ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
เป็นเด็กต่างจังหวัด เรียนจบ เข้ามาทำงานที่กรุงเทพ ตัวคนเดียวในเมืองกรุง ลองผิดลองถูกกับการขึ้นรถเมล์เพราะไม่เคยนั่งรถเมล์มาก่อน ตื่นเช้าทำงาน เย็นกลับห้อง อยู่ในห้องเช่าสี่เหลี่ยมเล็กๆห้องนึง กว่าจะหลับไปแต่ละวัน ได้แต่เอามือกายหน้าผาก และมองที่เพดาน และคิดเสมอว่า เราต้องสู้สิ เรามาหาประสบการณ์ เราจะท้อไม่ได้นะ พ่อแม่รอดูความสำเร็จเราอยู่ สู้ต่อไปชีวิต
เหมือนกันครับ TT
Airin Natthida Malisorn แล้วไปใต้ปักใต้
เหมือนกันเลย ท้อเนอะ555
Airin Natthida Malisorn เป้นกรรมลังจัยห้ายคร้าบ สู้ๆ
เหมือนกันเลยเรามาแรกๆมาอยู่กะพี่ชายพอพี่ชายย้ายไปยุกะแฟนเรานอนร้องไห้ทุกวันเลยทีวีก็ไม่มี
อยู่ในใจเสมอ ความทรงจำที่โดดเดี่ยวและเจ็บปวด ทุกเส้นทางที่เดินผ่านมานั้นมัน อ้างว้างมากแค่ไหนเดินคนเดียวมีแต่ตัวกับเสื้อผ้าไม่กี่ตัว มีเงินค่ารถ..มาชลบุรีเท่านั้นที่เหลือหาเอาข้างหน้า นั่งรถมาน้ำตาเราไหลออกมาตลอด ฉันสะอื้นอยู่ในรำคอ ถ้ารถไปถึงจุดหมายแล้วฉันจะเดินไปทางไหนต่อ ฉันไม่รู้จักใครเลย รถมาถึงชลบุรีตอนเช้ามืดนิดๆฉันลงจากรถแล้วขามันแข็งไปหมดไม่รู้จะไปไหนไปยังไง เริ่มจากตรงไหนก่อน มืดไปหมดมองไปทางไหนก็หน้ากลัว...ตัดสินใจนั่งลงตรงข้างทางตั้งสติอยู่พักหนึ่งก็ลุกขึ้นเดินหางานจนมาเจอร้านอาหารตามสั่งเลยเดินเข้าไปขอทำงานด้วย โชคดีที่เจ้าของร้านรับเราใว้เพราะสงสารเรา...ต้องขอขอบคุณเจ๊ที่รับหนูใว้ในวันนั้น ถ้าไม่งั้นชีวิตหนูก็ไม่รู้จะเป็นอย่างไรบ้าง..ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง เราขอเล่าในก็แล้วกันนะ
ความรุ้สึกเหมือนเราตอนออกจากบ้านมาแรกๆๆเลยค่ะ ไปไหนไม่ถุกมืดไปหมดได้แต่นั่งยุริมทาง
เธอเก่งมากเลยนะ รู้ไหม❤️
เก่งมากก ผมเองมีปัญหาก็ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง ไม่มีใครให้ปรึกษา หลายครั้งรู้สึกโดดเดี่ยวในฝูงชน เหมือนเราอยู่คนเดียว ท่ามกลางผู้คนที่รู้จักมากมาย
นึกถึงวันที่ฉันย่ำเดิน จาก..บ้านเกิดมีลังหนึ่งใบใส่ความหวังไว้เต็มลังย่ำเท้าถึงชานชาลา ตีตัวรถไฟ ขึ้นกทมแล้วรถไฟก็พาฉัน พาหวังสู่หนทางที่ฉันไม่รู้ ได้แว่วหวูดรถไฟ มีกำลังใจแว่วลอยตามลม* มาถึงวันที่ฉันยังเดิน ห่าง..บ้านเกิด แต่ลังหนึ่งใบกับความหวังนั้นลอยห่าง แล้วรถไฟก็พรากฝัน พรากหวังจากหนทางที่หวังคาดไว้ ไกล สิ้นหวูดรถไฟ กำลังใจลอยหายตามลม** มาถึงวันที่ฉันยังเดิน ห่าง..บ้านเกิด แต่ลังหนึ่งใบกับความหวังนั้นลอยห่าง แล้วรถไฟก็พรากฝัน พรากหวังจากหนทางที่หวังคาดไว้ ไกล สิ้นหวูดรถไฟ กำลังใจลอยหายตามลม สิ้นหวูดรถไฟ กำลังใจลอยหายตามลม
' ✓ ดกก กก ก ก
ผมสู้ชีวิตลำพังมาตลอดตั้งแต่จบม.3จนตอนนี้ผมอายุ36ปี ตลอดระยะเวลา20ปีตั้งแต่จบม.3 มีทั้งสุขและทุกข์ปะปนกันไป มีมิตรที่ดีและเลว คนรอบข้างหรือเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาบางครั้งก็ทำให้ไม่อยากมีชีวิตอยู่ อีกต่อไป แต่มีอยู่สิ่งนึงที่ทำให้อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป "นั่นคือรักจากแม่ที่ให้กำเนิดผมออกมา" มันคือรักที่บริสุทธิ์ไม่มีสิ่งใดเจือปน ผมดีใจนะครับที่เกิดมาเป็นลูกแม่ที่แข็งแกร่งผมจะกลับทาตั้งตัวใหม่ให้ได้อีกครั้งเร็วๆนี้แน่นอนครับแม่...
ฟังแล้วน้ำตาไหลเลย มาไกลถึงเนเธอร์แลนด์🇳🇱ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้กลับไทย😢
เป็นกำลังใจให้ครับ ผมก็มาทำงานต่างที่เหมือนกัน แต่ท้อไม่ได้คนข้างหลังต่อกินอิ่มนอนหลับ สู้ๆครับ
ใช่ค่ะ ท้อไม่ได้ทุกคนรอเราอยู่😊
สู้ๆครับช่วงนี้โควิดคนไทยอยู่ทุกประเทศรักกันใว้ครับ
สู้ไปคลับทุกคน
ถ้าคุณได้อ่านเม้นนี้ ผมขอเป็นกำลังใจให้นะครับ วันนี้คุณอยู่ไกลบ้าน วันข้างหน้า จะเป็นวันที่คุณได้กลับมาอบอุ่นที่บ้านครับ จงอดใจรอ
ตอนนี้มาเกาหลีได้แปดปีแล้วยังไม่ได้กลับบ้านสักทีฟังเพลงเพื่อบอกตัวเองว่า อย่าใช้เงินเยอะจงทำความฝันของตัวเองเก็บเงิน ก่อนจะมามีบ้านอยู่ไหม (ผมไม่มีบ้านครับอยู่กระต๊อบ) .ฝนตกมาหลังคารั่วแม่บอกอยากสร้าง ผมฟังเพลงนี้เพื่ออย่าหลงระเริงครับ ขอบคุนทุกท่านที่รับฟังครับ
สู้ๆครับอย่าท้อ เพื่อพ่อแม่
ขอให้คุณทำตามความฝันให้ได้ครับ สู้ครับ
Arvut Chittong ขอแสดงความนับถือครับคนที่รู้พระคุณแม่อย่าทำให้ท่านเสียใจขอให้ถึงฝั่งฝันเร็วๆครับ
สู้ๆ นะคะ
่เป็นกำลังใจให้ครับพี่ชาย
อยาก กลับบ้านเกิดที่จากมา ไม่นึกเลยว่าก้าวเท้าออกจากบ้านมา แล้วชีวิตต้องมาติดอยู่แบบนี้ ทุกๆอย่างที่คิดไว้อย่างสวยงามมันจางหายออกไปจากเราทุกที เพื่อนๆค่ะตอนนี้เราท้อแท้เหลือเกินค่ะ น้ำตามันไหลออกมาไม่หยุดเลย
สู้ๆนะค่ะ ชีวิตยังไงก็ต้องดำเนินต่อไป
+แตงกวา ชอบทอม ขอบคุณมากๆค่ะ คุณแตงกวา ชอบทอม
+ปนัดดา ไพรชาญจิตร์ ยินดีค่ะ 😊😊😊😊😊 ยิ้มๆนะค่ะ
+แตงกวา ชอบทอม นัดจะยิ้มสู้ทุกเรื่องที่ต้องเจอค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ 😁😁😁
สู้ๆนะครับ ยิ้มเข้าไว้ครับ
อยากกลับบ้านแล้วอยู่ชายแดนใต้คิดถึงบ้านจัง 7 ปี กับชีวิตชายแดนสู้ สู้ ฮูย่า ฮูย่า
สู้ๆๆคับ
สู้ๆๆครับ
คุณคือความภูมิใจของคนไทยทุกคนค๊ะ...สู้ๆน๊ะ
สู้ๆ คับเพราะพวกพี่ จิงมีพวกผมในวันนี้
ขอบคุณที่ดูแลพวกเราคับ
ฟังเพลงนี้แล้วน้ำตามันก็ร่วงมาแบบไม่รู้ตัว เรียนป.6แม่พาเข้า กทม มาทำงานเเละเรียนต่อ กศน มีลัง3ใบ ข้างในเต็มไปด้วยของกิน เพราะเราไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีอะไรให้กินมั้ย ขอบคุณ ลังทั้ง3ใบ ที่ใส่ของกินต่อชีวิต.
ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆนะคับ
มันจะผ่านไปมันจะเป็นความทรงจำในวันข้างหน้าเมื่อหวนคิดมาจะทำให้เรารู้ว่ายังผ่านมาได้เลยสู้ๆครับ
พอได้ฟังบทเพลง"ลัง"บทเพลงนี้ของอาจารย์ไข่ มาลีฮวนน่า...ทำให้ฉันจำเรื่องราวฉันได้ทุกรายละเอียดแบบไม่มีตกหล่นเลยสักอย่าง...ในครั้งที่ฉันมีเจตนาตั้งใจมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวเต็มเปี่ยมด้วยหัวใจในตอนที่ฉันเจตนาอยากจะใช้ผ้าเหลืองห่มกายเลี้ยงชีพและเจตนาจะทำให้บ้านเกิดตนได้ดีด้วยเจตนาบริสุทธิ์ของฉัน....#แต่และเเล้วเหตุการณ์แรกที่นึกไม่ถึงไม่คาดคิดว่านี้เหรอเกิดขึ้นจริงได้ไงส่ะคือ...1)ฉันต้องพเนจรร่อยเร่ทั้งๆที่ห่มเหลืองในยามราตรีแถมให้เจ็บช้ำคือราตรีนั้นห่างล่วงไปก็คือวันพระใหญ่(วันสำคัญทางพระพุทธศาสนา)แต่อันว่าจิตใจมนุษย์(ไม่รู้ใครผู้ใด!!)...ฉันต้องร่อนเร่ยามราตรีที่อันโดดเดี่ยวออกจากวัดต้องไปรอนแรมพักพิงกายใจที่บ้านตน...2)รุ่งเช้าของแสงอรุณต้อนรับวันใหม่ฉันก็ต้องร่อนเร่ออกไปโดยที่ฉันไม่ใช่ผู้ให้คำตอบกับปลายทางต่อไปในช่วงชีวิตที่ยังห่มเหลืองอยู่ว่าคือสถานที่ใด(แต่ก็ต้องยอมรับและทำอะไรหรือเอ่ยวาจาเปลี่ยนจุดมุ่งหวังนั้นมิได้เลย).....3)เจตนาฉันที่มุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวมีคำตอบหนึ่งเดียวคืออยู่ในเพศบรรพชิตต้อง3พรรษา(แต่สุดท้ายของช่วงเวลาชีวิตฉันในเพศบรรพชิตก็เกินฝืนชะตาที่ฉันมิอาจ........ได้เลยเป็นเพราะว่า*วันและเวลาต้องให้ฉันจำยอมเดินทางกลับมาบ้านเกิด"กระบี่"อีกครั้งและสุดท้ายฉันก็ต้องน้ำตาตกในเจ็บอยู่ในทรวงอกเพียงผู้เดียวคือการที่ฉันต้องจำยอมด้วยการที่ต้องไม่มีผ้าเหลืองห่มกายและเลี้ยงชีพอีกต่อไปด้วยนเำมือจิตใจมนุษย์ที่มืดบอดทำการกระทำนั้นกับตัวของฉันได้ลง....เจ้ากอล์ฟ....
2020 ใครยังฟังอยู่บ้างง ขอมือหน่อยครับ 🖑
ฟังครับ แนวนี้ชอบครับ คนระนอง
✋✋
✋✋✋
ຄົນລາວເດີ...ຊອບຄຮັບ.
🖐
''บางคน'..พบเจอกับอุปสรรคแต่ผ่านไปได้...''แต่บางคน'..ก็พบเจอกับหลายสิ่งที่บั่นทอนกำลังใจจนเกือบหมดสิ้น'....
