Dinlerken sana değer veren ve seninle ilgilenen arkadaşlarının olmasına o kadar sevindim ki. Böyle insanlar gerçekten çok ender ve değerlidir çünkü. Umarım birbirinize hep bu şekilde destek olursunuz. Zaman dilimi bile aynı, ben de iki yıl öncesinde hayatımın en korkunç zamanını yaşıyordum. Yıl olarak 2022 başlı başına fiyaskoydu zaten. Yılın sonuna doğru her şey daha da sarpa sardı. Hayatımda benim için yeri en özel olanı, evcil hayvanımı kaybettim. Hem de hiçbir hastalığı yoktu. Önceki gece beraber saatlerce oynamıştık. Okuldan eve dönerken telefonda öğrenmiştim. Bir saatlik dönüş yolu boyunca kendimden geçene kadar ağlamıştım. Sonraki aylar boyunca da korkunç hissetmiştim kaybı nedeniyle. Hayat ve yaşamak, çok anlamsız ve zorlama geliyordu bana o yokken. Bu süreci paylaştığım bazı arkadaşlarım senin de başına geldiği gibi bana umut verdi ve sonrasında ardını getirmedi. Hala arkadaşız ama içten bir bağ hissedemiyorum onlara karşı. Bu da beni bazen hem suçlu hem de öfkeli hissettiriyor. Bazı arkadaşlarım umut bile vermedi, duydu ve gününe devam etti. Tam o süreçte en yakın arkadaşımla aramız bozuktu. Ben canımı gömdükten bir ay sonra aramızı düzeltmek için ona buluşmayı teklif ettim. Önceden beni anlamasını beklediğim ama anlamadığını ve anlama algısının da olmadığını gördüğüm tüm kırgınlıklarımı anlattım ona. Onu kırmadan ama. Nihayet tüm şeffaflığımızla tekrar buluştuğumuza göre işler yoluna girer diye düşünüyordum. Buluştuğumuz akşam ayrılırken ona kaybımdan da bahsettim ve hiç yapmayacak olmama rağmen istemsiz bir şekilde ağlamaya başladım. Beni teselli de etti ama belki de o anlıktı, ben öyle anlıyorum. Sonrasında yalnızca birkaç hafta konuştuk. Sonuçta tartıştık ve bir daha asla konuşmadık. Ben ona zor bir zamandan geçtiğimi her zaman söylüyordum, illa destek olsun da istemiyordum (ki bana kalırsa insanın en yakının desteği olmalıdır ve çok önemlidir) ama anlayış göstermesini beklerdim. Yılın ilk yarısında zaten şahit olmuştu diğer problemlere ama anlayış... Kendi hayatında da ters giden şeyler vardı ama belki de ben ona fazla geldim, bilemiyorum. Her neyse, şu an ona o kadar odaklanmıyorum. Koptuktan sonra da odaklanmıyordum çünkü bilin ki bu dünyanın var olma sebebi sizsiniz. Siz yokken dünyanın ne anlamı var? Dünyanızı kendiniz için en güzel haliyle var edin, kimsenin sizi zedelemesine, üzmesine mahal vermeyin. İnsanlardan ve ilişkilerden soğudum. İnsanlara kendimi açan ya da karşı tarafa bağlanan/güvenen bir yapım zaten pek yoktu, sonuçta resmen eksileri görmüş oldum bu açıdan. O dönemle kendimi kıyasladığımda o kadar kötü değilim ama çok iyi de değilim. İdare ediyorum. Bu yıl içinde de çok kez tekrar kötüleştim, hayattan ve yaşamdan tamamen tiksinti duyarak yaşıyordum her günü. Bu arada bir yıl öncesinde ben de psikiyatri randevusu aldım ama doktorun ilgisizliğini de gördükten sonra daha da peşine düşmedim. Şu an sınava hazırlanıyorum, insanlarla iletişimim minimum düzeyde. Çok da aramıyorum, bu da ilginç denebilir bir şey belki ama. Umarım ileride hayatım biraz daha sıcak renkler ve insanlarla donatılmış olur. Ben de böyle içimi bir tanker dolusu boşaltmış oldum.
