ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
Ассалому алейкум бародарони Азиз. Худованд Хонадони Эшони Турачонро аз шари душманони Ислом нигох дорад. Ва хеле шодам ки сайти динии шуморо мебинам 🤲🤲🤲
АСАЛОМУ АЛЕКУМ БАРОДАРОНИ КИМАТТИ МАН ХОНАДОНИ ТУРАЧОНЗОДАХО ДАР ХАКЙ МО ДУЪОРА ФАРОМУШ НАСОЗЕН.
Алхамдулиллох ин хак аст
Рахмат шумоба ❤❤❤❤
❤❤❤❤❤❤
Ассалому алайкум Аҳсан бародар
Бале салом алейкум ва рахматулох хело хурсанд шудем ки ин сайт да Кор даромад
Ассалому алейкум, бобои эшон и видеошон кай бошад, ва дар кучо бошанд, Аллоҳ нигохдортон бошад ,дустатон медорам аз барои Аллоҳ.
ХУДОВАНД Бузург аст илми ман шумо ин илми ХУДОВАНД АСТ
Меҳроҷи Муҳаммад, бузургтарин дурӯғ
Салом алекум.Мувофиқи таълимоти ислом, шахсе ки ояти Куръонро бовар надошта бошад, дар ҳақиқат, чунин амали ӯ, аслан, ба эҳтиёҷи ислоҳи муносибаташ бо ислом ва фаҳмиши аслӣ бо атрофи дин вобаста аст. Инчунин, чунин шахс метавонад ба хулосае ояд, ки бояд ба илм ва фаҳмиши аслии Куръон ва таълимот дар бораи он диққат диҳад.Хукм 1.Кофир: Агар шахс бо оятҳои Куръон мухолифат кунад ва онҳоро такзиб намояд, вай кофир мешавад. 2.Тавба: Агар шахс бо оятҳо бовар надошта бошад, аммо шенасоии ҳақиқати исломро ҷустуҷӯ кунад, ин шахс метавонад тавба кунад ва ба ростӣ ва ҳақиқат дар оятҳои Куръон бовар кунад.Чи бояд кард? 1.Илм пайдо кардан: Ба таҳқиқи Куръон ва таълимоти исломӣ бо омӯзиши манобеи муътамад ва китобҳо, на танҳо аз шахсони ғайриэксперт. 2.Суол кардан: Ба уламои дин ва одамон, ки дар ислом дониш доранд, суол кунед, то фаҳмиши аслӣ пайдо намоед. 3.Дуо: Ба Аллоҳ дуо кунед, то рафтор ва фаҳмиши шуморо беҳтар созад.-------------------------------------------------------------Дар посух ба касе, ки мункири Меъроҷи ҳазрати Муҳаммад (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) аст ва онро дурӯғ мешуморад, якчанд нуқтаҳоро метавон аз дидгоҳи таърих, дин ва тафаккури илмӣ шарҳ дод. Ҳодисаи Меъроҷ дар Ислом яке аз муҳимтарин ва аҷоибтарин рӯйдодҳо ба ҳисоб меравад. Барои нишон додани воқеияти он ва рад кардани иддаои онҳое, ки онро қабул намекунанд, ба назар гирифта мешавад:1. Маълумоти Таърихӣ ва Тасдиқи Манбаъҳо:Меъроҷ, сафаре, ки Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) шабонгоҳ ба осмон ва пас ба замин баргашт, на танҳо дар сарчашмаҳои исломӣ зикр шудааст, балки ин ҳодиса дар чандин манбаъҳои гуногуни таърихӣ ва ривоятҳои мардумӣ низ сабт шудааст. •Дар Ислом: Меъроҷ дар Қуръон ва ҳадисҳои саҳеҳ сабт шудааст. Қуръон дар сураи Исро (17:1) аз ин ҳодиса ёд мекунад: “Пок аст зоте, ки