wiem coś o tym jestem uciurana 42 lata ...oj nie patrzymy nadal w jednym kierunku ... młodzi kto ma uszy niech słucha o. Adama ... życie jest jedno i jest bardzo piękne ...
Witam Ojcze Adamie (oraz wszyscy Langustowicze), od razu przepraszam za długi komentarz. Na początku ogólnie: Dziękuję za kolejne Pachnidła - to wspaniała seria konferencji, które były mi bardzo potrzebne. Wiele wyjaśnienia przyniosły mi te odcinki (szczególnie "O pewności", "O staraniach" i O ławce""), bo wiele takich relacji widzę w swoim życiu lub chciałbym w swoim życiu widzieć. Ale do meritum i do konkretu. Człowiek jest istotą społeczną, "trzciną myślącą", więc dąży do spełnienia swoich pragnień i zaspokojenia potrzeb. Aby tego dokonać rozwijamy otrzymane o Boga talenty, które zostały w nas "zasadzone". Dzięki pomocy bliskich możemy odkrywać to nasze pole możliwości, umiejętności i postaw, w które wtłoczyło nas Boże Miłosierdzie. Do tego dochodzi jeszcze wolna wola, która pozwala na wybór ścieżki życiowej i specjalizację. W kontekście dzisiejszej konferencji zgadzam się, że potrzebujemy "ogrodnika", którego rozumiem przez osobę najbliższą naszemu sercu i rozumowi - którą my także rozumiemy w sposób na tyle pełny, że pozwala nam to na zaangażowanie. Zastanawiając się szczerze w głębi siebie, mówimy sobie o swoich perspektywach oraz planach (o tym co ma "wyrosnąć na naszym polu"). Nie poznamy jednak przyszłości przed jej przyjściem. Stąd też wybór "ogrodnika" jest w pełni naszym wyborem, do którego dopiero zapraszamy Boga. Zadajmy sobie więc pytanie: Co nas zadowala? Czy chcemy żyć tylko "jakoś"? [7:56] Czy też może pragniemy dopełnienia? Przysłowie mówi, że "przeciwieństwa się przyciągają", ale z perspektywy przesłuchanego Pachnidła wnioskuję, że szukamy podobieństw [9:25]. Zresztą podobne zdanie mają również psychologowie. Pozwolicie, że zacytuję fragmenty artykułów znalezione na stronach abcZdrowie oraz Wiedzoholik [pozwolicie, bo nie macie wyboru :D]: "Dopasowanie charakterów wydaje się być istotną kwestią dla trwałości związku. Jednak często dzieje się tak, że to, czym imponował nam partner w okresie zalotów, na etapie sformalizowanego związku stanowi źródło frustracji i niezadowolenia." "Psychologowie zdemaskowali popularne przekonanie mówiące, że „przeciwieństwa się przyciągają” - w toku badań wykazali, że ludzie czują przyciąganie tylko do tych, którzy posiadają te same poglądy i wartości, co oni [...] W toku badań wykazano, że ludzie zazwyczaj nie zmieniali swoich poglądów w kluczowych kwestiach i najlepiej czuli się komunikując się głównie z tymi, którzy podzielali ich punkt widzenia." Wracamy więc do umiejętności zaspokojenia pragnień "pola/ogrodu", aby ten przynosił owoc [11:14]. Wraca też kwestia zaangażowania. Bycie ze sobą w małżeństwie nie ma być "jakieś", ale ma być wspaniałe. Jak osiągnąć taki związek? W wolności obu osób rozwijać wspólne zainteresowania, trwać w bliskości, "aby byli jedno" [15:58]. Napadła mnie smutna refleksja: Czy my jesteśmy zdolni do takiej miłości? Szybko z odsieczą przyszedł ojciec Adam, który pokazał w konferencji przykłady rodzin, które żyją wspólnie. "Można?" "Można!" Tylko trzeba budować związek świadomie. Widzę, że mamy podobną definicję "chwileczki" [20:08]. Genialna perspektywa wspólnego świata, który w swojej niedoskonałości jest doskonały (a nie jedynie