ยิ้มอย่างเดียว เชื่อผม
ขอบคุณมากครับพี่ชาย สำหรับประโยคสั้นๆ แต่มีความหมายมากมายให้กระผมฉุดคิดครับผม
คิดถึงตอนเข้ากรุงเทพครั้งแรก ไปตัวคนเดียว นั่งรถไฟไปสมัครเรียนที่รามคำแหง จนทุกวันนี้ได้ทำงานที่มีคนยอมรับนับถือขอบคุณบทเพลงที่ทำให้นึกถึงวันเก่าๆครับ
น้ำเออ เ่ข้าเรือ
น้ำเอ่อ เ่ข้าเรือ
สิ่งของที่พ่อแม่ให้มา มันอาจดูด้อยค่าในมุมคนเมือง แต่มันสูงค่าสำหรับคน ตจว. เพราะมันคือความห่วงใย มันคือความจริงใจ มันคือทุกสิ่งที่คน ตจว.จะพึงมีให้กัน
ในโลกนี้ ไม่มีที่ไหนดีเท่าบ้านเราอีกแล้วขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนนะครับ
น้ำตาผมแถบไหล
เหมือนในหนังเลย#เข้า กทม.กับญาติคนนึง#มีลังน้อยๆแค่นึ่งใบเท่านั้นจิงเพราะจนมากๆ เข้ามาหาความฝันหนีความลำบากจากบ้านนอกเหมือนเพื่อนๆสูชีวิตตั้งแต่อายุ18 จนทุกวันนี้38ทำงานทุกอย่างและเรียนต่อ จนเป็นเจ้าของธุระกิจขนส่งสินค้าแช่เย็น +++เปิดฟังไปร้องไห้เลย++น้ำตาร่วงเลยจริงๆๆๆ
เก่งมากเลยครับพี่ สุ้ๆกันต่อไปครับ
ใช่ๆเลยมีกะสอบด้วย
เยี่ยมครับ
น้ำตาไหล
เก่งมากค่ะ
ชอบค่ะ เวลา คิดถึงบ้าน ชอบฟัง ดิชันเป็นเด็กต่างจังหวัด ดิ้นร้น ทำงาน เพื่อพ่อ แม่ และลูก สู้ๆๆค่ะทุกคน ทุกคนมีช่วงๆๆหนึ่งที่ต้องสู้ ก่อนจะสบาย เป็นกำลังใจให้เพื่อนๆๆสู้ไปพร้อมกันค่ะ..
เป็นความคิดที่ดีขอให้ประสบความสำเร็จนะครับ...คุณจิราพร บาดี...
สู้ๆ
...
ซึ้งมาก
สวัสดีครับขอเป็นเพื่อนด้วยคนนะครับ kim1983 ไอดี ไลน์ ครับ
ผมออกจากสถานีนาสาร สุราษฎร์ธานี เรียนจบ เข้ามาทำงาน บอกเลยคิดถึงบ้านทุกวินาที
สุดยอดน้อองบ่าว
@@บาสคร๊าป คับ ความจนมั่นน่ากลัว
ฟังเพลงนี้ครั้งแรกเมื่อปี47 ตอนไปทำงานที่ภูเก็ตเพื่อนสองคนเปิดให้ฟังแล้วพอดีว่าผมเกิดอุบัติเหตุเลยต้องจากกันกับเพื่อน ใด้ฟังเพลงนี้คราใดผมก็คิดถึงเพื่อนทั้งสองเสมอ คนแรกชื่อปกรณ์. อินนอก. อยู่กำแพงเพชร. อีกคนชื่อ สมทรง ทับสวัสดิ์. อยู่จันทบุรี. ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงเสมอ
ผมเดินทางจาก นครศรีธรรมราชด้วยขบวนรถไฟไม่มีเงินติดตัวแม้แต่บาทเดียว มาเพื่อหาอนาคตที่ดีกว่า ถึงมีจะคิดถึงพ่อแม่ คิดถึงแฟน แต่เพื่ออนาคตอยากเห็นพ่อแม่กินอยู่สบาย ท้อบางบางเวลาที่รู้สึกเหนื่อย แต่เด็กบ้านนอกคนนี้จะทำให้คนที่อยู่ข้างสบาย สัญญาครับ
เอาความล้มเหลวเป็นแรงผลักดันเอาความฝันไว้ข้างๆตัวเอามืดมัว คราบน้ำตา โยนทิ้งไปแล้วบอกใจเราไว้ พรุ่งนี้ต้องดีกว่า
พิไลพร ศรไชย เม้นนี้ น่ารัก
คาวมสำนึกเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
บาดใจสุดๆ
มีกำลังใจมากคับ
เพราะมากเลยๆๆๆๆ
ผมเป็นคนเหนือ พ่อเป็นคนใต้ได้ฟังเพลงนี้มาตั้งแต่เกิด จนตอนนี้ผมฟังทุกเพลงของ อ.ไข่ครับผมอายุแค่20เองแต่ชอบมากๆเลยครับเหมือนได้เห็นตัวเอง ผมอยู่ที่เชียงใหม่ แต่ต้องมาทำงานที่ใต้ตั้งแต่อายุ 13 ผมเลยเห็นเพลงทุกเพลงของ อ.ไข่ เป็นกำลังใจไห้ผมมาตลอดเลยครับ❤🙏🏻
เหมือนกันเลย อายุ20ปี ที่มาฟังเพลงนี้เพราะพ่อเปิด ความหมายให้สู้ชีวิตต่อไปมากๆเลย สู้ๆ💪💪
เพลงของวงมาลีฮวนน่า จะมีเสน่ห์อยู่อย่างนึงคือฟังแรกๆรู้สึกเฉยๆงั้นๆแต่ยิ่งนานไปเหมือนจะลืมไปแล้วจนได้กลับมาฟังใหม่อีกครั้งก็จะรู้สึกเพราะ จนฟังได้ไม่เบื่ออีกเลย
ถถุก
ใช่ครับ กลับมาฟังอีกที เพราะมาก
ใช่ครับ ทุกทีที่ขาดกำลังใจผมจะกลับมาฟังมาลีฮวนน่า
++
ใช่ครับ
ผู้ชายคนนึง ออกเดินทางจากพิศณุโลกตัวคนเดียวหวังมาตายเอาดาบหน้า ปลายทางใต้สุดแดนสยามสุไหงโกลกตอนอายุไม่ถึง20หนีความยากจนมาสู้เอาทางใต้ จนมาพบผู้หญิงคนนึง สู้กันทำงานก่อสร้างด้วยกัน จนมีเจ้าตัวน้อยสองคนเป็นเด็กผู้ชายทั้งคู่ อยู่ร่วมฟันฝ่าอุปสรรคกันมา25ปี วันนี้เขาพบว่าเขาเหลือตัวคนเดียว แต่อย่าลืมไปว่าพ่อยังมีลูกอยู่ทั้งสองคน
ลังที่ผมถือมา มันเป็นลังที่ใส่ได้เเต่ความฝัน ความฝันผมก็เหมือนเอาเหรียญหยอดกระปุก -- หยอดให้ตายยังไงก็ไม่เต็มสักที่ ไม่เคยสำเร็จ ได้เเต่หวังว่าคงจะมีสักวันที่เหรียญมันจะเต็ม...(ดินเเดนเเห่งความสำเร็จ ที่หลายคนไปถึง มันสวยงามเพียงไหน ช่วยบอกผมที..
เพื่อนร่วมทางเดียวกันค่ะ ไม่เต็มสักทีค่ะ
ค่อยๆสะสมไปด้วยกันนะคะ อย่างน้อยในกระปุกของพี่ๆก็ยังมีความฝันให้ไปค้นหาอยู่นะคะ
จะสู้ฝ่าฟันกับความฝันข้างหน้า ยิ่งนับวันพ่อแม่ยิ่งแก่ลง แต่ท่านยังคงรอวันที่ท่านมีความสุขที่สุด คือวันที่เรานั้นประสบผลสำเร็จ ในชีวิต สักวันเราต้องได้กลับไปดูแลท่านให้เท่าที่จะทำได้ให้ดีเท่าที่ท่านเหนื่อยเพื่อเรามาตลอดชีวิต คิดถึงบ้านเหลือเกิน เมืองหลวงวุ่นวายเหลือเกิน คิดถึงบ้านเราที่เคยจากมา อยากกลับไปดูแลท่านให้ดีที่สุด รอหน่อยน่ะพ่อรอหน่อยน่ะแม่ ลูกจะทำให้ดี ที่สุด
ผมเป็นคนเหนือเน้อแต่ก่อชอบฟังเพลงใต้ขนาดเข้ามายะก๋านในเวียงวันใดตี้ท้อแท้ก่อเปิดเพลงนี้ฟังกุ้คืนล่ะ
ฟังเพลงนี้แล้วผมคิดถึงผู้หญิงคนนึ่ง เป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในชีวิตผม แต่ผมก็ไม่มีปัญญารักษาเค้าไว้ จนตอนนี้เค้ามีคนอื่นที่ดีกว่า หลายปีที่คบกัน ใกล้ถึงวันที่เราเจอกันครั้งแรกแล้วน่ะ
อาร์ม'ม กี้พริ้ว'ว นิ้วนางหาย รักแต่ไม่ครอบครอง ทุกชีวิตย่อมมีทางของตนเองค่ะ เป็นเหมือนกันกับคุณ
จำวันนั้นได้ดี วันที่แม่วิ่งตามรถไฟ สายโคกโพธิ์ปัตตานี-กรุงเทพ ส่งลูกเรียนกรุงเทพ. รักแม่นะค่ะ
นึกถึงสมัยเด็กนั่งรถไฟมากทม.กับญาติพี่น้อง แบกลังมาคนละใบเพราะไม่มีกระเป๋า หลายปีแล้วที่ไม่ได้กลับไป คิดถึงพัทลุง คิดถึงพี่น้อง ฉันรักพัทลุง บ้านเกิดฉัน...
ขึ้นรถไฟจากทุ่งสงวันนั้นเสื้อกับกางเกงใส่ลังเบียร์ช้างบัดสีคาดแต่จนไม่ที่ทำพรือออกมาเสี่ยงก็ไม่รู้ว่าชีวิตจะต้องพบกับอะไรในใจมีทั้งความกลัวความกล้า แต่ตัดสินใจแล้วนั้นไปสู้เอาข้างหน้า ถ้าหนักเกินค่อยกลับมาตั้งหลักใหม่ ผ่านมา20ปีผมได้มีบ้าน มีเมีย มีลูกบ่าว1คนอายุตอนนี้2ปี2เดือน การตัดสินในวันนั้นก็เปลี่ยนชีวิต ให้กำลังใจนะคับ อดทน ใฝ่ดี ซื่อสัตย์ ชีวิตดีแน่นอนคับ
คิดถึง "พ่อ"😢😭 ตอนเด็กๆพ่อชอบเล่นกีต้า ให้ฟัง ทุกครั้งที่ได้ยินเพลงนี้ น้ำตาไหลทุกครั้ง (ตอนนี้พ่อยุที่ไหน?)😭😭😭
เป็นเพลงที่ดีครับ
พ่ออยู่บนสวรรค์คัฟ ตอนนี้สู้ๆนะ
ต่างกันก็ตรงที่เธอมากับรถไฟ แต่เรามากับเครื่องบิน มาทำงานต่างแดน เดินมาพร้อมกับคำดูถูกของคนแถวบ้าน บอกตัวเองฉันต้องได้ดี ขอบคุณทุกบทเพลงของมาลีฮวนน่า ที่อยู่เป็นเพื่อนในต่างแดนตลอด16ปีที่ผ่านมา
บ้านผมนั่งรถทัวร์รถไฟไม่ผ่าน
ตั้งแต่เดินขึ้นรถไฟ น้ำตาก็ไหล เป็นห่วงพ่อกับแม่ จากบ้านมาจะ4ปีแล้ว ก็ยังฟังตลอด เพราะยังเป็นห่วงคนทางบ้าน ❤นครศรีธรรมราช-ระยอง ✌
นึกตอนไปทำงาน กทม.เมื่อ30ปีที่แล้วเด็กน้อยอายุ12จบ ป6.ใหม่ๆ แอบหนีพ่อแม่ไปทำงานหวังหาเงินกลับมาให้แม่ที่เรารัก แต่หลายสิ่งไม่เป็นไปดังฝัน สมัยนั้นค่าแรงกรรมกรก็แค่วันละ35บาท แค่กินก็แทบไม่เหลืออะไรแล้ว ส่งเงินกลับให้แม่ทีละ500-1000บาท รักแม่นะ
เคยใมเวลาที่เรารู้สึกท้อแท้...เวลาที่เราเหงาจับจิต....ไม่รู้จะทำอย่างไร... ไม่รู้จะคุยกับใคร เปิดเพลงนี้ฟังแล้วคิดถึงคนที่เขาอยู่ข้างหลัง ไม่มีที่ใหนสุขใจเท่าบ้านเรา
ชีวิตยังมีหวังอีกยาวไกล #เพื่อนเอย… จะเศร้าจะซึ้งกันไปใย ยังมีเรื่องราวอีกมากมาย ให้ค้นหาขอแค่สู้!!
Tam Surin City พงสิท ก็มา
Tam Surin City ใช่
@@คุนชายน้อยเจ้าชายอั๊ก?
