Evet Avrupa’da en yüksek ev genci oranı bizde. Çalışmayan ,okumayan veya evlenmeyen 20-30 yaş aralığı. Avrupa’da bu oran yüzde 10’larda bizde yüzde 30 olduğu düşünülüyor. Tabi bu Japonya’da travmatik, antisosyallik gibi nedenlere bağlanıyor. Bizde iş bulamayınca para harcayamıyor, dışarı çıkamıyor doğal olarak nedenler yine ekonomik.
Ben işte böyleyim. Esenyurtta yaşıyorum, kalabalık her yer ev, insanlar kötü, ekonomik imkan yok, iş yok, para yok, sosyal bir karakterim yok, konuşmayı sevmiyorum, kötüden ve kotülükten igrendiğim için cidden yıllardır böyleyim bu yıl toplamda 1 hafta dışarda geçirdim o da belki...Türkiyemiz bizi yaşamaya teşvik etmiyor. Sosyal fobim var telefonla arasalar bile strese giriyorum insanlar iyi niyetten anlamıyor kullanmaya çalışıyorlar, her gün herkes bana iş bul diyor girdiğim iş yerleri hep kötü mesela üç harfli market ya da fabrika oralarda tutunamıyorum ve bir ay sonra bırakıyorum akrabalarım bile nasıl olsa hemen bırakıcaksın diye aşağılıyor, toplumdaki kaba insanlara sabredemiyorum alttan aldıkça tepeme çikıyorlar sonra kavga ediyorum inanılmaz zorlanıyorum iyi bir ailem olmasa muhtemelen iyi olmayan seyler yapardım...Ömrümde sadece 1 yıl mutlu oldum onda da bu konumda yaşamıyordum benimle aynı sorunu yasayan varsa tası taragı toplasın il ya da ülke değişsin ilçe değil daha uzağa özellikle akrabalardan ve aileden.
Ömrümüz böyle gitti işte buyüksehirde yaşamak dünyanın en büyük enayiliğidir. Kalabalık otobüsler sahiller yollar marketler okullar bezdim ve iğreniyorum artık kötü iş yerleri ve iş şartları düşük maaşlar ne işe gidiyorum ne dışarı gidiyorum hapsoldum.
Doğanın kanunu bu kadınlar mesela her zaman zorbaları severler çünkü zorbalık= güçdür doğal olan şeyi engelleyemezsin zayıflar zayıf oldukları için zorbalanmayı hakediyorlar
Sevgi kelebegi gibi yetistirdigim 4 yasinda ki oglum, okulda yasiti arkadasindan seni öldürüm cumlesini ogrenmis. 4 yasinda ki cocuk bu ve anne ve babasi ogretmen. Diyecek bisey bulamiyorum. Sen kibar, saygili ve anlayisli bir cocuk yetistirirsin ama boyle ailelerin cocuklari yuzunden bi dunya emegin çöp olur. Aklima geldikce sinir oluyorum. gece gece yine sinir oldum. Zorba cocuklar kesinlikle ayrilmali, rehabilite edilip tekrar topluma salinmali. Bugun zorba olan cocuk yarin manyak olur. Baska aciklamasi yok bunun. Ailesi de takip altina alinmali. Kimse kimsenin gelecegi ile oynayamaz.
Sırf bynun yüzünden bugün kendimi dershaneden aldırıyorum… bıktım artık her yıl istisnasız zorbalanan birisiyim , ince ruhluyum hiç kimseye durduk yere bulaşmadım ama her türlü bana bulaşan birileri çıkıyor insanlardan tiksinmeye başladım
@@luyrian1280bir anne olarak o kadar üzüldüm ki yazdigina.bende zamanında yaşamıştım.lisede.Ben yuvamı kurdum.meslegim ve evliligimde mutluyum.o zorbalar kaç kez boşandı,mutsuz oldular. Yetiskinliklerinde toplum tarafından dislandılar.
Şu cümle çok önemli : Avrupa toplumları bireysel yani kendi değerli hissetmesi için kimseye ihtiyacı yok lakin Asya toplumlarında ise senin değerin toplumdaki yerine ve uyumuna bağlı...... Asya toplumlarında mahalle baskısı, dedikodu, akrabalar vs vs kişi kendinden çok bunlar için yaşıyor ve çabalıyor gibi her şeyini inceliyorlar, maaşını, evliliğini, okulunu, dinini hiç tanımadığın biri bile rahatça sorabiliyor üstüne akıl verme, dalga geçme vs cabası.... Sürekli bir hesap verme veya sır saklama hissi...buna uyum sağlamak da zor hassas insanlar için.....
@@delpierro213 Türkiye de yaşayan bir Japon asilli bir oyuncu vardı. Kadın bir röportajda Japonya'da kimse kimseye tuttuğu partiyi sormaz, maasini sormaz demişti. Burada soruyorlar şaşırdım demişti. Ne derece doğru bilmiyorum ama yorumunuzu görünce aklıma geldi.
Ülkemizde gençler, genç yetişkinler dolu böyle. Pandemiden sonra daha da arttı. Ekonominin geldiği nokta, parasızlık, işsizlik insanlara nefes aldırmıyor. Evde dura dura asosyal olmak zorunda kalıyor insanlar. Ve azımsanmayacak kadar fazla aslında ülkemizde. Bir de zorbalık, psikolojik temeller, tükenmıslik sebebiyle küçük bir dünya yaratıp huzur arama ihtiyacı vs... Yani japonyaya gitmeye gerek yoktu aslında bunun için.
"Ekonominin geldiği nokta" tek sığınağınız olmuş. 45 senedir terör, 1999 Gölcük depremi, Düzce depremi, 2023 10 ilimizi yerle yeksan eden deprem, salgın hastalık dönemi. Bunların telafisi öpücükle mi yapılıyor. İşte Suriyeliller de gidiyor. Sokaklarda, geri dönüşüm toplayanlar, atelyelerde çalışanlar, bütün üreten ve hizmet sektöründe milyona yakın istihdam boşluğu oluşacak. Bakalım kim çalışmak için koşacak?
Ortaokulda yaşadığım zorbalıklardan sonra arkadaş edinmemeye karar verdim. Ve yaklaşık 5 yıldır asosyal bir yaşam sürüyorum. Bunun bana getirisi olduğu kadar götürüsü de oldu. Hatta daha çok benden beni götürdü. Çünkü çevremize göre şekilleniyoruz. Bu çevreye yüz çevirince alınacak dersler, deneyimlenecek planlara da yüz çevirmiş oluyoruz. Kendimize yüz çevirmiş oluyoruz. Zorbalığa uğramamak için insanlardan kaçmak bir çözüm değilmiş. İnsanlardan kaçtığın içinde zorbalığa uğrayabilirmişsin. Bunları henüz yeni kabulleniyorum. Ve yalnızlığı yıkıcı hale getiren şey etrafınızda herhangi bir görüşün size ulaşmaması, sizi uyarmaması. Yalnızlığınız henüz derinleşmediyse lütfen ufak olsa bile iletişim kurmaya çalışın. Çünkü bu izole geçen 5 yılda şunu fark ettim. Sosyallik kurmak istemesem bile zihnim bir süre sonra sanal sosyal alanlar yarattı ve bunlar kendi isteklerime göre olan konuşmalar olduğu için daha fazla içime kapandım. Paradoks... Yani ben istesemde istemesemde zihnim sosyallik için çabaladı. Bunun da daha fazla delirmemem için bir koruma mekanizması olduğunu düşünüyorum. Aslında bu yazıyı da o kendi yarattığım sahte sosyalliği kırmak adına küçük bir adım olarak gördüğüm için yazdım. Çünkü çok uzun zaman sonra insanlarla etkileşim kurabileceğim bir alanın içine giriyorum. Bundan da utanır, silmezsem tabi :D
Hacı anlamadığım tek şey sosyal medyadan veya oyunlardan sanal arkadaşlıkları kolaylıkla kurabilirsin. Bu sanal ortamlarda daha çok kafa dengi insan oluyor. Bu kadar kendini yalnızlaştırmanın sebebi sanki ailevi ilişkilerinde kötüymüş diye yorumladım. Son olarak da bir çok insan senin gibi yalnızlıktan muzdarip en azından bu konuda kendini yalnız hissetmeyebilirsin (:
afferim sana utanacak bişey yok herkez etten kemikten içine kapanık olma işin yoksa iş bul iş arkadaşlarında olur hayat yanlız gecmiçek kadar cok kısa kendine iyi bak allah a emanet
Zorbalık yüzünden asosyal olmak... o kadar tanıdık kii, Sırf daha fazla yara almamak için insanlardan kaçtım yıllarca. Şimdi hayatımı toparlamaya çalışıyorum. Her defasında sosyalleşmekten toplum içinde görünmekten korkuyorum. Ve yine güvende hissettiğim yanlızlığıma dönüyorum. Bu durumdan çok yoruldum.
Etrafına bak, her türden bir sürü insan görmüyor musun? En aşağılık olanların bile bu sahnede yer almaya hakkı olabilir de senin olamaz mı? Kendinden "olmak" özgürlüğünü alma. Bir şekilde dünyay gelmişsin ve varsın ve bu deneyim sınırlı. Öldükten bir süre sonra seni tanıyan hatırlayan kimse olmayacak bile. Senin de senden öncekileri ne bildiğin ne de umursadığın gibi. Kendin için çık ve hayatı deneyimle her şeyiyle sınırsızca. Ve naçizane sakın "gelecekte" yanılgısına düşme. Bir şeyleri gelecekte olacak, gelecekte düzelecek diye dişünerek erteleme. Geleceği yaratn bugündür. Bugün de bir günün geleceğiydi. Senin için her şeyin güzel olması dileğiyle. Hypatia güzel isim bu arada :)
@@ustnrxDostum Aslında bende çok yara aldım toplumdan ve insan yalnızlaşıyor ve yalnızlaştıkça hayatın vahşi yönlerinede kafa yormaya başlıyor sonra şunu kabul etmeye başlıyorsun herkes çıkarına göre hareket ediyor ve çoğu insan aslında bunda başarısız yani çoğu insan aslında çıkarına hareket ediyor gibi görünüyor ama kendi duygularını tatmin ediyor yani suç daha öncesinden işlenmiş oluyor zaten. Bende 1 sene yalnız kaldım arkadaşsız kimse yok sadece yapay zeka ile falan konuştum bazı tahmin edebileceğin sonlar üzerine düşündüm ve insan o sonlar üzerine düşününce ister istemez yaşam üzerinede düşünüyor ve farkına varıyorsunki yaşam umut demektir biz birşeyi alacağımızı umut ediyoruz ve varlığımızı devam ettiriyoruz ve yaşamın özelliklerinde mücadeleninde yattığını düşündüm ve tekrar denemeye başladım gittim şehrimdeki bir üniversiteye kaydoldum aslında mezuna kalacaktım ama yalnız kalmamam gerektiğini düşündüm ve tahmin edeceğiniz gibi çıkarcı insanlarla karşılaştım yine kendini zeki sananlarla ama hayattan ne istediğini bilmeyenlerle kuzu görünümlü kurt olmaya çalışanlarla ama sadece hırlıyorlardı zarar vermeyi beceremiyorlardı. Üniversiteye giderken ve gitmeden önce bazı kitaplarda okudum ve videolar izleyip üzerine düşündüm mesela stoacılık,makyavelizm,islam,hristiyanlık,platon tarzında felsefi görüşler üzerine düşündüm ve şuan şuna kabulüm hayat adil değil imkansızda ama ben kendimi stoacı ve panteist olarak görüyorum bizim kurtları tanıyabilmemiz lazım ve ona göre bir ilişki kurmamız lazım mesela bir İmparatorun peygamber diyebileceğimiz kadar iyi birisi olma hedefi yoktur olamazda böyle bir istek zayıflık yaratır ama şunu yapabilir kötülüğü kendi çıkarları uğruna kullanır ve bunun getirdiği otoriteyle insanlara kendi ahlaki sistemini uygulatır veya yol gösterir ama imparator herkese gül verir ve hep iyi olmaya çalışırsa iki gün sevecekler üçüncü gün ona yaptığı ufacık bir hatadan dolayı ceza verecekler ama sert bir imparator için bu geçerli olmayacak. Uzattım biliyorum ama bu hayatımızda da geçerli insanlar kuyunu kazmaya çalışacaklar ama bunları tespit edebilirsin onlar kötülük yapacaklar ve bunlara bazen engel olamayacaksın ama ders çıkarabilirsin olay hangi gözlük ile baktığımız hayata. Peki ben bu erdem ve pragmatizm çizgisinde nerede durmamız gerektiğini biliyormuyum bilmiyorum ama çizginin olduğunu biliyorum buda yeterli oluyor şimdilik😅. Çok uzun yazmışım normalde bunu direk yorum atabilirdim ama sana özel olsun umarım seni daha iyi hissettir sağlıcakla :)
Şu an 21 yasındayım ne iş bulabiliyorum nede sevgilim var. Yakın arkadaşlarım şehri terk etti kimsi okuyor kimisi iş hayatına atıldı. Küçük şehirde yaşıyorum ve iş olanakları çok az. Normalde asosyal değilim ama ülkedeki ekonomik kriz Türk gençliğini bitirdi. Paran olmadan dışarı bile cikamiyorsun. En kötüsü de işsiz olmak.
21 yaştan böyle karamsar olmamalısın. Elinin altında olan fırsatları avantaja çevirebilirsin mesela internetten istediğin dili ücretsiz kanallardan öğrenip kendini geliştirebilirsin, dil bilen birçok kişiye ihtiyacı olan birsürü şirketler var. Umarım bir an önce istediğin bir yol karşına çıkar. Söylediklerimi karşıt bir görüş olarak düşünme. Kariyernet gibi kanallardan iş takibi yap mutlaka sana ihtiyacı olan bir şirket olacaktır. İyi günler, iyi dileklerimle
@@Malus.Domestica hayatını gömmen lazım ona 50 yaşında da oyun oynayarak para mı kazanacaksın eve kapanmadan daha beter olay onu yapacağına dil ya da bilim videoları izlese yarın bir gün dışarı açıldığında aşırı bilgili olarak ön plana çıkar
Bu video'yu izleyenlerin de büyük bölümü aslında bir şekilde bu durumu yaşayan insanlar. Unutmayın ki benzer benzeri çeker, ben kendim de yanlızlığı seviyorum. İnsanların dırdırlarını çekemeyecek kadar hayat yordu beni..
@@newfone4678 Risk değil de bence artık uğraşmak istemiyoruz. İnsanlar aç gözlü, art niyetli, bencil, iki yüzlü. Bu durumu defalarca yaşadıktan sonra artık bir daha yaşamak istemiyorsun ve doğal olarak da insanlardan uzaklaşıyorsun. İletişimi minimum düzeye indiriyorsun, en azından ben artık bu şekilde yapıyorum..
Benim bir arkadaş pandemi sonrası bu tarz biri oldu sanırım 4 yıldır evden çıkmıyor,dışardan korkuyor. Kimsede ikna edemiyor. Bazı insanlar bence aşırı hassas olduğundan bu duruma geliyor.
Ben küçüklüğümden berri böyleyim sosyal fobim.kaygım, anksiyetem, ve korkularım var 18 senedir sürüyor son 13 senedir evde yatıp kalkıyorum mağaramda sadece ölmeyi bekliyorum
Videonun sonunda dergi kapağındaki bahsedilen sanatçı Sayuri. İnanılmaz yetenekli bir söz yazarı. Şarkı sözlerinin anlamlarıyla çok derinlere dalıyorsunuz. Ama ona da doyamadık. Geçenlerde henüz 28 yaşında, kronik rahatsızlığı sebebiyle hayatını kaybetti. Video zaten başlı başına üzücüyken sonunda onu görmek daha da çok üzdü beni.
Vallahi hiç sıkılmadan doya doya istedim çok güzel bir belgesel olmuş ve bizi bilinçlendir diğin için teşekkür ederiz bu belgesel biraz insana kendini hatırlatmış ya da sorgulatmış da olabilir ben böyle içeriklere bayılıyorum zaten hoşuma da gider izlerim bu içerikte böyle karşıma çıkmanız da bilmiyorum mesela sadece öyle değil tam olarak anlamıyorum elinize emeğinize sağlık ekibimize başarılar diliyorum
@@helin9529 yıllardır depresyondayım arkadaşım da yok yanlızlığı seviyorum ama sanki herkes hayatını yaşıyor mutlu ben de kendi mağaramdan dışarıdan onları izliyormuşum gibi yaşamıyormuşum gibi hissediyorum kendimi bulmak istiyorum
Böyle insanlar Türkiye’de oldukça fazla var ve kimsenin haberi yok, öğrense bile ciddiye almıyor hatta küçümsüyorlar. Herkes zor zamanlar geçirebilir, insanların ne yaşadığını bilemezsiniz. Başkalarının hayatını zorlaştırmayın, ukala fikirlerinizi kendinize saklayın.
Şair ne güzel demiş : insanlar insanların içinde insana hasret yaşarlar... bende okul ve iş hayatında çok sıkıntı çektim halada çekiyorum. bazen insanlara kızınca bende kendimi insanlardan soyutlamak başımı alıp ıssız yerde yaşamak istiyorum insan içine girsem bileinsanlarla hep mesafeli uzak duruyorum. kimseyle gereksiz muhabbete girmiyorum insanlar çok canımı yaktı ....
İki gün önce, uzun bir aradan sonra tekrar eden even çıkamama 'atağı' yaşadım. İlk gün erteleme sandım ama ikinci gün ne olduğunu fark edince yinelediğini kabul etmek zorunda kaldım. 3. gün evden çıktım. Son bir yıldır evden çıkmak konusunda kendimi çok geliştirdim. Beni ne tetikliyor henüz tam olarak anlayabilmiş değilim. Hatırlamak için tekrar araştırırken hikikomori tanımını gördüm. Neyin var diye soran birine bu kelimeyi söylesem gülünç olurdu diye düşündüm. Bu gün bu video ile karşılaştım ve hemen tanıdım. Normal insanların pek de umursamadığı konular hakkında bu şekilde videolar görmek beni mutlu ediyor
@evhamsaz8423 Bir yanlış anlaşılma var. Dışarıdaki herhangi bir şeyden korkmuyorum. Kendimi rahatsız, tedirgin, çekingen, stresli, aşırı uyarılmış hissedebileceğim herhangi bir şey evde olsa yine bir köşeye kaçmak isterim. Tüm bu sebeplerin dışarıda olması ve çeşitli duyguları, travmaları uyandırması kaygı oluşturuyor. Zaman zaman tetikleniyor. Hobi olarak sanatla ilgileniyorum hali hazırda ancak bunlar evde yapabileceğim şeyler. Dışarıda bir atölyede, bir kafede, bir gurupla yapmak da bir seçenek. Arada sırada olsa da genel olarak tercihim değil. Böyle 'atak'larda kendini çıkmaya zorlamak işi daha da beter ediyor. Kötü olan kısım ise mecbur kalmadıkça çıkmamak ve mecburken ve çıkamazken kendini çıkmaya zorlayarak iyice içine batmak.