Bu sürecinde çok fazla olmaması gereken tepki ve yaklaşımla karşı karşıya kalmışsın, gittiğin psikiyatristen aldığın his de üzerine tam oturmuş gibi bu olay zincirinin. Ama bunlar, bu insanlar senin karşılaşabileceğin ya da karşılaştığın insanların çok ama çok ufak bir kısmını oluşturuyor. Biraz uzaklaşıp baktığında olaylara bunu ayırt edebilirsin. O yüzden umutsuzluğa kapılmadan bir sınav dönemi geçirmeni dilerim 🫶🏻 Eminim bir yerlerde kendi insanların vardır ve onlarla karşılaşacaksın ✨
@@recessionn kesinlikle katiliyorum. Kabullenmesi zor seyler maalesef ama bir yerde hayatin getirdikleri bunlar. Bu yil mezun yilim, gecen yila kiyasla kendimi gelistirdigimi gozlemleyebiliyorum ama cok iyi bir sonuc cikarmam gerek, onun da gerginligi oluyor bazen ama simdilik iyi sayilirim. Hayat sutliman olmasa da bu haliyle cok sukur ki daha iyi. Tavsiyelerin ve destegin icin tesekkur ederim. Bakalim, beklenti kurmuyorum pek ama umarim zorluklarin ardindaki guzelliklerle bulusabiliriz, oradalarsa eger 💌💌
@@nekomelll bu arada psikiyatristle konusamadim bile. Ufak ufak hafizamin bulanik oldugundan bahsediyordum kan ver abicim deyip postaladi haha. Insanin kendine sahip cikmasi gercekten onemli. Guzel dileklerin icin cok tesekkur ederim. Daha iyileri senin olsun insallah 🤍🤍
@@deryatuna_ bir tanesinin afedersin dangalaklığı ile yoluna devam edip kendini kötü hissetme, inan seni dinleyecek ve işini daha güzel yapan bir sürü kişi vardır. Yardıma ihtiyacın olduğunu hissettiğinde tekrardan yeni birilerinden destek almayı ihmal etme 🫶🏻
Bende anksiyete ve depresyon yaşamıştım ve bayağı uzun sürmüştü.ilk başta hiç destek görmemiştim suçlanmıştım kimse beni anlamıyordu bende kendimi anlamıyordum zaten ama etrafınızdaki insanlar durumu daha da vahim hale getirebiliyor.suçlandıkça kendinize daha da yükleniyorsunuz maalesef ama sonunda pes etmezseniz kurtulabiliyorsunuz.
Her söylediğin şeyi o kadar iyi anlıyorum ki Melisa.Bende böyle bir süreçten geçtim ve şuan çok iyiyim.Eğer hala dinlenilmek istiyorsan gerçekten koşarak gelirim seni dinlemeye.Hangi şehirde olduğunu bile bilmiyorum ama kalkar gelirim emin ol . Mutlu olmayı sonuna kadar hakediyorsun ve çok iyi ilerliyosun yolun sonunda çok mutlu olacağından eminim. Kendine hep çok iyi bak çok seviliyorsun ❤❤
O kadar yorgun bir anımda okudum ki bu yorumu ilaç gibi geldi, çok teşekkür ediyorum benim için düşündüğün bütüüüün güzellikler hep seninle olsun 🫶🏻🫶🏻🫶🏻
@nekomelll Asıl sen bana ne kadar iyi geldiğini bilseydin kendinde gurur duyardınnn❤️ dediğim gibi bi gün bi masada saatlerce konuşmayı çok isterim karabükte okuyorum ama dinlenilmek istediğin an gerçekten gelirim çabanla ve çabamla gurur duyuyorum ❤️
Lisedeyken, depresif olmaya yatkın birisi olmama rağmen arkadaşlarımdan ve hobilerimden o kadar keyif alırdım ki; okula gitmek de eve gelmek de benim için bir motivasyondu. Çok güzel arkadaşlarım vardı. Liseden sonra da bağlarımızı koparmamıştık. Bir dönem ciddi bir depresyona girdim. 1 2 yıl boyunca buluşmalara gelecek pek enerjim olmadığı için ayda bir kere falan dışarı çıkıp arkadaşlarımı görürdüm. Ama kimin ne ihtiyacı olsa mesajlarda ya da telefonda yardımcı olmaya çalışır tüm vaktimi onlara verirdim. Depresyonda olduğumu, çok kötü olduğumu biliyorlardı. Fakat çok sevdiğim arkadaşlarım -5 kişilik bir grup- sırf dışarıda onlarla görüşecek enerjim olmadığı için beni hayatlarından çıkardı. Bunu dürüst bir şekilde ya da konuşarak değil ansızın yaptılar. Farklı bir grup kurup benim olduğum grupta konuşmayı vs kesmişlerdi. Dışarı çıkmadığım için onları sevmediğimi düşündüklerini söylediler ne dediysem ikna edemedim. Arkadaş edinmekte çok zorlanırım yıllarca bir başıma kaldım. Zaten kötüydüm daha kötü oldum. Depresyon hakkında fikirleri olmadıkları için dışarı çıksan düzelirdin bunu kendine sen yaptın dediler. Bizi kendin uzaklaştırdın gibi bir ton laf edildi. Aradan yıllar geçti bazıları özür diledi, seni daha şimdi anladık pişman olduk dediler. Çevredeki insanların depresyona olan duyarsızlığı ya da kafalarında kurdukları depresyon algısı depresyon hastasının kaderini belirliyor bazen. Hayat hala korkunç hala renksiz ben hala yalnızım ama çevremde insan da aramaz oldum. Diliyorum ki bugünler son bulur ve hayat renklerini geri kazanır. Kendini eskisine göre daha iyi hissetmene inan çok mutlu oldum. Benzer şeyler yaşadım ve seni dinlemek bana bir nebze iyi geldi. 23 yaşına girmek üzereyim ne okuduğum bölüme ilgim var ne eskiden ilgim olan şeylere bir sevgim kaldı. Gittiğim her yol çıkmaz yol sanki. OH İÇİMİ DÖKTÜM
