okumadiysa yine aynisi kisacasi onun kavgasi cabasi kendiyle kendi yasayamadiklarinda ama bence bu teorim kadinlar icin gecerli babam niye boyle hala bulamadim onu
bir çocuğu dünyaya getirmek annenin (babanın) tercihi. böyle bir tercih yaptıysanız bunun sorumluluğunu almak zorundasınız. anne kendisini bir hiç gibi hissediyor ise kendini onarmak ve çocuğuna hiç gibi davranmamayı öğrenmek zorundadır. bu minicik bi varlığın değil, o çocuğu dünyaya getirenlerin zorunluğudur. bu yük daha henüz kendini dünyayı tanımaya çalışan masum bir varlığa yüklenemez. annesinden şiddet görmüş olan birinin çocuğuna şiddet göstermesi bi savunma asla değildir aynı şekilde sevgi görmemiş o yüzden sevgi gösterememiş olmasıda asla bi açıklama veya savunma olamaz. büyüdükten sonra kendi başınızı kendiniz okşamanız ruhunuzda açılan yaraları iyileştirmiyor maalesef. sizi beğenerek takip ediyor olmama rağmen bu videoyu hayretler içinde izledim. sevgiler
Duygularıma tercüman olan bi yazı. Her şeyin sorumluluğunu çocuklar alacaksa ve ben bunu bilmeden bu dünyaya annem babam yüzünden geldiysem ben mi suçluyum şimdi .
Kesinlikle katılıyorum. Çocuk yapmanın çok yönlü sorumluluğunun farkında olmadığı için küçük ve masum bir canlıya yapılan her türlü kötü davranış o insanlarda gelecekte büyük yaralar ve bazen travmalar olarak dönüyor. Bazen de hastalıklar olarak. Etken taraf olarak bakınca insan ama edilgen taraf olarak bakınca insan değil mi? Hak ettiği sevgiyi almadığı için zincir halinde sevginin verilmemesi döngüsünü kırmaya da cesareti yoksa neden yapılıyor bu çocuklar? Genetik olarak devamlılık için içgüdüsel bir ihtiyaçtan öteye gitmeyen fiziksel bir sorumluluk mu ebeveyn olmak? İnsanı insan yapan bütün bu duygular ve bilinçse onu kullanmak da bizi insan yapıyor ve hayvanlar alemindeki diğer canlılardan ayırıyorsa bunu yapamamak bir beceriksizliktir, insanlık hali değildir. Bu videonum çoğu kısmını kabul etmiyor ve herkesi gece başını yastığa koyduğunda konuşmaya başlayan vicdanını dinlemeye davet ediyorum. Bir insanın hayatını iyi ya da kötüye evirme gücüne sahip olmanın sorumluluğunu ebeveynler bilmesi ve hata yapmamaktan bahsetmemekle beraber hatadan dönmenin de hatayı yapmak kadar insani bir şey olduğunu hatırlatmak isterim.
çok şükür ki çok merhametli bi annem var , ama o da fazla merhametten dolayı erkek kardeşime aşırı tolerans gösteriyor, 22 yasında cocuk spordan gelince hazır masada yemeğini tencereden alıp yiyemiyormus gibi beni odadan çağırıp kardesıne yemek koy diyor.nerdeyse ağzına beslicek, o da alısmıs annem yapmazsa yemiyor filan trip yapıyor.Kendi yumurtasını bile soymuyor annem soyarsa yiyor.Bu iyilik mi şimdi hayatı boyunca büyüyüp erişkin olabileceğini sanmıyorum.Anlatıyorum ama annem anlamıyor iyilik yapmıyorsun ona diye.Anneler lütfen erkek cocuklarınızı böyle büyütmeyin hayatı boyunca büyümemiş çocuksu davranan yetişkinler olarak kalıyorlar hiç bi işi tek baslarına beceremıyorlar
İyilik kendi ayakları üzerinde durabilen evlat yetiştirmektir. Annenin babanın eşin ölmeyeceğinin garantisi yok. Bağımlı insan yetiştirmek güçsüz insan yetiştirmektir.
Sonuna kadar katılıyorum evlenince de bu erkekler eşinden kızından bekliyor ve hatta annesinden bir bakmışşın etrafında bolca anne tutumu erkek de işime gelir diyor devam ediyor berbat bi durum
Istismarcı annem vardı...uzak duruyorum...gücümü kendimden almayı öğrendim...milyon tane kitap okudum çocukluğum boyunca milyon tane makale yazdım onlarca video dinliyorum annemin aksine insanları hayvanları bitkileri gerçekten çok seviyorum.
@@selimsevinc4008 kardeşim önerilerin için çoook teşekkürler, ablacım ben torun sahibi ve üç evladım hafız elhamdülillah bununla övünmek için demiyorum bana saygılılar elhamdülillah ama en ufak bir şeyde geçmişe yükleniyorlar bende geçmişi değil kendilerini yetiştirsinler istiyorum bazan da fazla istiyorumdur herhalde ozaman anlaşamıyoruz. Üstad bedüüzzaman ın tembel fakat çok seven bir talebesim inşallah
Annemin kaç kere degişmesi için uğraştım Artık pes ettim annelerimiz bu taş kafalarından bıkmicaklar Sadece bize bağırıp bize hem duygusal hem fiziksel şiddet uygulamaya devam edecek Bence kabullenmelliyiz
Annem küçüklüğümden beri babamla olan kavgalarını, işyerindeki dertlerini bana anlattı durdu. Kavgalı problemli bir evde büyüdüm. Ama bizim ağlamamız yasaktı, dertlerimizle onları yormamız yasaktı. Şimdi büyüdüm, derdimi paylaşmak istediğimde, üzme beni şimdi uyuyamayacağım diyip kaçıyor. Hiçbir şey değişmemiş.
seninle ayni seyi paylasiyorum. benim annem de sürekli bana anlatirdi artik biktim ve dinlemek istemedigimi söyledim hayat enwrjimi sömümürdü resmen sen de rest cek
Tülay Hanım bu video biraz üstünkörü kalmış. Videoda özetle "insanları olduğu gibi kabul edin ve artık bir yetişkin olduğunuza göre kendinizi olgunlaştırmaya bakın" diyorsunuz. Ama sizin uzman bir psikolog olarak daha fazlasını söylemeniz gerek, bunu birçok kişi söyleyebilir, üstünkörü olmuş dememin sebebi bu. Anne ya da baba fark etmez, lütfen bu konuyla ilgili daha geniş ve daha somut öneriler sunan başka bir video çekin. Teşekkürler.
Kendimden örnek vermek istiyorum iki kardeşiz çift yumurta ikiziyiz kardeşim her erkek çocuğu gibi hiç bir şey yapmıyor, her kız gibi evdeki çoğu şeyi ben yapıyorum bir gün annem banyodaki duran tokam yüzünden kavga çılarttı hani normal bir tartışmada değildi "bu işleri ben demeden yapmalısın bıktım artık" gibi şeyler söyledi bende sinirlenip " bir tek bağırmasıno biliyorsun her işi yapıyorum benden daha ne istiyorsun 16 yaşındayım anne 20 değil " gibi şeyler söyledim o gün o kadar çok kırılmıştım ki hala unutamıyorum kardeşim yüzüne maske yapıcak onun için bile sen göster ya diyorum aynı yaştayız bu çocuk küçük mü o yapamaz o zaman bende yapamam
Senin yaşadığının aynısını yaşıyorum benimde erkek ikizim var. Çöp kovasına küçük poşet koydum diye çöp kovasını kırdı umarım ilerde ayrı eve çıkabilir ve kurtulurum
Tülay Hanım sizi çok seviyorum ama bir noktada size katılmıyorum. Benim içimde annemin açtığı bir yara bir boşluk varken ki bu yarayı kapatamıyorsam annemin içindeki yarayı nasıl kapatabilirim ki daha ben kendi içimdeki yarayı kapatamıyorum
Ailelerin bir şekilde haklı çıkarılmaya çalışılmasından bıktım uzun süre bunun yüzünden kendimi suçladım keşke kendimizi korumaya yönelik bi video gelseydi
İyi hoş da Tülay hanım üç çocuğa ayrı muameleye ne diosunuz peki biri zengin diye iyi davranıyo biri erkek diye hep öpüyo ben borumuyum bir kere öpmedi benim yaptığım fedakarlıkları sayın gitsin yoruldum olmuyo
@@ahukamranli_ onun sözünü dinleyen egosunu tatmin eden çocuklara iyi davranır. Aksini yapana kötü davranır ki dinlesen. Manipülasyon tekniği bu. Suçlu hissettirmek. Böylece onu dinlemek zorunda kalır vicdanen çocuk.
@@ahukamranli_ pekala size onlardan çıkarı var desem olmadığı zamanlarda onlarada sırt dönüyor desem. asla suçlu aramıyoruz birazcık merhamet arıyoruz...
Bana bu videoyu izleten kadından nefret ediyorum ve vicdanım zerre kadar rahatsız değil.. Toksik aile ferdleriyle olan sıkıntılı ilişkilerinize objektif yaklaşın.. Kendinize haksızlık etmeyin
Annemi sevmeyi denedim ama olmuyor,olamıyor.Günün sonunda saygısızca davranışlarından tiksiniyorum onun her zerresinden tiksiniyorum :sesinden, ifadesinden,küçük hesapların peşinde oluşundan,ikiyüzlülüğünden ... Bana hep sen yanlış ailede doğmuşsun diyor ama bana uyması gereken o .işine gelince o benim çocuğummuş gibi davranmasını bilir.Mukemmel ailede doğmuş olanlar da sizi yargılar sorunu sizde arar sevgilinizse aklında soru işaretleri olur butun hayatiniz Başkasının ebeveynlerini Kıskanmakla gecer çocukluğunuzu ozlemezsiniz vs.ÇOCUĞUNUZU SEVMEYECEKSENİZ YAPMAYIN!
Çocukken arkadaşlarımın anneleriyle ne kadar iyi anlastığını görüp imrenirdim,hala imreniyorum arkadaşlarım anneleriyle neler yaptiklarini anlatirken ben sadece dinlerdim yada yalandan şeyler anlatırdım ve bunlar suan çok fena koyuyo be
Annemi yıllarca haftada 1 kere gördüm, bazen kendi hayat eşiyle çok fazla vakit geçirmek isterdi ayda 1 olurdu. Beni babannem ve dedem büyüttü. 8 yaşıma gelince dedem vefat etti. Babamın yanında kalmaya çalıştım, üvey annem hamile olduğu için evin işlerini bana yaptırırdı. Bünyeme çok zor gelmeye başladı, bu zamanlarda ablam babannemdeydi. Ben sabah 6'da uyanır akşam yenilenleri makineye dizer, okul formamı giyer ve okula giderdim. Bunları yaparken daha 5.sınıftım. Eve gelirdim başlardım evi toplamaya, babannem ve ablamı görmeme izin vermezdi üvey annem. Çok özlemini çekerdim ikisininde geceleri oturur ağlardım, bu zamana kadar baba ve anne tarafım kavgalar eder karakolluk olurlardı, o zamanlar 3-4 ay annemi görmezdim. Sonra okuluma gelirdi bende hemen boynuna sarılırdım. Tabi annemde kalabilirdim bu süre zarfı içinde ama orda belki benim suçum ya da değil bilmiyorum. Üvey babam boğazımdan sıkıp beni kapıdan dışarı bildiğiniz fırlattı, tek başına 11 yaşında bir kız olarak babannemin evine yürüdüm. Yürüyerek 30 dakikalık bir yol vardı o yüzden çok şanslıydım. Sonra 7.sınıf babam iştem kovuldu, babamın yanında kalmıyordum çünkü karısı tek tokadıyla dudağımı patlatıp beni babanneme yollamıştı. Babannem çok az bir maaş alıyor halen aynı maaş 1200 lira. Yük oluyorduk ama o hiçbir zaman tek kelime dahi etmezdi. Babamla İzmir'e taşındık, karısı ablamı gözümün önünde dövdü, evde ona ağza alınmayacak hitamlarla seslendi. Sonra baktın olmuyor gel İstanbul'a. Babannemle kalıyorduk ve cidden yemek konusunda sıkıntı çekiyorduk. Hatta hayatımda ilk defa babannem bize "çocuklarım ben sizi doyuramıyorum, annenize gidin" dedi. Anneme gelirsin, 1 verir 2 yüzüne vurur. Yemek yerken kocasının gözüne batar, laf ederler. Bugüne gelirsek daha ne morluklar doldu bu kollarım, 16 yaşındayım ama hayatımda ne bir çocukluk ne bir gençlik yaşayabilirim. Derslerim biraz kötü lise döneminden beri aklım babannem ve ablamda olur hep, bu yüzden annem beni evden kovucak gene biliyorum. Annenizden nefret eder misiniz bilmem, ama şuan bile önümden yemeğimi alan bir kadın, benim için bir kaç kıyafet aldığı için anne olmayacak. Açlık zaten artık o kadar şey olmuyor yeme bozukluğumdan kilo aldığım dönemler için diyet gibi düşünüyorum. Derslerim keşke iyi olsaydı belki kendimi kurtarabilirdim. Yapıcak bir şeylerim vardır umarım, yaşamak için tek sebebim ablam. Gel gör ki annem, anne değil. Babam kendi diğer çocuklarıyla asgari ücretle geçinmeye çalışıyor, karısı babanneme gelirsem kesin beni sıkıştırır üstüme yürür diye o tarafı ziyaret edemiyorum. Benden daha kötü hayatları olan insanlar var biliyorum ama sadece söylemek istedim, okuduysanız bile teşekkür ederim.
Sudenaz bitanem çok güzel bir yaştasın önünde uzun seneler var ,herşey güzel olacak sen okumana bak ,Tülay hanımla ruhunu besle ❤ önüne bak ,geçecek ...
Merak etme Sude hepsi geçecek. Zor çocukluklarımızı bizi besleyen ve güçlendiren zamanlar olarak düşünüp atlatacağız. Kendi paranı kazanıp kendi hayatını yaşamana çok az kalmış 2 sene daha sıksan dişini üniversitede hem kendine bir iş bulursun hem okursun sonra da hayatını istediğin gibi kurarsın. Emin ol rahat edeceğin mutlu olacağın günler çok yakın. Sen elinden gelenin en iyisini yapıyorsun eminim ki. Yapmaya da devam et. Emeklerinin karşılığını alacaksın. Çünkü sen biriciksin ve çok değerlisin. Derslerinden, akademik başarından vs. çok bağımsız olarak, özünde çok değerlisin. Sakın unutma. Ruhunu beslemeyi ihmal etme… Sen varsın, önce kendini sevmeye başla sonra istediğin gibi sevilecek, görülecek ve duyulacaksın. Çünkü sen herkes gibi herkes kadar buna layıksın. 🌸
Canım benim bu yaşadıklarını anlatma cesaretini bu yaşta kazanman bile senin ne kadar olgun, kendisi ile barışık ve akıllı bir kız olduğunu gösteriyor. Kendine güven ve inan bence çok mutlu bir hayatın olcak inşallah olumlu düşünerek ve hayallerini dualar ile destekleyerek güzel günlere kavuşacağına eminim. Ruhunu iyileştirmeye devam etmen ve kendi ekonomik özgürlüğüne kavuşman en önemli önceliğin olsun. Diğer meseleler kendiğinden düzelecektir ya da artık senin için bir sorun olmaktan çıkacaktır. Sana acizane tek tavsiyem evlilik için acele etmemen. Toplumuzda yapılan en büyük hatalardan biri maddi ve manevi yönden hazır olmadan ve ruhen iyileşmeden insanların evlenmek için acele etmesi ve sonrasında mutsuzluğun katlanarak artması ve akabinde mutsuz çocuklar yetiştirilmesi. Hayat çok güzel ve mutlu olmak gerçekten kişinin kendini sevmesi ve değer vermesi ile ilgili.Avrupa bu konuda da çok güzel örneklere sahip. Yalnız yaşayan ama kendisi ile barışık mutlu hayatı dolu dolu yaşayan kalbi güzel insanlarla dolu.Aile olanlar da gayet sorumluluk sahibi ve çocuklarına değer veren insanlar. Allah sana güzellikler göndersin inş
Cok zor birsey ise yapmasin Tulay Hanim. Herkes anne olmaya uygun degil. Cocuk istismar edilmemeli, duygusal ihtiyaclari karsilanmali. Buna gucu yetmeyecek kendi mutsuzugunda debelenirken tutunacak dal icin cocuk yapip cocugun acizliginden duygularini tatmin etmeleri kabul edilemez bence. Herkesi ayni kefeye koymuyor olabilirsiniz ama yanlis anlasilmalara mahal verebilirsiniz. Annelik ciddiye alinmalidir, idare etsin olmaz. Naçizane, saygilar
Kotu olsun diye yapmamalari sonucun kotu oldugunu degistirmez. Zamani geri alamayabiliriz ama bu kotu dedigin birsey de degismek kisinin sorumlulugudur. Bunda inat varsa iyi niyet de aranmaz.
Cok hafife aliyorsunuz mevzuyu dusundukce daha derinlesiyor bu fikrim, lutfen ya ornekler uzerinden gidin, ya daha acin. Kendini aklayip haklayacak cok zihin var. Olana oldu ama yazik olmasin cocuklara
Başta söylediğiniz gibi ortadan baktınız konuya evet sonuna kadar haklısınız ama pratik de bu iş böyle değil. Annen başını okşamadıysa kendin okşa diyorsunuz ya elbette okşarım,okşatacak başka birini de bulurum. Ama bi laf var ya”Annenin veremediğini dünya veremez.” Aynen öyle. Kutsallaştırma değil bu sadece bir ihtiyaç. Yeterli anne sütü almayan çocuk nasıl yetişkin olduğunda bağışıklığı düşük olursa onunla aynı şey. İstediği kadar süt içsin anne sütünün yerini alır mı daha. He ömür suçlamakla geçer mi geçmez. Ama kabullenmekte öyle kolay değil. Ben hep “neden” diye ağlardım. Sebebini açıklıyorsunuz,ben de biliyordum zaten evet o bu kadar. Ama işte kabullenmek mesele zaten kabullendiğimde bambaşka bir insan olurum herhalde.
Işte psikolog da olsa profesör de olsa,ne kadar anlasa da bi yere kadar anlıyor, yaşamadığı için annen okşamadıysa kendin okşa diyebiliyor, tülay hanimi çok seviyorum yanlış anlaşılmasın.🤗
Yeşim yeşim kesinlikle 😊 Ben de Tülay hanımı çok severim ondan çok şey öğrendim minnettarım. Ama yaşadığım bir şey var ortada. Kayınvalidem dünyanın en iyi insanı adeta bir melek annemden görmediğim sevecenliği gördüm ama kızına davrandığı gibi davranmıyor elbette 😊 bunu bilinçli olarak yapmıyor biliyorum içgüdüsel ben de annem yerine koyamam doğanın kuralı bu :)
Hocam sizin soylediklerinizin hepisini yasadim.yapmayada calisdim.ama nafile.bende bu dunyaya gelmisim benimde yasamak sevilmek hakkim var.dunyaya gelen cocuklar annelerine annelik yapacaksa bu dunyanin hali ne olacak?
Beni doğuran kadını; -Kızgın yağ ile yakmayı istedim -Haşlak su ile yakmayı istedim -Kardeşlerimi öldürüp ondan bu şekilde intikam almayı istedim -Kendisini ormana götürüp günlerce işkence etmeyi istedim Bunun gibi daha bir çok şey geldi aklıma ama elbette yapmam. Sadece bu düşünceler ile kendimi rahatlatıyorum. Hayalimde ondan intikam alıyorum. Bu hayalleri kurarken içim zerre kadar sızlamıyor. Ancak beni ve buradaki diğer kader ortaklarımı asıl kahreden şey şu; Biz halâ annelerimizi seviyoruz ve onların bize yaptıkları kötülüğe rağmen onları affetmemek ve onları sevdiğimizi iç dünyamızda reddetmek için çırpınıyoruz. Bunun verdiği acıyı haykırmak için buradayız ve burada birşeyler yazıp içimizi döküyoruz, yani tam bir çıkmazın içindeyiz. Peki çektiğimiz acılar burada bitecek mi? Hayır. Asıl acıyı onlar öldüğünde yaşayacağız. Yaşarken onları aslında halâ sevdiğimizi reddetmek ve onlardan intikam alma isteğinin verdiği mazoşist duyguların yerini onlar öldükten sonra bir daha onlardan intikam alamayacak olmanın verdiği çaresizlik alacak. Bizler aslında sadece adalet istiyoruz. Ancak davalı olduğumuz kişi annemiz olunca bu davayı çözecek bir hakim bulamıyoruz. Bu yazdıklarımı bizim yaşadıklarımızı yaşamayan bir insanın anlaması için psikolog olması yeterli mi onu da bilmiyorum.