่.ใช่ความอดทนยังม่เท่ากับ..คนสมัยแต่ก่อนเลยครับ..
เพื่ออนาคตของเราเอง
Nov 07,2016ฟังเพลงนี้แล้วนอนร้องไห้บนเตียง 10 ปีที่แล้ว นั่งรถไฟจากชุมพรบ้านเกิด พร้อมกับความคาดหวังที่ใส่มาเต็มกระเป๋า...
ถึงจะเปนเพลงที่แต่งจากศิลปินที่ใช้สมุนไพรแต่ง แต่ทำไมผมนอนน้ำตาไหลตอนเลิกยาไอซ์ นอนจินตนาการตามตอนที่เราเปนคนขยันเปนคนเก่งเปนคนดีเปนคนเด่น แต่พลาดมาเสพยาไอซ์ มันล่ะทีสองที แอบดูดของเพื่อน จนรุ้สึกว่าเราเปลี่ยนไปเปนอีกคนแต่ไม่ได้ช้อตอะไรหรอกแค่ขี้เกียจ นอนกลางวันทั้งวัน หลบตาคน นี้เหลอ ที่ชอบกันนักหนา นอนนึกถึงตอนที่เราทำตามฝันเหมือนในเพลงตอนขึ้นรถไฟไปสอบ กรุงเทพ ต่อจากนี้ไปพอแล้วยานรถเอ๋ย ลองพอรุ้ได้สอนลุกสอนหลาน ดูอาการคนในครอบครัวพอ ชีวิตเปลี่ยนไปจริงๆ พอกันที
เด่วก็ผ่านไปได้ครับ เข้มแข็งไว้ เมื่อก่อนผมก็เคยเจอและผ่านมาได้จนอายุ 58 แล้วครับ
ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนนะครับ ผมฟังแล้วน้ำตาซึมเลยล่ะ เมื่อมองย้อนกลับไปดูคนข้างหลังที่ให้กำลังใจเรา ผมเชื่อว่าทุกคนมีความหวังเสมอ และจงอย่าถ้อถอยนะครับ ชีวิตเราต้องสู้จนวันสุดท้ายล่ะครับ ผมเชื่อ!!
สู่ๆๆคับ
+พี่คนจนทนได้บ่อ แสนญานุภาพคนจน สู้ๆๆคับ
@@ถิรพรจันทสิทธิ์-ม3น . ฝ ฝ ฝ
ถึงแม้เราจะเติบโตมากับบทเพลงเพื่อชีวิตในยุคก่อนๆ หลากหลายบทเพลงแต่กว่าจะเข้าใจความหมายของคำว่า 'เพื่อชีวิต' ก็ตอนที่เราเติบโตอยู่ในวัยผู้ใหญ่แล้วและกว่าที่เราจะเข้าใจในบทเพลงเหล่านั้นอย่างลึกซึ้ง ก็ตอนที่เรากำลังเผชิญกับเรื่องนั้นๆอยู่.#ให้บทเพลงจรรโลงใจ_ให้กำลังใจสู่ตัวฉันเอง.
ผมเคยมีแฟนเป็นคนใต้คนหนึ่งครับ แล้วเวลาผมฟังเพลงของมาลีฮวนน่า ผมจะคิดถึงเธอตลอด แม้จะไม่ได้รักกันอีกก็ตาม FC. อาจารย์ไข่ครับ
ไม่ว่า ลังเล็ก ลังกลาง หรือ ลังใหญ่ข้างในจะมีประสบการณ์ เศร้า เหงา ทุกข์ สุข ปะปนกันไป.ทุกระยะทางที่ผ่านวันเดือนปีจะทำให้เราเป็นนักสู้...เจ็บบ้าง ล้มลุก คลุกคลาน บ้าง .สุดท้ายเราจะยืนด้วยตัวของเราเองได้ ..นี่คือชีวิตครับ#เพราะทุกชีวิตต้องก้าวเดิน#ลังของผมเล็กมากกกก#25ปี+แห่งการแห่งการเดินทาง#สู้ๆๆๆครับ
ผม เป็นเด็กมุกดาหาร ขึ้นรถปี49 มากรุงเทพ รถโทเปิดเพลง ลัง ของ อาจารย์ไข่ น้ำตาไหลออกแบบไม่รุ้ตัว
ชอบจัง. ฟังเพลงนี้ทีไรคิดถึงพ่อคิดถึงแม่.... แต่ในเวลานี้เราไม่เหลือใครแล้ว...คิดถึงตอนที่เดินทางจากต่างจังหวัด. ในวันนั้น. วันที่เราจากบ้านมาโดยไม่รู้จุดหมายปลายทาง..มันทำให้เรารู้ว่าเราจะต้องสู้..
สู้ๆครับผม
สู้ๆนะพี่ ขนาดผมแค่มาฝึกงาน ผมยังคิดถึงบ้านที่จากมา ผมฟังทุกวันเพลงนี้แต่ตอนนี้ผมฝึกเสดแร้วกับมาเรียน 😂😂😂สู้ๆคับ
por por เช่นกันครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
สมัยพ่อเป็นนักร้องตอนที่เรายังเด็กเวลาร้องเพลงนี้ขึ้นมาแขกตามโต๊ะถือเงินมาให้เยอะมากๆ จนตอนนี้พ่อได้เสียไปแล้วเปิดเพลงนี้ขึ้นมา คิดถึงพ่อสุดๆ😢
พ่อชอบฟังเพลงนี้มาก..แต่ตอนนี้พ่อเสียไปแล้วคิดถึงพ่อเสมอน้ะ
เสียใจด้วยนะครับ พ่อผมก็เสียไปแล้วเหมือนกันครับ...คิดถึง
เมื่อก่อนผมทำงานอยู่ กทม. ฟังเพลงนี้แล้วคิดถึงบ้าน ตอนนี้อยู่บ้านมาฟังก็คิดถึงบ้านขนาดอยู่ในบ้าน
ฟังเพลงนี้แร้วคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อกับแม่มากๆ จนบางทีก้อเผลอร้องไห้ออกมา😭😭
ใจเย็นๆ
เพลงนี้ถูกใจมากที่สุดเลย
ชีวิตคือการเดินทาง หยุดเมื่อไหร่คือนอน
คิดถึงบ้านเหมื่อนกันสุ้ๆๆนะ
สู้ๆคับ..
นึกถึงวันที่ฉันย่ำเดิน จาก.....บ้านเกิด มีกระเป๋าเดินทาง1ใบ ใส่ความหวังไว้เต็ม คิดถึงเมืองไทยจังต้องมาสู้งานอยู่เกาหลีใต้ จะให้ทำยังไงในเมื่อพ่อ แม่ ไม่ได้มีเงินมีทองให้มากมาย แม่ขายข้าวเหนียวมะม่วงก็พอกินพอใช้ แต่ด้วยความเราอยากจะมีบ้าน ทำให้แม่สบายบ้าง ก็เลยจำจากบ้านมาสู้งานอยู่เกาหลีใต้ ทุกวันนี้ชีวิตก็อยู่ดีแม่มีความสุขยิ้มแย้ม ขายบ้างไม่ขายบ้างไม่ต้องทุกข์ยากเรื่องเงิน แต่เราเหนื่อยเหลือเกินแต่ถอยไม่ได้ความหวังของ แม่ อยู่ที่ตัวเรา ฟังเพลงนี้ แล้ว อยากจะกลับบ้าน ผมเหนื่อยยยยคับแม่...แต่มันก็ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของเราดีขึ้นนะแม่ ถ้าทำงานจนเหนื่อยตาย ผมก้อจะยอม คับ!!!!!!
+นงลักษณ์ ไกรสีทา ขอบคุณคับ แม่ผมมีความสุขมากกว่าผมอยุ่ไทยอีก55ไม่มีคนขอเงินไม่ต้องกลัวจะไปเมาที่ไหน ขอบคุณนะคับ
@jack อารมณ์เดียวกันเลยค่ะ อยู่เกาหลีเหมือนกัน ความรู้สึกคงไม่ต่างกันเนาะ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ😊
@malisa krueawongคับผม...สู้ๆเช่นกันคับเป็นกำลังใจให้ ว่าแต่ อยู่เมืองไหนหรอคับ.....
Jack Jackky นองพร
ชอบฟังเพลงของมาลีฮวนน่ามาก ยามใจห่อเหี่ยวเลี่ยวมองฟ้า สายลมพัดผ่านฟากนภา คิดถึงบ้านที่เคยจากมา พาใจหายฟังเพลงนี้ทีไร อยากกลับบ้านทุกที จ.ชุมพร
เข้ากรุงเทพครั้งแรกหลังจบปวช.อาศัยรถแพปลาลงแถวยานนาวาครั้งแรกในชีวิตที่เห็นเมืองหลวงมันตื่นเต้นที่สุดในชีวิต
คิดถึงบ้านคิดถึงเสียงเรียกไปโรงเรียนตอนเช้าที่น่ารำคาญ คิดถึงเสียงบ่นที่น่าเบื่อ คิดถึงไม้เรียวที่เเสนน่ากลัว คิดถึงแม่นะครับ คิดถึงสุดหัวใจ..
บางคนประสบความสําเร็จ บางคนล้มเหลว บางคนก็หายไปกับรถไฟขบวนนี้ !!✌️
เคยนั่งรถไฟตามความฝันว่าสักวันนึงเราจะเรียนจบจากวันนั้นถึงวันนี้ เรียนจบมาก็นานแล้ว แต่สถานีความฝันมันไม่มีวันสิ้นสุด บางทีต้องทิ้งความฝันแล้วไปตามหาความรัก ความอบอุ่นที่บ้านดีกว่า...ดีกว่า.... เพราะบ้านไม่เคยจากเราไปไหน ....
คิดถึงตอนที่เราจากบ้านมาเรย อยากกลับจังเรย#สุรินทร์เหลา
เชื่อมั่น และศรัทธา
สู้ๆจ้า คนที่บ้านรออยู่
เชื่อมั่น และศรัทธา คับ
อยุ่สุรินทร์เหมือนกัน
MV ตรงกับชีวิตเราเลย 25ปีที่แล้ว ขึ้นรถไฟที่สถานีพัทลุงพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบ มาสอบเข้าเรียนต่อที่กรุงเทพ ถึงวันนี้มาไกลเกินฝันแล้ว
เพลงนี้ ถ้ามองเนื้อหาแล้วคล้ายเพลงตุ๊กตา ของคาราบาว สื่อถึงเรื่องคน ตจว.ที่เข้ามาสู้ใช้ชีวิตทำงานใน กทม. เมืองแห่งแสงสี ความเจริญแต่ฉาบไปด้วยด้านมืดที่ต่ำตมด้วยเช่นกัน ความลำบาก สิ่งยัวยุ มีไม่น้อยที่พวกเค้าเหล่านั้นทนสิ่งยั่วยุไม่ไหว หลงทางไปกับสิ่งไม่ดีจนกู่ไม่กลับถูกกลืนกินความหวังไปก็มาก สิ่งฟุ้งเฟ้อ ยาเสพติด การพนัน กามโลกีย์ การหลอกลวง ขอให้ทุกคนที่เข้ามาสู้ชีวิตจงระวังอย่าประมาทไปกับสิ่งเหล่านี้ครครับ
ใครฟังเพลงนี้เลื่อนอ่านคอมเมน์บ้างครับ 🤟🤟
มาด้วยความหวังิอยู่ด้วยความว่างเปล่าเสียดายและทุกตรมเปลี่ยนแปลงที่จิตใจ ไม่ใช่ฐานะ
ฟังแล้วคิดถึงพี่ชาย มาก ๆ พี่ชายร้องเพลงนี้เหมือนมาก ๆ แต่เราคงไม่ได้เจอกันชั่วชีวิต
คิดถึงบ้าน.ชุมพร...หลังสวนจังเลย
เด็กสุพรรณค่ะ หลงรักเพลงทางใต้ โดยเฉพาะมาลีจั่วน่ามานานมาก
เหมือนชีวิตผมเลย ไม่รู้มาได้ไง ณ จุดๆนี้...ออกจากบ้านตอนอายุ 13 ผ่านอะไรๆมามากมาย เพื่อนฝูงรุ่นราวคราวเดียวกันไม่ตายก็ติดคุกไปหมดล่ะ ..
