"Her şeyin başladığı gün herhangi bir gün gibi başlar." "Çünkü nankördür insanlar ve artık işlerine yaramayan bir şeyi ortadan kaldırıp yok etmekten çekinmezler."
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM ahmakizm.blogspot.com/
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM ahmakizm.blogspot.com/
8:27 Her sabah işkence gibi erken kalkıp okula gitmek için beklediğim otobüs durağında göğe bakmayı ve güneşin artık doğduğunu, bulutların süzülüşünü izlemek huzur veriyor.
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM ahmakizm.blogspot.com/
Gecenin bir vakti uyanıp, uykusunda sürekli üstünü açan oğlumun üstünü sıkıca örttükten ve yanağına usulca öpücük kondurduktan sonra uykuma kaldığım yerden devam etmeyi seviyorum.
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM ahmakizm.blogspot.com/
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM ahmakizm.blogspot.com/
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM ahmakizm.blogspot.com/
En sevdiğim şey onca acının onca sıkıntının içindeyken bile bir anda karşına çıkan ufacık bir mutluluk. Hani, senin bunca sıkıntının içindeyken "sus şimdi gülümsemenin sırası mı?" demene sebep olan mutluluk . Bu mutluluk bence her şeyden, sıradan bir gündeki mutluluktan daha değerli
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM ahmakizm.blogspot.com/
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM ahmakizm.blogspot.com/
Yatağımda kitap okurken minik bir ara verip günün doğuşunu izlemeyi seviyorum
4 ปีที่แล้ว +3
“Hiç kimse sınanmadığı günahın masumu değildir.” ✨ Salgın yayılmaya başladığından beri Körlük kitabı zihnimde dolaşıp duruyor. Tam bir yıl önce bu zamanlar okumuş ve adı Körlük olan romanı resmen göre göre yaşamıştım. Kelimelerin kökenlerini bilerek konuşan ve anlatan insanları seviyorum.
Bu hayat iyi ile kötünün savası ne kadar gercekcı gelmesede size ole iyi tarafta olmayı seviyorum ve daha huzurlu hissediyorum... Su an kötüler acık ara önde fakat sonuc olarak iyi olan her zamn kazanır... Siz siz olun kötüleri yenmeye calışmayın iyi olmaya ikna edin aksi takdirde sayımız hızla azılıyor...
Patene çıktığımda yüzüme vuran rüzgarı çok seviyorum bana mücadele etmeyi öğretiyor paten sürerken insanların bana attığı bakışları da çok seviyorum bana farklı olduğumu hatırlatıyor düştüğümde bir yerimin kanamasını daha çok seviyorum çünkü hayatta olduğumu hatırlatıyor
Millet ne yazmış acaba diye yorumları okuyayım dedim. Kendi sevdiğim basit şeylerin başkaları için de bu kadar değerli olduğunu görmek gerçekten güzel. Sanırsam ben de ne olursa olsun en nihayetinde hepimizin insan olduğu ve bu sebepten dolayı basit zevklerin bizi tav ettiği gerçeğini seviyorum.
Bu bölüm nedense diğer bölümlerden daha hoş ve samimi geldi. Fazla edebiyat temalı değil de, sanki sohbet gibi olduğu için olabilir. Ha bu arada, Yağmur hanımın cevabına karşılık dediğiniz '' Kendimi %100 buldum/bildim diyen bir insan bilge değil salaktır zaten. '' dediniz fakat size Nietzsche'nin bir sözünü hatırlatmak isterim... '' Bu da dahil, bütün genellemeler yanlıştır. ''
Pencere köşelerine yuva yapan kırlangıçları akşam güneşi vururken izlemeyi seviyorum. Onların baharı getirirken yaşadığı heyecanı soluğumda hissedebildiğim ılık günleri seviyorum.
Kişi farketmeksizin herhangi bir anda bana gülümseyen ve muhabbet açmayı seven(öz konuşan) kişiyi seviyorum.Çünkü bende olmayan bir özellik ve bu olay başıma geldiğinde kendime bişeyler kattığım hissi beni mutlu ediyor.
Yalnızlığı, kendimi aramayı ama bulamamayı, her gün düşündüğüm binlerce şeyin hiç beklenmedik bir şekilde karşıma çıkmasını seviyorum. Okuduğum kitapla yüzyıllar önce yaşamış birinin hislerine sahip olduğumu fark etmeyi, insanları değil ama doğayı, okulu asla değil ama çalışmayı ve öğrenmeyi seviyorum. Mecbur değilsem eğer erken kalkmayı, güneşli göğü izlemeyi ve kuşları dinlemeyi seviyorum. Hiçbir yere bağlı olmayan, olamayan ruhumu seviyorum. Genelde "garip biri" olarak görülmeyi seviyorum. Şöyle bir baktığımda kimseye çaktırmadan ne kadar çok şey sevdiğime şaşırmayı seviyorum.
