+Sodaban Buddhist ท่านเกิดเมื่อสองพันหกร้อยปีที่แล้วหรอรู้ดีจังพระไตรปิฎกมันก็เกิดพร้อมกันหมดน้าจะยึดเอาแค่พระสูตรมันใช่หรอเรื่องวินัยก็อยู่ส่วนวินัยปิฎกสิท่าน แล้วพระไตรปิฎกทุกเล่มทุกฉบับก็ไม่มีออกจากโอษฏ์พระพุทธเจ้าสักอย่างหนิท่านมีแต่มุขปาฐะปากต่อปากมาทั้งนั้น
Great Mara of the East (จอมมารบูรพา) อยากให้คุณไปฟังเหตผลของพระอาจารคิกฤทธิ์ก่อนตัดสีนใจว่าเห็นด้วยไม่เห็นด้วย แล้วคุณจะอื้ง ท่านบอกว่าพระพุทธองตรัดว่า คำที่พระตัดไว้ดีแล้ว สาวกไม่ควญตัดหรือเตีมคำสอนของพระอง
![เก่งแต่ลับหลัง (FINSTA) - ส้ม มารี (Zom Marie) Ft. Punch 4EVE [Official Teaser]](http://i.ytimg.com/vi/Fvt0Wz1hfGY/mqdefault.jpg)
หลวงพ่อปยุต ท่านมีเมตตามาก ท่านพูดโดยไม่ให้ใคร หรือฝ่ายไหนได้เจ็บซ้ำน้ำใจเลย คำพูดของท่านไพเราะมาก แล้วเราละทำตามพระพุทธเจ้าหรือไม่ พระอาจารย์คึกฤทธิ์ ปฎิบัติตามศีลที่พระพุทธเจ้าบัญญัต์ไว้ 4พันกว่าข้อไม่ใช่แค่ 150ข้อหรือ 227ข้อ ..ศีล227ข้อเป็นศีลที่พระต้องสวดทุกกึ่งเดือน ถ้าสวดแค่นี้แล้วศีลที่เหลือละให้ทิ้งเหรอ พระที่สวด 227 ข้อ แต่ทำผิดศีลที่เหลืออีก 4 พันกว่าข้อมีเยอะแยะ อยากจะถามประชาชนคนไทย พระทุกวันนี้ยังรับเงินทองอยู่เลย พระพุทธเจ้าตรัสพระห้ามรับเงินทอง ห้ามให้คนอื่นเก็บไว้ให้ ห้ามไปซื้อขายแลกเปลี่ยน ห้ามทำเดรัจฉานวิชา ก็ทำกันเต็มไปหมด อย่าง ปลุกเสก เครื่องรางของขลัง รดน้ำมนต์ พรมน้ำมนต์ สาดน้ำมนต์ ทำพิธีปลูกเรือน(พวกลงเสาเอก, ขึ้นบ้านใหม่) ทำพิธีเคียงหมอน (พิธีแต่งงาน) ทำพิธีสะเดาะเคราะห์ ต่อชะตา บวงสรวง บน แก้บน ดูฤกษ์ ดูยาม เป็นหมอผี ดูตัวเลข ดูดวงดาว อื่นๆอีกมากมาย ที่พระพุทธเจ้าบัญญัติห้ามพระทำ แต่ทำกันเกลี้ยไปหมด พระอาจารย์คึกฤทธิ์สอนสิ่งพระพุทธเจ้าบัญญัติไว้ดีแล้ว มันไปกระทบพวกวัดที่ทำในสิ่งที่พระพุทธเจ้าบัญญัติห้ามไว้ เลยเสียประโยชน์ พวกอย่างหลังนี้ที่กล่าวมาน่าจะเป็นสิ่งที่ต้องกำจัดออกจากวัดให้หมดมากกว่า ว่าพระควรสวดศีลกี่ข้อ คนที่จะมาบวชคือผู้ที่ออกจากเรือน ไม่ยุ่งเกี่ยวกับทางโลก มาบวชเป็นพระ พระพุทธเจ้าให้ศึกษาธรรม และวินัย ไม่ใช่มาเรียน นิติศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ หรืออะไรทางโลกเต็มไปหมดทั้งปริญญาตรี,โท,เอก, ดร. จุดประสงค์การบวชเป็นอย่างไรต้องอย่างนั้น ไม่ใช่เฉไปอย่างอื่น จริงไหม เมื่อไหร่จะตรงกับพระพุทธเสียที่ ดูอย่างศาสนาอื่นเขาตรงกับพระเจ้าของเขาเป๊ะ แล้วคนชาวพุทธก็ขอให้ตรงกับพระพุทธได้ไหม
ใช่ครับเห็นด้วย
การรับเงิน ต้องไปดูการให้ยศให้เงินพระ เรื่องเรียน ก็ให้ไปดูการตั้งโรงเรียนเปรียญ มันเกิดจากระบบการปกครอง เกิดจากผู้มีอำนาจทั้งนั้น ยุคสมัยเปลี่ยน แต่พระพุทธองค์ปรินิพพานไปแล้ว ครั้งเมื่อพระพุทธเจ้าตรัสรู้ก็มิได้มีศีลมากมาย วินัยต่างๆล้วนเกิดจากเหตุที่เกิดขึ้นในภายหลัง จึงบัญญัติวินัยขึ้นตามมามากมาย ถ้ายังทรงพระชนม์อยู่ ก็คงมีวินัยอีกมากมายเป็นแสนข้อแล้วมั้ง ทั้งการห้ามใช้มือถือ ห้ามเล่นโซเชี่ยล ห้ามเผยแผ่ธรรมะทางสื่อทางโซเชี่ยลก็เป็นได้ หรือการ ห้ามขับรถ การเดินทางของพระ หรืออาจะแก้ไขวินัยข้อก่อนๆ ผ่อนปรนบางข้อ ยกเลิกบางข้อก็ได้ ศีลที่เป็นพื้นฐานของพรหมจรรย์จริงๆ คือ ศีล 8 แค่นี้เท่านั้น ฆราวาสก็บรรลุอรหันต์ได้ด้วยศีล 8 ครบถ้วนตาม มรรค 8 แล้ว ศีล 5 ใครมีครบก็ไม่ไปอบายแล้ว แต่พระสงฆ์ถ้ามีศีล 5 แค่นี้จะตกนรกไหมละ คำสอนของพระพุทธเจ้า มันก็ต้องไม่ขัดแย้งกันเองไม่ใช่เหรอ ดังนั้น ศีลข้ออื่นๆ ที่นอกจากศีล 5 ศีล 8 มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ถึงกับต้องตกนรกหมกไหม้ การที่พระผิดศีลต้องปลงอาบัติ ก็เป็นเพียงเพื่อการอยู่ร่วมกันโดยปกติสุข เท่านั้น ดังนั้นศีลข้อเล็กน้อยตาางๆ มันขึ้นอยู่กับว่า กิเลสเรามีราคะโทสะโมหะ หรือไม่ถ้าผิดศีล 5 ก็ไม่ตกนรกแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นพระหรือฆราวาส แต่ถ้าจิตใจมีราคะโทสะโมหะ ศีล 5 มันก็ไม่บริสุทธิ์ ก็ตกนรกไป พระที่ไม่ผิดศีล 5 เช่นกินข้าวเย็น ท่านจะตกนรกไหม ถ้าท่านตกนรกเพราะกินข้าวเย็น มันก็จัดแย้งกับคำสอนพระพุทธเจ้า โสดาบัน มีศีล 5 บริสุทธิ์ พระกินข้าวเย็นก็ยังบรรลุโสดาบันได้ จริงไหม
ผมปฎิบัตรตามพุทวจน.แล้วเข้าใจง่ายและเหนเปนจริง.จึงสนับสนุนเปิดเผย.ให้รุ่งเรื่อง
อจ.ของคุณถือมานะสูงเกินโดนไล่จากหมู่สงฆ์นานละคุณรู้ยัง
กราบพระคุณเจ้า พระอาจารย์ประยุตครับ ท่านชี้แจงได้งดงามครับ ทำให้โยมเข้าใจได้ชัดเจนมากครับ กราบขอบพระคุณครับ.
กรณีพระคึกฤทธิ์ในความเห็นผม ให้อภัยไม่ได้เลย เพราะตามวินัยสี่ข้อแรก หนึ่งในนั้นคือทำให้สงฆ์แตกแยก แล้วพระคึกฤทธิ์ก็เข้าข่ายนั้น การที่ตัวเองเข้าใจผิดนั้น ถือว่าเป็นเรื่องสุดวิสัยของมนุษย์ทั่วไป แต่การนำความเข้าใจผิดนั้นไปเผยแพร่และบอกกล่าวผู้อื่นนั้น ให้เชื่อถือตาม เป็นเรื่องที่ไม่ควรกระทำอย่างยิ่ง และไม่ควรให้อภัยด้วย ผู้ที่มีสติิปัญญาน้อยก็เชื่อตาม โดยเฉพาะคนที่ถือชาวพุทธตามพ่อแม่ ตามประเพณี พระคึกฤทธิ์ควรจะสอนตนให้ยิ่งจนบรรลุธรรมก่อนแล้วจึงสอนผู้อื่นให้รู้ตาม ตามที่พระพุทธเจ้าได้ปฏิบัติ พระพุทธเจ้าก็ตรัสรู้ก่อนแล้วท่านก็นำสิ่งที่ท่านตรัสรู้มาสั่งสอน และก่อตั้งเป็นศาสนาขึ้น
เห็นด้วยครับ ผิดทั้งปาราชิกและ ปาจิตตีย์ ข้อกล่าว ตู่พระวินัย แล้ว พาคนอื่นคล้อยตาม อาบัติ ไปด้วยกัน
..{ แต่พุทธวจน มีคำตอบ ข้อสงสัย ปัญหาต่าง จนถึง สภาวะนิพพาน แก่พุทธศาสนิกชนได้ ...ถ้า.ใคร ได้ศึกษา และ ได้ฟัง และนำไปปฏิบัติ ทุกๆวัน เอาแบบโง่ที่สุดเชื่อเเลย ศึกษาพุทธวจน ไม่เกิน 2 ปี เข้าใจแจ่มแจ้ง...เพียรให้มากกระทำให้มาก จะเป็นสิ่งที่รู้ได้ เฉพาะตน...} ญาติโยมเปลี่ยนแล้ว .พระ หรือใครๆ จะมาหลอกล่อ ด้วยบุญ ทำโน่น ทำนี่ คงยากแล้ว!!! คณะสงฆ์ไทยละ พร้อมเปลี่ยนแปลงบ้างหรือยัง???... ถึงเวลาที่ คณะสงฆ์ไทย ที่อยากปฏิบัติสิ่งที่ถูกต้อง ตามพุทธวจน ต้อง เปลี่ยนได้แล้ว Chage...
พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนแบบพระคึกฤทธิ์แน่นอนครับผมเอาหัวเป็นประกัน ยกตัวอย่างเช่น ที่พระคึกฤทธิ์อ้างว่าฟังพุทธวจนก่อนตายผิวเหลืองผิวนุ่ม ตายไปศพไม่เน่าไม่ต้องฉีดฟอร์มาลิน. ยุคนี้ไม่มีใครมีอินทรีย์แก่กล้าขนาดบรรลุได้ด้วยการแค่ฟังธรรม ถ้าอินทรีย์แก่ขนาดนั้นคงบรรลุไปตั้งแต่ยุคพุทธกาลสมัยพระพุทธเจ้ายังอยู่แล้วล่ะ ไม่หลุดเวียนว่ายตายเกิดท่องสังสารวัฏมาถึงยุคนี้หรอก ไม่ปฏิบัติจริงจังยุคนี้ไม่มีทาง แม้แต่พระคึกฤทธิ์เองตัวท่านเองยังเอาตัวไม่รอดเลยดูเทปเทศนาธรรมในยูทูปหลายๆเทปก็รู้เลยว่ายังเป็นปุถุชน แต่เทศน์สอนคนให้ข้ามปุถุชนเป็นพระโสดาบัน ขนเขลาย่อมเดินทางตามคนเขลาครับ เตี้ยอุ้มค่อม
@@ancientstory3684 เห็นด้วยคับ
สาธุ_แจ่มแจ้งจริงเจ้าข้าพระเดชพระคุณท่าน ลูกนี้ยังใหม่ในบวรพุทธศาสนา ก็ได้อาศัยขออธิบายต่างๆจากพระคุณท่านศึกษาเทียบกันไปกับข้อปฏิบัติจากจริยาวัตรพ่อแม่ครูอาจารย์เสมอมาเจ้าข้า_
ฟังท่านพูดมีเหตุผลดีมากนะครับ แต่ผมว่าคนถามอาจจะถามให้ท่านเข้าใจผิดในเนื้อความนะครับ ท่านพยายามอธิบายว่าการแปลมีปัญหามาก แต่ที่ผมเคยรับฟังทางพระคึกฤทธิ์ท่านทำนั้น ท่านได้ให้ใส่บาลีหน้า ควบกับไทยหน้า ในสวดเนื้อหาเดียวกันเพื่อศึกษาเทียบเคียงต่อไป ดังนั้นทางวัดนาป่าพงไม่ได้ยืนยันว่าจะยึดตามฉบับแปล และพยายามที่จะศึกษาและแก้ไข ดังนั้นควรถามท่านพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)ใหม่อีกสักรอบนะครับ ผมอยากจะฟังคำถามที่ถูกต้องกว่านี้ เพราะท่านประยุตฯ นั้นเป็นผู้รู้สุดยอดท่านหนึ่งของยุคเลยก็ว่าได้ คำตอบของท่านจึงหน้าสนใจและน่าเชื่อถือครับ
ลืมอีกประเดนนะครับ ท่านเข้าใจผิดไปอีกเพราะคนถาม เขาพูดกันเรื่องสวด ไม่ได้พูดเรื่องปฏิบัติ การตัดไม่ตัด ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไร ประเด็นหลักคงเป็นเรื่องการแปลนั่นแหละครับ อยากให้ใครไปถามท่านใหม่ ถามให้ถูกๆกว่านี้ การที่ท่านตอบมานี้ถือว่าไม่ตรงประเดนเพราะคนถามครับ
suymeng ผมเห็นด้วยกับท่านsuymengครับ ท่านปยุตเน้นจังเรื่องแปล ก็ท่านทำสองด้านแล้วไง ผู้ถามก็ไม่บอกท่านด้วย ท่านเปิดให้ทุกท่านถามได้ ครับ
เรื่องแปลผิดนี่ ผมว่าอาจจะเป็นไปได้ครับเพราะท่านคึกฤทธิ์ไม่ได้เรียนบาลีมา แต่ว่าเรื่องยอมรับแต่ฉบับเดียวนั้นอันนี้ไม่จริงครับ เคยฟังเจอบ่อยมากที่จะนำมาเทียบกับฉบับแปลหลายสำนัก รวมกับเทียบกับต้นทางบาลีของแต่ละสำนักที่เอามาแปลด้วย รวมทั้งเทียบกับฉบับอังกฤษและบาลีต้นทางของภาษาอังกฤษด้วย นับว่าเทียบมากกว่า 3 ฉบับนะครับ แล้วทางนั้นค่อยลงมติ อันนี้จริงแท้แน่นอน ต้องลองไปฟังทางวัดนาป่าพงดูจะทราบ ส่วนเรื่องที่ทางนั้นอาจจะผิดพลาดหรือมีความรู้บางอย่างน้อยไป อันนี้เห็นด้วยครับ แต่ในความเห็นส่วนตัวแล้วผมนิยมในหลักการที่ไม่ทำอะไรขัดพระสูตรไว้น่าจะดีกว่าครับ ส่วนแปลพระสูตรตรงไหนผิดถูกอันนี้ก็ค่อยๆศึกษากันไป ทางวัดนาป่าพงก็บอกว่าถ้ารู้ตรงส่วนไหนเข้าใจผิดจะรีบแก้ไขทันที