47 yasındayım ve bekarım o kadar fazla insanlar tarafın dan suıstımal edildi ki iyi niyetim son yasadığım olay 10 yaş birden yaşlanmama neden oldu zaten aşırı hassas düşünceli fedakar bir insandım bunlar beni yok etti iyi oldukça hep daha fazla zarar gördüm 10 yıldır hep kaçtım huzur aradım eve her kendimi kapatışım da insanlar beni kişisel alanım da kendi evim de bile rahat bırakmadı en sonun da insanlardan ve dışarıya cıkmak dan korkan biri oldum iletişim kurmak isremedim ve bir dağ a kactım hiç bilmediğim bir dağ köyüne yerleştim müstakil küçük bahcesi olan ancak insanlar o kadar acımasız meraklıydı ki sizi hiç bir yerde rahat bırakmıyorlar YALNIZ KALMAK İSTEMEK SUÇMU PERDELERİ KAPATIP KİMSEYLE GÖRÜŞMEK İSTEMEMEK SESSİZ KALMAK UYUMAK İNSAN SESİNE BİLE TAHAMMÜL EDEMEMEK İNSANLARI SEVMİYORUM
Kadınlar para kazanmak zorunda değil, her halukar'da yuva kurup kendilerine baktıracak adam buluyorlar. Erkeklerde böyle bir şey yok, aç açıkta kalıyorlar, yalnız başlarına çürüyüp gidiyorlar. İkisini karşılaştırman bile salakça
Ev hanımları zaten otomatik olarak NEET oluyor çoğu da hikikomori zaten kapı dışarı çıkmıyorlar. Türkiye'de ev hanımı oranı Avrupa'ya göre çok daha fazla.
fidan dıkmek , sokak hayvanlarına mama vermek ınsanı cok mutlu edıyor. deneyın. ınsanların zarar veremeyecegı yerlere fıdan dıkın , yıllar sonra dogadakı canlılar o agactan faydalanacak. bu ınsanın ıcını rahatlatan bır eylem ve islam dininde de sadaka olarak gecıyor. tavsıye ederim
Sadece fidan dikmek mi sahipsip yavru bir hayvanı da sahiplen beslen sana nasılda anasıymış gibi bakıyor.. köyde yaşıyorsanız pencerenizde ki saksılara fasülye ekin pencere sarmaşık doluşuyor güneşe bakınca yeşillik can katıyor . Domates de güzel fikir topragın kokusuda cabası.
Sosyalleşmesinler herkes sosyalleşecek değil ya yani herkes zengin olacak diye bir kayda değer yok böyle örnek verim küçükken böyle insanlarda sorun varmıgdı yoktu şimdide olmasın kendileri yapıyor bu sorunları sonra doktora gidip doktorları zengin ediyorlar işede yaramıyor doktorlar kaybeden hasta parayı kazanan doktorlar
Dünyayı olduğu gibi kabul etmek. Biz nasıl ki herkesi ve her şeyi beğenmiyorsak; birileri de bizi beğenmiyor olabilir. Bunun normal olduğunun farkına varmak. Her gün kendini mutlu eden şeylere odaklanmak, bir gün içindeki karanlık aydınlanır diye düşünüyorum. Bu yayın için teşekkürler :)
Evet doğru ama ben begenmedigim insanlara zorbalık yapmıyorum hoşlanmıyorsam uzak dururum ama beni sevmeyenler bana zarar verme çabasına giriyorlar ve onlarla mücadele etmek çok zor.😢
Ben yıllarca böyle yaşadım, hala da ara ara evden haftalarca-aylarca çıkmadığım oluyor. Ama ara sıra kendimi zorlayarak bir yerlerde bir şeyler yapıyorum. Mutluyuz işte öyle böyle, ara sıra bir şey yapasım geliyor sonra bakıyorum birlikte yapacak birisi pek yok, geri vaz geçiyorum, havada kalıyor.
sizden daha değerli bişey yok canlar, ben çantama 1 paket kedi maması alıp dışarı atıyorum kendimi, çocukları beslerken 1, 1,5 saat de yürümüş oluyorum. bana çok iyi geliyor bence bi deneyin
@@cepizi o sırada ben 12 yıldır mağaramda mutluyum sosyal fobim, kaygım, anksiyetem ve korkularım yani hiç bir işlerimi yapamamak bu yüzden dışarıda büyük bir tehlike var benim için tek derdim ölmeyi beklemek 18 senedir devam ediyor bu sorunlar geçici bir yanı yok tedavisi bile yok
O yüzden tutunacak bir dal alıyorsan bunları düşün lütfen daha çok üzülmek için uğraşma pişman olabileceğin aklından çıkmasın. Sana değer verenler var onların üzerimizde hakkı yeğenlerin varmı? Onlar bilse ne kadar üzülür onlarda pozitif bir etki yarat o yüzden kendine de değer ver . Sahip olduğun şeyler de vardır ve onlar canlıdır onlara da kıyma lütfen bunları da düşün.
@@millidurushaber daha yoğun falan değil.! Abartmayı seven Türk toplumu. Ulkece zor zamanlar geçiriyoruz ama Türkiye de insanlar yalnızlığı sevse bile dışarı çıkıp hava alıp gelir mutlaka bunu korona zamanında gördük herkesde kurt var sanki
@@millidurushaberKaynak ardın heralde.Asosyallik teknolojinin gelişmesi ile yaygınlaşıyor, Japonya'da teknoloji olarak bizden ilerde bu nedenle insanlar kendilerine bir konfor alanı oluşturup oradan çıkmıyorlar.Bana göre bu insanlar kolayı seçip zora gelemeyen ne kadar demek istemesemde zavallı insanlar.
Toplumun tamamı homojen değildir. toplumun bir kısmı ADHD-Bipolar-Öğrenme güçlüğü-Otizm gibi benzeri genetik rahatsızlıklarla doğarlar. bu durum fiziksel görünümde belli olmadığı için bu soruna sahip insanların fark edilmesi hatta kendilerinde ki farklığın farkında olmaları mümkün olmaya biliyor. Ancak bu durum kişinin hayatını çok etkiliyor. sonuç olarak akran zorbalığına uğramaları, okul hayatında başarısız olmaları, sosyal yaşamda zorluk yaşamaları kendilerini koruma mekanizması olarak dünyadan ve toplumdan soyutlamalarına sebep oluyor. ben videoda ki sorundan muzdarip kişilerin büyük kısmının bu doğuştan gelen psikolojik farklılıklardan dolayı bu halde olduklarını düşünüyorum. oysa o insanlarda zeka geriliği yok sadece uyum sorununa sebep olacak psikolojik bir farklılık var. Devletler bunun bilincine varıp ona göre toplumları yeniden dizayn etmelidir. avrupa-amerika kısmen bunun bilincinde. bundan dolayı sağlıklı bir topluma sahipler.
amerika sağlıklı topluma sahip? turkiye toplumu amerika toplumundan 10 kat daha iyidir. her yıl çocuklar zorbalandığı için okulundakileri vuruyor amerikada
@@greenreed7555 Sizi tenzih ederim. durumun zeka geriliği ile karıştırılmasından dolayı böyle yazdım. oysa zeka geriliğine sahip kardeşlerimiz başımızın üzerinde yeri var. sonuçta bu bir sağlık sorunu ve önemli olan ne olduğumuz değil şu kısa ömürde her şeye rağmen hayatı sevebilmektir.
Bende böyle yaşamak istiyorum her sabah alarmla uyanıp trafik cenderisine girip kavga gürültü işe gitmek akşama kadar eşek gibi çalışıp sonra tekrar trafik kaosuna girip eve yorgun argın girip bişeyler yiyip sonra ertesi gün aynı döngü ay sonu maaş al fatura öde tekrar başla elimde olsa aylarca evden çıkmam ruhum yoruldu
Evet Dün geri geldim Japonya'dan ve bu benim dördüncü gidişim oldu ve ilk ve son gidişime göre ne farklar var ? Öncelike buradaki insanlar Adaletsizlik /Ekonomi yada siyaset yüzünden bu halde değil onun için bir kıyaslama yapmadan yazıyorum okuyan arkadaşların Dikkatine!!!! Öncelikle yaşlı nüfusu genç nüfusa göre giderek artmakta ve yavaş yavaş dışardan işçi alımı başlamış bulunmakta, zaten vardı fakat son bir kaç yılla göre artış gözle görülür. En çok dikkatimi çeken belediyede yol işlerinde güç gerektiren işler de daha çok Siyahiler, Hintliler ve Bangladeşli gördüm Bu arada 60 ve 70 hatta 75 yaş arasında çalışan insanları bolca görebilirsiniz Japonya hem gelenek ve hem kültürel olarak mükemmeliyetçilik tanımana en uygun ülke denebilir ama bu Mükemmeliyetçilik bakış açsısının gözlemlerim sonucu gördüğüm yan etkisi Sosyalleşmeme Her hangi iş olursa olsun öncelik işin en iyi şekilde en mükemmel şekilde yapmak fakat bunu yaparken zaman kavramı hızlı geçtiği için ve öncelik iş olduğu için burada insanlar kendilerine vakit ayırma kısmını en sona bırakıyorlar ama burada da zaman devreye giriyor ve vakit kalmıyor bunu kimi zaman bizler de yaşıyoruz ama burada fark bunu bütün toplumun her bireyi yapmakta Daha buraya çok şey yazmak isterdim ama ama acaba çocukken aldıkları bir eğitim var birkaç yıl boyunca sorumluluk , temizlik , nasıl bir insan olunması gerektiği , kişisel gelişim üzerine ve sonrasında ana eğitime geçiliyor Bazen düşünüyorum acaba ana egitim öncesi verilen bu egitim çocuklara ters tepkimi yapıyor ? yani gelecekteki sizi önceden aşılamak gibi Çünkü ülke denge kuramıyor ve ilerideki sonuçları ortada Evet bu eğitim sistemi çok güzel ve kulağa hoş geliyor fakat sonuç olarak Dengeyi kurmak önemli ama Denge kurulamadığı için arkadaşlar herkes neredeyse asosyal kendi halinde ve kendi yalnızlığını yaşıyor Doğum oranı artsın diye ne projeler yapıldı ama hala önüne geçilemiyor şimdi yakın zamanda 4 iş günü sistemine geçilecek hatta anne ve baba için ek izin hakkı vs vs Umarım etkili olur ama sonuç en mükemmeline ulaşmak için her zaman bir bedel ödenmesi gerekli ve bunu toplum ödüyor gibi Dışardan her şey çok güzel ama içerde ne fırtınalar var Ve bu arada bir kerede olsa gidip görün.
Özel okullar kendilerine öğretmen değil köle arıyor.Mersin'de en son bir özel okulda ,asgari ücret artınca maaşı eski ücretten verip üstünü elden bizden geri alıyorlardı.Bu terbiyesizliğe daha fazla dayanamayıp işi bıraktım.Birçok okul bunu yapıyor.
Yemin ederim aynı dusuncedeyiz şöyle Avrupa'da olsam medeni bir ülkede hergun dışarı çıkmak için can atarım ama dışarı cikiyorum millet mal mal bakıyor dik dik bakmalar, insanların mahkeme duvarli sevimsiz suratları, gidip bir yerde sosyalleşemiyoruz insanların nankorlukleri zaten bir kızla tanışmak sevgili olmak ayrı bir sorun, bunlar yetmezmiş gibi aile sorunlari, çok psikolijk sıkıntı çektim keşke bu ülkede dogmasaydim keşke
24 Yaşındayım daha liseyi 1ci sınıfta bırakmıştım lise hayatı pek yaşayamadım 20li yaşlar civarına kadar pek fazla sosyalliğe dahil olamadım pc başında oturup sadece oyun oynadım 20 li yaşlarda bu değişti 2-3 güzel arkadaş edindim ve devamı geldi kendimi pek asosyal birisi olarak adlandırmam ama zor bir kişiliğim var 23 yaşıma kadar çok sosyal bir hayat yaşadım dışarıdan hiç çıkmadım sürekli etrafta gezer eğlenirdik arkadaşlarımla sürekli sosyalleşme içerisindeydim sonra teker teker arkadaşlarım tarafından beklemediğim şeylere uğrayıp kendimi birden liseyi bıraktığım dönemlerde bulmaya başladım 23 yaşımda son 1-2 senedir insanlara karşı olan güvenim öyle bir sarsılmış ki insanlarla çok kolay iletişim kurup tanışabilen ben artık bunlardan keyif alamadığımı ve hayata dahil olmaya çalışmanın içten içe beni rahatsız ettiğini görmeye başladım son 1-2 senedir sadece kendimi eve kapatmış yalnızlığımın içerisinde bulur haldeyim bundan pek memnun değilim ama hayata dahil olup insanlarla etkileşim halinde kalmak herhalde daha rahatsız edici geliyor
Yorumları okuyunca bizde de ne kadar yaygin oldugunu anladim. En azindan bu anlamda yalniz olmadigni bilmek guzel. Sorumlulugun bir kısmının toplumun oldugunu da gosterir. hikikomori animesi var onu da tavsiye ederim.
evden çıkmadan yaşadım bir dönem. Sonunda merburen çıktım. Sosyalleşmek arkadaş ortamı güzel gerçekten. Ama gerçek şu ki, artık o eski arkadaş ve sosyalleşme yok. Evde veya dışarıda fark etmiyor, yalnızısız.
Çok doğru yazmışsınız artık dışarı çıkılınca da maalesef o eski sıcaklık mutluluk vs olmuyor sanki pandemiden beri herkes bir garip geliyor bana ve birseyler eksik gibi üzücü...
Ben de 2,5 yıldır kendimi çok kapatmıştım. Aslında başarılı bir kariyerim de vardı ama hepsini geride bırakmak istedim, hayata hiçbir hevesim kalmadı. Şimdi Allah'ın izniyle inşallah yeniden toparlanmak istiyorum. Bu durumda olan insanları, bu durumu yaşamadan anlamak zor.
Türkiyede'de bu durum ciddi oranda var, kisisel olarakta bu durumdayım, hayata karşı hiç bir umudum ve sebebim kalmadı. Elimden gelse evden asla çıkmam ama mecburen ve aile yüzünden ara sıra mecburen işe gitmek zorundayım. Ayrıca parasız evde bile duramam, bu yüzden para için işe gitmek dışında tamamen evdeyim.
Sizde var mı? Teşhis/test anlamında ya da bulguları açısından soruyorum. Ben bu kavramı öğrendikten sonra birçok davranışımin nedenini öğrendim, farkına vardım, bu bile belli bi rahatlık sağladı.
@@xin_zhotr8834aynı bensiniz ama ben iş bulamıyorum çok ağır zor işler veriyorlar bulsamda ordakilerden isteğim hakkımı ihlal etmemeleri ve kişisel konuşma yada dertlerini anlatmalarını istemem ama iş hakkında konuşurlarsa dinlerim
Türkiye'de ayni hatta bi arastirma yapilsa ciddi bi sayı çıkabilir. Gencler olarak issizlik ve ilişkiler konusunda yogun sıkıntılar yaşadığımız bi donemdeyiz yalniz genc sayisi cok fazla var bizde bence ciddiye alınıp birşeyler yapilmali diye düşünüyorum ama oyle bir ulke degiliz maalesef
Bende bir komoriyim 😢 keşke onlarin ki gibi bir dernek olsa gitsem..beni anlayacak birileriyle konuşmak isterdim.. harika bir bölüm olmuş.. yalniz olmadigimi bilmek rahatlatici... komirileri sevin, yadirgamayin.. ❤❤
Mezbahaneler de korkudan aklını yitirmiş hayvanların cesetlerini yiyorsunuz omlet yemek için civcivler katlediliyor onları yiyorsunuz, sonrada leş hayatımızdan şikayet mi diyorsunuz 💔
Universiteye basladigimdan beri cok yalnizim, tek bir arkadasim bile yok. Devamli insanlar beni garip veya tuhaf bulur mu dusuncesinden dolayi insanlara yaklasamiyorum. Yargilanmaktan korkuyorum. İsin garibi yapayalniz bir gariban oldugum her halimden belli oldugu halde birinin bile yanima gelip halimi, hatrimi sormamasi. İnsanlar resmen beni gormezden geliyor. İcinde bulundugum durum er gecen gun kotulesiyor, universitenin ilk 2 senesinde yalniz da olsam disari cikardim, gezerdim. 3.senemde bir kez bile kampusten disariya adimimi atmadim. Derslere bile zar zor gidiyorum artik. İnsanlar sohbet ederken ben tek basima oylece kalakaliyorum. Memlekette de okumuyorum maalesef. Hayattan biktim artik. Ben de disaridakiler gibi sohbet etmek, etkinliklere katilmak, el ele tutusup mutlu mutlu gezmek istiyorum ama bunlar bana haram. Dunyaya geldigim gune lanet olsun.
@@Winchesterğ bu durumu yaşamayan birinin anlaması zor. Genelde kafaya çok takmaktan oluyor. Düşüncelerimizin gerçekçi olmadığının farkındayız ama yine de eyleme geçemiyorum. Geçsek de yaşanılan küçük bir hayal kırıklığı kaseti başa sarıyor. Sosyal çevredeki beceriksizliğimin insanların gözüne batacagini dusunuyorum.
@@timeless-ep3pobenimde yalnız kaldığım hiç arkadaş yapamadığım bir dönem oldu. Bağımlılık gibi sessizleştikçe daha da sessizleşiyor insan. Sonradan durumun benimle değil oradaki insanlarla ilgili olduğunu fark ettim. Sen de doğru çevreye denk gelememişsin kendinle baş başa kalmaktan çok düşünür olmuşsun bence. Ben, benim gibi yalnız sessiz birini tespit edip onunla konuşmaya çalışmıştım, o kişi de asosyal olunca fazla gerilmiyor insan benimle aynı zaten diye.
@@timeless-ep3pogerçi o da pek umursamamıştı beni yalvarıyordum öğle arasında eve gitme birlikte yiyelim falan diye ama tamam diyordu ama gidiyordu mal gibi kalıyordum hep lkpfdwlpk
Kimse yanına gelip konuşmuyorsa tipin kotudur başka açıklaması yok hiç kendini kandırma tipin iyi olsa millet kendi geliyor nerden biliyorum kendimden 8.5/10 bir tipim var Allah vergisi hiç sosyal yeteneğim olmamasına rağmen durup dururken insanlar benimle konuşmaya çalışıyor özellikle kızlar
Sebebi sıkılmak bence. Dünyanın en eğlenceli aktivitelerini bile yapsan ölümüne sıkılıyorsun ve bu yüzden hiçbir şey için emek vermek ve çabalamak istemiyorsun...