@@barfilozofu6 Ondan intikamını almanın en iyi yolu onunla konuşma, bırak içi alev alev yansın. Ben o hatayı yaptım ve hala kendime kızıyorum. Neden onunla konuşmaya başladım ki? Tekrar küsmeye bahane de bulamıyorum.
Ya ben inanamıyorum burda yazılı olanlara ne yapmış bu anneler yakılıp yıkılacak kadar şuan ne kadar üzüldüm nefret ettiğiniz kişilerin resmini koyun karşınıza tüm öfkeyi resme dökün eminim çok rahatlıcaksınız.
@@reyhan2850 bugun annem beni disari atti ve dovdu telefon kilifimdaki guzel cikartmayi yirtip atti sacimdan cekti bugun temizlik yapmadigim icin sirtima kitapla vurdu ve bunlar bugun oldu bu 24 saat icinde oldu ve bunlar hergun yasaniyor annem beni hic sevmedi
Başarısızlığımin faturasını ona kesiyorum, hep başkalarini bizden önde tuttu. Soylediklerime hiç önem vermedi. ben ona ondan daha çok anne oldum. Artık olmuyorum , allah beni ondan hayırlısı uzaklaştırsın, . O da ne hali varsa görsün 27 yaşında butun hayallerimi yıktı bi ölüye çevirdi .
@@ciceksever7096 yapmaz olur muyum. birşeyler anneme hep yetersiz geldi. sürekli annesini memnun etmeye çalışan bi cocuk düşün bi çift gözün çatık kaşla beraber sana baktığını bundan kurtulmak için herşeyi vermeye hazır bi cocuk. Kacamayinca teslim olan bi cocuk. Teslim olmak benim basarisizligimdi. Ama cocuktum en basiti Matematiği sevmediği halde matematik öğretmeni olan biri. istedigim bölümü okumam ön ayak olsaydi hayallerimi soyledigimde tu kaka demeseydi evet kendimi daha başarılı hissederdim. Benim ihtiyacım destek görmektir ben annemden haklısın lafını duymayarak buyudum anneye duygusal olarak ihtiyacım vardı . Ama sorsan herkes onun anneligini taktir ediyo. Diğer kardeşlerimde böyle büyüdü yazarım daha çok şey var ama bu ne bana merhem olur nede sizin hoşunuza gider.
@@birimfonksiyon6150 estağfurullah neden hoşuma gitmesin, bu sizin hayatınız ve sadece acaba mı dedim. Çünkü ben de yıllarca annemi suçlamak gibi kolay bir yol seçmiştim. Sonrasında bunları anneme rağmen yapabilirdim ama yapmadım dedim.
Farkında olmayabilirlermiş, gayet farkındalar ve çocuklarının acı çektiğini bile bile devam ettiriyorlar. Amaç bu zaten çünkü acı çekersek hala onları seviyoruzdur anlamına geliyor onlar için. Çocukluğumdan beri annem bana bile isteye kötü davrandı yanlış davrandı haksız davrandı dışladı insan içinde rencide etti dövdü sövdü hiçe saydı inanmadı desteklemedi ama başkalarına kardeşime çevresine diğer çocuklarına da hep iyi göründü, onların yanında herkesin yanında beni küçük düşürdü şefkat göstermedi ve en kötüsü de bunları bile isteyerek yaptı. Onun yüzünden acı çekmem onun için normalleşti. Yüzlerce, binlerce kez affettim onu içimden, anlamadı devam ettirdi. Ne yalan söyleyeyim nefret ettim ondan çok kez, hatta iyi bir kalbi veya vicdanı olmadığını düşündüm bir çok kez. Hala düşünüyorum bunu zaman zaman. Ama artık ondan nefret etmek asla istemiyorum çünkü nefret bile bir sevgi göstergesidir. Çocukluğumdan bu yaşıma kadar hep annem değişir diye umut ettim ancak artık kabul etmem gerekiyor, beni sevmeyen yada bir türlü sevmeyi başaramayan bir annem oldu. Kabul ediyorum artık, o beklediğim anneye hiç bir zaman sahip olamayacağım. Hatta bu saatten sonra kaç yazar, hayatımı alt üst etti. Evet o etti! Sorumluluk falan yüklemek değil bu, olay bu sadece. Geçmişi değiştiremem ancak artık kabul etmem gerekiyor, o 'sağlıklı' anne hayallerime veda etmem gerekiyor. Önüme bakmam gerekiyor.. O zincirleri kırmam gerekiyor, iyi bir anneye sahip olabilme umuduyla acıyla oluşan o tutsaklığa bir son vermem gerekiyor.. saatlerce yazabilirim, sayfalarca yazabilirim ama gerçeği değiştirmez ben 'anne' maduru oldum bu hayatta ve geç de olsa buna son vermem gerekiyor..
O kadın beni her zaman döverdi. Sürekli bana sağladıkları imkanlardan bahsederdi ama beni hep hakaret ederek çağırırdı. Ondan nefret ediyorum ve bunda sonuna kadar haklıyım. Onun yüzünden intihar etmeyi bile düşündüm kaç kere, hatta siz bu yorumu okurken belki de kendime yenilmişimdir.
Fiziksel ihtiyaçları gidermek elbetteki küçümsenmemeli ancak bir annenin evladının duygusal ihtiyaçlarını karşılamaması da görmezden gelinebilecek bi nokta değil.
Tuhaf ama ben annemi 4 yaşımda kaybetmeme rağmen O' ndan nefret ettim hep ve bu duygumdan da çok utandım. Çünkü bir kızı olsun için çok uğraşmış, bunu çok arzu etmiş 7 yıl almadığı tedavi kalmamış, ondan sonrada beni zor çevrelere bırakıp gitmişti. O'nun için 'öldü' bile diyemedim, hiç anmadım, 30 yaşıma dek başkalarına ait bir 'anne' kelimesini dahi, söylerken yazarken zorlandım. Hâlâ da kolay çıkamaz ağzımdan yazımdan. Ama bu sizin anlattığınız gibi emeğe dayalı bir nefret değil sanırım. Hep tuhaf şeyler yazıyorum fakat napayım ki benim derdim bu. Siz beni iyileştiriyorsunuz aslında. Gece sizinle uykuya dalıyor, uyanır uyanmaz da hemencecik vidyoya basıyorum. Tülay Hanımcığım size çok çok teşekkürler ediyorum keşke bu imkân 30 yıl önce olsaydı. İnanınız gönlüm hiç bu kadar acımaz hiç bu kadar kanamazdı..sağolun varolun💐
Sayın@@zehraakten2368öyle mi diyorsunuz? Çok sevinirim buna nefret kötü bir duvgu ve bu bitmeyen bir utanç hissettiriyor bana. Kendi anneliğimin bile tadını kaçıran, memnunum çok bu kanaatinizden.
Gördüğüm en haklı yorum ve küçüklüğümüzede bedua ediyorlar. "senin doğduğun güne lanet ediyorum, sen geldin huzurum kaçtı, sen bana çok çektirdin" gibi
Ben annemden nefret etmiyorum ama ona çok kızıyorum hayatı boyunca yaptığı hataların hep bedelini ödedi biz de ödedik şimdi biz büyüdük onun yanında ezilmiyoruz.onu da o çukurdan cikarmaya calisiyorum geri kalan ömründe mutlu olsun diye ama duygusallığı yüzünden hep aynı hataları yapıyor.ve yine düşüyor yine onu üzüyorlar yine ben deli oluyorum.anlatmaya çalışıyorum anlamamak için kaçıyor duýgu sömürüsü yapıyor.bu kadar zayıf olmasi beni deli ediyor.soguyorum ona karşı s9nra toparliyorjm.
Annenin Duygusal sömürüsünü dinlediğin sürece ,onun duygusal yoksunluğuna sen cevap verdiğin sürece senden beslenmeye devam edecek .... Mutsuzluklarından mutlu oluyorlar .. Çözüm isteyen yardım ister duygusal açlığını göstermez ... Anneler Duygusal yoksunluklarını en yakınlarına aktararak yoksunluktan besleniyorlar , onlar böyle mutlu oluyor ,eğer bunu fark edemezsen sende ona dönüştüğünde kısır döngü devam eder , ediyor ... Farkında olmayan Kızlar anneleri tarafından hayatlarının her alanında domina ediliyor .. yani edilgen çocuklar oluyorlar etken çocuklar olamıyorlar..
Öyle birşey değil sadece ben bana eziyet eden kim olursa olsun vazgeçebiliyorum 7zuluyorum ama kendimi ezdirmiyorum ama o sadece oğlu yanında kaldım diye ona vurduğu küfrettiği tükürdüğü halde susuyor çünkü tehdit ediyor giderim sebi bırakırım diye güçlü bir kadın değil ne yazıkki
kardeş zorbalığı konusuna da değinirseniz çok memnun olurum. uzun yıllar devam eden psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kalıyor bazı çocuklar büyük olan kardeşin eziyetleri çok ağır yaralar açabiliyor küçüklerde. cinsel istismar da dahil. bu gibi şeylerin yaşanmaması için özellikle erkek çocukları nasıl eğitmek nasıl konuşmak gerekir, bence yeteri kadar önemsenmeyen bir konu. sizi çok seviyorum
psikolog hanım siz bir miktar anne nefretini şımarıklık olarak tarif ediyorsunuz ve hayatımızda yetişkin olduktan sonra artık bize verdiği hasarları bahane ederek başarısızlıklarımızı vs meşrulaştırmaya çalışmanın anlamsız olduğunu söylüyorsunuz. açıkçası bir psikologun bu konuya bu kadar sığ yaklaşması beni şaşırttı. sanki sadece ergenlerin anne nefretine odaklanmış gibi anlatmışsınız ama yetişkin bir insan annesine nefret gibi güçlü bir duyguyu besleyebiliyorsa(ki bu noktaya gelmek annenin sana hayatın boyunca kötü davrandığını anlamak, kabullenmek dünyanın en zor işi) sağlam gerekçeleri vardır. kötü anne, zeki ve duygusal bi çocuğu küçük yaşta insanı hayatı insan davranışlarını sevgiyi nefreti fark ettirip sorgulattığı için minik depresif filozoflara bile çevirebilir. ayrıca hem karakter oluşumunuzda hem insanlarla ilişkilerinizde hem ileriki psikolojik rahatsızlıklarınızda hem eğitim hayatınızda hatta eşinizle olan cinsel yaşantınıza kadar spesifik konularda dahi sonsuz olumlu olumsuz etkisi olan bir insanın yetişkin olduğunuzda da doğal olarak sizi kabus gibi takip eden zararlarından yakınmanız kadar doğal bir durum yok. bir psikologun bu konuyu boyle en eften püften noktasıyla ele alması bana çok ilginç geldi. ya ben de annem gibi olurum kaygısıyla çocuk sahibi olmayan insanlar biliyorum. bu durum yalnızca ergen şımarıklığından ibaret değildir insan hayatını karartacak kadar önemli bi konudur.
Söyleyin bana anne acıktım dediğimde bir şey olmaz kilo verirsin diyen bi portakal soymasini istediğimde "yeme artık öküz gibi yiyorsun"diyen.Kilom konusunda beni sürekli küçümseyen bir kadini nasil sevebilirim. En acısı ise bu konuyu konuştuğumda ağlayarak kendini acindirmasi ve babama karşı beni doldurması.Onunla bu konuyu yüzlerce kez konuştuk her seferinde bana karışma dememe rağmen yediğimde hep gözü oldu.Ben kilolu bir insan değilim fakat onun bu tutumu yüzünden insanların önünde yemek yemeye utanır hale geldim.Hicbir zaman anne şundan canim çekti yapar misin diyemedim , hep çekindim
Sakin kendini suçlama güzel kardesim.Bak misal onlar sana nankör dedi diye nankör mu oluyorsun Mesela biri arkadan Hırsız diye bağırsa hirsiz olmadigindan eminsen dönüp Bana sesleniyor diye bakar misin?sakin onlarin dedigiyle kendini yargilama.Bak benim de babam biz cocukken alkol alir gelirdi gecenin bir yarisi kavga gürültü çıkarır Annemi kardeşlerimi döverdi.Inan o kadar zor bir cocukluk gecirdim ki.Kavgasiz bir gun hatırlamıyorum Ama büyüdüm simdi o günleri acı olarak hatirliyorum.babam ben 12 yasimdayken vefat etti Ona hem kizgin hem kırgınım ama napayım baba iste.Üstelik evlendigim kisinin annesi de bana senin dedigin gibi olmadik laflar hakaretler etti.Ben kendimi sorguladim acaba doğru mu ben öyle biri miyim diye.Sonra okuyarak arastirarak psikolojik sorunlu oldugu icin boyle yaptigini gördüm Maalesef cok üzdüler ama ben de onları bıraktım Kendime odaklandim.Kendimi gelistirmeye başladım Kendimi sevmeye basladim.Allah bizi yaratilmaya layik görmüş Demek ki biz cok degerliyiz.Anne baba kim olursa olsun Sana degersiz kötü hissettirenlere kulagini kapa.O an icinden kendine de ki SEN BÖYLE BIRI DEGILSIN O SANA OYLE DIYOR AMA DOGRU DEGIL kendini telkin et Ve çok çalış.Hayalinde nasil bir meslek varsa ona ulasmak icin cabala.Buyuk insanlarin hayatini oku ve kendine motivasyon kaynagi olarak gör Ve SAKIN PES ETME👍🏻
@@nehir3677 aynı benim annemin yaptığını babanda sana yapmış bende delirmek üzereyim annem hayatımın ağzına ediyor şimdi çok uzun anlatamam maalesef ve sonrada bana devamlı ben seni yanlış yetiştirdim kızını dövmeyen dizini döver demişler ben ölsem arkamdan üzülmezsin falan diyor
Benim annem bana küçüklüğümden beri hep der ki sen beni annen olarak görmüyorsun. Tam bir narsist bir kadın. Düzelmez çok denedim uğraştım gecelerce ağladım. Dilimde tüğ bitti. Artık sevmiyorum onu. Nefret ediyorum.
Ben 32 yaşında gayet güzel mesleği olan genç bir kadınım. Benim annem babam anlaşır, kavga vs yoktur. Ev yemek düzeni gerekli iletişim irtibat ev sorumluluğu vs yeteri kadar var. Biz 3 kız kardeşiz. En büyükleri benim (32) ortanca 30 küçük de 24 yaşında. Küçüklüğümden beri çok maddi imkanımız olmadığından 15 yaşımdan beri her fırsatta çalışıp aileye karşı bir sorumluluk yükledim kendi kendime. Annem de zannediyorum İlk çocuğu olmam ve bazı sorumlulukları kendi üstüme almam sebebi ile beni çocuk gibi değil hep ebeveyn gibi gördü. Hep eleştirdi, kıyasladı. Hiç taktir etmedi, yok yengene benziyorsun, yok nenene benziyorsun. Babanın akrabaları gibisin. Paranı kullanmayı bilmezsin. Hiç bir şey sahibi olmadın, Şimdiye doğru düzgün biriktirsen kendine ev alırdın öyle böyle. Ama bu yaşıma kadar da ailecek ev alıkardeşim ile onun kredilerini beraber ödedik. Her önemli ihtiyaçta maddi olarak elim üstlerinde oldu. Babam hasta diye işten çık dedik, 3 senedir evde, emekli çalışmıyor. İmkanım dahilinde sürekli tatiller yemekler kahvaltılar vs hep mutlu etmeye çalıştım. Annem zaten hep memnuniyetsiz bir kadın sürekli beğenmez ve şikayet eder. Sözde müslüman ama hiç şükür ettiğini görmedim. O kadar zehirledi ki beni içim ona nefret ile doldu. Büyüdükçe anlamam kabullenmem gerekirken iyice nefretim arttı ona ve gerçekten annemden nefret ediyorum. Öldüğünde çok pişman olacağımı keşke nefes alsa da bunları yaşatsa diyeceğimi de biliyorum ama bu doğru değil. Bir gün ölecek diye bana ettiği zulme ve yaşattığı olumsuzluklara eyvallah diyemem çünkü bu hayatta herkes mutlu olmaya çalışır. Benim iç huzursuzluğumun tek nedeni annem. O duygularımdan sıyrılıp kendi hayatıma onunla aynı evde yaşadıkça kurtulamıyorum da. Sadece her gün nefretim büyüyor. Bana eziyet ediyor. Evde huzursuzum ayrı eve çıkmak da maddi olarak kolay değil. Diğer iki kardeşim sanki yok gibi her şeyi benden bekliyorlar. Tek çaresi terk edip gitmek. Bir gün gideceğim ve onlarla arama mesafe koymak tek çare. Yanlış bir evlilik yapmaktan bile korkuyorum sırf evden uzaklaşmak adına. Bir kaç aydır maddi olarak sıkıştım eve çok destek olamıyorum diye annem de babam da kaç kez sen bu parayı napıyorsun vs diye sürekli bağırıp çağırıp eleştiriyorlar. Olabilir bazen insan düşer diyemiyorlar hep suçluyorlar ancak. İnsan gibi konuşmayı vs bilmiyorlar. Ben de onlara cevap verirken artık bağırığ çağrıyorum kardeşlerim hatta abarttığımı saçmaladığımı söylüyorlar ama benim çocukluktan beri tüm bunlara artık tahammülüm kalmadı ve en ufak bi empati kuramaz oldum. Gerçekten nefret ediyorum. Sağlıklı huzurlu ve memnuniyet ile yaşayan insanlara bakıyorum ailesi hep desteklemiş psikolojik olarak. Özgüvenli bireyler yaratmışlar. bunlar da yedirdi okuttu diye zannediyorlarki ömür boyu köle olacak evlatlar bize. Tökezlemeye de hakları yok.Mecburuz. Birkere de tamam kızım olabilir bazen böyle şeyler, ne yapabiliriz veya nası toparlanmayı düşünüyorsun veya ne zamana toparlarsın diye sormuyorlar. Ancak bağırığ çağırıp aşağılasınlar. Umarm hayat bana yalnız başıma güçlü bir şekilde ayakta durabilmeyi hediye eder de onlarla sadece gerektiği kadar görüşürüm bundan sonra. Evlilik ise çare değil çünkü annesi babası bunu yapana kim ne yapmaz. Kime güveneyim.
İlkokuldayken bir kızın annesi intihar etmişti. Herkes kendi annesini düşünüp ağlıyordu bana o kadar komik gelmişti ki. Annem ölse rahatlarım diye düşünmüştüm. Onları öyle görünce kendimi suçladım ama hala aynı hisler içimde. Nefret ediyorum. Ölürse bir gram üzülmem.
Siz diyorsunuz ki anneniz öyle bir insan; olduğu gibi davranmıș. Bu açıklama beni tam tersi 1 yere götürüyor. Ben de öyle bir insanla niye yakın ilișkide olmak yada öyle bir insanı sevmek isteyeyim ki? Hatta tersi olsa yani genelde daha düzgün bir insan olup annelikte yetersiz kalmıș olsa yada çocuğuna bağlanamamıș olsa bir șeyler telafi edilebilir. O kadarlık bir insan ve değișeceği yoksa ve benden bașka insanlara karşı da kötü davranıyorsa niye vaktimi duygumu ona harcayayım. Diyebilirsiniz ki maddi emek borcu; güzel anı olarak hatırlayacağım 1 anı olmadıktan sonra benim maddi borcum olur ancak. Niye gönül borcum olsun? Maddi imkanla duygusal imkanı da karșılaștıramıyorum; maddi imkanlarını bir yere kadar iyileștirebilirsiniz ama duygu dünyaları sevmekle bile etkilenmiyor insanların.
benim en büyük hatam annemi baş tacı yapmaktı. daha düne kadar ben annemin en ufak eleştirisine bile çok değer veren bir insandım. onu kırıp incitmek ne kelime, biraz keyifsiz olsun moral vermek için dört dönerdim. Unutmayın annenizde insan. kimse o kadar değer görmeyi hak etmez. bir insanı hayata getirmek zor iş. onu doğurmakla aç bırakmamakla iş bitmemeli. Aile planlaması diye bir şey boşuna yok. bunu planlaması gerekirdi. en azından eğitim hayatına kadar olan kısmı. cidden belli bir yere kadar imkanları olup ta yapmayan biri varsa o kişinin suçu ama hadi maddiyatı geçtim ben kendim sıfırdan bir şeyler yapmaya çabalarken gelip köstek olmaya da gerek yok. anne yada babanın birer birey olduğunu ve kendilerine de zaman ayırmaları gerektiğini kabulleniyorum. ama nasıl çocuk ebeyne yapmaması gerekiyorsa ebeveyn de kendi kişisel işlerini sorumluluklarını çocuğunun üstüne yıkmamalı. yani çocuğuna sahip çıkacak kadar psikolojin aklın fikrin yoksa da çocuk sahibi olma ! bu resmen bencillik ! hatta dünyadaki suçu artıran yeğane şey olabilir. çocuk sahibi olmak sorumluluk ister. ben ilkokul zamanında okulda öğretmen tarafından taciz edilirken kimse bana sahip çıkmadı. üstüne aileme anlatmaya çalıştığımda birde onlardan şamar yedim. daha neler neler yaşandı da neyse... o yüzden kimse bana hamilelik bebek bakmak zor iş demesin. bunun zor bir yükümlülük olduğu zaten belli. ama ben hayvan değilim. yemek yedim üstümü giydim yatacak yer verdiler tamam bunu dahi yapmayan ebeveynler var diye şükretmem mi gerekiyor ? gerçi şu an onu bile fazla görüyorlar bana defol git bu evden diyor annem bana her kızdığında keşke doğurmasaydım böyle olacağını bilsem doğrumazdım diyor. onun isteği bir köle. otursun onun tüm dertlerini dinlesin çözüm üretsin ne kadar çetrefilli işi varsa kölesi bendeniz uğraşsın. ama ben ders başına 2 dakika oturayım ona faydalı birşey değil ya hemen ben niye doğurdum bunu. ben mi dedim sana çocuk sahibi ol diye ? şimdi intihar etmeye kalksam onun ihalesini de bana yıkarsınız oh ne güzel. ne yapalım ? bir insan ömrü boyunca bana hayatı zehir eden anne babama saygı duyayım öyle mi ? peki.. yine biz haksızız oldu Tulay hanım.