Az ama öz konuşan kalp kırmayan naif insanları seviyorum. Sabah evden çıktığımda kuş civiltilariyla gelen baharın; verdiği sanki herşey duzelecekmis hissini seviyorum. Hastalarımın ağrılarını acılarını dindirdigimdeki bakışlarını seviyorum
Okumayı seviyorum; kitapları, insanları, doğayı ve tüm hayatı. Mesela otostop ile seyahat ederken her karşılaştığım insanın hayat hikayesini dinlemeyi ve karşılıklı bilgi alışverişinde bulunmayı seviyorum.
Etrafımda halinden haberdar olduğum insanların, istisnasız olarak hepsinin bir anlıkta olsa mutlu olduğu anlarda, " şimdi dinlene bilirim " lafını kendi kendime mırıldanmayı ve o hafifleme hissini seviyorum. Biliyorum, bunu onların mutluluğundan ilave, kendiminde dinlendiyini anladığım için, kısacası, kendimi de düşündüyüm için seviyorum. Ama sanırım bende herkes gibi bir insanım ve içgüdüsel olarak, her fırsatta ilk kendimi düşünüyorum.
Birdenbire herhangi bir anın ortasında yaptığım, eylem veya hareket duraksamalarında gözlerle birlikte dalarak bilinen en sivri ve en gerçekçi şey olan ölümün bir gün hepimize zuhur edeceğini biliyorum ve bunu düşünüyorum. Bu bana anlık irperme ve göğüs aramdaki o ani soğukluğu hissettirtiyor. Evet, herkesin bildiği ama hiç belki de hiç kimsenin (o kadar iddialı konuşuyorum.!) daha sonrasında ne olacağı düşünülmeyen bir şey. Hangi dine, inanca, kendinden taşan bir varlığa (Tanrı)’ya inanırsanız inanın salt bir gerçek var ki doğup büyüdüğümüz o güzel mahallemizden, hele hele o güzel sevdiklerimizden bir gün ayrılacağız. Hem de bu korkunç derecede bir gerçek.! Kimileri diyorki cennet ve cehennem işte tam bunun için var.. O zaman sonsuz hiç bitmeyen, bir mutluluğu ya da sonsuz bir kötülüğü de yaşamanın hiçbir erdemi, hiçbir anlamı olmaz! Öyleyse buradan dünya tarihinin en önemli sorusu meydana doğuyor!! Biz hakatten bu dünyaya niye geldik? Ölüm son mudur? Ölen kişilerin şuana kadar ölümsüzlüğü bulup geri geldiğine literatürde tanık olmadığımıza göre.. Eee hadi söyleyin bakalım ölümün siyahlığı, aniden bütün varlığının son bulması mıdır? Demek istediğim, amacım sizi kasvete boğmak değil! Zaten bu düşüncenin bir kasvet yarattığı için herkes tarafından bilinen ama kimse tarafından düşünülmeyen, sorgulanmayan şey değil midir ta kendisi ölümün..! Şimdi diyeceksiniz ki ölümü dert edinen ve felsefesini yapan onca insanlar var olmuş hala da devam ediyor. Bu benim soruma verilen hiçbir cevap niteliği taşımıyor. Siz benim kasttetmek istediğimi çok iyi anladınız ama bu asla işinize gelmiyecek birçoğunuzun. Çünkü hep kaçmaya, düşünmemeye devam edeceksiniz bu gerçekten.! Halbuki bu En temel varoluş sorusundan öte bir şey değildir. “Varlık nedir?” “Ölüm sonlu mudur, sonsuz mudur?”
sadece böyle boş boş durup düşünüyorum sevdiğimden falan değil kendimi istemsiz böyle buluyorum zaten sevdiğimiz çoğu şeyi kaybettik ne kadar yanlış kişileri sevdiğimizi de böyle düşünürken farkediyoruz sadece hayat karmaşasında savrulup gidiyoruz ...
Bir insanı sevmek, onu kalbinde taşıyabilmek ve nerede olursan ol kalbine dokunup o hep yanımda diyebilmek. En yalnız anlarıda dahi en azından o var deyip kendini teselli edebilmek.
Yağmur konuşurken fark ettim insanların çoğu var oluş nedenini bilmeden ölüyorlar, maalesef arama çabası da göstermiyor çoğunluk. konuk ile öncesinde işlenen konular birbirine uyumlu olmuş.
Küçük şeylerle mutlu , basitlikten kaçmayan ve yapmacıklıktan uzak insanlarla sohbet etmeyi seviyorum. Rakı ile oturulan bir masada ufak bir fasıl dinleyip uzun sohbetlere dalmayı seviyorum.