Çok benzer şeyler yaşamış ve yazmışız?? Sana o kadar zorbalık etmelerine rağmen geriye dönüp özür dilemeleri her şeye rağmen tebrik edilesi. Yaptıklarını değiştirmez, özrün kabulünü hak etmez belki ama bunun üzerine düşünüp daha iyi bir akıl yapısına sahip olmaları güzel. Umuyorum ki gittiğin yol çiçek bahçelerinden, nefes kesen manzaralardan, huzurlu ormanlardan geçer. Zor olsa da umutlarımızı tomurcuklandırmamız gerek. Ve zor. Kocaman kucak gönderiyorum sana ♥ (Arkadaş grupları neden hep kahpelik yapıyor, ve hep kahpelik yapıyorsa diğerleri hangi evrende yaşıyor? Benim de bu yıl dahil olmaktan keyif aldığım bir arkadaş grubum vardı. Benden habersiz buluşup birçok kez bunu paylaştılar ve biri bile benimle konuşmadı, merak etmediler beni. Herhalde öcüyüm. Bir fikrim yok lol.)
@@deryatuna_ Cesaretlendirici yorumun için teşekkür ederim. Güzel dileklerini aynen sana iade ediyorum :) Eskiden olsa arkadaşım bana geri yazdığı için çok sevinir hiçbir şeyi umursamaz ve her şeyi affederdim. Zaman beni değiştirmiş olacak ki bir kez olsun yaşadığım bazı şeyleri hak etmediğimi düşündüm. Özrünü kabul ettiğimi, bazen insanların bazı şeyleri anlamlandırmak için zamana ihtiyacı olabileceğini ve onu anladığımı söyledim fakat arkadaşlığını reddettim. Her insan aynı değildir ama zamanında gösterdiğim olgunluğu (?) başkalarından beklememde yanlış bir şey yok. Çevreleri onlarca insanla dolup taşarken beni bir başıma bırakmış olmalarının yaralarını sarmak hala mümkün olmadı maalesef. Demem o ki sen kendine saygı duy, insanlar zaten birbirine takabildiğini takmaya çalışıyor, herkes kendi kuyruğundan asılıyor. Herkes kabul görmenin ve çıkarlarının peşinde. İyi insanlar ve arkadaşlar elbette var fakat gerçekten insanın kendinden başka dostu yok.
İçini döktüğün için ÇOK MUTLUYUM. İnsanların bilinçli olmayan bakış açılarından dolayı birçok kişi kendini yalnız hissediyor ve hissettiriliyor maalesef. Hatasını fark edip özür dileyen birisinin olması bile büyük bir olay gözümde artık 🫠 Sana büyük bir kısmını rengarenk geçirdiğin, zorlu zamanlar olduğunda da (bunu engelleyemezsin illa olacaktır) kendine yüklenmeden zaman tanıyarak bu zamanlarını atlattığın bir dönem diliyorum 🙌🏻
@@asloz1020 haksiz oldugun tek bir sozun yok. Senin yerinde olsam ben de kabul etmezdim, sadece bir nebze de olsa kisinin kendisi icin biraz gelismesi buruk bir sevinc gibi. Yine de mutlu etmez tabii. 💌💌 En iyileri senin olsun insallah.
Diziyi bitirene kadar salya sümük ağlamıştım çünkü ilk defa bir dizinin benim yaşadıklarımı bu kadar iyi yansıtmış olması çok etkilemişti sürekli kendimi sorguladım ve dizi bitince boşluk hissine düştüm uzun bir süre ne yapacağımı şaşırdım
Bir dinozor olarak, ben de bunu yaşadım diyebilirim. Tabii bizim zamanımızda terapi, ilgi-alaka hak getire… Lise sonda bir şey oldu; sanki hayat bir kavak yaprağı gibi soluverdi. Bir anda… Üstüne sorunlar, sorunlar, sorunlar… Dağıldık gittik, kendimi kendimden başka toplayacak kimse yoktu. Ama bir şekilde kurtulmayı başardım. Galiba yazı yazmaya ve platonik bir aşka tutundum. Zor zamanlardı. Geçti gitti. Bazen nasıl oldu da hayatta kaldım, ben bile şaşırıyorum. Şanslıymışsınız, öyle dostlarınız olduğu için… Her ne kadar başta yanlış anlasa da sizi önemseyen bir aileniz olduğu için… Günümüzde insanlar daha bilinçli… Mutlu oldum sizin adınıza… Ha, acısını tam yüreğimin ortasında hissettiğim bütün bu çöküşe rağmen videolarınız insana enerji veriyor ve olumlu motivasyon sağlıyor. Enerjiniz hiç bitmesin. 👏👏🧿❤️
Bu arada eğer okumadıysan "Sana Gül Bahçesi Vadetmedim "kitabını okumanı öneririm biraz tetikleyebilir ama dünyayla bir bağ kuramayıp karanlığa düşmüş, aşırı duyarlı, kimlik kavramını yitirip kendini bir yere ait hissedemeyen karakterin gözünden süreci anlatıyor..