Uzakta oturuyom anneme hiç gel demez . Gelince sarılıp opmez. Sanki başkalarının yanında daha enerjik mutlu. Geriliyorum yanında sevgisizlik sabrımı zorluyor. Artık anlatmakta istemiyorum. Vazgeçmiştim ama içimden bir şey hortluyor yanında öfkeli oluyorum. Ben de anneyim farkındalığımi arttırmak için neler dinliyor yapıyorum. İyi de bir anneyim annemin karakteri fevri idi hep sınırlı baskıcı müdahaleci idi. Bı zaman hep beni sevsin diye uğraştım üzüldüm ama artık duygularımı kaybettim . Buz gibiyim .
Resmen benim duygularimi anlattiniz aynı hatta daha fazlası diyebilirim Annemden nefret ediyorum bi yandanda Allah onu affetsin diye duada ediyorum babam desen onun yatacak yeri yok
Eksikliklerini saymıyorum onlar da Allah kulu mükemmel olamazlardı ama yaptığı kötülükler ve bende açtığı yaralar olmasaydı da ilgisi eksik kalsaydı keşke. Beni başkalarıyla kıyaslayıp eksik hssettirmeseydi, babamı bana çekiştirmeseydi, babam annemi bana çekiştirmeseydi, taraf tutmadım diye kötü demeselerdi bana, erkek kardeşimin yükünü benim üzerime bırakmasalardı, başarısızlıkla suçlamasalardı keşke. Üstelik güzel güzel dertleşip ne kadar kırıldığımı söylediğimde beni anlamaya çalışmaması, tacize uğradığımda bana millet senin yaşında çocuk doğuruyor abartma demesi, kalp acısı çektiğimde sanki bi haltlar yemiş de ortada kalmış gibi ağlıyorsun demesi.. ben bu konularda kendimi kırılmakta haksız göremiyorum, onlardan mükemmel olmalarını beklemedim beklemem, ama onlar benden hep bekledi. Ben evlat olarak kendimi 10 kere sorguladım, keşke onlar da 1 kere olsun sorgulasalardı.
İnsan mazlum olduğu halde dahi "Bende mi bir sorun var?" diye kendini sorgularken, karşı tarafın üstüne dahi alınmaması acı bir durum. Karşı taraftaki bireyin annemiz olması ise çok çok çok daha acı bir durum. 😔
Okuyan Bayan daha sonra sizi eleştirerek kınayarak küçümseyerek törpülediği her konuda, ana babasına bu konuda baş kaldırmış, onlara çileli bir ergenlik dönemi geçirtmiş eşi dostu örnek gösterip överler size, ne güzel cıvıl cıvıllar diye. Yine sizi öyle olmamakla ezerler. Sanki onların üstlenmesi gereken vazifeleri sırtlandığınız yetmezmiş gibi bir de kendinizi bulamamakla suçlanıyorsunuz. Eğer hatalıysak bu istismarı geç farketmek, hiç işkillenmemek en büyük hatamız bence..
@@beguma9635 yalnız değilsiniz benzerleri daha fazlası yaşamış biri olarak...daha sonra yavaş yavaş HAYIR demeyi, SINIR çizmeyi, MESAFE koymayı öğretiyor hayat size. Yapılan seylerimiz hiç değer görmediyse,...sizde TAM tersini artık davranmaya başlıyorsunuz! !!.. Onların artık beni kabul görmesi degil,,,benim kendimi öncelik KABUL ve ONAYLAMAM SEVMEM gerektiğini öğ re ni yor su nuzz!!. Tecrübeyle sabit
@@beguma9635 Bir çocuğun ailesi tarafından istismar edildiğini kabullenmesini beklemek bence asıl hata. 10 yaşıma kadar babamı ölü bildim. Aslında bana bir mezar göstermedi kimse. İşkillenmiyor değildim elbette. Ama 8-9 yaşındaki çocuk ailesinin ona yalan söylediğini nasıl kabul edebilir ki? 10 yaşıma geldiğimde de bulduğum bir mektupla öğrendim. Meğer ben daha annemin karnındayken terk etmiş. Öyle pedagog eşliğinde söylemeyi geçtim, oturup kendileri dahi izah etmediler. Hayatımın en büyük yalanıyla 10 yaşında tanıştım. 23 yaşındayım. Hâlâ güven problemi yaşıyorum. Ben de sizin gibi düşündüm 17 yaşıma kadar. Tam 7 sene bunu bildiğimi sakladım. Yüzüme baka baka yalan söylemeye devam ettiler. Bana söyledikleri yalanı fark edemediğim için suçladım kendimi. Halbuki benim bir suçum yoktu. Çünkü hiçbir çocuk - bırakın çocuğu 50 yaşında bile olsa- hiçbir insan, ailesinin kendisini maddi ya da manevî istismar ettiğini düşünmez. Kabul etmek istemez. Kendinizi suçlamayın lütfen. 😊
Bir günde annemin benim başımı okşayıp gel beraber hallederiz dediğini asla duymadım hep baskı şiddet öfke şuan 17 yaşındayım ilkokula başladığım günden beri hem psikolojik hem fiziksel olarak şiddet gördüm şiddet ile büyüdüm hep sevgiyi dışarıda aradım tek diyeceğim şey keşke annem olmasaydın senden nefret ediyorum .
Survivor izlerken kavga eden aile benim ailem. Surviyor izlemezler ama herhangi bir şeyi izlerken kavga etmeye başlayabilirler ve iş psikolojik fiziksel şiddete kadar gider. Şimdi ben anamı babamı suçlamiyim da karşı komşuyu mu suçlayayim.
Tülay Hanım yorumlardan da belli olduğu üzere toplumumuzda bu konuda çok yaygın kanayan bir yara var. Ve insanlar bu yaralı haldeyken direkt gidip annelerine sarılıp onlara şevkat gösterebilecek güce sahip değiller. Bence bu konuda ya çok daha uzun ve ayrıntılı bir video ya da bir seri yapsanız çok güzel olur. Ne demek istediğinizi anlıyor herkes ama onu yapacak güç yok kimsenin içinde. O yüzden de sanki sizin dediklerinizi anlamamış gibi görünüyor yorumlar. Doğrusunu tabiki siz bilirsiniz ama bu aşamaya geçmeden önce yapabileceklerimiz varsa onları da içeren bir video çok faydalı olur. İnsanlar ''anne'' kelimesinin geçtiği bir videoda bile ''anne şevkati'' arıyorlar dikkat ettiyseniz. Onların başını okşayıp, ''sizi anlıyorum, acınızı anlıyorum'' demenizi bekliyorlar. ''Emzirdi işte müteşekkir olun'' sözü gücüne gidiyor insanların. Çünkü o seviyeye gelebilmiş değil kimsenin duyguları. Onları çok iyi anlıyorum çünkü ben de aynı şeyi hissediyorum ve gerçekten çok yaralıyım bu konuda. Ayrıca bu yorum vesilesiyle tüm videolarınız için teşekkürler. Sizi çok seviyorum.
Hocam bu konuda sizden farklı düşünüyorum. Evet hiçbir anne/baba kitaplarda yazılan ideale ulaşamaz. Bu mümkün değil ve gerekli de değil. Ama şu varki insanlar öyle bir doğaya sahiptirler ki fiziksel koşullar kadar psikolojik olarak da beslenilmeye muhtaçtır. Nasıl ki çocukluğunda gerekli besinleri almadığı için fiziksel yapısında aksaklıklar çıkabileceği gibi aynı şekilde ruhsal olarak doyurulmamış ihtiyaçları da hem aile hem de sosyal hayatında çeşitli sıkıntılara neden olur. Tabiki annenin/babanın bilgisizliği veya bilinçsizliği bir noktaya kadar mazur görülebilir ama annelik veya babalık sadece karnını doyurup üstünü giymekten ibaret değildir. Sağlıksız bir aile ortamında büyümüş olmak ve bunun yol açtığı problemler öyle kolay kapanmıyor maalesef. Tabiki anne veya baba dört dörtlük olacak değil. Hatta bazen belki bir iki tokat bile vurabilir ama kendi duygularına hakim olamayıp bunu kronik hale getirip getirip çocuğun psikolojisini altüst ederek yetişkinliğe defolu bir şekilde girmesine neden olursa işte o zaman hamileliğin zorluğu doğumun acısı ve sonraki tüm emekler ziyan olur. Yani demem o ki anne/baba sadece çocuğun fiziksel ihtiyaçlarını karşılamakla yükümlü değildir.
Yorumlardan da anlıyorum ki insanlar dinledikleri kişilerin aslında ne demek istediğini anlamaktan ziyade, bir ya da iki cümlesini ele alıp o cümlelerden haksız çıkarımlarda bulunmayı tercih ediyor. Bu da bir nevi sorumlulumtan kaçma şekli galiba. Bu yazdığınız şeyleri zaten Tülay Hanım biliyor. Unutuyorsunuz sanırım o alanında uzman bir Psikolog. Konunun özünü öyle bir anlamak istemiyor ki insanlar, Psikoloğa Psikologluk dersi verme noktasına geliyor. Tülay Hanım'ın katılmadığınızı söylüyorsunuz; ama zaten Tülay Hanım'ın söylediği şeyleri sıra sıra yazıyorsunuz. Lütfen açık yüreklilikle dinleyin konuşulanları. Tülay Hanım demek istiyor ki "Anneniz sizin hoşunuza gitmeyen şekilde davranmış olabilir. Ama bu şimdiki hayatınızın içine etmeniz için bir bahane olamaz. Suçu annenize atarak sorumluluktan kurtulamazsınız." Şöyle izah edeyim: Bir seri katil sizin çocuğunuzu öldürdü. Sonra o seri katil "benim annem bana hiç şefkat göstermedi" diye kendisini savunmaya kalktı ve sucu annesine iteledi. Sence bu senin umurunda olur mu? Anlayışlı olabilir misin çocuğunun katiline? Bahsedilen de bu. Insanlar kötülük yapabilir, narsist olabilir, agresif olabilir ve bunun sebebi annelerinin yanlış yetiştirmesi olabilir. Ama o insanın ne kendine ne de çevresine zarar vermesi için bahanesi bu olamaz. Kimse onun psikolojik sorunlarının cezasını çekmek zorunda değil. O yüzden o kişilere bir seslenme var. "Sorumluluk alın" diyor. Annenize suç yükleyerek sorumluluklardan muhaf olamazsınız diyor. Akıllarını başlarına toplamasını istiyor. Burada muhalefet olacak bir durum yok. Sonuçta konumuz "annelik aslında nedir" değil. Bu videoda annelere değil, annelerin heder ettiği çocuklara bir seslenme var. Umarım doğru anlaşılmıştır durum.
@@merveatlgan9283 Söylenenleri anlamayıp kendi kendime çıkarımlar yaptığımı iddia ederek kendinizin de aynı şekilde bir tutum sergilediğinizin farkında değilsiniz herhalde. Tekrar dinledim ve aynı şekilde anladım. Ben kendi düşüncelerimi söyledim kimseye psikologluk yapmaya da çalışmıyorum. Yine de yorumumum üzerine yapmış olduğunuz yoruma da saygı duyuyorum bu da sizin düşünceleriniz.
Ben de üç çocuk annesiyim ancak annemi sevmiyorum çünkü babamla devamlı aile ilişkilerimize ve kararlarımıza müdahale ediyorlar sınırlarımızı çiziyoruz ve sınırları devamlı ihlal ediyorlar saygı da kusur etmiyoruz ancak biz de yetişkin insanız karşılarında hep çocuk var sanıyorlar anne de yerini bilecek saygı duyacak saygı sadece tek taraflı değildir.
Ahhh ahh geceleri sessiz ağlamaktan o kadar yoruldum daha 18 yaşımdayım ama ruhum yaşıma ayak uydurmayacak kadar yaşlandı kendim bildim bileli annemin bedduasını aşağlamasını duyuyorum küçükken çok hastalık geçirdiğim için sürekli hastane hastane yorulmuş bunları söyleyip başıma kalkıyor keşke yapmasaydım da ölseydin diyor ben de bir insanım çocuğum kalbim var sinirlenip ağzımdan saygısız sözler çıkıyor bana böyle yaptığı zaman kardeşlerime babama akrabalarıma düşman ediyor daha neler neler Allah ım sen güç ver inşallah 🤲
zaten ailesinden şikayet eden ailesi yüzünden zorluk yaşayan insanlar durupta küçükken arkadaşımın barbie bebeği vardı benim yoktu almadın anne o yüzden psikolojim bozuldu diye şikayet etmiyorlar ciddi bir duygusal istismar söz konusu olan durumlar var insanlar genelde bundan yakınıyor şahsen ben ailemden ne bi şey bekliyorum ne de istiyorum sadece tek yapmaları gereken yakamı bırakmaları ne zamanında kendileri benim için birşey yapmışlar ne de ben kendim için bir şey yapmak istediğimde izin veriyorlar hep bir engel beni hep kendilerine muhtaç hale getirdiler siz baskıcı katı ailede yaşamak ne demek bilir misiniz hiçç. Tüm hayatımı mahvedip zaten sen yapamıyosun zaten sen böylesin diyolar insanı delirtip delirtip bu da deli zaten demek gibi, olması gerekeni lütuf gibi sunuyorlar yemek yedir üstünü giydir tamam bu kadar zannediyorlar çocuk yetiştirmek böyle değil maalesef hiç bir zaman ailem varmış gibi hissetmedim sanki evlatlık da değil sanki böyle yanlarında yaşamak zorunda olan bi varlıkmışım gibi hissettim madem hem maddi hem manevi ihtiyaçlarını karşılayamayacağın çocuğu niye dünyaya getiriyorsun ev süsü müyüz biz burda insanız insann.. çektiğimiz onca sıkıntı yetmiyormuş gibi birde her anlamda kafası rahat büyümüş yaşamış insanlar da (bakın maddi olarak iyi büyümüş demiyorum kafası rahat diyorum) ama olsun onlarda annen baban sonuçta bu kadar abartma vs deyince şımarıklık yaptığımızı kastederek böyle konuşunca kan beynime sıçrıyor başından geçmeyen bilmiyor gerçekten bıktım empati yoksun insanlardan herkesin anne baba olmaması gerektiği gibi herkeste psikolog olmamalı çıldırıyorum gerçekten
Herkesin annesi farklıysa psikoloji ile bunu tek tip yapmak mümkün değil.Cocuk anneyi değil kendini eğitecek büyüdükçe.Anne de çocuğundan çok şey öğrendikçe o da kendini eğitecek.Omur böyle gelip geçiyor.Ben babamdan ileri,oglumdan geriyim diye bir söz vardır.
Çocuk anneyi değil kendini eğitecek 👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻 çok yaşayın. Kötü anne babalar istisna ,herkes anne babayı eleştirmeyi hatta (nasıl bu kadar kolay söylenir bilemiyorum) nefret ediyorum demeyi maharet sanıyor. Anneniz kötüyse siz iyi olun , başarılı olun , gölgesinden çıkın ve kendinizi eğitin. Ve bunca anne babaya haksızlık edenlerin çoğu layıkıyla evlatlık yapamayan ,bi markete gidemeyen, bi bardak su vermeyi dünyayı fethetmek sanan ,kendi başarısızlıklarını atacak yer arayanlar bence
@@ciceksever7096 ne kadar kolay genelleme yapmışsınız oh ne güzel, millet durduk yere anasından babasından nefret edecek hâle geliyor zaten keyfine göre yadirgiyor, yaşamadığıniz bir durumu sırf yaşamadığıniz için sakın hafife almayın.
Kızarmış Yeşil Domatesler siz de bu kötü anne babalardansınız bence,yoksa bu kadar bencilce ve empatiden yoksun bir yorumu başka kafa yapamazdı. Ne demek kendi başarısızlığı? Benim 5 yaşında korkudan kekeme olmam mı? Biri yanında kafasını kaşımak için elini kaldırsa dövecek herhalde diye yüzünü saklamak mı? Biri bana haksızlık ettiğinde anneme anlatsam o kişiye hak verirdi. Ben nasıl eğiteyim kendimi ortada öğrenmişlik var sana değersiz olduğunu öğretmiş biri ve bu kişi annen. Bunun altından kalkmakta öyle kolay değil. Bir bardak suyu vermeyi bir şey sanmaktan ziyade lise hayatım boyunca aç gittim okula harçlık almadım,üniversitede yine kendim çalışıp kendimi okuttum ailemin durumu da iyiydi.Hangi markete gitmekten bahsediyorsunuz
@@sema1946 bazı evlatlar kendi kendinin anası babası olmak durumunda bırakılıyor sırf ebeveyn sağlıklı ve sevgi dolu ruh hâline sahip olmadığı için bunun bedelini hiçbir evlat ödemek zorunda değil, Allah yara alınan her duygunun şifasını versin.
Annem ve babamı gerçekten sevmiyorum.yaşım 15 bu tür konulara algım yetiyor.Artık yaşadığım zor durumlar yüzünden algı yaşım 20 30 larda.Babam psikolojik baskıda çok üstün.Annemle olan ilişkimiz evdeki gerginlik yüzünden bozuldu.Annem artık söylenirken veya kavga ederken onla gerçekten gülüyorum.Sinirden değil gerçekten gülüyorum.Sinir sistemim alt üst oldu en son kavga ettiğimizde tekme attı annem ve sert bir şekilde aynı tepkiyi verdim.Malesef saygımda kalmadı.Onu sevmediğimide söyledim.En ufak şeyleri sinirime gidiyor.Aynısını babama yapamadığım için annem bunuda söylüyor.Lgs sınavına girerken annemle olan düşük alma olayını atlattık.Fakat sınava babamın korkusuyla girdim.Babama söylediğimde ilk başlarda yapıcak bir şey yok diye başladı.Akşam gelip küfürler edip yerlerde sürüneceksin dedi.Ortalamam 92,tüm ailede takdir edilen biriyim,fakat bu durumdayım.Abimde aynı durumda.Kendini başka şehre attı.Ne telefonları açıyor ne cevap veriyor.Sadece tatillerde geliyor.Nasıl kurtulucam bilmiyorum.(CEVAP VERİRSENİZ SEVİNİRİM)
Lütfen geçici bir süre o evde kaldığını tekrar et üniversite hayatın başlayınca hayatın değişecek.kendini geliştirmeye,yeni şeyler öğrenmeye çalış.hayat bu yorucu ilişkileri kafaya takacak kadar uzun değil önemseme kabul et karakterlerini değiştirmen çok zor.sen kendi küpünü doldurmaya odaklan.belgesel,kitap,film,spor,müzik,resim,heykel....daha niceleri merak edip ilgileneceğin çok şey var hadi yaşa💐💐
@@kookie675 bende acayip delirttiğinde intiharı düşünüyorum ama intihar zayıf insanların yapacağı birşey olduğu için vazgeçiyorum hem bu mal annemden kurtulup kendi hayatımı yaşadığımın hayalini kurunca herşey geçiyor
Annem babam hiç bir şekilde bana derrdin diye sormuyorlar ulan anne ile ki arasinda şu kizsal şeyler varya inu bile annem soylemedi kuzenime soyleyip o soyledi ulan regl oldugum zamanlar kendimi dişlanmiş gibi hissediyorum
Tülay hanım anneliği ve her annenin çocuklarına yetiştirirken verdiklerinin kendi kapasitesi ile doğru orantılı olduğunu, örneklerle çok güzel anlattınız..Sizi eşarpsiz kendi saçlarınızla görmek ne güzel..artık iyi olmanıza ve iyi hissetmenize bende seviniyoru 😊😊😊
O kadar kotu annelik yaptin ki, gozum hep sagda solda oldu. Keske bu benim annem olsa diyerek 1 omr gecirdim.
bu yorum beni ağlattı :(
Keşke ben senin annen olsaydım 🇦🇿🇦🇿 Canım benim🇹🇷🇹🇷🍓
@RXY! Evet ben de ve hâlâ kıskanıyorum
Anne öyle canımı yaktın ki bu Dünyada gördüğüm en acımasız insan ola bilirsin hani derler ya Bir Anne evladının canını yakmaz derler ama neden hiç sevmedin Anne ben şimdi sana ıslanmış yastığın tersini çevirip uyumayı nasıl anlatayım bir kere ya Anne bir kere sarılsan nolcakti ki çok şey istemedim ya benim hayatımı mahvettin
Bak burdayım Anne bak ya burdayım ağlıyorum bak yine ağlıyorum ya çok yoruldum 😞
Bir anne hatasını görmüyor ve sürekli aynı psikolojik baskı yapıyorsa,inatlasiyorsa üstüne birde duygu sömürüsü yapıyorsa işin içinden çıkmıyorsun
al benden de o kadar. Ayni benim annemi tarif etmissin nefret etmiyorum ama arayip sormuyorumda. Bende oyle izler birakti ki yasim 40 hala izlerinden kurtulamiyorum. Bugun haberini alsam oldu diye bi 5 dk aglarim sonra geri yasamima devam ederim hic birsey olmamis gibi.