wystarczający), który pali żarem oboje partnerów [21:30] dodatkowo zbudowany w okresie narzeczeństwa, a nie małżeństwa. Po coś to narzeczeństwo przecież jest, nieprawdaż? Chociaż odnoszę wrażenie, że niektórzy wchodzą w ten etap pod presją społeczną rodziny i traktują go podobnie jak okres przednarzeczeński. Chyba jednak narzeczeństwo powinno coś zmieniać? Wyjaśnijcie mi moi drodzy, jak wy rozumiecie ten etap w życiu człowieka. Dzieci zmieniają niesamowicie rodzinę, ale tak powinno być. Zgadzam się też z ojcem Adamem, że powinny one po wyjściu z domu muszą iść swoją ścieżką. Jezus powiedział kiedyś, że "(...) opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało." [Mt 19, 5-6] Moim zdaniem wspaniałe podsumowanie konferencji przez ojca Adama [30:58]: "W prawdziwym związku powinno być tak, że nie sobie wyobrażasz związku bez tej drugiej osoby, nie dlatego, że ci za nią tęskno, ale dlatego, że ona w pewien sposób kształtuje Twoje życie." Potrzeba człowiekowi takiego "pola". Wypisałem się z moich przemyśleń, więc zapraszam teraz do konstruktywnej dyskusji. Proszę tylko o wzajemny szacunek w komentarzach ;)
Bardzo mi pomogła ojca konferencja.Dzieki niej wiem co zrobić.Nie wiedziałam wcześniej co mam w sytuacji,w której jestem począć. Dziękuje za wszystkie nagrania ojca bo pomagają mi w życiowych wyborach i decyzjach.Pozdrawiam Kasia :)
Masz rację, Bracie Misiu. Najlepszy prezent jaki rodzice moga ofiarować dzieciom to własna rodzicielska niezależność i umiejętność odnajdowania szczęścia i sensu w każdym nowym dniu. Puste gniazdo nie musi być aż takie smutne, może być oaza spokoju.
Jesteś tak dobry dla nas ojcze Adamie, nagrywasz wszystkie filmiki z myślą o tym żebyśmy byli jak najbliżej Boga naszego najukochańszego taty, dziękuję.
Ojcze Adamie, emigracja ( zwlaszcza do Irlandii, malej i spokojnej) pomaga zblizac ludzi w zwiazkach i latwiej iest angazowac sie wzajemnie w swoje 'poletka'. Tak to juz jest na obczyznie. Tez mieszkam w Dubline, mam meza od 27 lat a nasze swiaty sie kapitalnie przenikaja. Nasze zycie to nasza wspolna, szalona pasja. Dzieci mamy od 26 lat z radoscia patrzymy jak sie 'odczepiaja wreszczcie'.
Ojcze a co mam zrobić jeżeli 18 lat temu o tym nie wiedziałam i jestem w małżeństwie gdzie każdy ma swój oddzielny świat ( są jeszcze dzieci) mąż nie chce nic zmieniać ani budować, jest mu wygodnie a ja cierpię i jestem samotna? Dziękujcie młodzi Bogu że postawił na waszej drodze takiego Ojca.
Nie przesadzaj :-) Nie tylko Ojciec o tym mowi to raz, wystarczy szukac zrodel, a po drugie nigdy nie jest za pozno zeby walczyc o swoje malzenstwo, o ile zaprosi sie do tego Boga. Dla Niego nie ma rzeczy niemozliwych.
witam, więc pociągnij go za sobą do życja, jeżeli w tobie zobaczy radość, szczęście i młodość, a o tym Beti napisała w drugiej części, to za kim pobiegnie?
Aga. Bardzo, bardzo dobrze cię rozumiem. To nie jest takie proste. Czas który jest za wami (nami),dzieci, historia życia to wielki bagaż .Ja jestem w tym temacie podobnie bezradna. Chyba trzeba zacząć od jakiejś jednej, wspólnej rzeczy, choćby się miało poczucie ogromnej sztuczności. l koniecznie z Duchem św., bo inaczej można przestać zanim się zacznie. To naprawdę nie są żadne rady a tylko próba przekazania nadziei, że warto spróbować bo dopóki żyjemy to nasze małżeństwa są szansą na miłość po prostu.