Yürümek,amaçsızca ve nereye gittigime dair çok az şey bilerek yürümek. Yürürken de düşünmek, hayata dair felsefemi ortaya çıkarmak.Bu çok güzel bir duygu.
canım oğullarımın huzur veren kokularını,anne derken gözlerinin içinin pırıl pırıl parlamasını ve annecim sen hiç ölme diyen masum dillerini seviyorum.
Hayatımdakı en güzel şey sevdiğim işle uğraşmam ve monoton şehir hayatından sıkıldığımda günübirlik de olsa otostop çekip şehrimin çivarındakı köyleri ziyaret ede biliyor olmamdır.
Vallahi insan böyle ber şey ve ya böyle insanı izlerken çok olmazsa da bir şeyler öğreniyorlar ve artık kitap okumayı hayatımızın her günün içinde yer edek çünkü kitap okumak insanı uyandırır ve kültürleştirir. Saygılar ve sevgiler Güney Azərbaycan'dan.
Babala abonesiyim ama yeraltindan notlar'a yeni başladim Bağımlılık yaptı 😉Başarınız daim olsun 🙏( kendimi geliştirebildiğim,duymadiklarimi duyduğum bir program benim için )
Hiç bi sebep yokken minnoş evladımın kucağıma gelip uykuya dalması galiba benim dünyamın durduğu an 🧡 güzel şeyler hep var kötü şeylerin hep olduğu gibi
Ağlayan insana sarılan insanları seviyorum. Çimene uzanıp bulutları izlemeyi seviyorum. Yürürken derin bir muhabbetin ortasında durup öpen insanları seviyorum.
Hayatın içine hapsolmuş gibi hayata dair sevdiği bir detay arayan insanlar haline dönüşmüş olmamıza rağmen , her şeye rağmen hayatı yaşamayı sevmemizi seviyorum bu umutlu bekleyişi seviyorum. Kendimi bulma arayışımı seviyorum.
Güzel bir şey yazmak ne kadar zormuş. Birinin bana dediği hiç aklımdan çıkmıyor. "Sevmeyi öğrenemedin gitti." Çok haklıydı. Sevmeyi öğrenemedim, gitti.
o an içinde bulunduğumuz grubun önüne bi fırsat çıktığında "bana bana daha çok bana" diyen insan varken fırsatı olmayan insanları gözeticek kadar düşünceli insanları seviyorum
Sıradan bir günde yorgun ve hızlı adımlarla metro istasyonunda ilerlerken gördüğüm ; istasyonda olan bir kediyi durup seven,onunla ilgilenen ve o kalabalıktan sıyrılan hiç tanımadığım o amcayı seviyorum.
Gün doğumunda sahilde koşan insanları seviyorum. Düşünürken hayallere dalan insanları da seviyorum. Sokakta yürürken ekmek kırıntıları yiyen kuşa, oradan oraya zıplayan kediye ve apartmanını koruyan köpeğe selam veren insanları seviyorum. Güzel yaşayan insan gördükçe de yaşamayı seviyorum.
Umut etmeyi seviyorum. Bana umudumu geri kazandıran kişiyi seviyorum mutlu olmayı öğreten kişiyi. Sevdiklerimle vakit geçirmeyi değer vermeyi seviyorum. Ve bunun sonunda kocaman gülümsemeyi seviyorum. 🙃
Bu kış köye gittim. Çocukluğumuzun beraber geçtiği arkadaşlarla beraberdik uzun zamandır bir araya geldik yaşları şuan 27 ,25 ama biz beraber poşetle eskiden kaydığımız çayırda yine kaydık ve o gün çok mutlu oldum o yüzden eskileri yaşamayı çok seviyorum.
Denizde yüzmeyi seviyorum. Suyun altında dalmak. Suyun yüzeyine çıktığımda aldığım ilk nefesi seviyorum Derinlerde yüzmek o yüzmenin vermiş olduğu korkuyu seviyorum
Her ne olursa olsun hiç kimse umursamasa da onun gözlerinde dinlenmeyi seviyorum. Doğan günle beraber ömrümün aslında uzadığını bilmeyi seviyorum. Bir gün unutulup gideceğimi bilsem de bazen yaşamaktan zevk alıyorum.💙
Sabahları pek uyanık olmam genelde ama bir sabah uyandım ve yürüyüşe çıktım güzel bir güneş vardı gökyüzünde ve sisli bir hava derin bir nefes aldım çok güzeldi etrafıma baktım mutlu huzurlu hissettiğim bir andı en azından yaşadığımı hissediğim nadir sabahlardandı
![ILLSLICK - KILLSHOT REMIX [FULL VERSION]](http://i.ytimg.com/vi/RIK8RrqIAzE/mqdefault.jpg)
"Her şeyin başladığı gün herhangi bir gün gibi başlar."