İlişkileri sınırlandırmak en iyisi
Manipule etmeye çalışıyor ve onu hissedince kendini salak yerine konulmuş gibi hissediyorsun. Seninle başkalarının eşinin akrabalarının arası bozmaya çalışan birisi. Anne mi denir ona.
@@ciceksever7096 bilerek size zarar veriyorsa? Onada yuh denir ama. Sanki bizim hoşumuza gidiyor annenizden nefret etmek. Benim şahsen dilimde tüğ bitti gözümde göz yaşı kalmadı annemi memnun etmeye çalışmaktan. Benim eşimle arama grimeye çalıştı. Şuan bile hala beni salak yerine koymaya çalışıyor. Beni dedemden kıskanıyor ve o yüzden hep kotuluyor. Maalesef benim annem kendi çıkarlarını benim mutluluğumun önünde tutuyor. Beni kaç sefer evinden küfürlerle kovdu. Sokağa attı. Ben yine annemdir dedim yine konuştum görüştüm. Şimdide benim çocuğumu menziline almış onu kendine bağlamak istiyor bana gel inek kızıma süt ver gibi konuşmalar yapmaya çalışıyor. 18 yaşında bile benim evden okul hariç çıkmam yasaktı. Bütün akrabalarımızda onun psikolojik sorunları olduğunu biliyor. Ama ben artık tükendim. Her iletişime geçtiğimde acı çekiyorum. O iyi olsun yine annedir evet ama görüşünce ben zarar görüyorum her seferinde manipulasyonlariyla. Sinirlerinir küfür eder seni yerin dibine sokar sonrada hicbisey olmamış gibi gelir seninle konuşur. Naparsin böyle bir insana? Bir özür bile dilemez. Küçüklüğümde çatal yere düşerdi bana ağır küfürler ederdi. Leblebi yerdim sesi hoşuna gitmezdi yedirtmezdi. Bana yeni kalem kutusu almıştı. Sinegi onunla öldürmeye kalktı bende sinegi kovdum kan olmasın diye. Hemde hayvana yazık. Sinegi kovdum diye beni tekme tokat odanın köşesine sıkıştırdı. İlkokula gidiyordum ve dışım sallanıyordu. O dışım kırılmıştı. Baska bir sinirlendiğinde de soğukta ince kıyafetle kapının önünde bekletmisti ben ağlarken daha 7-8 yaşındayım. Bizdede kalp var gurur var. Orfumuzde adetimizde yok mudur büyüğe saygı küçüğe sevgi deriz. Benim babam öldü. Ben yetim kaldı. Babam beni anneme emanet etmiş son sözlerinde. Ama annem emanetine iyi bakmadı. Anlatamadığım daha çok şeyler var. Yeniden hatırlamak istemediğim. Ben hala onun bana yasattigi şeylerin etkisinden kurtulmaya çalışıyorum. Kendimce. Ama kalbim çok kırıldı. Çok incindim. Benim alamadığım sevgiyi kim verebilir? Eşimden almaya çalıştım o boşluk hissini doldurmaya çalıştım. Ama yanlıştı. O annem olamaz. Kimse annesinin yerini dolduramaz. Ama verdiği zararida telafi edemez. Ancak Allah a dua etmek sabretmek düşer. Ama inanın ki kimse annesinden isteyerek nefret etmez. Bi kere bana içten sarilmamistir. Sarılmaya kalktığımda itmistir. Saçımı çekiyorsun demiştir. Birde kendisi kendi annesine babasına kurufr edip bağırır. Yani anneliği kutsal olarak görmez. Ki ben ona asla küfür etmem bağırmam. Daha ne diyim size. Bilemiyorum.. Daha çok söyleceklerim var ama yeter artık. Kalın sağlıcakla. Böyle annesi olanlara tavsiyem. Sınırlarınızı koyun. Siz cocugusunuz diye onun uzantısı değilsiniz. Sizinde şahsınız karakteriniz var. Allah sizi ayrı bir insan olarak yarattı.
@@ciceksever7096 Gözümde demek istedim. Yalnis yazılmış kusura bakmayın
Bence bir anne kızına şöyle bi video izletcek duruma getiriyo kendinden utanmali...
*sadece kız değil
😥😥
Utanmazlar yine sizi suçlu ve haksiz görürler
Aynen öyle
@@wcosmic520 kalbimi biraktim buraya ne desem ne söylesem çok hafif kalicak en azından inancın var
annem beni duygusal olarak hiçbir zaman anlamadı...
Anlamasını geçtim ve ben kendimi topladıkça o beni dağıtıyor
@@sezenblack9860 bide haklı gelememe olayı var habire 9 ay karnimda taşıdım diyip haklı gelmeye çalışıyor sonra daha çok sinir krizi geçiriyorum
Aynen
beni de
Benide
Her anne baba kutsaldır demek saflıktır. Çok iyi anne baba olduğu gibi çok zehirli anne babalar da var. Tüm anne babalar kutsal olsaydı dünyada bu kadar kötülük olmaz cennete benzerdi.
Harikasın..
Ayn ya birde ben de aileme benziyecem diye korkuyorum
@Bu Ne Ya Offf Bu Ne Yaa annem yuzunden hic kimseye guvenemiyorum.. beni de kendine benzetti.
+++++++
“Anneliği kutsallaştırmayın” 👏🏻👏🏻 daha çok bunu söyleyebilen kişilere ihtiyaç var.
Her doğum bi mucize, evet! Ama hayvanlar da doğuruyor yani döllenmekte marifet yok. Ama ANNELİK YAPMAK KADINI KUTSALLAŞTIRIR. Çocuk edinmek de dahil. Adam gibi doğru düzgün babalık yapmak da.
Hem annelik hem babalık yapan kadınlar kutsal değil mi yani?
@@SheRaNur doğum yapmak bir marifetse hayvanlarda doğum yapıyor ozm onlarada iyi davranalım asıl marifet doğum yapmakta değil içten bir şekilde kızını sevmek ve onu sorunsuz büyütmek kızını oğlunu hergün dövüp ben iyi babayım anayım ona bir tokat vurdum mu onun huyu güzelleşir diyenlere sesleniyorum neyin kafasını yaşıyorsunuz dövmek bir yetenekse kadına şiddet yapanlar kral olmuştu kral analar siz kendinize vuruldumu sanki kendilerini kraliçeymiş gibi sanıyorlar kızıyorlar pardonda sen onu kızına vururken düşünecektin çocuklarına şiddet uygulayan ana baba aslında bir katildir
Doğum yapmak bir marifetse hayvanlarda doğum yapıyor ozm onlarada iyi davranalım asıl marifet doğum yapmakta değil içten bir şekilde kızını sevmek ve onu sorunsuz büyütmek kızını oğlunu hergün dövüp ben iyi babayım anayım ona bir tokat vurdum mu onun huyu güzelleşir diyenlere sesleniyorum neyin kafasını yaşıyorsunuz dövmek bir yetenekse kadına şiddet yapanlar kral olmuştu kral analar siz kendinize vuruldumu sanki kendilerini kraliçeymiş gibi sanıyorlar kızıyorlar pardonda sen onu kızına vururken düşünecektin çocuklarına şiddet uygulayan ana baba aslında bir katildir
Böylece de cemiyyetlerin evi yıkılır… anneni sayma babanı sayma, büyüye hurmet yok… sayqısızlıq!!! Şimdiye kadar insanlıq bunun üstündü durur…
Nihan Kaya kitaplarında bunun için mücadele veriyor. "iyi aile yoktur" kitabını tavsiye ederim
Allah herkese Ayrı evde yaşayacak kadar maddi imkan versin gerisi hallolur.
Ayyy ayri evde yasayacak kadardan 40 kat fazla maddi imkan ve saglik bize versin aminnnnn çok dogru
Aminnn
Amin
Amin
Kesinlikle. Maddi olarak bağımlı olmasam bir saniye bile durmam. Allah kahretsin ki yine onun eline muhtacım.
Marketteyken bir tane kız telefonunu anneciğim diyerek açtı ve o kadar yadırgadım ki belki o kız anneciğim kelimesini günde elli kez söylüyordur ama ben bir kez duyunca çok garip hissettim bende isterdim anne ye anneciğim demeyi ama olmuyo kızı olmama rağmen aramıza kendi elleriyle duvar ördü...
@@rozelin9808 Bir anne icin ne kadar yaralayıcı
İnan ki çocuk için daha yaralayıcı:((
Anecğim anneciğim okurken sırf bu cümle yüzqnden hüngür hüngür ağladım
Anneciğim ne içten bir kelime keşke duyabilseydim
Duvarlar yıkılmak içindir(vayy iyi laftı)
Evlenecek kişileri psikolojik testten geçirecek bir yasa zorunluluğu olmalı olmalı ki doğacak çocuklarında sağlıklı birey olabilme şansına sahip olsunlar,%100.
Bencede, evlenecek kişiler psikolojik testen geçirilmesi zorunlu kılınmalı, yoksa çocuklar bir ömür boyu işkence çekecekler.
Evet kesinlikle
Geliyorlar bana"Annen çok iyi biri,senin iyiliğini istiyor,davranışlarına bak..."gibi şeyler söylüyorlar. Senelerdir övdüğünüz kadınla aynı evde yaşayan benim. Her saat gören benim. Neyi sevip, sevmediğini bilen benim. Hasta anını gören benim. Neyi yediğini, yemediğini bilen benim. Karakterini,davranışlarını,nerde ne yapacağını bilen benim. Senelerdir çeken benim. Yılda 1 kez gören şahıs gelmiş bana"Sen şöylesin,sen böylesin"Sen kim oluyorsun da böyle bir yargıda bulunabiliyorsun? Ne hakkın var? Gerçekten böyle insanları boğazlayıp öldüresim geliyor.
+1
Anneliğin kutsanmasinin bedeli
++++++++
Aynı durumdan muzdaripim 😢 seni çok iyi ama cok iyi anlıyorum. Aynen bende gırtlağına yapışmamak için zor tutuyorum kendimi.
+999999
Anne sen ömrün boyunca seni sorgusuz çıkarsız sevecek kişiyi kaybettin artık istediğin kadar etrafındakileri memnun etmek için uğraşabilirsin
Ayni sorunu paylasiyoruz, annelerimiz baskalari icin yasiyor
Lütfen oturup ergenliktendir demeyin. 20 yaşındayım ergwnligimi kaldı bunun. Nefret ediyorum ailmeden. Bi kurtulsam şunlardan..
Ergenlikle alakası yok dikkate almayın. Bir ergenin bir anlık sinirle söylediği söz başka, koca koca insanların hâlâ “annem bana bunu yaptı” demesi çok başka. Kendinizi suçlamayın, böyle konuşanları da bence dikkate almayın. Ha, demiyorum ki annenize düşman olun, asla. Çünkü size de zarar verir bu. Ama kendinizi suçlamayın yeter. Çünkü annesi tarafından anormal yetiştirilmiş bir çocugu yedi yaşından yetmiş yaşına kadar toplum yargılıyor zaten. Bir de siz yapmayın kendinize bunu.
@@hilal9024 ne toplumu kızım,birey yargılıyor, ve bu birey milyonlar olunca adına toplum deniyor ve toplum yargılıyor diyorsun, eğer bireye yargılamamayı öğretirsek, o bireyler toplum oluncada yargılamaz
(vayy iyiydi bu,haklı olduğum birşey daha)
@@FIKIRBAZADAM Allah’ın kör cahili seni önce “şey”i ayrı yazmayı öğren.
Çok haklısınız
Bana gerçekten psikolojik zarar veriyor ben kendimi tanıyamiyorum böyle devam ederse ölüm sebebim ondan başkası olamaz
Bir tane hayatımız var, ben şahsen görüşmeyi tamamen kestim. 30 yaşındayım başıma ne geldiyse annem yüzünden. Cocuklugm ilk gençliğim ve hala telefonu açsam moralimi bozacak bişey der illa. O yuzden kimseye degl kendime değer vercem artık, kimsenin beni kötü hissettrmesine izn vermicem, siz de öyle yapın. Yoksa kimsenin aklının başına geleceği yok, hoş gelmiş nerdeyse 60 yaşına, bu yaştan sonra değişmez, değişse de farketmez. Uzak olsun yeter
@@herhangibirisi1679 bu gun alis verise ciktik. Beni yaninda oyuncak gibi gezdirdi. Giysiyi ben giycem ama hep yok onu istemiyorum bunu istemiyorum diyor. Fikrimi bile sormuyor. Ben de oyle yaninda durdum sessizce.. verdiklerini denedim fln.. ordaki kiz bile dile geldi. Sen giyceksin istediyini al diye. Artk bktmmm bktmm.. beni anlamiyor.. baskalariyla kiyasliyor.. ben onu baska annelerle kiyaslayince nankor oluyorum.Gencliyini benim icin mahv etmis cok pismanmis.Hep zekami kotuler basaramiycaksin der. Hic guvenmez. Sacimi kestirdiyimde bile cok cirkin gozukuyorsun bakinca korkuyorum sana diyordu. Bense sadece aglardm gizlice. Ama o kendini mukemmel anne biliyor. Sanki diger anneler cocugnu sevmiyor bir bu cok iyi.. cok iyi manipule eder insani..
Ben sadece onun oyuncagiyim. Kendisi istediyi gibi giydirir gezdirir sunar.. hepsi gosteris icin.Bu gun sonunda patladm tum dusunduklerimi dedim. Ama anladigni hic sanmiyorum. Hep oluyor zaten. Hic degismiyor degismeyecek.
@@keziban48 günahı büyük ama ne diyim Allah sabır versin sanada
@@keziban48 dayak atacak kadar ne yapti?
@@keziban48 benim annem de bana bunlari yapiyor.. hatta daha kotu psikolojik baskilar yapiyor. Seni anliyorum. Ama sen dayak atacak kadar cok ireli gitmiwsin. Sakin olmaya calis. Dersine odaklan okuduktan sonra ya da yaşin tutuyorsa simdi kendi parani kazan. Boyle ofkeli olursan onun gibi olursun. Kapanma konusunda ise nasil istersen oyle yaşa. Acilmak istiyorsan acil.
Ben kendimj insan gibi degil oyuncak gibi hiss ediyorum kimseye guvenemiyorum. Ozguvenim 0. Hayatta en son isteyeceyim wey anne olmak. Hepsi annemin eseri..
Profildeki anne benim annem. Büyü artık diyorsunuz ama sevgisizlik Değersizlik hissinin hayatımdaki onarılamaz yarası kabuk tutmuyor. Çocukluğumdan beri her defasında sus cevap verme! Sanane seni ne ilgilendrir, sen kimse hakkında konuşamazsın, suçlandığım zaman doğrusunu anlatmak için sus bide yalan söyleme diye yediğim dayaklardan o kadar sinmişim ki şu an ne dışarıdaki insanlara karşı kendimi savunabiliyorum ne de eşime kendimi ifade edebiliyorum. Annem hayatta yaptığım hiçbir şeyden memnun olmadı. En bastinden evi bile iki kere süpürtürdü. Şimdi yaptığım hiç bir şeyin düzgün olduğuna inancım yok. Onaylanmadan bir şey yapamıyorum. Hayat size güzel valla ya ☺️ diyosunuz ya sizde anne oldunuz mu. Evet oldum yüzden şimdi daha çok anlam veremiyorum annemin yaptıklarına. Kızıma nasıl sus cevap verme diyim? nasıl elimi kaldırıyım? Nasıl üstüme gelme dediğinde başlarım üstüne başına diyip yüzüne tüküreyim. Nasıl banyoda su sıcak dediğinde kafasına sabunla vurayım bana cevap verdi diye yerlerde sürükleyerek döveyim? Evet anne oldum ama bu her şeyi daha çok zorlaştırdı. Asıl şimdi daha çok anlamıyorum yaptıklarını lütfen makul çözümlerle gelin. Ben büyümemiş gibi hissetmiyorum. İçimdeki çocuk değil onu affedemeyen. 35 yaşındaki ben, kendim.
Garib insAnlar nasıl anne olunacağını öğrenir anne modeliyle. Nasıl anne olunmayacağını değil.
Aynı şeyleri yaşamışoz canım.ben iki yıldır görüşmüyorım hiç bir şekilde çünkü yalnız bana eziyet etti diğer üç evladını benden üstteı tuttu hepimize aynı olsa bu kadar içerlemzdim.hiç gönlüm affetmiyor yüzünü de şeytan görsün diyorum.öyle soğudum ki.herkes kendi yaşadığıno bilir
Son yazdığınız çok güzel. Olgun halim onu affetmiyor. Evet.
@@cemreyaba5620 bu postta aynı yaralılar olarak buluşmak... Hayat bizi annemizle sınadı, yani yaradan... Evet çok ağır.. Bir aydır psikolojik destek alıyorum, tamir edene kadar da devam edeceğim... Kötü insanlar var ve bu insanlar anne oluyor, doğru tespitti...kötü insan benim annem. Hem de çok kötü. Kabullendim ve çok az görüşüyorum. Konuşmalarımız yüzeysel... Mecburen. Çünkü derinlik yok.
Okurken bir kısmında kendimi gördüm..
Anne olunca anlarsın derdi hep.. Anne oldum.. Onun yanlışlarımı daha net gördüm, ve anlam veremedim.
Nefret etmiyorum, çok güçlü bir duygu çünkü nefret. Yıllardır görüşmüyorum, görüşme ihtiyacıda duymuyorum. Acıyorum sadece. Ve zaman zaman dua ediyorum. ALLAH af etsin onları. Çünkü Rabbim af etmezse.. Yatacak yerleri yok.
Her doğuran da anne olamıyor.Doğurmak ve emzirmek hayvanların bile yavrularına yaptığı bişey.
Emzirmekde bir fedakatliktir.ve karsindakini sevdigin icin yaparsin.
@@anonimbirisi9405 yani o bebek de ilerde annem beni emzirdi diye minnet duysun diye değil.
@@anonimbirisi9405 Doğuran bir kişi emzirmek zorundadır. Yapmak zorunda olunan bir şey yapıldığında bu fedakarlık olmaz. Emzirmek istemiyorsa doğurmamalı.
@@gencbiri4388 emzirmek bir zorunluluk değil. Bunu yeni nesil annelerde sıkça görüyoruz. İki yıl en olmadık yerde ve zamanda emzirmek zorunda değil. Erken kesebilir ama yapmayan bu zahmete katlanan anneye mecbursun dersen sen evlat olarak mecbur olduklarını yapıyor musun yada neler yaptın diye sorulur
@@ciceksever7096 Emekliyordum, yerlerde sürünüyordum. Bir bebekken yapabileceğim başka bir şey var mıydı bilmiyorum. Çünkü daha dünyanın bilincinde değildim. Savunmasız, korunmaya muhtaçtım.
Beni buraya düşürdüğün için durumum hüsran, gözyaşlarım sel anne. Yaşım 19. Bilmem 19 yıl daha yaşar mıyım. Ama birgün geldiğimde gölgemden eser görmeyeceksin. Anneliğinin arkasına sığınıp, sürekli bana içten bela okuman. Haksız yere.. Bunların hepsini allah gördü duydu. Ben seni Allaha havale ettim. Yuva kurduğumda seni asla aramayacağım.....