Hayatta ara ara yalnız kalmak iyidir emin ol. Ama bu sürekli ve olağan bir hal almamalı. Tabi ki saçma sapan insanlar olacağına yalnız kalmak daha iyi ama iyi ilişkiler kurabileceğin insanlar da var bu hayatta. Hayatta her şey denge üzerine kurulu bu denge bozulursa bir şeyler de ters gider hep. İnsan bütün hataları kendisi yapacak kadar uzun yaşamıyor. Sadece kendimizin değil başkalarının hayatlarından da ders alarak yolumuza bakmamız gerek. İçi boş bir sosyalleşme de sosyal olmak olmuyor aslında. Dengeyi iyi kurmak lazım.
Bende boyleyim agorafobim var disari çıkamıyorum panik atak anksiyetem var okadar iyi anliyorum ki 😢😢 Allahim bizim gibi olana şafi ismiyle şifa versin inşallah
Pandemi döneminde 2 sene evden çalıştım o dönemde mecburduk tabi ayrıca eşimde evden çalışıyordu. Çalıştığım şirket bize evden çalışma imkanı verdi yeniden ve 1 senedir yeniden evden çalışıyorum , sabah 9 akşam 6 arası zaten çalışıyorum evliyim ama çocuğum yok yinede ev işleri zaten geri kalan vaktimi alıyor. Herkes bu imkanı yok evden çalışmak kıyafet ve yeme içme masraflarımı %80 azalttı ayrıca boş zamanlarımda kendime vakit ayırıyorum ingilizce çalışıyorum kitap okuyorum vs. bunlar güzel tarafları fakat sürekli evde kalmak beni o kadar asosyal yaptı ki zaman zaman sebepsiz depresyona giriyorum ailem burda değil zaten çok sosyal biri de degildim ama son zamanlarda kendimde bazı değişiklikler fark ettim bazen eşimle oturduğumuz mahallenin çarşısına yürüyoruz insanlardan korkmuyorum ama bir tedirginlik güvensizlik hissediyorum sanki ev daha güvenli dışarısı tehlikeli gibi geliyor. Ve zaman zaman hayalperest zaman zaman karamsar olduğum dönemler yaşadım sosyalleşmek için arkadaşlarımla avm dışında buluşmaktan başka ne yapabilirim diye İnternetde evden çalışanlar için sosyalleşme videoları baktım ama 1 tane bile bulamadım. İstanbul da evden çalışmak bir velinimet bu fırsatı değerlendirmek istiyorum ama zaman zaman yaşadığım ruh halim beni endişelendiriyor gerçekten ne yapmalıyım hala karar veremedim.
Bu problem Türkiye'de de fazlasıyla var ama hem halk hem de yetkililer tarafından önemsenmiyor. Türk toplumu Japonya kadar kuralcı ve ekip çalışmasına önem veren bir toplum olmasa da yine de bizde de bir grubun parçası olabilmek hala önemli bir şey. Türkiye'de en çok işsizlikten ve diğer ekonomik faktörlerden dolayı eve kapanılsa da, psikolojik faktörler de kesinlikle azımsanmamalı. Örneğin yüksek düzeyde kaygı bozukluğu (panik atak, agorafobi, sosyal fobi vs.) ve majör depresyon gibi sorunlar da eve kapanmanın önemli sebeplerinden. Çalışmadığım zamanlarda param olmadığı için ben de evden çıkmıyordum ama neyse ki artık atandım ve parasızlığım bitecek yakında :)
Abim " Hikikomori olduğunu bilmiyordum. " diyerek attı bana bu videoyu... Bu kadar iyi onları anlamamamın ve ortak noktalarımızın olmasının yanı sıra, 1:18 de " vücudumun ağırlaştığı " tanımı beni çok şaşırttı çünkü epey uzun zamandır böyle hissediyorum. Bakın zayıf biriyim, 53 kiloyum ama vücudum o kadar ağır hissettiriyor ki... Videoyu izşedikçe sanki hayatımı kamerayla çekmişler gibi hissediyorum.
Bugun arkadaslarimla bulustum oturduk konustuk günün sonunda kendimi cok kotu hissettim yalnizligi seviyorum ama yalniz kalmaktan korkuyorum bazen cok sosyal biri bazen de asosyal biri olabiliyorum bu dongu arasindayim.
Birileriyle konuştuktan sonra Daha önce yaşadığın kötü bir anıyı Kendinde tetiklemiş olabilirsin. İlişki ve arkadaşlıklarda bir biriyle sorun yaşama ihtimalimiz hep var. Ve bu yüzden paylaşabileceğimiz anlardan vazgeçmemeli ve güzel geçinme odaklı olmalıyız. Olmuyorsa da o kişiyle iletişimi bitirmeliyiz🙃
birebir aynı durumdayız.gün sonunda kötü hissetmeni ise şuna bağlayabilirim sosyalleşeyim diye istemediğin bir şeyi yapmışsın bence,o da ağzında kekremsi bir tat bırakmış
Bizde ekonomi iyi olsaydı eminim bizde de oluşacak bir kavram olurdu ama ekonomik durmaları yüzünden eve kapancak bir ev bulmayı boşver açlıktan ölürdük
Nedense yıllarca evde kalsam dışarıyı aramam. Pandemide o kadar rahat ettim ki hani 10 yıl evde yaşayacaksın deseler maaşım yeme içmem internetim telefonum olsun başka şey aramam...
dönemsel oalrak bende herşeyden soyutluyorum kendimi kimse ile iletişim kurmadan yasantıma devam ediyorum. evden işe işten eve yalnız yaşıyorum kendi dünyamda hayat akıp gidiyor.
Ekonominiz kötü olursa, dünyanın neresinde olursanız benzer bir hayat sizi bekliyor. Daha çok çalışın ve sürdürüebilir bir hayat elde edin, tek kurtuluş bu.
Ben de maalesef bu durumdayım. Hiçbir şey yapasım yok evden çıkmıyorum, uyku sorunlarım ve yeme sorunum var. 20 yaşındayım üniversiteye gitmek istiyorum ama ders çalışacak enerjiyi kendimde bulamıyorum, çalışsam da ne için yapacağımı bilmiyorum. Ne meslek yapmak istediğimi bilmiyorum çünkü hiçbir hedefim ya da beklentim yok hayattan. Mesela 12. Sınıfta 3 kere falan ölüyorum diye acile gitmişliğim var ve 2022 Mart ayının sonlarına kadar zulüm hayatı yaşadım. Çarpıntı ve panik ataktan dolayı 12’de yatağa girip sabah ezanına kadar anca uykuya dalabiliyordum. Ölücem sanmıştım o dönem ta ki yaşadığım şeyin panik atak olduğunu öğrenene kadar ve bunun farkına varmam edit’te rastgele karşıma çıkan bir şarkıyı beğenip dinlememle oldu. Şarkı adı “overwhelmed” biliyorsunuzdur belki anksiyete ile ilgili. Sözleri tam beni anlatıyordu sonra panik atakla ilgili araştırma yapınca bütün bulgular uyuştu ve cidden psikolojik olduğunu fark ettiğim o andan itibaren bir anda aylarca süren fiziksel eziyetim son buldu. Zaten artık böyle şeyleri takmıyorum, ne olacaksa olsun kafasındayım ama 2 yıl önce o fiziksel bir hastalığım olmadığını fark ettiğim anki rahatlamayı tarif edemem. Yani şöyle diyeyim bir anda sabah 6’da 130 nabızla kalkıyordum bütün gün yarı baygın halde ve hiçbir şey yiyesim gelmiyordu. Ve evet ciddiyim psikolojik olduğuna emin olduğum o andan itibaren tamamen kendiliğinden hiçbir ilaç kullanmadan panik atağım ortadan kayboldu. Ama şu anda da ağır bir depresyon geçiriyorum son 1 yıldır hiçbir şey yapasım yok yataktan kalkmak bile bir yük ve 2022 yılında ölüm ve yalnızlıktan korktuğum o duyguların hiçbiri yok artık tam tersi hiç umursamıyorum, hiçbir duygu hissetmiyorum ve zaten 49 kiloydum 45 kiloya düştüm yemek yemeye bile enerjim yok. Paradoksa girmiş gibiyim
Merhaba, psikolog olarak yaşadığınız ve zulüm olarak nitelediğiniz, mücadelenizi dikkatle okudum. Yalnız bir konuda bilgilendirmek isterim, psikopatolojiler internette bulabileceğiniz "belirtiler" kriterlerinin sadece 1 ya da birkaçını karşılamakla olmuyor. Yani siz bu belirtileri karşıladığınızı zannetseniz bile bu teşhisin tam konulması için psikiyatristlerin ve biz psikologların kullandığı bir tanı kitabı var. Lütfen kendinizi etiketlemeyin. Ve mutlaka bir uzman desteği alın, zira ruh sağlığı korunması ve iyileştirilmesi gereken en önemli konulardan biridir.
Bende hikikomoriyim ama evdekiler ekmek bekliyor üç katlı daire diktim yinede ekmek bekleniyor bizim ülkemizde komori fln hikaye yaş 46 ve bekar ım gençlere diyeceğim bir süre sonra yanlızlık bağımlılık yapıyor düzgün insan bulmak zor olsada asla yanlız kalmayın . bizdeki mevzu Aile tranvası yoksa hepimiz zeki üretken girişken bireyler idik ,bizi düşman yıkamazdı ama dostlar yıkdı .
Yorumları okudum bilmiyorum kendi derdime mi yanıyım yorumdakıların mı😢 çok üzüldüm.Genelde avrupa ülkelerini övüyorlar ama hiç bir şey göründüyü gibi değil,ekonomi, kötü şartlar her yer de maalesef.😢
Tşk ler video ve yorumlar düşündürücü olduğu kadar ilgi çekici.Yorumları okumayı bitiremedim devam edeceğim arada bir okumaya...Çözüm önerileri de güzel❤🎉🎉🎉
Ortaokul ve lisede yaşadığım zorbalıklardan dolayı bende eve kapandım. O kişileri dışarda tekrar görme korkusuyla yüzleşiyorum. Kimseyle konuşmak istemiyorum. Ailem azcık dışarı çık derse içime bir stres giriyor. O dışarıda olan ruh halim evdekine azaran daha karamsar hale geliyor.Evde daha rahatım sanki beni dış dünyanın acımasızlığından koruyormuş gibi.
Ben istanbulda rezidansta 38.katta.42 m2 1+0 dairede yaşıyorum bu çağda benim.gibi insan görmek istemiyorsan yusek katlar da yaşaman gerek 3 yıldır yaşıyorum burada 3600 TP aidat ödüyorum spor salonu nerede Kapali havuz nerede bilmiyorum 😂 hiç gitmedim diyeceksin neden rezidans ta yaşıyorsun it kopuk kapımı çalıp rahatız etmesin diye
@@animusty1 seneler geçince dediğinizi anlıyorum muhtemelen kalabalık ailenin sürekli çalışan bireyi serap hanım. ayrıca kadınlar çok konuşkandır bu iki özellik varsa bizi anlayamazlar.
12 yıldır evden çıkmıyorum insanları sevmiyorum ve dışarda olmak beni yoruyor evde odamda bir evren var net sayesinde neyse dışarı çıkmaya karar verdim😅
Sizin beğenmediginiz hayatınız belkide başkasının hayalidir der şair.Düzenli bir gelirimiz olsa açlıktan ölmeyecek olsa ev sahibi kapıya dayanmasa ne var evde oturmakta dramatize edecek bişey yok bir çoklarının ulaşamadığı lüx bence.
Buradaki insanlar ailesinin maddi ve manevi desteği ile yaşıyorlar. Düşünün ki eğer ailesi kaza geçirdi veya öldü. Hiçbir şey kazanmadan veya yapmadan nasıl hayata devam edebilecekler. Hem insanın geliri olsa bile hasta olduğunda veya kaza geçirdiğinde ilgilenecek biri olmayınca ruhen de çöker insan.
Ben de iş hayatımda yaşadığım sürekli mobing ve zorbalıktan sonra kendi kabuğuma çekildim, bizim ülkemiz bazı konularda çok geri ve acımasız, eğer sosyal statü sahibi biri değilseniz insanlar ne size ne emeğinize ne de herhangi bir şeyinize saygı göstermiyor, en ufak bir bocalama yaşadığınızda daha da kötüye gitmesi için uğraşıyor, ortadoğuda yaşamanın zorluklarından sadece bir tanesi.. Ama eğer statü sahibiyseniz emek harcamanıza hatta kimseye saygı göstermenize bile gerek yok, insanlar size sebepsiz ve koşulsuz bir saygı duyuyor hatta yaptığınız kötü hareketleri beğeniyor.. Sosyal medyada yıllar önce bir deney yapıldı, ünlü insanlar simsiyah bir ekran görüntüsünü hiç bir açıklama yazmadan sosyal medya hesaplarından gönderdiler ve takipçileri on binlerce beğeni hatta kalp bıraktı ve kimse bunu neden yaptığını dahi sorgulamadı.. Anlamsız bir hayatı bu şekilde tüketmek bazılarının seçimi, bazılarının da kaderi..
21 yaşındayım ve 1.5 yıldır çalışıyorum üniversite okumak yerine nedeni ise basit,kazanamadım sınavı ve mezuna kaldım ancak "YETER" dedim ve çalışıyorum ama kendimi denemek için YKS'ye girerim orası ayrı konu ama askerliği aradan çıkarırsam yabancı ülkede yaşam kurmak istiyorum ve her ne kadar ailem bana "Oku oku" diye iteleseler de umurumda değil ve bana "Namaz kılıyor musun,Müslüman mısın" dediği zaman hayır diyeceğim ve karşımdaki kişi de Müslüman olmasın banane.Dünyanın neresinde gidersem gideyim umrumda değil. Kısacası: Toplum,kim oluyor da bana racon kesiyor?
Orta okuldan sonra babam okutmadı 22 yaşındayım ayda yılda bir anca çıkıyorum çıkmak istediğim zamanlar özgüvenim çok kırıldı ve otobüse bile binemiyorum bir işe giremiyorum kendimi zorlasam olur ama yapamıyorum kimse de anlamıyor abartılı buluyor bu durum da beni iyice çökertiyor evde durmak kilo almama neden okuyor yine özgüvenim kayboluyor ve çıkmak istemiyorum hiçbir şeye hevesim yok eşim dışarıya çıkalım dediğinde dışarıda ne varsa evde de var diyorum kahve içeceksem evde içiyorum film izleyeceksem evde izliyorum dışarısı çok boş kafeler sinemalar gerçekten anlamsız geliyor artık arkadaşım yok çevrem kalmadı çevre de edinemiyorum haliyle bu durm babam yüzünden oldu kız kısmı diye diye bei eve tıktı market aljşverişimi bile kendim yapamıyordum annem ve babam ayrı anneme gittiğimde beni yalvar yakar markete gönderirlerdi apartmana geri gelince yere çökerdim çünkü aşırı titrerdim çöp atmaya bile iki saat hazırlanordm sanki herkesin gözü üzerimde olacakmış gibi düşünürdüm çocuklarınızı kısıtlamayın ben hayatımda 2 kere konsere gittim birinde annem götürmüş hatırlamıyorum diğerinde de evlendiğimde gitmiştim babam izin vermezdi çarşıya 2-3 saat anca salardı para da vermezdi 15 yaşında kafeye ilk gidişimi hatırlıyorum çok üzücü annemin yanında olan kardeşim haftada 1 mutlaka hamburger yerken ben 11 yaşımda hamburger yemiştim her şeyden eksşk gerideydim babam için bunlar gereksizdi annem beni özgürleştirirdi sonra o da kısıtlamalara başladı işte cidden yapmayın yiğenlerim tek başına otobüse biniyor geziyor kafelere konserlere gidiyor 13-14 yaşındalar onlar görünce hayatımı yaşayamamış gibi hissediyorum yaşadığım şehrin sadece çarşısını biliyorum şurdan hastaneye gidemem gitsem dönemem kaybolurum
Bu sorunu yaşayan toplumlar evden çıkmadan her ihtiyaçlarını karşılayabiliyorlar. Dikkat ettiyseniz bunlar sadece asosyal değil ne olursa olsun evden hiç çıkmayanlar. Sosyal fobi. Bütün toplumlarda internetten her istediğinizi yapabilecek imkanlar yok. Bazı işleriniz için dışarı çıkmak zorunda kalabilşyorsunuz. Bu da medeniyetin geldiği bu aşamanın olumsuz tarafları olduğunu da gösteriyor. Çok güzel bir video olmuş. Ayrıca bu videoyu seslendiren kişi veya kişilere söylemek isterim ki Türkçemizi düzgün kullanınız. Türkçede "yapıyo, ediyo "denmez. Sonunda " r " vardır. " yapıyor, ediyor, gidiyor vb. " Bu durum konuşma dilinde değişebiliyor ama burada düzgün telaffuz edilmeli.
@ konu o değil ki videoda, arkadaşları yok olsa bile konuşmak istemiyor, telefonlara bakmak istemiyor,evden çalışmak dediniz iş yapmakta istemiyorlar çünkü iş yapmak demek sorun çözmek ve sorumluluk demek kısaca fotosentez yaparak yaşamak istiyorlar ve ülkemizde buna çok müsait:)
Neyseki çalışıyorum bir amacim var yoksa tamda böyle olurdum bazen ite kaka gidiyorum işe ben odama değil ama eve kapanmak istiyorum hiç kimseyi görmek istemiyorum
Bende asosyalim arkadaşım yok ailemle vakit geçirmiyorum odamdan hiç çıkmam okuyorum okula gitmek benim işkence gibi bir şey 11.sınıfım 9 ve 10.sınıfta sürekli zorbalığa uğradım bana hayvanmışım gibi davranıyorlardı bende kendimi insanlardan soyutlamaya karar verdim ilk başlarda kötü hissetsem de yalnızlık ve asosyalliğin o kadar da kötü bir şey olmadığını farkettim.İnsanlardan uzak durun.