шабе бандаашро аз Масҷидулҳаром то Масҷидулақсо бурд…” Ҳадисҳои зиёде аз саҳобагони паёмбар ин ҳодисаро тасдиқ мекунанд. •Дар таърихи ғайриисломӣ: Бисёре аз муаррихон ва шарҳдиҳандагони ғарбӣ ва шарқӣ низ ин ҳодисаро тасдиқ кардаанд, ҳатто агар он аз назари илмӣ ва мантиқӣ мавриди баҳс бошад ҳам. Таърихнигорони европоӣ аксар вақт ҳодисаи Меъроҷро ҳамчун як рӯъёи аҷиб ва мубораки паёмбар ё воқеаи рамзӣ мебинанд, ки маъно ва қудрати маънавии онро ифода мекунад. Дар адабиёти Аврупо, мисли осори Диант де Кортен, Эдвард Гиббон ва дигарон, тафсирҳо ва баҳсҳо дар бораи рӯъёҳои диниву фалсафӣ ҷой гирифтаанд.2. Пардохти Радия аз Дидгоҳи Илм ва Маърифат: •Назарияи илмӣ: Бисёриҳо кӯшиш мекунанд, ки воқеаи Меъроҷро аз нуқтаи назари илм рад кунанд. Вале як чизро бояд дар назар гирифт: дар асри Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) илм ва фанноварӣ ба дараҷае набуданд, ки инсон ба осмон сафар кунад ё таҷрибаҳои кайҳонӣ дошта бошад. Воқеаи Меъроҷ, як мӯъҷизаи илоҳӣ аст ва дар дохили доираи илмии муқаррарӣ фаҳмидан мумкин нест. Қисмҳои зиёди илм, махсусан дар робита бо кайҳон ва сафар дар вақти каме, бо гузашти вақт шояд ба таври гуногун фаҳмида шаванд, аммо дар он замон ин сафар ҳеҷ гуна сабаби илмӣ надошт. •Илм ва дин: Илм ва дин ҳарду роҳҳои гуногун барои фаҳмидани олам мебошанд. Илм маъмулан бо далелҳои таҷрибавӣ ва мантиқии имрӯза кор мекунад, дар ҳоле ки дин метавонад таҷрибаҳои ғайриодӣ ва мӯъҷизаҳоро шарҳ диҳад. Чунин мӯъҷизаҳо, ки дар динҳо мавҷуданд, берун аз қонунҳои муқаррарии табиатанд ва ин чиз монеа барои қабул кардан намешавад.3. Воқеияти Хушомадгӯиҳо:Бояд фаҳмид, ки мӯъҷизаҳо, махсусан дар мазҳабҳои динии мухталиф, на танҳо дар Ислом, балки дар мазҳабҳои дигар низ вуҷуд доранд. Ба мисли муъҷизаҳои ҳазрати Исо (алайҳиссалом) ё муъҷизаҳои пайғамбарони пешин, онҳо доимо ҳодисаҳое ҳастанд, ки барои одамон ҳамчун далели пайғамбарӣ ва қудрати илоҳӣ оварда шудаанд. Меъроҷ низ яке аз чунин мӯъҷизаҳост, ки барои нишон додани қудрати Худо ва пайғамбарии Муҳаммад (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) пешбинӣ шудааст.4. Равишҳои Рӯҳонӣ ва Ирфонӣ:Бисёр равишҳои ирфонӣ дар доираи фарҳангҳои гуногун, аз ҷумла тасаввуф, сафарҳои рӯҳониро ҳамчун як воситаи васл ба ҳақиқат қабул мекунанд. Меъроҷ, ки метавонад ҳам як сафар дар маънои рӯҳӣ ва ҳам як ҳодисаи воқеӣ бошад, барои мусалмонон ишораи қудрати паёмбар ва тақдири ӯст, ки ба дидори илоҳӣ мерасад.