นึกถึงวันที่ฉันย้ำเดิน จากบ้านเกิด..#ท่อนนี้ทำน้ำตาไหล :(
thiaranat phookornchiwat ชอบ
thiaranat phookornchiwat ยิ้มสวย
เหมือนกันเลย😭😭
ซึ่งสุดๆ
ความหมายดีมาก
พ่อผมเคยบอกว่าเพราะเพลงนี้ทำให้พ่อมีกำลังใจที่จะทำงานเพราะพ่อก้จากบ้านเกิดมาไกลผมคิดเรื่องนี้เเล้วจะร้องไห้ลูกบ้างคนจะเข้าใจความรู้สึกของพ่อ.ว่าพ่อผ่านอะไรมาเยอะกว่าเรา
ชีวิตคือการก้าวจริงๆ เดินไปสู้ไปท้อไป.ร้องไห้ไป..มีก้าวเดินช้าบ้างเวลาเหนื่อย...เร็วบ้างเวลาฮึดสู้....สู้ๆคับพี่น้อง
คิดถึงคนที่อยู่พัทลุงมาก คิดน้องเมย์มากๆ
ฟังเพลงนี้แล้วอยากกลับบ้าน คิดถึงพ่อที่เสียไป ตอนนี้อยู่ ตปท มาขายตัว เพื่อมีเงินกลับไปดูแล้ว แม่ ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่จะสู้ ถึงอาชีพนี้ คนจะดูถูกก็ตาม 6ปีแล้ว จะไม่ขอตายที่อื่น นอกจากที่บ้านเกิด
สุ้ต่อไปลูก อาชีพสุตจริต กะพอ ไม่ต้องสนใจ คนที่ดูถูกเขาไม่ได้หาให้เรากิน หรอก
มีลังหนึ่งใบ..ใส่ความหวังของชีวิตผิดพลาดนิดเด๋ว..พังหมดแร้วตอนนี..นี้เราไปไม่ถึงแร้วสินะ..สู่นะหัวใจสู้ไปด้วยกัน
ไชยวัฒน์ ชูทอง สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้
ขอบคุณเทอมากๆนะคับ..สู้ๆเช่นกัน
ชีวิตมันต้องเดินไปข้างหน้า...มีติดขัดและราบรื่นเป็นบางช่วงของชีวิตนะ.....สู้ๆๆๆ
ฟังเพลงนี้แล้วคิดถึงบ้านทุกที คิดถึงครอบครัว คิดถึงคนที่อยู่ที่บ้านทุกทีเลย แต่ด้วยหน้าที่ที่ต้องทำเลยต้องจากบ้านมาทำตามหน้าที่ คิดถึงจริงๆ
สู้ๆครับ ผมก้อคิดถึง..บ้าน
หนูเป็นคนอุบล มาเรียน กทม ตอนอายุ 12 สมัยนั้นไม่นั่งเครื่อง ขึ้นรถไฟอย่างเดียว ในลังที่แม่ให้จะมีใส้กรอก หมู/เนื้อแดดเดียวทุกครั้ง (พร้อมกับร้อยยิ้มทั้งน้ำตา)ที่แม่ให้มาทุกครั้ง
เพลงนี้คือชีวิตขิองผมเลย นั่งรถไฟ5ชั่วโมง เข้ากรุงเทพฯมาหาหางานทำ
สุดยอดแห่งความสุขที่ได้ฟังเพลง..มาลีฮวนน่า...เสียงเอกลักษณ์...ชอบชอบมาก
สิ้นหวูดรถไฟกำลังใจลอยหายตามลม..
เยื่อม
สุดคับ
Khunllws Ketsirin 😊
เข้ากับชีวิตปัจุบัญมาก.อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด.ขอแต่สิ่งดีดี
เหงา ตอนอยู่ม.ปลายได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา พอขึ้นมหาลัย ก้อต้องจากบ้านมาเรียน เพื่อที่จะเป็นเสาหลักของครอบครัวต่อไป บางครั้งก็ท้อ เป็นความท้อที่ไม่สามารถบอกครอบครัวได้ กลัวคนที่บ้านไม่สบายใจ ฟังแล้วน้ำตาไหล คิดถึงบ้าน
ฟังเพลงนี้บ่อยมากกกก คิดถึงตัวเองเมื่อ 15 ปี ที่แล้วเดินทางมาออสเตรเลียคนเดียว ภาษางู ๆ ปลา ๆ แทบไม่รู้จักใคร มีเงินเหลือติดตัวแค่ 200 ดอล เริ่มหางานตั้งแต่อาทิตย์แรก ทำงานเก็บเงินเป็นบ้าเป็นหลังเพราะต้องส่งตัวเองเรียนและอยู่กินด้วยตัวเองไห้ได้ บางครั้งเหนื่อยจนเผลอหลับ เพลียจนเบลอ พอสะดุ้งตื่น ไม่รู้ตัวเองอยู่ไหน มาทำอะไร ทำไมต้องทำขนาดนี้ แต่พาตัวเองมาถึงจุดปัจจุบันก็คิดว่าคุ้ม
คิดถึงตอนมา กทม ครั้งแรกครับ 18ปีละ
คิดถึง ตอนอยุใต้ จากบ้านเกิดมาตั้งแต่อายุ12 มาคนเดียวด้วย จำได้เรยในรถที่ผมนั่งมาเขาเปิดเพลงนี้
นึก ถึงวันที่ฉันย่ำเดินจาก บ้านเกิด..มีลัง หนึ่งใบใส่ ความหวังไว้เต็มลัง.ย่ำเท้าถึงชานชาลา.ตีตั๋วรถไฟ ขึ้น ก.ท.ม..แล้วรถไฟก็พาฉันพาหวัง สู่หนทางที่ฉันไม่รู้ได้ แว่วหวูดรถไฟมีกำลังใจแว่วลอยตามลมมา ถึงวันที่ฉันย่ำเดินห่าง บ้านเกิด.แต่ลังหนึ่งใบกับ ความหวังนั้นลอยห่าง.แล้วรถไฟก็พรากฝันพรากหวังจากหนทางที่หวังคาดไว้ไกล สิ้นหวูดรถไฟกำลังใจลอยหายตามลม.มาถึงวันที่ฉันย่ำเดินห่าง บ้านเกิด.แต่ลังหนึ่งใบกับ ความหวังนั้นลอยห่าง.แล้วรถไฟก็พรากฝันพรากหวังจากหนทางที่หวังคาดไว้ไกล สิ้นหวูดรถไฟกำลังใจลอยหายตามลมสิ้นหวูดรถไฟกำลังใจลอยหายตามลม
ใช่คับ..นึกถึงวันที่จากบ้านมาเรย..เศร้า
😃
เเต่สวนมากนั้งรถทัวนะ 555
.
Kratoos ลัง
ผมมา กทม. ตั้งแต่อายุ 15 ปีมาเรียนด้วยทำงานด้วยเนื่องจากทางบ้านไม่มีเงินส่ง ทำมาตอนนี้อายุ 18 ล่ะ ฟังเพลงนี้แล้วคิดถบ้าน
นึกถึงวันที่ฉันย้ำเดิน...จากบ้านเกิด.พัทลุง.สู่.กองพันทหาราบที่๒กรมทหาราบที่๕.คิดถึงบ้านเหลือเกินพ่อเห้อแม่เห้อ
ใกล้จะหมดแล้ว ชีวิตวัยรุ่น และจะต้องเข้าสู่วัยทำงาน
ตั้งนานแอ่ะ
ผมเคยทะเลาะกะคนที่บ้าน...เมาด้วย นั่่งรถไฟไปหัวลำโพง กะแม่งเผื่อไปเจอใครพาไปทำงานแล้วก็ไม่กลับมาและ...ถึงหัวลำโพง ลงรถไฟ ไปกินข้าง1ก๋วยเตี๋ยว1 ตีตั๋วกลับบ้านเลย555แม่งจริงๆแล้วก็ควสมเมาความโกรธ...ส่างแล้วก็คิดถึงบ้าน...นั่งรถกลับเลยกู ถึงบ้าน อาบน้ำนอนไม่คุยกะใคร...แค่นั้น...ก็ยังเสียใจที่เคยทำไม่ดีแต่ก็ไม่เคยขอโทษ...สักวัน✌️✌️
นึกถึงวันที่ฉันย่ำเดินจากบ้านเกิด....................ตีตั๋วรถไฟเข้า กทมและรถไฟก็พาฉันสู่หนทางที่ฉันไม่อาจหยั่งรู้ได้
Snow White จ
ออกจากบ้านมาตั้งแต่ 18 ตอนนี้ 48 อยากกลับไปอยู่บ้านนาที่ชนบทมาก พ่อแม่ก็แก่มากแล้ว อยากอยู่ด้วยกันในยามแก่ แต่ติดบ่วงหลายอย่าง ไม่รู้อีกเมื่อไหร่จะได้กลับไป ถึงวันนั้น จะได้อยู่พร้อมหน้าพ่อแม่ลูกกันหรือไม่ คิดแล้วใจหาย
เพลงนี้ไม่ค่อยเปืดฟัง พอได้ยินปุ๊ปจุกในอกกับเรื่องราวในอดีต ตอนเด็กด้วยความจน แม่พาไปอยู่กับตายายแล้ว ออกมาหาทำงานใน กทม เราจำวันนั้นได้แม่บอกเดี๋ยวแม่ไปทำงานก่อน เราไปส่งที่สถานีรถไฟ ขึ้นรถชั้น3เข้า กทมพร้อมกระเป๋าใบเดียว ตอนรถออกแม่ยืนข้างหน้าต่างแล้วโบกมือให้เราจนรถไปลับตา เหลือเพียงเสียงดังอยู่ไกลๆ ตอนนั้นมันแย่มากๆซึ่งเรายังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจอะไรๆ ตอนนี้เรียนจบทำงานแล้วมีบ้านมีรถมีทุกอย่างแล้ว แต่ภาพวันนั้นไม่เคยลืม
คิดถึงที่ตรงนั้น คิดถึงตอนที่นั่งบนโขดหินที่แหลมพรหมเทพตะวันกำลังจะลับขอบฟ้า ท้องฟ้ากลายเป็นสีส้มลมพัดเอื่อยๆ...." ฟังเมื่อไรก็นึกถึงตอนนั้นทุกที
ความรู้สึกเหมือนกับทุกคนครับ
เคยมาอยู่ภูเก็ตหรอครับ
ไม่มีอะไร พรากความหวังไปได้เรามาไกลมาก คิดถึงคนทางบ้านมาไกลเกินกว่าจะกลับแล้วพาระ จะนำพาทุกคนไปสู่หวังครับเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ
สู้ครับเมือนกัน
ยังฟังเพลงมาลีฮวนน่าตลอดพ่อเปิดให้ฟังตั้งแต่เด็กๆจนพ่อจากไปทุกวันนี้ก็เปิดให้ลูกตัวเองฟังอยุ่ตลอด...😂คิดถึงพ่อคนบนฟ้าของลูกสาวคนนี้😢
บทเรียนสุดท้าย..ที่ ฉันต้องเจ็บปวด (พอแล้ว ฉันคงจะพอแล้วจริงๆกับความรักที่หลอกลวง)....🙏 หมดเวรหมดกรรมกันเสียที.
เพราะมากคร้านี้เป๊นกำลังใจไห้กับคนที่จากบ้านมาไกลน๊ะคร้า.สู้ๆๆ
ใครไม่ใช่คนใต้แล้วชอบฟังมาลีฮวนน่ามั่ง ขอเสียงหน่อยค่ะ
กลับกัน จากเชียงใหม่ถึงพัทลุง มายังไงกลับอย่างงี้..
ถึงจะไม่ไช่คนไต้แต่ชอบเพลงของมาลีฮวนณ่ามากค่ะ
แล้วรถไฟก็พาฉัน..... มาเจอ.. เม้นเธอที่ฉันไม่รู้.... ได้....
