ทวงรักเมียไร้ทะเบียน | จบตอนเดียว

** โปรย **
โรสพบหมอตามนัดช่วงเช้าและกลับไปทำงานร้านขนมไทยแม่ทองเพชร ว่าที่คุณแม่ยิ้มสดใสกับลูกค้ารายแรกของเวลาบ่าย
หญิงวัยชราเดินมาสองคน คนหนึ่งแต่งตัวดีดูภูมิฐานขยับเข้ามาดูตู้กระจก แล้วสั่งซื้อขนมไทยสองสามอย่าง ในนั้นมีกล้วยไข่เชื่อม ขนมถั่วแปบและขนมกล้วย ก่อนสายตาภายใต้แว่นจะจ้องไปที่ท้องของแม่ค้าสาว
“สามีไปไหนละหนู ทำไมปล่อยให้คนท้องใกล้คลอดมาทำงาน” คำถามนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยิน โรสเพียงยิ้มแล้วตอบท่านไปว่า
“สามีเสียแล้วค่ะ” แรงถีบเบาๆ ตรงผนังหน้าท้อง ราวกับต่อต้านว่า...พ่อหนูยังอยู่นะแม่
“เป็นอะไรล่ะ ถึงเสีย” หญิงชรามองท้องยุบยาบของคนท้องกำลังคาดคะเนว่า ยัยหนูคนนี้มีอายุครรภ์ได้กี่เดือนแล้ว
“เอ่อ...อุบัติเหตุค่ะ” โรสตอบพลางเอามือลูบท้องเบาๆ ขอโทษลูกน้อยที่กล่าวหาว่าพ่อของหนูตายแล้ว ทั้งเธอและเขาก็เหมือนตายจากกันทั้งเป็น
“โถลูกเอ๊ย...ยังสาวยังแส้เป็นม่ายเสียแล้ว” แววตาของคนสูงวัย ทอดมองอย่างสงสาร
“คุณป้าจะรับอะไรเพิ่มอีกหรือเปล่าคะ”
“เอาแค่นี้จ้ะ”
หญิงสูงวัยจ่ายแบงค์สีเทา แล้วเดินออกจากร้านไม่รอรับเงินทอน
“คุณป้าคะ รับเงินทอนก่อนค่ะ”
“เก็บไว้เถอะหนู ป้าให้ทิป” คุณป้าใจดีหันมายิ้มอ่อนโยน ภายในใจนึกเสียดาย ที่คุณแม่อายุยังน้อย ต้องกลายเป็นม่าย นางสงสารกับโชคชะตาของหญิงสาวคนนี้
“แต่ว่า...หนู..เอ่อ” โรสเกรงใจกับค่าทิปมากกว่าค่าซื้อขนม ถึงจะจนแต่ก็ตั้งมั่นกับการหาเลี้ยงปากท้องอย่างสุจริต
“รับไว้เถอะ ผู้หญิงเลี้ยงลูกคนเดียวน่ะมันลำบาก” นางยืนกรานไม่รับ โรสจึงยกมือไหว้อย่างตื้นตันใจ
“ขอบคุณค่ะ คุณป้า”
“เลี้ยงลูกให้ดีๆ นะหนู ป้าไปละ”
นางกล่าวแล้วเดินไปขึ้นรถตู้สีขาวที่จอดหน้าร้าน
โรสก้มมองเงินในมือแล้วยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะเผลอคิดถึงคนไกลเกินเอื้อม หากว่าเป็นพ่อของลูก มันคงเป็นเพียงเศษเงิน แต่สำหรับหล่อนแล้ว มันต่อชีวิตสองแม่ลูกได้อีกหลายวัน
#นิยายรัก #นิยายรักดราม่า #จบในตอน #พระพายนิยายเสียง