"Çünkü nankördür insanlar ve artık işlerine yaramayan bir şeyi ortadan kaldırıp yok etmekten çekinmezler."
Kanka şey her daim ayrı yazılır
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM
ahmakizm.blogspot.com/
Az kelimeyle çok şey anlatan insanları seviyorum .
Doğukan Ekici harikasın aynen 👍
Sanatçı denir ona
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM
ahmakizm.blogspot.com/
8:27
Her sabah işkence gibi erken kalkıp okula gitmek için beklediğim otobüs durağında göğe bakmayı ve güneşin artık doğduğunu, bulutların süzülüşünü izlemek huzur veriyor.
Sabahın ilk saatlerinde öten kuşları ve o mahmur havayı seviyorum.
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM
ahmakizm.blogspot.com/
Yer Altından Notlar'ı izleyen insanları seviyorum...
Aklımı okuyup bu yorumu benden önce yazan insanı seviyorum
@@anafartalarkahraman8420 bu yorumu sevip benden önce bu yanıtı yazan kişiyi seviyorum
Yavaş koş düşersin
@@potemkin5402 kime dedin be aga
☘🙏☘🙏☘🙏☘🙏☘🙏
Çevremde hayatı kötü ve bir o kadar zor olmasına rağmen gülebilen ,başkasını güldürebilen insanları seviyorum.
Gecenin bir vakti uyanıp, uykusunda sürekli üstünü açan oğlumun üstünü sıkıca örttükten ve yanağına usulca öpücük kondurduktan sonra uykuma kaldığım yerden devam etmeyi seviyorum.
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM
ahmakizm.blogspot.com/
Bu kızın konuk edilmesine sevindim. Çok cesaret li ve özgür. Cesaretin ve özgürlüğün ülkemin Tüm kadinlarimiza örnek olsun.
Alper Serper kimdi la buu
@@davutbilgic7311 yagmur arat
Yağmur hanım türk kadinina örnektir.
Alper Serper çok teşekkür ederim:)
uğur aydın aaaaa emre abinin eski manitttt
kendi derdimi unutup kafkaya üzüldüm lan ne hayatlar var
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM
ahmakizm.blogspot.com/
İyi ya da kötü hissetmeyi ama yine de hissetmeyi seviyorum .
Varım ve var olmak çok güzel .
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM
ahmakizm.blogspot.com/
Biriyle konuşurken onlara içten bir gülücük atıp karşısındakine onu sevdiğini hissettiren insanları seviyorum...
En sevdiğim şey onca acının onca sıkıntının içindeyken bile bir anda karşına çıkan ufacık bir mutluluk. Hani, senin bunca sıkıntının içindeyken "sus şimdi gülümsemenin sırası mı?" demene sebep olan mutluluk . Bu mutluluk bence her şeyden, sıradan bir gündeki mutluluktan daha değerli
Issız sokakta bile bildirimi görünce geldim köpeklerden kaça kaça izliyorum bu kadar özlemişiz. Mahrum etme kendinden bizi bu kadar abii bee
Şu adam karşımda sabaha kadar konuşsun gözümü kırpmadan, ayırmadan dinlerim.
Bir şarkıyı söylemeye başladığımda devamını benimle söyleyen insanları seviyorum
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM
ahmakizm.blogspot.com/
Rüzgarı tenimde hissetmeyi ve onunla dertleşmeyi seviyorum.
Belki de her şeyden bunalmışlığın bi’ göstergesiydi otobüste en arka koltukta oturup cam kenarından insanları izlemek. Şehrin gürültüsünü duymamak için kulaklıklığı takarak yüksek sesle müzik dinlemek. Toplumun oluşturduğu baskılar yüzünden aniden kaçıp gitme isteği. Bi’ anlık gaza gelinip yapılmış hatalar, pişmanlıklarla dolu geçen yıllar. Düzensiz bir sistemde, bir düzen oluşturarak yaşama tutunma çabası. Renkli umutlarını siyah takım elbise giyerek, siyah asfalt üzerinde işe giderek, aylık maaşa satmak. Sonuç: Sadece kan pompalayan bir kalp, sırıtan yüz kasları, gülümsemeye gardiyan kesilmiş hüzünlü hatıralar, durduk yerde başlayan ağlama krizleri, yemeklerin mezesi olmuş intihar ilaçları, aklını kemiren parodoks sorular. Sisteme geri dönmen için yazılmış reçeteler. Mutlu bir hayatının olduğunu sana empoze eden televizyon programları. Uyuman için nini söyleyen haber spikerleri, daha fazla tüketerek sistemin kölesi haline getiren reklamlar. Takvime bakmaya ihtiyaç duymayacağın bir yaşam rutini. Hayatının ne kadar değersiz olduğunu küfür gibi yüzüne vuran trafik. Deli olmana neden olaçak korna sesleri ve bunlar yetmezmiş gibi, kendisini Tanrı sanan şeref yoksunu patronun koltuğuna yaylanarak, işe 5 dakika geç kaldığın için seni azarlaması ve bi’ yandan söyledikleri si#inde olmasa bile üzgün bir surat ifadenle yere bakarak hayatını sorgulamak. “Ben böyle sistemin ta anasını #erim!” diye kapıyı suratına kapatmayı çok isterdim ama iki aydır ödeyemediğim kira borcum, zorunlu olarak sırıtarak kapıyı kapatmaya ikna eder.BOKTAN BİR GÜN. AHMAKİZM
ahmakizm.blogspot.com/
İnce düşünceli hassas kalpli Aziz Nesin'in soyadı gibi anlamlı insanları seviyorum
Hayatta Sevdiğim Bir Detay; Sabah uyandığımda yataktayken ya da işe giderken kulağıma çalınan kuş sesleri, cıvıltıları...