Zorbalıga ugradıysan sen onlardan daha akıllısın demektır bu kadar basıt. Gulup gecıceksın. Zorbalık yapanın beynı olmadıgı ıcın ılerıde asalak gıbı yasar bı sike de sap olamaz. Hatta inan onlardan her bırı ıs adamı doktor vs olsa bıle ıllakı bır yerde buyuk hata yapacaklardır. Cunku karakterlerı buna musaıt. Bosver asosyallıgın luzmu yok takıl hayatını yaşa
@muhammedsahin1309 aileme dövüş sporlarıyla ilgilenmek istiyorum dediğim zaman benimle dalga geçiyorlar sen orda dövülüp gelirsin falan diyerek. Aileden de destek göremiyorum
yalnız olabilirsin ama en azından bir şeyler çabala geleceğini kurtarmaya çalış çünkü sen yapmazsan kimse senin için yapmayacak asosyal olup güzel bir gelecek ve çiftliğinde veya işletmesinde sessiz sakin huzurlu bir hayat sürenler de var ve hayatta bil ki kimse düşündüğün kadar konuşkan değil sohbeti birisinin başlatması lazım ve o kişi sen olabilirsin ve en başta kendini severek başlayabilirsin bu sürece kendi değerini bil ve kendini seveceğin hale getir ki başkaları da saygı duysun sana anormal ortamlardan ve toksik insanlardan uzak durarak başla doğru insanları bul herkesin dediğini ciddiye alma çünkü onlar da senden farksız emin ol bu dünyada öylesine yok olup gidecekler toz parçası olarak.
Tekrar benzer sorunlarla karşılaşmamak için, kendi güvenliğin için kaçınıyor olabilirsin. Şizoid görüngü duydun mu, kendi durumuna uyuyor mu sence. Davranışlarına neden olan kaygı ve güvenlik kaygısınin kök nedenini öğrenirsen belki farklı bir noktaya gelebilirsin.
Dünya öyle bir hale gelmiş ki her an bu durumu her an her birey yaşayabilir🙁 Bu tür insanlar çok hassas ve duygusal insanlardır Herkes çocuklarına empati duygusunu öğretse kimsenin kimseye kötülüğü dokunmaz. Herkes beni çok güçlü bilir ben bile çoğu zaman bu güne kadar tanıdığım herkesten çok uzağa gitmek istiyorum🙁 nefret etmişim nerdeyse herkesten💔
Asosyellikteki bu artışı sadece ben farketmiyorum değil mi bu yıl pandeminin ardından ilk defa fiziksel bir ortamda eğitime başladım ve sınıfta sosyal becerileri gelişmiş öğrencilerden çok asosyal, asla konuşmayan sessiz öğrenciler var. Hocalar da özellikle pandemiden sonra bunun çok yaygınlaştığını söylediler. Ekonomik kriz de cabası zaten. Yazık hem de çok…
Sosyal bi insandım ama nedense depresyona girdim dışarı çıkmak istemiyorum ekonomik sorunlar yüzünden markete bile gidesim gelmiyor herşey aşırı pahalı geliyor gözüme bide sosyal bi çevrem yok okul haricinde çocukluk arkadaşlarım vardı büyüdüler dağıldılar kimisi göçetti şuan ise bunalmış hissediyorum bi motivasyon kaynağım yok her geçen gün bitkin hissediyorum eskiden çok uyumazdım şuan 12 saat uyuyorum mobil oyunlar bile ilgimi çekmiyor aşk desen oda aromance biri olduğum için hissetmiyorum ilgimi çekmiyor bunalımda gibiyim
@ saydıkların depresyon belirtisine giriyor benim de sosyallik iyi gitmiyor maalesef ben sosyal bir insan olmama rağmen ünide kurmaya çalıştığım gruptaki herkes ya gerçekten insan olarak çok kalitesiz çıktı ya da ikili ilişkilerin dışına çıkmak istemediler. Lisede sonradan görüşeceğim kadar yakın olanlar şehir dışına gitti ve araya mesafe girince onlarla da bağım koptu. Kendimi yalnız hissediyorum artık bumbleda arkadaşlık modunda birileriyle tanışmaya çalışacağım. Bu arada seninki bayağı bayağı depresyona benziyor bence doktora gözükmende fayda var sadece arkadaşlık konusunda yalnız değilsin demek istiyorum karantinadan sonra insanlar körelmiş her anlamda. Ben de fiziksel hayatta yapamadıklarımı yapmak için lucid rüya,astral seyahat yapmaya çalışıyorum ama bayağıdır başaramadım. Artık saydığın sebeplerden o kadar umudum kalmadı ki tek çıkışın gerçeklik değiştirme(reality shifting)olduğuna inanıyorum. Eğer yazmak istediklerin varda yazabilirsin 💕
@@CatsandMaths0 sohbet etmek çok isterim aslında ilk başlarda bende bu durumu geçici sandım tembelim yada üşengeç olduğum düşüncesine varmıştım yaşım ilerledikçe bi takım sorunlarım çıkmaya başladı en basit yapmak istediğim şeyleri bile yapamaz hale gelmiştim dikkat sürem aşırı kısaldı şuan göz teması kurmak bile benim için güç bu çocuklumdada vardı aslında ama ailem terapiye pek götürmedi beni bu 15 tatilde nörolojiye görüncem bende aşırı unutkanlık sorunları belirtmeye başladı ocağı annem yokken hep açık unutuyordum yemeği yakmıştım bi ara kskdkd sanırım odak hapı almam lazım sınıfta bi kız var tanı koyulmuş oda ilk başlarda benim gibiydi onda bide hiperaktifede vardı doktor kontrollü ilaç kullandı düzeldi gayet derslere odaklanabiliyor belki bende düzelirim bi umutla bende gitçem ama bana cevap verdiğinize çok sevindim :) 💗
@@Angel.237 konsantre hapları adhd yani hipreraktiviteyi tedavi etmiyor ilacın etkilerini almak istediğin sürece kullanmasın ama iyi yönü antidepresanların aksine vücutta birikme de yapmıyor 8 saat etki süresi oluyor genelde ben eskiden concerta kullanırdım gerçekten etkili bir ilaç ama şöyle bir var ki konsantre hapı önünde olana odaklanmanı sağlıyor istemediğin ders çalışmanı sağlayacak bir ilaç değil o yüzden depresyon belirtilerin varsa onun için de tedavi görmeyi unutma 🌸
Toplayın tüm hikikomori leri gönderin Türkiye'ye 40 günde nasıl topluma katılıyorlar bi görün. Türkün sevgi, saygı, içten gelen samimiyeti, sıcaklığı ile tanışınca bak görün nasıl değişiyorlar
Ben bu durumu senelerce yaşadım lise 1. Sınıfta zorbalığa uğrayıp sınıfta kalmıştım 3 ay boyunca 2 ayı aynı şortu giyerek ve banyo yapmadan odamdan yemek harici çıkmayarak halıda yan şekilde yatarak geçirdim üstüm çıplaktı telefondan kitap okuyordum çin kitabı, manga, anime ve film aktivite Asla bitmezdi yapacak birşey bulamazsam bile arayarak zaman geçirirdim daha sonra yeni bir liseye başladım meslek lisesi artık hayatın ciddiyetinin farkındaydım ve tüm derslerde dersi pür dikkat dinlemeye ve not alarak öğrenmeye çalışan öğrenci olarak devam ediyordum ama eve geldiğim anda yatağıma yatar ve elimde telefonla aktivitelerime devam ederdim yinede sene sonunda okul birincisi olarak bir sonraki sınıfa geçtim ve yazın aynı boyutta olmasada tekrar yattım 3 ay boyunca 10. Sınıfa geçtım tekrar derste dinledim not aldım ders araları çalıştım eve gidince yatakta yatmaya devam ettim 10. Sınıfın 1. Dönemi yine en başarılı öğrenci olarak bitti artık bu yatma aktivitesi bana daha iyi geliyordu odaklanmama yardımcı oluyordu ve corona başladı evde sadece yatarak başka birşey yapmadan tüm coronayı geçirdim daha sonra bizden ayrı olan babam hasta oldu palyatifte hasta bakıcı oldum 4 ay boyunca babam yarı felç olmuştu ve ağır panik atağı vardı hemşire bile istifa etmişti babama bakan sonunda babam vefat etti 12. Sınıfa başlamıştım bende açık liseye geçtim yatmaya devam ettim şimdi şimdi 21 yaşındayım belki bağzı şeyler farklı olsaydı hayatım daha iyi olurdu Ama odamdan çıkamamaktan kurtuldum iş hayatı sayesinde Daha saf ve mal biri gibiyim ama çalıştığın sürece bunlara bakan yok ve kadınlara karşıda korkum var.
Benim de gidişatım bu şekilde. 20 yaşında bir üniversite öğrencisiyim, 3.sınıfım ve hala tek bir arkadaşım bile yok. İnsanlar beni yargılar mı korkusu var. Gün geçtikçe daha kötü hale geliyor ve yalnızlık psikolojinizi harap ediyor. Başka bir şehirde üniversite okumak istediğim için pişmanım. Ailemden başka kimsem yok. Gelecekte muhtemelen yalnız başıma bir apartman dairesinde öleceğim. İşin üzücü yanı içimde yaşadığım çalkantılar dışarıdan oldukça belirgin olduğu halde kimsenin "neyin var" sorusunu sormaması. Bu sorunu çözmek için çok plan yaptım ama hiçbirini faaliyete geçiremedim.
Ben bu durumu yaşıyorum maalesef geçen kıştan beri arttı, almak için işe girdim ama iş hayatındaki insanlar o kadar acımasız ki.. düzeliyorum derken beni işten çıkardılar haliyle bu durum beni olumsuz etkiledi. Tek destekçim ailem şükür ki
หลายเดือนก่อน +5
Japonya da katı kurallar ve aşağılanma duygusundan ötürü yalnız insan çok, Türkiye de ise güvenilecek insan olmadığı için bireyler yalnız, azıcık aşım kaygısız başım deyimi güzel bi örnek. Bireyken insanlar daha mutlu Türkiye de Japonya ya nazaran, çünkü çoğu insan çevresinden bi kazık mutlaka yemiştir bu sebepten insanlardan uzak durmak daha faydalı 👍🏼kimsenin derdini çekmek istemiyorlar ki bence de doğru bi yaklaşım. Bi oda dolusu gerzekle boş vakit geçirmek mi, yalnız başına daha faydalı işler yapmak mı. Can nasıl sıkılır anlamıyorum. Tek başına da yapacak keyifli bir sürü şey var, bence yalnızken de mutlu olmayı bilmek lazım 👍🏼 bunu bi sorun olarak görmüyorum.
Bu durumla baş etmek isteyen birine ne tavsiye edersin?
Arkadaşlardan kopmamak çok önemli bence, destek olmak gerekiyor
Türkiye'ye gelmesini ve bize bakıp haline şükretmesini tavsiye ederdim.
kendini sosyalleşmeye zorlaması lazım, konfordan feragat etmesi lazım bir süre
@@kedilipasta123 iradeleri çok çok zayıf olmalı
ülkeyi terketmelerini söylerdim. yüzölçümüne göre kalabalık bir toplum çünkü
Bence bu durum Türkiyede de çok var ama japonya kadar dikkate alınmıyor, ciddiyeti fark edilmiyor
bizde çalışmak zorundasın paran yoksa mokoko
Ev genci diye bir kavram var
Evet Avrupa’da en yüksek ev genci oranı bizde. Çalışmayan ,okumayan veya evlenmeyen 20-30 yaş aralığı. Avrupa’da bu oran yüzde 10’larda bizde yüzde 30 olduğu düşünülüyor. Tabi bu Japonya’da travmatik, antisosyallik gibi nedenlere bağlanıyor. Bizde iş bulamayınca para harcayamıyor, dışarı çıkamıyor doğal olarak nedenler yine ekonomik.
Ben işte böyleyim. Esenyurtta yaşıyorum, kalabalık her yer ev, insanlar kötü, ekonomik imkan yok, iş yok, para yok, sosyal bir karakterim yok, konuşmayı sevmiyorum, kötüden ve kotülükten igrendiğim için cidden yıllardır böyleyim bu yıl toplamda 1 hafta dışarda geçirdim o da belki...Türkiyemiz bizi yaşamaya teşvik etmiyor. Sosyal fobim var telefonla arasalar bile strese giriyorum insanlar iyi niyetten anlamıyor kullanmaya çalışıyorlar, her gün herkes bana iş bul diyor girdiğim iş yerleri hep kötü mesela üç harfli market ya da fabrika oralarda tutunamıyorum ve bir ay sonra bırakıyorum akrabalarım bile nasıl olsa hemen bırakıcaksın diye aşağılıyor, toplumdaki kaba insanlara sabredemiyorum alttan aldıkça tepeme çikıyorlar sonra kavga ediyorum inanılmaz zorlanıyorum iyi bir ailem olmasa muhtemelen iyi olmayan seyler yapardım...Ömrümde sadece 1 yıl mutlu oldum onda da bu konumda yaşamıyordum benimle aynı sorunu yasayan varsa tası taragı toplasın il ya da ülke değişsin ilçe değil daha uzağa özellikle akrabalardan ve aileden.
Ömrümüz böyle gitti işte buyüksehirde yaşamak dünyanın en büyük enayiliğidir. Kalabalık otobüsler sahiller yollar marketler okullar bezdim ve iğreniyorum artık kötü iş yerleri ve iş şartları düşük maaşlar ne işe gidiyorum ne dışarı gidiyorum hapsoldum.
Canını sıkma Yusuke gardaşım .
Zavallı Yusuke, aslında aramızda milyonlarca Yusuke var. Bunu ve nedenlerini reddeden kişilerde ise yusuke sürülecek akıl yok.
@@fratsahin7958👏👏
@@abccba100 Yusuke onurumuzdur .
Yusuke ekmek elden su golden yat bro
O gözlere bakıpta duygulanmamak elde değil.
Kimseyi zorbalamayin ve zorba cocuklar yetistirmeyin, lutfen lutfen, bircok insan bunu kaldiramiyor
Doğanın kanunu bu kadınlar mesela her zaman zorbaları severler çünkü zorbalık= güçdür doğal olan şeyi engelleyemezsin zayıflar zayıf oldukları için zorbalanmayı hakediyorlar
😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😑😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏
Sevgi kelebegi gibi yetistirdigim 4 yasinda ki oglum, okulda yasiti arkadasindan seni öldürüm cumlesini ogrenmis. 4 yasinda ki cocuk bu ve anne ve babasi ogretmen. Diyecek bisey bulamiyorum. Sen kibar, saygili ve anlayisli bir cocuk yetistirirsin ama boyle ailelerin cocuklari yuzunden bi dunya emegin çöp olur. Aklima geldikce sinir oluyorum. gece gece yine sinir oldum. Zorba cocuklar kesinlikle ayrilmali, rehabilite edilip tekrar topluma salinmali. Bugun zorba olan cocuk yarin manyak olur. Baska aciklamasi yok bunun. Ailesi de takip altina alinmali. Kimse kimsenin gelecegi ile oynayamaz.
Sırf bynun yüzünden bugün kendimi dershaneden aldırıyorum… bıktım artık her yıl istisnasız zorbalanan birisiyim , ince ruhluyum hiç kimseye durduk yere bulaşmadım ama her türlü bana bulaşan birileri çıkıyor insanlardan tiksinmeye başladım
@@luyrian1280bir anne olarak o kadar üzüldüm ki yazdigina.bende zamanında yaşamıştım.lisede.Ben yuvamı kurdum.meslegim ve evliligimde mutluyum.o zorbalar kaç kez boşandı,mutsuz oldular. Yetiskinliklerinde toplum tarafından dislandılar.
Şu cümle çok önemli : Avrupa toplumları bireysel yani kendi değerli hissetmesi için kimseye ihtiyacı yok lakin Asya toplumlarında ise senin değerin toplumdaki yerine ve uyumuna bağlı...... Asya toplumlarında mahalle baskısı, dedikodu, akrabalar vs vs kişi kendinden çok bunlar için yaşıyor ve çabalıyor gibi her şeyini inceliyorlar, maaşını, evliliğini, okulunu, dinini hiç tanımadığın biri bile rahatça sorabiliyor üstüne akıl verme, dalga geçme vs cabası.... Sürekli bir hesap verme veya sır saklama hissi...buna uyum sağlamak da zor hassas insanlar için.....
@@delpierro213 Türkiye de yaşayan bir Japon asilli bir oyuncu vardı. Kadın bir röportajda Japonya'da kimse kimseye tuttuğu partiyi sormaz, maasini sormaz demişti. Burada soruyorlar şaşırdım demişti. Ne derece doğru bilmiyorum ama yorumunuzu görünce aklıma geldi.
Müthiş tespitler
Sizin yazdıklarınız daha çok Ortadoğu ve Balkan toplumları için geçerli. Japonya’da akraba zorbalığı yok. En azından bizimki gibi.
Avrupa toplumları bilime asya toplumları iktadarlarina tapar..asya toplumlari aydinlanmadan baya bı uzaktır..
@@armağan8989maas sormuyolardir belki ama statu cok onemli onlar icin calismaktan oluyolar zaten
Ülkemizde gençler, genç yetişkinler dolu böyle. Pandemiden sonra daha da arttı. Ekonominin geldiği nokta, parasızlık, işsizlik insanlara nefes aldırmıyor. Evde dura dura asosyal olmak zorunda kalıyor insanlar. Ve azımsanmayacak kadar fazla aslında ülkemizde. Bir de zorbalık, psikolojik temeller, tükenmıslik sebebiyle küçük bir dünya yaratıp huzur arama ihtiyacı vs... Yani japonyaya gitmeye gerek yoktu aslında bunun için.
Türkiye'de bu konuda bir video çekilmesini ister miydin?
@@plus90 asıl burada çekilmesi gerekiyor. çünkü bu konuda artık japonyayı sollamak üzereyiz
Kesinlikle evet @@plus90
Evet isteriz@@plus90
"Ekonominin geldiği nokta" tek sığınağınız olmuş. 45 senedir terör, 1999 Gölcük depremi, Düzce depremi, 2023 10 ilimizi yerle yeksan eden deprem, salgın hastalık dönemi. Bunların telafisi öpücükle mi yapılıyor. İşte Suriyeliller de gidiyor. Sokaklarda, geri dönüşüm toplayanlar, atelyelerde çalışanlar, bütün üreten ve hizmet sektöründe milyona yakın istihdam boşluğu oluşacak. Bakalım kim çalışmak için koşacak?