Yine ararız. Safız biz. Öyle bir ezildik ki yine biz suçlanmamak için ararız.
@@hh-pr8gm öyle bir kabullenmeye geçmeyin. Böyle videolar altında birbirimizi buluş sebeplerimiz yaramıza merhem aramamız. Zor bir yol, acı çektiriyor ama sonu iyi olacak. Sabır ve sebatı bırakmayın kendinize karşı
Yuva kurunca aramiycan mı? Sen yine iyisin, ben annemi cehennemde bile aramayacağım
(Vayy yine döktürüyorum,zihnim baya iyi laflar üretiyor,ulan nöron oğlu nöronlar,bravo size,çalışın lan çalışın...)
Bende aynı şeyi diyodum evlenmedim annem vefat etti çok üzgünüm bunu söylediğim için ama rahatladım üzerimden bir dağ kalktı artık özgürüm. Ölümden korkmuyorum ama öldükten sonra annemle karşılaşmak istemiyorum
Duygusal ihtiyaçları geçtim, özellikle canımı yakmak için hedef alıp 12 den vuruyor. Sonra da yumuşak karnimdan vurduğu yerden yarayı desiyor.
Yalnız değilsin 😢
@@aysehan7451 üzülme eğer bunları yasamasiydin bugünkü sen olmazdın
😥😥
Ha ha aynen benim. Annem de öyle
5 yaşındaki kızımın beni çok bunalttığı bir anda ayy yeter şimdi ağlıcam diyip zorla bir iki damla yaş akıttım gözümden. Anında sus pus oldu mum gibi oldu. O an bu gücümden rahatsız oldum. Uzatmadım zaten. Oysa ki kardeşlerimle bütün çocukluğumuz böyle geçti. Ağlama ile manipule edildik yıllar boyu ve hala. Sorarım size ben içgüdüsel olarak aşırı rahatsız oldum diyorken annemin bu yaptığı kötülük, istismar degil de nedir. Söyleyeceklerim bu kadar..
Aynı benim annem oğlu afedersiniz ağzına sıçsa tebrik eder ben yapınca ağlar hemdn
annem hep yanımda ağlıyor bağırıyor kızıyor kendimi iyi hissetmiyorum gittikçe daha fazla olmaya başladı
Kendileri ağlamazlar ki seni ağlatırlar..
Aynı benim ki..
keşke annem olsanız...
Bence her anne baba sorumluluklarini bilmeli.kendini bilmeyen birisi mutsuz birisi cocuk dogurmasin bu kadar basit.
Kendini bilmeyen biri, çocuk doğurmaması gerektiğine dair vizyonu da olmayacağından o kadar da basit olmuyor.
Annem ölse üzülmem o kadar kendisnden nefret ettirdi
Ben de üzülmem.
Aynı kader
böyle düşündüğüm için kötü olan ben miyim acaba diye çelişkiye düşerdim hep
Asla üzülmem
Çok aci ama bende öyle hissediyorum
hayatta normal aileye sahip insanlar çok şanslılar sırf bu bende yok diye büyüyünce asla anne olmayacağım nedeni de bende kalsın çünkü kimsenin beni anlamasının bi yararı olmuyor .
Annem ailemde huzursuzluk cikariyor her seye karisiyor diye uzaklastirdim kendimden
Nefret etmiyorum ama hayatımı çaldı maalesef.. Geçmişinde ağır travmalar yaşamş çok şey sunmasını sevgi sunmasını beklemiyorum yeter ki başımı derde sokmaktan vazgeçsin artık
:) yeterki başımı derde sokmasın. Evet
aynı sorundan muzdaribim. Umarım problemin çözüme kavuşmuştur dostum.
nasil basinizi derde sokabiliyor? Anlamadim
@@eben1534 yalancı şahitlik (:
@@emretarhan0 uu, ama bu kotu anne degil, direkt kotu insan oluyor. Neyse... Gecmis olsun
Bu hayatta ailesi iyi olan insanlar gercekten cok sanslilar ben hep cok yalniz hissettim. Siz ne derseniz deyin iyi bi ailesi olan insanlar sizi anlamaz.
4 kız kardeşiz,annem evleninceye kadar bize kan kusturdu,en büyük ablam 7 yaşında evin bütün sorumluluğunu almıştı,çamaşır yıkar yemek yapardı,annem en doğal ihtiyaçlarımızı karşılamamıza bile izin vermezdi,genç kız olup ağda yapmak istediğimizde "kime süsleniyorsunuz or...lar die bas bas bağırırdı,babamla bi yere gittiklerinde hepimiz bi odaya kaçışır ağda yapardık,telefonlarımı dinler mektuplarımızı okurdu,birbirimizin özel eşyalarını giymek zorundaydık çünkü annem kendisine alışveriş yapmakla maşgüldü,yılanderisi çantalar ayakkabılar,metrelerce ipek kumaşlar..çişimi söyleyemediğim için beni lazımlağa oturttuğunu,çalı süpürgesinin ucunu yakıp beni onunla korkuttuğunu,yetinmeyip yanan kibritleri bacağımda söndürdüğünü hatırlıyorum,2 numaralı ablam şu anda 50 yaşında,evlenmedi yanlız yaşıyor,16 yaşından beri psikoloji ilaçları kullanıyor,çok döverdi bizleri annem,2 numaralı ablamı kalın tahta sopa ile dövdüğünü hatırlıyorum,hep beddua ederdi bize,kafası kızınca hala eder,ne yapsak sevemedi bizleri,2 oğlan kardeşimi çok sever ama,hele en küçük oğluna aşık,maddi manevi besler onu,annemin yüzünden okuyamadık bile,oysa ki ne zekiyiz hepimiz,kitaplarınıza köpek sı...sın benim için mi okuyosunuz,kalkın evi süpürün toz alın vs vs...daha bissürü şey..ve ben şimdi 48 yaşındayım,yara bere dolu ruhum..ve evet annemden nefret ediyorum...buna rağmen bu hissettiğim nefret duygusu için,ben mi suçlu oluyorum???
Cennet annelerin ayaginin altinda deniliyor ve ben sade kendi hayatima bakarak agliyorum . Bu dünya dugular üzerine kurulmusdur ve Allahin yolu sevgidir. Bir Anne evlatini tabiki ihdiyacini krsilicak ! Normal bir davranisdir her hayvan yapiyor bunu kendi cinsince. Sevgi nerde basliyor allah ve kendin nerdesin. Hayata kendini bulamiyorsan allahida bulman cok cok zordur. Evet uzak durmak cok mantiklidir ve Burda unutmayalimki annemize olan borclu olma duygu hayatimisin Material sikintilari geldigi kaynakdir...
13 yaşındayım ablacım üzgünüm ama senin ona anne demen bile hata, eğer hasta filan değilse gerçekten hayatımda gördüğüm en iğrenç , pis ,korkunç varlığı hatta şeytanla yarışır mı diye düşünmeye başladım😠😠😠😠😠😠😠
Peki baban ? Yani o nasıldi bu konudaki tavırları
Polise bile şikayet ederdjm ben, rabbim yardımcın olsun.
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki,keşke üvey annemiz olsalardı. İftiraya kadar attı benimki. Yaşama sevincimi öldürdü.
Başlığı okurken bile gerildim, öyle bir işlenmiş ki bazı "değer yargıları" üzerine konuşulamaz, eleştirilemezmiş gibi bir algı var. Oysa annelik de babalık da kutsal değil.
Anne babada bence kutsal seni doğurdu büyüttü imtihanın olup kutsal oldu kutsal çilen oldu. Not maynak Alfa😂😂😂😉
@@hamzayigit4894 Ne anlatmak istediğinizi anlamadım, ben de bir kadınım doğurunca niye kutsal oluyorum, çocuğun sorumluluğunu alarak kendime güvenerek dünyaya getirdiysem elbette bu sorumluluğun karşılığını yerine getirmek durumundayım. Bunları yaptığım için olağanüstü bir yere koyulmuyorum.
Çocuğun dünyaya gelmek gibi bır tercihi yok, kararı alan benim. Doğal olarak ateşi çıkınca yanında olacağım, elinden tutacağım, derdine ortak olacağım vs.
Niye kutsanıyorum bilmiyorum.
@@sevgi7687 akıllı ALLAH kaderini yazan bilendir sen sadece öyle düşünüyorsun tövbe et etmezsende kendin bilirsin. not Alfa😂😂😂
@@hamzayigit4894 ad hominem örneği yaratıyoruz burada. 😀Peki ne diyebilirim, saygılar.
@@sevgi7687 kimse kimseyi karalamadan özgürce ne halt yiyorsan ye osenin düsüncen ve senin kararın olacak ve sadece Yaratmak ALLAHA☝❤ mahsustur kendi duyununde kendine takı takan ulvi diyesim geldi not Alfa .😂😂😂
Bende annemle çok sorunluyum nefret etmiyorum ama onun gereksiz yere ustume gelmelerinden ,ona ne yaparsam begenmemesinden,sürekli başkalarıyla kiyaslamasindan,sürekli memnuniyetsizliginden okadar usandimki ...
@@Lulu-jl9hg yok izlemedim sevgili yeşim inanın okadar yorgunum ve yıldım ki bazı mecburiyetlerden ötürü araya mesafe koyamıyorum kendi kendimi yiyip bitiriyorum tükendim artık...
@@Lulu-jl9hg Peki anladıktan sonra nasıl davrandınız annenize,yada çözümü nedir,yazarsanız çok mutlu olurum.
@@hobisevdas3141 1 ay bende misafir kalmıştı sorunun ne olduğunu o zaman keşfetmiştim, sonra o evine döndü, farklı şehirlerde oturuyoruz Allah'tan.Telefonla görüşüyoruz sadece,uzaktan fazla üzemiyor beni.Ama eğer yakın otursaydım da mesafe koyar fazla gidip gelmezdim.Narsistler asla değişmeyeceği için bunun maalesef bir çözümü yok. Içgörü özeleştiri sıfır, eleştiriye açık değil dolayisiyla değişime de tamamen kapalılar .Ne kadar az kontakt o kadar az sorun.Bunu yazmak bile çok ağır geliyor ama annenizse dahi durum maalesef bu😔sizde durum nedir bilmiyorum ama umarım sorunuzu cevaplayabilmisimdir🤗
Bendede oyle
Bence onlarin savasi kavgasi kendileriyle mesela sen onlarin/onun yasayamadigini yasarsan sana bileniyorlar sebepsiz yere zehir etmeye calisiyorlar hayatini ben yasayamadim o da yasayamayacak bu genelde annelerde kizina karsi oluyor ya da bir kere suclu hissettirdi sen ayagina gittin ya ruh hastasi gibi devam ettiriyorlar bunu aci cekmenden zevk aliyorlar bizzat babam aci cekmemden zevk aliyor resmen kivrandirmaya bayiliyor beni ben yaninda aglarken bile sus sesin duyulacak diyen birisi dusun yani ne kadar cani oldugunu annen de buyuk ihtimal sende yasayamadigi bir seyi gormus bu illa kariyer anlaminda olmaz belki sen babandan sevgi goruyorsun o goremediyse aniden dusman kesiliyor ya da okuyorsun sen o okumadiysa yine aynisi kisacasi onun kavgasi cabasi kendiyle kendi yasayamadiklarinda ama bence bu teorim kadinlar icin gecerli babam niye boyle hala bulamadim onu
bir çocuğu dünyaya getirmek annenin (babanın) tercihi. böyle bir tercih yaptıysanız bunun sorumluluğunu almak zorundasınız. anne kendisini bir hiç gibi hissediyor ise kendini onarmak ve çocuğuna hiç gibi davranmamayı öğrenmek zorundadır. bu minicik bi varlığın değil, o çocuğu dünyaya getirenlerin zorunluğudur. bu yük daha henüz kendini dünyayı tanımaya çalışan masum bir varlığa yüklenemez. annesinden şiddet görmüş olan birinin çocuğuna şiddet göstermesi bi savunma asla değildir aynı şekilde sevgi görmemiş o yüzden sevgi gösterememiş olmasıda asla bi açıklama veya savunma olamaz. büyüdükten sonra kendi başınızı kendiniz okşamanız ruhunuzda açılan yaraları iyileştirmiyor maalesef. sizi beğenerek takip ediyor olmama rağmen bu videoyu hayretler içinde izledim. sevgiler
nihan kaya izlemenizi tavsiye ederim. Tülay hanımı ben de seviyorum ama annelik mevzusunda, annenin tarafında bir duruş sergiliyor.
Bana inancım, namaz, zikir, EMDR Terapi, yoga, nefes al mama verme teknikleri çok fayda etti
Duygularıma tercüman olan bi yazı. Her şeyin sorumluluğunu çocuklar alacaksa ve ben bunu bilmeden bu dünyaya annem babam yüzünden geldiysem ben mi suçluyum şimdi .
İcimdekilere tercüman olmuşsunuz resmen
Kesinlikle katılıyorum. Çocuk yapmanın çok yönlü sorumluluğunun farkında olmadığı için küçük ve masum bir canlıya yapılan her türlü kötü davranış o insanlarda gelecekte büyük yaralar ve bazen travmalar olarak dönüyor. Bazen de hastalıklar olarak. Etken taraf olarak bakınca insan ama edilgen taraf olarak bakınca insan değil mi? Hak ettiği sevgiyi almadığı için zincir halinde sevginin verilmemesi döngüsünü kırmaya da cesareti yoksa neden yapılıyor bu çocuklar? Genetik olarak devamlılık için içgüdüsel bir ihtiyaçtan öteye gitmeyen fiziksel bir sorumluluk mu ebeveyn olmak? İnsanı insan yapan bütün bu duygular ve bilinçse onu kullanmak da bizi insan yapıyor ve hayvanlar alemindeki diğer canlılardan ayırıyorsa bunu yapamamak bir beceriksizliktir, insanlık hali değildir. Bu videonum çoğu kısmını kabul etmiyor ve herkesi gece başını yastığa koyduğunda konuşmaya başlayan vicdanını dinlemeye davet ediyorum. Bir insanın hayatını iyi ya da kötüye evirme gücüne sahip olmanın sorumluluğunu ebeveynler bilmesi ve hata yapmamaktan bahsetmemekle beraber hatadan dönmenin de hatayı yapmak kadar insani bir şey olduğunu hatırlatmak isterim.
çok şükür ki çok merhametli bi annem var , ama o da fazla merhametten dolayı erkek kardeşime aşırı tolerans gösteriyor, 22 yasında cocuk spordan gelince hazır masada yemeğini tencereden alıp yiyemiyormus gibi beni odadan çağırıp kardesıne yemek koy diyor.nerdeyse ağzına beslicek, o da alısmıs annem yapmazsa yemiyor filan trip yapıyor.Kendi yumurtasını bile soymuyor annem soyarsa yiyor.Bu iyilik mi şimdi hayatı boyunca büyüyüp erişkin olabileceğini sanmıyorum.Anlatıyorum ama annem anlamıyor iyilik yapmıyorsun ona diye.Anneler lütfen erkek cocuklarınızı böyle büyütmeyin hayatı boyunca büyümemiş çocuksu davranan yetişkinler olarak kalıyorlar hiç bi işi tek baslarına beceremıyorlar
Sonrada evllenincede o kızdan annesinden gördüğünü bekliyo yazık o kızlara
İyilik kendi ayakları üzerinde durabilen evlat yetiştirmektir. Annenin babanın eşin ölmeyeceğinin garantisi yok. Bağımlı insan yetiştirmek güçsüz insan yetiştirmektir.
Aynen öyle hemen hemen bütün evlerde bu şekilde bunlar benim abim ve babam yine de kendi yemeğini yapabilen insanlar ama bu yeterli değil maalesef
Sonuna kadar katılıyorum evlenince de bu erkekler eşinden kızından bekliyor ve hatta annesinden bir bakmışşın etrafında bolca anne tutumu erkek de işime gelir diyor devam ediyor berbat bi durum
Yapmayacaksın.Anne olan o.Kocaman insana bebek muamelesi yapmak istiyorsa o yapsın.
Istismarcı annem vardı...uzak duruyorum...gücümü kendimden almayı öğrendim...milyon tane kitap okudum çocukluğum boyunca milyon tane makale yazdım onlarca video dinliyorum annemin aksine insanları hayvanları bitkileri gerçekten çok seviyorum.
Herkesi olduğu gibi kabul edip kimseden de hiçbir şey beklememek bence gayet iyi bir yol.
Evet, gerçekten en emniyetli yol bence de..
Çoook doğru tespitler amaa anlayana, bir anne olarak geldiğim nokta ağzınla kuş tutsan şimdiki nesle kendini beğendiremiyorsun Malesef.
@@selimsevinc4008 kardeşim önerilerin için çoook teşekkürler, ablacım ben torun sahibi ve üç evladım hafız elhamdülillah bununla övünmek için demiyorum bana saygılılar elhamdülillah ama en ufak bir şeyde geçmişe yükleniyorlar bende geçmişi değil kendilerini yetiştirsinler istiyorum bazan da fazla istiyorumdur herhalde ozaman anlaşamıyoruz. Üstad bedüüzzaman ın tembel fakat çok seven bir talebesim inşallah
Annemin kaç kere degişmesi için uğraştım
Artık pes ettim annelerimiz bu taş kafalarından bıkmicaklar
Sadece bize bağırıp bize hem duygusal hem fiziksel şiddet uygulamaya devam edecek
Bence kabullenmelliyiz
eger annem bana sadce bagirip cagiriyor olsaydi umursamazdim yedigim dayaklari vucudumda ki yara izlerini nasil umursamayabilirim ki?
Annem küçüklüğümden beri babamla olan kavgalarını, işyerindeki dertlerini bana anlattı durdu. Kavgalı problemli bir evde büyüdüm. Ama bizim ağlamamız yasaktı, dertlerimizle onları yormamız yasaktı. Şimdi büyüdüm, derdimi paylaşmak istediğimde, üzme beni şimdi uyuyamayacağım diyip kaçıyor. Hiçbir şey değişmemiş.
seninle ayni seyi paylasiyorum. benim annem de sürekli bana anlatirdi artik biktim ve dinlemek istemedigimi söyledim hayat enwrjimi sömümürdü resmen sen de rest cek
Tülay Hanım bu video biraz üstünkörü kalmış. Videoda özetle "insanları olduğu gibi kabul edin ve artık bir yetişkin olduğunuza göre kendinizi olgunlaştırmaya bakın" diyorsunuz. Ama sizin uzman bir psikolog olarak daha fazlasını söylemeniz gerek, bunu birçok kişi söyleyebilir, üstünkörü olmuş dememin sebebi bu. Anne ya da baba fark etmez, lütfen bu konuyla ilgili daha geniş ve daha somut öneriler sunan başka bir video çekin. Teşekkürler.
Keske silse yani insanlar morali bozukken giriyor daha da morali bozuluyo
@@MeryemAnna48 aynen öyle
Evet üslubu bana çok suçlayıcı geldi, kabul edip devam etmek o kadar kolay değil bir uzman bunu bu kadar basitmiş gibi anlatmamalı
Online eğitimle psikolog olmuş galiba.
@@Darwinist. Aynen
Psikologa gitmek istiyordum ama demek ki bunlarda anlamıyor insanı
Kimseye anlayamaz bence yaşadıklarımızı sadece bu durumun içindekiler birbirini anlıyor o kadar çok dert dökmek istiyorum ki
@@dereceyaparsamdeEnisPaTuroluca kız mısın?
@@esraatik3188 evet
@@dereceyaparsamdeEnisPaTuroluca Allah yardımcın olsun
@@esraatik3188 keşke... Ama şu karantinaya girdiğimizden beri ona olan inancımda gitti.
Allah'ım gerçekten ne günah işledim bu aileye geldim? Artık dayanamıyorum.