24 25 yaşina gelmiş bir bekar bir insanın evlenmemiş olması gerçekten bir depresyon nedeni olabilir,nesil farkı olarak görebiliriz annenin bu sorusunu ve çok gülebiliriz,fazlaca güldüğümüz,fazlaca tepki verdiğimiz şeyler aslında gizlemeye calistigimiz istekler olabiliyor.İnsan degişmediki,sorguladiklari ,ihtiyaclari degismediki,annesi yaşamadı mı o durumları tabiki yaşadı,hep ben onlardan farkliyim kafasına giriyor yeni yeni hayatı sorgulayan insan,zaman geçtikçe sıradanım fikrine alışıyor,herkes gibi,herkesin yaşadığı gibi diyebiliyor.
Abla seninçok seviyorum,ama senden bir ricam var Bilmiyorum yapicak misin yoksa yapmiyacak misin,ama lütfen arka plan müzigini kaldirsan olur mu? Bence çok rahatsiz edici,senin sesini dinlemek istiyorum ama fon muzigi dikkatimi dagitiyor Hadi bakalım,şimdi başliyorum izlemeye videonu❤
Ya bu konuda çok arada kalmış durumdayım, daha önce arkaya ufak bir müzik koymam gerektiğini söyleyen ve isteyen insanlar vardı. Sonradan istemeyenler de oldu o yüxden atadan kaldım 🫠 Ama bunu oylatıp ona göre karar vereceğim teşekkürler fikrin için
@@nekomelll Videonu izledim ,çok zor bir donemden geciyormuşsun abla,gecmis olsun Benim annemde de sen dedigin belirtilerden vardi,biz ne kadar yardim etmeye calişsak da hic bir zaman yeterli olmadi,cunki onun yardim gormek istedigi insanlar biz degildik.Annem agir depresyondayken surekli sebepsiz yere agliyordu,boguluyordu,krize falan giriyordu.Gercekten cok kotu donemdi. Amma o donem bittikten sonra ben baya dusundum yasadiklarimiz uzerine ve anladim ki mesela hayatta diyelim ki 99 kişi sana yardim ediyor,ama o bekledigin sadece 1 kişiden yardim gormuyorsan,99 kişinin sana soyledigi seyler gercekten boş. Senin de durumunu o kadar iyi anliyorum ki,seni dinledikce hep annemin durumunu hatirladim Ben de bu ara baya bi depresyondayim,uyumuyorum,gece 3 e kadar bir seyler izliyorum,universiteye hazirlniyorum ama o modda deyilim. Odam,hayatim dusuncelerim darma dagin. Ama şu an toparlaniyorum,bugun kendimi iyi hiss etdim,seni de dinledim,daha iyiyim şu an. Odami da topladım,eger becere bilirsen hayatimi,dusuncelerimi ve zihnimi de toplayip hayatimi duzene koyacagim Cunki her sey o kadar anlamsiz geliyor ki bana,her gun digerinin aynisi 16 yaşimdayim,sanki geride kalmişim ,yani mesela yaşitlarimla kıyasta sanki hayati yaşamakta,hayattan zevk almakta geride kalmışim gibi hiss ediyorum Ev,ders ve susmak bilmeyen zihnim arasındaki bir dongudeyim Kendimi de senin gibi tek ifade ede bildigim yer youtube kanalım. Su an tek umudum videolarim ve insanlarin yorumlari,umarim bu karmaşanin icinde en azı 1 şeyden mutluluk duya bilirim Umarım her şey hayatında iyidir,çok değerli bir insansın.Bazen bunu hatirlamamız gerekir Lutfen kendine iyi bak ve bizi videosuz birakma Sevgilerle❤❤❤😊
Dinlerken sana değer veren ve seninle ilgilenen arkadaşlarının olmasına o kadar sevindim ki. Böyle insanlar gerçekten çok ender ve değerlidir çünkü. Umarım birbirinize hep bu şekilde destek olursunuz.