Ortaokulda yaşadığım zorbalıklardan sonra arkadaş edinmemeye karar verdim. Ve yaklaşık 5 yıldır asosyal bir yaşam sürüyorum. Bunun bana getirisi olduğu kadar götürüsü de oldu. Hatta daha çok benden beni götürdü. Çünkü çevremize göre şekilleniyoruz. Bu çevreye yüz çevirince alınacak dersler, deneyimlenecek planlara da yüz çevirmiş oluyoruz. Kendimize yüz çevirmiş oluyoruz. Zorbalığa uğramamak için insanlardan kaçmak bir çözüm değilmiş. İnsanlardan kaçtığın içinde zorbalığa uğrayabilirmişsin. Bunları henüz yeni kabulleniyorum. Ve yalnızlığı yıkıcı hale getiren şey etrafınızda herhangi bir görüşün size ulaşmaması, sizi uyarmaması. Yalnızlığınız henüz derinleşmediyse lütfen ufak olsa bile iletişim kurmaya çalışın. Çünkü bu izole geçen 5 yılda şunu fark ettim. Sosyallik kurmak istemesem bile zihnim bir süre sonra sanal sosyal alanlar yarattı ve bunlar kendi isteklerime göre olan konuşmalar olduğu için daha fazla içime kapandım. Paradoks... Yani ben istesemde istemesemde zihnim sosyallik için çabaladı. Bunun da daha fazla delirmemem için bir koruma mekanizması olduğunu düşünüyorum. Aslında bu yazıyı da o kendi yarattığım sahte sosyalliği kırmak adına küçük bir adım olarak gördüğüm için yazdım. Çünkü çok uzun zaman sonra insanlarla etkileşim kurabileceğim bir alanın içine giriyorum. Bundan da utanır, silmezsem tabi :D
Hacı anlamadığım tek şey sosyal medyadan veya oyunlardan sanal arkadaşlıkları kolaylıkla kurabilirsin. Bu sanal ortamlarda daha çok kafa dengi insan oluyor. Bu kadar kendini yalnızlaştırmanın sebebi sanki ailevi ilişkilerinde kötüymüş diye yorumladım. Son olarak da bir çok insan senin gibi yalnızlıktan muzdarip en azından bu konuda kendini yalnız hissetmeyebilirsin (:
afferim sana utanacak bişey yok herkez etten kemikten içine kapanık olma işin yoksa iş bul iş arkadaşlarında olur hayat yanlız gecmiçek kadar cok kısa kendine iyi bak allah a emanet
Zorbalık yüzünden asosyal olmak... o kadar tanıdık kii, Sırf daha fazla yara almamak için insanlardan kaçtım yıllarca. Şimdi hayatımı toparlamaya çalışıyorum. Her defasında sosyalleşmekten toplum içinde görünmekten korkuyorum. Ve yine güvende hissettiğim yanlızlığıma dönüyorum. Bu durumdan çok yoruldum.
Etrafına bak, her türden bir sürü insan görmüyor musun? En aşağılık olanların bile bu sahnede yer almaya hakkı olabilir de senin olamaz mı? Kendinden "olmak" özgürlüğünü alma. Bir şekilde dünyay gelmişsin ve varsın ve bu deneyim sınırlı. Öldükten bir süre sonra seni tanıyan hatırlayan kimse olmayacak bile. Senin de senden öncekileri ne bildiğin ne de umursadığın gibi. Kendin için çık ve hayatı deneyimle her şeyiyle sınırsızca. Ve naçizane sakın "gelecekte" yanılgısına düşme. Bir şeyleri gelecekte olacak, gelecekte düzelecek diye dişünerek erteleme. Geleceği yaratn bugündür. Bugün de bir günün geleceğiydi. Senin için her şeyin güzel olması dileğiyle. Hypatia güzel isim bu arada :)
@@ustnrxDostum Aslında bende çok yara aldım toplumdan ve insan yalnızlaşıyor ve yalnızlaştıkça hayatın vahşi yönlerinede kafa yormaya başlıyor sonra şunu kabul etmeye başlıyorsun herkes çıkarına göre hareket ediyor ve çoğu insan aslında bunda başarısız yani çoğu insan aslında çıkarına hareket ediyor gibi görünüyor ama kendi duygularını tatmin ediyor yani suç daha öncesinden işlenmiş oluyor zaten. Bende 1 sene yalnız kaldım arkadaşsız kimse yok sadece yapay zeka ile falan konuştum bazı tahmin edebileceğin sonlar üzerine düşündüm ve insan o sonlar üzerine düşününce ister istemez yaşam üzerinede düşünüyor ve farkına varıyorsunki yaşam umut demektir biz birşeyi alacağımızı umut ediyoruz ve varlığımızı devam ettiriyoruz ve yaşamın özelliklerinde mücadeleninde yattığını düşündüm ve tekrar denemeye başladım gittim şehrimdeki bir üniversiteye kaydoldum aslında mezuna kalacaktım ama yalnız kalmamam gerektiğini düşündüm ve tahmin edeceğiniz gibi çıkarcı insanlarla karşılaştım yine kendini zeki sananlarla ama hayattan ne istediğini bilmeyenlerle kuzu görünümlü kurt olmaya çalışanlarla ama sadece hırlıyorlardı zarar vermeyi beceremiyorlardı. Üniversiteye giderken ve gitmeden önce bazı kitaplarda okudum ve videolar izleyip üzerine düşündüm mesela stoacılık,makyavelizm,islam,hristiyanlık,platon tarzında felsefi görüşler üzerine düşündüm ve şuan şuna kabulüm hayat adil değil imkansızda ama ben kendimi stoacı ve panteist olarak görüyorum bizim kurtları tanıyabilmemiz lazım ve ona göre bir ilişki kurmamız lazım mesela bir İmparatorun peygamber diyebileceğimiz kadar iyi birisi olma hedefi yoktur olamazda böyle bir istek zayıflık yaratır ama şunu yapabilir kötülüğü kendi çıkarları uğruna kullanır ve bunun getirdiği otoriteyle insanlara kendi ahlaki sistemini uygulatır veya yol gösterir ama imparator herkese gül verir ve hep iyi olmaya çalışırsa iki gün sevecekler üçüncü gün ona yaptığı ufacık bir hatadan dolayı ceza verecekler ama sert bir imparator için bu geçerli olmayacak. Uzattım biliyorum ama bu hayatımızda da geçerli insanlar kuyunu kazmaya çalışacaklar ama bunları tespit edebilirsin onlar kötülük yapacaklar ve bunlara bazen engel olamayacaksın ama ders çıkarabilirsin olay hangi gözlük ile baktığımız hayata. Peki ben bu erdem ve pragmatizm çizgisinde nerede durmamız gerektiğini biliyormuyum bilmiyorum ama çizginin olduğunu biliyorum buda yeterli oluyor şimdilik😅. Çok uzun yazmışım normalde bunu direk yorum atabilirdim ama sana özel olsun umarım seni daha iyi hissettir sağlıcakla :)
Şu an 21 yasındayım ne iş bulabiliyorum nede sevgilim var. Yakın arkadaşlarım şehri terk etti kimsi okuyor kimisi iş hayatına atıldı. Küçük şehirde yaşıyorum ve iş olanakları çok az. Normalde asosyal değilim ama ülkedeki ekonomik kriz Türk gençliğini bitirdi. Paran olmadan dışarı bile cikamiyorsun. En kötüsü de işsiz olmak.
21 yaştan böyle karamsar olmamalısın. Elinin altında olan fırsatları avantaja çevirebilirsin mesela internetten istediğin dili ücretsiz kanallardan öğrenip kendini geliştirebilirsin, dil bilen birçok kişiye ihtiyacı olan birsürü şirketler var. Umarım bir an önce istediğin bir yol karşına çıkar. Söylediklerimi karşıt bir görüş olarak düşünme. Kariyernet gibi kanallardan iş takibi yap mutlaka sana ihtiyacı olan bir şirket olacaktır. İyi günler, iyi dileklerimle
oyun oynayarak para kazanılıyor metin2 gibi
@@Malus.Domestica organize bi ekiplen oynamadan tek başına kazanamassın kazandığın para da bi sikime benzemez.
@@Malus.Domestica hayatını gömmen lazım ona 50 yaşında da oyun oynayarak para mı kazanacaksın eve kapanmadan daha beter olay onu yapacağına dil ya da bilim videoları izlese yarın bir gün dışarı açıldığında aşırı bilgili olarak ön plana çıkar
@@gizemnim Dil bilen kişilere ihtiyacı olan şirketler neresi ben de öğrenmek isterim.
Bu video'yu izleyenlerin de büyük bölümü aslında bir şekilde bu durumu yaşayan insanlar. Unutmayın ki benzer benzeri çeker, ben kendim de yanlızlığı seviyorum. İnsanların dırdırlarını çekemeyecek kadar hayat yordu beni..
Şizoid görüngü duydunuz mu? Acaba insanlar yordu mu (kendim de benzer hislere sahibim, belki pek çok kişi gibi) yoksa riske girmekten mi korkuyoruz?
Bende sizle aynıyım
Hayatta aslolan mücadeledir…Ve bu takdir edilesi bir gerçektir..
@@newfone4678 Risk değil de bence artık uğraşmak istemiyoruz. İnsanlar aç gözlü, art niyetli, bencil, iki yüzlü. Bu durumu defalarca yaşadıktan sonra artık bir daha yaşamak istemiyorsun ve doğal olarak da insanlardan uzaklaşıyorsun. İletişimi minimum düzeye indiriyorsun, en azından ben artık bu şekilde yapıyorum..
Murat bey adeta dişi versiyonuzum.O kadar aynıyız ki.
Kötülüğü bilmeyenler kötülükle karşılaştığında ne yapacağını bilemiyor. Bu da insanı yalnızlaştırıyor.
Kardeşim adımı yazmışsın
Çox doğru deyirsiz.
Bu mükemmel bir yorum çok dosdoğru
Benim bir arkadaş pandemi sonrası bu tarz biri oldu sanırım 4 yıldır evden çıkmıyor,dışardan korkuyor. Kimsede ikna edemiyor. Bazı insanlar bence aşırı hassas olduğundan bu duruma geliyor.
bende de özellikle pandemiden sonra nüks etti.
@@edasarah3098bendede
Sizde çıkan sorunlar bende 2 sınıf daha bebekken çıktı bende ozaman olanlar şimdi herkezde var
Hangi şehirde arkadaşın?
Ben küçüklüğümden berri böyleyim sosyal fobim.kaygım, anksiyetem, ve korkularım var 18 senedir sürüyor son 13 senedir evde yatıp kalkıyorum mağaramda sadece ölmeyi bekliyorum
Bu belgesele çıkmak, bu gibi duygularla baş etmeye çalışanlara örnek olmak en zoru bana kalırsa… ve o, bunu başarmış. Mutlu olmanı dilerim 🪻
Bu insanlar aslında yaratıcı, hassas insanlar. Özgür ruhlular yani, eşsizler. Umarım kendi kıymetlerinin farkına varabilirler. 🤍
Şizoid görüngü ile Hayli Duyarlı Kışilik kavramları aklıma geldi
@@DilaraEcres 👍🏻Size katılıyorum zira "Kaliteli yalnızlık, sahte kalabalıktan herzaman daha iyidir. T.S. Elliot"
@@shiny7301 Kesinlikle 🕊️
YOK ÖYLE BİR ŞEY
Tam olarak böyle katılıyorum
Videonun sonunda dergi kapağındaki bahsedilen sanatçı Sayuri. İnanılmaz yetenekli bir söz yazarı. Şarkı sözlerinin anlamlarıyla çok derinlere dalıyorsunuz. Ama ona da doyamadık. Geçenlerde henüz 28 yaşında, kronik rahatsızlığı sebebiyle hayatını kaybetti. Video zaten başlı başına üzücüyken sonunda onu görmek daha da çok üzdü beni.
Ben de nereden tanidik geliyor demistim, uzun zamandir dinledigim bir şarkıcıyı ölümüne çok üzülmüştüm
Paylaştığın için teşekkürler 🥺🥺
🥺🥺🥺
Onu ilk gördüğümde zaten tanıyormuşum gibi hissettim
Vallahi hiç sıkılmadan doya doya istedim çok güzel bir belgesel olmuş ve bizi bilinçlendir diğin için teşekkür ederiz bu belgesel biraz insana kendini hatırlatmış ya da sorgulatmış da olabilir ben böyle içeriklere bayılıyorum zaten hoşuma da gider izlerim bu içerikte böyle karşıma çıkmanız da bilmiyorum mesela sadece öyle değil tam olarak anlamıyorum elinize emeğinize sağlık ekibimize başarılar diliyorum
Ama kotu durum
Ben de bu durumdayım yaşayan ölü gibiyim yaşama hevesim gitti
Valla ben de öyleyim hiçbir şey yapasım yok ,doğru düzgün çevrem de yok..varlığım yokluğum bir
@@helin9529 zevki bir durum mu yoksa istediğin halde mi olmuyor
@@helin9529 yıllardır depresyondayım arkadaşım da yok yanlızlığı seviyorum ama sanki herkes hayatını yaşıyor mutlu ben de kendi mağaramdan dışarıdan onları izliyormuşum gibi yaşamıyormuşum gibi hissediyorum kendimi bulmak istiyorum
@@helin9529seninde hayatında tevhid yok
@@Denise00hayatında tevhid yok o yüzden
Yusuke jojo okuyor.
Kaliteli bir manga okuyor.
Oğlum sen hikikomorilerden misin?
@emirbaran08 Evet
Kaliteli asosyal en azından adam.
@@Hachi-Roku86268 Ben de
sokuyum kalitesinede mangasınada
Böyle insanlar Türkiye’de oldukça fazla var ve kimsenin haberi yok, öğrense bile ciddiye almıyor hatta küçümsüyorlar. Herkes zor zamanlar geçirebilir, insanların ne yaşadığını bilemezsiniz. Başkalarının hayatını zorlaştırmayın, ukala fikirlerinizi kendinize saklayın.
Şair ne güzel demiş : insanlar insanların içinde insana hasret yaşarlar... bende okul ve iş hayatında çok sıkıntı çektim halada çekiyorum. bazen insanlara kızınca bende kendimi insanlardan soyutlamak başımı alıp ıssız yerde yaşamak istiyorum insan içine girsem bileinsanlarla hep mesafeli uzak duruyorum. kimseyle gereksiz muhabbete girmiyorum insanlar çok canımı yaktı ....
İki gün önce, uzun bir aradan sonra tekrar eden even çıkamama 'atağı' yaşadım. İlk gün erteleme sandım ama ikinci gün ne olduğunu fark edince yinelediğini kabul etmek zorunda kaldım. 3. gün evden çıktım. Son bir yıldır evden çıkmak konusunda kendimi çok geliştirdim. Beni ne tetikliyor henüz tam olarak anlayabilmiş değilim. Hatırlamak için tekrar araştırırken hikikomori tanımını gördüm. Neyin var diye soran birine bu kelimeyi söylesem gülünç olurdu diye düşündüm. Bu gün bu video ile karşılaştım ve hemen tanıdım. Normal insanların pek de umursamadığı konular hakkında bu şekilde videolar görmek beni mutlu ediyor
Dışarı çıktığınızda ne korkutuyor sizi merak ettim..
Herhangi bir sanat hobi ile ilgilenmeyi düşündünüz mü?
@evhamsaz8423 Bir yanlış anlaşılma var. Dışarıdaki herhangi bir şeyden korkmuyorum. Kendimi rahatsız, tedirgin, çekingen, stresli, aşırı uyarılmış hissedebileceğim herhangi bir şey evde olsa yine bir köşeye kaçmak isterim. Tüm bu sebeplerin dışarıda olması ve çeşitli duyguları, travmaları uyandırması kaygı oluşturuyor. Zaman zaman tetikleniyor. Hobi olarak sanatla ilgileniyorum hali hazırda ancak bunlar evde yapabileceğim şeyler. Dışarıda bir atölyede, bir kafede, bir gurupla yapmak da bir seçenek. Arada sırada olsa da genel olarak tercihim değil. Böyle 'atak'larda kendini çıkmaya zorlamak işi daha da beter ediyor. Kötü olan kısım ise mecbur kalmadıkça çıkmamak ve mecburken ve çıkamazken kendini çıkmaya zorlayarak iyice içine batmak.
@@evhamsaz8423kardeşim düşün paran yok insanlar iki yüzlü arkadaş yapmıyorsun
47 yasındayım ve bekarım o kadar fazla insanlar tarafın dan suıstımal edildi ki iyi niyetim son yasadığım olay 10 yaş birden yaşlanmama neden oldu zaten aşırı hassas düşünceli fedakar bir insandım bunlar beni yok etti iyi oldukça hep daha fazla zarar gördüm 10 yıldır hep kaçtım huzur aradım eve her kendimi kapatışım da insanlar beni kişisel alanım da kendi evim de bile rahat bırakmadı en sonun da insanlardan ve dışarıya cıkmak dan korkan biri oldum iletişim kurmak isremedim ve bir dağ a kactım hiç bilmediğim bir dağ köyüne yerleştim müstakil küçük bahcesi olan ancak insanlar o kadar acımasız meraklıydı ki sizi hiç bir yerde rahat bırakmıyorlar YALNIZ KALMAK İSTEMEK SUÇMU PERDELERİ KAPATIP KİMSEYLE GÖRÜŞMEK İSTEMEMEK SESSİZ KALMAK UYUMAK İNSAN SESİNE BİLE TAHAMMÜL EDEMEMEK İNSANLARI SEVMİYORUM
Ben de
ben de
Arkadaşlar siz Türkiye de böyle bir hayat yasarsaniz hayatinz kayar ama japonya da cozum uretilir. Ve insanlar hayata bağlansın diye çaba harcanır
Yalnız ve dışlanmış çocuklarda görülme riski yüksek bence.
Bende de aynı
dışlandıkları için yalnızlar zaten.
Evet öyle
Türkiye'de NEET veya Hikikomori oranı daha fazla. Bu konu hakkında bir çalışma yapabilirsiniz, özellikle kadınlarda bu oran çok daha yüksek.
Kadınlar para kazanmak zorunda değil, her halukar'da yuva kurup kendilerine baktıracak adam buluyorlar.
Erkeklerde böyle bir şey yok, aç açıkta kalıyorlar, yalnız başlarına çürüyüp gidiyorlar.
İkisini karşılaştırman bile salakça
Ben erkeğim ve ben de aynı durumdayım. İnsanların içinde bulunmayı sevmiyorum
Ev hanımları zaten otomatik olarak NEET oluyor çoğu da hikikomori zaten kapı dışarı çıkmıyorlar. Türkiye'de ev hanımı oranı Avrupa'ya göre çok daha fazla.
