حوصله تا آخر خوندنشو نداشتم اما در یک کلام ر تولد مجدد انسان مزخرفی بیش نیست ، هر چیزی و هر اتفاقی در این جهان هستی رو میشه باور کرد الی بازگشت مجدد انسان ، وقتی که مردی دیگه مردی تمام ... چنین فرضیه تولد مجدد اگرچه توضیحش خیلی سنگین و طولانیه از حوصله خودم خارجه وای به حال اینکه بخوای بخونی در یک کلام در صورتی می‌تونه این اتفاق واقعیت داشته باشه ، که تعداد خلقت بشر در روی زمین محدود و قابل شمارش باشه ، و هرگز نه یک دونه بهش اضافه بشه ، یعنی رشد جمعیت وجود نداشته باشه ، من یک دونه ازش کم بشه . در حالی که اگر جلوی کنترل جمعیت رو آزاد بگذارند و حوادث جنگ‌ها رو مرگهای غیر مترقبه انسانی رو متوقف کنند برای تولید مثل جایزه و پاداش تعیین بکنند در جهان ،آن وقت خواهی دید که کره زمین که سهل است اگر راه رفتن به کهکشان‌ها را هم داشته باشند کهکشان‌ها هم منفجر از جمعیت انسانی می‌شود ... بنابراین برای این پرسش هرگز کسی پاسخی نداشته و نخواهد داشت مگر اینکه مغلطه کند و چرندیات تعبیر بدهد ...
سلام استاد عزیز، باتمام این تفاسیر ، این سوال پیش میاد که دعا کردن هیچ مفهومی ندارد چون ما بتید کارمای زندگی قبلیمون را تسویه کنیم . ایا این درسته؟لطفا جوابم را بدهید.🙏
(یعنی شمس تبریزی به مولانا بلخی رومی وصل پنج را داد و رومی آواتار شد و چرخ مردمخوار را شکست) رجعت به چرخ مردمخوار (#فرگشت) و تکامل معنوی: باز آمدم چون عید نو تا قفل زندان بشکنم/این چرخ مردمخوار را چنگال و دندان بشکنم از جمادی مُردم و نامی شدم / وز نما مُردم به حیوان برزدم مُردم از حیوانی و آدم شدم / پس چه ترسم کی ز مردن کم شدم حملهٔ دیگر بمیرم از بشر / تا بر آرم از ملایک پر و سر وز ملک هم بایدم جستن ز جو / کل شیء هالک الا وجهه صد هزاران سال بودم در مطار/ همچو ذرات هوا بی‌اختیار گر فراموشم شدست آن وقت و حال/یادگارم هست در خواب ارتحال شیر آن ایام ماضیهای خود/ می‌چشم از دایهٔ خواب ای صمد مائیم که گه نهان و گه پیدائیم/ گه مؤمن و گه یهود و گه ترسائیم تا این دل ما قالب هر دل گردد / هر روز به صورتی برون می‌آئیم آن سرخ قبایی که چو مه پار برآمد/امسال در این خرقه زنگار برآمد آن ترک که آن سال به یغماش بدیدی / آنست که امسال عرب وار برآمد آن یار همانست اگر جامه دگر شد / آن جامه به در کرد و دگربار برآمد آن باده همانست اگر شیشه بدل شد/ بنگر که چه خوش بر سر خمار برآمد ای قوم گمان برده که آن مشعله‌ها مرد/آن مشعله زین روزن اسرار برآمد یک مدتی ارکان بدی یک مدتی حیوان بدی /یک مدتی چون جان شدی جانانه شو جانانه تو از آن روزی که در هست آمدی/ آتشی یا بادی یا خاکی بدی گر بر آن حالت ترا بودی بقا /کی رسیدی مر ترا این ارتقا از مبدل هستی اول نماند/هستی بهتر به جای آن نشاند هم‌چنین تا صد هزاران هستها/ بعد یکدیگر دوم به ز ابتدا کان نفس (روحی) خواهد ز باران پاک‌تر / وز فرشته در روش دراک‌تر (آگاه تر) عمرها بایست تا دم پاک شد/ تا امین مخزن افلاک شد سرای را بدهد جان و خواجه ایش کند/ چو خواجه را بکشد باز از او سرا سازد اگر چه صورت خواجه به زیر خاک شدست/ضمیر خواجه وطنگه ز کبریا سازد به چشم مردم صورت پرست خواجه برفت/ ولیک خواجه ز نقش دگر قبا سازد چون دوم از اولینت بهترست/ پس فنا