Хулоса:Ҳодисаи Меъроҷ дар Ислом бо далелҳои қавии таърихӣ ва динии худ тасдиқ шудааст. Баррасии онро ҳамчун дурӯғ, аз дидгоҳи динӣ ва маънавӣ, нодуруст аст, зеро маънои он аз зоҳир ва қонунҳои муқаррарии табиӣ берун аст. Мӯъҷизаҳо, ҳамчун як василаи таълим ва нишон додани қудрати илоҳӣ, ҳамеша барои пайравони динҳо ҳифз шудаанд. Маънои воқеии Меъроҷ танҳо бо фаҳмидани нияти илоҳӣ ва паёмбарӣ равшан мегардад, ва он бояд аз рӯи эътиқод ва фароҳамоварии маънавӣ фаҳмида шавад.(Админи шабака)
Агар шумо дар ҷустуҷӯи маълумотҳо ва маслиҳатҳо оид ба ислоҳи афкори динӣ ва рафтори худ ҳастед, ман бо хурсандӣ кӯмак мерасонам. Ин муҳим аст, ки инсонҳо дар роҳи дуруст ва фаҳмиши аслӣ қарор дошта бошанд.Маслиҳатҳои Ислоҳи Мафкурат 1.Таҳқиқи Ислом: Китобҳои таълимии ислом ва осори уламои мӯътамадро бихонед. Фаҳмидани аслҳои дин ва таълимоти асосии ислом бо усулҳои дуруст кӯмак мекунад. 2.Гӯш кардани Устодон: Одамонро, ки дар донишҳои исломӣ таҷрибаи зиёд доранд, шунида ва бо онҳо муҳокима кунед. Суол кунед ва маълумот гиред. 3.Дуо ва Тавба: Ба Аллоҳ дуо кунед, то шуморо дар роҳи дуруст ҳидоят кунад. Тавба кардани имон ва рафтори нек лозим аст. 4.Тамос бо Салихон: Одамони нек ва парҳезгор, ки дар ислом ислом дарк мекунанд, ба шумо кӯмак карда метавонанд, ки беҳтар ва самимӣ шавед. 5.Мақсади ҳаёт: Мақсади зиндагии худро дар таълими ислом равшан кунед. Ин кӯмак мекунад, ки ба самти дуруст равиш кунед.(Админи шабака)
Це😊
![⭐ฮิตในTikTok!! ( หมูเด้ง MooDeng ) Ver. แดนซ์โจ๊ะๆ ReMix BY [ ดีเจกิต รีมิกซ์ ]](http://i.ytimg.com/vi/3krsyfWUeHU/mqdefault.jpg)
Ассалому алейкум бародарони Азиз. Худованд Хонадони Эшони Турачонро аз шари душманони Ислом нигох дорад. Ва хеле шодам ки сайти динии шуморо мебинам 🤲🤲🤲
АСАЛОМУ АЛЕКУМ БАРОДАРОНИ КИМАТТИ МАН ХОНАДОНИ ТУРАЧОНЗОДАХО ДАР ХАКЙ МО ДУЪОРА ФАРОМУШ НАСОЗЕН.
Алхамдулиллох ин хак аст
Рахмат шумоба ❤❤❤❤
❤❤❤❤❤❤
Ассалому алайкум Аҳсан бародар
Бале салом алейкум ва рахматулох хело хурсанд шудем ки ин сайт да Кор даромад
Ассалому алейкум, бобои эшон и видеошон кай бошад, ва дар кучо бошанд, Аллоҳ нигохдортон бошад ,дустатон медорам аз барои Аллоҳ.
ХУДОВАНД Бузург аст илми ман шумо ин илми ХУДОВАНД АСТ
Меҳроҷи Муҳаммад, бузургтарин дурӯғ
Салом алекум.
Мувофиқи таълимоти ислом, шахсе ки ояти Куръонро бовар надошта бошад, дар ҳақиқат, чунин амали ӯ, аслан, ба эҳтиёҷи ислоҳи муносибаташ бо ислом ва фаҳмиши аслӣ бо атрофи дин вобаста аст. Инчунин, чунин шахс метавонад ба хулосае ояд, ки бояд ба илм ва фаҳмиши аслии Куръон ва таълимот дар бораи он диққат диҳад.
Хукм
1.Кофир: Агар шахс бо оятҳои Куръон мухолифат кунад ва онҳоро такзиб намояд, вай кофир мешавад.