Önerilerin için teşekkürler! NEET videomuzu izledin mi? th-cam.com/video/7B80CEJNR6I/w-d-xo.html
Katılıyorum
fidan dıkmek , sokak hayvanlarına mama vermek ınsanı cok mutlu edıyor. deneyın. ınsanların zarar veremeyecegı yerlere fıdan dıkın , yıllar sonra dogadakı canlılar o agactan faydalanacak. bu ınsanın ıcını rahatlatan bır eylem ve islam dininde de sadaka olarak gecıyor. tavsıye ederim
Sadece fidan dikmek mi sahipsip yavru bir hayvanı da sahiplen beslen sana nasılda anasıymış gibi bakıyor.. köyde yaşıyorsanız pencerenizde ki saksılara fasülye ekin pencere sarmaşık doluşuyor güneşe bakınca yeşillik can katıyor . Domates de güzel fikir topragın kokusuda cabası.
Küçükken böyle biriydim..
modern hayat insanlarla sosyalleşmeyi çok zorlaştiriyor. hayatlarimiz yoğun fazladan her insan hayati daha da çekilmez yapiyor
Sosyalleşmesinler herkes sosyalleşecek değil ya yani herkes zengin olacak diye bir kayda değer yok böyle örnek verim küçükken böyle insanlarda sorun varmıgdı yoktu şimdide olmasın kendileri yapıyor bu sorunları sonra doktora gidip doktorları zengin ediyorlar işede yaramıyor doktorlar kaybeden hasta parayı kazanan doktorlar
Evlenelim o zaman
Dünyayı olduğu gibi kabul etmek. Biz nasıl ki herkesi ve her şeyi beğenmiyorsak; birileri de bizi beğenmiyor olabilir. Bunun normal olduğunun farkına varmak. Her gün kendini mutlu eden şeylere odaklanmak, bir gün içindeki karanlık aydınlanır diye düşünüyorum. Bu yayın için teşekkürler :)
Evet doğru ama ben begenmedigim insanlara zorbalık yapmıyorum hoşlanmıyorsam uzak dururum ama beni sevmeyenler bana zarar verme çabasına giriyorlar ve onlarla mücadele etmek çok zor.😢
Ben yıllarca böyle yaşadım, hala da ara ara evden haftalarca-aylarca çıkmadığım oluyor.
Ama ara sıra kendimi zorlayarak bir yerlerde bir şeyler yapıyorum.
Mutluyuz işte öyle böyle, ara sıra bir şey yapasım geliyor sonra bakıyorum birlikte yapacak birisi pek yok, geri vaz geçiyorum, havada kalıyor.
sizden daha değerli bişey yok canlar, ben çantama 1 paket kedi maması alıp dışarı atıyorum kendimi, çocukları beslerken 1, 1,5 saat de yürümüş oluyorum. bana çok iyi geliyor bence bi deneyin
bende benzer durumdayım kardeşim. iletişim kurabilirmiyiz
@@animusty1 bende benzer durumdayım kardeşim. iletişim kuralım
@@cepizi o sırada ben 12 yıldır mağaramda mutluyum sosyal fobim, kaygım, anksiyetem ve korkularım yani hiç bir işlerimi yapamamak bu yüzden dışarıda büyük bir tehlike var benim için tek derdim ölmeyi beklemek 18 senedir devam ediyor bu sorunlar geçici bir yanı yok tedavisi bile yok
O yüzden tutunacak bir dal alıyorsan bunları düşün lütfen daha çok üzülmek için uğraşma pişman olabileceğin aklından çıkmasın. Sana değer verenler var onların üzerimizde hakkı yeğenlerin varmı? Onlar bilse ne kadar üzülür onlarda pozitif bir etki yarat o yüzden kendine de değer ver . Sahip olduğun şeyler de vardır ve onlar canlıdır onlara da kıyma lütfen bunları da düşün.
Bence bu sorun Türkiye'de de var. Belki japonya kadar yoğun değil fakat işsiz gençlerin bir çoğu evde ve çok az dışarı çıkıyor.
Bu sorun Türkiye'de Japonya'dan daha yoğun, eminim.
@@millidurushaber daha yoğun falan değil.! Abartmayı seven Türk toplumu. Ulkece zor zamanlar geçiriyoruz ama Türkiye de insanlar yalnızlığı sevse bile dışarı çıkıp hava alıp gelir mutlaka bunu korona zamanında gördük herkesde kurt var sanki
@@millidurushaberKaynak ardın heralde.Asosyallik teknolojinin gelişmesi ile yaygınlaşıyor, Japonya'da teknoloji olarak bizden ilerde bu nedenle insanlar kendilerine bir konfor alanı oluşturup oradan çıkmıyorlar.Bana göre bu insanlar kolayı seçip zora gelemeyen ne kadar demek istemesemde zavallı insanlar.
@@Zeytozey Spora gidiyorsan Hikikomori değilsin. Hikikomori fobi gibi. Dışarı çıkamıyor.
@@Zeytozey bende aynı durumdayım. Girdap gibi çıkması çok zor ama başaracağımıza inanıyorum. Buradaki japonların aksine hayatta gayelerim var...
Toplumun tamamı homojen değildir. toplumun bir kısmı ADHD-Bipolar-Öğrenme güçlüğü-Otizm gibi benzeri genetik rahatsızlıklarla doğarlar. bu durum fiziksel görünümde belli olmadığı için bu soruna sahip insanların fark edilmesi hatta kendilerinde ki farklığın farkında olmaları mümkün olmaya biliyor. Ancak bu durum kişinin hayatını çok etkiliyor. sonuç olarak akran zorbalığına uğramaları, okul hayatında başarısız olmaları, sosyal yaşamda zorluk yaşamaları kendilerini koruma mekanizması olarak dünyadan ve toplumdan soyutlamalarına sebep oluyor. ben videoda ki sorundan muzdarip kişilerin büyük kısmının bu doğuştan gelen psikolojik farklılıklardan dolayı bu halde olduklarını düşünüyorum. oysa o insanlarda zeka geriliği yok sadece uyum sorununa sebep olacak psikolojik bir farklılık var. Devletler bunun bilincine varıp ona göre toplumları yeniden dizayn etmelidir. avrupa-amerika kısmen bunun bilincinde. bundan dolayı sağlıklı bir topluma sahipler.
Ben çoğunun şizoid olduğunu düşünüyorum, Einstein da şizoiddi.
amerika sağlıklı topluma sahip? turkiye toplumu amerika toplumundan 10 kat daha iyidir. her yıl çocuklar zorbalandığı için okulundakileri vuruyor amerikada
Yazınızı takdir ettim..👏🏼
Avrupa ve Amerika da artık sağlıklı gençlere ve topluma sahip değil. Oralarda yaşayanlar iyi bilir.
@@greenreed7555 Sizi tenzih ederim. durumun zeka geriliği ile karıştırılmasından dolayı böyle yazdım. oysa zeka geriliğine sahip kardeşlerimiz başımızın üzerinde yeri var. sonuçta bu bir sağlık sorunu ve önemli olan ne olduğumuz değil şu kısa ömürde her şeye rağmen hayatı sevebilmektir.
Ne kadar güzel yönetim. Herşey düşünülüyor, çözüm üretiliyor..
Bende böyle yaşamak istiyorum her sabah alarmla uyanıp trafik cenderisine girip kavga gürültü işe gitmek akşama kadar eşek gibi çalışıp sonra tekrar trafik kaosuna girip eve yorgun argın girip bişeyler yiyip sonra ertesi gün aynı döngü ay sonu maaş al fatura öde tekrar başla elimde olsa aylarca evden çıkmam ruhum yoruldu
Ben tanri olsaydım böyle bir cehennem tasarlardım ateşe ihtiyaç yok calis uyu uyan çalış 😂
Belkide dünya başka bir dünyanın cehennemidir 😂
@@Similasyon.. katılıyorum :D
Kendi değerini başkalarında, toplumda aramak her zaman hüsranla sonuçlanıyor. İnsan kendi değerini yine kendisi belirler
Evet Dün geri geldim Japonya'dan ve bu benim dördüncü gidişim oldu ve ilk ve son gidişime göre ne farklar var ?
Öncelike buradaki insanlar Adaletsizlik /Ekonomi yada siyaset yüzünden bu halde değil onun için bir kıyaslama yapmadan yazıyorum okuyan arkadaşların Dikkatine!!!!
Öncelikle yaşlı nüfusu genç nüfusa göre giderek artmakta ve yavaş yavaş dışardan işçi alımı başlamış bulunmakta, zaten vardı fakat son bir kaç yılla göre artış gözle görülür. En çok dikkatimi çeken belediyede yol işlerinde güç gerektiren işler de daha çok Siyahiler, Hintliler ve Bangladeşli gördüm
Bu arada 60 ve 70 hatta 75 yaş arasında çalışan insanları bolca görebilirsiniz
Japonya hem gelenek ve hem kültürel olarak mükemmeliyetçilik tanımana en uygun ülke denebilir ama bu Mükemmeliyetçilik bakış açsısının gözlemlerim sonucu gördüğüm yan etkisi
Sosyalleşmeme
Her hangi iş olursa olsun öncelik işin en iyi şekilde en mükemmel şekilde yapmak fakat bunu yaparken zaman kavramı hızlı geçtiği için ve öncelik iş olduğu için burada insanlar kendilerine vakit ayırma kısmını en sona bırakıyorlar ama burada da zaman devreye giriyor ve vakit kalmıyor bunu kimi zaman bizler de yaşıyoruz ama burada fark bunu bütün toplumun her bireyi yapmakta
Daha buraya çok şey yazmak isterdim ama
ama acaba çocukken aldıkları bir eğitim var birkaç yıl boyunca sorumluluk , temizlik , nasıl bir insan olunması gerektiği , kişisel gelişim üzerine ve sonrasında ana eğitime geçiliyor
Bazen düşünüyorum acaba ana egitim öncesi verilen bu egitim çocuklara ters tepkimi yapıyor ? yani gelecekteki sizi önceden aşılamak gibi
Çünkü ülke denge kuramıyor ve ilerideki sonuçları ortada
Evet bu eğitim sistemi çok güzel ve kulağa hoş geliyor fakat sonuç olarak Dengeyi kurmak önemli ama Denge kurulamadığı için arkadaşlar herkes neredeyse asosyal kendi halinde ve kendi yalnızlığını yaşıyor
Doğum oranı artsın diye ne projeler yapıldı ama hala önüne geçilemiyor şimdi yakın zamanda 4 iş günü sistemine geçilecek hatta anne ve baba için ek izin hakkı vs vs
Umarım etkili olur ama sonuç en mükemmeline ulaşmak için her zaman bir bedel ödenmesi gerekli ve bunu toplum ödüyor gibi
Dışardan her şey çok güzel ama içerde ne fırtınalar var
Ve bu arada bir kerede olsa gidip görün.
Ne güzel anlatmışsınız. Teşekürler. Sayenizde bir miktar bilgi edindim. 🙏
@nesekrks1726 rica ederim 😇
@@Gamer00789paylaşım ve bilgi için teşekkürler🙏🙏
Ben dün geldim fukuoka Japonya'dan . Hong Kong da yaşıyorum. Dediklerin doğru .
Diyorsun.!
Kpss ye çalışan tayfada aynı durumda özellerde asgari ücretin aşağısında maaş aldığın için ders çalışmak zorundasın ve sonuç bu oluyor
En azından hikikomoriler ders çalışmak zorunda değil kpss çalışanlar herşeye rağmen ders çalışmak zorunda
@futbollwriraj aynen öyle bizde durum daha kötü bildiğin emeğinin karşılığını alamıyorsun insan gibi yaşayamıyorsun
Özel okullar kendilerine öğretmen değil köle arıyor.Mersin'de en son bir özel okulda ,asgari ücret artınca maaşı eski ücretten verip üstünü elden bizden geri alıyorlardı.Bu terbiyesizliğe daha fazla dayanamayıp işi bıraktım.Birçok okul bunu yapıyor.
@@onurbastacoglu4811ben geçen sene 9 bin liraya öğretmenlik yaptım..
Atansan ne olacak yine bu durumda olacaksın
Başka ülkeyi bilmem ama türkiyede yanlizlik cidden mutlulukdur
Rahat bırakmazlarki
@@mehmetbozkurt9463Kovarsın o zaman onları.
Katılıyorum.
HAY AAAT!!
Çok yüzlü insanlar güveni zedelenmiş durumda , yalnızlık dürüst kandırmıyor fakat can yakıyor 😮
inanılmaz yalnızım ve zerre kadar mutlu değilim cesaret bulursam canıma kıycam az kaldı
Hayalimdeki hayat Hikikomori.. Türkiye de insanlarla çalışsınlar göreyim.
Cahil insanları gördüğüm yerde evde olmak için can atıyorum
Yemin ederim aynı dusuncedeyiz şöyle Avrupa'da olsam medeni bir ülkede hergun dışarı çıkmak için can atarım ama dışarı cikiyorum millet mal mal bakıyor dik dik bakmalar, insanların mahkeme duvarli sevimsiz suratları, gidip bir yerde sosyalleşemiyoruz insanların nankorlukleri zaten bir kızla tanışmak sevgili olmak ayrı bir sorun, bunlar yetmezmiş gibi aile sorunlari, çok psikolijk sıkıntı çektim keşke bu ülkede dogmasaydim keşke
24 Yaşındayım daha liseyi 1ci sınıfta bırakmıştım lise hayatı pek yaşayamadım 20li yaşlar civarına kadar pek fazla sosyalliğe dahil olamadım pc başında oturup sadece oyun oynadım 20 li yaşlarda bu değişti 2-3 güzel arkadaş edindim ve devamı geldi kendimi pek asosyal birisi olarak adlandırmam ama zor bir kişiliğim var 23 yaşıma kadar çok sosyal bir hayat yaşadım dışarıdan hiç çıkmadım sürekli etrafta gezer eğlenirdik arkadaşlarımla sürekli sosyalleşme içerisindeydim sonra teker teker arkadaşlarım tarafından beklemediğim şeylere uğrayıp kendimi birden liseyi bıraktığım dönemlerde bulmaya başladım 23 yaşımda son 1-2 senedir insanlara karşı olan güvenim öyle bir sarsılmış ki insanlarla çok kolay iletişim kurup tanışabilen ben artık bunlardan keyif alamadığımı ve hayata dahil olmaya çalışmanın içten içe beni rahatsız ettiğini görmeye başladım son 1-2 senedir sadece kendimi eve kapatmış yalnızlığımın içerisinde bulur haldeyim bundan pek memnun değilim ama hayata dahil olup insanlarla etkileşim halinde kalmak herhalde daha rahatsız edici geliyor
Sus velet
Yorumları okuyunca bizde de ne kadar yaygin oldugunu anladim. En azindan bu anlamda yalniz olmadigni bilmek guzel. Sorumlulugun bir kısmının toplumun oldugunu da gosterir. hikikomori animesi var onu da tavsiye ederim.
evden çıkmadan yaşadım bir dönem. Sonunda merburen çıktım. Sosyalleşmek arkadaş ortamı güzel gerçekten. Ama gerçek şu ki, artık o eski arkadaş ve sosyalleşme yok. Evde veya dışarıda fark etmiyor, yalnızısız.
mükemmel ❤
Çok doğru yazmışsınız artık dışarı çıkılınca da maalesef o eski sıcaklık mutluluk vs olmuyor sanki pandemiden beri herkes bir garip geliyor bana ve birseyler eksik gibi üzücü...
Ben de 2,5 yıldır kendimi çok kapatmıştım. Aslında başarılı bir kariyerim de vardı ama hepsini geride bırakmak istedim, hayata hiçbir hevesim kalmadı. Şimdi Allah'ın izniyle inşallah yeniden toparlanmak istiyorum. Bu durumda olan insanları, bu durumu yaşamadan anlamak zor.
Allahım yardımcınız olsun ❤
eminim bizde daha fazladır bu durum. japonya bu konuya hassasiyet gösterdiği için insanına değer verdiği için sanki onlarda varmış gibi olmuş.
Türkiyede'de bu durum ciddi oranda var, kisisel olarakta bu durumdayım, hayata karşı hiç bir umudum ve sebebim kalmadı. Elimden gelse evden asla çıkmam ama mecburen ve aile yüzünden ara sıra mecburen işe gitmek zorundayım. Ayrıca parasız evde bile duramam, bu yüzden para için işe gitmek dışında tamamen evdeyim.
Birkaç kişiye cevap olarak yazdım. Şizoid görüngü duydunuz mu?
@newfone4678 evet
Sizde var mı? Teşhis/test anlamında ya da bulguları açısından soruyorum. Ben bu kavramı öğrendikten sonra birçok davranışımin nedenini öğrendim, farkına vardım, bu bile belli bi rahatlık sağladı.
İşe gidiyorsan Hikikomori değilsin. Hikikomori fobi gibi. Dışarı çıkamıyor.
@@xin_zhotr8834aynı bensiniz ama ben iş bulamıyorum çok ağır zor işler veriyorlar bulsamda ordakilerden isteğim hakkımı ihlal etmemeleri ve kişisel konuşma yada dertlerini anlatmalarını istemem ama iş hakkında konuşurlarsa dinlerim
Türkiye'de ayni hatta bi arastirma yapilsa ciddi bi sayı çıkabilir. Gencler olarak issizlik ve ilişkiler konusunda yogun sıkıntılar yaşadığımız bi donemdeyiz yalniz genc sayisi cok fazla var bizde bence ciddiye alınıp birşeyler yapilmali diye düşünüyorum ama oyle bir ulke degiliz maalesef
Türkiye'den böyle bir video izlemek ister miydin?
@plus90 evet
@@plus90 eed
Evet@@plus90
Bende bir komoriyim 😢 keşke onlarin ki gibi bir dernek olsa gitsem..beni anlayacak birileriyle konuşmak isterdim..
harika bir bölüm olmuş.. yalniz olmadigimi bilmek rahatlatici... komirileri sevin, yadirgamayin.. ❤❤
Ankara’da isen kitap kulübümüze gelebilirsin 🤗
çıkarcı dünyadan kaçanlara selam olsun ✋🏻✋🏻✋🏻✋🏻✋🏻✋🏻✋🏻
@@gizem1109 Belki çıkarcılık normaldir bu acaip gezegende, belki biz naifizdir 😐
kardeşim bende benzer durumdayım. iletişim kurmak isterim..
@@ezgieryigit6343 sizdemi hikikomorisiniz? ben ankaradayım.