Zaman dilimi bile aynı, ben de iki yıl öncesinde hayatımın en korkunç zamanını yaşıyordum. Yıl olarak 2022 başlı başına fiyaskoydu zaten. Yılın sonuna doğru her şey daha da sarpa sardı. Hayatımda benim için yeri en özel olanı, evcil hayvanımı kaybettim. Hem de hiçbir hastalığı yoktu. Önceki gece beraber saatlerce oynamıştık. Okuldan eve dönerken telefonda öğrenmiştim. Bir saatlik dönüş yolu boyunca kendimden geçene kadar ağlamıştım. Sonraki aylar boyunca da korkunç hissetmiştim kaybı nedeniyle. Hayat ve yaşamak, çok anlamsız ve zorlama geliyordu bana o yokken. Bu süreci paylaştığım bazı arkadaşlarım senin de başına geldiği gibi bana umut verdi ve sonrasında ardını getirmedi. Hala arkadaşız ama içten bir bağ hissedemiyorum onlara karşı. Bu da beni bazen hem suçlu hem de öfkeli hissettiriyor. Bazı arkadaşlarım umut bile vermedi, duydu ve gününe devam etti. Tam o süreçte en yakın arkadaşımla aramız bozuktu. Ben canımı gömdükten bir ay sonra aramızı düzeltmek için ona buluşmayı teklif ettim. Önceden beni anlamasını beklediğim ama anlamadığını ve anlama algısının da olmadığını gördüğüm tüm kırgınlıklarımı anlattım ona. Onu kırmadan ama. Nihayet tüm şeffaflığımızla tekrar buluştuğumuza göre işler yoluna girer diye düşünüyordum. Buluştuğumuz akşam ayrılırken ona kaybımdan da bahsettim ve hiç yapmayacak olmama rağmen istemsiz bir şekilde ağlamaya başladım. Beni teselli de etti ama belki de o anlıktı, ben öyle anlıyorum. Sonrasında yalnızca birkaç hafta konuştuk. Sonuçta tartıştık ve bir daha asla konuşmadık. Ben ona zor bir zamandan geçtiğimi her zaman söylüyordum, illa destek olsun da istemiyordum (ki bana kalırsa insanın en yakının desteği olmalıdır ve çok önemlidir) ama anlayış göstermesini beklerdim. Yılın ilk yarısında zaten şahit olmuştu diğer problemlere ama anlayış... Kendi hayatında da ters giden şeyler vardı ama belki de ben ona fazla geldim, bilemiyorum.
Her neyse, şu an ona o kadar odaklanmıyorum. Koptuktan sonra da odaklanmıyordum çünkü bilin ki bu dünyanın var olma sebebi sizsiniz. Siz yokken dünyanın ne anlamı var? Dünyanızı kendiniz için en güzel haliyle var edin, kimsenin sizi zedelemesine, üzmesine mahal vermeyin.
İnsanlardan ve ilişkilerden soğudum. İnsanlara kendimi açan ya da karşı tarafa bağlanan/güvenen bir yapım zaten pek yoktu, sonuçta resmen eksileri görmüş oldum bu açıdan. O dönemle kendimi kıyasladığımda o kadar kötü değilim ama çok iyi de değilim. İdare ediyorum. Bu yıl içinde de çok kez tekrar kötüleştim, hayattan ve yaşamdan tamamen tiksinti duyarak yaşıyordum her günü. Bu arada bir yıl öncesinde ben de psikiyatri randevusu aldım ama doktorun ilgisizliğini de gördükten sonra daha da peşine düşmedim. Şu an sınava hazırlanıyorum, insanlarla iletişimim minimum düzeyde. Çok da aramıyorum, bu da ilginç denebilir bir şey belki ama. Umarım ileride hayatım biraz daha sıcak renkler ve insanlarla donatılmış olur. Ben de böyle içimi bir tanker dolusu boşaltmış oldum.