ครับดีมากครับ ในยุคนี้เทคโนฯสูงยิ่ง นำพระสูตร จากที่ต่างๆมาเทียบเคียงแก้ไไขรวมหัวรวมความคิด กันหลายๆฝ่าย เพื่อพุทธศาสนาจะดีมากครับ
@@suymeng ความซื่อสัตย์ซื่อตรงต่อการปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนก็คือ "ควรปฏิบัติให้ตรง แต่ไม่จำเป็นต้องรื้อถอนสิ่งที่ตนเองเห็นไม่ตรงออกไปให้หมด" ดังเช่นมติของพระเถระที่ร่วมประชุมทำสังคายนาครั้งแรก มีพระมหากัสสปะเป็นประธาน เมื่อมีความเห็นไม่ตรงกัน ท่านจึงลงมติเป็นเอกฉันท์ไว้ว่า "จะไม่เพิกถอนสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้ และจะไม่เพิ่มเติมสิ่งที่พระพุทธองค์มิได้บัญญัติไว้" นั่นคือแนวทางของคณะสงฆ์นิกายเถรวาท อันมีศรีลังกา พม่า ไทย เป็นหลักอยู่ในสมัยปัจจุบัน
แม้แต่หลวงพ่อพุทธทาส ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้รจนาตำรา "พุทธประวัติจากพระโอษฐ์" และพระคึกฤทธิ์ได้นำมาเป็นคัมภีร์ศึกษาและสั่งสอนลูกศิษย์ภายในสำนัก หลวงพ่อพุทธทาสท่านเคยพูดว่า "มีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในพระไตรปิฎก" คือหมายถึงว่า เชื่อว่ามิใช่พระพุทธพจน์ แต่กระนั้นก็ตาม หลวงพ่อพุทธทาสก็มิเคยเพิกถอนสิ่งที่อยู่ในพระไตรปิฎกออกไป แม้กระทั่งปัจจุบัน พระสงฆ์ในสายสวนโมกขพลาราม ของหลวงพ่อพุทธทาส ก็ยังคงสวดพระปาติโมกข์จำนวน 227 ข้อ เท่ากับคณะสงฆ์ไทยทั่วไป
ในอีกสายหนึ่ง คือสายของหลวงพ่อชา สุภทฺโท วัดหนองป่าพง ซึ่งพระคึกฤทธิ์ได้อาศัยบวชเป็นครั้งแรก และมีความศรัทธาอย่างแรงกล้าในสายนี้ ถึงกับตั้งจิตอธิษฐานบวชไม่สึกตลอดชีวิต กระนั้นก็ตาม พระสงฆ์ในสายของวัดหนองป่าพงก็ยังคงสวดพระปาติโมกข์จำนวน 227 ข้อ เท่ากับพระสงฆ์ไทยทั่วไป ไม่เว้นแม้แต่สมัยที่หลวงพ่อชายังมีชีวิตอยู่
การกระทำของพระคึกฤทธิ์ ในฐานะเจ้าอาวาสวัดนาป่าพง จึงเท่ากับเป็นการประกาศ "อหังการณ์-มมังการณ์" ว่าตนเอง "เก่งกว่าครู" ไม่ว่าจะเป็นครูที่บวชให้ คือ หลวงพ่อชา หรือแม้แต่ครูทางตำรับตำราที่ชื่อว่า หลวงพ่อพุทธทาส ซึ่งเป็นการประหลาดเหลือเกินว่า ไม่ว่าใครในสมัยนี้ ถ้าคิดว่าตนเองเคร่งครัดในพระธรรมวินัยกว่าพระสงฆ์ไทยรูปอื่นๆ แล้วไซร้ ก็จะต้องใช้วิธีการ "อวดดี" ตัดโน่นตัดนี่ ทำวิปริตผิดประเวณีไปเสียทุกที่ น่าที่จะเป็นการช่วยผดุงพระศาสนาให้เจริญก้าวหน้า เพิ่มพูนศรัทธาสาธุชน ให้สนิทสนมกลมเกลียวเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันทั่วสังฆมณฑล กลับกลายเป็นการสร้างความร้าวฉานในสังฆมณฑล เกิดความรังเกียจระหว่างพระสงฆ์ขึ้น ถึงขั้นถูกขับไล่ออกจากคณะสงฆ์ดังที่เห็น นั่นเป็นเพราะอะไรหรือ ถ้าหากมิใช่ความอวดดื้อถือรั้น ดังคำกล่าวที่ว่า "เก่งอยู่คนเดียว-ดีคนเดียว" เมื่อลอยตัวนานไปจึงกลายเป็นน้ำล้นแก้ว ต้องถูกเททิ้งไป ไร้ค่า นับว่าน่าเสียดาย
เมื่อทราบแปลผิดก็แปลให้ถูกครับ เมื่อเห็นว่าฉบับแปลผิดแล้วปล่อยไปได้ไงครับ จะมีกี่คนอ่านภาษาบาลีออกครับ พระไตรปิฎกมีไว้ให้ทุกคนอ่าน ในเมื่อมีฉบับแปลมีจุดแปลผิด ท่านที่รู้ว่าผิดก็แก้สิครับ คนไทยจะได้อ่านฉบับแปลที่ถูกครับ หากถือตามต้นฉบับถูกที่ภาษาบาลีถูก แล้วฉบับแปลมีจุดที่แปลผิดก็แก้สิครับ คนทั่วไปเขาอ่านภาษาบาลีไม่ออกหรอกครับ แม้แต่พระที่บวชส่วนใหญ่เลยก็อ่านไม่ออก ก็ต้องอาศัยอ่านฉบับแปล ผมก็ต้องอ่านฉบับแปล "พระไตรปิฎกฉบับพุทธวจน ไม่ได้แปล แต่แยกออกมาเฉพาะส่วนที่เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าครับ ไม่ได้มีการแปลใหม่แต่อย่างใด หากพุทธวจนมีจุดที่แปลผิด ก็ถือว่าพระไตรปิฎกฉบับแปลที่เป็นต้นฉบับผิดครับ" อันนี้พิจารณากันที่แก่นครับ ให้คนไทยได้อ่านพระไตรปิฎกฉบับที่แปลถูกครับ สรุป หากทราบว่าพระไตรปิฎกฉบับแปลภาษาไทยผิด ก็ช่วยกันแปลให้ถูกครับ ใครรับผิดชอบเรื่องนี้ล่ะครับ /นมัสการ
กระจ่างแจ้งเลยครับพระคุณเจ้า
สาธุ สติปัญญาอันชาญฉลาด และอธิบายให้เข้าใจง่าย ของสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ปยุตโต
เมื่อกลางปี พ.ศ.2552 เกิดมีกรณีที่ทราบคร่าวๆ ว่า พระคึกฤทธิ์ โสตถิผโล วัดนาป่าพง ได้นำพระในวัดของท่านสวดปาติโมกข์ลดจาก 227 ข้อ เหลือ 150 ข้อ มา 8 ปีแล้ว
ในฐานะที่ พระคึกฤทธิ์ โสตถิผโล อยู่ในสายของวัดหนองป่าพง พระสงฆ์สายวัดหนองป่าพง เมื่อประชุมกันประจำปี ได้ทราบเรื่องนี้ก็ได้มีมติให้พระคึกฤทธิ์ละเลิกการปฏิบัติของตน แต่พระคึกฤทธิ์ไม่ยอม แม้จะให้เวลา 1 ปี ที่จะกลับเข้ามาถือปฏิบัติตามมติสงฆ์ก็ไม่ทำตาม จึงถูกตัดออกไปจากสายวัดหนองป่าพง
ความที่ว่านี้ เล่าไปตามที่ทราบมา ถ้ามีอะไรไม่แม่นยำ ท่านที่เป็นเจ้าของเรื่อง หรืออยู่ในเรื่องโดยตรงอาจช่วยทำให้ชัดยิ่งขึ้น
หลังจากเกิดกรณีนั้นในกลางปี 2552 แล้วราว 1 เดือน อาตมาได้ทราบเรื่องจากพระอาจารย์บางท่านในสายวัดหนองป่าพง
เมื่อได้อ่านเอกสารของทางวัดหนองป่าพง ก็เห็นว่า พระสงฆ์สายวัดหนองป่าพงได้สืบค้นหลักฐานข้อมูลทางคัมภีร์ และตรวจสอบคำแปลมาอย่างเพียงพอและมั่นใจแล้วว่า พุทธพจน์ในพระไตรปิฎกมิใช่กล่าวว่าสิกขาบทในพระปาติโมกข์มีเพียง 150 ข้อ แต่มีเกินกว่านั้น ท่านจึงได้มีมติดังที่ว่าข้างต้น
เมื่อมีเรื่องขึ้น ควรเข้าใจให้โล่ง
การที่พระคึกฤทธิ์สวดปาติโมกข์ลดจาก 227 ข้อ เหลือ 150 ข้อนั้น ท่านว่าเป็นพุทธวจนะ โดยอ้างว่าพระพุทธเจ้าตรัสไว้มาในพระไตรปิฎกฉบับสยามรัฐ
แต่ที่พระคึกฤทธิ์อ้างนั้น ที่จริงไม่ใช่พระไตรปิฎกฉบับสยามรัฐ แต่เป็นคำแปลภาษาไทย ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ที่แปลออกมาจากพระไตรปิฎกบาลี ฉบับสยามรัฐ อีกทอดหนึ่งไม่ใช่ตัวจริงของเดิมในพระไตรปิฎกฉบับสยามรัฐ
เมื่อตรวจสอบดูพุทธวจนะในพระไตรปิฎก ฉบับสยามรัฐหรือไม่ว่าฉบับใด ก็พบพระบาลีว่า
สาธิกมิทํ ภนฺเต ทิยฑฺฒสิกฺขาปทสตํ อนฺวฑฒมาสํ อุทฺเทสํ อาคจฺฉติ
แปลเป็นภาษาไทยแบบยกศัพท์อย่างง่ายๆ ว่า"ภนฺเต" ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญ "ทิยฑฺฒสิกฺขาปทสตํ" สิกขาบท 150 "สาธิกมิทํ =สาธิกํ+อิทํ" ...นี้ "อาคจฺฉติ" ย่อมมา "อุทฺเทสํ" สู่อุเทศ/การสวด "อนฺวฑฺฒมาสํ" ทุกกึ่งเดือน
ดูเฉพาะคำแปลภาษาไทย ดังนี้ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญ สิกขาบท 150 ...นี้ ย่อมมาสู่อุเทศ/การสวด ทุกกึ่งเดือน
จุดพิจารณา หรือคำที่เป็นปัญหาขึ้น คือ "สาธิกํ" ซึ่งที่นี่ว่างคำแปล โดยทำ...ไว้
ตรงนี้ หรือคำบาลีนี้ พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย (คือฉบับที่แปลเป็นภาษาไทย) ซึ่งปัจจุบันมีประมาณ 4 ฉบับ/ชุด แปลเหมือนกันบ้าง ต่างกันบ้าง
พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ที่ครบชุดและเก่าที่สุด คือฉบับที่กรมการศาสนารักษาสืบมา (ปัจจุบันย้าย ตามมาอยู่ที่สำนักพุทธฯ หรือไม่ ไม่ได้ตามเรื่อง) เริ่มจากที่รัฐบาลได้อุปถัมภ์คณะสงฆ์ จัดพิมพ์ขึ้นเป็น พระไตรปิฎกภาษาไทย อนุสรณ์งานฉลอง 25 พุทธศตวรรษ (พ.ศ.2500) ถือว่าเป็นฉบับหลวง หรือเป็นทางการ แต่จะเรียกว่าอย่างไร ก็ไม่เป็นฉบับสยามรัฐ
พระไตรปิฎกภาษาไทย ที่สืบมาแต่ พ.ศ.2500 (คำแปลสะสมกันมานาน) ชุดดังกล่าวนั้น แปลบาลีอันเป็นพุทธพจน์ตรงนี้ว่า
"สิกขาบท 150 *ถ้วน* นี้"ส่วนพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับอื่นๆ ซึ่งเกิดตามมาภายหลัง และตามปกติ มักแปลตามพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวงนั้น ในกรณีนี้ บางฉบับก็แปลเหมือนฉบับหลวง
แต่บางฉบับแปลว่า "สิกขาบท *ที่สำคัญ* 150 นี้"บางฉบับนั้น ในที่ที่นำบาลีพุทธวจนะนี้ไปอ้าง อีกแห่งหนึ่งแปลว่า "150 สิกขาบท *ที่สำเร็จประโยชน์ นี้"
"สาธิกํ" นี้ เป็นคำบาลีในภาษาสามัญคำหนึ่ง โดยทั่วไป ในคัมภีร์ทั้งหลายจึงไม่ค่อยอธิบาย
แต่ก็จะเห็นว่า คำ "สาธิกํ" นี้มีความหมายตรงกับ เท่ากับ หรือในจำพวกเดียวกับ "สาติเรก" (มีส่วนเกิน) "ปโร" (กว่า) "อุตตริ" (เพิ่มขึ้นไป) บางทีมาด้วยกันดังเป็นชุด บางทีก็ใช้อธิบายกัน
"สาธิกํ" คือ "สห+อธิก" แปลว่า พร้อมด้วยส่วนที่เกิน มีข้อที่มากขึ้นไปหรือมีเศษ
บาลีพุทธวจนะตรงนี้จึงแปลว่า "สิกขาบท 150 กับทั้งที่เกินออกไป นี้" หรือแปลสั้นๆ ว่า "สิกขาบท 150 มีเศษ นี้"
ไม่ว่าจะ 227 หรือ 150 ในพระสูตรดังกล่าว เขากล่าวถึงการรักษา หรือการสวดครับ??