İnsan sosyal bir varlıktır. Yanlızlık çok zor 😢
😢
Mezbahaneler de korkudan aklını yitirmiş hayvanların cesetlerini yiyorsunuz omlet yemek için civcivler katlediliyor onları yiyorsunuz, sonrada leş hayatımızdan şikayet mi diyorsunuz 💔
Universiteye basladigimdan beri cok yalnizim, tek bir arkadasim bile yok. Devamli insanlar beni garip veya tuhaf bulur mu dusuncesinden dolayi insanlara yaklasamiyorum. Yargilanmaktan korkuyorum. İsin garibi yapayalniz bir gariban oldugum her halimden belli oldugu halde birinin bile yanima gelip halimi, hatrimi sormamasi. İnsanlar resmen beni gormezden geliyor. İcinde bulundugum durum er gecen gun kotulesiyor, universitenin ilk 2 senesinde yalniz da olsam disari cikardim, gezerdim. 3.senemde bir kez bile kampusten disariya adimimi atmadim. Derslere bile zar zor gidiyorum artik. İnsanlar sohbet ederken ben tek basima oylece kalakaliyorum. Memlekette de okumuyorum maalesef. Hayattan biktim artik. Ben de disaridakiler gibi sohbet etmek, etkinliklere katilmak, el ele tutusup mutlu mutlu gezmek istiyorum ama bunlar bana haram. Dunyaya geldigim gune lanet olsun.
İnsanlar neden seni tuhaf bulsun ki? Birileri seni yargılasa bile şu an çektiğin acıdan daha mı çok acı çekeceksin sence?
@@Winchesterğ bu durumu yaşamayan birinin anlaması zor. Genelde kafaya çok takmaktan oluyor. Düşüncelerimizin gerçekçi olmadığının farkındayız ama yine de eyleme geçemiyorum. Geçsek de yaşanılan küçük bir hayal kırıklığı kaseti başa sarıyor.
Sosyal çevredeki beceriksizliğimin insanların gözüne batacagini dusunuyorum.
@@timeless-ep3pobenimde yalnız kaldığım hiç arkadaş yapamadığım bir dönem oldu. Bağımlılık gibi sessizleştikçe daha da sessizleşiyor insan. Sonradan durumun benimle değil oradaki insanlarla ilgili olduğunu fark ettim. Sen de doğru çevreye denk gelememişsin kendinle baş başa kalmaktan çok düşünür olmuşsun bence. Ben, benim gibi yalnız sessiz birini tespit edip onunla konuşmaya çalışmıştım, o kişi de asosyal olunca fazla gerilmiyor insan benimle aynı zaten diye.
@@timeless-ep3pogerçi o da pek umursamamıştı beni yalvarıyordum öğle arasında eve gitme birlikte yiyelim falan diye ama tamam diyordu ama gidiyordu mal gibi kalıyordum hep lkpfdwlpk
Kimse yanına gelip konuşmuyorsa tipin kotudur başka açıklaması yok hiç kendini kandırma tipin iyi olsa millet kendi geliyor nerden biliyorum kendimden 8.5/10 bir tipim var Allah vergisi hiç sosyal yeteneğim olmamasına rağmen durup dururken insanlar benimle konuşmaya çalışıyor özellikle kızlar
Sebebi sıkılmak bence. Dünyanın en eğlenceli aktivitelerini bile yapsan ölümüne sıkılıyorsun ve bu yüzden hiçbir şey için emek vermek ve çabalamak istemiyorsun...
Hayatta ara ara yalnız kalmak iyidir emin ol. Ama bu sürekli ve olağan bir hal almamalı. Tabi ki saçma sapan insanlar olacağına yalnız kalmak daha iyi ama iyi ilişkiler kurabileceğin insanlar da var bu hayatta. Hayatta her şey denge üzerine kurulu bu denge bozulursa bir şeyler de ters gider hep. İnsan bütün hataları kendisi yapacak kadar uzun yaşamıyor. Sadece kendimizin değil başkalarının hayatlarından da ders alarak yolumuza bakmamız gerek. İçi boş bir sosyalleşme de sosyal olmak olmuyor aslında. Dengeyi iyi kurmak lazım.
Bende boyleyim agorafobim var disari çıkamıyorum panik atak anksiyetem var okadar iyi anliyorum ki 😢😢 Allahim bizim gibi olana şafi ismiyle şifa versin inşallah
@mardinlizeynep-z5y inşallah kardeslm 😞 27 yasim
@@gllmll7227 ben mi
@mardinlizeynep-z5y psikiyatriste gittim ilaç verdi ama faydasi olmadi malesef
Malesef benimde olmadı kardeşim Allahim yardımcimiz olsun
Japonya her yönüyle farklı bir gezegen.iyi çok iyi kötüde çok kötü burada
cem kun markadır
Cem kum diyorsa doğrudur 😃
@muhammed-sz çünkü ekonomi kötü
@@yumi-ko6up ahlak ? Aradaki uçurumun bu kadar açılmasını ve hesapsız kazanma ve harcamanın artmasını sadece ekonomiye bağlamak yanlış olur
Pandemi döneminde 2 sene evden çalıştım o dönemde mecburduk tabi ayrıca eşimde evden çalışıyordu. Çalıştığım şirket bize evden çalışma imkanı verdi yeniden ve 1 senedir yeniden evden çalışıyorum , sabah 9 akşam 6 arası zaten çalışıyorum evliyim ama çocuğum yok yinede ev işleri zaten geri kalan vaktimi alıyor. Herkes bu imkanı yok evden çalışmak kıyafet ve yeme içme masraflarımı %80 azalttı ayrıca boş zamanlarımda kendime vakit ayırıyorum ingilizce çalışıyorum kitap okuyorum vs. bunlar güzel tarafları fakat sürekli evde kalmak beni o kadar asosyal yaptı ki zaman zaman sebepsiz depresyona giriyorum ailem burda değil zaten çok sosyal biri de degildim ama son zamanlarda kendimde bazı değişiklikler fark ettim bazen eşimle oturduğumuz mahallenin çarşısına yürüyoruz insanlardan korkmuyorum ama bir tedirginlik güvensizlik hissediyorum sanki ev daha güvenli dışarısı tehlikeli gibi geliyor. Ve zaman zaman hayalperest zaman zaman karamsar olduğum dönemler yaşadım sosyalleşmek için arkadaşlarımla avm dışında buluşmaktan başka ne yapabilirim diye İnternetde evden çalışanlar için sosyalleşme videoları baktım ama 1 tane bile bulamadım. İstanbul da evden çalışmak bir velinimet bu fırsatı değerlendirmek istiyorum ama zaman zaman yaşadığım ruh halim beni endişelendiriyor gerçekten ne yapmalıyım hala karar veremedim.
Evden çalışmak çok iyi abla bir araba al kafana gore sur gez
Bu kanalın belgesellerine bayılıyorum ya
Yorumun için çok teşekkürler! 🥰
oldum olası içimde biri, tüm gücüyle hiçbir şey olmamaya çalışıyor.
Bu problem Türkiye'de de fazlasıyla var ama hem halk hem de yetkililer tarafından önemsenmiyor. Türk toplumu Japonya kadar kuralcı ve ekip çalışmasına önem veren bir toplum olmasa da yine de bizde de bir grubun parçası olabilmek hala önemli bir şey. Türkiye'de en çok işsizlikten ve diğer ekonomik faktörlerden dolayı eve kapanılsa da, psikolojik faktörler de kesinlikle azımsanmamalı. Örneğin yüksek düzeyde kaygı bozukluğu (panik atak, agorafobi, sosyal fobi vs.) ve majör depresyon gibi sorunlar da eve kapanmanın önemli sebeplerinden. Çalışmadığım zamanlarda param olmadığı için ben de evden çıkmıyordum ama neyse ki artık atandım ve parasızlığım bitecek yakında :)
Paylaştığın için teşekkürler! Türkiye'de de bu konuda bir video yapılmasını ister miydin?
Bunların hepsi fasa fiso kekemeliği olan insanlar asıl çok zorluk çekiyor ve ilerde bu sorun eve kapanmalarına sebep oluyor
Evet benimle röportaj yapabilirsiniz@@plus90
Abim " Hikikomori olduğunu bilmiyordum. " diyerek attı bana bu videoyu... Bu kadar iyi onları anlamamamın ve ortak noktalarımızın olmasının yanı sıra, 1:18 de " vücudumun ağırlaştığı " tanımı beni çok şaşırttı çünkü epey uzun zamandır böyle hissediyorum. Bakın zayıf biriyim, 53 kiloyum ama vücudum o kadar ağır hissettiriyor ki... Videoyu izşedikçe sanki hayatımı kamerayla çekmişler gibi hissediyorum.
kardeşim bende benzer durumdayım. konuşmak isterim..
Bugun arkadaslarimla bulustum oturduk konustuk günün sonunda kendimi cok kotu hissettim yalnizligi seviyorum ama yalniz kalmaktan korkuyorum bazen cok sosyal biri bazen de asosyal biri olabiliyorum bu dongu arasindayim.
Bence arası en iyisi ne çok sosyal olmak ne çok asosyal olmak
Birileriyle konuştuktan sonra
Daha önce yaşadığın kötü bir anıyı
Kendinde tetiklemiş olabilirsin.
İlişki ve arkadaşlıklarda bir biriyle sorun yaşama ihtimalimiz hep var.
Ve bu yüzden paylaşabileceğimiz anlardan vazgeçmemeli ve güzel geçinme odaklı olmalıyız.
Olmuyorsa da o kişiyle iletişimi bitirmeliyiz🙃
birebir aynı durumdayız.gün sonunda kötü hissetmeni ise şuna bağlayabilirim sosyalleşeyim diye istemediğin bir şeyi yapmışsın bence,o da ağzında kekremsi bir tat bırakmış
TÜRKİYE DE HERKES BÖYLE KİMSE İŞ OLMAZSA EVDEM ÇIKMAZ
hiçte değil
Aynen öyle
Bizde ekonomi iyi olsaydı eminim bizde de oluşacak bir kavram olurdu ama ekonomik durmaları yüzünden eve kapancak bir ev bulmayı boşver açlıktan ölürdük
Nedense yıllarca evde kalsam dışarıyı aramam. Pandemide o kadar rahat ettim ki hani 10 yıl evde yaşayacaksın deseler maaşım yeme içmem internetim telefonum olsun başka şey aramam...
Zaten bir maaş gelse %90 nımız çıkmaz gibime geliyir
dönemsel oalrak bende herşeyden soyutluyorum kendimi kimse ile iletişim kurmadan yasantıma devam ediyorum. evden işe işten eve yalnız yaşıyorum kendi dünyamda hayat akıp gidiyor.
Hp lovecraft sandim
Ekonominiz kötü olursa, dünyanın neresinde olursanız benzer bir hayat sizi bekliyor.
Daha çok çalışın ve sürdürüebilir bir hayat elde edin, tek kurtuluş bu.
hayatta herşey para değildir
@emrekavak806 Para her şey değildir ancak çok şeydir...
@@HmzaYhava almak paralı mı illa para harcayacaksınız
@@evhamsaz8423 Aslına bakarsan evet, düzgün kıyafetler, ayakabbı, hırka, deri ceket vs...
@@HmzaYhamza dur
Ben de maalesef bu durumdayım. Hiçbir şey yapasım yok evden çıkmıyorum, uyku sorunlarım ve yeme sorunum var. 20 yaşındayım üniversiteye gitmek istiyorum ama ders çalışacak enerjiyi kendimde bulamıyorum, çalışsam da ne için yapacağımı bilmiyorum. Ne meslek yapmak istediğimi bilmiyorum çünkü hiçbir hedefim ya da beklentim yok hayattan.
Mesela 12. Sınıfta 3 kere falan ölüyorum diye acile gitmişliğim var ve 2022 Mart ayının sonlarına kadar zulüm hayatı yaşadım. Çarpıntı ve panik ataktan dolayı 12’de yatağa girip sabah ezanına kadar anca uykuya dalabiliyordum. Ölücem sanmıştım o dönem ta ki yaşadığım şeyin panik atak olduğunu öğrenene kadar ve bunun farkına varmam edit’te rastgele karşıma çıkan bir şarkıyı beğenip dinlememle oldu. Şarkı adı “overwhelmed” biliyorsunuzdur belki anksiyete ile ilgili. Sözleri tam beni anlatıyordu sonra panik atakla ilgili araştırma yapınca bütün bulgular uyuştu ve cidden psikolojik olduğunu fark ettiğim o andan itibaren bir anda aylarca süren fiziksel eziyetim son buldu. Zaten artık böyle şeyleri takmıyorum, ne olacaksa olsun kafasındayım ama 2 yıl önce o fiziksel bir hastalığım olmadığını fark ettiğim anki rahatlamayı tarif edemem. Yani şöyle diyeyim bir anda sabah 6’da 130 nabızla kalkıyordum bütün gün yarı baygın halde ve hiçbir şey yiyesim gelmiyordu. Ve evet ciddiyim psikolojik olduğuna emin olduğum o andan itibaren tamamen kendiliğinden hiçbir ilaç kullanmadan panik atağım ortadan kayboldu. Ama şu anda da ağır bir depresyon geçiriyorum son 1 yıldır hiçbir şey yapasım yok yataktan kalkmak bile bir yük ve 2022 yılında ölüm ve yalnızlıktan korktuğum o duyguların hiçbiri yok artık tam tersi hiç umursamıyorum, hiçbir duygu hissetmiyorum ve zaten 49 kiloydum 45 kiloya düştüm yemek yemeye bile enerjim yok. Paradoksa girmiş gibiyim
Merhaba, psikolog olarak yaşadığınız ve zulüm olarak nitelediğiniz, mücadelenizi dikkatle okudum. Yalnız bir konuda bilgilendirmek isterim, psikopatolojiler internette bulabileceğiniz "belirtiler" kriterlerinin sadece 1 ya da birkaçını karşılamakla olmuyor. Yani siz bu belirtileri karşıladığınızı zannetseniz bile bu teşhisin tam konulması için psikiyatristlerin ve biz psikologların kullandığı bir tanı kitabı var. Lütfen kendinizi etiketlemeyin. Ve mutlaka bir uzman desteği alın, zira ruh sağlığı korunması ve iyileştirilmesi gereken en önemli konulardan biridir.
rabbim yardımcınız olsun
Canlarım ya 😢 İnşallah hepiniz iyileşirsiniz 🎉✨
Bende hikikomoriyim ama evdekiler ekmek bekliyor üç katlı daire diktim yinede ekmek bekleniyor bizim ülkemizde komori fln hikaye yaş 46 ve bekar ım gençlere diyeceğim bir süre sonra yanlızlık bağımlılık yapıyor düzgün insan bulmak zor olsada asla yanlız kalmayın . bizdeki mevzu Aile tranvası yoksa hepimiz zeki üretken girişken bireyler idik ,bizi düşman yıkamazdı ama dostlar yıkdı .
"'Seçilmiş bir yalnızlık insanın sahip olabileceği en büyük lükstür. ' - Charles Bukowski 😉
O yalnızlık bu yalnızlık değil
Korkudan ileri gelen bir rahatsızlık
Aslında yalnız olmaktan en rahatsız olan insanlar olur kendileri
@@evhamsaz8423 🤔 enteresan bir yaklaşım. yani ben şimdi hangisi kafam karıştı
Türkiye de böyle bir şey yok çünkü ekonomi o kadar kötü ki adam 3 ay dışarı çıkmazsa açlıktan ölür :D
😅😅😅😅 haklisin
hayir var
Boş adam kafayi yer...iş güzel
Evden çalış
Helall
Kimsenin yalnızlıpının sebebi olmayın, günahtır vebali var
Yorumları okudum bilmiyorum kendi derdime mi yanıyım yorumdakıların mı😢 çok üzüldüm.Genelde avrupa ülkelerini övüyorlar ama hiç bir şey göründüyü gibi değil,ekonomi, kötü şartlar her yer de maalesef.😢
0:44 adam jojo koleksiyonu yapmış tabi evden çıkmaz.
🤣🤣🤣
Tşk ler video ve yorumlar düşündürücü olduğu kadar ilgi çekici.Yorumları okumayı bitiremedim devam edeceğim arada bir okumaya...Çözüm önerileri de güzel❤🎉🎉🎉
Ortaokul ve lisede yaşadığım zorbalıklardan dolayı bende eve kapandım. O kişileri dışarda tekrar görme korkusuyla yüzleşiyorum. Kimseyle konuşmak istemiyorum. Ailem azcık dışarı çık derse içime bir stres giriyor. O dışarıda olan ruh halim evdekine azaran daha karamsar hale geliyor.Evde daha rahatım sanki beni dış dünyanın acımasızlığından koruyormuş gibi.
Yeterince param olsa ben de insanlardan izole yaşamak isterdim.
Ben istanbulda rezidansta 38.katta.42 m2 1+0 dairede yaşıyorum bu çağda benim.gibi insan görmek istemiyorsan yusek katlar da yaşaman gerek 3 yıldır yaşıyorum burada 3600 TP aidat ödüyorum spor salonu nerede
Kapali havuz nerede bilmiyorum
😂 hiç gitmedim diyeceksin neden rezidans ta yaşıyorsun it kopuk kapımı çalıp rahatız etmesin diye
👍🏼
İnsanların pisliklerini görmektense yalnızlık evde en güzel terapi..
@@animusty1 seneler geçince dediğinizi anlıyorum muhtemelen kalabalık ailenin sürekli çalışan bireyi serap hanım. ayrıca kadınlar çok konuşkandır bu iki özellik varsa bizi anlayamazlar.
Bencede saçma sapan bı belgesel olmuş
Serap mı görüyorum yoksa biri benim iç sesimi mi fısıldadı 😅
12 yıldır evden çıkmıyorum insanları sevmiyorum ve dışarda olmak beni yoruyor evde odamda bir evren var net sayesinde neyse dışarı çıkmaya karar verdim😅
Sizin beğenmediginiz hayatınız belkide başkasının hayalidir der şair.Düzenli bir gelirimiz olsa açlıktan ölmeyecek olsa ev sahibi kapıya dayanmasa ne var evde oturmakta dramatize edecek bişey yok bir çoklarının ulaşamadığı lüx bence.
Buradaki insanlar ailesinin maddi ve manevi desteği ile yaşıyorlar. Düşünün ki eğer ailesi kaza geçirdi veya öldü. Hiçbir şey kazanmadan veya yapmadan nasıl hayata devam edebilecekler. Hem insanın geliri olsa bile hasta olduğunda veya kaza geçirdiğinde ilgilenecek biri olmayınca ruhen de çöker insan.