2.Тавба: Агар шахс бо оятҳо бовар надошта бошад, аммо шенасоии ҳақиқати исломро ҷустуҷӯ кунад, ин шахс метавонад тавба кунад ва ба ростӣ ва ҳақиқат дар оятҳои Куръон бовар кунад.
Чи бояд кард?
1.Илм пайдо кардан: Ба таҳқиқи Куръон ва таълимоти исломӣ бо омӯзиши манобеи муътамад ва китобҳо, на танҳо аз шахсони ғайриэксперт.
2.Суол кардан: Ба уламои дин ва одамон, ки дар ислом дониш доранд, суол кунед, то фаҳмиши аслӣ пайдо намоед.
3.Дуо: Ба Аллоҳ дуо кунед, то рафтор ва фаҳмиши шуморо беҳтар созад.
-------------------------------------------------------------
Дар посух ба касе, ки мункири Меъроҷи ҳазрати Муҳаммад (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) аст ва онро дурӯғ мешуморад, якчанд нуқтаҳоро метавон аз дидгоҳи таърих, дин ва тафаккури илмӣ шарҳ дод. Ҳодисаи Меъроҷ дар Ислом яке аз муҳимтарин ва аҷоибтарин рӯйдодҳо ба ҳисоб меравад. Барои нишон додани воқеияти он ва рад кардани иддаои онҳое, ки онро қабул намекунанд, ба назар гирифта мешавад:
1. Маълумоти Таърихӣ ва Тасдиқи Манбаъҳо:
Меъроҷ, сафаре, ки Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) шабонгоҳ ба осмон ва пас ба замин баргашт, на танҳо дар сарчашмаҳои исломӣ зикр шудааст, балки ин ҳодиса дар чандин манбаъҳои гуногуни таърихӣ ва ривоятҳои мардумӣ низ сабт шудааст.
•Дар Ислом: Меъроҷ дар Қуръон ва ҳадисҳои саҳеҳ сабт шудааст. Қуръон дар сураи Исро (17:1) аз ин ҳодиса ёд мекунад: “Пок аст зоте, ки шабе бандаашро аз Масҷидулҳаром то Масҷидулақсо бурд…” Ҳадисҳои зиёде аз саҳобагони паёмбар ин ҳодисаро тасдиқ мекунанд.
•Дар таърихи ғайриисломӣ: Бисёре аз муаррихон ва шарҳдиҳандагони ғарбӣ ва шарқӣ низ ин ҳодисаро тасдиқ кардаанд, ҳатто агар он аз назари илмӣ ва мантиқӣ мавриди баҳс бошад ҳам. Таърихнигорони европоӣ аксар вақт ҳодисаи Меъроҷро ҳамчун як рӯъёи аҷиб ва мубораки паёмбар ё воқеаи рамзӣ мебинанд, ки маъно ва қудрати маънавии онро ифода мекунад. Дар адабиёти Аврупо, мисли осори Диант де Кортен, Эдвард Гиббон ва дигарон, тафсирҳо ва баҳсҳо дар бораи рӯъёҳои диниву фалсафӣ ҷой гирифтаанд.
2. Пардохти Радия аз Дидгоҳи Илм ва Маърифат:
•Назарияи илмӣ: Бисёриҳо кӯшиш мекунанд, ки воқеаи Меъроҷро аз нуқтаи назари илм рад кунанд. Вале як чизро бояд дар назар гирифт: дар асри Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) илм ва фанноварӣ ба дараҷае набуданд, ки инсон ба осмон сафар кунад ё таҷрибаҳои кайҳонӣ дошта бошад. Воқеаи Меъроҷ, як мӯъҷизаи илоҳӣ аст ва дар дохили доираи илмии муқаррарӣ фаҳмидан мумкин нест. Қисмҳои зиёди илм, махсусан дар робита бо кайҳон ва сафар дар вақти каме, бо гузашти вақт шояд ба таври гуногун фаҳмида шаванд, аммо дар он замон ин сафар ҳеҷ гуна сабаби илмӣ надошт.