ผมว่าประเด็นในส่วนนั้นมันอยู่ที่การยกขึ้นมากล่าวหรือสวดกันมากกว่าครับ
ส่วนการแปลตีความ ผมว่ามันแล้วแต่ดุลยพินิจ และการนำไปใช้ประโยชน์แก่หมู่คณะครับ
คุณอยากจะให้มันมีเศษให้ถึง 227 ยังไงมันก็ยังปรากฎ 150 อยู่ดี
ดั่งความเห็นของสมเด็จมหาสมณเจ้าฯ ที่อยู่ในวินัยมุข กล่าวว่า
" พระบาลีที่ว่าเป็นของดั้งเดิม เป็นหลักฐาน เป็นของบริสุทธิ์นั้น ปรากฎชัดว่า
ไม่เป็นสำคัญจริงดังที่นับถือกันมา เป็นของที่รจนาเพิ่มเติมเหมือนกัน
ดังจะพอชี้เป็นตัวอย่าง บาลีปาฏิโมกข์ที่เรียกว่า บทมาติกา ในพระสูตรว่า
มีสิกขาบท 150 คือ ไม่มีอนิยต กับ เสขิยวัตร นี้เป็นของเติมทีหลัง ตั้งแต่ครั้งรจนาพระสูตรนั้น "
ฉะนั้น เขาไปบวก เสขิยวัตร75 กับ อนิยต2 มันเลยกลายเป็น 227 แค่นั้นครับ
เสขิยวัตร75 กับ อนิยต2 มันจะค่อนไปทางอภิสมาจาริกสิกขามากกว่าครับ
แต่ประเด็นอย่างที่บอก ผมว่ามันคือการยกขึ้นมาสวดมากกว่า
เพราะ 150 ข้อจริงๆนั้นคือศีลอันเป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์
แต่ต้องรักษาทั้งหมดนะครับ แยกแยะให้ดี มีตั้ง 3 กลุ่มใหญ่ๆ คุณก็ไปนับเอาเองละกัน
1) สมฺปนฺนสีลา
2) สมฺปนฺนปาติโมกขาปาติโมกฺขสํวรสํวุตา
3) อาจารโคจรสมฺปนฺนา
@@tathagatasawago7895 ในเมื่อพระอรหันต์ ยุคเก่า ถือ 227 ข้อมา และ คนนี้เขาก็ ยก ข้อติงมาให้อ่านแล้ว ท่านยังจะขัดเขื่องข้อใด "สาธิกํ" คือ "สห+อธิก" แปลว่า พร้อมด้วยส่วนที่เกิน มีข้อที่มากขึ้นไปหรือมีเศษ ( ประโยคนนี้ ก็เฉลยในใจคุณแล้วนี่ครับ
@@nakajojo4444 ประเด็นผมหมายถึงการยกขึ้นสวดครับ
จะ 150 หรือ 227 มันค่อนไปในส่วนของอภิสมาจาริกสิกขา
แต่ถ้าคุณจะพูดถึง "การถือ" หรือ "การรักษา" ผมก็ได้กล่าวไปแล้วครับ
มันไม่ใช่แค่ 227 แน่นอน ถ้าคุณศึกษามาจริงๆ ไม่ใช่ฟังเขามาอย่างเดียว
แยกประเด็นก่อนนะครับ ระหว่าง สวด กับ รักษา
@@tathagatasawago7895 เอาเป็นว่า พระอรหันต์ ก่อนหน้านั้น เขาสวดมาแบบใหนก็สวดตามนั้นครับ ถ้ายังลังเดลสงสัย กับตัวหนังสื้อ ปฎิบัติกรรมฐาน ถามครูบาอารย์ เบื้องบนครับ เขาเกิดมานาน ก่อนที่คุณเกิดครับ พระอรหันต์ ยุคก่อน เต็มไปด้วยพระ สำเร็จทางธรรม และอภิญญา จะมองข้ามจุดนี้ไปทำไมครับ อยากรุ็เหตุผล เรื่องเหล่านี้ มาปฎิบัติดูนะครับ หากต้องการติดต่อ ผม ก็ ส่งเบอร์โทรมาครับ ผม สนับสนุนการ ฝึกพระกณณฒฐาน ทุกกอง พร้อม กับศึกษาพระไตรปิฎก ฉบับสมบูณ ครับ เพื่อการ ไม่แตกแยก ของฝ่ายสงฆ์และผู้สร้างบารมีครับ มาหาคำตอบจากกรรมฐานของพระพุทธเจ้าจะดีกว่านะครับ (รู้ด้วยตัวเอง จะดีกว่า รู้จากปากใครครับ ว่าอันใหนใช่หรือไม่ใช่ และถ้าไม่ใช่ จะสวดเกินได้มั๊ย หรือต้องสวด แค่พอดี จะต้องเปลี่ยนตามยุค หรือไม่เปลี่ยน เรื่องนี้ คุณมาพิสูจน์เองจะดีกว่านะครับ จะอ่านตำรา แล้วเอา มาค่ากันด้วยตัวหนังสือแบบจำมา มันก็ไม่ถูกต้องไปซะทีเดียวครับ ผมไม่ต้องการมาเอาชนะใครครับ ต้องการ ไม่ให้ใคร มีวาระกรรมในทางพระศาสนา เพราะ คุณน่าจะรู้ตัวดีนะครับ หากความขัดแย้งเกิดขึ้นนนี้ อนันนตริยะกรรม รออยู่ข้างหน้านะครับ ไม่ใช่ของเล่นๆ จะมาสนุกเถียงกันเล่นๆ และตอนนี้ ผมก็ติดตามมาซักระยะแล้ว เรื่องนี้ เอาเป็น ว่า ....ถ้าสงสัยในเรื่องนี้ มาหาคำตอบด้วยตนเอง ด้วยการฝึกกรรมฐานดีกว่าครับ สาฑุๆๆ
@@nakajojo4444
ถ้าศึกษาจริง คุณน่าจะรู้เรื่องและเข้าใจดีนะครับ
ถ้าคุณอ้างว่าเปลี่ยนตามยุคตามสมัย
นั่นแสดงว่าคุณไม่เข้าใจคำว่า อกาลิโก
และศรัทธาคุณอาจยังไม่แรงกล้ามากพอ
ที่สมณะ พราหมณ์ เทพ มาร พรหม หรือใครๆในโลก
จะไม่ชักจูงคุณออกไปจากพระศาสดาได้
แล้วก็ไม่ใช่อ้างความเป็นอรหันต์สุ่มสี่ห้านะ
จะมีฤทธิ์ มีเดช มีอะไร ก็ไม่ใช่ตัวตัดสินความเป็นอริยะเลย
เข้าใจว่าไม่ใช่ของเล่น กล่าวลอยๆก็เกิดวาทะกรรมแล้ว
คำของครูบาอาจารย์ที่เกิดมาหลายปีใช่ว่าจะทำตามได้ทั้งหมด
หลายอย่างพอปฏิบัติตามคำสอนหลวงปู่หลวงตาแล้ว
ก็ทำไม่ทำให้เห็นความจริงได้เท่าคำพระพุทธเจ้าเลย
นั่นคือสิ่งที่ผมปัจจัตตังมาแล้ว แล้วเกทถึงคำพระศาสดาจริงๆ
ภิกษุที่สอนตามพระศาสดาก็มีอยู่ ไม่ใช่ผมปฏิเสธสาวกหมดนะครับ
แล้วอย่าลบหลู่การท่องจำเลย เพราะพระศาสดาตรัสไว้ว่า
“ การทรงจำ เป็นธรรมมีอุปการะมากต่อการใคร่ครวญธรรม ”
ถ้าคุณจำธรรมไหนไม่ได้เลย แล้วคุณไปเอาอะไรมาปฏิบัติครับ??
คุณต้องจำ คุณต้องฟัง คุณต้องศึกษาอะไรมาบ้างแหละ ถึงทำ
ไม่ใช่หลับหูหลับตาถึงจะทำได้ เพราะคุณก็มีความรู้อยู่นี่
ฉะนั้น อย่าลบหลู่การจำเนื้อความแห่งธรรมเลย มันต้องใช้ครับ
พระอาจารย์คึกฤทธิ์เป็นพระแท้คับ.ใครคิดอย่างไรไม่ว่ากัน.การปฎิบัติตามกาลชัดเจนอยู่แล้วคับ..เวลาแห่งชีวิตเราเหลือน้อยแล้ว.มีโอกาสแห่งชีวิตกันแล้ว.มาปฎิบัติกันดีกว่าคับ.ตั้งใจปฎิบัติ.เดียวตนในตนเราก็รู้ได้เอง
แต่ท่านมีมานะ
@@kinoykipom6631 ความซื่อสัตย์ซื่อตรงต่อการปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนก็คือ "ควรปฏิบัติให้ตรง แต่ไม่จำเป็นต้องรื้อถอนสิ่งที่ตนเองเห็นไม่ตรงออกไปให้หมด" ดังเช่นมติของพระเถระที่ร่วมประชุมทำสังคายนาครั้งแรก มีพระมหากัสสปะเป็นประธาน เมื่อมีความเห็นไม่ตรงกัน ท่านจึงลงมติเป็นเอกฉันท์ไว้ว่า "จะไม่เพิกถอนสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้ และจะไม่เพิ่มเติมสิ่งที่พระพุทธองค์มิได้บัญญัติไว้" นั่นคือแนวทางของคณะสงฆ์นิกายเถรวาท อันมีศรีลังกา พม่า ไทย เป็นหลักอยู่ในสมัยปัจจุบัน
แม้แต่หลวงพ่อพุทธทาส ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้รจนาตำรา "พุทธประวัติจากพระโอษฐ์" และพระคึกฤทธิ์ได้นำมาเป็นคัมภีร์ศึกษาและสั่งสอนลูกศิษย์ภายในสำนัก หลวงพ่อพุทธทาสท่านเคยพูดว่า "มีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในพระไตรปิฎก" คือหมายถึงว่า เชื่อว่ามิใช่พระพุทธพจน์ แต่กระนั้นก็ตาม หลวงพ่อพุทธทาสก็มิเคยเพิกถอนสิ่งที่อยู่ในพระไตรปิฎกออกไป แม้กระทั่งปัจจุบัน พระสงฆ์ในสายสวนโมกขพลาราม ของหลวงพ่อพุทธทาส ก็ยังคงสวดพระปาติโมกข์จำนวน 227 ข้อ เท่ากับคณะสงฆ์ไทยทั่วไป
ในอีกสายหนึ่ง คือสายของหลวงพ่อชา สุภทฺโท วัดหนองป่าพง ซึ่งพระคึกฤทธิ์ได้อาศัยบวชเป็นครั้งแรก และมีความศรัทธาอย่างแรงกล้าในสายนี้ ถึงกับตั้งจิตอธิษฐานบวชไม่สึกตลอดชีวิต กระนั้นก็ตาม พระสงฆ์ในสายของวัดหนองป่าพงก็ยังคงสวดพระปาติโมกข์จำนวน 227 ข้อ เท่ากับพระสงฆ์ไทยทั่วไป ไม่เว้นแม้แต่สมัยที่หลวงพ่อชายังมีชีวิตอยู่
การกระทำของพระคึกฤทธิ์ ในฐานะเจ้าอาวาสวัดนาป่าพง จึงเท่ากับเป็นการประกาศ "อหังการณ์-มมังการณ์" ว่าตนเอง "เก่งกว่าครู" ไม่ว่าจะเป็นครูที่บวชให้ คือ หลวงพ่อชา หรือแม้แต่ครูทางตำรับตำราที่ชื่อว่า หลวงพ่อพุทธทาส ซึ่งเป็นการประหลาดเหลือเกินว่า ไม่ว่าใครในสมัยนี้ ถ้าคิดว่าตนเองเคร่งครัดในพระธรรมวินัยกว่าพระสงฆ์ไทยรูปอื่นๆ แล้วไซร้ ก็จะต้องใช้วิธีการ "อวดดี" ตัดโน่นตัดนี่ ทำวิปริตผิดประเวณีไปเสียทุกที่ น่าที่จะเป็นการช่วยผดุงพระศาสนาให้เจริญก้าวหน้า เพิ่มพูนศรัทธาสาธุชน ให้สนิทสนมกลมเกลียวเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันทั่วสังฆมณฑล กลับกลายเป็นการสร้างความร้าวฉานในสังฆมณฑล เกิดความรังเกียจระหว่างพระสงฆ์ขึ้น ถึงขั้นถูกขับไล่ออกจากคณะสงฆ์ดังที่เห็น นั่นเป็นเพราะอะไรหรือ ถ้าหากมิใช่ความอวดดื้อถือรั้น ดังคำกล่าวที่ว่า "เก่งอยู่คนเดียว-ดีคนเดียว" เมื่อลอยตัวนานไปจึงกลายเป็นน้ำล้นแก้ว ต้องถูกเททิ้งไป ไร้ค่า นับว่าน่าเสียดาย
คึกลิดท่านสอนว่า พระโสดาบันจิบเหล้าได้ ดื่มได้ พระพุทธเจ้าสอนว่า พระโสดาบัน มีปัญญาเล็กน้อย มีสมาธิเล็กน้อย มีศิลบริสุทธิ์ พระโสดาบันถือ5 บริสุทธิ์ พระพุทธเจ้าไม่สอนดื่มเหล้า
(ท่านสอนผิด)
และก็มาสอนอีกว่า 1มั่งคงในพระรัตนตรัย 2.ถือศิล5 เป็นพระโสดาบัน
(ท่านสอนผิด) เพราะเหลือ สักกายทิฏฐิ
พระพุทธเจ้าสอนว่า พระโสดาบันละ สังโยชน์ได้ 3 ข้อ
1สักกายทิฏฐิ
2วิจิกิจฉา
3 สีลัพพตปรามาส
พุทธวจน คือ คำสอนของพระพุทธเจ้า ผู้ที่เข้ามาศึกษาพุทธวจน จะมีผู้ที่ฟังด้วยดี และ มีผู้ที่ไม่ฟังด้วยดี เหมือนพระเทวทัต เมื่อมีพระพุทธเป็นปัจจัยจึงมีพระธรรม พุทธวจน เมื่อมีพระธรรมเป็นปัจจัยจึงมีพระสงฆ์ มี โสดาบัน สกทาคามี อนาคามี อรหันต์ เมื่อไม่มีพระพุทธเป็นปัจจัยจึงไม่มีพระธรรม สาวกภาษิต เมื่อไม่มีพระธรรมเป็นปัจจัยจึงไม่มีพระสงฆ์ ไม่มี โสดาบัน สกทาคามี อนาคามี อรหันต์ มีศรัทธาในตถาคตภาษิตคือการเจริญ อริยมรรคมีองค์แปด เป็นบุคคล 4 คู่ 8 พวก คือ ปฏิมรรค และ ปฏิผล เจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ ผู้รู้ในการหลุดพ้น
ประเด็นสวด150นี้ผมว่าไม่ใช่ประเด็นหลัก แต่ประเด็นที่น่ามาถกคือ พระมีศีลมากกว่า2400+ นี้สำคัญกว่า สวด227แล้วรักษาแค่นี้ ศีลหายไป2000+ แต่สวด150 รักษาทั้งหมด น่าคิดนะครับ
ไม่หลักได้ไง ภิกษุต้อง 227 ครับ 2400+ มาจากใหนครับ ขอข้ออ้างอิงหน่อยสิครับ
mitsui k-kaka ขอหลักฐานในพระไตรปิฏกหน่อยครับที่บอก 227 หา เล่มข้อหน้า มายืนยัน
สองพันสี่ร้อยกว่าข้อ ดูตามลิงค์นี้เลยครับ faq.watnapp.com/th/principle/253-03-00-0006
faq.watnapp.com/th/principle/253-03-00-0006
ศีลไม่ได้หมายไปไหนครับ
ศีล วินัย ปาติโมกข์ มันไม่เหมือนกันนะครับ คุณกำลังเอามาพูดปนกันมั่ว