Moi rodzice są moim światem, mam 38lat i jestem dzieckiem. Ponad 10 lat temu się rozwiedli, od tego czasu mieszkam raz z mamą raz z tatem, robię za adwokata, były czasy tylko kłótni i płaczu, wiem jak wyglądają kiedy są na dnie, serce krwawi, tak ich kocham i tak bym chciała aby byli szczęśliwi. Kiedy rodzice się rozwodzą, a jest małe dziecko, to ten dzieciak czuje się opuszczony, duże dziecko czuje ból rodziców, nagle życje okazuje się kłamstwem, analizuje się każdą sytuację prawda, fałsz, szczęście?.. i jakim ja byłam okropnym dzieckiem. Wychodzę z domu, jednego i drugiego, bo ja się zmieniłam, odnalazłam Boga i oddaję to jemu, zrozumiałam, że to nie jest w mojej mocy, wkońcu :) już potrafią ze sobą rozmawiać, nawet ładnie, będę sie dalej modliła, Bóg potrafi wszystko, on wie czego ja chcę, jestem tylko dzieckiem, a teraz idę szukać kształtów mojej duszy paa a :)
Kolejna wspaniała konferencja, otwiera oczy na kolejny ważny aspekt. Jednak im więcej się dowiaduję, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że dobrze jest, że jestem sam i lepiej będzie jeśli tak pozostanie.
No bez przesady :-) Nie idziemy na latwizne!:-) Chrzescijanstwo to nieustanna praca nad soba, zmiana myslenia, postaw i rozwojem :-) Tez bym chciala sobie odpuscic cala ta droge, ale kazdy z nas ma zadanie do wypelnienia na ziemi :-) Nie ma lekko :-)
I tu pojawia się mój cały problem. Co w sytuacji, gdy mój świat nie istniej bez tej drugiej osoby, ale jej świat istniej bez mojej obecności. Bo łatwo się mówi, skończy to np. po 2 latach. Ale co ma zrobić ta osoba, która "straciła świat".
Ojcze Adamie. Bardzo podobają mi się Twoje konferencje! Lecz mam kilka uwag co do "małżeńskich mądrości". Zastanawia mnie to dlaczego Tak mało dajesz wolności wyboru Swoim rodzicom. Pies jako członek rodziny (zastępczy syn) pozwala im być szczęśliwymi. Na podstawie obserwacji moich bliskich (50 lat po ślubie) nie znam jednego przepisu na udane życie małżeńskie - są kompletnie różne. Te poletka są takie same, kompletnie różne i misz masz (czyli trochę z jednych trochę z drugich) jedno co Te małżeństwa łączy to wspólne wartości. Jedno co, jest istotne i ważne to MAŁŻEŃSTWO jako związek (trwały i nierozerwalny) dwóch osób, nie jako kontrakt na kredyt, mieszkanie, dzieci czy psa.
Jestem 30 lat po ślubie, i wcale nie jest tak wesoło, wcale sie umiem śmiać ,nie słyszę nic śmiesznego w przekazie ojca Adama. Szkoda ze nie było wcześniej takiej możliwości słuchania nauk, a ten ciężar porażki jest nie do udzwigniecia,. Wyciągajcie wszystko z nauk niczym z cytryny sok,bo potem jest juz sucha skórka. Ona jest nijaka ,nie uratowania.
Jedno pytanie może ktoś mi wytłumaczy Pawlukiewicz mówi " Nie wolno.sie od drugiej osoby uzależnić, nie wolno mowic że " zyc bez Ciebie nie mogę " bo to sie źle skonczy, mamy żyć Bogiem." A tutaj mamy tak zyc taka osobę znaleźć bez której życia sobie nie wyobrażamy Gubie sie kto mi to wyjaśni ?
