Świadomość a Nieświadomość - Gównowiedza
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 16 ก.ย. 2024
- Gównowiedza, czyli wiedza w rozwoju duchowym, osobistym, w podróży poprzez czas która przeszkadza w doświadczaniu wyższego "Ja".
Wiedza, która pomaga a następnie przeszkadza, wiedza którą należy puścić.
Podoba ci się i chcesz więcej? Komentuj lub pisz maila na: lotsokola@gmail.com
albo wesprzyj kanał stawiając mi kawkę - buycoffee.to/oel
Super. Dziękuję za wyperswadowanie różnicy pomiędzy oceną a osądem. Bardzo cenne informacje 🌞.
❤❤
Wdzięczność za wspaniały materiał 🙏
Super ujęte , popłakałam się i śmiałam się 😂🌸❤️
Bardzo dobrze powiedziane 😊
Zrozumiane ❤
Tak, będzie zdecydowanie dużo lżej, gdy odwrócimy uwage od osoby która coś tam nam zrobiła skupiając ją na sobie. Tylko i wyłącznie patrzeć w swoim kierunku zadajac pytanie : co mi to o mnie mówi? I nic poza tym. Bo szkoda życia. Zróbmy to dla siebie samych.
🌞☀️🌞
❤ Dziękuję 🤗
Pięknie się ciebie slucha , ...Wszystkie odpowiedzi znajdziemy we wlasnej ciszy... Pięknej ciszy dla wszystkich ❤
Kocham Cię człowieku i kocham „mojego” narcyza, który mi otworzył oczy na mój obłęd. Zdiagnozowany przez 3 ekspertów, ja g…wiedząca byłam w tym temacie 😁
Milo cie znowu słyszec❤ pogmatwane to jak ,, Ja wiem ze ty wiesz ze ja wiem ze ty nie wiesz ze ja wiem kim jestem”.
Sama prawda Oel. Sek w tym ze ludzie lubia zyc w tej iluzji bo im tam wygodnie. Przyzwyczaili sie . Zyja tak z mysla ze tak ma byc bo nie znaja innej drogi.
Jestes darem od swiata ktory mialem przyjemnosc poznac i wzniesc sie do Jestem.
Dziękuję
Dziękuję ❤️
Takie teleologiczne gadanie..
Z domieszką chrystusowej świadomości, która mnie wręcz ubawiła po pachy.
Mistyczne doświadczenia autora ..hmm..
Moje doświadczenia mistyczne były prawdziwe.
Przysięgam.I co teraz?:)
Z mojego doświadczenia wynika, że wszystko ma być po kolei, nie zdołałem przeskoczyć etapów, poziomów rozwoju, wzrastania (nie wiem jak to nazwać). Nie byłem w stanie (i sądzę, że nikt nie jest, ale to tylko mój osąd) być świadomym kim jestem bez odkłamania siebie. Poznałem jakimi prawdami posługiwałem się w życiu i to był jeden etap. Kolejny to czym zastąpić te poprzednie zasady.
To co w filmie co do mnie trafia to etap bez oceniania i to jest dla mnie trudne. W trakcie takich prób w życiu dojdzie do mnie czy czasem gdzieś nie przeskoczyłem nazbyt daleko. A weryfikacja to życie w skrócie mówiąc szczęśliwe lub nie.
Super! ❤
Przecież to jest istota buddyzmu Zen 🙂
💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙
♥️
Dziekuje
Witaj! Zastanawiam się, czy problemem jest umysł. Świadomość że jestem, to też idea. To że postrzegam, dokonuję wyborów związane jest z umysłem. Wszędzie słyszę w rozwoju duchowym, że problemem jest ego.
W moim rozpoznaniu nie ego jest problemem, ale wierzenia ego.
Jeśli zdaję sobie sprawę że posiadam umysł, to też jest idea.
Co wie we mnie że czuję i myślę?
To przecież też idea.
Może więc istotą świadomości nie jest próbą oddzielania się od myśli, ale umiejętność oddzielania prawdy od fałszu choć i prawda i fałsz to idee.