ปาติโมกข์ คือ 220 (+อธิกรณสมถะอีก 7 ข้อที่พระอุบาลี(ไม่ใช่พระพุทธเจ้า)บอกให้ยกขึ้นสวดด้วย) เรียกโดยลำลองว่า ศีล 227
วินัย คือ ปาติโมกข์ รวมกับสิิกขาบทนอกปาติโมกข์ที่อยู่ในคัมภีร์จุลวรรคและมหาวรรค(เรียกว่า ขันธกะ)
แต่ศีลรวมทั้งหมดและข้อประพฤติเบ็ดเตล็ดอื่นๆที่ไม่ใช่ปาติโมกข์หรือพระวินัย
เพราะฉะนั้น ที่เราพูดว่าพระมีศีล 227 ความหมายคือพระถือปาติโมกข์อันเป็นสิกขาบทหลักของสงฆ์ 227 ข้อ แต่ไม่ใช่หมายความมีที่ต้องปฏิบัติแค่นี้ สิกขาบทในขันธกะท่านก็ต้องรักษาครับ ว่าด้วยการอธิษฐานจำพรรษา ว่าด้วยการรับกฐินจีวร ว่าด้วยการออกมหาปวารณา ฯลฯ เป็นต้น ซึ่งเป็นข้อปฏิบัติที่พระทุกรูปก็ต้องปฏิบัติ นอกจากนี้ศีลอื่นๆท่านก็ต้องรักษาตามที่พระพุทธเจ้าตรัสทุกอย่างนั่นแหละครับ แต่ที่ไม่มีคนเอามาพูดถึงเพราะมันคนละเรื่องคนละประเภทกัน ศีล 227 เป็นเรื่องของพระปาติโมกข์ซึ่งเป็นข้อปฏิบัติสำคัญที่สุดอันเป็นเบื่้องต้นแห่งพรหมจรรย์ ไม่ใช่ศีลทั่วๆไป
ท่านพูดตรงความจริงทุอย่าง
สาธุ
ท่านพูดและผมเองก็งงไปมา มีแต่พูดถึงอันธคาถากับบาลีเดิมว่า ท่านไม่เอาหลักที่พระพุทธเจ้าบอกไว้ พระพุทธเจ้าตรัสว่าอะไร พระพุทธเจ้าตรัสว่า คำที่เข้ากันได้สอดรับกันได้ไม่ขัดแย้งกัน เหมือนในอัทธคาถา กล่าวอ้างว่าพระพุทธเจ้าให้พระอานนท์เอาบาตใส่น้ำแล้วไปประพรมทั่วกรุงราชครึก นี้แหละ ขัดแย้งพระพุทธเจ้าชัดๆ แล้วก็ทำกันมาจนทุกวันนี้น้ำมนนะ พระพุทธเจ้าตรัวว่าการ ปลุกเสก ทำน้ำมน มันคือเดรัจฉานวิชา อันนี้ท่านจะว่ายังไงละนิ เรื่องสิกขาบท ผมนะเข้าใจนะเป็นการสวดทวน150ข้อหลักๆ แค่นั้น ส่วนข้อวัดปฏิบัตมีอีกเป็น2พันกว่า พระเองยังไม่เข้าใจกันเลย ศีลของพระนั้น ไม่ใช่แค่150 หรือ227 ข้อ 150ข้อก็เป็นข้อหลัก ที่เหลือ จะทวนหรือจะไม่ทวนก็ได้ แค่นี้ยังเอามาแย้งกันเลย เอาง่ายๆอย่างนี้นะ ใน150ข้อ นะ1ใน150 บอกไวว่าอย่ายินดีในเงินและทอง ทุกวันนี้ไม่สนใจรักษาด้วนซ้ำ พระที่มีทรัพย์สินส่วนตัวมากมายนะไม่ยินดีในเงินและทองหรือไง งงนะ แค่สาย มหานิกาย กับธรรมยุธ ที่จริงมันไม่ต้องมีด้วยซ้ำ และพระหลังๆมา อ้างว่า มหานิกายจับตังได้ ธรรมยุธจับตังไม่ได้ ทั้งๆที่ ถือศีลเท่ากัน 2พันกว่าข้อที่พระพุทธเจ้าบัญญัติ ท่านเอาเรื่องนี้มาพูดดีกว่าใหม พระที่เอาข้อมูลจากพุทธวจนมาให้ศึกษา และที่ผมเห็นจากที่ท่านทำนะ ท่านเอาจาก บาลีสยามรัฐและบาลีแปลมาเทียบเคียง ส่วนที่ท่านพูดว่าให้เอาอัทคาคามายืนยัน ก็มีพระสูตรอีที่พระพุทธเจ้าตรัส ว่าอย่าฟังคำแต่งใหม่เพราะมันจะเป็นการเสริมจนเนื่อธรรมเดิมหายไปอย่างที่ผมบอกเรื่องน้ำมนต์ ผมว่าคนที่เขียนประสบผลไม่ใช่บุญเป็นอันมากตามที่พระพุทธเจ้าตรัสแล้วแน่ๆเพราะทำให้มหาชนหลงผิด
ผมอยากให้พระอาจารย์คึกฤทธิ์ได้ สาธยายธรรมพุทธวจน ให้พวกพระที่มียศสูงๆแบบนี้ฟังพร้อมๆกันแล้วถ่ายทอดสดทั่วประเทศ ผมว่าประเทศไทยคงเจริญอีกเยอะ เปิดเผยยิ่งรุ่งเรือง ปิดบังไว้ไม่รุ่งเรือง ผมว่าไอ้พวกเดรัจฉานวิชาทั้งหลายดิ้นกันใหญ่แน่
จะอะไรก็ตามเถิด ส่วนตัวผมศรัทธาและเคารพในท่านเจ้าคุณด้วยจิตบริสุทธิ์จริงๆครับ ประเทศไทยมีพระสงฆ์อย่างท่าน น้อยเหลือเกินครับ
ไม่ใช่มีน้อยครับท่าน_มีรูปเดียวเท่านี้แล พ่อแม่ครูจารย์ผมเคยกล่าวไว้ว่า ตั้งแต่พุทธทาสล่วงไป ใครที่ไหนจะอธิบายพระไตรปิฏกเทียมท่านเจ้าคุณนี้ไม่เห็นมีอีก
+นพพร ประจวบ
ใช่ครับ
นพพร ประจวบ : ฟัง พอจ.คึกฤทธิ์ เขาก้อบอกท่านพุทธทาส ก้อบอก 150 ข้ออ่ะคับ ฟังในคลิปที่ให้สัมภาษณ์รายการโทรทัศน์ ของคุณทีน โชคกมลกิจ ช่อง TNN หรือไงเนี่ยครับ ลองฟังดูนะครับ พอจ.คึกฤทธิ์ ท่านอ้างหลายแหล่งมากครับ ท่านพุทธทาส พระไตรปิฎกฉบับสยามรัฐของ มจร. มมร. รบกวนช่วยตรวจสอบดูอีกทีนะครับ
เกรียงกมล เลิสวรหิรัญญ์ จริง
@@user-rp5tc2bo1k ระเบียบวิธีการสวดปาฏิโมกข์มีพุทธบัญญัติพระวินัยระบุไว้ละเอียดชัดเจนในพระวินัยปิฎกครับทั้งเล่ม๑,๒,๔,๘(ดู คาถาสังคณิกะ,วิสุทธิ ๕,อุโบสถขันธกะ)ทุกเล่มสอดคล้องสนับสนุนกันลงตัวดีเกินบรรยายคนทั่วไปก็ศึกษาเข้าใจได้ไม่ยากเลยนะครับแต่.แปลก!ระดับครูบาอาจารย์ที่มีทีมงานค้นคว้า(ตามที่ท่านว่า)ตั้งสี่ร้อยกว่าคนไม่เข้าใจอันนี้แปลกมากแปลกสุดๆแปลกซะจนกินเนสส์บุคส์ไม่เคยนำไปลงเลยละครับ?
ท่านพระคึกฤทธิ์ท่านก็ตั้งคำถามว่า เจอ 150 ข้อ ก็สวดแค่นั้น
แต่ท่านก็ยอมรับเหตุผล ยอมรับว่าอะไรเป็นยังไงก็ให้คุยกัน
คือ ผู้ถามเนี่ย พวกที่ไม่ได้ศึกษาแล้วนำไปถามพระผู้ใหญ่
(แล้วระดับท่านพระพรหมคุณาภรณ์ ถือว่า ปราญช์ ของประเทศ ของโลก )
จนให้เกิดความขัดแย้งเนี่ยมันไม่ดี ผมใจหายมาก มีข้อความต่อว่าท่านข้างล่างนั้นเนี่ย
ความซื่อสัตย์ซื่อตรงต่อการปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนก็คือ "ควรปฏิบัติให้ตรง แต่ไม่จำเป็นต้องรื้อถอนสิ่งที่ตนเองเห็นไม่ตรงออกไปให้หมด" ดังเช่นมติของพระเถระที่ร่วมประชุมทำสังคายนาครั้งแรก มีพระมหากัสสปะเป็นประธาน เมื่อมีความเห็นไม่ตรงกัน ท่านจึงลงมติเป็นเอกฉันท์ไว้ว่า "จะไม่เพิกถอนสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้ และจะไม่เพิ่มเติมสิ่งที่พระพุทธองค์มิได้บัญญัติไว้" นั่นคือแนวทางของคณะสงฆ์นิกายเถรวาท อันมีศรีลังกา พม่า ไทย เป็นหลักอยู่ในสมัยปัจจุบัน
แม้แต่หลวงพ่อพุทธทาส ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้รจนาตำรา "พุทธประวัติจากพระโอษฐ์" และพระคึกฤทธิ์ได้นำมาเป็นคัมภีร์ศึกษาและสั่งสอนลูกศิษย์ภายในสำนัก หลวงพ่อพุทธทาสท่านเคยพูดว่า "มีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในพระไตรปิฎก" คือหมายถึงว่า เชื่อว่ามิใช่พระพุทธพจน์ แต่กระนั้นก็ตาม หลวงพ่อพุทธทาสก็มิเคยเพิกถอนสิ่งที่อยู่ในพระไตรปิฎกออกไป แม้กระทั่งปัจจุบัน พระสงฆ์ในสายสวนโมกขพลาราม ของหลวงพ่อพุทธทาส ก็ยังคงสวดพระปาติโมกข์จำนวน 227 ข้อ เท่ากับคณะสงฆ์ไทยทั่วไป
ในอีกสายหนึ่ง คือสายของหลวงพ่อชา สุภทฺโท วัดหนองป่าพง ซึ่งพระคึกฤทธิ์ได้อาศัยบวชเป็นครั้งแรก และมีความศรัทธาอย่างแรงกล้าในสายนี้ ถึงกับตั้งจิตอธิษฐานบวชไม่สึกตลอดชีวิต กระนั้นก็ตาม พระสงฆ์ในสายของวัดหนองป่าพงก็ยังคงสวดพระปาติโมกข์จำนวน 227 ข้อ เท่ากับพระสงฆ์ไทยทั่วไป ไม่เว้นแม้แต่สมัยที่หลวงพ่อชายังมีชีวิตอยู่
การกระทำของพระคึกฤทธิ์ ในฐานะเจ้าอาวาสวัดนาป่าพง จึงเท่ากับเป็นการประกาศ "อหังการณ์-มมังการณ์" ว่าตนเอง "เก่งกว่าครู" ไม่ว่าจะเป็นครูที่บวชให้ คือ หลวงพ่อชา หรือแม้แต่ครูทางตำรับตำราที่ชื่อว่า หลวงพ่อพุทธทาส ซึ่งเป็นการประหลาดเหลือเกินว่า ไม่ว่าใครในสมัยนี้ ถ้าคิดว่าตนเองเคร่งครัดในพระธรรมวินัยกว่าพระสงฆ์ไทยรูปอื่นๆ แล้วไซร้ ก็จะต้องใช้วิธีการ "อวดดี" ตัดโน่นตัดนี่ ทำวิปริตผิดประเวณีไปเสียทุกที่ น่าที่จะเป็นการช่วยผดุงพระศาสนาให้เจริญก้าวหน้า เพิ่มพูนศรัทธาสาธุชน ให้สนิทสนมกลมเกลียวเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันทั่วสังฆมณฑล กลับกลายเป็นการสร้างความร้าวฉานในสังฆมณฑล เกิดความรังเกียจระหว่างพระสงฆ์ขึ้น ถึงขั้นถูกขับไล่ออกจากคณะสงฆ์ดังที่เห็น นั่นเป็นเพราะอะไรหรือ ถ้าหากมิใช่ความอวดดื้อถือรั้น ดังคำกล่าวที่ว่า "เก่งอยู่คนเดียว-ดีคนเดียว" เมื่อลอยตัวนานไปจึงกลายเป็นน้ำล้นแก้ว ต้องถูกเททิ้งไป ไร้ค่า นับว่าน่าเสียดาย
ศีลความสำคัญอยู่ที่การรักษา พระอาจารย์ท่านถือปฏิบัติตามพระพุทธเจ้า ข้อที่ฝ่ายยึดการสวด227 ในหมวดมารยาทและโคจรพระอาจารย์ไม่สวดแต่รักษาครบเช่นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการฉันในบาตรซึ่งมีอยู่หลายข้อ
ถามว่าพระในปํจจุบันฉันในบาตรหรือไม่ ปฏิบัติครบตามที่สวดกันหรือไม่
ภิกษุทั้งหลาย ! เรื่องนี้เคยมีมาแล้ว : กลองศึก ของกษัตริย์พวกทสารหะ เรียกว่า อานกะ มีอยู่ เมื่อ กลองอานกะนี้ มีแผลแตก หรือลิ, พวกกษัตริย่ทสารหะ ได้หาเนื้อไม้อื่น ทำเป็นลิ่ม เสริม ลงในรอยแตกของกลองนั้น (ทุกคราวไป). ภิกษุทั้งหลาย ! เมื่อเชื่อมปะเข้าหลายครั้ง หลายคราวเช่นนั้น นานเข้าก็ถึงสมัยหนึ่ง ซึ่งเนื้อไม้เดิม ของตัว กลองหมดสิ้นไป เหลือ อยู่แต่เนื้อไม้ที่ทำเสริม เข้าไปใหม่เท่านั้น;
ภิกษุทั้งหลาย ! ฉันใดก็ฉันนั้น : ในกาลยืดยาว ฝ่ายอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย, สุตตันตะเหล่าใด ท่ี เป็นคําของตถาคตเป็นข้อความลึกมีความหมายซึ้ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญตา, เมื่อมี ผู้นําสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่; เธอจักไม่ฟังด้วยดี จักไม่เงี่ยหูฟัง จักไม่ตั้งจิต เพื่อจะรู้ทั่วถึง และจักไม่สำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน.
ส่วนสุตตันตะเหล่าใด ที่นักกวีแต่งขึ้นใหม่ เป็นคำ ร้อยกรอง ประเภทกาพย์กลอน มีอักษรสละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เป็นเรื่องนอกแนว เป็นคํากล่าว ของสาวก, เมื่อมีผู้นําสูตรที่แต่งขึ้นใหม่เหล่านั้น มากล่าวอยู่; เธอจักฟังด้วยดี จักเงี่ยหูฟัง จักต้ังจิตเพื่อ จะรู้ทั่วถึง และจัก สำคัญว่า เป็น สิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน.
ภิกษุทั้งหลาย ! ความอันตรธานของสุตตันตะ เหล่านั้นที่เป็นคําของตถาคต เป็นข้อความลึก มี ความหมายซึ้ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่อง สุญญตา จักมีได้ด้วยอาการอย่างนี้ แล.
นิทาน. สํ. ๑๖/๓๑๑/๖๗๒-๓.