Wydaję mi się, że w przypadku tego pierwszego chodzi o to, żeby nie być taką osobą uwieszoną na kimś, takim bluszczem co się oplecie i nie ma swojego życia nic tylko z wszystkiego rezygnuje dla drugiej osoby, byleby tylko była zadowolona, byle nie odeszła, nie zostawiła, bo zginę bez niej, ale w takim złym kontekście - nie z powodu, że naprawdę kocham tylko ktoś przyszedł, jest, raz lepszy raz gorszy, ale jest, zrobię wszystko, żeby to utrzymać, bo sam(a) ginę. A Szustakowi moim zdaniem chodzi o to, że to nie może być osoba z którą się spoko żyje, ale jak się trafi ktoś podobny, a taki co nie będzie jak ten np. palił, albo tyle grał, albo miał gdzieś coś pomóc w domu to tamten mi się bardziej spodoba, tylko żeby to była taka osoba, że wiesz że chcesz ją i nikogo innego, bo ona choć na pewno nie idealna to czujesz że jest taka twoja.. pozdrawiam, tak to rozumiem :)
@@syli7536 Czyli ma być taka osoba bez której życia sobie nie wyobrażamy ale i tak jest druga za Bogiem. Nie na 1 miejscu. Dzięki za podjęcie tematu :)
chciałabym prosić o coś więcej na temat grzechów przeciwko duchowi świętemu, jak je rozpoznać? np. czy każdy rodzaj zazdrości jest grzechem przeciwko duchowi świętemu? czy ktoś mógłby mi wskazać - może było we wcześniejszych odcinkach? śledzę wszystkie, ale od niedawna. Ogromnie dziękuję z góry
Aga S są podane konkretne podane grzechy przeciwko Duchowi Świętemu. poszukaj w necie lub KKK :-) zazdrość jest uczuciem, wiec w ogóle nie jest grzechem, co najwyżej słabością, bo uczucia są neutralne moralnie. grzechem moze być to, co zrobisz pod wpływem zazdrości. moze to być grzech ciężki np, zabójstwo lub lekki, np. złe słowo. ale zazdrość moze być też próbą i wtedy najlepiej przyjść do Jezusa i On to uzdrowi :-) polecam takze książkę lub audiobook ks. Krzysztofa Grzywocza Uczucia niekochane. sa tam ciekawe rzeczy, nie tylko o zazdrości :-) pozdrawiam, mam nadzieję że trochę pomoglam:-)
@@erasalams61 proszę zmień też ton dyskusji, ponieważ wywyszanie sie i impertynenckie slowa, wypowiadanie sie z lekcewazeniem o innych, ktore mozna wyczytac z Twojego sposobu wypowiadania sie, to grzech :)
Drogi Ojcze Adamie, serdecznie Cię pozdrawiam! Mam do ojca prośbę, czy mógłby się ojciec w jakiś sposób odnieść do dogmatów maryjnych w ramach swoich filmików. Swego czasu moje poszukiwania duchowe zawiodły mnie na Msze trydenckie. Wszystko pięknie, tylko że mało brakowało a odeszłabym z KK. Wywody n.t. kobiecości Maryi, dosłowne traktowanie sensu Niepokalanego poczęcia, do bólu biologiczna interpretacja dziewictwa Maryi, krótko mówiąc mało dyskretne zaglądanie Matce Bożej pod sukienkę.. Ciągłe powtarzanie, że rodzenie w bólach to konsekwencja grzechu pierworodnego itd. Taki sposób patrzenia na Maryję trąci myszką, ale nadal pokutuje wśród wielu teologów. Co więcej jest zaprzeczeniem człowieczeństwa Maryi i Jezusa. Jako żona i matka dwójki dzieci nie jestem w stanie przyjąć takiego spojrzenia zarówno na swoje macierzyństwo, jak i na wyjątkowe w dziejach macierzyństwo Maryi. Nie było jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło... Mój kryzys wiary zawiódł mnie do poszukiwania prawdy. I tak na przykład kard. Muller w swojej dogmatyce katolickiej pisze o tym zupełnie inaczej. To podejście zgodne z Soborem Vat. II Pozdrawiam
Hejka.. wiem, że to wgl nie na temat, ale mam pytanio prośbę. Jest tu może ktoś z Legnicy ? Bardzo bym chciał poznać osoby nie takie same jak ja, ale z ktorymi mógł bym wejść w jakas wspólnotę. :) z góry dziękuję. Ojcze Adamie Ty szczesciarzu ;) Życzę jeszcze więcej szczęścia i łaski płynącej od Boga. Proszę też was o modlitwe by Adaś zbierał duże plony a spichlerz w był pełny :)
wiem coś o tym jestem uciurana 42 lata ...oj nie patrzymy nadal w jednym kierunku ... młodzi kto ma uszy niech słucha o. Adama ... życie jest jedno i jest bardzo piękne ...
Witam Ojcze Adamie (oraz wszyscy Langustowicze), od razu przepraszam za długi komentarz.
Na początku ogólnie: Dziękuję za kolejne Pachnidła - to wspaniała seria konferencji, które były mi bardzo potrzebne. Wiele wyjaśnienia przyniosły mi te odcinki (szczególnie "O pewności", "O staraniach" i O ławce""), bo wiele takich relacji widzę w swoim życiu lub chciałbym w swoim życiu widzieć.
Ale do meritum i do konkretu. Człowiek jest istotą społeczną, "trzciną myślącą", więc dąży do spełnienia swoich pragnień i zaspokojenia potrzeb. Aby tego dokonać rozwijamy otrzymane o Boga talenty, które zostały w nas "zasadzone". Dzięki pomocy bliskich możemy odkrywać to nasze pole możliwości, umiejętności i postaw, w które wtłoczyło nas Boże Miłosierdzie. Do tego dochodzi jeszcze wolna wola, która pozwala na wybór ścieżki życiowej i specjalizację.