جو و مبدل را پرست صد هزاران حشر دیدی ای عنود / تاکنون هر لحظه از بدو وجود آمده اول به اقلیم جماد/ وز جمادی در نباتی اوفتاد سالها اندر نباتی عمر کرد / وز جمادی یاد ناورد از نبرد وز نباتی چون به حیوانی فتاد / نامدش حال نباتی هیچ یاد همچو میل مفرط هر نو مرید/ سوی آن پیر جوانبخت مجید جزو عقل این از آن عقل کلست /جنبش این سایه زان شاخ گلست سایه‌اش فانی شود آخر درو/ پس بداند سر میل و جست و جو باز از حیوان سوی انسانیش/ می‌کشید آن خالقی که دانیش هم‌چنین اقلیم تا اقلیم رفت/ تا شد اکنون عاقل و دانا و زفت عقلهای اولینش یاد نیست/ هم ازین عقلش تحول کردنیست باز از آن خوابش به بیداری کشند / که کند بر حالت خود ریش‌خند که چه غم بود آنک می‌خوردم به خواب/ چون فراموشم شد احوال صواب چون ندانستم که آن غم و اعتلال / فعل خوابست و فریبست و خیال هم‌چنان دنیا که حلم (خواب)نایمست / خفته پندارد که این خود دایمست جلال الدین #رومی بلخی #مولانا آن که پُرنقش زد این دایره ی مینایی/ کس ندانست که در گردش پرگار چه کرد گره ز دل بگشا وز سپهر یاد مکن/ که فکر هیچ مهندس چنین گره نگشاد ز انقلابِ زمانه عجب مدار که چرخ /از این فسانه هزاران هزار دارد یاد #حافظ نتیجه این تکرار ها تکامل معنوی است
شما چرا اکنکار را به کتاب زرتشت ربط می دهید و با استناد به چه منبعی همچو حرف هایی می زنید؟ اکنکار همه پاکی و درستی است و در اکنکار اگر در زندگی فعلی اگر زن وشوهر هستید و متوجه این موضوع بشوید که احتمالا در تناسخ قبلی پسر و مادر ویا خواهر برادر بوده اید باید که از همدیگر جدا شوید و به رابطه ی فعلی خود در این شکل خاتمه دهید..... تا آنجایی که متوجه شده ام در کتاب اوستا ازدواج با محارم کاملا بلا مانع است. فراموش نکنیم که در مقابل تمامی سخنانمان مسئول هستیم. واگر موجب کوچکترین انحراف فکری شویم باید تاوان پس دهیم.توصیه میکنم دوستان کتاب دندان ببر و ا کنکار نوشته ی پال توئیچل و ترجمه ی هوشنگ اهر پور را مطالعه فرمایند.
سپاسگزار از دکتر ضیائی آگاه. خداروشگر شکر میگویم 💚💙🩵🇮🇷💕
Thanks...🪻🪻🪻🪻
بسيار سپاس از زحمات شما برای مخاطبینتون، متاسفانه این فايل کامل بارگذاری نشده
دقیقا
حوصله تا آخر خوندنشو نداشتم اما در یک کلام ر
تولد مجدد انسان مزخرفی بیش نیست ،
هر چیزی و هر اتفاقی در این جهان هستی رو میشه باور کرد الی بازگشت مجدد انسان ،
وقتی که مردی دیگه مردی تمام ...
چنین فرضیه تولد مجدد اگرچه توضیحش خیلی سنگین و طولانیه از حوصله خودم خارجه وای به حال اینکه بخوای بخونی
در یک کلام در صورتی می‌تونه این اتفاق واقعیت داشته باشه ، که تعداد خلقت بشر در روی زمین محدود و قابل شمارش باشه ، و هرگز نه یک دونه بهش اضافه بشه ، یعنی رشد جمعیت وجود نداشته باشه ، من یک دونه ازش کم بشه .
در حالی که اگر جلوی کنترل جمعیت رو آزاد بگذارند
و حوادث جنگ‌ها رو مرگهای غیر مترقبه انسانی رو متوقف کنند برای تولید مثل جایزه و پاداش تعیین بکنند در جهان ،آن وقت خواهی دید که کره زمین که سهل است اگر راه رفتن به کهکشان‌ها را هم داشته باشند کهکشان‌ها هم منفجر از جمعیت انسانی می‌شود ...
بنابراین برای این پرسش هرگز کسی پاسخی نداشته و نخواهد داشت مگر اینکه مغلطه کند و چرندیات تعبیر بدهد ...