Yatağımda kitap okurken minik bir ara verip günün doğuşunu izlemeyi seviyorum
“Hiç kimse sınanmadığı günahın masumu değildir.” ✨
Salgın yayılmaya başladığından beri Körlük kitabı zihnimde dolaşıp duruyor. Tam bir yıl önce bu zamanlar okumuş ve adı Körlük olan romanı resmen göre göre yaşamıştım.
Kelimelerin kökenlerini bilerek konuşan ve anlatan insanları seviyorum.
Kara basınca çıkan o sesi cok seviyorum
"Denize dalıp, gözler kapalı suyun sesini ve sessizliği dinlemek.." "bence müthiş bi his"
Tanımasa bile selam veren insanları seviyorum
Ah, ben de..
Yaa sesini duymayı özlemişim Aytuğ abim nerelerdeydin.. üzdün bee:(
🥰
Bu hayat iyi ile kötünün savası ne kadar gercekcı gelmesede size ole iyi tarafta olmayı seviyorum ve daha huzurlu hissediyorum...
Su an kötüler acık ara önde fakat sonuc olarak iyi olan her zamn kazanır...
Siz siz olun kötüleri yenmeye calışmayın iyi olmaya ikna edin aksi takdirde sayımız hızla azılıyor...
"Güneş batarken görülen muazzam kızıl gökyüzü"...
Patene çıktığımda yüzüme vuran rüzgarı çok seviyorum bana mücadele etmeyi öğretiyor paten sürerken insanların bana attığı bakışları da çok seviyorum bana farklı olduğumu hatırlatıyor düştüğümde bir yerimin kanamasını daha çok seviyorum çünkü hayatta olduğumu hatırlatıyor
Millet ne yazmış acaba diye yorumları okuyayım dedim. Kendi sevdiğim basit şeylerin başkaları için de bu kadar değerli olduğunu görmek gerçekten güzel. Sanırsam ben de ne olursa olsun en nihayetinde hepimizin insan olduğu ve bu sebepten dolayı basit zevklerin bizi tav ettiği gerçeğini seviyorum.
Hayata dair sevdiğim detay; Gökyüzünün her zaman umut vermesi.
Bu bölüm nedense diğer bölümlerden daha hoş ve samimi geldi. Fazla edebiyat temalı değil de, sanki sohbet gibi olduğu için olabilir. Ha bu arada, Yağmur hanımın cevabına karşılık dediğiniz '' Kendimi %100 buldum/bildim diyen bir insan bilge değil salaktır zaten. '' dediniz fakat size Nietzsche'nin bir sözünü hatırlatmak isterim... '' Bu da dahil, bütün genellemeler yanlıştır. ''
Pencere köşelerine yuva yapan kırlangıçları akşam güneşi vururken izlemeyi seviyorum. Onların baharı getirirken yaşadığı heyecanı soluğumda hissedebildiğim ılık günleri seviyorum.
Çıkar için değil de içinden geldiği için “Sana Güveniyorum” diyen insanları seviyorum.
Kitap okumanın ve Spor yapmanın Ruhuma aşıladığı keyfi, Bedenime aşıladığı kuvveti seviyorum.
Kişi farketmeksizin herhangi bir anda bana gülümseyen ve muhabbet açmayı seven(öz konuşan) kişiyi seviyorum.Çünkü bende olmayan bir özellik ve bu olay başıma geldiğinde kendime bişeyler kattığım hissi beni mutlu ediyor.