บ้านบุรีรัมย์แต่ชอบฟังเพลงแก เย็นๆดีครับ
คนเพชรบูรณ์ค่ะแต่ชอบเพลงมาลีฮวนน่าและเพลงใต้อีกหลายๆเพลง
มีลัง 1 ใบใส่ความหวังไว้เต็มลัง. ฟังทุกวันครับ ชอบ ชอบ
ตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากบ้าน มาพบเมืองแสงสีวิไล เราต้องนึกถึงข้างหลัง บ้านเกิดเมืองนอนของเรา คิดถึงพ่อ แม่ ตา ยาย ที่เลี้ยงดูเรามา ตอนนี้ผมอยู่สิงค์โปร์ครับ เป็นผู้ช่วยกุ๊กได้2ปี คิดถึงบ้านสุดวัน ทั้งวันคืน ผมฟังมาลีฮวนน่าตลอดครับ
ในลังนั้นมีความคาดหวังเต็มไปหมด ไม่รู้ว่าสุดท้ายลังนั้นพอจะเต็มมั้ย เพราะว่าตอนนี้ลังนั้นกําลังจะว่าเปล่าแล้ว
ทุกวันนี้ยังฟังอยู่ 20/12/2563 ขึ้นรถไฟมาด้วยลัง หนึ่งใบ แล้วรถไฟก็พาฉัน ย่ำเดินและฝ่าฟัน ในเมืองกรุงจนถือว่าเรียนรู้ทางโลกอะไรมากมาย แต่เราก็ยังคงจำลังใบเดิม คอยเตือนเราเสมอ รักเพลงนี้เสมอ
ฟังตั้งแต่ 12 ตอนนี้ 42 แล้ว ใครยังฟังยุมั้งครับ😂❤❤❤❤
อุ้ยๆ
ฟังครับ
เกือบทุกวัน
เป็นเด็กต่างจังหวัด เรียนจบ เข้ามาทำงานที่กรุงเทพ ตัวคนเดียวในเมืองกรุง ลองผิดลองถูกกับการขึ้นรถเมล์เพราะไม่เคยนั่งรถเมล์มาก่อน ตื่นเช้าทำงาน เย็นกลับห้อง อยู่ในห้องเช่าสี่เหลี่ยมเล็กๆห้องนึง กว่าจะหลับไปแต่ละวัน ได้แต่เอามือกายหน้าผาก และมองที่เพดาน และคิดเสมอว่า เราต้องสู้สิ เรามาหาประสบการณ์ เราจะท้อไม่ได้นะ พ่อแม่รอดูความสำเร็จเราอยู่ สู้ต่อไปชีวิต
เหมือนกันครับ TT
Airin Natthida Malisorn แล้วไปใต้ปักใต้
เหมือนกันเลย ท้อเนอะ555
Airin Natthida Malisorn เป้นกรรมลังจัยห้ายคร้าบ สู้ๆ
เหมือนกันเลยเรามาแรกๆมาอยู่กะพี่ชายพอพี่ชายย้ายไปยุกะแฟนเรานอนร้องไห้ทุกวันเลยทีวีก็ไม่มี
อยู่ในใจเสมอ ความทรงจำที่โดดเดี่ยวและเจ็บปวด ทุกเส้นทางที่เดินผ่านมานั้นมัน อ้างว้างมากแค่ไหนเดินคนเดียวมีแต่ตัวกับเสื้อผ้าไม่กี่ตัว มีเงินค่ารถ..มาชลบุรีเท่านั้นที่เหลือหาเอาข้างหน้า นั่งรถมาน้ำตาเราไหลออกมาตลอด ฉันสะอื้นอยู่ในรำคอ ถ้ารถไปถึงจุดหมายแล้วฉันจะเดินไปทางไหนต่อ ฉันไม่รู้จักใครเลย รถมาถึงชลบุรีตอนเช้ามืดนิดๆฉันลงจากรถแล้วขามันแข็งไปหมดไม่รู้จะไปไหนไปยังไง เริ่มจากตรงไหนก่อน มืดไปหมดมองไปทางไหนก็หน้ากลัว...ตัดสินใจนั่งลงตรงข้างทางตั้งสติอยู่พักหนึ่งก็ลุกขึ้นเดินหางานจนมาเจอร้านอาหารตามสั่งเลยเดินเข้าไปขอทำงานด้วย โชคดีที่เจ้าของร้านรับเราใว้เพราะสงสารเรา...ต้องขอขอบคุณเจ๊ที่รับหนูใว้ในวันนั้น ถ้าไม่งั้นชีวิตหนูก็ไม่รู้จะเป็นอย่างไรบ้าง..ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง เราขอเล่าในก็แล้วกันนะ
ความรุ้สึกเหมือนเราตอนออกจากบ้านมาแรกๆๆเลยค่ะ ไปไหนไม่ถุกมืดไปหมดได้แต่นั่งยุริมทาง
เธอเก่งมากเลยนะ รู้ไหม❤️
เก่งมากก ผมเองมีปัญหาก็ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง ไม่มีใครให้ปรึกษา หลายครั้งรู้สึกโดดเดี่ยวในฝูงชน เหมือนเราอยู่คนเดียว ท่ามกลางผู้คนที่รู้จักมากมาย
นึกถึงวันที่ฉันย่ำเดิน จาก..บ้านเกิด
มีลังหนึ่งใบใส่ความหวังไว้เต็มลัง
ย่ำเท้าถึงชานชาลา ตีตัวรถไฟ ขึ้นกทม
แล้วรถไฟก็พาฉัน พาหวังสู่หนทางที่ฉันไม่รู้ ได้
แว่วหวูดรถไฟ มีกำลังใจแว่วลอยตามลม
* มาถึงวันที่ฉันยังเดิน ห่าง..บ้านเกิด
แต่ลังหนึ่งใบกับความหวังนั้นลอยห่าง
แล้วรถไฟก็พรากฝัน
พรากหวังจากหนทางที่หวังคาดไว้ ไกล
สิ้นหวูดรถไฟ กำลังใจลอยหายตามลม
** มาถึงวันที่ฉันยังเดิน ห่าง..บ้านเกิด
แต่ลังหนึ่งใบกับความหวังนั้นลอยห่าง
แล้วรถไฟก็พรากฝัน
พรากหวังจากหนทางที่หวังคาดไว้ ไกล
สิ้นหวูดรถไฟ กำลังใจลอยหายตามลม
สิ้นหวูดรถไฟ กำลังใจลอยหายตามลม
' ✓ ดกก กก ก ก
ผมสู้ชีวิตลำพังมาตลอดตั้งแต่จบม.3จนตอนนี้ผมอายุ36ปี ตลอดระยะเวลา20ปีตั้งแต่จบม.3 มีทั้งสุขและทุกข์ปะปนกันไป มีมิตรที่ดีและเลว คนรอบข้างหรือเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาบางครั้งก็ทำให้ไม่อยากมีชีวิตอยู่ อีกต่อไป แต่มีอยู่สิ่งนึงที่ทำให้อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป "นั่นคือรักจากแม่ที่ให้กำเนิดผมออกมา" มันคือรักที่บริสุทธิ์ไม่มีสิ่งใดเจือปน
ผมดีใจนะครับที่เกิดมาเป็นลูกแม่ที่แข็งแกร่งผมจะกลับทาตั้งตัวใหม่ให้ได้อีกครั้งเร็วๆนี้แน่นอนครับแม่...
ฟังแล้วน้ำตาไหลเลย มาไกลถึงเนเธอร์แลนด์🇳🇱ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้กลับไทย😢
เป็นกำลังใจให้ครับ ผมก็มาทำงานต่างที่เหมือนกัน แต่ท้อไม่ได้คนข้างหลังต่อกินอิ่มนอนหลับ สู้ๆครับ
ใช่ค่ะ ท้อไม่ได้ทุกคนรอเราอยู่😊
สู้ๆครับช่วงนี้โควิดคนไทยอยู่ทุกประเทศรักกันใว้ครับ
สู้ไปคลับทุกคน
ถ้าคุณได้อ่านเม้นนี้ ผมขอเป็นกำลังใจให้นะครับ วันนี้คุณอยู่ไกลบ้าน วันข้างหน้า จะเป็นวันที่คุณได้กลับมาอบอุ่นที่บ้านครับ จงอดใจรอ
ตอนนี้มาเกาหลีได้แปดปีแล้วยังไม่ได้กลับบ้านสักทีฟังเพลงเพื่อบอกตัวเองว่า อย่าใช้เงินเยอะจงทำความฝันของตัวเองเก็บเงิน ก่อนจะมามีบ้านอยู่ไหม (ผมไม่มีบ้านครับอยู่กระต๊อบ) .ฝนตกมาหลังคารั่วแม่บอกอยากสร้าง ผมฟังเพลงนี้เพื่ออย่าหลงระเริงครับ ขอบคุนทุกท่านที่รับฟังครับ
สู้ๆครับอย่าท้อ เพื่อพ่อแม่
ขอให้คุณทำตามความฝันให้ได้ครับ สู้ครับ
Arvut Chittong ขอแสดงความนับถือครับคนที่รู้พระคุณแม่อย่าทำให้ท่านเสียใจขอให้ถึงฝั่งฝันเร็วๆครับ
สู้ๆ นะคะ
่เป็นกำลังใจให้ครับพี่ชาย
อยาก กลับบ้านเกิดที่จากมา ไม่นึกเลยว่าก้าวเท้าออกจากบ้านมา แล้วชีวิตต้องมาติดอยู่แบบนี้ ทุกๆอย่างที่คิดไว้อย่างสวยงามมันจางหายออกไปจากเราทุกที เพื่อนๆค่ะตอนนี้เราท้อแท้เหลือเกินค่ะ น้ำตามันไหลออกมาไม่หยุดเลย
สู้ๆนะค่ะ ชีวิตยังไงก็ต้องดำเนินต่อไป
+แตงกวา ชอบทอม ขอบคุณมากๆค่ะ คุณแตงกวา ชอบทอม
+ปนัดดา ไพรชาญจิตร์ ยินดีค่ะ 😊😊😊😊😊 ยิ้มๆนะค่ะ
+แตงกวา ชอบทอม นัดจะยิ้มสู้ทุกเรื่องที่ต้องเจอค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ 😁😁😁
สู้ๆนะครับ ยิ้มเข้าไว้ครับ
อยากกลับบ้านแล้วอยู่ชายแดนใต้คิดถึงบ้านจัง 7 ปี กับชีวิตชายแดน
สู้ สู้ ฮูย่า ฮูย่า
สู้ๆๆคับ
สู้ๆๆครับ
คุณคือความภูมิใจของคนไทยทุกคนค๊ะ...สู้ๆน๊ะ
สู้ๆ คับเพราะพวกพี่ จิงมีพวกผมในวันนี้
ขอบคุณที่ดูแลพวกเราคับ
ฟังเพลงนี้แล้วน้ำตามันก็ร่วง
มาแบบไม่รู้ตัว เรียนป.6
แม่พาเข้า กทม มาทำงานเเละเรียนต่อ กศน มีลัง3ใบ ข้างในเต็มไปด้วยของกิน เพราะเราไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีอะไรให้กินมั้ย ขอบคุณ ลังทั้ง3ใบ ที่ใส่ของกินต่อชีวิต.
ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆนะคับ
มันจะผ่านไปมันจะเป็นความทรงจำในวันข้างหน้าเมื่อหวนคิดมาจะทำให้เรารู้ว่ายังผ่านมาได้เลยสู้ๆครับ
พอได้ฟังบทเพลง"ลัง"บทเพลงนี้ของอาจารย์ไข่ มาลีฮวนน่า...ทำให้ฉันจำเรื่องราวฉันได้ทุกรายละเอียดแบบไม่มีตกหล่นเลยสักอย่าง...ในครั้งที่ฉันมีเจตนาตั้งใจมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวเต็มเปี่ยมด้วยหัวใจในตอนที่ฉันเจตนาอยากจะใช้ผ้าเหลืองห่มกายเลี้ยงชีพและเจตนาจะทำให้บ้านเกิดตนได้ดีด้วยเจตนาบริสุทธิ์ของฉัน....#แต่และเเล้วเหตุการณ์แรกที่นึกไม่ถึงไม่คาดคิดว่านี้เหรอเกิดขึ้นจริงได้ไงส่ะคือ...1)ฉันต้องพเนจรร่อยเร่ทั้งๆที่ห่มเหลืองในยามราตรีแถมให้เจ็บช้ำคือราตรีนั้นห่างล่วงไปก็คือวันพระใหญ่(วันสำคัญทางพระพุทธศาสนา)แต่อันว่าจิตใจมนุษย์(ไม่รู้ใครผู้ใด!!)...ฉันต้องร่อนเร่ยามราตรีที่อันโดดเดี่ยวออกจากวัดต้องไปรอนแรมพักพิงกายใจที่บ้านตน...2)รุ่งเช้าของแสงอรุณต้อนรับวันใหม่ฉันก็ต้องร่อนเร่ออกไปโดยที่ฉันไม่ใช่ผู้ให้คำตอบกับปลายทางต่อไปในช่วงชีวิตที่ยังห่มเหลืองอยู่ว่าคือสถานที่ใด(แต่ก็ต้องยอมรับและทำอะไรหรือเอ่ยวาจาเปลี่ยนจุดมุ่งหวังนั้นมิได้เลย).....3)เจตนาฉันที่มุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวมีคำตอบหนึ่งเดียวคืออยู่ในเพศบรรพชิตต้อง3พรรษา(แต่สุดท้ายของช่วงเวลาชีวิตฉันในเพศบรรพชิตก็เกินฝืนชะตาที่ฉันมิอาจ........ได้เลยเป็นเพราะว่า*วันและเวลาต้องให้ฉันจำยอมเดินทางกลับมาบ้านเกิด"กระบี่"อีกครั้งและสุดท้ายฉันก็ต้องน้ำตาตกในเจ็บอยู่ในทรวงอกเพียงผู้เดียวคือการที่ฉันต้องจำยอมด้วยการที่ต้องไม่มีผ้าเหลืองห่มกายและเลี้ยงชีพอีกต่อไปด้วยนเำมือจิตใจมนุษย์ที่มืดบอดทำการกระทำนั้นกับตัวของฉันได้ลง....เจ้ากอล์ฟ....
2020 ใครยังฟังอยู่บ้างง ขอมือหน่อยครับ 🖑
ฟังครับ แนวนี้ชอบครับ คนระนอง
✋✋
✋✋✋
ຄົນລາວເດີ...ຊອບຄຮັບ.
🖐
''บางคน'..พบเจอกับอุปสรรคแต่ผ่านไปได้...
''แต่บางคน'..ก็พบเจอกับหลายสิ่งที่บั่นทอนกำลังใจจนเกือบหมดสิ้น'....