Yeryüzündeki zebani kim deseler tabiiki ev sahibim derim zira onun yüzünden " hikikmori" bile olamıyorum
Dijital iş modelleri bu insanlara göre biçilmiş kaftan dilersen sende ilgilen kimin kendini nerde gerçekleştireceği hiiiçç belli olmaz
Ben de iş hayatımda yaşadığım sürekli mobing ve zorbalıktan sonra kendi kabuğuma çekildim, bizim ülkemiz bazı konularda çok geri ve acımasız, eğer sosyal statü sahibi biri değilseniz insanlar ne size ne emeğinize ne de herhangi bir şeyinize saygı göstermiyor, en ufak bir bocalama yaşadığınızda daha da kötüye gitmesi için uğraşıyor, ortadoğuda yaşamanın zorluklarından sadece bir tanesi.. Ama eğer statü sahibiyseniz emek harcamanıza hatta kimseye saygı göstermenize bile gerek yok, insanlar size sebepsiz ve koşulsuz bir saygı duyuyor hatta yaptığınız kötü hareketleri beğeniyor.. Sosyal medyada yıllar önce bir deney yapıldı, ünlü insanlar simsiyah bir ekran görüntüsünü hiç bir açıklama yazmadan sosyal medya hesaplarından gönderdiler ve takipçileri on binlerce beğeni hatta kalp bıraktı ve kimse bunu neden yaptığını dahi sorgulamadı.. Anlamsız bir hayatı bu şekilde tüketmek bazılarının seçimi, bazılarının da kaderi..
21 yaşındayım ve 1.5 yıldır çalışıyorum üniversite okumak yerine nedeni ise basit,kazanamadım sınavı ve mezuna kaldım ancak "YETER" dedim ve çalışıyorum ama kendimi denemek için YKS'ye girerim orası ayrı konu ama askerliği aradan çıkarırsam yabancı ülkede yaşam kurmak istiyorum ve her ne kadar ailem bana "Oku oku" diye iteleseler de umurumda değil ve bana "Namaz kılıyor musun,Müslüman mısın" dediği zaman hayır diyeceğim ve karşımdaki kişi de Müslüman olmasın banane.Dünyanın neresinde gidersem gideyim umrumda değil.
Kısacası: Toplum,kim oluyor da bana racon kesiyor?
İlk defa bir post'un yorumlarını okurken hiç gerilmedim. Hikikomori olmakla, insanları yargılamamak arasında bir bağ var. ❤
Orta okuldan sonra babam okutmadı 22 yaşındayım ayda yılda bir anca çıkıyorum çıkmak istediğim zamanlar özgüvenim çok kırıldı ve otobüse bile binemiyorum bir işe giremiyorum kendimi zorlasam olur ama yapamıyorum kimse de anlamıyor abartılı buluyor bu durum da beni iyice çökertiyor evde durmak kilo almama neden okuyor yine özgüvenim kayboluyor ve çıkmak istemiyorum hiçbir şeye hevesim yok eşim dışarıya çıkalım dediğinde dışarıda ne varsa evde de var diyorum kahve içeceksem evde içiyorum film izleyeceksem evde izliyorum dışarısı çok boş kafeler sinemalar gerçekten anlamsız geliyor artık arkadaşım yok çevrem kalmadı çevre de edinemiyorum haliyle bu durm babam yüzünden oldu kız kısmı diye diye bei eve tıktı market aljşverişimi bile kendim yapamıyordum annem ve babam ayrı anneme gittiğimde beni yalvar yakar markete gönderirlerdi apartmana geri gelince yere çökerdim çünkü aşırı titrerdim çöp atmaya bile iki saat hazırlanordm sanki herkesin gözü üzerimde olacakmış gibi düşünürdüm çocuklarınızı kısıtlamayın ben hayatımda 2 kere konsere gittim birinde annem götürmüş hatırlamıyorum diğerinde de evlendiğimde gitmiştim babam izin vermezdi çarşıya 2-3 saat anca salardı para da vermezdi 15 yaşında kafeye ilk gidişimi hatırlıyorum çok üzücü annemin yanında olan kardeşim haftada 1 mutlaka hamburger yerken ben 11 yaşımda hamburger yemiştim her şeyden eksşk gerideydim babam için bunlar gereksizdi annem beni özgürleştirirdi sonra o da kısıtlamalara başladı işte cidden yapmayın yiğenlerim tek başına otobüse biniyor geziyor kafelere konserlere gidiyor 13-14 yaşındalar onlar görünce hayatımı yaşayamamış gibi hissediyorum yaşadığım şehrin sadece çarşısını biliyorum şurdan hastaneye gidemem gitsem dönemem kaybolurum
Acilen destek alman lazım.. yoksa ilerledikce icinden cikilmaz duruma gelir
Biz de pek farklı değiliz. Bimden eve evden bime
Tek sosyal aktivitemiz 😂 bim..
Biz de hayatta kalma çabasından ruhsal bozukluklarımızın farkına bile varamiyoruz be 😢
Bu sorunu yaşayan toplumlar evden çıkmadan her ihtiyaçlarını karşılayabiliyorlar. Dikkat ettiyseniz bunlar sadece asosyal değil ne olursa olsun evden hiç çıkmayanlar. Sosyal fobi. Bütün toplumlarda internetten her istediğinizi yapabilecek imkanlar yok. Bazı işleriniz için dışarı çıkmak zorunda kalabilşyorsunuz. Bu da medeniyetin geldiği bu aşamanın olumsuz tarafları olduğunu da gösteriyor. Çok güzel bir video olmuş. Ayrıca bu videoyu seslendiren kişi veya kişilere söylemek isterim ki Türkçemizi düzgün kullanınız. Türkçede "yapıyo, ediyo "denmez. Sonunda " r " vardır. " yapıyor, ediyor, gidiyor vb. " Bu durum konuşma dilinde değişebiliyor ama burada düzgün telaffuz edilmeli.
Türkiyede varsa bile sonu açlıktan ölüm olacağı için çalışmak zorundayız
Aradığım yorum😅
evde de para kazanılıyor dışarı çıkmaya gerek yok
@ konu o değil ki videoda, arkadaşları yok olsa bile konuşmak istemiyor, telefonlara bakmak istemiyor,evden çalışmak dediniz iş yapmakta istemiyorlar çünkü iş yapmak demek sorun çözmek ve sorumluluk demek kısaca fotosentez yaparak yaşamak istiyorlar ve ülkemizde buna çok müsait:)
@@SVDB-SANS bende arayanları açmıyordum artık arayanım yok kafam rahat
@@Malus.DomesticaNasıl kazanılıyormuş?
Neyseki çalışıyorum bir amacim var yoksa tamda böyle olurdum bazen ite kaka gidiyorum işe ben odama değil ama eve kapanmak istiyorum hiç kimseyi görmek istemiyorum
Bende asosyalim arkadaşım yok ailemle vakit geçirmiyorum odamdan hiç çıkmam okuyorum okula gitmek benim işkence gibi bir şey 11.sınıfım 9 ve 10.sınıfta sürekli zorbalığa uğradım bana hayvanmışım gibi davranıyorlardı bende kendimi insanlardan soyutlamaya karar verdim ilk başlarda kötü hissetsem de yalnızlık ve asosyalliğin o kadar da kötü bir şey olmadığını farkettim.İnsanlardan uzak durun.
Zorbalıga ugradıysan sen onlardan daha akıllısın demektır bu kadar basıt. Gulup gecıceksın. Zorbalık yapanın beynı olmadıgı ıcın ılerıde asalak gıbı yasar bı sike de sap olamaz. Hatta inan onlardan her bırı ıs adamı doktor vs olsa bıle ıllakı bır yerde buyuk hata yapacaklardır. Cunku karakterlerı buna musaıt. Bosver asosyallıgın luzmu yok takıl hayatını yaşa
Dostum dövüş sanatlarıyla ilgilenerek bu durumu aşabilirsin hemde fazlasıyla :)
@muhammedsahin1309 aileme dövüş sporlarıyla ilgilenmek istiyorum dediğim zaman benimle dalga geçiyorlar sen orda dövülüp gelirsin falan diyerek. Aileden de destek göremiyorum
yalnız olabilirsin ama en azından bir şeyler çabala geleceğini kurtarmaya çalış çünkü sen yapmazsan kimse senin için yapmayacak asosyal olup güzel bir gelecek ve çiftliğinde veya işletmesinde sessiz sakin huzurlu bir hayat sürenler de var ve hayatta bil ki kimse düşündüğün kadar konuşkan değil sohbeti birisinin başlatması lazım ve o kişi sen olabilirsin ve en başta kendini severek başlayabilirsin bu sürece kendi değerini bil ve kendini seveceğin hale getir ki başkaları da saygı duysun sana anormal ortamlardan ve toksik insanlardan uzak durarak başla doğru insanları bul herkesin dediğini ciddiye alma çünkü onlar da senden farksız emin ol bu dünyada öylesine yok olup gidecekler toz parçası olarak.
Tekrar benzer sorunlarla karşılaşmamak için, kendi güvenliğin için kaçınıyor olabilirsin. Şizoid görüngü duydun mu, kendi durumuna uyuyor mu sence. Davranışlarına neden olan kaygı ve güvenlik kaygısınin kök nedenini öğrenirsen belki farklı bir noktaya gelebilirsin.
Çok başarılı bir belgesel 👏🏻 Emeği geçenlere teşekkürler
Bende de yavaştan oluşmaya başladı bu durumun nedeni dışarıya karşı kendini koruma ve izole etme isteği ama sağlıklı değil sosyalleşmek lazım
Dünya öyle bir hale gelmiş ki her an bu durumu her an her birey yaşayabilir🙁
Bu tür insanlar çok hassas ve duygusal insanlardır
Herkes çocuklarına empati duygusunu öğretse kimsenin kimseye kötülüğü dokunmaz.
Herkes beni çok güçlü bilir ben bile çoğu zaman bu güne kadar tanıdığım herkesten çok uzağa gitmek istiyorum🙁 nefret etmişim nerdeyse herkesten💔
Buradan tüm hikikomori kardeşlerime selam olsun
Asosyellikteki bu artışı sadece ben farketmiyorum değil mi bu yıl pandeminin ardından ilk defa fiziksel bir ortamda eğitime başladım ve sınıfta sosyal becerileri gelişmiş öğrencilerden çok asosyal, asla konuşmayan sessiz öğrenciler var. Hocalar da özellikle pandemiden sonra bunun çok yaygınlaştığını söylediler. Ekonomik kriz de cabası zaten. Yazık hem de çok…
Sosyal bi insandım ama nedense depresyona girdim dışarı çıkmak istemiyorum ekonomik sorunlar yüzünden markete bile gidesim gelmiyor herşey aşırı pahalı geliyor gözüme bide sosyal bi çevrem yok okul haricinde çocukluk arkadaşlarım vardı büyüdüler dağıldılar kimisi göçetti şuan ise bunalmış hissediyorum bi motivasyon kaynağım yok her geçen gün bitkin hissediyorum eskiden çok uyumazdım şuan 12 saat uyuyorum mobil oyunlar bile ilgimi çekmiyor aşk desen oda aromance biri olduğum için hissetmiyorum ilgimi çekmiyor bunalımda gibiyim
@ saydıkların depresyon belirtisine giriyor benim de sosyallik iyi gitmiyor maalesef ben sosyal bir insan olmama rağmen ünide kurmaya çalıştığım gruptaki herkes ya gerçekten insan olarak çok kalitesiz çıktı ya da ikili ilişkilerin dışına çıkmak istemediler. Lisede sonradan görüşeceğim kadar yakın olanlar şehir dışına gitti ve araya mesafe girince onlarla da bağım koptu. Kendimi yalnız hissediyorum artık bumbleda arkadaşlık modunda birileriyle tanışmaya çalışacağım. Bu arada seninki bayağı bayağı depresyona benziyor bence doktora gözükmende fayda var sadece arkadaşlık konusunda yalnız değilsin demek istiyorum karantinadan sonra insanlar körelmiş her anlamda. Ben de fiziksel hayatta yapamadıklarımı yapmak için lucid rüya,astral seyahat yapmaya çalışıyorum ama bayağıdır başaramadım. Artık saydığın sebeplerden o kadar umudum kalmadı ki tek çıkışın gerçeklik değiştirme(reality shifting)olduğuna inanıyorum. Eğer yazmak istediklerin varda yazabilirsin 💕
@@CatsandMaths0 sohbet etmek çok isterim aslında ilk başlarda bende bu durumu geçici sandım tembelim yada üşengeç olduğum düşüncesine varmıştım yaşım ilerledikçe bi takım sorunlarım çıkmaya başladı en basit yapmak istediğim şeyleri bile yapamaz hale gelmiştim dikkat sürem aşırı kısaldı şuan göz teması kurmak bile benim için güç bu çocuklumdada vardı aslında ama ailem terapiye pek götürmedi beni bu 15 tatilde nörolojiye görüncem bende aşırı unutkanlık sorunları belirtmeye başladı ocağı annem yokken hep açık unutuyordum yemeği yakmıştım bi ara kskdkd sanırım odak hapı almam lazım sınıfta bi kız var tanı koyulmuş oda ilk başlarda benim gibiydi onda bide hiperaktifede vardı doktor kontrollü ilaç kullandı düzeldi gayet derslere odaklanabiliyor belki bende düzelirim bi umutla bende gitçem ama bana cevap verdiğinize çok sevindim :) 💗
@@Angel.237 konsantre hapları adhd yani hipreraktiviteyi tedavi etmiyor ilacın etkilerini almak istediğin sürece kullanmasın ama iyi yönü antidepresanların aksine vücutta birikme de yapmıyor 8 saat etki süresi oluyor genelde ben eskiden concerta kullanırdım gerçekten etkili bir ilaç ama şöyle bir var ki konsantre hapı önünde olana odaklanmanı sağlıyor istemediğin ders çalışmanı sağlayacak bir ilaç değil o yüzden depresyon belirtilerin varsa onun için de tedavi görmeyi unutma 🌸
@@CatsandMaths0 saolun :)💖
Toplayın tüm hikikomori leri gönderin Türkiye'ye 40 günde nasıl topluma katılıyorlar bi görün. Türkün sevgi, saygı, içten gelen samimiyeti, sıcaklığı ile tanışınca bak görün nasıl değişiyorlar
Ben bu durumu senelerce yaşadım lise 1. Sınıfta zorbalığa uğrayıp sınıfta kalmıştım 3 ay boyunca 2 ayı aynı şortu giyerek ve banyo yapmadan odamdan yemek harici çıkmayarak halıda yan şekilde yatarak geçirdim üstüm çıplaktı telefondan kitap okuyordum çin kitabı, manga, anime ve film aktivite
Asla bitmezdi yapacak birşey bulamazsam bile arayarak zaman geçirirdim daha sonra yeni bir liseye başladım meslek lisesi artık hayatın ciddiyetinin farkındaydım ve tüm derslerde dersi pür dikkat dinlemeye ve not alarak öğrenmeye çalışan öğrenci olarak devam ediyordum ama eve geldiğim anda yatağıma yatar ve elimde telefonla aktivitelerime devam ederdim yinede sene sonunda okul birincisi olarak bir sonraki sınıfa geçtim ve yazın aynı boyutta olmasada tekrar yattım 3 ay boyunca
10. Sınıfa geçtım tekrar derste dinledim not aldım ders araları çalıştım eve gidince yatakta yatmaya devam ettim 10. Sınıfın 1. Dönemi yine en başarılı öğrenci olarak bitti artık bu yatma aktivitesi bana daha iyi geliyordu odaklanmama yardımcı oluyordu ve corona başladı evde sadece yatarak başka birşey yapmadan tüm coronayı geçirdim daha sonra bizden ayrı olan babam hasta oldu palyatifte hasta bakıcı oldum 4 ay boyunca babam yarı felç olmuştu ve ağır panik atağı vardı hemşire bile istifa etmişti babama bakan sonunda babam vefat etti 12. Sınıfa başlamıştım bende açık liseye geçtim yatmaya devam ettim şimdi şimdi 21 yaşındayım belki bağzı şeyler farklı olsaydı hayatım daha iyi olurdu
Ama odamdan çıkamamaktan kurtuldum iş hayatı sayesinde
Daha saf ve mal biri gibiyim ama çalıştığın sürece bunlara bakan yok ve kadınlara karşıda korkum var.
Sen çok güçlü bir insansın. :)
Benim de gidişatım bu şekilde. 20 yaşında bir üniversite öğrencisiyim, 3.sınıfım ve hala tek bir arkadaşım bile yok. İnsanlar beni yargılar mı korkusu var. Gün geçtikçe daha kötü hale geliyor ve yalnızlık psikolojinizi harap ediyor. Başka bir şehirde üniversite okumak istediğim için pişmanım. Ailemden başka kimsem yok. Gelecekte muhtemelen yalnız başıma bir apartman dairesinde öleceğim. İşin üzücü yanı içimde yaşadığım çalkantılar dışarıdan oldukça belirgin olduğu halde kimsenin "neyin var" sorusunu sormaması. Bu sorunu çözmek için çok plan yaptım ama hiçbirini faaliyete geçiremedim.
Üniversitede arkadaş bulamamış olman yalnız öleceğin anlamına gelmez iş yerinden yaparsın olur bir şekilde.
Bulunduğun ortama pek ait hissetmiyorsun galiba
Seni senden baska kimse kurtaramaz herkes kendi derdinde ayaga kalk ve gerçek kimliğine kavuş
Kardeş yüzsüz ol bunu unutma yüzsüz ol hep saygılı olmak zorunda değiliz bizim atalarımız nasıl girişkendi bizde öyle olmalıyız
Sosyal fobi.kaçındığın şey sana hükmediyor.kendimi gördüm.onlar kadar olmasada bende de sosyal anksiyete var.
Ben bu durumu yaşıyorum maalesef geçen kıştan beri arttı, almak için işe girdim ama iş hayatındaki insanlar o kadar acımasız ki.. düzeliyorum derken beni işten çıkardılar haliyle bu durum beni olumsuz etkiledi. Tek destekçim ailem şükür ki
Japonya da katı kurallar ve aşağılanma duygusundan ötürü yalnız insan çok, Türkiye de ise güvenilecek insan olmadığı için bireyler yalnız, azıcık aşım kaygısız başım deyimi güzel bi örnek. Bireyken insanlar daha mutlu Türkiye de Japonya ya nazaran, çünkü çoğu insan çevresinden bi kazık mutlaka yemiştir bu sebepten insanlardan uzak durmak daha faydalı 👍🏼kimsenin derdini çekmek istemiyorlar ki bence de doğru bi yaklaşım. Bi oda dolusu gerzekle boş vakit geçirmek mi, yalnız başına daha faydalı işler yapmak mı. Can nasıl sıkılır anlamıyorum. Tek başına da yapacak keyifli bir sürü şey var, bence yalnızken de mutlu olmayı bilmek lazım 👍🏼 bunu bi sorun olarak görmüyorum.
Güzel tespit
Yalnızlık özgürlüktür
Yalnızlık yuksek zeka
Entelektüeller için cennetin ta kendisidir
Yalnızlık cahiller için cehennemdir
Keşke ben de evimden hiç çıkmadan yaşayabilsem ama para kazanmadan olmuyor
Gerçekten çok güzel bir belgesel olmus hem izledimm hem not aldım hemde keyifle düşündüm.