Yalnızlığı, kendimi aramayı ama bulamamayı, her gün düşündüğüm binlerce şeyin hiç beklenmedik bir şekilde karşıma çıkmasını seviyorum. Okuduğum kitapla yüzyıllar önce yaşamış birinin hislerine sahip olduğumu fark etmeyi, insanları değil ama doğayı, okulu asla değil ama çalışmayı ve öğrenmeyi seviyorum. Mecbur değilsem eğer erken kalkmayı, güneşli göğü izlemeyi ve kuşları dinlemeyi seviyorum. Hiçbir yere bağlı olmayan, olamayan ruhumu seviyorum. Genelde "garip biri" olarak görülmeyi seviyorum.
Şöyle bir baktığımda kimseye çaktırmadan ne kadar çok şey sevdiğime şaşırmayı seviyorum.
Ben anlatmak zorunda kalmadan beni anlayan insanları seviyorum
Çoğu zaman göremediğim ama bana hep huzur veren mavilikleri, denizi seviyorum.
Rüzgarın ağaçları salladığında dalların ve yaprakların çıkardığı sesi seviyorum. Çok farklı bir his katıyor bana.
Sevmeyi seviyorum sevebilen insanları seviyorum
Araya zaman ya da mesafe girse de konuşmaya başlayınca aynı samimiyetle devam eden insanları seviyorum.
Az ama öz konuşan kalp kırmayan naif insanları seviyorum.
Sabah evden çıktığımda kuş civiltilariyla gelen baharın; verdiği sanki herşey duzelecekmis hissini seviyorum.
Hastalarımın ağrılarını acılarını dindirdigimdeki bakışlarını seviyorum
Okumayı seviyorum; kitapları, insanları, doğayı ve tüm hayatı.
Mesela otostop ile seyahat ederken her karşılaştığım insanın hayat hikayesini dinlemeyi ve karşılıklı bilgi alışverişinde bulunmayı seviyorum.
Etrafımda halinden haberdar olduğum insanların, istisnasız olarak hepsinin bir anlıkta olsa mutlu olduğu anlarda, " şimdi dinlene bilirim " lafını kendi kendime mırıldanmayı ve o hafifleme hissini seviyorum. Biliyorum, bunu onların mutluluğundan ilave, kendiminde dinlendiyini anladığım için, kısacası, kendimi de düşündüyüm için seviyorum. Ama sanırım bende herkes gibi bir insanım ve içgüdüsel olarak, her fırsatta ilk kendimi düşünüyorum.
Birdenbire herhangi bir anın ortasında yaptığım, eylem veya hareket duraksamalarında gözlerle birlikte dalarak bilinen en sivri ve en gerçekçi şey olan ölümün bir gün hepimize zuhur edeceğini biliyorum ve bunu düşünüyorum. Bu bana anlık irperme ve göğüs aramdaki o ani soğukluğu hissettirtiyor. Evet, herkesin bildiği ama hiç belki de hiç kimsenin (o kadar iddialı konuşuyorum.!) daha sonrasında ne olacağı düşünülmeyen bir şey. Hangi dine, inanca, kendinden taşan bir varlığa (Tanrı)’ya inanırsanız inanın salt bir gerçek var ki doğup büyüdüğümüz o güzel mahallemizden, hele hele o güzel sevdiklerimizden bir gün ayrılacağız. Hem de bu korkunç derecede bir gerçek.! Kimileri diyorki cennet ve cehennem işte tam bunun için var.. O zaman sonsuz hiç bitmeyen, bir mutluluğu ya da sonsuz bir kötülüğü de yaşamanın hiçbir erdemi, hiçbir anlamı olmaz! Öyleyse buradan dünya tarihinin en önemli sorusu meydana doğuyor!! Biz hakatten bu dünyaya niye geldik? Ölüm son mudur? Ölen kişilerin şuana kadar ölümsüzlüğü bulup geri geldiğine literatürde tanık olmadığımıza göre.. Eee hadi söyleyin bakalım ölümün siyahlığı, aniden bütün varlığının son bulması mıdır? Demek istediğim, amacım sizi kasvete boğmak değil! Zaten bu düşüncenin bir kasvet yarattığı için herkes tarafından bilinen ama kimse tarafından düşünülmeyen, sorgulanmayan şey değil midir ta kendisi ölümün..! Şimdi diyeceksiniz ki ölümü dert edinen ve felsefesini yapan onca insanlar var olmuş hala da devam ediyor. Bu benim soruma verilen hiçbir cevap niteliği taşımıyor. Siz benim kasttetmek istediğimi çok iyi anladınız ama bu asla işinize gelmiyecek birçoğunuzun. Çünkü hep kaçmaya, düşünmemeye devam edeceksiniz bu gerçekten.! Halbuki bu En temel varoluş sorusundan öte bir şey değildir. “Varlık nedir?” “Ölüm sonlu mudur, sonsuz mudur?”