พระไตรปิฎกแปลไทย ใช้เป็นคู่มือประกอบศึกษาเท่านั้น จะใช้เป็นมาตรฐานไม่ได้เลย
พระไตรปิฎกฉบับแปลไทย ก็ปรึกษาคำความหมายจากคัมภีร์อรรถกถาบาลี ฎีกาชั้นหลัง แล้วท่านคึกฤทธิ์มาปฏิเสธอรรถกถาฎีกา แสดงว่าไปปฏิเสธที่มาของพระไตรปิฎกแปลไทย ที่ตัวเองยึดถือเป็นสรณะอยู่
เห็นพ้องต้องกันครับ
เท่าที่อ่านคอมเม้นต์มามีเพียงท่านที่สรุปใจความได้เที่ยงตรง คนอื่นๆเหมือนพยายามทำให้เขว หรือปัญญาไม่เพียงพอที่จะวินิจฉัยให้เที่ยงตรงได้
ภิกษุพึงตั้งใจว่า
เราจักแสดงธรรมไปโดยลำดับ ๑
เราจักแสดงอ้างเหตุผล ๑
เราจักแสดงธรรมอาศัยความเอ็นดู ๑
เราจักเป็นผู้ไม่เพ่งอามิสแสดงธรรม ๑
เราจักไม่แสดงให้กระทบตนและผู้อื่น ๑ แล้วจึงแสดงธรรมแก่ผู้อื่น
เราศรัทธาและเคารพนับถือท่านพระอาจารย์หลวงพ่อประยุตโต
เพราะท่านแสดงเข้า5ข้อนี้มากที่สุด ส่วนภิกษุรูปอื่นที่แสดงธรรมแล้วยังผู้กระทบผู้อื่นอยู่ โดยหวังชื่อเสียง หวังในลาภ เราฟังก็พอรู้ เราไม่ศรัทธาหรอก….. เราเคารพและศรัทธาท่านเจ้าคุณประยุต
ขอกราบแทบเท้า
สาธุๆๆพระพรมคุณาภรณ์
จะว่าไปพระคึกฤทธิ์ท่านสอนให้เน้นศึกษาอนุสาสนีปฏิหาริย์ ตามที่พระพุทธเจ้ารับรองว่าให้มุ่งศึกษา ตามที่ท่านตรัสว่าประเสริฐแท้ เพราะจะทำให้คนพ้นทุกษ์ได้เป็นอริยะบุคคลได้ และไม่ให้ไปสนใจอิทธิปาฏิหาริย์ และอาเทสนาปฏิหาริย์ เพราะทำให้คนหลงผิดได้ หลงติดกับอยู่กับโลกไม่เห็นทางนิพพานไม่รู้เมื่อไหร่จะเห็นและไม่รุ้เมื่อไหร่จะหยุดเวียนว่ายตายเกิด ศึกษาได้จาก พระไตยปิฎก บาลี ติก. อ°.20/217/500. ถามว่าเคยได้ยินพระท่านที่ไหนเคยสอนตรงนี้มาก่อนมั้ย ยกเว้นพระพุทธทาส บางเรื่องที่เราไม่เคยรู้เพราะพระไม่ได้ลงรายละเอียดไม่ได้ลงลึกในคำสอนจากพระพุทธศาสดา ที่จริงคำสอนของพระพุทธนั่นแยบคายมาก เป็นความละเอียด ถ้อยคำ มีความหมายซึ้ง ว่าด้วยโลกุตะระ ถ้าอ่านแล้วทำความเข้าใจมันจัะอกาลิโกขึ้นในใจเราทันที เราจะสามารถบอกแม้คนต่างศาสนาได้เลย และคำท่านไม่ขัดแย้งกัน ไม่มีที่ติ เป็นธรรมที่ว่าด้วยความจริง เป็นพระถ้าอ่านพระไตยปิฎกไม่ได้ทำความเข้าใจยาก คำท่านเป็นอกาลิโล ท่านรู้ทั่วโลกธาตุ ตีความในพระไตยปิฎกไม่ออก ก็อย่าเป็นพระเลย เพราะพุทธศาสนาปัญญาต้องถึง ปัญญาถึงจิตต้องนิ่ง ไม่โลภโกรธหลง ไม่เพลิน พระเดี๋ยวนี้ดูได้เหรอคะ สบายเกินไปมั้ย ไม่ศึกษาคำท่านให้ดี อย่ามาทำเป็นจะลงลึกเรื่องเวลาที่พระพุทธสนทนากับสาวกเลย ท้าทายเกินไป ขอให้ระวังค่ะแม้แต่มาร พรหมคิดอะไรพระพุทธเจ้ารู้หมด อย่ามาเพิ่งคิดจะหวังดีต่อพุทธบริษัท เพราะท่านยังเคลือบแคลงใจอยู่มากต่อพระไตยปิฎก กระนั้นก็ อย่ามาคุยเรื่องพุทธวจนเลยเขาคงไม่ยอมรับอยู่แล้ว นะคะ สาธุ ถ้าท่านคิดว่าไม่ชัดเจนท่านมาบวชเพื่ออรรถกถาเหรอคะ ถ้าไม่ยึดพระไตยปิฎก วินัยมีเป็นสองพันกว่าข้อ โอวาทปาฏิโมกแยกเป็น 150ก็ถูกแล้ว 227แต่งใหม่ทั้งนั้น ไม่ศรัทธา ไม่แน่ใจ ในศาสนาพุทธ ก็แล้วจะห่มผ้าเหลืองทำไม ทำไทท่านไม่ศรัทธาศาสนาที่เพิ่งเกิดใหม่ล่ะดีไหม ?
ให้อ่านกาลามสูตร10ก่อนดีไหม
ก็เอาไปเทียบกับหลายๆประเทศที่นับถือศาสนาพุทธก็แค่นั้น จะมา227ข้ออยู่ประเทศเดียวหน้าไม่ด้านจริงทำไม่ได้นะแบบนี้
ผมอยากให้พระอาจารย์คึกฤทธิ์ได้ สาธยายธรรมพุทธวจน ให้พวกพระที่มียศสูงๆแบบนี้ฟังพร้อมๆกันแล้วถ่ายทอดสดทั่วประเทศ ผมว่าประเทศไทยคงเจริญอีกเยอะ เปิดเผยยิ่งรุ่งเรือง ปิดบังไว้ไม่รุ่งเรือง ผมว่าไอ้พวกเดรัจฉานวิชาทั้งหลายดิ้นกันใหญ่แน่
คึกฤิทธิ์แปลผิดเยอะ แปลผิดก้คือเดียร์ถีรย์ไง พอจับได้ก้ลบคลิป โกหกมั่วไปหมด ผมก้ฟัง อยุ่ คึกวจนะ ผิดเยอะ แปลกเยอะ เพราะผมแปลบาลีมา พอเทียบอรรถกถานี่ผิดเยอะเลย / พระไตรปิกฎแปลมาจากอรรถกถา ถ้าไม่มีอรรถกถาก้แปลไตรปิกฎไม่ได้มันจะผิด
@@marenadee226 เก่งกว่าคอมอีกนะคุณนะ
ก่อนอื่นผมต้องขอโทษก่อนครับหากสิ่งที่ผมแสดงความเห็นมาก่อนหน้านี้อาจทำให้บางท่านไม่สบายใจ แต่สิ่งที่ผมแสดงความเห็นไปนั้น ผมต้องการให้ท่านผู้รู้ทั้งหลายช่วยกันสืบค้นข้อมูลที่ถูกต้องมาสอนแก่พุทศาสนิกชน เพื่อให้การปฏิบัติเป็นไปตามคำบัญญัติของพระพุทธองค์ที่แท้จริง ผมเชื่อเหลือเกินว่าท่านที่นับถือพุทธต้องการความกระจ่าง แต่ไม่อยากเห็นความขัดแย้งให้เกิดขึ้นในวงการพระพุทศาสนาแล้วมาแยกกลุ่ม ซึ่งทุกท่านน่าจะยอมรับว่าถือแม้จะมีการแยกออกไปกี่กลุ่มก็ตาม เราก็มีพระศาสดาองค์เดียวกัน เราน่าจะมาร่วมกันแก้ปัญหามากกว่าที่จะขัดแย้งน๊ะครับ
แจ่มแจ้ง มากเลย ครับ สาธุ
โดยส่วนตัวผมมองว่า พระสงฆ์ที่มีตำแหน่งในวงการสงฆ์หลายๆ รูปคงไม่ยอมให้เหลือแค่ 150 ข้อแน่ๆ ในแง่จิตวิทยาผมมองว่าหากเมื่อท่านเหล่านั้นยอมรับว่าปาฏิโมกมีเพียง 150 ข้อเท่านั้นที่ต้องนำมาสวด นั่นก็หมายความว่า "ศีล" และ "ข้อบัญญัติต่างๆ" ที่พระพุทธเจ้าได้บัญญัติไว้จะต้องถูกยอมรับไปโดยปริยาย หมายความว่า "อะไรก็ตามที่ได้ทรงห้ามไว้" หรือ "อะไรที่ภิกษุสงฆ์ทำไม่ได้" จะต้อง "ถูกยกเลิกทั้งหมด" เช่น ปัจจบันพระรับเงินโดยตรง โดยไม่ผ่านไวยาวัชกร ก็จะไม่สามารถทำได้อีก หรือการทำบุญสะเดาะเคราะห์ ก็จะไม่สามารถทำได้ ถือเป็นเดรัชฉานวิชชา พระพุทธองค์ทรงห้ามไว้ หรือ พระสงฆ์เดินตามห้างฯ ซื้อหนัง ซื้อเพลง ก็จะผิดในเรื่องมารยาทและโคจร ฯลฯ เป็นต้น คำถามก็คือ การยอมรับบัญญัติปาฏิโมกเหลือ 150 ข้อ เท่ากับเป็นการปิดช่องทางการรับปัจจัยทางอ้อมใช่หรือไม่ หากคำตอบคือ ใช่ แล้วภิกษุเหล่านั้นจะยอมรับกันหรือ??
อย่ามั่ว ตัดออก คือเท่ากับหย่อนยาน
77ข้อ ที่ตัดออกสำคัญทั้งนั้น หมวด เสขิยวัตร 75+อนิยต อีก 2
2 หมวดนี้ ยิ่งสำคัญมาก ทั้งการวางตัวของพระ กับสตรีเพศ เรื่องมารยาท การวางตัวให้เหมาะสม เพื่อ ภาพลักษณ์อันดีงาม เป็นที่เคารพต่อผู้พบเห็น
๑. ท่านยืนแสดงธรรมแก่ผู้นั่งอยู่เป็นอาบัติใน เสขิยวัตร
พระพุทธเจ้าบัญญัติสิกขาบทไว้ใน เสขิยวัตร ว่า ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่แสดงธรรมแก่บุคคลผู้ไม่เจ็บไข้ผู้นั่งอยู่ ภิกษุรูปใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ ต้องอาบัติทุกกฎ!!! ท่านรู้ตัวหรือเปล่า ก็ไหนว่าทำตามพระพุทธเจ้าอย่างไรล่ะ!!!ทำไมท่านแกล้งละเมิดพระวินัยอย่างนี้ล่ะ!!!?หรือว่าท่านไม่รู้!!!ไม่น่าใช่นะ!!!คนรู้พระไตรปิฎกอย่างท่านอ้างว่าไม่รู้ ไม่น่าเป็นไปได้!!!ในเสขิยวัตรอีกข้อหนึ่ง ที่อยู่ก่อนสิกขาบทนี้ ที่พระฉัพพัคคีย์ อยู่ในที่ต่ำแสดงธรรมแก่ผู้ไม่เจ็บไข้อยู่บนที่สูง พระพุทธเจ้าทรงตำหนิมาก ว่าไม่เคารพธรรม และทรงตักเตือนโดยอเนกปริยาย และพระองค์ทรงยกชาดกเรื่องในอดีตชาติของพระองค์สมัยเกิดเป็นจัณฑาลไปขโมยมะม่วงของพระราชาในอุทยาน เพราะเชื่อคำของภรรยา และท่านก็ได้ไปเห็นพระราชาประทับนั่งบนอาสนะสูงเรียนเอาธรรมจากพราหมณ์ปุโรหิตผู้นั่งอยู่บนอาสนะต่ำในอุทยานนั้น จนพระโพธิสัตว์ท่านทนไม่ได้ที่เห็นทั้งพระราชาและปุโรหิตต่างไม่เคารพธรรม และก็นึกตำหนิตัวเองที่ไม่เคารพธรรม มาขโมยมะม่วงของพระราชา เพราะตกอยู่ในอำนาจหญิง!!! ท่านจึงได้ลงมาจากต้นมะม่วงและแสดงตนต่อพระราชาแล้วกล่าวติเตียนพระราชาและพราหมณ์ปุโรหิต จนทำพระราชาให้เลื่อมใสในตัวท่านได้!!!แล้วพระองค์ ทรงสรุปว่า เมื่อก่อนเรายังไม่ได้ตรัสรู้ก็ยังกล่าวติเตียนการไม่เคารพในธรรมมากถึงเพียงนี้ จะป่วยกล่าวไปใยถึงเมื่อพระองค์มาตรัสรู้แล้ว!!!แล้วพระองค์ก็ได้บัญญัติสิกขาบท ใน เสขิยวัตร เกี่ยวกับการไม่เคารพในธรรมตามมาอีกถึง๑๖ข้อ !!!ที่ผมยกเรื่องนี้มาติงท่าน ก็เพราะท่านชอบอ้างว่าท่านรู้ธรรมวินัยดีอย่างไรล่ะ!!!แต่ภาคปฏิบัติทำไม ท่านไม่ทำล่ะ!!!กลับไปละเมิดพระบัญญัติเสียอีก!!!เอ!!!?หรือท่านเข้าใจว่าใน เสขิยวัตรไม่เป็นอาบัติ!!!เพราะผมเคยได้ทราบมาว่า ท่านเคยโต้ตอบในกระดานบอร์ดพันธุ์ทิพย์ กับ ท่านคนหนึ่งที่ใช้นามแฝงว่า ชาวมหาวิหาร ส่วนพวกท่านใช้นามแฝงว่า เนตังมะมะ!!!ซึ่งพวกท่านพยายามยกเหตุผลและหลักฐานมาอ้างว่า ใน เสขิยวัตร พระองค์ไม่ได้ปรับอาบัติไว้!!! เพียงแต่ให้ทำความศึกษาเท่านั้น ..(ดูข้อความข้างบน) และพวกคุณมีเจตนาไม่บริสุทธิ์นำหลักฐานมาอ้างไม่ครบ ตั้งใจตัดทอนข้อความที่กล่าวว่า เป็นอาบัติทิ้งไป!!! แต่ คุณชาวมหาวิหาร ยืนยันว่า เป็นอาบัติและยกหลักฐานมาแสดงให้เห็นด้วย พวกคุณจึงยอมจำนนและยอมรับว่า นำหลักฐานมาแสดงไม่ครบจริง!!!นี้แสดงให้เห็นว่าพวกท่านไม่เคารพในพระพุทธเจ้า กล่าวสิ่งที่เป็นอาบัติว่าไม่เป็นอาบัติ กล่าวสิ่งที่เป็นวินัย ว่าไม่เป็นวินัย เพิกถอนสิกขาบทที่ทรงบัญญัติไว้แล้ว!!! สมควรหรือที่พวกท่านจะเรียกตัวเองว่า เป็นพระสมณะเชื้อสายศากยบุตร!!!
มีข้อความที่กล่าวไว้ในคัมภีร์ปริวาร อีกว่า เสขิยวัตรแต่ละข้อนั้นเป็นอาบัติ เช่น..
[๒๓๖] ถามว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ทรงรู้เห็น เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ทรงบัญญัติทุกกฏ แก่ภิกษุผู้อาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ ยืนอยู่แสดงธรรมแก่บุคคลผู้นั่ง ณ ที่ไหน
ตอบว่า ทรงบัญญัติ ณ พระนครสาวัตถี
ถ. ทรงปรารภใคร
ต. ทรงปรารภ พระฉัพพัคคีย์
ถ. เพราะเรื่องอะไร
ต. เพราะเรื่องที่ พระฉัพพัคคีย์ ยืนอยู่แสดงธรรมแก่บุคคลผู้นั่ง.