W kontekście dzisiejszej konferencji zgadzam się, że potrzebujemy "ogrodnika", którego rozumiem przez osobę najbliższą naszemu sercu i rozumowi - którą my także rozumiemy w sposób na tyle pełny, że pozwala nam to na zaangażowanie. Zastanawiając się szczerze w głębi siebie, mówimy sobie o swoich perspektywach oraz planach (o tym co ma "wyrosnąć na naszym polu"). Nie poznamy jednak przyszłości przed jej przyjściem. Stąd też wybór "ogrodnika" jest w pełni naszym wyborem, do którego dopiero zapraszamy Boga. Zadajmy sobie więc pytanie: Co nas zadowala? Czy chcemy żyć tylko "jakoś"? [7:56] Czy też może pragniemy dopełnienia?
Przysłowie mówi, że "przeciwieństwa się przyciągają", ale z perspektywy przesłuchanego Pachnidła wnioskuję, że szukamy podobieństw [9:25]. Zresztą podobne zdanie mają również psychologowie. Pozwolicie, że zacytuję fragmenty artykułów znalezione na stronach abcZdrowie oraz Wiedzoholik [pozwolicie, bo nie macie wyboru :D]:
"Dopasowanie charakterów wydaje się być istotną kwestią dla trwałości związku. Jednak często dzieje się tak, że to, czym imponował nam partner w okresie zalotów, na etapie sformalizowanego związku stanowi źródło frustracji i niezadowolenia."
"Psychologowie zdemaskowali popularne przekonanie mówiące, że „przeciwieństwa się przyciągają” - w toku badań wykazali, że ludzie czują przyciąganie tylko do tych, którzy posiadają te same poglądy i wartości, co oni [...] W toku badań wykazano, że ludzie zazwyczaj nie zmieniali swoich poglądów w kluczowych kwestiach i najlepiej czuli się komunikując się głównie z tymi, którzy podzielali ich punkt widzenia."
Wracamy więc do umiejętności zaspokojenia pragnień "pola/ogrodu", aby ten przynosił owoc [11:14]. Wraca też kwestia zaangażowania. Bycie ze sobą w małżeństwie nie ma być "jakieś", ale ma być wspaniałe. Jak osiągnąć taki związek? W wolności obu osób rozwijać wspólne zainteresowania, trwać w bliskości, "aby byli jedno" [15:58]. Napadła mnie smutna refleksja: Czy my jesteśmy zdolni do takiej miłości? Szybko z odsieczą przyszedł ojciec Adam, który pokazał w konferencji przykłady rodzin, które żyją wspólnie. "Można?" "Można!" Tylko trzeba budować związek świadomie.
Widzę, że mamy podobną definicję "chwileczki" [20:08]. Genialna perspektywa wspólnego świata, który w swojej niedoskonałości jest doskonały (a nie jedynie wystarczający), który pali żarem oboje partnerów [21:30] dodatkowo zbudowany w okresie narzeczeństwa, a nie małżeństwa. Po coś to narzeczeństwo przecież jest, nieprawdaż? Chociaż odnoszę wrażenie, że niektórzy wchodzą w ten etap pod presją społeczną rodziny i traktują go podobnie jak okres przednarzeczeński. Chyba jednak narzeczeństwo powinno coś zmieniać? Wyjaśnijcie mi moi drodzy, jak wy rozumiecie ten etap w życiu człowieka.
Dzieci zmieniają niesamowicie rodzinę, ale tak powinno być. Zgadzam się też z ojcem Adamem, że powinny one po wyjściu z domu muszą iść swoją ścieżką. Jezus powiedział kiedyś, że "(...) opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało." [Mt 19, 5-6]
Moim zdaniem wspaniałe podsumowanie konferencji przez ojca Adama [30:58]: "W prawdziwym związku powinno być tak, że nie sobie wyobrażasz związku bez tej drugiej osoby, nie dlatego, że ci za nią tęskno, ale dlatego, że ona w pewien sposób kształtuje Twoje życie." Potrzeba człowiekowi takiego "pola".