Böyle sebepsiz yere gülen huzurlu insanları seviyorum :)
Seçil abla inşallah biran önce eski sağlığına kavuşur.
sadece böyle boş boş durup düşünüyorum sevdiğimden falan değil kendimi istemsiz böyle buluyorum zaten sevdiğimiz çoğu şeyi kaybettik ne kadar yanlış kişileri sevdiğimizi de böyle düşünürken farkediyoruz sadece hayat karmaşasında savrulup gidiyoruz ...
10:30 yalnız kalmak için seyahat etmek kadar güzel bir şey yok :)
Bir insanı sevmek, onu kalbinde taşıyabilmek ve nerede olursan ol kalbine dokunup o hep yanımda diyebilmek. En yalnız anlarıda dahi en azından o var deyip kendini teselli edebilmek.
Yağmur konuşurken fark ettim insanların çoğu var oluş nedenini bilmeden ölüyorlar, maalesef arama çabası da göstermiyor çoğunluk. konuk ile öncesinde işlenen konular birbirine uyumlu olmuş.
Gökyüzünün yıldızlarla çevrili olan anlarını ve güneş olsa bile tatlı tatlı esen rüzgarı hissetmeyi seviyorum.
sıcak bir rüzgarın yanağımı okşaması beni çok mutlu ediyo
Hayattaki bütün zorluklara göğüs geren her şeye rağmen seviyorum diyen insanları seviyorum
Ben gerçek insanları seviyorum.
başkalarını anlamaya çalışan insanları seviyorum ve aslında sanılanın aksine bu kesimin azınlık denemeyecek kadar çok olması beni mutlu ediyor.
Ağladığım belli olmasın diye yüzümü yıkamayı seviyorum.
Kuşların bile esir oldukları dünya da özgürce uçması
Bence bu güzel bir datay.
Küçük şeylerle mutlu , basitlikten kaçmayan ve yapmacıklıktan uzak insanlarla sohbet etmeyi seviyorum. Rakı ile oturulan bir masada ufak bir fasıl dinleyip uzun sohbetlere dalmayı seviyorum.
Hayattan zevk alan insanları seviyorum
Yürümek,amaçsızca ve nereye gittigime dair çok az şey bilerek yürümek. Yürürken de düşünmek, hayata dair felsefemi ortaya çıkarmak.Bu çok güzel bir duygu.
canım oğullarımın huzur veren kokularını,anne derken gözlerinin içinin pırıl pırıl parlamasını ve annecim sen hiç ölme diyen masum dillerini seviyorum.
Hayata dair sevdiğim bir detay; hiç farkında değilken başımı kaldırdığım bir an, babamı bana gülümseyerek bakarken görmek.. 🌸
👏
Hayatımdakı en güzel şey sevdiğim işle uğraşmam ve monoton şehir hayatından sıkıldığımda günübirlik de olsa otostop çekip şehrimin çivarındakı köyleri ziyaret ede biliyor olmamdır.
Eve geldiğimde annemin beni karşılamasını seviyorum
Vallahi insan böyle ber şey ve ya böyle insanı izlerken çok olmazsa da bir şeyler öğreniyorlar ve artık kitap okumayı hayatımızın her günün içinde yer edek çünkü kitap okumak insanı uyandırır ve kültürleştirir. Saygılar ve sevgiler Güney Azərbaycan'dan.
Babala abonesiyim ama yeraltindan notlar'a yeni başladim Bağımlılık yaptı 😉Başarınız daim olsun 🙏( kendimi geliştirebildiğim,duymadiklarimi duyduğum bir program benim için )
Hiç bi sebep yokken minnoş evladımın kucağıma gelip uykuya dalması galiba benim dünyamın durduğu an 🧡 güzel şeyler hep var kötü şeylerin hep olduğu gibi
Hiç tanımadan, bilmeden yardım eden insanları seviyorum.
Yürüyüş yaparken küçük çocukların ve bebeklerin mutluluklarını izliyorum ve ne kadar şanslı olduklarını düşünüyorum
Git gide çok güzelleşiyor bu program
Ağlayan insana sarılan insanları seviyorum.
Çimene uzanıp bulutları izlemeyi seviyorum.
Yürürken derin bir muhabbetin ortasında durup öpen insanları seviyorum.
hayvanların sesindeki cılız masumluğu seviyorum.
Hayatın içine hapsolmuş gibi hayata dair sevdiği bir detay arayan insanlar haline dönüşmüş olmamıza rağmen , her şeye rağmen hayatı yaşamayı sevmemizi seviyorum bu umutlu bekleyişi seviyorum. Kendimi bulma arayışımı seviyorum.
Güzellikleri farketmenin ne büyük bir ayrıcalık olduğu geç de olsa farkettim.