Słyszę, że problemem jest umysł, choć mówi to umysł.
Słyszałem od jednego guru że nas tu w ogóle nie ma, że wszystko to iluzja, ale nie chciał mi dać 1000 zł i nie umiał wytłumaczyć dlaczego spotkanie z nim kosztuje 300 stówki.
Czym się możemy skomunikować zaprzeczając umysłowi?
Próbując mu zaprzeczać to jak słynny slogan "To nie jest kochanie tak jak myślisz" męża przyłapanego w łóżku z kochanką. Dlaczego ta scena nie ma dalszej części? Bo fałsz kończy jej sens. Guru mówi a reszta słucha i kiwa głowami, że nas tu nie ma. Guru się ustawił bo coś co we mnie wie że coś tu nie halo ale przecież to już umysł. Zadając pytania muszę użyć umysłu, choć to ten ponoć jest problemem.
Guru może komunikować się ze mną umysłem komunikując mi że umysł to iluzja.Czyli iluzją chcę mnie przekonać do prawdy. Parodia westernu.Czym to się różni od dogmatów religijnych?
Umysł w moim rozpoznaniu to technologia świadomości, za pomocą której świadomość może się urzeczywistniać. Wierzenia umysłu to już zupełnie inna sprawa. Pozdrawiam
Nie wiem, czy dobrze rozumiem, ale to guru ma rację. Wszystko rozbija się o słowa, które mają swoje ograniczenia. Świadomość to nie ja, to nie ktoś, to nie obiekt. Źródło, świadek, no jak by tego nie nazwać, to nie obiekt. Tam w środku, nikogo konkretnego nie ma. To coś bardziej jakby funkcja, która ujawnia się w wyniku działania całego zespołu segmentów w ramach tego ciała, organizmu. Nie ma mnie, nie ma nikogo, bardziej jest to istnienie samo w sobie, forma, pustka, nie ma świadka. Bardziej jest to świadkowanie, nie ma obserwatora, bardziej jest to obserwowanie samo w sobie. Tyle. Poczucie bycia kimś, podmiotem, uczestnikiem, osobą, świadomością jest iluzją. To poczucie to tylko (albo aż) efekt działania, współdziałania wspomnianych segmentów w obrębie ciała, które odbiera i przetwarza bodźce za pomocą zmysłów i narządów. Obecność jest zatem bardziej czymś jak widzenie, słyszenie, ale umysł za pomocą słów robi z tego mocną figurę, "prawdziwą" osobę umiejscowioną w czasie i snuje na ten temat nieustanne historie. Ta obecność bezpodmiotowa, bezobiektowa jak się jeszcze bardziej w to wbić, wydaje się wszechobecna, niczym nieograniczona, nieskończona. Oczywiście nie wiemy, czym to wszystko ostatecznie jest, czy to tylko element czegoś większego jeszcze, czy całość sama w sobie, ale w ramach samej siebie, ta - ujmijmy to że Rzeczywistość, doświadcza w ten specyficzny sposób, za pomocą materialnych nośników, swych olbrzymich możliwości, konfiguracji i w jakimś stopniu samej siebie.
🌹🙏🏻
Uniwersytet Chłopskiego Rozumu widzę skończony.
Paweł dziękuję!!! Ale dobrze znam gównowiedzę!!!haha. DZIĘKUJĘ.
Pozdrawiam serdecznie. Dorota
Kreacja a oddzielenie
Dzis bedzie prwmiera filmu o tek tematyce właśnie o godz 20
Podoba mi się ta gownowiedza.mysle ,że jestem duchem,który przybrał skafander, aby móc tu na ziemi doświadczać w fizyczności, i poznawać siebie, chyba tu jest szkoła miłości, uczymy się na błędach, kto odrobi ,zadanie, lub wyciągnie wniosek z zadanej lekcji i poprawi się, przechodzi dalej, a kto się obija, nie wyciąga wniosków, nie uczy się lekcji ten, dotąd siedzi w danej mu klasie, aż się nauczy , oj długo tu się uczyliśmy ,ale teraz już dość, mamy wielką szansę i oby nam się udało, kochani bracia i siostry ,z miłością babcia basia.🔥🦋👍🌻🌹🪷🔥♥️😘
Też siedzisz w przestrzeni "g...nowiedzy" czyli też nią jesteś.