Bu sürecinde çok fazla olmaması gereken tepki ve yaklaşımla karşı karşıya kalmışsın, gittiğin psikiyatristen aldığın his de üzerine tam oturmuş gibi bu olay zincirinin. Ama bunlar, bu insanlar senin karşılaşabileceğin ya da karşılaştığın insanların çok ama çok ufak bir kısmını oluşturuyor. Biraz uzaklaşıp baktığında olaylara bunu ayırt edebilirsin. O yüzden umutsuzluğa kapılmadan bir sınav dönemi geçirmeni dilerim 🫶🏻 Eminim bir yerlerde kendi insanların vardır ve onlarla karşılaşacaksın ✨
@@recessionn kesinlikle katiliyorum. Kabullenmesi zor seyler maalesef ama bir yerde hayatin getirdikleri bunlar. Bu yil mezun yilim, gecen yila kiyasla kendimi gelistirdigimi gozlemleyebiliyorum ama cok iyi bir sonuc cikarmam gerek, onun da gerginligi oluyor bazen ama simdilik iyi sayilirim. Hayat sutliman olmasa da bu haliyle cok sukur ki daha iyi. Tavsiyelerin ve destegin icin tesekkur ederim. Bakalim, beklenti kurmuyorum pek ama umarim zorluklarin ardindaki guzelliklerle bulusabiliriz, oradalarsa eger 💌💌
@@nekomelll bu arada psikiyatristle konusamadim bile. Ufak ufak hafizamin bulanik oldugundan bahsediyordum kan ver abicim deyip postaladi haha. Insanin kendine sahip cikmasi gercekten onemli. Guzel dileklerin icin cok tesekkur ederim. Daha iyileri senin olsun insallah 🤍🤍
@@recessionn cok cok cok tesekkur ederim guzel sozlerin icin minnettarim 💗💗 daha iyileri senin olsun insallahh
@@deryatuna_ bir tanesinin afedersin dangalaklığı ile yoluna devam edip kendini kötü hissetme, inan seni dinleyecek ve işini daha güzel yapan bir sürü kişi vardır. Yardıma ihtiyacın olduğunu hissettiğinde tekrardan yeni birilerinden destek almayı ihmal etme 🫶🏻
Bende anksiyete ve depresyon yaşamıştım ve bayağı uzun sürmüştü.ilk başta hiç destek görmemiştim suçlanmıştım kimse beni anlamıyordu bende kendimi anlamıyordum zaten ama etrafınızdaki insanlar durumu daha da vahim hale getirebiliyor.suçlandıkça kendinize daha da yükleniyorsunuz maalesef ama sonunda pes etmezseniz kurtulabiliyorsunuz.
Her söylediğin şeyi o kadar iyi anlıyorum ki Melisa.Bende böyle bir süreçten geçtim ve şuan çok iyiyim.Eğer hala dinlenilmek istiyorsan gerçekten koşarak gelirim seni dinlemeye.Hangi şehirde olduğunu bile bilmiyorum ama kalkar gelirim emin ol . Mutlu olmayı sonuna kadar hakediyorsun ve çok iyi ilerliyosun yolun sonunda çok mutlu olacağından eminim. Kendine hep çok iyi bak çok seviliyorsun ❤❤
O kadar yorgun bir anımda okudum ki bu yorumu ilaç gibi geldi, çok teşekkür ediyorum benim için düşündüğün bütüüüün güzellikler hep seninle olsun 🫶🏻🫶🏻🫶🏻
@nekomelll Asıl sen bana ne kadar iyi geldiğini bilseydin kendinde gurur duyardınnn❤️ dediğim gibi bi gün bi masada saatlerce konuşmayı çok isterim karabükte okuyorum ama dinlenilmek istediğin an gerçekten gelirim çabanla ve çabamla gurur duyuyorum ❤️
Lisedeyken, depresif olmaya yatkın birisi olmama rağmen arkadaşlarımdan ve hobilerimden o kadar keyif alırdım ki; okula gitmek de eve gelmek de benim için bir motivasyondu. Çok güzel arkadaşlarım vardı. Liseden sonra da bağlarımızı koparmamıştık. Bir dönem ciddi bir depresyona girdim. 1 2 yıl boyunca buluşmalara gelecek pek enerjim olmadığı için ayda bir kere falan dışarı çıkıp arkadaşlarımı görürdüm. Ama kimin ne ihtiyacı olsa mesajlarda ya da telefonda yardımcı olmaya çalışır tüm vaktimi onlara verirdim. Depresyonda olduğumu, çok kötü olduğumu biliyorlardı. Fakat çok sevdiğim arkadaşlarım -5 kişilik bir grup- sırf dışarıda onlarla görüşecek enerjim olmadığı için beni hayatlarından çıkardı. Bunu dürüst bir şekilde ya da konuşarak değil ansızın yaptılar. Farklı bir grup kurup benim olduğum grupta konuşmayı vs kesmişlerdi. Dışarı çıkmadığım için onları sevmediğimi düşündüklerini söylediler ne dediysem ikna edemedim. Arkadaş edinmekte çok zorlanırım yıllarca bir başıma kaldım. Zaten kötüydüm daha kötü oldum. Depresyon hakkında fikirleri olmadıkları için dışarı çıksan düzelirdin bunu kendine sen yaptın dediler. Bizi kendin uzaklaştırdın gibi bir ton laf edildi. Aradan yıllar geçti bazıları özür diledi, seni daha şimdi anladık pişman olduk dediler. Çevredeki insanların depresyona olan duyarsızlığı ya da kafalarında kurdukları depresyon algısı depresyon hastasının kaderini belirliyor bazen. Hayat hala korkunç hala renksiz ben hala yalnızım ama çevremde insan da aramaz oldum. Diliyorum ki bugünler son bulur ve hayat renklerini geri kazanır. Kendini eskisine göre daha iyi hissetmene inan çok mutlu oldum. Benzer şeyler yaşadım ve seni dinlemek bana bir nebze iyi geldi. 23 yaşına girmek üzereyim ne okuduğum bölüme ilgim var ne eskiden ilgim olan şeylere bir sevgim kaldı. Gittiğim her yol çıkmaz yol sanki. OH İÇİMİ DÖKTÜM
Çok benzer şeyler yaşamış ve yazmışız?? Sana o kadar zorbalık etmelerine rağmen geriye dönüp özür dilemeleri her şeye rağmen tebrik edilesi. Yaptıklarını değiştirmez, özrün kabulünü hak etmez belki ama bunun üzerine düşünüp daha iyi bir akıl yapısına sahip olmaları güzel. Umuyorum ki gittiğin yol çiçek bahçelerinden, nefes kesen manzaralardan, huzurlu ormanlardan geçer. Zor olsa da umutlarımızı tomurcuklandırmamız gerek. Ve zor. Kocaman kucak gönderiyorum sana ♥ (Arkadaş grupları neden hep kahpelik yapıyor, ve hep kahpelik yapıyorsa diğerleri hangi evrende yaşıyor? Benim de bu yıl dahil olmaktan keyif aldığım bir arkadaş grubum vardı. Benden habersiz buluşup birçok kez bunu paylaştılar ve biri bile benimle konuşmadı, merak etmediler beni. Herhalde öcüyüm. Bir fikrim yok lol.)