•Илм ва дин: Илм ва дин ҳарду роҳҳои гуногун барои фаҳмидани олам мебошанд. Илм маъмулан бо далелҳои таҷрибавӣ ва мантиқии имрӯза кор мекунад, дар ҳоле ки дин метавонад таҷрибаҳои ғайриодӣ ва мӯъҷизаҳоро шарҳ диҳад. Чунин мӯъҷизаҳо, ки дар динҳо мавҷуданд, берун аз қонунҳои муқаррарии табиатанд ва ин чиз монеа барои қабул кардан намешавад.
3. Воқеияти Хушомадгӯиҳо:
Бояд фаҳмид, ки мӯъҷизаҳо, махсусан дар мазҳабҳои динии мухталиф, на танҳо дар Ислом, балки дар мазҳабҳои дигар низ вуҷуд доранд. Ба мисли муъҷизаҳои ҳазрати Исо (алайҳиссалом) ё муъҷизаҳои пайғамбарони пешин, онҳо доимо ҳодисаҳое ҳастанд, ки барои одамон ҳамчун далели пайғамбарӣ ва қудрати илоҳӣ оварда шудаанд. Меъроҷ низ яке аз чунин мӯъҷизаҳост, ки барои нишон додани қудрати Худо ва пайғамбарии Муҳаммад (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) пешбинӣ шудааст.
4. Равишҳои Рӯҳонӣ ва Ирфонӣ:
Бисёр равишҳои ирфонӣ дар доираи фарҳангҳои гуногун, аз ҷумла тасаввуф, сафарҳои рӯҳониро ҳамчун як воситаи васл ба ҳақиқат қабул мекунанд. Меъроҷ, ки метавонад ҳам як сафар дар маънои рӯҳӣ ва ҳам як ҳодисаи воқеӣ бошад, барои мусалмонон ишораи қудрати паёмбар ва тақдири ӯст, ки ба дидори илоҳӣ мерасад.
Хулоса:
Ҳодисаи Меъроҷ дар Ислом бо далелҳои қавии таърихӣ ва динии худ тасдиқ шудааст. Баррасии онро ҳамчун дурӯғ, аз дидгоҳи динӣ ва маънавӣ, нодуруст аст, зеро маънои он аз зоҳир ва қонунҳои муқаррарии табиӣ берун аст. Мӯъҷизаҳо, ҳамчун як василаи таълим ва нишон додани қудрати илоҳӣ, ҳамеша барои пайравони динҳо ҳифз шудаанд. Маънои воқеии Меъроҷ танҳо бо фаҳмидани нияти илоҳӣ ва паёмбарӣ равшан мегардад, ва он бояд аз рӯи эътиқод ва фароҳамоварии маънавӣ фаҳмида шавад.
(Админи шабака)
Агар шумо дар ҷустуҷӯи маълумотҳо ва маслиҳатҳо оид ба ислоҳи афкори динӣ ва рафтори худ ҳастед, ман бо хурсандӣ кӯмак мерасонам. Ин муҳим аст, ки инсонҳо дар роҳи дуруст ва фаҳмиши аслӣ қарор дошта бошанд.
Маслиҳатҳои Ислоҳи Мафкурат
1.Таҳқиқи Ислом: Китобҳои таълимии ислом ва осори уламои мӯътамадро бихонед. Фаҳмидани аслҳои дин ва таълимоти асосии ислом бо усулҳои дуруст кӯмак мекунад.
2.Гӯш кардани Устодон: Одамонро, ки дар донишҳои исломӣ таҷрибаи зиёд доранд, шунида ва бо онҳо муҳокима кунед. Суол кунед ва маълумот гиред.
3.Дуо ва Тавба: Ба Аллоҳ дуо кунед, то шуморо дар роҳи дуруст ҳидоят кунад. Тавба кардани имон ва рафтори нек лозим аст.
4.Тамос бо Салихон: Одамони нек ва парҳезгор, ки дар ислом ислом дарк мекунанд, ба шумо кӯмак карда метавонанд, ки беҳтар ва самимӣ шавед.
5.Мақсади ҳаёт: Мақсади зиндагии худро дар таълими ислом равшан кунед. Ин кӯмак мекунад, ки ба самти дуруст равиш кунед.
(Админи шабака)
Це😊