Wypisałem się z moich przemyśleń, więc zapraszam teraz do konstruktywnej dyskusji. Proszę tylko o wzajemny szacunek w komentarzach ;)
Bardzo mi pomogła ojca konferencja.Dzieki niej wiem co zrobić.Nie wiedziałam wcześniej co mam w sytuacji,w której jestem począć. Dziękuje za wszystkie nagrania ojca bo pomagają mi w życiowych wyborach i decyzjach.Pozdrawiam Kasia :)
Masz rację, Bracie Misiu. Najlepszy prezent jaki rodzice moga ofiarować dzieciom to własna rodzicielska niezależność i umiejętność odnajdowania szczęścia i sensu w każdym nowym dniu. Puste gniazdo nie musi być aż takie smutne, może być oaza spokoju.
Jesteś tak dobry dla nas ojcze Adamie, nagrywasz wszystkie filmiki z myślą o tym żebyśmy byli jak najbliżej Boga naszego najukochańszego taty, dziękuję.
dobrze to ujęłaś :)
Ojcze Adamie, emigracja ( zwlaszcza do Irlandii, malej i spokojnej) pomaga zblizac ludzi w zwiazkach i latwiej iest angazowac sie wzajemnie w swoje 'poletka'. Tak to juz jest na obczyznie. Tez mieszkam w Dubline, mam meza od 27 lat a nasze swiaty sie kapitalnie przenikaja. Nasze zycie to nasza wspolna, szalona pasja. Dzieci mamy od 26 lat z radoscia patrzymy jak sie 'odczepiaja wreszczcie'.
Dziękuję Ojcze Adamie 🌼 Bóg zapłać 🕊️🌿🌼
Wiedza z tego odcinka to clue dla WSZYSTKICH tworzących - jak i tych co chcą tworzyć - związki!
Ojcze a co mam zrobić jeżeli 18 lat temu o tym nie wiedziałam i jestem w małżeństwie gdzie każdy ma swój oddzielny świat ( są jeszcze dzieci) mąż nie chce nic zmieniać ani budować, jest mu wygodnie a ja cierpię i jestem samotna? Dziękujcie młodzi Bogu że postawił na waszej drodze takiego Ojca.
Nie przesadzaj :-) Nie tylko Ojciec o tym mowi to raz, wystarczy szukac zrodel, a po drugie nigdy nie jest za pozno zeby walczyc o swoje malzenstwo, o ile zaprosi sie do tego Boga. Dla Niego nie ma rzeczy niemozliwych.
+Beti x No może Ty miałaś 20 lat temu dostęp do źródeł ja nie.
witam, więc pociągnij go za sobą do życja, jeżeli w tobie zobaczy radość, szczęście i młodość, a o tym Beti napisała w drugiej części, to za kim pobiegnie?
Aga. Bardzo, bardzo dobrze cię rozumiem. To nie jest takie proste. Czas który jest za wami (nami),dzieci, historia życia to wielki bagaż .Ja jestem w tym temacie podobnie bezradna. Chyba trzeba zacząć od jakiejś jednej, wspólnej rzeczy, choćby się miało poczucie ogromnej sztuczności. l koniecznie z Duchem św., bo inaczej można przestać zanim się zacznie. To naprawdę nie są żadne rady a tylko próba przekazania nadziei, że warto spróbować bo dopóki żyjemy to nasze małżeństwa są szansą na miłość po prostu.
Ewa. Swietnie to ujelas :-)
Moi rodzice są moim światem, mam 38lat i jestem dzieckiem. Ponad 10 lat temu się rozwiedli, od tego czasu mieszkam raz z mamą raz z tatem, robię za adwokata, były czasy tylko kłótni i płaczu, wiem jak wyglądają kiedy są na dnie, serce krwawi, tak ich kocham i tak bym chciała aby byli szczęśliwi. Kiedy rodzice się rozwodzą, a jest małe dziecko, to ten dzieciak czuje się opuszczony, duże dziecko czuje ból rodziców, nagle życje okazuje się kłamstwem, analizuje się każdą sytuację prawda, fałsz, szczęście?.. i jakim ja byłam okropnym dzieckiem.
Wychodzę z domu, jednego i drugiego, bo ja się zmieniłam, odnalazłam Boga i oddaję to jemu, zrozumiałam, że to nie jest w mojej mocy, wkońcu :)
już potrafią ze sobą rozmawiać, nawet ładnie, będę sie dalej modliła, Bóg potrafi wszystko, on wie czego ja chcę, jestem tylko dzieckiem, a teraz idę szukać kształtów mojej duszy paa a :)
Vaya Con Dios! :)
Szczęść Boże!