Okuyorsan bir an önce ekonomik özgürlüğünü eline al lütfen, daha kolaylaşacak, geçmeyecek ama daha az zarar göreceksin uzaklaşınca
Kendimden örnek vermek istiyorum iki kardeşiz çift yumurta ikiziyiz kardeşim her erkek çocuğu gibi hiç bir şey yapmıyor, her kız gibi evdeki çoğu şeyi ben yapıyorum bir gün annem banyodaki duran tokam yüzünden kavga çılarttı hani normal bir tartışmada değildi "bu işleri ben demeden yapmalısın bıktım artık" gibi şeyler söyledi bende sinirlenip " bir tek bağırmasıno biliyorsun her işi yapıyorum benden daha ne istiyorsun 16 yaşındayım anne 20 değil " gibi şeyler söyledim o gün o kadar çok kırılmıştım ki hala unutamıyorum kardeşim yüzüne maske yapıcak onun için bile sen göster ya diyorum aynı yaştayız bu çocuk küçük mü o yapamaz o zaman bende yapamam
Senin yaşadığının aynısını yaşıyorum benimde erkek ikizim var. Çöp kovasına küçük poşet koydum diye çöp kovasını kırdı umarım ilerde ayrı eve çıkabilir ve kurtulurum
Tülay Hanım sizi çok seviyorum ama bir noktada size katılmıyorum. Benim içimde annemin açtığı bir yara bir boşluk varken ki bu yarayı kapatamıyorsam annemin içindeki yarayı nasıl kapatabilirim ki daha ben kendi içimdeki yarayı kapatamıyorum
Ailelerin bir şekilde haklı çıkarılmaya çalışılmasından bıktım uzun süre bunun yüzünden kendimi suçladım keşke kendimizi korumaya yönelik bi video gelseydi
Konuşursam sayfalar yetmez konuşmasam iyi olacak mevzu derin
İyi hoş da Tülay hanım üç çocuğa ayrı muameleye ne diosunuz peki biri zengin diye iyi davranıyo biri erkek diye hep öpüyo ben borumuyum bir kere öpmedi benim yaptığım fedakarlıkları sayın gitsin yoruldum olmuyo
Aynı anne farklı kişiler ve farklı davranış şekli, sizce burada tüm suç annede mi?
Sizin yazınıza imza atıyorum benim annemi anlatmışsınız.
Aynı benim annem
@@ahukamranli_ onun sözünü dinleyen egosunu tatmin eden çocuklara iyi davranır. Aksini yapana kötü davranır ki dinlesen. Manipülasyon tekniği bu. Suçlu hissettirmek. Böylece onu dinlemek zorunda kalır vicdanen çocuk.
@@ahukamranli_ pekala size onlardan çıkarı var desem olmadığı zamanlarda onlarada sırt dönüyor desem. asla suçlu aramıyoruz birazcık merhamet arıyoruz...
Annesiz büyüseydim daha az canim yanardi..
Bunu çoğu zaman bende düşünüyorum sanki daha mutlu olurdum
Bana bu videoyu izleten kadından nefret ediyorum ve vicdanım zerre kadar rahatsız değil.. Toksik aile ferdleriyle olan sıkıntılı ilişkilerinize objektif yaklaşın.. Kendinize haksızlık etmeyin
Annemin bana bile bile yaptığı yanlışları ve hayatımı çalmasını aşamıyorum.
Annemi sevmeyi denedim ama olmuyor,olamıyor.Günün sonunda saygısızca davranışlarından tiksiniyorum onun her zerresinden tiksiniyorum :sesinden, ifadesinden,küçük hesapların peşinde oluşundan,ikiyüzlülüğünden ...
Bana hep sen yanlış ailede doğmuşsun diyor ama bana uyması gereken o .işine gelince o benim çocuğummuş gibi davranmasını bilir.Mukemmel ailede doğmuş olanlar da sizi yargılar sorunu sizde arar sevgilinizse aklında soru işaretleri olur butun hayatiniz
Başkasının ebeveynlerini Kıskanmakla gecer çocukluğunuzu ozlemezsiniz vs.ÇOCUĞUNUZU SEVMEYECEKSENİZ YAPMAYIN!
Çocukken arkadaşlarımın anneleriyle ne kadar iyi anlastığını görüp imrenirdim,hala imreniyorum arkadaşlarım anneleriyle neler yaptiklarini anlatirken ben sadece dinlerdim yada yalandan şeyler anlatırdım ve bunlar suan çok fena koyuyo be
İçimden geçen her şeyi soylemissin
Annemi yıllarca haftada 1 kere gördüm, bazen kendi hayat eşiyle çok fazla vakit geçirmek isterdi ayda 1 olurdu. Beni babannem ve dedem büyüttü. 8 yaşıma gelince dedem vefat etti. Babamın yanında kalmaya çalıştım, üvey annem hamile olduğu için evin işlerini bana yaptırırdı. Bünyeme çok zor gelmeye başladı, bu zamanlarda ablam babannemdeydi. Ben sabah 6'da uyanır akşam yenilenleri makineye dizer, okul formamı giyer ve okula giderdim. Bunları yaparken daha 5.sınıftım. Eve gelirdim başlardım evi toplamaya, babannem ve ablamı görmeme izin vermezdi üvey annem. Çok özlemini çekerdim ikisininde geceleri oturur ağlardım, bu zamana kadar baba ve anne tarafım kavgalar eder karakolluk olurlardı, o zamanlar 3-4 ay annemi görmezdim. Sonra okuluma gelirdi bende hemen boynuna sarılırdım. Tabi annemde kalabilirdim bu süre zarfı içinde ama orda belki benim suçum ya da değil bilmiyorum. Üvey babam boğazımdan sıkıp beni kapıdan dışarı bildiğiniz fırlattı, tek başına 11 yaşında bir kız olarak babannemin evine yürüdüm. Yürüyerek 30 dakikalık bir yol vardı o yüzden çok şanslıydım. Sonra 7.sınıf babam iştem kovuldu, babamın yanında kalmıyordum çünkü karısı tek tokadıyla dudağımı patlatıp beni babanneme yollamıştı. Babannem çok az bir maaş alıyor halen aynı maaş 1200 lira. Yük oluyorduk ama o hiçbir zaman tek kelime dahi etmezdi. Babamla İzmir'e taşındık, karısı ablamı gözümün önünde dövdü, evde ona ağza alınmayacak hitamlarla seslendi. Sonra baktın olmuyor gel İstanbul'a. Babannemle kalıyorduk ve cidden yemek konusunda sıkıntı çekiyorduk. Hatta hayatımda ilk defa babannem bize "çocuklarım ben sizi doyuramıyorum, annenize gidin" dedi. Anneme gelirsin, 1 verir 2 yüzüne vurur. Yemek yerken kocasının gözüne batar, laf ederler. Bugüne gelirsek daha ne morluklar doldu bu kollarım, 16 yaşındayım ama hayatımda ne bir çocukluk ne bir gençlik yaşayabilirim. Derslerim biraz kötü lise döneminden beri aklım babannem ve ablamda olur hep, bu yüzden annem beni evden kovucak gene biliyorum. Annenizden nefret eder misiniz bilmem, ama şuan bile önümden yemeğimi alan bir kadın, benim için bir kaç kıyafet aldığı için anne olmayacak. Açlık zaten artık o kadar şey olmuyor yeme bozukluğumdan kilo aldığım dönemler için diyet gibi düşünüyorum. Derslerim keşke iyi olsaydı belki kendimi kurtarabilirdim. Yapıcak bir şeylerim vardır umarım, yaşamak için tek sebebim ablam. Gel gör ki annem, anne değil. Babam kendi diğer çocuklarıyla asgari ücretle geçinmeye çalışıyor, karısı babanneme gelirsem kesin beni sıkıştırır üstüme yürür diye o tarafı ziyaret edemiyorum. Benden daha kötü hayatları olan insanlar var biliyorum ama sadece söylemek istedim, okuduysanız bile teşekkür ederim.
Sudenaz bitanem çok güzel bir yaştasın önünde uzun seneler var ,herşey güzel olacak sen okumana bak ,Tülay hanımla ruhunu besle ❤ önüne bak ,geçecek ...
çok sinirlerim bozuldu okumaz olaydım:((
Sıkma canını hepsi geçecek,düzgün ve saygın biri olmaya çalış ,çok mutlu olacaksın ilerde emin ol
Merak etme Sude hepsi geçecek. Zor çocukluklarımızı bizi besleyen ve güçlendiren zamanlar olarak düşünüp atlatacağız. Kendi paranı kazanıp kendi hayatını yaşamana çok az kalmış 2 sene daha sıksan dişini üniversitede hem kendine bir iş bulursun hem okursun sonra da hayatını istediğin gibi kurarsın. Emin ol rahat edeceğin mutlu olacağın günler çok yakın. Sen elinden gelenin en iyisini yapıyorsun eminim ki. Yapmaya da devam et. Emeklerinin karşılığını alacaksın. Çünkü sen biriciksin ve çok değerlisin. Derslerinden, akademik başarından vs. çok bağımsız olarak, özünde çok değerlisin. Sakın unutma. Ruhunu beslemeyi ihmal etme… Sen varsın, önce kendini sevmeye başla sonra istediğin gibi sevilecek, görülecek ve duyulacaksın. Çünkü sen herkes gibi herkes kadar buna layıksın. 🌸
Canım benim bu yaşadıklarını anlatma cesaretini bu yaşta kazanman bile senin ne kadar olgun, kendisi ile barışık ve akıllı bir kız olduğunu gösteriyor. Kendine güven ve inan bence çok mutlu bir hayatın olcak inşallah olumlu düşünerek ve hayallerini dualar ile destekleyerek güzel günlere kavuşacağına eminim. Ruhunu iyileştirmeye devam etmen ve kendi ekonomik özgürlüğüne kavuşman en önemli önceliğin olsun. Diğer meseleler kendiğinden düzelecektir ya da artık senin için bir sorun olmaktan çıkacaktır. Sana acizane tek tavsiyem evlilik için acele etmemen. Toplumuzda yapılan en büyük hatalardan biri maddi ve manevi yönden hazır olmadan ve ruhen iyileşmeden insanların evlenmek için acele etmesi ve sonrasında mutsuzluğun katlanarak artması ve akabinde mutsuz çocuklar yetiştirilmesi. Hayat çok güzel ve mutlu olmak gerçekten kişinin kendini sevmesi ve değer vermesi ile ilgili.Avrupa bu konuda da çok güzel örneklere sahip. Yalnız yaşayan ama kendisi ile barışık mutlu hayatı dolu dolu yaşayan kalbi güzel insanlarla dolu.Aile olanlar da gayet sorumluluk sahibi ve çocuklarına değer veren insanlar. Allah sana güzellikler göndersin inş
Kimse anne-babasını değiştiremiyor maalesef. Değiştirebileceğimiz tek kişi kendimiziz. En güzel yol, kendi hayatlarımızı istediğimiz yönde inşa etmek.
Cok zor birsey ise yapmasin Tulay Hanim. Herkes anne olmaya uygun degil. Cocuk istismar edilmemeli, duygusal ihtiyaclari karsilanmali. Buna gucu yetmeyecek kendi mutsuzugunda debelenirken tutunacak dal icin cocuk yapip cocugun acizliginden duygularini tatmin etmeleri kabul edilemez bence. Herkesi ayni kefeye koymuyor olabilirsiniz ama yanlis anlasilmalara mahal verebilirsiniz. Annelik ciddiye alinmalidir, idare etsin olmaz. Naçizane, saygilar
Kotu olsun diye yapmamalari sonucun kotu oldugunu degistirmez. Zamani geri alamayabiliriz ama bu kotu dedigin birsey de degismek kisinin sorumlulugudur. Bunda inat varsa iyi niyet de aranmaz.
Cok hafife aliyorsunuz mevzuyu dusundukce daha derinlesiyor bu fikrim, lutfen ya ornekler uzerinden gidin, ya daha acin. Kendini aklayip haklayacak cok zihin var. Olana oldu ama yazik olmasin cocuklara
bence piskologların yaşamadıkları için bu durumu anlaması o kadar zorki ondan rahat konuşabiliyorlar
Başta söylediğiniz gibi ortadan baktınız konuya evet sonuna kadar haklısınız ama pratik de bu iş böyle değil. Annen başını okşamadıysa kendin okşa diyorsunuz ya elbette okşarım,okşatacak başka birini de bulurum. Ama bi laf var ya”Annenin veremediğini dünya veremez.” Aynen öyle. Kutsallaştırma değil bu sadece bir ihtiyaç. Yeterli anne sütü almayan çocuk nasıl yetişkin olduğunda bağışıklığı düşük olursa onunla aynı şey. İstediği kadar süt içsin anne sütünün yerini alır mı daha. He ömür suçlamakla geçer mi geçmez. Ama kabullenmekte öyle kolay değil. Ben hep “neden” diye ağlardım. Sebebini açıklıyorsunuz,ben de biliyordum zaten evet o bu kadar. Ama işte kabullenmek mesele zaten kabullendiğimde bambaşka bir insan olurum herhalde.
Işte psikolog da olsa profesör de olsa,ne kadar anlasa da bi yere kadar anlıyor, yaşamadığı için annen okşamadıysa kendin okşa diyebiliyor, tülay hanimi çok seviyorum yanlış anlaşılmasın.🤗
Yeşim yeşim kesinlikle 😊 Ben de Tülay hanımı çok severim ondan çok şey öğrendim minnettarım. Ama yaşadığım bir şey var ortada. Kayınvalidem dünyanın en iyi insanı adeta bir melek annemden görmediğim sevecenliği gördüm ama kızına davrandığı gibi davranmıyor elbette 😊 bunu bilinçli olarak yapmıyor biliyorum içgüdüsel ben de annem yerine koyamam doğanın kuralı bu :)
Annemden nefret ediyorum nokta
Hocam sizin soylediklerinizin hepisini yasadim.yapmayada calisdim.ama nafile.bende bu dunyaya gelmisim benimde yasamak sevilmek hakkim var.dunyaya gelen cocuklar annelerine annelik yapacaksa bu dunyanin hali ne olacak?
Babam zamanında annemi yıprattı, annem de şimdi beni yıpratıyor. Tüm olay bu
Kendi başımızı okşamakla annemizin başımızı okşaması bir mi peki ?
Annem yüzünden özgüvenim mahf oldu...
Beni doğuran kadını;
-Kızgın yağ ile yakmayı istedim
-Haşlak su ile yakmayı istedim
-Kardeşlerimi öldürüp ondan bu şekilde intikam almayı istedim
-Kendisini ormana götürüp günlerce işkence etmeyi istedim
Bunun gibi daha bir çok şey geldi aklıma ama elbette yapmam. Sadece bu düşünceler ile kendimi rahatlatıyorum. Hayalimde ondan intikam alıyorum. Bu hayalleri kurarken içim zerre kadar sızlamıyor. Ancak beni ve buradaki diğer kader ortaklarımı asıl kahreden şey şu;
Biz halâ annelerimizi seviyoruz ve onların bize yaptıkları kötülüğe rağmen onları affetmemek ve onları sevdiğimizi iç dünyamızda reddetmek için çırpınıyoruz. Bunun verdiği acıyı haykırmak için buradayız ve burada birşeyler yazıp içimizi döküyoruz, yani tam bir çıkmazın içindeyiz. Peki çektiğimiz acılar burada bitecek mi? Hayır.
Asıl acıyı onlar öldüğünde yaşayacağız. Yaşarken onları aslında halâ sevdiğimizi reddetmek ve onlardan intikam alma isteğinin verdiği mazoşist duyguların yerini onlar öldükten sonra bir daha onlardan intikam alamayacak olmanın verdiği çaresizlik alacak. Bizler aslında sadece adalet istiyoruz. Ancak davalı olduğumuz kişi annemiz olunca bu davayı çözecek bir hakim bulamıyoruz. Bu yazdıklarımı bizim yaşadıklarımızı yaşamayan bir insanın anlaması için psikolog olması yeterli mi onu da bilmiyorum.
benim annem yansın gram üzülmem asla tam tersi o eridikçe benimde içimin yağları erir.
@@barfilozofu6 Ondan intikamını almanın en iyi yolu onunla konuşma, bırak içi alev alev yansın. Ben o hatayı yaptım ve hala kendime kızıyorum. Neden onunla konuşmaya başladım ki? Tekrar küsmeye bahane de bulamıyorum.
@@atonakata17 butun hayatimi batirdi bile
Ya ben inanamıyorum burda yazılı olanlara ne yapmış bu anneler yakılıp yıkılacak kadar şuan ne kadar üzüldüm nefret ettiğiniz kişilerin resmini koyun karşınıza tüm öfkeyi resme dökün eminim çok rahatlıcaksınız.
@@reyhan2850 bugun annem beni disari atti ve dovdu telefon kilifimdaki guzel cikartmayi yirtip atti sacimdan cekti bugun temizlik yapmadigim icin sirtima kitapla vurdu ve bunlar bugun oldu bu 24 saat icinde oldu ve bunlar hergun yasaniyor annem beni hic sevmedi
Başarısızlığımin faturasını ona kesiyorum, hep başkalarini bizden önde tuttu. Soylediklerime hiç önem vermedi. ben ona ondan daha çok anne oldum. Artık olmuyorum , allah beni ondan hayırlısı uzaklaştırsın, . O da ne hali varsa görsün 27 yaşında butun hayallerimi yıktı bi ölüye çevirdi .
😔
Benim annemde her güzel günümün içine etti. Her güzel anımı maaf etti dahil olarak
Biraz da özeleştiri yapıyor musunuz ? Başarısızlığınız belki de sadece kendi suçunuz ve bunu duymak zor geldiği için annenizi suçluyorsunuz
@@ciceksever7096 yapmaz olur muyum. birşeyler anneme hep yetersiz geldi. sürekli annesini memnun etmeye çalışan bi cocuk düşün bi çift gözün çatık kaşla beraber sana baktığını bundan kurtulmak için herşeyi vermeye hazır bi cocuk. Kacamayinca teslim olan bi cocuk. Teslim olmak benim basarisizligimdi. Ama cocuktum en basiti Matematiği sevmediği halde matematik öğretmeni olan biri. istedigim bölümü okumam ön ayak olsaydi hayallerimi soyledigimde tu kaka demeseydi evet kendimi daha başarılı hissederdim. Benim ihtiyacım destek görmektir ben annemden haklısın lafını duymayarak buyudum anneye duygusal olarak ihtiyacım vardı . Ama sorsan herkes onun anneligini taktir ediyo. Diğer kardeşlerimde böyle büyüdü yazarım daha çok şey var ama bu ne bana merhem olur nede sizin hoşunuza gider.
@@birimfonksiyon6150 estağfurullah neden hoşuma gitmesin, bu sizin hayatınız ve sadece acaba mı dedim. Çünkü ben de yıllarca annemi suçlamak gibi kolay bir yol seçmiştim. Sonrasında bunları anneme rağmen yapabilirdim ama yapmadım dedim.
Annem beni biraksın bana bi ellemesin bi benke ilgilenmesin ota boka karışmasın istiyorum sadece ya
Puahxjsjaja ayn8
Farkında olmayabilirlermiş, gayet farkındalar ve çocuklarının acı çektiğini bile bile devam ettiriyorlar. Amaç bu zaten çünkü acı çekersek hala onları seviyoruzdur anlamına geliyor onlar için. Çocukluğumdan beri annem bana bile isteye kötü davrandı yanlış davrandı haksız davrandı dışladı insan içinde rencide etti dövdü sövdü hiçe saydı inanmadı desteklemedi ama başkalarına kardeşime çevresine diğer çocuklarına da hep iyi göründü, onların yanında herkesin yanında beni küçük düşürdü şefkat göstermedi ve en kötüsü de bunları bile isteyerek yaptı. Onun yüzünden acı çekmem onun için normalleşti. Yüzlerce, binlerce kez affettim onu içimden, anlamadı devam ettirdi. Ne yalan söyleyeyim nefret ettim ondan çok kez, hatta iyi bir kalbi veya vicdanı olmadığını düşündüm bir çok kez. Hala düşünüyorum bunu zaman zaman. Ama artık ondan nefret etmek asla istemiyorum çünkü nefret bile bir sevgi göstergesidir. Çocukluğumdan bu yaşıma kadar hep annem değişir diye umut ettim ancak artık kabul etmem gerekiyor, beni sevmeyen yada bir türlü sevmeyi başaramayan bir annem oldu. Kabul ediyorum artık, o beklediğim anneye hiç bir zaman sahip olamayacağım. Hatta bu saatten sonra kaç yazar, hayatımı alt üst etti. Evet o etti! Sorumluluk falan yüklemek değil bu, olay bu sadece. Geçmişi değiştiremem ancak artık kabul etmem gerekiyor, o 'sağlıklı' anne hayallerime veda etmem gerekiyor. Önüme bakmam gerekiyor.. O zincirleri kırmam gerekiyor, iyi bir anneye sahip olabilme umuduyla acıyla oluşan o tutsaklığa bir son vermem gerekiyor.. saatlerce yazabilirim, sayfalarca yazabilirim ama gerçeği değiştirmez ben 'anne' maduru oldum bu hayatta ve geç de olsa buna son vermem gerekiyor..
Hay elinize sağlık👌
Annemden nefret ediyorum ona benzemekten korkuyorum.
Bende
O kadın beni her zaman döverdi. Sürekli bana sağladıkları imkanlardan bahsederdi ama beni hep hakaret ederek çağırırdı. Ondan nefret ediyorum ve bunda sonuna kadar haklıyım. Onun yüzünden intihar etmeyi bile düşündüm kaç kere, hatta siz bu yorumu okurken belki de kendime yenilmişimdir.