Wiedza deklaratywna albo wiedza “że” - odnosi się do danych (faktów), kodowanych w pamięci trwałej. Jest łatwa do werbalizacji, a jej wydobycie ma charakter wolicjonalny. Wiedza proceduralna albo wiedza “jak” - odnosi się do umiejętności, czyli reguł wykonywania czynności motorycznych lub umysłowych (inaczej: procedur), kodowanych w pamięci trwałej.
A ja nie jestem wdzięczna za to że byłam molestowana jako dziecko i że ten co to robił uświadomił mi te prawdy o których mówisz całe moje życie było pełne narcyzów bo nie umiałam siebie bronić.
Takich osób jak ja są miliony więc chociaż nie mów że to jest dobrze spotkać psychopatę czy narcyza w swoim życiu.bo z tego nie ma pożytku psychicznego tylko trauma.kazdy z nas ma swoją świadomość i nią kieruje według tego czego się nauczył i doświadczył ona jest bardzo plastyczna i zawsze można ją zmienić. gorzej jest z podświadomością która właśnie kontroluje nasze życie bo nie odróżnia prawdy od kłamstwa.
Jak tu być szczęśliwym gdy się było molestowanym? Jak się uśmiechać przy osobie która się tego dopuściła?
Mnie ktoś ostatnio oszukał i ja tego kogoś nie chce widzieć przez co najmniej 10 lat. Mierzi mnie widok tej osoby 😠
@@relikt55
Następny..no nie? :)
@@mariuszkr9566 Ja nie byłem molestowany bo bym od dawna siedział za morderstwo. U mnie nie ma przebacz za takie coś 😠
Bycie wdzięcznym oprawcy to kolejna pułapka, więz energetyczny, który trzyma, tam samo jak z drugiej stony zemsta na nim. Uwalnia zamknięcie spraw. Po prostu zamknięcie. Nikt mnie nie przekona, że trauma jest wzniosłym uczuciem, może jedynie czasem być katalizatorem, taki skutek uboczny. Energia to nie matematyka, że dwa minusy dają plus. Dostrzegasz swoją podświadomość, to duzy krok, pracuj z nią, zamknij stare sprawy i bądź szczęśliwa ;) Serdeczności :)
@@SugarCubeDi Na końcu czasu wszystko musi się wyrównać i zbilansować.
Wiem o czym mowisz;)
Pinokio😂
Wiem ze jestesmy jednym kiedy Cie slucham teraz ale ta wiedza mija z czasem, np gdy bede jesc obiad nie bedziemy jednym, zniknie ekran, wiec tez jest to gównowiedza. Wiec wciaz klepie umysł, ktory mowi i no prosze, juz napisal i teraz komentuje, ze napisał, no smiechu warte😂😂😂
Właśnie kiedy zobaczymy , ze umysł klepie , to śmiech ogrania
Ale klepie i klepał będzie , bo jest i będzie . Im więcej o tym rozważamy , tym więcej klepania umysłu 😉
@@urszula-rv7nr napisał to danie umysł, w czasie, więc jak mu wierzyć? 😇
@@agnieszkabajda371 tu nie trzeba w nic wierzyć
@@urszula-rv7nr dalej z umysłu, więc nie biorę tego za pewnik..
@@agnieszkabajda371
Napisanie na drugie danie.