Güzel bir şey yazmak ne kadar zormuş. Birinin bana dediği hiç aklımdan çıkmıyor.
"Sevmeyi öğrenemedin gitti."
Çok haklıydı. Sevmeyi öğrenemedim, gitti.
Ne olursa olsun saygı duyan ve korkmadan cesurca sorgulayan insanları seviyorum.
Bana bişeyler katan, öğreten insanları seviyorum. Bana duygularımı hissettiren insanları seviyorum.
farkina varmadan aldigim nefesin,farkina varip daha fazla icime cekmeyi seviyorum...sevgisini soyleyen insanlari seviyorum
Gökyüzüne baktığım günler daha huzurlu daha yaşamış oluyorum. Deniz kokusu ve dalga sesleri ise büyük bir ödül gibi geliyor 🪐
Yarası yarama denk düştûğü insanlarla konuşmadan bile anlaşabilmeyi seviyorum
Göz teması kuran ve samimi şekilde nasıl olduğumu soran insanları seviyorum
İşe ve okula giderken, evden yemek alan ve onu alüminyum folyoya sarmayan insanları seviyorum.
o an içinde bulunduğumuz grubun önüne bi fırsat çıktığında "bana bana daha çok bana" diyen insan varken fırsatı olmayan insanları gözeticek kadar düşünceli insanları seviyorum
Kendimi Seviyorum. Kendi olmayı unutmayan, başkalarını taklit etmeyen insanları seviyorum.
Sıradan bir günde yorgun ve hızlı adımlarla metro istasyonunda ilerlerken gördüğüm ; istasyonda olan bir kediyi durup seven,onunla ilgilenen ve o kalabalıktan sıyrılan hiç tanımadığım o amcayı seviyorum.
Durup bir nefes aldım. Teşekkür ederim.
Aradığımda yada yanına gittiğimde beni dinleyen ve bana güvenen arkadaşlarımı seviyorum
Gün doğumunda sahilde koşan insanları seviyorum. Düşünürken hayallere dalan insanları da seviyorum. Sokakta yürürken ekmek kırıntıları yiyen kuşa, oradan oraya zıplayan kediye ve apartmanını koruyan köpeğe selam veren insanları seviyorum. Güzel yaşayan insan gördükçe de yaşamayı seviyorum.
Umut etmeyi seviyorum. Bana umudumu geri kazandıran kişiyi seviyorum mutlu olmayı öğreten kişiyi. Sevdiklerimle vakit geçirmeyi değer vermeyi seviyorum. Ve bunun sonunda kocaman gülümsemeyi seviyorum. 🙃
Bu kış köye gittim. Çocukluğumuzun beraber geçtiği arkadaşlarla beraberdik uzun zamandır bir araya geldik yaşları şuan 27 ,25 ama biz beraber poşetle eskiden kaydığımız çayırda yine kaydık ve o gün çok mutlu oldum o yüzden eskileri yaşamayı çok seviyorum.
Denizde yüzmeyi seviyorum.
Suyun altında dalmak. Suyun yüzeyine çıktığımda aldığım ilk nefesi seviyorum
Derinlerde yüzmek o yüzmenin vermiş olduğu korkuyu seviyorum
Her ne olursa olsun hiç kimse umursamasa da onun gözlerinde dinlenmeyi seviyorum. Doğan günle beraber ömrümün aslında uzadığını bilmeyi seviyorum. Bir gün unutulup gideceğimi bilsem de bazen yaşamaktan zevk alıyorum.💙
Sabahları pek uyanık olmam genelde ama bir sabah uyandım ve yürüyüşe çıktım güzel bir güneş vardı gökyüzünde ve sisli bir hava derin bir nefes aldım çok güzeldi etrafıma baktım mutlu huzurlu hissettiğim bir andı en azından yaşadığımı hissediğim nadir sabahlardandı
Tüm depresif ve umutsuz ruh halime rağmen sabahları formatlanmış pırıl pırıl bir ruhla bana yeni bir şans veren yaratıcımı seviyorum.
bu seriyi çok seviyorum. iyi ki varsınız
Okumayı ,hiç bir şey yokken anlam bulmayı kendimi bulmayı seviyorum. Gülümsemeyi günaydın demeyi seviyorum ❤❤
Kendi kendime konuşmayı seviyorum. Moralim bozukken göz göze geldiğim birinin bana gülümseyerek selam vermesini seviyorum. Mantar yemeyi seviyorum.
İzlerken rahatladığım, huzur bulduğum tek youtube bölümü 🙏
Her güneş doğduğunda bi ailemin var olduğunu bilmek. Sanırım en büyük umudum ve sevincim bu
Hayatın bana sunduğu tesadüfleri seviyorum