@@deryatuna_ Cesaretlendirici yorumun için teşekkür ederim. Güzel dileklerini aynen sana iade ediyorum :) Eskiden olsa arkadaşım bana geri yazdığı için çok sevinir hiçbir şeyi umursamaz ve her şeyi affederdim. Zaman beni değiştirmiş olacak ki bir kez olsun yaşadığım bazı şeyleri hak etmediğimi düşündüm. Özrünü kabul ettiğimi, bazen insanların bazı şeyleri anlamlandırmak için zamana ihtiyacı olabileceğini ve onu anladığımı söyledim fakat arkadaşlığını reddettim. Her insan aynı değildir ama zamanında gösterdiğim olgunluğu (?) başkalarından beklememde yanlış bir şey yok. Çevreleri onlarca insanla dolup taşarken beni bir başıma bırakmış olmalarının yaralarını sarmak hala mümkün olmadı maalesef. Demem o ki sen kendine saygı duy, insanlar zaten birbirine takabildiğini takmaya çalışıyor, herkes kendi kuyruğundan asılıyor. Herkes kabul görmenin ve çıkarlarının peşinde. İyi insanlar ve arkadaşlar elbette var fakat gerçekten insanın kendinden başka dostu yok.
İçini döktüğün için ÇOK MUTLUYUM. İnsanların bilinçli olmayan bakış açılarından dolayı birçok kişi kendini yalnız hissediyor ve hissettiriliyor maalesef. Hatasını fark edip özür dileyen birisinin olması bile büyük bir olay gözümde artık 🫠 Sana büyük bir kısmını rengarenk geçirdiğin, zorlu zamanlar olduğunda da (bunu engelleyemezsin illa olacaktır) kendine yüklenmeden zaman tanıyarak bu zamanlarını atlattığın bir dönem diliyorum 🙌🏻
@@asloz1020 haksiz oldugun tek bir sozun yok. Senin yerinde olsam ben de kabul etmezdim, sadece bir nebze de olsa kisinin kendisi icin biraz gelismesi buruk bir sevinc gibi. Yine de mutlu etmez tabii. 💌💌 En iyileri senin olsun insallah.
Seviliyorsun ablaa unutmaa
TEŞEKKÜR EDERİM
Diziyi bitirene kadar salya sümük ağlamıştım çünkü ilk defa bir dizinin benim yaşadıklarımı bu kadar iyi yansıtmış olması çok etkilemişti sürekli kendimi sorguladım ve dizi bitince boşluk hissine düştüm uzun bir süre ne yapacağımı şaşırdım
Dizinin birkaç bölümü aynı bu şekilde hissettiedi bana, ne yapacağımı ve ne düşüneceğimi bilemediğim anlarıma sebep oldu bu dizi
@@nekomelll benim için de en azından birşeylerin farkına vardık
@@redlights.08 aynen öyle 🥺
Bir dinozor olarak, ben de bunu yaşadım diyebilirim. Tabii bizim zamanımızda terapi, ilgi-alaka hak getire… Lise sonda bir şey oldu; sanki hayat bir kavak yaprağı gibi soluverdi. Bir anda… Üstüne sorunlar, sorunlar, sorunlar… Dağıldık gittik, kendimi kendimden başka toplayacak kimse yoktu. Ama bir şekilde kurtulmayı başardım. Galiba yazı yazmaya ve platonik bir aşka tutundum. Zor zamanlardı. Geçti gitti. Bazen nasıl oldu da hayatta kaldım, ben bile şaşırıyorum.