ยิ้มอย่างเดียว เชื่อผม
ขอบคุณมากครับพี่ชาย สำหรับประโยคสั้นๆ แต่มีความหมายมากมายให้กระผมฉุดคิดครับผม
คิดถึงตอนเข้ากรุงเทพครั้งแรก ไปตัวคนเดียว นั่งรถไฟไปสมัครเรียนที่รามคำแหง จนทุกวันนี้ได้ทำงานที่มีคนยอมรับนับถือ
ขอบคุณบทเพลงที่ทำให้นึกถึงวันเก่าๆครับ
น้ำเออ เ่ข้าเรือ
น้ำเออ เ่ข้าเรือ
น้ำเอ่อ เ่ข้าเรือ
สิ่งของที่พ่อแม่ให้มา มันอาจดูด้อยค่าในมุมคนเมือง แต่มันสูงค่าสำหรับคน ตจว. เพราะมันคือความห่วงใย มันคือความจริงใจ มันคือทุกสิ่งที่คน ตจว.จะพึงมีให้กัน
ในโลกนี้ ไม่มีที่ไหนดีเท่าบ้านเราอีกแล้ว
ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนนะครับ
น้ำตาผมแถบไหล
เหมือนในหนังเลย#เข้า กทม.กับญาติคนนึง#มีลังน้อยๆแค่นึ่งใบเท่านั้นจิงเพราะจนมากๆ เข้ามาหาความฝันหนีความลำบากจากบ้านนอกเหมือนเพื่อนๆสูชีวิตตั้งแต่อายุ18 จนทุกวันนี้38ทำงานทุกอย่างและเรียนต่อ จนเป็นเจ้าของธุระกิจขนส่งสินค้าแช่เย็น +++เปิดฟังไปร้องไห้เลย++น้ำตาร่วงเลยจริงๆๆๆ
เก่งมากเลยครับพี่ สุ้ๆกันต่อไปครับ
ใช่ๆเลยมีกะสอบด้วย
เยี่ยมครับ
น้ำตาไหล
เก่งมากค่ะ
ชอบค่ะ เวลา คิดถึงบ้าน ชอบฟัง ดิชันเป็นเด็กต่างจังหวัด ดิ้นร้น ทำงาน เพื่อพ่อ แม่ และลูก สู้ๆๆค่ะทุกคน ทุกคนมีช่วงๆๆหนึ่งที่ต้องสู้ ก่อนจะสบาย เป็นกำลังใจให้เพื่อนๆๆสู้ไปพร้อมกันค่ะ..
เป็นความคิดที่ดีขอให้ประสบความสำเร็จนะครับ...คุณจิราพร บาดี...
สู้ๆ
...
ซึ้งมาก
สวัสดีครับขอเป็นเพื่อนด้วยคนนะครับ kim1983 ไอดี ไลน์ ครับ
ผมออกจากสถานีนาสาร สุราษฎร์ธานี เรียนจบ เข้ามาทำงาน บอกเลยคิดถึงบ้านทุกวินาที
สุดยอดน้อองบ่าว
@@บาสคร๊าป คับ ความจนมั่นน่ากลัว
ฟังเพลงนี้ครั้งแรกเมื่อปี47 ตอนไปทำงานที่ภูเก็ตเพื่อนสองคนเปิดให้ฟังแล้วพอดีว่าผมเกิดอุบัติเหตุเลยต้องจากกันกับเพื่อน ใด้ฟังเพลงนี้คราใดผมก็คิดถึงเพื่อนทั้งสองเสมอ คนแรกชื่อปกรณ์. อินนอก. อยู่กำแพงเพชร. อีกคนชื่อ สมทรง ทับสวัสดิ์. อยู่จันทบุรี. ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงเสมอ
ผมเดินทางจาก นครศรีธรรมราชด้วยขบวนรถไฟไม่มีเงินติดตัวแม้แต่บาทเดียว มาเพื่อหาอนาคตที่ดีกว่า ถึงมีจะคิดถึงพ่อแม่ คิดถึงแฟน แต่เพื่ออนาคตอยากเห็นพ่อแม่กินอยู่สบาย ท้อบางบางเวลาที่รู้สึกเหนื่อย แต่เด็กบ้านนอกคนนี้จะทำให้คนที่อยู่ข้างสบาย สัญญาครับ
เอาความล้มเหลวเป็นแรงผลักดัน
เอาความฝันไว้ข้างๆตัว
เอามืดมัว คราบน้ำตา โยนทิ้งไป
แล้วบอกใจเราไว้ พรุ่งนี้ต้องดีกว่า
พิไลพร ศรไชย เม้นนี้ น่ารัก
คาวมสำนึกเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
บาดใจสุดๆ
มีกำลังใจมากคับ
เพราะมากเลยๆๆๆๆ
ผมเป็นคนเหนือ พ่อเป็นคนใต้ได้ฟังเพลงนี้มาตั้งแต่เกิด จนตอนนี้ผมฟังทุกเพลงของ อ.ไข่ครับผมอายุแค่20เองแต่ชอบมากๆเลยครับ
เหมือนได้เห็นตัวเอง ผมอยู่ที่เชียงใหม่ แต่ต้องมาทำงานที่ใต้ตั้งแต่อายุ 13 ผมเลยเห็นเพลงทุกเพลงของ อ.ไข่ เป็นกำลังใจไห้ผมมาตลอดเลยครับ❤🙏🏻
เหมือนกันเลย อายุ20ปี ที่มาฟังเพลงนี้เพราะพ่อเปิด ความหมายให้สู้ชีวิตต่อไปมากๆเลย สู้ๆ💪💪
เพลงของวงมาลีฮวนน่า จะมีเสน่ห์อยู่อย่างนึงคือฟังแรกๆรู้สึกเฉยๆงั้นๆแต่ยิ่งนานไปเหมือนจะลืมไปแล้ว
จนได้กลับมาฟังใหม่อีกครั้งก็จะรู้สึกเพราะ จนฟังได้ไม่เบื่ออีกเลย
ถถุก
ใช่ครับ กลับมาฟังอีกที เพราะมาก
ใช่ครับ ทุกทีที่ขาดกำลังใจผมจะกลับมาฟังมาลีฮวนน่า
++
ใช่ครับ
ผู้ชายคนนึง ออกเดินทางจากพิศณุโลกตัวคนเดียวหวังมาตายเอาดาบหน้า ปลายทางใต้สุดแดนสยามสุไหงโกลกตอนอายุไม่ถึง20หนีความยากจนมาสู้เอาทางใต้ จนมาพบผู้หญิงคนนึง สู้กันทำงานก่อสร้างด้วยกัน จนมีเจ้าตัวน้อยสองคนเป็นเด็กผู้ชายทั้งคู่ อยู่ร่วมฟันฝ่าอุปสรรคกันมา25ปี วันนี้เขาพบว่าเขาเหลือตัวคนเดียว แต่อย่าลืมไปว่าพ่อยังมีลูกอยู่ทั้งสองคน
ลังที่ผมถือมา มันเป็นลังที่ใส่ได้เเต่ความฝัน ความฝันผมก็เหมือนเอาเหรียญหยอดกระปุก -- หยอดให้ตายยังไงก็ไม่เต็มสักที่ ไม่เคยสำเร็จ ได้เเต่หวังว่าคงจะมีสักวันที่เหรียญมันจะเต็ม...(ดินเเดนเเห่งความสำเร็จ ที่หลายคนไปถึง มันสวยงามเพียงไหน ช่วยบอกผมที..
เพื่อนร่วมทางเดียวกันค่ะ ไม่เต็มสักทีค่ะ
ค่อยๆสะสมไปด้วยกันนะคะ อย่างน้อยในกระปุกของพี่ๆก็ยังมีความฝันให้ไปค้นหาอยู่นะคะ
จะสู้ฝ่าฟันกับความฝันข้างหน้า ยิ่งนับวันพ่อแม่ยิ่งแก่ลง แต่ท่านยังคงรอวันที่ท่านมีความสุขที่สุด คือวันที่เรานั้นประสบผลสำเร็จ ในชีวิต สักวันเราต้องได้กลับไปดูแลท่านให้เท่าที่จะทำได้ให้ดีเท่าที่ท่านเหนื่อยเพื่อเรามาตลอดชีวิต คิดถึงบ้านเหลือเกิน เมืองหลวงวุ่นวายเหลือเกิน คิดถึงบ้านเราที่เคยจากมา อยากกลับไปดูแลท่านให้ดีที่สุด รอหน่อยน่ะพ่อรอหน่อยน่ะแม่ ลูกจะทำให้ดี ที่สุด
ผมเป็นคนเหนือเน้อแต่ก่อชอบฟังเพลงใต้ขนาดเข้ามายะก๋านในเวียง
วันใดตี้ท้อแท้ก่อเปิดเพลงนี้ฟังกุ้คืนล่ะ
ฟังเพลงนี้แล้วผมคิดถึงผู้หญิงคนนึ่ง เป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในชีวิตผม แต่ผมก็ไม่มีปัญญารักษาเค้าไว้ จนตอนนี้เค้ามีคนอื่นที่ดีกว่า หลายปีที่คบกัน ใกล้ถึงวันที่เราเจอกันครั้งแรกแล้วน่ะ
อาร์ม'ม กี้พริ้ว'ว นิ้วนางหาย รักแต่ไม่ครอบครอง ทุกชีวิตย่อมมีทางของตนเองค่ะ เป็นเหมือนกันกับคุณ
จำวันนั้นได้ดี วันที่แม่วิ่งตามรถไฟ สายโคกโพธิ์ปัตตานี-กรุงเทพ ส่งลูกเรียนกรุงเทพ. รักแม่นะค่ะ
นึกถึงสมัยเด็กนั่งรถไฟมากทม.กับญาติพี่น้อง แบกลังมาคนละใบ
เพราะไม่มีกระเป๋า หลายปีแล้วที่ไม่ได้กลับไป คิดถึงพัทลุง คิดถึงพี่น้อง ฉันรักพัทลุง บ้านเกิดฉัน...
ขึ้นรถไฟจากทุ่งสงวันนั้นเสื้อกับกางเกงใส่ลังเบียร์ช้างบัดสีคาดแต่จนไม่ที่ทำพรือออกมาเสี่ยงก็ไม่รู้ว่าชีวิตจะต้องพบกับอะไรในใจมีทั้งความกลัวความกล้า แต่ตัดสินใจแล้วนั้นไปสู้เอาข้างหน้า ถ้าหนักเกินค่อยกลับมาตั้งหลักใหม่ ผ่านมา20ปีผมได้มีบ้าน มีเมีย มีลูกบ่าว1คนอายุตอนนี้2ปี2เดือน การตัดสินในวันนั้นก็เปลี่ยนชีวิต ให้กำลังใจนะคับ อดทน ใฝ่ดี ซื่อสัตย์ ชีวิตดีแน่นอนคับ
คิดถึง "พ่อ"😢😭 ตอนเด็กๆพ่อชอบเล่นกีต้า ให้ฟัง ทุกครั้งที่ได้ยินเพลงนี้ น้ำตาไหลทุกครั้ง (ตอนนี้พ่อยุที่ไหน?)😭😭😭
เป็นเพลงที่ดีครับ
พ่ออยู่บนสวรรค์คัฟ ตอนนี้สู้ๆนะ
ต่างกันก็ตรงที่เธอมากับรถไฟ แต่เรามากับเครื่องบิน มาทำงานต่างแดน เดินมาพร้อมกับคำดูถูกของคนแถวบ้าน บอกตัวเองฉันต้องได้ดี ขอบคุณทุกบทเพลงของมาลีฮวนน่า ที่อยู่เป็นเพื่อนในต่างแดนตลอด16ปีที่ผ่านมา
บ้านผมนั่งรถทัวร์
รถไฟไม่ผ่าน
ตั้งแต่เดินขึ้นรถไฟ น้ำตาก็ไหล เป็นห่วงพ่อกับแม่ จากบ้านมาจะ4ปีแล้ว ก็ยังฟังตลอด เพราะยังเป็นห่วงคนทางบ้าน ❤
นครศรีธรรมราช-ระยอง ✌
นึกตอนไปทำงาน กทม.เมื่อ30ปีที่แล้ว
เด็กน้อยอายุ12จบ ป6.ใหม่ๆ แอบหนีพ่อแม่ไปทำงานหวังหาเงินกลับมาให้แม่ที่เรารัก แต่หลายสิ่งไม่เป็นไปดังฝัน สมัยนั้นค่าแรงกรรมกรก็แค่วันละ35บาท แค่กินก็แทบไม่เหลืออะไรแล้ว ส่งเงินกลับให้แม่ทีละ500-1000บาท รักแม่นะ
เคยใมเวลาที่เรารู้สึกท้อแท้...
เวลาที่เราเหงาจับจิต....
ไม่รู้จะทำอย่างไร... ไม่รู้จะคุยกับใคร เปิดเพลงนี้ฟังแล้ว
คิดถึงคนที่เขาอยู่ข้างหลัง ไม่มีที่ใหนสุขใจเท่าบ้านเรา
ชีวิตยังมีหวังอีกยาวไกล #เพื่อนเอย… จะเศร้าจะซึ้งกันไปใย ยังมีเรื่องราวอีกมากมาย ให้ค้นหาขอแค่สู้!!
Tam Surin City พงสิท ก็มา
Tam Surin City ใช่
@@คุนชายน้อยเจ้าชายอั๊ก?
่.ใช่ความอดทนยังม่เท่ากับ..คนสมัยแต่ก่อนเลยครับ..