Fiziksel ihtiyaçları gidermek elbetteki küçümsenmemeli ancak bir annenin evladının duygusal ihtiyaçlarını karşılamaması da görmezden gelinebilecek bi nokta değil.
Tuhaf ama ben annemi 4 yaşımda kaybetmeme rağmen O' ndan nefret ettim hep ve bu duygumdan da çok utandım. Çünkü bir kızı olsun için çok uğraşmış, bunu çok arzu etmiş 7 yıl almadığı tedavi kalmamış, ondan sonrada beni zor çevrelere bırakıp gitmişti. O'nun için 'öldü' bile diyemedim, hiç anmadım, 30 yaşıma dek başkalarına ait bir 'anne' kelimesini dahi, söylerken yazarken zorlandım. Hâlâ da kolay çıkamaz ağzımdan yazımdan. Ama bu sizin anlattığınız gibi emeğe dayalı bir nefret değil sanırım. Hep tuhaf şeyler yazıyorum fakat napayım ki benim derdim bu. Siz beni iyileştiriyorsunuz aslında. Gece sizinle uykuya dalıyor, uyanır uyanmaz da hemencecik vidyoya basıyorum. Tülay Hanımcığım size çok çok teşekkürler ediyorum keşke bu imkân 30 yıl önce olsaydı. İnanınız gönlüm hiç bu kadar acımaz hiç bu kadar kanamazdı..sağolun varolun💐
ne kadar aynı duygulardaymışız Afife hanımcım. benimde kalbim ağrıyor, kanıyordu. taa ki Tülay Kök'ü bulana kadar. bin şükür.
@@burcinb.3239 Evet efendim, gerçekte öyle. Kolay gelsin hepimize..
Sizinki anneye nefret değil,yerine konmayana kizginliktir.
Sayın@@zehraakten2368öyle mi diyorsunuz? Çok sevinirim buna nefret kötü bir duvgu ve bu bitmeyen bir utanç hissettiriyor bana. Kendi anneliğimin bile tadını kaçıran, memnunum çok bu kanaatinizden.
sizi küçücük ve ona en çok ihtiyacınız olduğu zamanda bırakıp gittiği için hissettiğiniz öfkeye nefret olarak mı bakıyorsunuz acaba?
rabbim bizi hakedecek hayirli eşler bulmamızı kendi yuvamızı kurup kurtulmamızı nasip etsin biran önce aminn
Psikolojimi ve hayatımı bok etti.
ozaman doğurmasınlar kardeşim biz mi doğur diyoruz kendileri üremek için hamile kalıyorlar bizim suçumuz ne
Gördüğüm en haklı yorum ve küçüklüğümüzede bedua ediyorlar. "senin doğduğun güne lanet ediyorum, sen geldin huzurum kaçtı, sen bana çok çektirdin" gibi
Ben annemden nefret etmiyorum ama ona çok kızıyorum hayatı boyunca yaptığı hataların hep bedelini ödedi biz de ödedik şimdi biz büyüdük onun yanında ezilmiyoruz.onu da o çukurdan cikarmaya calisiyorum geri kalan ömründe mutlu olsun diye ama duygusallığı yüzünden hep aynı hataları yapıyor.ve yine düşüyor yine onu üzüyorlar yine ben deli oluyorum.anlatmaya çalışıyorum anlamamak için kaçıyor duýgu sömürüsü yapıyor.bu kadar zayıf olmasi beni deli ediyor.soguyorum ona karşı s9nra toparliyorjm.
Annenin Duygusal sömürüsünü dinlediğin sürece ,onun duygusal yoksunluğuna sen cevap verdiğin sürece senden beslenmeye devam edecek ....
Mutsuzluklarından mutlu oluyorlar ..
Çözüm isteyen yardım ister duygusal açlığını göstermez ...
Anneler Duygusal yoksunluklarını en yakınlarına aktararak yoksunluktan besleniyorlar , onlar böyle mutlu oluyor ,eğer bunu fark edemezsen sende ona dönüştüğünde kısır döngü devam eder , ediyor ...
Farkında olmayan Kızlar anneleri tarafından hayatlarının her alanında domina ediliyor ..
yani edilgen çocuklar oluyorlar etken çocuklar olamıyorlar..
@@sevimekmekci915 narsistse evet muzsuzlugundan mutlu oluyor 😔
Öyle birşey değil sadece ben bana eziyet eden kim olursa olsun vazgeçebiliyorum 7zuluyorum ama kendimi ezdirmiyorum ama o sadece oğlu yanında kaldım diye ona vurduğu küfrettiği tükürdüğü halde susuyor çünkü tehdit ediyor giderim sebi bırakırım diye güçlü bir kadın değil ne yazıkki
Aynı benim annem
kardeş zorbalığı konusuna da değinirseniz çok memnun olurum. uzun yıllar devam eden psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kalıyor bazı çocuklar büyük olan kardeşin eziyetleri çok ağır yaralar açabiliyor küçüklerde. cinsel istismar da dahil. bu gibi şeylerin yaşanmaması için özellikle erkek çocukları nasıl eğitmek nasıl konuşmak gerekir, bence yeteri kadar önemsenmeyen bir konu. sizi çok seviyorum
Ben ablam dan sürekli şiddet görüyorum ve annem hiç bişey demiyo
Büyü artık diyorsunuz ya biz zaten erken büyümek zorunda bırakılmış çocuklarız
psikolog hanım siz bir miktar anne nefretini şımarıklık olarak tarif ediyorsunuz ve hayatımızda yetişkin olduktan sonra artık bize verdiği hasarları bahane ederek başarısızlıklarımızı vs meşrulaştırmaya çalışmanın anlamsız olduğunu söylüyorsunuz. açıkçası bir psikologun bu konuya bu kadar sığ yaklaşması beni şaşırttı. sanki sadece ergenlerin anne nefretine odaklanmış gibi anlatmışsınız ama yetişkin bir insan annesine nefret gibi güçlü bir duyguyu besleyebiliyorsa(ki bu noktaya gelmek annenin sana hayatın boyunca kötü davrandığını anlamak, kabullenmek dünyanın en zor işi) sağlam gerekçeleri vardır. kötü anne, zeki ve duygusal bi çocuğu küçük yaşta insanı hayatı insan davranışlarını sevgiyi nefreti fark ettirip sorgulattığı için minik depresif filozoflara bile çevirebilir. ayrıca hem karakter oluşumunuzda hem insanlarla ilişkilerinizde hem ileriki psikolojik rahatsızlıklarınızda hem eğitim hayatınızda hatta eşinizle olan cinsel yaşantınıza kadar spesifik konularda dahi sonsuz olumlu olumsuz etkisi olan bir insanın yetişkin olduğunuzda da doğal olarak sizi kabus gibi takip eden zararlarından yakınmanız kadar doğal bir durum yok. bir psikologun bu konuyu boyle en eften püften noktasıyla ele alması bana çok ilginç geldi. ya ben de annem gibi olurum kaygısıyla çocuk sahibi olmayan insanlar biliyorum. bu durum yalnızca ergen şımarıklığından ibaret değildir insan hayatını karartacak kadar önemli bi konudur.
"Büyümek zorundayız. " burda bir sızı var adeta. Biliyorum acıyacak ama zorundayız der gibi. 🥰
Söyleyin bana anne acıktım dediğimde bir şey olmaz kilo verirsin diyen bi portakal soymasini istediğimde "yeme artık öküz gibi yiyorsun"diyen.Kilom konusunda beni sürekli küçümseyen bir kadini nasil sevebilirim. En acısı ise bu konuyu konuştuğumda ağlayarak kendini acindirmasi ve babama karşı beni doldurması.Onunla bu konuyu yüzlerce kez konuştuk her seferinde bana karışma dememe rağmen yediğimde hep gözü oldu.Ben kilolu bir insan değilim fakat onun bu tutumu yüzünden insanların önünde yemek yemeye utanır hale geldim.Hicbir zaman anne şundan canim çekti yapar misin diyemedim , hep çekindim
Dayanamayıp bağırıp çağırıp ağlıyorum fakat babam terbiyesiz ve nankör olduğumu söylüyor. Bana herhangi bir tavsiyeniz var mı( 15 yaşındayım)
Sakin kendini suçlama güzel kardesim.Bak misal onlar sana nankör dedi diye nankör mu oluyorsun Mesela biri arkadan Hırsız diye bağırsa hirsiz olmadigindan eminsen dönüp Bana sesleniyor diye bakar misin?sakin onlarin dedigiyle kendini yargilama.Bak benim de babam biz cocukken alkol alir gelirdi gecenin bir yarisi kavga gürültü çıkarır Annemi kardeşlerimi döverdi.Inan o kadar zor bir cocukluk gecirdim ki.Kavgasiz bir gun hatırlamıyorum Ama büyüdüm simdi o günleri acı olarak hatirliyorum.babam ben 12 yasimdayken vefat etti Ona hem kizgin hem kırgınım ama napayım baba iste.Üstelik evlendigim kisinin annesi de bana senin dedigin gibi olmadik laflar hakaretler etti.Ben kendimi sorguladim acaba doğru mu ben öyle biri miyim diye.Sonra okuyarak arastirarak psikolojik sorunlu oldugu icin boyle yaptigini gördüm Maalesef cok üzdüler ama ben de onları bıraktım Kendime odaklandim.Kendimi gelistirmeye başladım Kendimi sevmeye basladim.Allah bizi yaratilmaya layik görmüş Demek ki biz cok degerliyiz.Anne baba kim olursa olsun Sana degersiz kötü hissettirenlere kulagini kapa.O an icinden kendine de ki SEN BÖYLE BIRI DEGILSIN O SANA OYLE DIYOR AMA DOGRU DEGIL kendini telkin et Ve çok çalış.Hayalinde nasil bir meslek varsa ona ulasmak icin cabala.Buyuk insanlarin hayatini oku ve kendine motivasyon kaynagi olarak gör Ve SAKIN PES ETME👍🏻
@@nehir3677 aynı benim annemin yaptığını babanda sana yapmış bende delirmek üzereyim annem hayatımın ağzına ediyor şimdi çok uzun anlatamam maalesef ve sonrada bana devamlı ben seni yanlış yetiştirdim kızını dövmeyen dizini döver demişler ben ölsem arkamdan üzülmezsin falan diyor
Benim annem bana küçüklüğümden beri hep der ki sen beni annen olarak görmüyorsun. Tam bir narsist bir kadın. Düzelmez çok denedim uğraştım gecelerce ağladım. Dilimde tüğ bitti. Artık sevmiyorum onu. Nefret ediyorum.
@Cemre Yaba gerçekten aynı şeyleri yaşamışız :( tanışmak isterdim
@@kvlcmkarahan3095 tanışabiliriz. Instagraminiz varsa
@@cemreyaba5620 var. Dinazor yumurtası :)
@@kvlcmkarahan3095 bulamadım ben ama
@@cemreyaba5620 kivilcimka yazın
Ben 32 yaşında gayet güzel mesleği olan genç bir kadınım. Benim annem babam anlaşır, kavga vs yoktur. Ev yemek düzeni gerekli iletişim irtibat ev sorumluluğu vs yeteri kadar var. Biz 3 kız kardeşiz. En büyükleri benim (32) ortanca 30 küçük de 24 yaşında. Küçüklüğümden beri çok maddi imkanımız olmadığından 15 yaşımdan beri her fırsatta çalışıp aileye karşı bir sorumluluk yükledim kendi kendime. Annem de zannediyorum İlk çocuğu olmam ve bazı sorumlulukları kendi üstüme almam sebebi ile beni çocuk gibi değil hep ebeveyn gibi gördü. Hep eleştirdi, kıyasladı. Hiç taktir etmedi, yok yengene benziyorsun, yok nenene benziyorsun. Babanın akrabaları gibisin. Paranı kullanmayı bilmezsin. Hiç bir şey sahibi olmadın, Şimdiye doğru düzgün biriktirsen kendine ev alırdın öyle böyle. Ama bu yaşıma kadar da ailecek ev alıkardeşim ile onun kredilerini beraber ödedik. Her önemli ihtiyaçta maddi olarak elim üstlerinde oldu. Babam hasta diye işten çık dedik, 3 senedir evde, emekli çalışmıyor. İmkanım dahilinde sürekli tatiller yemekler kahvaltılar vs hep mutlu etmeye çalıştım. Annem zaten hep memnuniyetsiz bir kadın sürekli beğenmez ve şikayet eder. Sözde müslüman ama hiç şükür ettiğini görmedim. O kadar zehirledi ki beni içim ona nefret ile doldu. Büyüdükçe anlamam kabullenmem gerekirken iyice nefretim arttı ona ve gerçekten annemden nefret ediyorum. Öldüğünde çok pişman olacağımı keşke nefes alsa da bunları yaşatsa diyeceğimi de biliyorum ama bu doğru değil. Bir gün ölecek diye bana ettiği zulme ve yaşattığı olumsuzluklara eyvallah diyemem çünkü bu hayatta herkes mutlu olmaya çalışır. Benim iç huzursuzluğumun tek nedeni annem. O duygularımdan sıyrılıp kendi hayatıma onunla aynı evde yaşadıkça kurtulamıyorum da. Sadece her gün nefretim büyüyor. Bana eziyet ediyor. Evde huzursuzum ayrı eve çıkmak da maddi olarak kolay değil. Diğer iki kardeşim sanki yok gibi her şeyi benden bekliyorlar. Tek çaresi terk edip gitmek. Bir gün gideceğim ve onlarla arama mesafe koymak tek çare. Yanlış bir evlilik yapmaktan bile korkuyorum sırf evden uzaklaşmak adına. Bir kaç aydır maddi olarak sıkıştım eve çok destek olamıyorum diye annem de babam da kaç kez sen bu parayı napıyorsun vs diye sürekli bağırıp çağırıp eleştiriyorlar. Olabilir bazen insan düşer diyemiyorlar hep suçluyorlar ancak. İnsan gibi konuşmayı vs bilmiyorlar. Ben de onlara cevap verirken artık bağırığ çağrıyorum kardeşlerim hatta abarttığımı saçmaladığımı söylüyorlar ama benim çocukluktan beri tüm bunlara artık tahammülüm kalmadı ve en ufak bi empati kuramaz oldum. Gerçekten nefret ediyorum. Sağlıklı huzurlu ve memnuniyet ile yaşayan insanlara bakıyorum ailesi hep desteklemiş psikolojik olarak. Özgüvenli bireyler yaratmışlar. bunlar da yedirdi okuttu diye zannediyorlarki ömür boyu köle olacak evlatlar bize. Tökezlemeye de hakları yok.Mecburuz. Birkere de tamam kızım olabilir bazen böyle şeyler, ne yapabiliriz veya nası toparlanmayı düşünüyorsun veya ne zamana toparlarsın diye sormuyorlar. Ancak bağırığ çağırıp aşağılasınlar. Umarm hayat bana yalnız başıma güçlü bir şekilde ayakta durabilmeyi hediye eder de onlarla sadece gerektiği kadar görüşürüm bundan sonra. Evlilik ise çare değil çünkü annesi babası bunu yapana kim ne yapmaz. Kime güveneyim.
İlkokuldayken bir kızın annesi intihar etmişti. Herkes kendi annesini düşünüp ağlıyordu bana o kadar komik gelmişti ki. Annem ölse rahatlarım diye düşünmüştüm. Onları öyle görünce kendimi suçladım ama hala aynı hisler içimde. Nefret ediyorum. Ölürse bir gram üzülmem.
Ne yaptı sana bu kadar 😢
Siz diyorsunuz ki anneniz öyle bir insan; olduğu gibi davranmıș. Bu açıklama beni tam tersi 1 yere götürüyor. Ben de öyle bir insanla niye yakın ilișkide olmak yada öyle bir insanı sevmek isteyeyim ki? Hatta tersi olsa yani genelde daha düzgün bir insan olup annelikte yetersiz kalmıș olsa yada çocuğuna bağlanamamıș olsa bir șeyler telafi edilebilir. O kadarlık bir insan ve değișeceği yoksa ve benden bașka insanlara karşı da kötü davranıyorsa niye vaktimi duygumu ona harcayayım. Diyebilirsiniz ki maddi emek borcu; güzel anı olarak hatırlayacağım 1 anı olmadıktan sonra benim maddi borcum olur ancak. Niye gönül borcum olsun? Maddi imkanla duygusal imkanı da karșılaștıramıyorum; maddi imkanlarını bir yere kadar iyileștirebilirsiniz ama duygu dünyaları sevmekle bile etkilenmiyor insanların.
Evet. Bisey ihtiyacı olur. Yaşlanır. Elden ayaktan düşer. Yardım ederim. Ama sevemem bu vakitten sonra.
En hassas noktamdan vuruyor. Beni çıldırtıyor sonra herkese ben kötü evlatmışım gibi gösteriyor.
Annelik kutsaldır ama her anneye değil
benim en büyük hatam annemi baş tacı yapmaktı. daha düne kadar ben annemin en ufak eleştirisine bile çok değer veren bir insandım. onu kırıp incitmek ne kelime, biraz keyifsiz olsun moral vermek için dört dönerdim. Unutmayın annenizde insan. kimse o kadar değer görmeyi hak etmez. bir insanı hayata getirmek zor iş. onu doğurmakla aç bırakmamakla iş bitmemeli. Aile planlaması diye bir şey boşuna yok. bunu planlaması gerekirdi. en azından eğitim hayatına kadar olan kısmı. cidden belli bir yere kadar imkanları olup ta yapmayan biri varsa o kişinin suçu ama hadi maddiyatı geçtim ben kendim sıfırdan bir şeyler yapmaya çabalarken gelip köstek olmaya da gerek yok. anne yada babanın birer birey olduğunu ve kendilerine de zaman ayırmaları gerektiğini kabulleniyorum. ama nasıl çocuk ebeyne yapmaması gerekiyorsa ebeveyn de kendi kişisel işlerini sorumluluklarını çocuğunun üstüne yıkmamalı. yani çocuğuna sahip çıkacak kadar psikolojin aklın fikrin yoksa da çocuk sahibi olma ! bu resmen bencillik ! hatta dünyadaki suçu artıran yeğane şey olabilir. çocuk sahibi olmak sorumluluk ister. ben ilkokul zamanında okulda öğretmen tarafından taciz edilirken kimse bana sahip çıkmadı. üstüne aileme anlatmaya çalıştığımda birde onlardan şamar yedim. daha neler neler yaşandı da neyse... o yüzden kimse bana hamilelik bebek bakmak zor iş demesin. bunun zor bir yükümlülük olduğu zaten belli. ama ben hayvan değilim. yemek yedim üstümü giydim yatacak yer verdiler tamam bunu dahi yapmayan ebeveynler var diye şükretmem mi gerekiyor ? gerçi şu an onu bile fazla görüyorlar bana defol git bu evden diyor annem bana her kızdığında keşke doğurmasaydım böyle olacağını bilsem doğrumazdım diyor. onun isteği bir köle. otursun onun tüm dertlerini dinlesin çözüm üretsin ne kadar çetrefilli işi varsa kölesi bendeniz uğraşsın. ama ben ders başına 2 dakika oturayım ona faydalı birşey değil ya hemen ben niye doğurdum bunu. ben mi dedim sana çocuk sahibi ol diye ? şimdi intihar etmeye kalksam onun ihalesini de bana yıkarsınız oh ne güzel. ne yapalım ? bir insan ömrü boyunca bana hayatı zehir eden anne babama saygı duyayım öyle mi ? peki.. yine biz haksızız oldu Tulay hanım.
Annem sanki naneleri yerken bana sordu
Uzakta oturuyom anneme hiç gel demez . Gelince sarılıp opmez. Sanki başkalarının yanında daha enerjik mutlu. Geriliyorum yanında sevgisizlik sabrımı zorluyor. Artık anlatmakta istemiyorum. Vazgeçmiştim ama içimden bir şey hortluyor yanında öfkeli oluyorum. Ben de anneyim farkındalığımi arttırmak için neler dinliyor yapıyorum. İyi de bir anneyim annemin karakteri fevri idi hep sınırlı baskıcı müdahaleci idi. Bı zaman hep beni sevsin diye uğraştım üzüldüm ama artık duygularımı kaybettim . Buz gibiyim .
Resmen benim duygularimi anlattiniz aynı hatta daha fazlası diyebilirim Annemden nefret ediyorum bi yandanda Allah onu affetsin diye duada ediyorum babam desen onun yatacak yeri yok
benimkide komşuları için yaşar onlar ne istese anında yapar hiç sarılmayız ve hiç öpüşmeyiz araya duvarı ben koyuyorum
Benim annemi anlattıniz, yeğenlerini, ailesini önde tuttu.. 47 yaşındayım hâlâ bekarım hâlâ işsizim, utançla yetiştim.. çocukluğumun evreleri kötülük..