Kolejna wspaniała konferencja, otwiera oczy na kolejny ważny aspekt. Jednak im więcej się dowiaduję, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że dobrze jest, że jestem sam i lepiej będzie jeśli tak pozostanie.
No bez przesady :-) Nie idziemy na latwizne!:-) Chrzescijanstwo to nieustanna praca nad soba, zmiana myslenia, postaw i rozwojem :-) Tez bym chciala sobie odpuscic cala ta droge, ale kazdy z nas ma zadanie do wypelnienia na ziemi :-) Nie ma lekko :-)
Ehhh, mogłem się nie odzywać :P :), przyszła dziewczyna, ustawiła do pionu, a teraz zakasać rękawy i do roboty.
No widzisz :-) Myslisz ze mi to lekko i mnie to nie przeraza ;-) ? A mi jako dziewczynie jeszcze trudniej :-\
Chciałbym zaprzeczyć, ale chyba masz rację :-\
A co z uczynkiem milosierdzia zeby pocieszac? ;-) No to mnie teraz pocieszaj :-P
diękuję o Adamie :)
I tu pojawia się mój cały problem. Co w sytuacji, gdy mój świat nie istniej bez tej drugiej osoby, ale jej świat istniej bez mojej obecności. Bo łatwo się mówi, skończy to np. po 2 latach. Ale co ma zrobić ta osoba, która "straciła świat".
@@lektoramator3410 świat wrócił do mnie
@@lektoramator3410❤
Ojcze Adamie. Bardzo podobają mi się Twoje konferencje! Lecz mam kilka uwag co do "małżeńskich mądrości". Zastanawia mnie to dlaczego Tak mało dajesz wolności wyboru Swoim rodzicom. Pies jako członek rodziny (zastępczy syn) pozwala im być szczęśliwymi. Na podstawie obserwacji moich bliskich (50 lat po ślubie) nie znam jednego przepisu na udane życie małżeńskie - są kompletnie różne. Te poletka są takie same, kompletnie różne i misz masz (czyli trochę z jednych trochę z drugich) jedno co Te małżeństwa łączy to wspólne wartości. Jedno co, jest istotne i ważne to MAŁŻEŃSTWO jako związek (trwały i nierozerwalny) dwóch osób, nie jako kontrakt na kredyt, mieszkanie, dzieci czy psa.
Mój świat dwa swiaty
Jestem 30 lat po ślubie, i wcale nie jest tak wesoło, wcale sie umiem śmiać ,nie słyszę nic śmiesznego w przekazie ojca Adama. Szkoda ze nie było wcześniej takiej możliwości słuchania nauk, a ten ciężar porażki jest nie do udzwigniecia,. Wyciągajcie wszystko z nauk niczym z cytryny sok,bo potem jest juz sucha skórka. Ona jest nijaka ,nie uratowania.
ADAŚ, ZRÓB KONFERENCJĘ O TYM, CO Z TYM ZROBIĆ, JEŻELI RODZICE NIE CHCĄ WYPROWADZIĆ JELENII Z DOMU.
POZDRAWIAM.
Jedno pytanie może ktoś mi wytłumaczy
Pawlukiewicz mówi
" Nie wolno.sie od drugiej osoby uzależnić, nie wolno mowic że " zyc bez Ciebie nie mogę " bo to sie źle skonczy, mamy żyć Bogiem."
A tutaj mamy tak zyc taka osobę znaleźć bez której życia sobie nie wyobrażamy
Gubie sie kto mi to wyjaśni ?
Wydaję mi się, że w przypadku tego pierwszego chodzi o to, żeby nie być taką osobą uwieszoną na kimś, takim bluszczem co się oplecie i nie ma swojego życia nic tylko z wszystkiego rezygnuje dla drugiej osoby, byleby tylko była zadowolona, byle nie odeszła, nie zostawiła, bo zginę bez niej, ale w takim złym kontekście - nie z powodu, że naprawdę kocham tylko ktoś przyszedł, jest, raz lepszy raz gorszy, ale jest, zrobię wszystko, żeby to utrzymać, bo sam(a) ginę. A Szustakowi moim zdaniem chodzi o to, że to nie może być osoba z którą się spoko żyje, ale jak się trafi ktoś podobny, a taki co nie będzie jak ten np. palił, albo tyle grał, albo miał gdzieś coś pomóc w domu to tamten mi się bardziej spodoba, tylko żeby to była taka osoba, że wiesz że chcesz ją i nikogo innego, bo ona choć na pewno nie idealna to czujesz że jest taka twoja.. pozdrawiam, tak to rozumiem :)
@@syli7536 Czyli ma być taka osoba bez której życia sobie nie wyobrażamy ale i tak jest druga za Bogiem. Nie na 1 miejscu.