เพื่ออนาคตของเราเอง
Nov 07,2016
ฟังเพลงนี้แล้วนอนร้องไห้บนเตียง 10 ปีที่แล้ว นั่งรถไฟจากชุมพรบ้านเกิด พร้อมกับความคาดหวังที่ใส่มาเต็มกระเป๋า...
ถึงจะเปนเพลงที่แต่งจากศิลปินที่ใช้สมุนไพรแต่ง แต่ทำไมผมนอนน้ำตาไหลตอนเลิกยาไอซ์ นอนจินตนาการตามตอนที่เราเปนคนขยันเปนคนเก่งเปนคนดีเปนคนเด่น แต่พลาดมาเสพยาไอซ์ มันล่ะทีสองที แอบดูดของเพื่อน จนรุ้สึกว่าเราเปลี่ยนไปเปนอีกคนแต่ไม่ได้ช้อตอะไรหรอกแค่ขี้เกียจ นอนกลางวันทั้งวัน หลบตาคน นี้เหลอ ที่ชอบกันนักหนา นอนนึกถึงตอนที่เราทำตามฝันเหมือนในเพลงตอนขึ้นรถไฟไปสอบ กรุงเทพ ต่อจากนี้ไปพอแล้วยานรถเอ๋ย ลองพอรุ้ได้สอนลุกสอนหลาน ดูอาการคนในครอบครัวพอ ชีวิตเปลี่ยนไปจริงๆ พอกันที
เด่วก็ผ่านไปได้ครับ เข้มแข็งไว้ เมื่อก่อนผมก็เคยเจอและผ่านมาได้จนอายุ 58 แล้วครับ
ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนนะครับ ผมฟังแล้วน้ำตาซึมเลยล่ะ เมื่อมองย้อนกลับไปดูคนข้างหลังที่ให้กำลังใจเรา ผมเชื่อว่าทุกคนมีความหวังเสมอ และจงอย่าถ้อถอยนะครับ ชีวิตเราต้องสู้จนวันสุดท้ายล่ะครับ ผมเชื่อ!!
สู่ๆๆคับ
+พี่คนจนทนได้บ่อ แสนญานุภาพคนจน สู้ๆๆคับ
@@ถิรพรจันทสิทธิ์-ม3น . ฝ ฝ ฝ
@@ถิรพรจันทสิทธิ์-ม3น . ฝ ฝ ฝ
@@ถิรพรจันทสิทธิ์-ม3น . ฝ ฝ ฝ
ถึงแม้เราจะเติบโตมากับบทเพลงเพื่อชีวิตในยุคก่อนๆ หลากหลายบทเพลง
แต่กว่าจะเข้าใจความหมายของคำว่า 'เพื่อชีวิต' ก็ตอนที่เราเติบโตอยู่ในวัยผู้ใหญ่แล้ว
และกว่าที่เราจะเข้าใจในบทเพลงเหล่านั้นอย่างลึกซึ้ง ก็ตอนที่เรากำลังเผชิญกับเรื่องนั้นๆอยู่.
#ให้บทเพลงจรรโลงใจ_ให้กำลังใจสู่ตัวฉันเอง.
ผมเคยมีแฟนเป็นคนใต้คนหนึ่งครับ แล้วเวลาผมฟังเพลงของมาลีฮวนน่า ผมจะคิดถึงเธอตลอด แม้จะไม่ได้รักกันอีกก็ตาม FC. อาจารย์ไข่ครับ
ไม่ว่า ลังเล็ก ลังกลาง หรือ ลังใหญ่
ข้างในจะมีประสบการณ์ เศร้า เหงา ทุกข์ สุข ปะปนกันไป.
ทุกระยะทางที่ผ่านวันเดือนปี
จะทำให้เราเป็นนักสู้...เจ็บบ้าง ล้มลุก คลุกคลาน บ้าง .สุดท้ายเราจะยืนด้วยตัวของเราเองได้ ..นี่คือชีวิตครับ
#เพราะทุกชีวิตต้องก้าวเดิน
#ลังของผมเล็กมากกกก
#25ปี+แห่งการแห่งการเดินทาง
#สู้ๆๆๆครับ
ผม เป็นเด็กมุกดาหาร ขึ้นรถปี49 มากรุงเทพ รถโทเปิดเพลง ลัง ของ อาจารย์ไข่ น้ำตาไหลออกแบบไม่รุ้ตัว
ชอบจัง. ฟังเพลงนี้ทีไรคิดถึงพ่อคิดถึงแม่.... แต่ในเวลานี้เราไม่เหลือใครแล้ว...คิดถึงตอนที่เดินทางจากต่างจังหวัด. ในวันนั้น. วันที่เราจากบ้านมาโดยไม่รู้จุดหมายปลายทาง..มันทำให้เรารู้ว่าเราจะต้องสู้..
สู้ๆครับผม
สู้ๆนะพี่ ขนาดผมแค่มาฝึกงาน ผมยังคิดถึงบ้านที่จากมา ผมฟังทุกวันเพลงนี้
แต่ตอนนี้ผมฝึกเสดแร้วกับมาเรียน 😂😂😂สู้ๆคับ
por por เช่นกันครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
สมัยพ่อเป็นนักร้องตอนที่เรายังเด็กเวลาร้องเพลงนี้ขึ้นมาแขกตามโต๊ะถือเงินมาให้เยอะมากๆ จนตอนนี้พ่อได้เสียไปแล้วเปิดเพลงนี้ขึ้นมา คิดถึงพ่อสุดๆ😢
พ่อชอบฟังเพลงนี้มาก..แต่ตอนนี้พ่อเสียไปแล้ว
คิดถึงพ่อเสมอน้ะ
เสียใจด้วยนะครับ พ่อผมก็เสียไปแล้วเหมือนกันครับ...คิดถึง
เมื่อก่อนผมทำงานอยู่ กทม. ฟังเพลงนี้แล้วคิดถึงบ้าน ตอนนี้อยู่บ้านมาฟังก็คิดถึงบ้านขนาดอยู่ในบ้าน
ฟังเพลงนี้แร้วคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อกับแม่มากๆ จนบางทีก้อเผลอร้องไห้ออกมา😭😭
ใจเย็นๆ
เพลงนี้ถูกใจมากที่สุดเลย
ชีวิตคือการเดินทาง หยุดเมื่อไหร่คือนอน
คิดถึงบ้านเหมื่อนกันสุ้ๆๆนะ
สู้ๆคับ..
นึกถึงวันที่ฉันย่ำเดิน จาก.....บ้านเกิด มีกระเป๋าเดินทาง1ใบ ใส่ความหวังไว้เต็ม คิดถึงเมืองไทยจังต้องมาสู้งานอยู่เกาหลีใต้ จะให้ทำยังไงในเมื่อพ่อ แม่ ไม่ได้มีเงินมีทองให้มากมาย แม่ขายข้าวเหนียวมะม่วงก็พอกินพอใช้ แต่ด้วยความเราอยากจะมีบ้าน ทำให้แม่สบายบ้าง ก็เลยจำจากบ้านมาสู้งานอยู่เกาหลีใต้ ทุกวันนี้ชีวิตก็อยู่ดีแม่มีความสุขยิ้มแย้ม ขายบ้างไม่ขายบ้างไม่ต้องทุกข์ยากเรื่องเงิน แต่เราเหนื่อยเหลือเกินแต่ถอยไม่ได้ความหวังของ แม่ อยู่ที่ตัวเรา ฟังเพลงนี้ แล้ว อยากจะกลับบ้าน ผมเหนื่อยยยยคับแม่...แต่มันก็ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของเราดีขึ้นนะแม่ ถ้าทำงานจนเหนื่อยตาย ผมก้อจะยอม คับ!!!!!!
+นงลักษณ์ ไกรสีทา ขอบคุณคับ แม่ผมมีความสุขมากกว่าผมอยุ่ไทยอีก55ไม่มีคนขอเงินไม่ต้องกลัวจะไปเมาที่ไหน ขอบคุณนะคับ
@jack อารมณ์เดียวกันเลยค่ะ อยู่เกาหลีเหมือนกัน ความรู้สึกคงไม่ต่างกันเนาะ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ😊
สู้ๆ
@malisa krueawongคับผม...สู้ๆเช่นกันคับเป็นกำลังใจให้ ว่าแต่ อยู่เมืองไหนหรอคับ.....
Jack Jackky นองพร
ชอบฟังเพลงของมาลีฮวนน่ามาก ยามใจห่อเหี่ยวเลี่ยวมองฟ้า สายลมพัดผ่านฟากนภา คิดถึงบ้านที่เคยจากมา พาใจหายฟังเพลงนี้ทีไร อยากกลับบ้านทุกที จ.ชุมพร
เข้ากรุงเทพครั้งแรกหลังจบปวช.อาศัยรถแพปลา
ลงแถวยานนาวาครั้งแรกในชีวิตที่เห็นเมืองหลวง
มันตื่นเต้นที่สุดในชีวิต
คิดถึงบ้าน
คิดถึงเสียงเรียกไปโรงเรียนตอนเช้าที่น่ารำคาญ คิดถึงเสียงบ่นที่น่าเบื่อ คิดถึงไม้เรียวที่เเสนน่ากลัว คิดถึงแม่นะครับ คิดถึงสุดหัวใจ..
บางคนประสบความสําเร็จ บางคนล้มเหลว
บางคนก็หายไปกับรถไฟขบวนนี้ !!✌️
เคยนั่งรถไฟตามความฝันว่าสักวันนึงเราจะเรียนจบ
จากวันนั้นถึงวันนี้ เรียนจบมาก็นานแล้ว แต่สถานีความฝันมันไม่มีวันสิ้นสุด บางทีต้องทิ้งความฝัน
แล้วไปตามหาความรัก ความอบอุ่นที่บ้านดีกว่า...
ดีกว่า....
เพราะบ้านไม่เคยจากเราไปไหน ....
คิดถึงตอนที่เราจากบ้านมาเรย อยากกลับจังเรย#สุรินทร์เหลา
เชื่อมั่น และศรัทธา
สู้ๆจ้า
คนที่บ้านรออยู่
เชื่อมั่น และศรัทธา คับ
อยุ่สุรินทร์เหมือนกัน
MV ตรงกับชีวิตเราเลย 25ปีที่แล้ว ขึ้นรถไฟที่สถานีพัทลุงพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบ มาสอบเข้าเรียนต่อที่กรุงเทพ ถึงวันนี้มาไกลเกินฝันแล้ว
เพลงนี้ ถ้ามองเนื้อหาแล้วคล้ายเพลงตุ๊กตา ของคาราบาว สื่อถึงเรื่องคน ตจว.ที่เข้ามาสู้ใช้ชีวิตทำงานใน กทม. เมืองแห่งแสงสี ความเจริญแต่ฉาบไปด้วยด้านมืดที่ต่ำตมด้วยเช่นกัน ความลำบาก สิ่งยัวยุ มีไม่น้อยที่พวกเค้าเหล่านั้นทนสิ่งยั่วยุไม่ไหว หลงทางไปกับสิ่งไม่ดีจนกู่ไม่กลับถูกกลืนกินความหวังไปก็มาก สิ่งฟุ้งเฟ้อ ยาเสพติด การพนัน กามโลกีย์ การหลอกลวง ขอให้ทุกคนที่เข้ามาสู้ชีวิตจงระวังอย่าประมาทไปกับสิ่งเหล่านี้ครครับ
ใครฟังเพลงนี้เลื่อนอ่านคอมเมน์บ้างครับ 🤟🤟
มาด้วยความหวัง
ิอยู่ด้วยความว่างเปล่า
เสียดายและทุกตรม
เปลี่ยนแปลงที่จิตใจ ไม่ใช่ฐานะ
ฟังแล้วคิดถึงพี่ชาย มาก ๆ พี่ชายร้องเพลงนี้เหมือนมาก ๆ แต่เราคงไม่ได้เจอกันชั่วชีวิต
คิดถึงบ้าน.ชุมพร...หลังสวนจังเลย
เด็กสุพรรณค่ะ หลงรักเพลงทางใต้ โดยเฉพาะมาลีจั่วน่ามานานมาก
เหมือนชีวิตผมเลย ไม่รู้มาได้ไง ณ จุดๆนี้...ออกจากบ้านตอนอายุ 13 ผ่านอะไรๆมามากมาย เพื่อนฝูงรุ่นราวคราวเดียวกันไม่ตายก็ติดคุกไปหมดล่ะ ..
นึกถึงวันที่ฉันย้ำเดิน จากบ้านเกิด..
#ท่อนนี้ทำน้ำตาไหล :(
thiaranat phookornchiwat ชอบ
thiaranat phookornchiwat ยิ้มสวย
เหมือนกันเลย😭😭
ซึ่งสุดๆ
ความหมายดีมาก
พ่อผมเคยบอกว่า
เพราะเพลงนี้ทำให้พ่อมีกำลังใจที่จะทำงานเพราะพ่อก้จากบ้านเกิดมาไกล
ผมคิดเรื่องนี้เเล้วจะร้องไห้ลูกบ้างคนจะเข้าใจความรู้สึกของพ่อ.