❤❤❤❤❤❤❤
عدالت یعنی امکان برخورداری از همه امکانات و تسهیلات مادی سیاسی اقتصادی و اجتماعی و مدنیت برای همه طبقات اجتماعی
🤍
بنظر میاد ویدئو کامل آپلود نشده و وسط صبط قطع شده
سلام استاد عزیز، باتمام این تفاسیر ، این سوال پیش میاد که دعا کردن هیچ مفهومی ندارد چون ما بتید کارمای زندگی قبلیمون را تسویه کنیم . ایا این درسته؟لطفا جوابم را بدهید.🙏
(یعنی شمس تبریزی به مولانا بلخی رومی وصل پنج را داد و رومی آواتار شد و چرخ مردمخوار را شکست)
رجعت به چرخ مردمخوار (#فرگشت) و تکامل معنوی:
باز آمدم چون عید نو تا قفل زندان بشکنم/این چرخ مردمخوار را چنگال و دندان بشکنم
از جمادی مُردم و نامی شدم / وز نما مُردم به حیوان برزدم
مُردم از حیوانی و آدم شدم / پس چه ترسم کی ز مردن کم شدم
حملهٔ دیگر بمیرم از بشر / تا بر آرم از ملایک پر و سر
وز ملک هم بایدم جستن ز جو / کل شیء هالک الا وجهه
صد هزاران سال بودم در مطار/ همچو ذرات هوا بی‌اختیار
گر فراموشم شدست آن وقت و حال/یادگارم هست در خواب ارتحال
شیر آن ایام ماضیهای خود/ می‌چشم از دایهٔ خواب ای صمد
مائیم که گه نهان و گه پیدائیم/ گه مؤمن و گه یهود و گه ترسائیم
تا این دل ما قالب هر دل گردد / هر روز به صورتی برون می‌آئیم
آن سرخ قبایی که چو مه پار برآمد/امسال در این خرقه زنگار برآمد
آن ترک که آن سال به یغماش بدیدی / آنست که امسال عرب وار برآمد
آن یار همانست اگر جامه دگر شد / آن جامه به در کرد و دگربار برآمد
آن باده همانست اگر شیشه بدل شد/ بنگر که چه خوش بر سر خمار برآمد
ای قوم گمان برده که آن مشعله‌ها مرد/آن مشعله زین روزن اسرار برآمد
یک مدتی ارکان بدی یک مدتی حیوان بدی /یک مدتی چون جان شدی جانانه شو جانانه
تو از آن روزی که در هست آمدی/ آتشی یا بادی یا خاکی بدی
گر بر آن حالت ترا بودی بقا /کی رسیدی مر ترا این ارتقا
از مبدل هستی اول نماند/هستی بهتر به جای آن نشاند
هم‌چنین تا صد هزاران هستها/ بعد یکدیگر دوم به ز ابتدا
کان نفس (روحی) خواهد ز باران پاک‌تر / وز فرشته در روش دراک‌تر (آگاه تر)
عمرها بایست تا دم پاک شد/ تا امین مخزن افلاک شد
سرای را بدهد جان و خواجه ایش کند/ چو خواجه را بکشد باز از او سرا سازد
اگر چه صورت خواجه به زیر خاک شدست/ضمیر خواجه وطنگه ز کبریا سازد
به چشم مردم صورت پرست خواجه برفت/ ولیک خواجه ز نقش دگر قبا سازد
چون دوم از اولینت بهترست/ پس فنا جو و مبدل را پرست
صد هزاران حشر دیدی ای عنود / تاکنون هر لحظه از بدو وجود
آمده اول به اقلیم جماد/ وز جمادی در نباتی اوفتاد
سالها اندر نباتی عمر کرد / وز جمادی یاد ناورد از نبرد
وز نباتی چون به حیوانی فتاد / نامدش حال نباتی هیچ یاد
همچو میل مفرط هر نو مرید/ سوی آن پیر جوانبخت مجید
جزو عقل این از آن عقل کلست /جنبش این سایه زان شاخ گلست
سایه‌اش فانی شود آخر درو/ پس بداند سر میل و جست و جو
باز از حیوان سوی انسانیش/ می‌کشید آن خالقی که دانیش
هم‌چنین اقلیم تا اقلیم رفت/ تا شد اکنون عاقل و دانا و زفت
عقلهای اولینش یاد نیست/ هم ازین عقلش تحول کردنیست
باز از آن خوابش به بیداری کشند / که کند بر حالت خود ریش‌خند
که چه غم بود آنک می‌خوردم به خواب/ چون فراموشم شد احوال صواب
چون ندانستم که آن غم و اعتلال / فعل خوابست و فریبست و خیال
هم‌چنان دنیا که حلم (خواب)نایمست / خفته پندارد که این خود دایمست
جلال الدین #رومی بلخی #مولانا
آن که پُرنقش زد این دایره ی مینایی/ کس ندانست که در گردش پرگار چه کرد
گره ز دل بگشا وز سپهر یاد مکن/ که فکر هیچ مهندس چنین گره نگشاد
ز انقلابِ زمانه عجب مدار که چرخ /از این فسانه هزاران هزار دارد یاد
#حافظ
نتیجه این تکرار ها تکامل معنوی است
شما چرا اکنکار را به کتاب زرتشت ربط می دهید و با استناد به چه منبعی همچو حرف هایی می زنید؟ اکنکار همه پاکی و درستی است و در اکنکار اگر در زندگی فعلی اگر زن وشوهر هستید و متوجه این موضوع بشوید که احتمالا در تناسخ قبلی پسر و مادر ویا خواهر برادر بوده اید باید که از همدیگر جدا شوید و به رابطه ی فعلی خود در این شکل خاتمه دهید.....
تا آنجایی که متوجه شده ام
در کتاب اوستا ازدواج با محارم کاملا
بلا مانع است.
فراموش نکنیم که در مقابل تمامی سخنانمان مسئول هستیم.
واگر موجب کوچکترین انحراف فکری شویم باید تاوان پس دهیم.توصیه میکنم دوستان کتاب دندان ببر و ا کنکار نوشته ی پال توئیچل و ترجمه ی هوشنگ اهر پور را مطالعه فرمایند.