Şanslıymışsınız, öyle dostlarınız olduğu için… Her ne kadar başta yanlış anlasa da sizi önemseyen bir aileniz olduğu için… Günümüzde insanlar daha bilinçli… Mutlu oldum sizin adınıza…
Ha, acısını tam yüreğimin ortasında hissettiğim bütün bu çöküşe rağmen videolarınız insana enerji veriyor ve olumlu motivasyon sağlıyor. Enerjiniz hiç bitmesin.
👏👏🧿❤️
Bir şekilde kurtulmayı başarmanıza sevindim, teşekkür ediyorum
Bu arada eğer okumadıysan "Sana Gül Bahçesi Vadetmedim "kitabını okumanı öneririm biraz tetikleyebilir ama dünyayla bir bağ kuramayıp karanlığa düşmüş, aşırı duyarlı, kimlik kavramını yitirip kendini bir yere ait hissedemeyen karakterin gözünden süreci anlatıyor..
Hayır okumadım 🥺🥺 Alayım en kısa zamanda
@nekomelll 💝💝
24 25 yaşina gelmiş bir bekar bir insanın evlenmemiş olması gerçekten bir depresyon nedeni olabilir,nesil farkı olarak görebiliriz annenin bu sorusunu ve çok gülebiliriz,fazlaca güldüğümüz,fazlaca tepki verdiğimiz şeyler aslında gizlemeye calistigimiz istekler olabiliyor.İnsan degişmediki,sorguladiklari ,ihtiyaclari degismediki,annesi yaşamadı mı o durumları tabiki yaşadı,hep ben onlardan farkliyim kafasına giriyor yeni yeni hayatı sorgulayan insan,zaman geçtikçe sıradanım fikrine alışıyor,herkes gibi,herkesin yaşadığı gibi diyebiliyor.
Benim de depresyon ve anksiyetimi kabullenip terapi almam 1 sene sürdü😢 berbat dönemlerdi, umarım kimse yaşamaz🤧
Sanırım bazı şeyleri kabullenmesi böyle oluyor
@@nekomelll evet,sanırım. Kendinde olunca kabullenemiyor insan
Abla seninçok seviyorum,ama senden bir ricam var
Bilmiyorum yapicak misin yoksa yapmiyacak misin,ama lütfen arka plan müzigini kaldirsan olur mu?
Bence çok rahatsiz edici,senin sesini dinlemek istiyorum ama fon muzigi dikkatimi dagitiyor
Hadi bakalım,şimdi başliyorum izlemeye videonu❤
Ya bu konuda çok arada kalmış durumdayım, daha önce arkaya ufak bir müzik koymam gerektiğini söyleyen ve isteyen insanlar vardı. Sonradan istemeyenler de oldu o yüxden atadan kaldım 🫠 Ama bunu oylatıp ona göre karar vereceğim teşekkürler fikrin için
@@nekomelll
Videonu izledim ,çok zor bir donemden geciyormuşsun abla,gecmis olsun
Benim annemde de sen dedigin belirtilerden vardi,biz ne kadar yardim etmeye calişsak da hic bir zaman yeterli olmadi,cunki onun yardim gormek istedigi insanlar biz degildik.Annem agir depresyondayken surekli sebepsiz yere agliyordu,boguluyordu,krize falan giriyordu.Gercekten cok kotu donemdi.
Amma o donem bittikten sonra ben baya dusundum yasadiklarimiz uzerine ve anladim ki mesela hayatta diyelim ki 99 kişi sana yardim ediyor,ama o bekledigin sadece 1 kişiden yardim gormuyorsan,99 kişinin sana soyledigi seyler gercekten boş.
Senin de durumunu o kadar iyi anliyorum ki,seni dinledikce hep annemin durumunu hatirladim
Ben de bu ara baya bi depresyondayim,uyumuyorum,gece 3 e kadar bir seyler izliyorum,universiteye hazirlniyorum ama o modda deyilim.
Odam,hayatim dusuncelerim darma dagin.
Ama şu an toparlaniyorum,bugun kendimi iyi hiss etdim,seni de dinledim,daha iyiyim şu an.
Odami da topladım,eger becere bilirsen hayatimi,dusuncelerimi ve zihnimi de toplayip hayatimi duzene koyacagim
Cunki her sey o kadar anlamsiz geliyor ki bana,her gun digerinin aynisi
16 yaşimdayim,sanki geride kalmişim ,yani mesela yaşitlarimla kıyasta sanki hayati yaşamakta,hayattan zevk almakta geride kalmışim gibi hiss ediyorum
Ev,ders ve susmak bilmeyen zihnim arasındaki bir dongudeyim
Kendimi de senin gibi tek ifade ede bildigim yer youtube kanalım.
Su an tek umudum videolarim ve insanlarin yorumlari,umarim bu karmaşanin icinde en azı 1 şeyden mutluluk duya bilirim
Umarım her şey hayatında iyidir,çok değerli bir insansın.Bazen bunu hatirlamamız gerekir
Lutfen kendine iyi bak ve bizi videosuz birakma
Sevgilerle❤❤❤😊