มีบัญญัติ ๑ อนุบัญญัติ ๑ บรรดาสมุฏฐานแห่งอาบัติ ๖ สิกขาบทนี้
เกิดด้วยสมุฏฐานอันหนึ่ง คือ เกิดแต่วาจากับจิต มิใช่กาย. (ก๊อบปี้จากคัมภีร์ปริวาร)
...หลักฐานมีอยู่ชัดเจนขนาดนี้พวกท่านยังจะดันทุรังตะแบงว่า เสขิยวัตร ไม่ได้ปรับอาบัติไว้อยู่อีกหรือ!!!
🙏🙏🙏
ความจริงคือความจริง..ผู้ปฏิบัติตามขั้นตอนที่ถูกต้องเขาย่อมรู้ชัด. .พระอาจารย์คึกฤทธิ์พูดอธิบายได้ชัดเจนเป็นขั้นเป็นตอน.มีเหตุผลรองรับชัดตัวอักษร
เเต่มิจฉาทิฐิ
@@jamewc7241พุทธวจน คือ คำสอนของพระพุทธเจ้า เป็น สัมมาทิฏฐิ อย่างนี้อย่างนี้ กฏอิทัปปัจจยตา และ ปฏิจจสมุปบาท และ สังขตธรรม เมื่อมีเกิดเป็นปัจจัยจึงมีเสื่อม เมื่อมีเสื่อมเป็นปัจจัยจึงมีดับ เมื่อมีดับเป็นปัจจัยจึงมีอนัตตา เมื่อมีอนัตตาเป็นปัจจัยจึงมี เนตังมะมะ เนโสหมัสสมิ นะเมโสอัตตา เมื่อมีพระพุทธเป็นปัจจัยจึงมีพระธรรม พุทธวจน เมื่อมีพระธรรมเป็นปัจจัยจึงมีพระสงฆ์ มี โสดาบัน สกทาคามี อนาคามี อรหันต์ พุทธวจน คือ อริยมรรคมีองค์แปด เป็น สัมมาทิฏฐิ คือ มีความเห็นถูก อย่างนี้อย่างนี้
ความจริง ในพระปาฏิโมกข์ฉบับภาษาบาลีที่สวดกันนั้น ตั้งแต่ปาราชิก ๔ เรื่อยมาจนถึง อธิกรณสมถะ๗ รวม ๒๒๗ ข้อ สรุปท้าย ท่านบอกว่าทั้ง๒๒๗ข้อ มาแต่พระบาลี คือพระไตรปิฏกทั้งหมด ไม่ได้เฉพาะส่วนใดส่วนหนึ่งของพระไตรปิฏก หมายความว่า ที่พระพุทธเจ้า ทรงบัญญัติไว้ทั้งหมดเป็นสิกขาบท ๒๒๗ ข้อ ทุกหมวดของสิกขาบทเช่น ปาราชิก ๔ ท่านก็ว่ามาแต่พระบาลีคือพระไตรปิฏก สังฆาทิเสส ๑๓ อนิยต ๒ นิสสัคคีย์ ๓๐ ปาจิตตีย์ ๙๒ ปาฏิเทสนียะ ๔ เสขียวัตร ๗๕ อธิกรณสมถะ ๗ อนฺวฑฺฒมาส๋ อุทฺเทส๋ อาคจฺฉนฺติ แปลว่า มีมาในพระบาลีที่สวดทุกกึ่งเดือน ถ้าเราไปอ้างเฉพาะส่วนใด ส่วนหนึ่ง ของพระไตรปิฏก ก็จะไม่ได้สิกขาบททั้งหมด...เมื่อเปรียบเทียบกับกฏหมายบ้านเมืองปัญญัติต่างวาระกัน ทั้งที่ยังไม่ได้ยกเลิก ถึงแม้ว่า จะโบราณ ถ้ายังไม่ได้ยกเลิก ทำผิดก็คือผิด เราจะเอาเฉพาะกฏหมายส่วนใด ส่วนหนึ่งมาอ้าง แล้วไม่ยอมรับส่วนอื่น แล้วจะรอดตัวได้หรือ
เราเป็นคนธรรมดาๆ จะไปศึกษา+ค้นหา ดูให้ละเอียดๆ ลึกๆ นานๆ มากๆ ครับ เดี๋ยวก็ชัดเจนขึ้นเองครับ
ชัดเจนครับ
ผมเชื้อตาคตภาสิตา ผมไม่ชื่อคำแต่งขึ้นใหม่หรือ สาวกภาสิตา
ความซื่อสัตย์ซื่อตรงต่อการปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนก็คือ "ควรปฏิบัติให้ตรง แต่ไม่จำเป็นต้องรื้อถอนสิ่งที่ตนเองเห็นไม่ตรงออกไปให้หมด" ดังเช่นมติของพระเถระที่ร่วมประชุมทำสังคายนาครั้งแรก มีพระมหากัสสปะเป็นประธาน เมื่อมีความเห็นไม่ตรงกัน ท่านจึงลงมติเป็นเอกฉันท์ไว้ว่า "จะไม่เพิกถอนสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้ และจะไม่เพิ่มเติมสิ่งที่พระพุทธองค์มิได้บัญญัติไว้" นั่นคือแนวทางของคณะสงฆ์นิกายเถรวาท อันมีศรีลังกา พม่า ไทย เป็นหลักอยู่ในสมัยปัจจุบัน
แม้แต่หลวงพ่อพุทธทาส ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้รจนาตำรา "พุทธประวัติจากพระโอษฐ์" และพระคึกฤทธิ์ได้นำมาเป็นคัมภีร์ศึกษาและสั่งสอนลูกศิษย์ภายในสำนัก หลวงพ่อพุทธทาสท่านเคยพูดว่า "มีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในพระไตรปิฎก" คือหมายถึงว่า เชื่อว่ามิใช่พระพุทธพจน์ แต่กระนั้นก็ตาม หลวงพ่อพุทธทาสก็มิเคยเพิกถอนสิ่งที่อยู่ในพระไตรปิฎกออกไป แม้กระทั่งปัจจุบัน พระสงฆ์ในสายสวนโมกขพลาราม ของหลวงพ่อพุทธทาส ก็ยังคงสวดพระปาติโมกข์จำนวน 227 ข้อ เท่ากับคณะสงฆ์ไทยทั่วไป
ในอีกสายหนึ่ง คือสายของหลวงพ่อชา สุภทฺโท วัดหนองป่าพง ซึ่งพระคึกฤทธิ์ได้อาศัยบวชเป็นครั้งแรก และมีความศรัทธาอย่างแรงกล้าในสายนี้ ถึงกับตั้งจิตอธิษฐานบวชไม่สึกตลอดชีวิต กระนั้นก็ตาม พระสงฆ์ในสายของวัดหนองป่าพงก็ยังคงสวดพระปาติโมกข์จำนวน 227 ข้อ เท่ากับพระสงฆ์ไทยทั่วไป ไม่เว้นแม้แต่สมัยที่หลวงพ่อชายังมีชีวิตอยู่
การกระทำของพระคึกฤทธิ์ ในฐานะเจ้าอาวาสวัดนาป่าพง จึงเท่ากับเป็นการประกาศ "อหังการณ์-มมังการณ์" ว่าตนเอง "เก่งกว่าครู" ไม่ว่าจะเป็นครูที่บวชให้ คือ หลวงพ่อชา หรือแม้แต่ครูทางตำรับตำราที่ชื่อว่า หลวงพ่อพุทธทาส ซึ่งเป็นการประหลาดเหลือเกินว่า ไม่ว่าใครในสมัยนี้ ถ้าคิดว่าตนเองเคร่งครัดในพระธรรมวินัยกว่าพระสงฆ์ไทยรูปอื่นๆ แล้วไซร้ ก็จะต้องใช้วิธีการ "อวดดี" ตัดโน่นตัดนี่ ทำวิปริตผิดประเวณีไปเสียทุกที่ น่าที่จะเป็นการช่วยผดุงพระศาสนาให้เจริญก้าวหน้า เพิ่มพูนศรัทธาสาธุชน ให้สนิทสนมกลมเกลียวเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันทั่วสังฆมณฑล กลับกลายเป็นการสร้างความร้าวฉานในสังฆมณฑล เกิดความรังเกียจระหว่างพระสงฆ์ขึ้น ถึงขั้นถูกขับไล่ออกจากคณะสงฆ์ดังที่เห็น นั่นเป็นเพราะอะไรหรือ ถ้าหากมิใช่ความอวดดื้อถือรั้น ดังคำกล่าวที่ว่า "เก่งอยู่คนเดียว-ดีคนเดียว" เมื่อลอยตัวนานไปจึงกลายเป็นน้ำล้นแก้ว ต้องถูกเททิ้งไป ไร้ค่า นับว่าน่าเสียดาย
อย่าลบหลู่อรรถคาถา และ ฏีกา เพราะอรรถคาถาและฏีกาแปลพระบาลีแยกไว้ชัดเจน ฟังไห้จบ อนุโมทนา
ปรมัตถ์ ทวดถึงพันธ์ ไม่ได้ว่านะครับอรรถกถาที่บอกว่าทำน้ำมนต์ เครื่องราง ของขลังปลุกเสก ดูดวง ดูฤกษ์ยาม ว่าทำได้หรอครับภิกษุทุกวันนี้ทำตรงกันข้ามกับที่ตถาคตทรงตรัสห้ามไว้จนคนนอกศาสนาว่าศาสนาพุทธงมงาย และในวัดหลายๆแห่งก็นำรูปปั้นเทพนั่นเทพนี่เข้ามาอยู่ในวัดเต็มไปหมดผมไม่เห็นว่าอรรถกถาช่วยตรงนี้ได้เลยสำหรับผมถ้ามันเป็นแบบนี้ผมขอไม่สนใจอรรถกถาแบบนี้ครับเพราะมันออกนอกแนวทางที่ตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธะทรงสอนครับ
ความซื่อสัตย์ซื่อตรงต่อการปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนก็คือ "ควรปฏิบัติให้ตรง แต่ไม่จำเป็นต้องรื้อถอนสิ่งที่ตนเองเห็นไม่ตรงออกไปให้หมด" ดังเช่นมติของพระเถระที่ร่วมประชุมทำสังคายนาครั้งแรก มีพระมหากัสสปะเป็นประธาน เมื่อมีความเห็นไม่ตรงกัน ท่านจึงลงมติเป็นเอกฉันท์ไว้ว่า "จะไม่เพิกถอนสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้ และจะไม่เพิ่มเติมสิ่งที่พระพุทธองค์มิได้บัญญัติไว้" นั่นคือแนวทางของคณะสงฆ์นิกายเถรวาท อันมีศรีลังกา พม่า ไทย เป็นหลักอยู่ในสมัยปัจจุบัน
แม้แต่หลวงพ่อพุทธทาส ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้รจนาตำรา "พุทธประวัติจากพระโอษฐ์" และพระคึกฤทธิ์ได้นำมาเป็นคัมภีร์ศึกษาและสั่งสอนลูกศิษย์ภายในสำนัก หลวงพ่อพุทธทาสท่านเคยพูดว่า "มีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในพระไตรปิฎก" คือหมายถึงว่า เชื่อว่ามิใช่พระพุทธพจน์ แต่กระนั้นก็ตาม หลวงพ่อพุทธทาสก็มิเคยเพิกถอนสิ่งที่อยู่ในพระไตรปิฎกออกไป แม้กระทั่งปัจจุบัน พระสงฆ์ในสายสวนโมกขพลาราม ของหลวงพ่อพุทธทาส ก็ยังคงสวดพระปาติโมกข์จำนวน 227 ข้อ เท่ากับคณะสงฆ์ไทยทั่วไป
ในอีกสายหนึ่ง คือสายของหลวงพ่อชา สุภทฺโท วัดหนองป่าพง ซึ่งพระคึกฤทธิ์ได้อาศัยบวชเป็นครั้งแรก และมีความศรัทธาอย่างแรงกล้าในสายนี้ ถึงกับตั้งจิตอธิษฐานบวชไม่สึกตลอดชีวิต กระนั้นก็ตาม พระสงฆ์ในสายของวัดหนองป่าพงก็ยังคงสวดพระปาติโมกข์จำนวน 227 ข้อ เท่ากับพระสงฆ์ไทยทั่วไป ไม่เว้นแม้แต่สมัยที่หลวงพ่อชายังมีชีวิตอยู่
การกระทำของพระคึกฤทธิ์ ในฐานะเจ้าอาวาสวัดนาป่าพง จึงเท่ากับเป็นการประกาศ "อหังการณ์-มมังการณ์" ว่าตนเอง "เก่งกว่าครู" ไม่ว่าจะเป็นครูที่บวชให้ คือ หลวงพ่อชา หรือแม้แต่ครูทางตำรับตำราที่ชื่อว่า หลวงพ่อพุทธทาส ซึ่งเป็นการประหลาดเหลือเกินว่า ไม่ว่าใครในสมัยนี้ ถ้าคิดว่าตนเองเคร่งครัดในพระธรรมวินัยกว่าพระสงฆ์ไทยรูปอื่นๆ แล้วไซร้ ก็จะต้องใช้วิธีการ "อวดดี" ตัดโน่นตัดนี่ ทำวิปริตผิดประเวณีไปเสียทุกที่ น่าที่จะเป็นการช่วยผดุงพระศาสนาให้เจริญก้าวหน้า เพิ่มพูนศรัทธาสาธุชน ให้สนิทสนมกลมเกลียวเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันทั่วสังฆมณฑล กลับกลายเป็นการสร้างความร้าวฉานในสังฆมณฑล เกิดความรังเกียจระหว่างพระสงฆ์ขึ้น ถึงขั้นถูกขับไล่ออกจากคณะสงฆ์ดังที่เห็น นั่นเป็นเพราะอะไรหรือ ถ้าหากมิใช่ความอวดดื้อถือรั้น ดังคำกล่าวที่ว่า "เก่งอยู่คนเดียว-ดีคนเดียว" เมื่อลอยตัวนานไปจึงกลายเป็นน้ำล้นแก้ว ต้องถูกเททิ้งไป ไร้ค่า นับว่าน่าเสียดาย
สาธุๆ
สาธุ
คิดเออาเองอีกล่ะ บวชนานเสียเปล่า อัตตา มานะ เต้มๆ เลยท่าน ป
ต้องทำความเข้าใจด้วยว่า ศีลจริงมีมากกว่า 2,400 ข้อ แต่ศีลสวดมี 150 ข้อ
วารีตศีล จารีตศีล / คึกฯ จำแนกได้หรือ ที่เหลือต้องทำปาฏิโมกข์ทุกกึ่งเดือนได้หรือ 227 ยังใช้เวลาเป็นชั่วโมง
ถ้า 2400 ข้อ ขา เข่า มันไม่เดียงหรือ
@@baueychai เขาบอกว่าศิล สวด นะ ไม่ใช่ศิลาที่ ปฏิบัติ
@@user-io2sj8tf6j ศึลสวด150เอามาจากไหน
@@opassas3245 พระไตรปิฏก
@@NothingXism เอามาจากฉบับแปลบาลีสยามรัฐ
พระพรหมคุณาภรณ์ ผมเคารพท่านมาก ท่านปฏิบัติเป็นแบบอย่างที่ดีในคณะสงฆ์ ส่วนพระคึกฤทธิ์ ผมไม่เห็นด้วยกับท่านเลย จะมาอ้างแต่พุทธวจน อย่างเดียวคงไม่ได้ ผมเชื่อว่า "ผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นตถาคต" สายสุขวิปัสสโก จะมาอ้างว่าอาจารย์ท่านอื่นสอนไม่ถูกก็ไม่ใช่คุณไม่ทราบคุณไม่เห็น ก็ไม่ไก้แปลว่าสิ่งนั้นจะไม่มี พระพุทธเจ้าทรงสอนการปฏิบัติ 4 ประเภท 1.สุขวิปัสสโก 2.เตวิชโช 3.ฉฬภิญโญ 4.ปฏิสัมภิทัปปัตโต สายพระคึกฤทธิ์ ก็โปรดศึกษาดูให้ชัดเจน ก่อนที่จะเชื่อทั้งหมด
Bosu Inter ใช่ครับพูดถูก อ.คึก ผมว่าเขาอคติเกินไป มานะเกินไป เอาสายสุขวิปสโก แต่หาว่าสายอื่นผิดหมด เห้อออ
ปัญหาที่คนไทยทะเลาะกันเรื่องพุทธศาสนา เพราะคนไทยไม่ยอมเสียเวลาศึกษาอ่านพระไตรปิฏกเอง ถ้าคนไทยทุกคนมีพระไตรปฏกติดบ้านเหมือนมีห้องพระติดบ้าน คือ ธรรมวินัยใดที่พระพุทธเจ้าตรัสแล้วนั่นแหละเป็นตัวแทนท่านที่แท้จริงมากกว่าการวางพระพุทธรูปที่บ้านเสียอีก ถ้าพุทธศาสนิกชน ศึกษาคำตถาคตเอง โดยไม่รอแค่ไห้อาจารย์ตัวเองหยิบยกมาสอนแค่ข้อสองข้อ พระพุทธเจ้าไม่ได้ห้ามสามัญชนคนทั่วไป ศึกษาคำของท่านเลย เราไม่ต้องมัวแต่เถียงกัน อ่านเองหาคำตอบเองแล้วจะรู้เองเฉพาะตนจะได้หมดข้อสงสัย และอย่าลืมศึกษาประวัติความเป็นของ พระไตรปิฏกเวอร์ชั่นที่เราอ่านด้วยว่าที่มาตั้งแต่ต้นเป็นมายังไงแล้วลองหามาอ่านดูเปรียบเทียบกันดูของหลายๆสำนัก ถ้าเป็นคนมีเหตุมีผลพอ จะหาคำตอบได้ว่าอะไรเป็นอะไร
ก็เห็นพระอาจารย์คึกฤทธิ์ปฏิบัติ ตามนี้อยู่ครับ
ก็เป็นแบบนี้แหล่ะท่าน พระสูตรบอกชัดเจน 3-4 พระสูตรว่า ๑๕๐
- ถ้าจะแปลว่า "ร้อยห้าสิบกว่าๆ" ก็คงจะเป็น ๑๕x
- ถ้าจะปัดให้เป็น ๒๒๗ กันให้ได้ ก็น่าจะใช้คำว่า "สองร้อยยี่สิบกว่าๆ"
ส่วนที่ชาวอรรถกถาอ้างมักจะยกบางท่อนที่อยู่ท้ายเล่มสุดที่กล่าวกันลอยๆและไม่ปรากฎที่มาว่าเป็นจะอยู่ในรูปพุทธพจน์แต่อย่างใด ถ้าเป็นนี้แสดงว่าท่านไม่เชื่อคำพูดของสัมมาสัมพุทธะใช่ไหม? และจะให้เชื่อต่อว่าคำสอนของพระองค์สามารถนำมาแต่งเติมใหม่ได้อย่างนั้นหรือ
ท่านปยุตอยากเป็นสาวกหรือศาสดากันแน่ ทำไมถือปฎิบัติทำตามเฉพาะอาจารย์ผู้มีฐานะเป็นสาวก แต่ไม่ทำตามคำสอนศาสดาสัมมาสัมพุทธะล่ะท่าน?