Gdybyśmy nie grzebali się w gównowiedzy - to do diśś ganialinyśmy nago za dzikimi zwieszakami i wydlubywali byśmy laewy owadów z ziemi, a być może i to nie 🤣
Wiesz... Kiedyś potrzebowalbys kija żeby zatłuc zwierzę czy człowieka... Dziś naciskasz przycisk i zabijasz wiele zwierząt na raz i tysiace ludzi za jednym zamachem... Dzięki gównowiedzy zmienily sie tylko metody przetrwania i uosabiania lęku. U podstawy obłęd się nie zmienił tylko przybrał inną formę. Dalej jest to samo. "historia lubi się powtarzać" tylko dlatego że w nią wierzymy i na niej budujemy jutro.
To historia która jest martwa używa ludzi do odżywiania siebie w innej formie :) 💖
Ja mialam wczoraj ciekawa lekcję. Bardzo broniłam się przed przyznaniem, ze moze byc we mnie tez czarna str. Chyba to jakiś wazny temat bo wraca. Chcialabym myslec o sobie jako o dobrej ososbie. A mamy w sobie i jedno i drugie tak?
I jak od wcaoraj mnie dzwoni ten temat tak rano trafiam na ciebie
To, co tutaj jest mówione mniej więcej od 15 minuty, wydaje się być kluczowe,
Cierpienie, to jest popadnięcie w czas, w rozkminiający i projektujący coś nieustannie umysł. To wypadnięcie z tu i teraz w umysłowe problematyzowanie, które zawsze odbywa się w czasie - w przyszłości lub przeszłości - bliższej albo dalszej. Umysły rozkładają na czynniki pierwsze to, co zdarzyło się przed chwilą, przed godzina czy dwiema, to co zdarzyło się rano, wczoraj czy przedwczoraj, tydzień, miesiąc czy lata temu albo projektują, co może stać się za chwilę, za godzinę czy dwie, co będzie wieczorem, jutro albo pojutrze, za tydzień, miesiąc albo bóg wie kiedy. Robiąc z tego mniejszy lub większy problem, bo jeżeli nawet są to miłe wspomnienia albo takież projekcje, to cierpienie pod postacią choćby nawet tylko drobnej niewygody też się zazwyczaj pojawi, bo umysł teraźniejszość zakwalifikuje jako gorszą wobec tych pomysłów czy wspomnień. Będzie wzdychał, nudził się, umniejszał wartość tu i teraz. Wywoła mniejszy lub większy niedosyt. Niewystarczalność teraźniejszości., która a to nie jest dobra, a to nie jest wystarczająco przyjemna, ekscytująca, szczęśliwa itd., itp. bez końca.
Nie dość więc, że siedzimy umysłem w tym, czego nie ma (wyobraźnia wędrująca po wymyślonym czasie i światach fałszywych) pomijając prawdziwe życie w tu i teraz, to jeszcze ta teraźniejszość jest postrzegana jako albo marna, albo taka sobie, albo całkiem do dupy, ze tylko sznurek albo z mostu, jest umniejszona, okaleczona, pomijalna właściwie, nudna, niewystarczająco ekscytująca. A jest genialna, perfekcyjna, niezwykła, najlepsza. Tylko niewłaściwie się jej przyglądamy, czyli właśnie poprzez pryzmat umysłu i ego w nim stworzone i umiejscowione w czasie. Ba, w ogóle nie umiemy już teraźniejszości najczęściej zauważać, uchwycić, czasami jakieś przypadkowe przebłyski.Jakbyśmy w ogóle nie wiedzieli, że ona JEST. Zawsze. Wszędzie. Na pewno nie umiemy w niej przebywać. Dłużej. Stale. Jak kiedyś, kiedy byliśmy małymi, bardzo małymi dziećmi i kiedy umysł nie umiał jeszcze tworzyć światów porozrzucanych w czasie, więc siłą rzeczy żyliśmy w pełni w tu i teraz, swoja prawdziwą istotą. W każdej sekundzie, w każdej chwili. Z całą swoją prawdziwą istotą, mocą, zawsze w pełni intensywnie, W pełni zanurzony, w absolutnej komunii, w pełnym blasku. Później został obudzony umysł i żyjemy w chaosie, w rozproszonych promieniach słońca, poza swoją istotą, jako fikcyjne, myślące, umysłowe ja.
Dziękuję ❤