Eksikliklerini saymıyorum onlar da Allah kulu mükemmel olamazlardı ama yaptığı kötülükler ve bende açtığı yaralar olmasaydı da ilgisi eksik kalsaydı keşke. Beni başkalarıyla kıyaslayıp eksik hssettirmeseydi, babamı bana çekiştirmeseydi, babam annemi bana çekiştirmeseydi, taraf tutmadım diye kötü demeselerdi bana, erkek kardeşimin yükünü benim üzerime bırakmasalardı, başarısızlıkla suçlamasalardı keşke. Üstelik güzel güzel dertleşip ne kadar kırıldığımı söylediğimde beni anlamaya çalışmaması, tacize uğradığımda bana millet senin yaşında çocuk doğuruyor abartma demesi, kalp acısı çektiğimde sanki bi haltlar yemiş de ortada kalmış gibi ağlıyorsun demesi.. ben bu konularda kendimi kırılmakta haksız göremiyorum, onlardan mükemmel olmalarını beklemedim beklemem, ama onlar benden hep bekledi. Ben evlat olarak kendimi 10 kere sorguladım, keşke onlar da 1 kere olsun sorgulasalardı.
İnsan mazlum olduğu halde dahi "Bende mi bir sorun var?" diye kendini sorgularken, karşı tarafın üstüne dahi alınmaması acı bir durum. Karşı taraftaki bireyin annemiz olması ise çok çok çok daha acı bir durum. 😔
Okuyan Bayan daha sonra sizi eleştirerek kınayarak küçümseyerek törpülediği her konuda, ana babasına bu konuda baş kaldırmış, onlara çileli bir ergenlik dönemi geçirtmiş eşi dostu örnek gösterip överler size, ne güzel cıvıl cıvıllar diye. Yine sizi öyle olmamakla ezerler. Sanki onların üstlenmesi gereken vazifeleri sırtlandığınız yetmezmiş gibi bir de kendinizi bulamamakla suçlanıyorsunuz. Eğer hatalıysak bu istismarı geç farketmek, hiç işkillenmemek en büyük hatamız bence..
@@okuyanhanm8159 Aynen yalnız değilsiniz.
@@beguma9635 yalnız değilsiniz benzerleri daha fazlası yaşamış biri olarak...daha sonra yavaş yavaş HAYIR demeyi, SINIR çizmeyi, MESAFE koymayı öğretiyor hayat size. Yapılan seylerimiz hiç değer görmediyse,...sizde TAM tersini artık davranmaya başlıyorsunuz! !!..
Onların artık beni kabul görmesi degil,,,benim kendimi öncelik KABUL ve ONAYLAMAM SEVMEM gerektiğini öğ re ni yor su nuzz!!.
Tecrübeyle sabit
@@beguma9635 Bir çocuğun ailesi tarafından istismar edildiğini kabullenmesini beklemek bence asıl hata. 10 yaşıma kadar babamı ölü bildim. Aslında bana bir mezar göstermedi kimse. İşkillenmiyor değildim elbette. Ama 8-9 yaşındaki çocuk ailesinin ona yalan söylediğini nasıl kabul edebilir ki? 10 yaşıma geldiğimde de bulduğum bir mektupla öğrendim. Meğer ben daha annemin karnındayken terk etmiş. Öyle pedagog eşliğinde söylemeyi geçtim, oturup kendileri dahi izah etmediler. Hayatımın en büyük yalanıyla 10 yaşında tanıştım. 23 yaşındayım. Hâlâ güven problemi yaşıyorum. Ben de sizin gibi düşündüm 17 yaşıma kadar. Tam 7 sene bunu bildiğimi sakladım. Yüzüme baka baka yalan söylemeye devam ettiler. Bana söyledikleri yalanı fark edemediğim için suçladım kendimi. Halbuki benim bir suçum yoktu. Çünkü hiçbir çocuk - bırakın çocuğu 50 yaşında bile olsa- hiçbir insan, ailesinin kendisini maddi ya da manevî istismar ettiğini düşünmez. Kabul etmek istemez. Kendinizi suçlamayın lütfen. 😊
22 yaşındayım ergen değilim ve annemden nefret ediyorum hayatımı kararttı her anlamda bitirdi tüketti kullandı
Bunun ergenlikle alakası yok zaten:)
Aynen öyle
Bir günde annemin benim başımı okşayıp gel beraber hallederiz dediğini asla duymadım hep baskı şiddet öfke şuan 17 yaşındayım ilkokula başladığım günden beri hem psikolojik hem fiziksel olarak şiddet gördüm şiddet ile büyüdüm hep sevgiyi dışarıda aradım tek diyeceğim şey keşke annem olmasaydın senden nefret ediyorum .
Herkes nasıl çocuk yapılacağını biliyor ama nasıl anne baba olunacağını bilmiyor.
Survivor izlerken kavga eden aile benim ailem. Surviyor izlemezler ama herhangi bir şeyi izlerken kavga etmeye başlayabilirler ve iş psikolojik fiziksel şiddete kadar gider. Şimdi ben anamı babamı suçlamiyim da karşı komşuyu mu suçlayayim.
Tülay Hanım yorumlardan da belli olduğu üzere toplumumuzda bu konuda çok yaygın kanayan bir yara var. Ve insanlar bu yaralı haldeyken direkt gidip annelerine sarılıp onlara şevkat gösterebilecek güce sahip değiller. Bence bu konuda ya çok daha uzun ve ayrıntılı bir video ya da bir seri yapsanız çok güzel olur. Ne demek istediğinizi anlıyor herkes ama onu yapacak güç yok kimsenin içinde. O yüzden de sanki sizin dediklerinizi anlamamış gibi görünüyor yorumlar.
Doğrusunu tabiki siz bilirsiniz ama bu aşamaya geçmeden önce yapabileceklerimiz varsa onları da içeren bir video çok faydalı olur. İnsanlar ''anne'' kelimesinin geçtiği bir videoda bile ''anne şevkati'' arıyorlar dikkat ettiyseniz. Onların başını okşayıp, ''sizi anlıyorum, acınızı anlıyorum'' demenizi bekliyorlar. ''Emzirdi işte müteşekkir olun'' sözü gücüne gidiyor insanların. Çünkü o seviyeye gelebilmiş değil kimsenin duyguları. Onları çok iyi anlıyorum çünkü ben de aynı şeyi hissediyorum ve gerçekten çok yaralıyım bu konuda.
Ayrıca bu yorum vesilesiyle tüm videolarınız için teşekkürler. Sizi çok seviyorum.
Hocam bu konuda sizden farklı düşünüyorum. Evet hiçbir anne/baba kitaplarda yazılan ideale ulaşamaz. Bu mümkün değil ve gerekli de değil. Ama şu varki insanlar öyle bir doğaya sahiptirler ki fiziksel koşullar kadar psikolojik olarak da beslenilmeye muhtaçtır. Nasıl ki çocukluğunda gerekli besinleri almadığı için fiziksel yapısında aksaklıklar çıkabileceği gibi aynı şekilde ruhsal olarak doyurulmamış ihtiyaçları da hem aile hem de sosyal hayatında çeşitli sıkıntılara neden olur. Tabiki annenin/babanın bilgisizliği veya bilinçsizliği bir noktaya kadar mazur görülebilir ama annelik veya babalık sadece karnını doyurup üstünü giymekten ibaret değildir. Sağlıksız bir aile ortamında büyümüş olmak ve bunun yol açtığı problemler öyle kolay kapanmıyor maalesef. Tabiki anne veya baba dört dörtlük olacak değil. Hatta bazen belki bir iki tokat bile vurabilir ama kendi duygularına hakim olamayıp bunu kronik hale getirip getirip çocuğun psikolojisini altüst ederek yetişkinliğe defolu bir şekilde girmesine neden olursa işte o zaman hamileliğin zorluğu doğumun acısı ve sonraki tüm emekler ziyan olur. Yani demem o ki anne/baba sadece çocuğun fiziksel ihtiyaçlarını karşılamakla yükümlü değildir.
Yorumlardan da anlıyorum ki insanlar dinledikleri kişilerin aslında ne demek istediğini anlamaktan ziyade, bir ya da iki cümlesini ele alıp o cümlelerden haksız çıkarımlarda bulunmayı tercih ediyor. Bu da bir nevi sorumlulumtan kaçma şekli galiba. Bu yazdığınız şeyleri zaten Tülay Hanım biliyor. Unutuyorsunuz sanırım o alanında uzman bir Psikolog. Konunun özünü öyle bir anlamak istemiyor ki insanlar, Psikoloğa Psikologluk dersi verme noktasına geliyor. Tülay Hanım'ın katılmadığınızı söylüyorsunuz; ama zaten Tülay Hanım'ın söylediği şeyleri sıra sıra yazıyorsunuz. Lütfen açık yüreklilikle dinleyin konuşulanları. Tülay Hanım demek istiyor ki "Anneniz sizin hoşunuza gitmeyen şekilde davranmış olabilir. Ama bu şimdiki hayatınızın içine etmeniz için bir bahane olamaz. Suçu annenize atarak sorumluluktan kurtulamazsınız." Şöyle izah edeyim: Bir seri katil sizin çocuğunuzu öldürdü. Sonra o seri katil "benim annem bana hiç şefkat göstermedi" diye kendisini savunmaya kalktı ve sucu annesine iteledi. Sence bu senin umurunda olur mu? Anlayışlı olabilir misin çocuğunun katiline? Bahsedilen de bu. Insanlar kötülük yapabilir, narsist olabilir, agresif olabilir ve bunun sebebi annelerinin yanlış yetiştirmesi olabilir. Ama o insanın ne kendine ne de çevresine zarar vermesi için bahanesi bu olamaz. Kimse onun psikolojik sorunlarının cezasını çekmek zorunda değil. O yüzden o kişilere bir seslenme var. "Sorumluluk alın" diyor. Annenize suç yükleyerek sorumluluklardan muhaf olamazsınız diyor. Akıllarını başlarına toplamasını istiyor. Burada muhalefet olacak bir durum yok. Sonuçta konumuz "annelik aslında nedir" değil. Bu videoda annelere değil, annelerin heder ettiği çocuklara bir seslenme var. Umarım doğru anlaşılmıştır durum.
Tülay Hanım da diyor zaten :.uçlardaki anneler için söylemiyorum ,,diye
@@merveatlgan9283 Söylenenleri anlamayıp kendi kendime çıkarımlar yaptığımı iddia ederek kendinizin de aynı şekilde bir tutum sergilediğinizin farkında değilsiniz herhalde. Tekrar dinledim ve aynı şekilde anladım. Ben kendi düşüncelerimi söyledim kimseye psikologluk yapmaya da çalışmıyorum. Yine de yorumumum üzerine yapmış olduğunuz yoruma da saygı duyuyorum bu da sizin düşünceleriniz.
@@zehraakten2368 @Zehra Akten Bu konu sadece uçlardaki anne/babaları kapsamıyor maalesef normal ve hatta iyi gibi görünenlerde de rastlanan bir durum.
Evet mükemmel olamaz ama kendini geliştirebilir herkes
Bana agza alınmayacak küfürler ediyor (Ergen değilim:( )
Öncelikle buraya gelen herkese sabır diliyorum ama eminimki sizin çocuklarınız buraya gelmiycek
Ben de üç çocuk annesiyim ancak annemi sevmiyorum çünkü babamla devamlı aile ilişkilerimize ve kararlarımıza müdahale ediyorlar sınırlarımızı çiziyoruz ve sınırları devamlı ihlal ediyorlar saygı da kusur etmiyoruz ancak biz de yetişkin insanız karşılarında hep çocuk var sanıyorlar anne de yerini bilecek saygı duyacak saygı sadece tek taraflı değildir.
Ahhh ahh geceleri sessiz ağlamaktan o kadar yoruldum daha 18 yaşımdayım ama ruhum yaşıma ayak uydurmayacak kadar yaşlandı kendim bildim bileli annemin bedduasını aşağlamasını duyuyorum küçükken çok hastalık geçirdiğim için sürekli hastane hastane yorulmuş bunları söyleyip başıma kalkıyor keşke yapmasaydım da ölseydin diyor ben de bir insanım çocuğum kalbim var sinirlenip ağzımdan saygısız sözler çıkıyor bana böyle yaptığı zaman kardeşlerime babama akrabalarıma düşman ediyor daha neler neler Allah ım sen güç ver inşallah 🤲
zaten ailesinden şikayet eden ailesi yüzünden zorluk yaşayan insanlar durupta küçükken arkadaşımın barbie bebeği vardı benim yoktu almadın anne o yüzden psikolojim bozuldu diye şikayet etmiyorlar ciddi bir duygusal istismar söz konusu olan durumlar var insanlar genelde bundan yakınıyor şahsen ben ailemden ne bi şey bekliyorum ne de istiyorum sadece tek yapmaları gereken yakamı bırakmaları ne zamanında kendileri benim için birşey yapmışlar ne de ben kendim için bir şey yapmak istediğimde izin veriyorlar hep bir engel beni hep kendilerine muhtaç hale getirdiler siz baskıcı katı ailede yaşamak ne demek bilir misiniz hiçç. Tüm hayatımı mahvedip zaten sen yapamıyosun zaten sen böylesin diyolar insanı delirtip delirtip bu da deli zaten demek gibi, olması gerekeni lütuf gibi sunuyorlar yemek yedir üstünü giydir tamam bu kadar zannediyorlar çocuk yetiştirmek böyle değil maalesef hiç bir zaman ailem varmış gibi hissetmedim sanki evlatlık da değil sanki böyle yanlarında yaşamak zorunda olan bi varlıkmışım gibi hissettim madem hem maddi hem manevi ihtiyaçlarını karşılayamayacağın çocuğu niye dünyaya getiriyorsun ev süsü müyüz biz burda insanız insann.. çektiğimiz onca sıkıntı yetmiyormuş gibi birde her anlamda kafası rahat büyümüş yaşamış insanlar da (bakın maddi olarak iyi büyümüş demiyorum kafası rahat diyorum) ama olsun onlarda annen baban sonuçta bu kadar abartma vs deyince şımarıklık yaptığımızı kastederek böyle konuşunca kan beynime sıçrıyor başından geçmeyen bilmiyor gerçekten bıktım empati yoksun insanlardan herkesin anne baba olmaması gerektiği gibi herkeste psikolog olmamalı çıldırıyorum gerçekten
👏👏
Annem ve babam öyle canımı yaktıkı , hep gözüm diğerlerinde ola ola geçirdim çocukluğumu
Herkesin annesi farklıysa psikoloji ile bunu tek tip yapmak mümkün değil.Cocuk anneyi değil kendini eğitecek büyüdükçe.Anne de çocuğundan çok şey öğrendikçe o da kendini eğitecek.Omur böyle gelip geçiyor.Ben babamdan ileri,oglumdan geriyim diye bir söz vardır.
Çocuk anneyi değil kendini eğitecek 👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻 çok yaşayın.
Kötü anne babalar istisna ,herkes anne babayı eleştirmeyi hatta (nasıl bu kadar kolay söylenir bilemiyorum) nefret ediyorum demeyi maharet sanıyor. Anneniz kötüyse siz iyi olun , başarılı olun , gölgesinden çıkın ve kendinizi eğitin. Ve bunca anne babaya haksızlık edenlerin çoğu layıkıyla evlatlık yapamayan ,bi markete gidemeyen, bi bardak su vermeyi dünyayı fethetmek sanan ,kendi başarısızlıklarını atacak yer arayanlar bence
Sizde haklısınız;@@ciceksever7096 ...
@@ciceksever7096 ne kadar kolay genelleme yapmışsınız oh ne güzel, millet durduk yere anasından babasından nefret edecek hâle geliyor zaten keyfine göre yadirgiyor, yaşamadığıniz bir durumu sırf yaşamadığıniz için sakın hafife almayın.
Kızarmış Yeşil Domatesler siz de bu kötü anne babalardansınız bence,yoksa bu kadar bencilce ve empatiden yoksun bir yorumu başka kafa yapamazdı. Ne demek kendi başarısızlığı? Benim 5 yaşında korkudan kekeme olmam mı? Biri yanında kafasını kaşımak için elini kaldırsa dövecek herhalde diye yüzünü saklamak mı? Biri bana haksızlık ettiğinde anneme anlatsam o kişiye hak verirdi. Ben nasıl eğiteyim kendimi ortada öğrenmişlik var sana değersiz olduğunu öğretmiş biri ve bu kişi annen. Bunun altından kalkmakta öyle kolay değil. Bir bardak suyu vermeyi bir şey sanmaktan ziyade lise hayatım boyunca aç gittim okula harçlık almadım,üniversitede yine kendim çalışıp kendimi okuttum ailemin durumu da iyiydi.Hangi markete gitmekten bahsediyorsunuz
@@sema1946 bazı evlatlar kendi kendinin anası babası olmak durumunda bırakılıyor sırf ebeveyn sağlıklı ve sevgi dolu ruh hâline sahip olmadığı için bunun bedelini hiçbir evlat ödemek zorunda değil, Allah yara alınan her duygunun şifasını versin.
Annem ve babamı gerçekten sevmiyorum.yaşım 15 bu tür konulara algım yetiyor.Artık yaşadığım zor durumlar yüzünden algı yaşım 20 30 larda.Babam psikolojik baskıda çok üstün.Annemle olan ilişkimiz evdeki gerginlik yüzünden bozuldu.Annem artık söylenirken veya kavga ederken onla gerçekten gülüyorum.Sinirden değil gerçekten gülüyorum.Sinir sistemim alt üst oldu en son kavga ettiğimizde tekme attı annem ve sert bir şekilde aynı tepkiyi verdim.Malesef saygımda kalmadı.Onu sevmediğimide söyledim.En ufak şeyleri sinirime gidiyor.Aynısını babama yapamadığım için annem bunuda söylüyor.Lgs sınavına girerken annemle olan düşük alma olayını atlattık.Fakat sınava babamın korkusuyla girdim.Babama söylediğimde ilk başlarda yapıcak bir şey yok diye başladı.Akşam gelip küfürler edip yerlerde sürüneceksin dedi.Ortalamam 92,tüm ailede takdir edilen biriyim,fakat bu durumdayım.Abimde aynı durumda.Kendini başka şehre attı.Ne telefonları açıyor ne cevap veriyor.Sadece tatillerde geliyor.Nasıl kurtulucam bilmiyorum.(CEVAP VERİRSENİZ SEVİNİRİM)
😞
Ne yapıp edip okuyacaksın,eline mesleğini alacaksın.Kendi ayaklarının üstünde duracaksın.Baska şansın yok.Kendine inan ve güven.
Lütfen geçici bir süre o evde kaldığını tekrar et üniversite hayatın başlayınca hayatın değişecek.kendini geliştirmeye,yeni şeyler öğrenmeye çalış.hayat bu yorucu ilişkileri kafaya takacak kadar uzun değil önemseme kabul et karakterlerini değiştirmen çok zor.sen kendi küpünü doldurmaya odaklan.belgesel,kitap,film,spor,müzik,resim,heykel....daha niceleri merak edip ilgileneceğin çok şey var hadi yaşa💐💐
Ne yap et ,üniversiteyi kazan ve başka şehre git
Annem bana sürekli senden nefret ediyorum diyor ben napıyım ki..
Yaslandikcada sana yapisacak bak diye.
Ben babamdan tiksinip annemden Nefret ediyorum…. Aile en büyük yalandır
Annemden nefret ediyorum sürekli ayrımcılık yapıyor onun yüzünden intihar etmek istiyorum ama yapamıyorum çok yoruldum artık.
Bende, söylediklerin hepsi doğru bende intihar etmeye çalışıyorum ama aynı zamanda ölmekten korkuyorum :-)
@@kookie675 bende acayip delirttiğinde intiharı düşünüyorum ama intihar zayıf insanların yapacağı birşey olduğu için vazgeçiyorum hem bu mal annemden kurtulup kendi hayatımı yaşadığımın hayalini kurunca herşey geçiyor
Nefret ne kelime tiksiniyorum
Buz gibiyim kalbimi taşa çevirdiler nefretle tutuştum bunlar yüzünden
Beni buraya kadar getirdin ya
Annem babam hiç bir şekilde bana derrdin diye sormuyorlar ulan anne ile ki arasinda şu kizsal şeyler varya inu bile annem soylemedi kuzenime soyleyip o soyledi ulan regl oldugum zamanlar kendimi dişlanmiş gibi hissediyorum
Tülay hanım anneliği ve her annenin çocuklarına yetiştirirken verdiklerinin kendi kapasitesi ile doğru orantılı olduğunu, örneklerle çok güzel anlattınız..Sizi eşarpsiz kendi saçlarınızla görmek ne güzel..artık iyi olmanıza ve iyi hissetmenize bende seviniyoru 😊😊😊