รู้หมดจนชาวบ้านเรียกขานว่าเป็น "ปราชญ์" เพราะท่านเหินห่างจากสุตตะในตถาคต ทำให้ท่านต้องห่างไกลจากความถึงพร้อมซึ่งทิฏฐิอย่างโสดาบัน
ต้องใจกว้างครับ ฟังจากผู้รู้หลายๆท่านและยึดหลักมหาปเทศและกาลามาสูตรนั้นถูกต้องที่สุด
พระอรรถกถาจารย์มีมาตั้งแต่สมัยพระพุทธเจ้าแล้วครับ เช่น ท่านพระสารีบุตรนำพุทธวจนไปสอนลูกศิษย์ก็มีการอธิบายเพิ่มเพื่อให้ลูกศิษย์เข้าใจง่าย
+Sodaban Buddhist ท่านเกิดเมื่อสองพันหกร้อยปีที่แล้วหรอรู้ดีจังพระไตรปิฎกมันก็เกิดพร้อมกันหมดน้าจะยึดเอาแค่พระสูตรมันใช่หรอเรื่องวินัยก็อยู่ส่วนวินัยปิฎกสิท่าน แล้วพระไตรปิฎกทุกเล่มทุกฉบับก็ไม่มีออกจากโอษฏ์พระพุทธเจ้าสักอย่างหนิท่านมีแต่มุขปาฐะปากต่อปากมาทั้งนั้น
โสดาบันทำไมตำหนิพระสงฆ์
เวลาคึกฤทธิ์พูด อยู่ในประวัติหลวงปู่มั่นเห็นไหม หลวงตาพูดถึงหลวงปู่มั่นว่า “พระพุทธเจ้ามาสอนหลวงปู่มั่น”
คึกฤทธิ์บอกเลย บอกว่า “หลวงปู่มั่นสอนให้โง่หรือสอนให้ฉลาด ในเมื่อนิพพานมันไม่มีแล้ว นิพพานมันสูญไปแล้ว เอาอะไรมาสอนหลวงปู่มั่น” มันมาจากไหน
หลวงตาบอกว่า “ถ้าจะปฏิเสธว่าพระพุทธเจ้าไม่มี ต้องปฏิเสธก่อนว่า พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ไม่มี”
แล้วพระสงฆ์มีไหม พระสงฆ์ในสังคมไทยมีกี่แสนองค์ แล้วพระสงฆ์ที่เป็นพระสงฆ์ที่ดีก็มี พระสงฆ์ที่เลว ! ก็มี หลวงพ่อ หลวงตา ที่สอนผิด มันก็ผิดจริงๆ นั่นแหละ หลวงพ่อ หลวงตา ที่ไม่เป็นสอนผิด มันก็ผิด
พุทธพจน์ ! ให้เชื่อพุทธพจน์..พุทธพจน์ พุทธพจน์มันก็เหมือนกฎหมาย กฎหมายนี่พอเราทำความผิดขึ้นไป มึงมีสิทธิที่จะฟ้อง แต่กูก็มีสิทธิที่จะแก้ต่าง เอากูขึ้นศาล แล้วศาลวินิจฉัยมา ว่ากูถูกหรือผิด
พุทธพจน์ก็เหมือนกัน พุทธพจน์เหมือนกฎหมายเลย แต่กฎหมายนี้อยู่ที่คนตีความใช่ไหม อ้างพุทธพจน์แล้วบังคับ มึงบังคับเขา แล้วตัวมึงเองล่ะ มึงได้ประโยชน์มึงก็ว่าพุทธพจน์ พอบอกว่าในพระไตรปิฎกบอกว่า นรก สวรรค์มี เทวดามาฟังเทศน์พระพุทธเจ้า เห็นไหม เทศน์ธรรมจักรขึ้นไปนี่ เทวดา อินทร์ พรหม ส่งข่าวเป็นชั้นๆ ขึ้นไป ไม่ใช่ ! อันนี้แต่งเติมเข้ามา เขาปฏิเสธนรก สวรรค์ เขาปฏิเสธว่า สิ่งที่เป็นเทวดา อินทร์ พรหม มันเป็นอนุชนแต่งเข้ามาในพระไตรปิฎก
เวลาบอกถ้าเป็นความดีความชอบ เป็นความเห็นของมัน มันบอกพุทธพจน์ เวลาไม่เห็นด้วยมันบอกว่าไม่ใช่ ! แล้วบอกว่าต้องเชื่อพุทธพจน์ พุทธพจน์เหมือนกฎหมายนี้ มึงก็ถามสิ ถามว่ามึงผิดอะไร มึงบอกมาสิ พุทธพจน์สอนว่าอย่างไร เอ็งอ้างพุทธพจน์กันนะ เอ็งอ้างพระไตรปิฎก เอ็งเชื่อพระไตรปิฎกหรือเปล่า ถ้าเอ็งเชื่อพระไตรปิฎก เอ็งจะไม่ทำตัวกันอย่างนี้
ดูอย่างของพวกเรา ครูบาอาจารย์ของเรา เวลาประพฤติปฏิบัติขึ้นมา ให้เชื่อธรรมวินัย พระอานนท์ถามพระพุทธเจ้าไง เวลาพระพุทธเจ้าปรินิพพานไปแล้ว เราจะพึ่งใคร “อานนท์ ! เราบอกเธอแล้วไม่ใช่หรือ สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นเป็นธรรมดา... แม้แต่เราศาสดาก็จะต้องตายในคืน สิ่งใดพึ่งไม่ได้ ให้พึ่งธรรมและวินัย จะเป็นศาสดาของเธอ
หลายๆท่านมักสับสนเข้าใจผิด..ศีลเป็นวินัย วินัยเป็นศีล ..ความจริงพระวินัยมีมากกว่า227ข้อ (ส่วนศีลมีเพียง4ข้อเท่านั้น) คือ..ปาริสุทธิศีล 4 (ศีลคือความบริสุทธิ์, ศีลเครื่องให้บริสุทธิ์, ความประพฤติบริสุทธิ์ที่จัดเป็นศีล
1. ปาฏิโมกขสังวรศีล (ศีลคือความสำรวมในพระปาฏิโมกข์ เว้นจากข้อห้าม ทำตามข้ออนุญาต ประพฤติเคร่งครัดในสิกขาบททั้งหลาย
2. อินทรียสังวรศีล (ศีลคือความสำรวมอินทรีย์ ระวังไม่ให้บาปอกุศลธรรมครอบงำเมื่อรับรู้อารมณ์ด้วยอินทรีย์ทั้ง 6
3. อาชีวปาริสุทธิศีล (ศีลคือความบริสุทธิ์แห่งอาชีวะ เลี้ยงชีวิตโดยทางที่ชอบ ไม่ประกอบอเนสนา มีหลอกลวงเขาเลี้ยงชีพเป็นต้น
4. ปัจจัยสันนิสิตศีล (ศีลที่เกี่ยวกับปัจจัย 4 ได้แก่ ปัจจัยปัจจเวกขณ์ คือ พิจารณาใช้สอยปัจจัยสี่ ให้เป็นไปตามความหมายและประโยชน์ของสิ่งนั้น ไม่บริโภคด้วยตัณหา
คึกฤทธิ์ อ่านพระไตรปิฎก อ่านจนในที่สุด จาก ๔๕ เล่ม...คึกฟทธฺ ตัดทิ้งออก ตั้งแต่ เล่มที่ ๓๓ -๔๕ คึกเกร่งมากว่าพระพุทธเจ้า และพระอริยสาวก ที่ท่านเรียบเรียงมา..สงสัยคึกฤทธิ์ บรรลุข้างฝามั๊ง จึงรู้ดีกว่า พระพุทธองค์ และ อรหันตสาวก...พระอรหันท่านก็เกร่งกันคละด้าน ไม่ได้เกร่งรอบรู้ไปทุกด้าน แต่ท่านก็ช่วยกัน เรียบเรียง โดยทั้ง ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ...ส่วนคึกฤทธิ์ ปริยัติ ก็ไม่ได้เรื่อง อ้างหากินอย่าวเดียวว่า พุทธวจนะ...มาหากินหลอกชาวบ้าน..เสือกไปตัด เล่มที่ ๓๓ -๔๕ ออก มันเก่งจริงๆ ไม่กลัว นรก พระสายปฏิบัติ หลวงปู่มั่น หลวงตามหาบัวฯ ปู่แหวน ปู่ฝั้น ปู้เทสก์ ท่านไม่เห็นสงสันเลย เพราะลงมือปฏิบัติ เห็นแล้วแจ้งแล้ว..ไอ้พวก ที่อ่านๆๆแล้วมาเถียง กัน..พวกนี้ ลง นรกหมด เด้อ...แถมไปตัดตอนพระไตรปิฎกอีก..ฯลฯ
..
