Halise Apaydın Köy Enstitüsü anılarını anlatıyor
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 7 ส.ค. 2012
- Cılavuz ve Hasanoğlan Köy Enstitüsü Öğrencisi Halise Apaydın, köy enstitülerinde geçirdiği yılları anlatıyor.
Cumhuriyet tarihinin en dramatik değişim süreçlerinden biri olan Köy Enstitülerine odaklanan, İstanbul Araştırmaları Enstitüsü'nün İsmail Hakkı Tonguç Belgeliği Vakfı işbirliğiyle hazırladığı "Düşünen Tohum, Konuşan Toprak: Cumhuriyet'in Köy Enstitüleri 1940-1954" sergisi, arşiv belgeleri, fotoğraflar, kişisel eşyalar ve tanıklıklarla önemli bir döneme ışık tutuyor.
"Düşünen Tohum Konuşan Toprak", 27 Ekim'e kadar ücretsiz olarak İstanbul Araştırmaları Enstitüsü'nde görülebilir.
benimde babam erzurum köy enstitüsü nden mezun bir ogretmen di çok köy gezdik babam kendi elleriyle okulun bütün işlerini dekorunu yapardı tam bir vatan sever tam bir gerçek ATATURKCU idi baş ucundan kitab hiç eksik olmazdı gazetesini okurdu bizi de o şekilde yetiştirdi. hep anlatırdı o yılları bizde büyük bir zevkle dinlerdik okulların kapatılmasına çok uzulurdu. türkiye bugün bu durumda olma sebeplerinden biri de köy enstitülerin in kapatılma sebebi vardır. nur içinde yatsın ALLAH BU MILLETIN YARDIMCISI OLSUN. BU YONETICILERLE.
Günlerden dinliyorum farklı insanlardan büyüklerimden .. Her dinlediğim de umutlarım kat ve kat artıyor tekrar açılması umudu ile🍀🍀🍀🍀🍀🍀
Allah razı olsun teyzemden.güzel insanlar.
Ben de bir Köy Enstitülü sayılırım. 1954 yılında girdim Düziçi Köy Enstitüsü'ne. Bizim okula yazıldığımızda okulumuzun adı "ilköğretmen okulu" olarak değişmişmiş. Ancak Köy Enstitüsü kültürü halen yaşamaktaydı. Öğretmenlik diploması aldığım 1960 yılına kadar köy enstitülerinin eğitim anlayışı yaşıyorsa da gittikçe yozlaşma gelişmeleri sezilmekteydi. Zamanla iyice yozlaştırıldı ve en sonunda öğretmen yetiştirme işlevi sonlandırıldı, eğitimi sulandırıldı ve adı "öğretmen liseleri"ne dönüştürüldü. Böylece o güzelim eğitim yuvaları, o köy çocuklarını adam eden, öğretmen edip köyün ve köylünün aydınlatılması, okur-yazar yapılması, bilgilendirilmesi için köylerine gönderilmekte olan köy çocuklarının, köylü çocuklarının önü kesildi, yolu kesildi.
Köy Enstitüsü öğrencilerinin emek emek, gönüllü olarak, istekle ve şevkle yapıp kurdukları o misilli okul binaları bugün çürümeye, yıkılmaya terk edilmiş durumdadır. Bu değer bilmezlik, bu acımasızlık, bu vicdansızlık niye... Her bir Köy Enstitüsü binaları tarihsel yapılar, koruma altına alınması gereken birer kültür varlıklarıdır. Gerek TC Kültür Bakanlığı ve gerekse TC Millî Eğitim Bakanlığı Türkiyemizin dört bir yanında "melül-mahzun" bir yardım eli bekleyen o eski, birçok değerli öğretmenler yetiştirip ulusumuzun aydınlanmasında hizmet vermiş olan öğretmenlerimizin yetişmiş olduğu o tarihi anılarımızı yaşatan okullarımız koruma altına alınmalı, bakımları yapılmalı, yaşatılmalıdır. Her yerde, her köy enstitüsü gönüllüleri bunu dillendirmeli ve savunmalıdır.
Saygılarımla,
Ramazan Alıç Velieceoğlu
Ramazan bey sizi dinlemek isterdim 😞😞😞😞
Ecem Ramazan Velieceoğlu sonsuz Saygılar sunar ellerinizden öperim yutup dan anılarımızı ve ğeçmişinizi bizerle paylaşmanızı rica ediyorum değerli ğeçmişimiz
@@hamzaceylan9008İlginize çok teşekkür edrim. Çok naziksiniz. Özgeeçmişimi "Google'a Ramazan Velieceoğlu kim?" diye yazın. Gerekli bilgiyi bulursunuz.
Bir öğretmen olarak en derin saygı ve sevgilerimi sunuyorum size değerli hocam, köy enstitüleri ve bu eğitim kurumlarında yetişen öğretmenler ülkemizin en büyük kazanımlarıdır, keşke devam edebilseydi.Eminim şu anda eğitim ve bir çok alanda çok daha ileride olurduk. Acaba siyasiler kapatılmasına karar verdiğinde köylü halk neden karşı çıkmadı, sonuçta köylere her anlamda faydalı olunduğu anlaşılamadı mı?
9:10 - "13 yaşlarında peynir yapmayı öğrendik"
Ne olur sakın ölmeyin sizler bizim asil ğeçmişimizsiniz sizleri elimizden alan hainlerlerle hesapla laşa cağız sonsuz saygılar sunarım
İnönü'ye ahirette sorarsınız
Köy Enstitüleri artık anılarda kaldı.
Açalım tekrar günümüze uyarlayarak.