Dzięki za podjęcie tematu :)
Według mnie Pawlukiewicz ma rację, a Szustak tu się myli.
chciałabym prosić o coś więcej na temat grzechów przeciwko duchowi świętemu, jak je rozpoznać? np. czy każdy rodzaj zazdrości jest grzechem przeciwko duchowi świętemu? czy ktoś mógłby mi wskazać - może było we wcześniejszych odcinkach? śledzę wszystkie, ale od niedawna. Ogromnie dziękuję z góry
Aga S są podane konkretne podane grzechy przeciwko Duchowi Świętemu. poszukaj w necie lub KKK :-) zazdrość jest uczuciem, wiec w ogóle nie jest grzechem, co najwyżej słabością, bo uczucia są neutralne moralnie. grzechem moze być to, co zrobisz pod wpływem zazdrości. moze to być grzech ciężki np, zabójstwo lub lekki, np. złe słowo. ale zazdrość moze być też próbą i wtedy najlepiej przyjść do Jezusa i On to uzdrowi :-) polecam takze książkę lub audiobook ks. Krzysztofa Grzywocza Uczucia niekochane. sa tam ciekawe rzeczy, nie tylko o zazdrości :-) pozdrawiam, mam nadzieję że trochę pomoglam:-)
@@MagorzataCzekaj234 zazdrość nie jest grzechem, bo jest uczuciem?? Ty jehowitka jesteś czy co 🤨 Nie oszukuj się, zazdrość jest grzechem.
@@MagorzataCzekaj234 przypominam, że jednym z 7 grzechów głównych jest, o zgrozo, zazdrość 😒 Pomyśl zanim coś palniesz
@@erasalams61 mam inne zdanie na ten temat.
@@erasalams61 proszę zmień też ton dyskusji, ponieważ wywyszanie sie i impertynenckie slowa, wypowiadanie sie z lekcewazeniem o innych, ktore mozna wyczytac z Twojego sposobu wypowiadania sie, to grzech :)
Drogi Ojcze Adamie, serdecznie Cię pozdrawiam! Mam do ojca prośbę, czy mógłby się ojciec w jakiś sposób odnieść do dogmatów maryjnych w ramach swoich filmików. Swego czasu moje poszukiwania duchowe zawiodły mnie na Msze trydenckie. Wszystko pięknie, tylko że mało brakowało a odeszłabym z KK. Wywody n.t. kobiecości Maryi, dosłowne traktowanie sensu Niepokalanego poczęcia, do bólu biologiczna interpretacja dziewictwa Maryi, krótko mówiąc mało dyskretne zaglądanie Matce Bożej pod sukienkę.. Ciągłe powtarzanie, że rodzenie w bólach to konsekwencja grzechu pierworodnego itd.
Taki sposób patrzenia na Maryję trąci myszką, ale nadal pokutuje wśród wielu teologów. Co więcej jest zaprzeczeniem człowieczeństwa Maryi i Jezusa.
Jako żona i matka dwójki dzieci nie jestem w stanie przyjąć takiego spojrzenia zarówno na swoje macierzyństwo, jak i na wyjątkowe w dziejach macierzyństwo Maryi.
Nie było jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło...
Mój kryzys wiary zawiódł mnie do poszukiwania prawdy. I tak na przykład kard. Muller w swojej dogmatyce katolickiej pisze o tym zupełnie inaczej. To podejście zgodne z Soborem Vat. II Pozdrawiam
Hejka.. wiem, że to wgl nie na temat, ale mam pytanio prośbę. Jest tu może ktoś z Legnicy ? Bardzo bym chciał poznać osoby nie takie same jak ja, ale z ktorymi mógł bym wejść w jakas wspólnotę. :) z góry dziękuję. Ojcze Adamie Ty szczesciarzu ;) Życzę jeszcze więcej szczęścia i łaski płynącej od Boga. Proszę też was o modlitwe by Adaś zbierał duże plony a spichlerz w był pełny :)
Popytaj na facebookowych grupach np. Pandy Szustaka
z kad ja to znam:):):)
27 - wyjscie z domu