ว่าพ่อผ่านอะไรมาเยอะกว่าเรา
ชีวิตคือการก้าวจริงๆ เดินไปสู้ไปท้อไป.ร้องไห้ไป..มีก้าวเดินช้าบ้างเวลาเหนื่อย...เร็วบ้างเวลาฮึดสู้....สู้ๆคับพี่น้อง
คิดถึงคนที่อยู่พัทลุงมาก คิดน้องเมย์มากๆ
ฟังเพลงนี้แล้วอยากกลับบ้าน คิดถึงพ่อที่เสียไป ตอนนี้อยู่ ตปท มาขายตัว เพื่อมีเงินกลับไปดูแล้ว แม่ ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่จะสู้ ถึงอาชีพนี้ คนจะดูถูกก็ตาม 6ปีแล้ว จะไม่ขอตายที่อื่น นอกจากที่บ้านเกิด
สุ้ต่อไปลูก อาชีพสุตจริต กะพอ ไม่ต้องสนใจ คนที่ดูถูกเขาไม่ได้หาให้เรากิน หรอก
มีลังหนึ่งใบ..ใส่ความหวังของชีวิตผิดพลาดนิดเด๋ว..พังหมดแร้วตอนนี..นี้เราไปไม่ถึงแร้วสินะ..สู่นะหัวใจสู้ไปด้วยกัน
ไชยวัฒน์ ชูทอง สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้
ขอบคุณเทอมากๆนะคับ..สู้ๆเช่นกัน
ชีวิตมันต้องเดินไปข้างหน้า...มีติดขัดและราบรื่นเป็นบางช่วงของชีวิตนะ.....สู้ๆๆๆ
ฟังเพลงนี้แล้วคิดถึงบ้านทุกที คิดถึงครอบครัว คิดถึงคนที่อยู่ที่บ้านทุกทีเลย แต่ด้วยหน้าที่ที่ต้องทำเลยต้องจากบ้านมาทำตามหน้าที่ คิดถึงจริงๆ
สู้ๆครับ ผมก้อคิดถึง..บ้าน
หนูเป็นคนอุบล มาเรียน กทม ตอนอายุ 12 สมัยนั้นไม่นั่งเครื่อง ขึ้นรถไฟอย่างเดียว ในลังที่แม่ให้จะมีใส้กรอก หมู/เนื้อแดดเดียวทุกครั้ง (พร้อมกับร้อยยิ้มทั้งน้ำตา)ที่แม่ให้มาทุกครั้ง
เพลงนี้คือชีวิตขิองผมเลย นั่งรถไฟ5ชั่วโมง เข้ากรุงเทพฯมาหาหางานทำ
สุดยอดแห่งความสุขที่ได้ฟังเพลง..มาลีฮวนน่า...เสียงเอกลักษณ์...ชอบชอบมาก
สิ้นหวูดรถไฟ
กำลังใจลอยหายตามลม..
เยื่อม
สู้ๆ
สุดคับ
Khunllws Ketsirin 😊
เข้ากับชีวิตปัจุบัญมาก.อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด.ขอแต่สิ่งดีดี
เหงา ตอนอยู่ม.ปลายได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา พอขึ้นมหาลัย ก้อต้องจากบ้านมาเรียน เพื่อที่จะเป็นเสาหลักของครอบครัวต่อไป บางครั้งก็ท้อ เป็นความท้อที่ไม่สามารถบอกครอบครัวได้ กลัวคนที่บ้านไม่สบายใจ ฟังแล้วน้ำตาไหล คิดถึงบ้าน
ฟังเพลงนี้บ่อยมากกกก คิดถึงตัวเองเมื่อ 15 ปี ที่แล้วเดินทางมาออสเตรเลียคนเดียว ภาษางู ๆ ปลา ๆ แทบไม่รู้จักใคร มีเงินเหลือติดตัวแค่ 200 ดอล เริ่มหางานตั้งแต่อาทิตย์แรก ทำงานเก็บเงินเป็นบ้าเป็นหลังเพราะต้องส่งตัวเองเรียนและอยู่กินด้วยตัวเองไห้ได้ บางครั้งเหนื่อยจนเผลอหลับ เพลียจนเบลอ พอสะดุ้งตื่น ไม่รู้ตัวเองอยู่ไหน มาทำอะไร ทำไมต้องทำขนาดนี้ แต่พาตัวเองมาถึงจุดปัจจุบันก็คิดว่าคุ้ม
คิดถึงตอนมา กทม ครั้งแรกครับ 18ปีละ
คิดถึง ตอนอยุใต้ จากบ้านเกิดมาตั้งแต่อายุ12 มาคนเดียวด้วย จำได้เรยในรถที่ผมนั่งมาเขาเปิดเพลงนี้
นึก ถึงวันที่ฉันย่ำเดิน
จาก บ้านเกิด.
.มีลัง หนึ่งใบ
ใส่ ความหวังไว้เต็มลัง.
ย่ำเท้าถึงชานชาลา.
ตีตั๋วรถไฟ ขึ้น ก.ท.ม.
.แล้วรถไฟก็พาฉัน
พาหวัง สู่หนทางที่ฉันไม่รู้
ได้ แว่วหวูดรถไฟ
มีกำลังใจแว่วลอยตามลม
มา ถึงวันที่ฉันย่ำเดิน
ห่าง บ้านเกิด.
แต่ลังหนึ่งใบ
กับ ความหวังนั้นลอยห่าง
.แล้วรถไฟก็พรากฝัน
พรากหวัง
จากหนทางที่หวังคาดไว้
ไกล สิ้นหวูดรถไฟ
กำลังใจลอยหายตามลม
.มาถึงวันที่ฉันย่ำเดิน
ห่าง บ้านเกิด.
แต่ลังหนึ่งใบ
กับ ความหวังนั้นลอยห่าง
.แล้วรถไฟก็พรากฝัน
พรากหวัง
จากหนทางที่หวังคาดไว้
ไกล สิ้นหวูดรถไฟ
กำลังใจลอยหายตามลม
สิ้นหวูดรถไฟ
กำลังใจลอยหายตามลม
ใช่คับ..นึกถึงวันที่จากบ้านมาเรย..เศร้า
😃
เเต่สวนมากนั้งรถทัวนะ 555
.
Kratoos ลัง
ผมมา กทม. ตั้งแต่อายุ 15 ปีมาเรียนด้วยทำงานด้วยเนื่องจากทางบ้านไม่มีเงินส่ง ทำมาตอนนี้อายุ 18 ล่ะ ฟังเพลงนี้แล้วคิดถบ้าน
นึกถึงวันที่ฉันย้ำเดิน...จากบ้านเกิด.
พัทลุง.สู่.กองพันทหาราบที่๒กรมทหาราบที่๕.
คิดถึงบ้านเหลือเกินพ่อเห้อแม่เห้อ
ใกล้จะหมดแล้ว ชีวิตวัยรุ่น และจะต้องเข้าสู่วัยทำงาน
ตั้งนานแอ่ะ
ผมเคยทะเลาะกะคนที่บ้าน...เมาด้วย นั่่งรถไฟไปหัวลำโพง กะแม่งเผื่อไปเจอใครพาไปทำงานแล้วก็ไม่กลับมาและ...ถึงหัวลำโพง ลงรถไฟ ไปกินข้าง1ก๋วยเตี๋ยว1 ตีตั๋วกลับบ้านเลย555แม่งจริงๆแล้วก็ควสมเมาความโกรธ...ส่างแล้วก็คิดถึงบ้าน...นั่งรถกลับเลยกู ถึงบ้าน อาบน้ำนอนไม่คุยกะใคร...แค่นั้น...ก็ยังเสียใจที่เคยทำไม่ดีแต่ก็ไม่เคยขอโทษ...สักวัน✌️✌️
นึกถึงวันที่ฉันย่ำเดินจากบ้านเกิด....................
ตีตั๋วรถไฟเข้า กทม
และรถไฟก็พาฉันสู่หนทางที่ฉันไม่อาจหยั่งรู้ได้
Snow White จ
ออกจากบ้านมาตั้งแต่ 18 ตอนนี้ 48 อยากกลับไปอยู่บ้านนาที่ชนบทมาก พ่อแม่ก็แก่มากแล้ว อยากอยู่ด้วยกันในยามแก่ แต่ติดบ่วงหลายอย่าง ไม่รู้อีกเมื่อไหร่จะได้กลับไป ถึงวันนั้น จะได้อยู่พร้อมหน้าพ่อแม่ลูกกันหรือไม่ คิดแล้วใจหาย
เพลงนี้ไม่ค่อยเปืดฟัง พอได้ยินปุ๊ปจุกในอกกับเรื่องราวในอดีต
ตอนเด็กด้วยความจน แม่พาไปอยู่กับตายายแล้ว ออกมาหาทำงานใน กทม เราจำวันนั้นได้แม่บอกเดี๋ยวแม่ไปทำงานก่อน เราไปส่งที่สถานีรถไฟ ขึ้นรถชั้น3เข้า กทมพร้อมกระเป๋าใบเดียว ตอนรถออกแม่ยืนข้างหน้าต่างแล้วโบกมือให้เราจนรถไปลับตา เหลือเพียงเสียงดังอยู่ไกลๆ ตอนนั้นมันแย่มากๆซึ่งเรายังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจอะไรๆ ตอนนี้เรียนจบทำงานแล้วมีบ้านมีรถมีทุกอย่างแล้ว แต่ภาพวันนั้นไม่เคยลืม
คิดถึงที่ตรงนั้น คิดถึงตอนที่นั่งบนโขดหินที่แหลมพรหมเทพตะวันกำลังจะลับขอบฟ้า ท้องฟ้ากลายเป็นสีส้มลมพัดเอื่อยๆ...." ฟังเมื่อไรก็นึกถึงตอนนั้นทุกที
ความรู้สึกเหมือนกับทุกคนครับ
เคยมาอยู่ภูเก็ตหรอครับ
ไม่มีอะไร พรากความหวังไปได้
เรามาไกลมาก คิดถึงคนทางบ้าน
มาไกลเกินกว่าจะกลับแล้ว
พาระ จะนำพาทุกคนไปสู่หวังครับ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ
สู้ครับ
เมือนกัน
ยังฟังเพลงมาลีฮวนน่าตลอดพ่อเปิดให้ฟังตั้งแต่เด็กๆจนพ่อจากไปทุกวันนี้ก็เปิดให้ลูกตัวเองฟังอยุ่ตลอด...😂คิดถึงพ่อคนบนฟ้าของลูกสาวคนนี้😢
บทเรียนสุดท้าย..ที่ ฉันต้องเจ็บปวด (พอแล้ว ฉันคงจะพอแล้วจริงๆกับความรักที่หลอกลวง)....🙏 หมดเวรหมดกรรมกันเสียที.
เพราะมากคร้านี้เป๊นกำลังใจไห้กับคนที่จากบ้านมาไกลน๊ะคร้า.สู้ๆๆ
ใครไม่ใช่คนใต้แล้วชอบฟังมาลีฮวนน่ามั่ง ขอเสียงหน่อยค่ะ
กลับกัน จากเชียงใหม่ถึงพัทลุง มายังไงกลับอย่างงี้..
ถึงจะไม่ไช่คนไต้แต่ชอบเพลงของมาลีฮวนณ่ามากค่ะ
แล้วรถไฟก็พาฉัน..... มาเจอ.. เม้นเธอที่ฉันไม่รู้.... ได้....
บ้านบุรีรัมย์แต่ชอบฟังเพลงแก เย็นๆดีครับ
คนเพชรบูรณ์ค่ะแต่ชอบเพลงมาลีฮวนน่าและเพลงใต้อีกหลายๆเพลง
มีลัง 1 ใบใส่ความหวังไว้เต็มลัง. ฟังทุกวันครับ ชอบ ชอบ
ตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากบ้าน มาพบเมืองแสงสีวิไล เราต้องนึกถึงข้างหลัง บ้านเกิดเมืองนอนของเรา คิดถึงพ่อ แม่ ตา ยาย ที่เลี้ยงดูเรามา ตอนนี้ผมอยู่สิงค์โปร์ครับ เป็นผู้ช่วยกุ๊กได้2ปี คิดถึงบ้านสุดวัน ทั้งวันคืน ผมฟังมาลีฮวนน่าตลอดครับ
ในลังนั้นมีความคาดหวังเต็มไปหมด ไม่รู้ว่าสุดท้ายลังนั้นพอจะเต็มมั้ย เพราะว่าตอนนี้ลังนั้นกําลังจะว่าเปล่าแล้ว
ทุกวันนี้ยังฟังอยู่ 20/12/2563 ขึ้นรถไฟมาด้วยลัง หนึ่งใบ แล้วรถไฟก็พาฉัน ย่ำเดินและฝ่าฟัน ในเมืองกรุงจนถือว่าเรียนรู้ทางโลกอะไรมากมาย แต่เราก็ยังคงจำลังใบเดิม คอยเตือนเราเสมอ รักเพลงนี้เสมอ
ฟังตั้งแต่ 12 ตอนนี้ 42 แล้ว ใครยังฟังยุมั้งครับ😂❤❤❤❤
อุ้ยๆ
ฟังครับ
เกือบทุกวัน