วันก่อนผมดูคลิปๆนึง ตาบัวยังนั่งงึมงำๆ ปลุกเสกน้ำมนต์อยู่เลย 55555
@@user-mr2tu4xl1z ไปเรียนบาลีให้ได้ก่อน
@@jamewc7241 ศย่ดยียาย้แ็ปญรอ
ระหว่างอ.คึกฤทธิ์ กับหลวงพ่อ เทียบกันไม่ได้หรอกคับในส่วนความรู้ ปํญญา โดยส่วนใหญ่คนที่ศึกษาพระธรรมวินัยจริงๆ และปฏิบัติ ท่านยังมีแย้งอ.คึกฤทธิ์ มากอยู่ อยากให้ฟังกันอยากรอบคอบคับ
สาธุครับ ส่วนตัวผมเห็นด้วยกับท่านอาจารย์ปยุตฯ ครับ การสวด 227 นั้น ก็เป็นการทบทวนศีลของพระก็ดีอยู่แล้ว และก็รวม 150 ไปด้วยอยู่แล้ว อนิยต กับ เสขิยวัตรนั้นก็เป็นพุทธวจน ถ้าจะเอามาทบทวน ทำไมจะทำไม่ได้ครับ ยิ่งดีเสียอีกครับ แต่เมื่อสวดแล้วก็ขอให้น้อมนำมาปฏิบัติด้วย ส่วนตัวผมก็ไปมาหลายสำนักส่วนใหญ่พ่อแม่ครูอาจารย์สายวัดป่าท่านทั้งสวดและปฏิบัติตามสิกขาบทอย่างเคร่งครัดอยู่แล้ว ส่วนวัดบ้านก็มีบ้างที่ท่านเคร่งครัดครับ
Great Mara of the East (จอมมารบูรพา) อยากให้คุณไปฟังเหตผลของพระอาจารคิกฤทธิ์ก่อนตัดสีนใจว่าเห็นด้วยไม่เห็นด้วย แล้วคุณจะอื้ง ท่านบอกว่าพระพุทธองตรัดว่า คำที่พระตัดไว้ดีแล้ว สาวกไม่ควญตัดหรือเตีมคำสอนของพระอง
ผมรับฟังมาพอสมควรละครับหลายปีละครับ ขอบคุณที่แนะนำ แต่ผมขอเลือกเชื่อในสิ่งที่ผมคัดกรองด้วยตัวผมเองละกันครับ
***** ท่านดูจากละครตอนนี้ง่ายๆเลยก็ได้ครับ พ่อของ พระพุทธเจ้านั่งรถม้าเพื่อมารับ พระพุทธเจ้า แต่ท่านบอกกลับไปว่า เราจะเดินไปที่เมืองพร้อมกับ ภิษุ สาวกของเรา รถม้าท่านยังไม่นั่ง เอามาเปรียบแบบนี้ผมว่าไม่โอเคนะครับ
ปอ.ปยุต ท่านเป็นนักปราชย์ ปธ. 9 ตั้งแต่เป็นสามเณร เป็นนาคหลวง บวชตั้งแต่เป็นเด็ก ได้ ดร.หลายสถาบัน พี่ชายท่านเป็นนายแพทย์ ผลงานการเขียนของท่านมากมายนับไม่ถ้วน
น่าจะลองตรวจสอบกับ เวป E-tipitaka+
ตรวจสอบได้เร็ว มีเครื้องมือให้ตรวจสอบได้รวดเร็วยิ่งขึ้น
ต่อจากหลวงพ่อพุทธทาส ฯ เอาของเก่าออกมาตรวจสอบ
น่าจะคุยเรื้องเดียวกัน พุทธบริษัท จะได้เข้าใจงายไม่น้ำท่วมทุ่ง
เยอะไปจำยากค่ะ แค่45 เล่ม ก็เยอะพอแล้วค่ะ
ถูกต้องครับ ต้องขึ้นต้นฉบับ
ขอให้ท่านได้เป็นสังฆราชสาธุ
ตอนผมบวชก็ พบคำว่า 150 จริงๆครับ แต่บอกใครไม่ได้ จนมาเจอ
พระอาจารย์ ตึกฤทธิื ที่ก็ท่านพบเจอ เช่นกัน แต่เอาจริงๆ วินัยมี สอนพันกว่าข้อ จะทำได้หรือเปล่าครับ แค่ 227 ตอนผมบวชเห็น พระในวัด ยังไม่ค่อยจุลงโบสถ์ และ ศึกษาพระวินัย ส่วนผมศึกษาพระวินัย แต่กลับ ถูก พวกพระห่ม สีส้ม จัดๆ พระเมือง อวดแต่ ยศ อวดร่ำรวย ผมฟังแล้ว กลางๆนะแต่ บอกตรงๆ ลืมตา ดูคนหัวโล้น ได้ทำตาม หรือ เปล่า แต่ 150 ข้อนะ ของจริง
คนถาม เป็น ใคร นะ เสิ้ยม น่าดู ผม ไม่เห็น ว่า ทาง วัดนาป่าพง จะยึดว่า ตัวเองต้องถูก อะไร และไม่ได้ ยึดตามที่พระไตรปิฏก แปล อย่างเดียว มีการตรวจสอบจากหลายฉบับ ถ้ามีเหตุผล เข้าใจ ได้ พระอาจารย์ คึกฤทธิ์ ก็ บอกแล้ว ว่า ยินดีปฎิบัติตาม ความเห็น เถระผู้ใหญ่ นี่ที่ถกกันเฉพาะ การสวดนะ ที่ถือศีลนั้น ถือ เท่ากัน อยู่แล้ว แต่อย่างไร ก็ ตาม ต้องขอกราบ ท่านพระพรหม คุณาภรณ์ ในการแสดง ความเห็นที่ เมตตา และ เที่ยงธรรม เป็น อริยะสาวก จริงๆ
ที่ท่านบอกระยะต่อมาทำให้สมบูรณ์ขึ้นฟังดูดีแต่ในความเป็นจริงคือการเพิ่มเติมตกแต่งเพิ่มเติมนั่นเอง คนไทยต้องมีวินัยรักษาของเก่าดั้งเดิมอย่างเคร่งครัดเพราะนั่นคือคำของพระพุทธเจ้าเราไม่มีสิทธิ์ไปขัดเกลาแต่งเติม คนไทยชาวพุทธมีสิทธิอันชอบธรรมศึกษาพระธรรมคำสั่งสอนของพระศาสดาโดยตรงตามเนื้อแท้ของคำสอน คนไทยชาวพุทธมีภูมิปัญญาเพียงพอที่จะใคร่ครวญธรรมของพระศาสดาการที่มีคนกลางคือพระสงฆ์เพิ่มเติมบทพยัญชนะทำให้คำสอนนั้นปนเปื้อนขาดความบริสุทธิ์ ธรรมของพระศาสดาสมบูรณ์แล้วตรัสไว้ดีแล้ว สะสมสุตตได้อ่านได้ฟังแล้วเข้าใจถ่องแท้และมั่นใจในคำสอนนั้นว่าเป็นไปเพื่อความหลุดพ้นอย่างแท้จริง ถ้าเราไปฟังสิ่เจอปนอาจมีการต่อเติมความเข้าใจไขว้เขวแน่นอนว่าอาจเป็นการนำไปสู่อบายได้ ความสำคัญมันอยู่ตรงนี้ ดังนั้นควรนำพุทธวจนมาเป็นต้นแบบเพื่อการศึกษาของพระเณรทั่วประเทศจัดหลักสูตรไปเลยว่าระดับนี้ควรท่องพระสูตรอย่างคล่องแคล่วขึ้นใจว่าจำนวนเท่าไรทั้งบาลีและไทย จึงจะเรียกว่ามาบวชเรียนไม่ใช่มาท่องตะหิงๆๆๆทั้งวันแต่ไม่รู้พระสูตรว่าพระพุทธเจ้าสอนอะไร เรื่องใครเก่งกว่าใครต้องวัดกันที่ท่องพระสูตรได้เท่าไรและปฏิบัติดีปฏิบัติชอบตามพระธรรมวินัยไม่ใช่สมณศักดิ์เป็นเครื่องวัด
รู้งูๆปลาๆอย่าได้แสดงความเห็นเลยครับ เรื่องในพระไตรปิฎกไม่ใช่ภูมิปัญญาที่เราๆท่านๆผู้ไม่แตกฉานในพระไตรปิฎกและบาลี ปล่อยให้ผู้รู้ท่านอธิบายแล้วรับฟังด้วยสติ ไม่ใช่ใช้อคติตัวเองไม่รู้แต่แสดงความเห็นด้วยความเขลา
แก้แปลบาลี ไม่ใช่แก้บาลี
สาธุ สาธุ
พระคัมภีร์ยังมิใช่องค์พระธรรม มีไว้เพียงอ่านจำเมื่อศึกษา นานๆเข้าก็คัดลอกกันสืบมา เพียงแต่เขียนอักขราให้คล้ายกัน..คัดพรางฉงนพรางชั่งอึกอัด ตัวไม่ชัดเดาไปคล้ายในฝัน ยิ่งเป็นปราชณ์ยิ่งแก้ไปได้ไกลพลัน ยิ่งแก้มันก็ยิ่งเลอะไม่เจอะจริง
พุทธทาส ภิขุ
การสืบทอดมาดั้งเดิมเป็นภาษาบาลี ไม่ได้เรียนบาลีมา จะแปลถูกหรือ ที่เขาแปลมาแล้วจะรู้ได้ยังไง ว่าแปลถูกหรือผิด ถ้าเคยศึกษาภาษาบาลีมา จะรู้ว่าไม่ได้แปลเหมือนเราอ่านภาษาไทย บางครั้งแปลบรรทัดต้นหน้าแล้วแปลต่ออีกที บรรทัดสุดท้าย แล้วย้อนกลับขึ้นบนใหม่ หรือมีแปลนอกก่อน ค่อยแปลใน ภาษาบาลีจึงเหมือนการวิเคราะห์ความหมายและตีความ หากท่านไม่เคยเรียนขับรถ แล้วกระโดดขึ้นรถ ขับออกไป ด้วยทักษะและปฏิภาณอาจขับไปได้ แต่จะแน่ใจได้อย่างไร ว่าคือการขับได้ หรือขับเป็น
ผมชอบพระภิกขุ องค์นี้มากครับ เพราะ ผ้าจีวรท่านสวยดี น่าศรัทธา ^^
เออ แต่นิสสัคคียปาจิตตีย์
ทุกอย่างมีเหตุมีผลเพียงแต่เปิดใจให้กว้างละทิฐิมานะหันหน้าคุยกัน อย่าดูถูกคนอื่น สำคัญมาก พระทุกรูปที่เอาคำของพระพุทธเจ้ามาถ่ายทอดบอกสอนถือได้ว่าเป็นอรรถกถาทั้งนั้น
จัดทําโดย ร1 ร5 ร8 ของหลวงจะเเปลผิดขนาดนั้นเลยเหรอครับ สรุปว่า งงครับ หรือท่านช่วยเเปลใหม่ถูกได้ไหมครับ พระรุ่นหลังจะได้เข้าใจ
สุดยอดครับ
ที่ถามบอกว่าใช้ของสยามรัฐอย่างเดียวไม่จริงเพราะเขาสำรวจมาทั่วโลกเอามาให้ตรงกันมากที่สุด และคำพูดที่สอนจากพุทธวจนคำพูดของพระพุทธเจ้าไม่มีคำขัดกันเหมือนอาจารย์อื่นๆ เพราะเป็นคำของพระพุทธเจ้า ตรวจสอบได้
อาตมาก็สวด 227 ข้อทุกเครื่องเดือนไม่คิดสงสัยมากทำหน้าที่ในฐานะองค์สวดให้สมบูรณ์ก็พอ
กระผมกระจ่างแล้วขอรับกระผมเป็นอันว่า227ข้อขอรับ ครั้งพุทธกาลพระพุทธเจ้าก็โดนพระเทวทัตจาบจ้วงพระธรรมวินัยเหมือนกันขอรับ สาธุๆ
.
...ใจความสำคัญอยู่ที่ส่วนที่จะตัดออกไม่ดีอย่างไร
ถ้า...ผู้ที่จะตัดพระวินัยให้เหลือ ๑๕๐ ข้อ จะต้องแจกแจงให้ได้ว่าส่วนที่ตัดออกมีโทษอย่างไร แต่ถ้าส่วนที่จะตัดออกล้วนแต่เป็นข้อปฏิบัติเพื่อการชำระขัดเกลากิเลส เป็นไปเพื่อความสงบเรียบร้อยของหมู่สงฆ์ หรือเพื่อให้สาธุชนเคารพศรัทธา..ฯลฯ.ก็ไม่ควรตัดออกและผู้ที่ถือปฏิบัติพระวินัยเพียง ๑๕๐ข้อก็จะเป็นผู้ย่อหย่อนกว่าผู้ที่ถือปฏิบัติ ๒๒๗ ข้อ ผู้มีศีลมากกว่าย่อมบริสุทธิ์กว่า....และถ้าความจริงพระวินัยมี ๒๒๗ ข้อ ผู้ที่ปฏิบัติพระวินัย ๑๕๐ ข้อจะต้องอาบัติหลายข้อ ส่วนวิบากกรรมหนักเบาก็ขึ้นอยู่กับความสำคัญแต่ละสิขาบท....
เเต่อย่ามีมานะ
เรื่องที่เห็นได้ชัดมากคือศาสนาที่เรานับถือ มีภิกษุสงฆ์ที่คอยบอกสอน ความจริงก็คือภิกษุที่เข้ามาบวชไม่รู้อะไรเลยใน ศีล,สมาธิ,ปัญญา ไม่รู้จะบอกสอนยังไงเพราะภิกษุที่เป็นเถระที่ดี มีน้อยมากๆ จนแทบจะไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปถึงขนาดนี้ เหตุก็เพราะไม่ปฏิบัติ ไม่ศึกษาพระธรรมคำสอนของพระศาสดา
เรื่องสวดปาฏิโมกข์พระคึกฤทธิ์ได้มีคำชี้แจงไว้ชัดเจนแล้วครับ หาดูได้ โดยสรุปท่านบอกว่าถ้าคณะสงฆ์บอกมาว่าต้องสวด 227 ท่านก็จะสวดตามนั้น แต่ขอให้ชัดว่า ทำไมส่วนที่เกินกว่าจึงเป็นมาสวด 227 มีพุทธบัญญัติหรือทำตามจารีต ทั้งที่ศีลพระที่ต้องรักษามากกว่านั้น และการสวดเพียง 150 ถือว่าผิดทำวินัยข้อใด ปรับอาบัติอย่างไร
ผมอยากให้พระอาจารย์คึกฤทธิ์ได้ สาธยายธรรมพุทธวจน ให้พวกพระที่มียศสูงๆแบบนี้ฟังพร้อมๆกันแล้วใครสงสัยมีข้อโต้แย้งถามท่านกันเลยครับ ว่าพระอาจารย์คึกฤทธิ์ ท่านตอบได้ทุกข้อสงสัยหรือเปล่า เพราะท่านเอาความจริงที่พระพุทธเจ้าตรัสมาตอบจะสอดรับไม่ขัดแย้งกัน
แล้วถ่ายทอดสดทั่วประเทศ ผมว่าประเทศไทยคงเจริญอีกเยอะ เปิดเผยยิ่งรุ่งเรือง ปิดบังไว้ไม่รุ่งเรือง ผมว่าไอ้พวกเดรัจฉานวิชาทั้งหลายดิ้นกันใหญ่แน่(แค่สีจีวรท่านก็ผิดแล้วครับ)
พระพวกนั้นไม่กล้าหรอกครับ เพราะกลัวหน้าแตก
@@somsak2521 ป๊าดดดดพระพรหมคุณาพรเก่งทั้งบาลีทั้งเเตกฉานก็ลองดูมาคุยกับท่านดูสิพระอาจารย์คึกฤทธิ์พวกคุณที่ไม่เรียนบาลีถูกขับจากหมู่สงฆ์จะมาเอาชนะยังไง
@@jamewc7241 อย่าลืมให้ญาติก่อนตายหรือใกล้ตายฟังคำสอนจากพุทธเจ้าด้วยนะ เขาจะละสังโยช5ได้ไปเกิดชั้นสุทธาวาส ประเด็นนี้จะไม่เคยรู้จากพระรูปใด ยกเว้นรู้มาจาก พอจ คึกฤทธิ์
@@somsak2521 หะเอาจริงดิจะไปเกิดอนาคามีเรยเหรอสภาพโดนกล่อมหูมาปะเนี่ยถ้าคุณศึกษาเรื่องสังโยชน์สูงกะต่ำเนี่ยไม่ต้องฟังจากพระรูปใดก็ได้นะเเค่เข้าในเว็บ84000ก็มี
@@somsak2521 คำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลายถูกส่งต่อกันมาหลายศตวรรษเเต่กลับถูกคนกลุ่มปัจจุบันบอกคำสาวกไม่เอาทั้งๆคำสาวกช่วยให้คนเข้าใจมากขึ้นโดยการมาย่อยให้ละเอียดอีกทีให้คนเข้าใจยิ่งขึ้นมีการบอกเป็นพุทธวจนะเเท้สภาพคิดเป็นเด็กอมมือสุดท้ายคำสาวกก็คือการอธิบายไม่ใช่เเต่งเพิ่มจ้าภาษาไทยยังตีความไม่ผ่านละจะตีความบาลียังไง
มีข้อธรรมอีกมาก ที่พระไม่กล้าเปิดเผย เพราะกลัวสงฆ์แตกแยก ทั้งที่พระพุทธเจ้าตรัสว่าสงฆ์จะแตกแยก เพราะไม่เปิดเผย
คนแปลนั้นมีมาก แต่คนเชื่อมโยงให้เห็นภาพรวมธรรมะนั้นมีน้อย อริยสัจ4คืออะไร? ใช่อริยสัจที่เรารู้มาตั้งแต่เด็กมั้ย? หรือเรารู้แค่หัวข้อ แล้วไปปรุงกันเอง แล้วมันทะลุไปถึงขันธ์5 และปฏิจสมุปบาทอย่างไร? อะไรเป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ คำพูดที่สอดรับ ไม่ขัดแย้งกันของพระพุทธเจ้าเป็นอย่างไร ทำไมเราต้องสนใจเรื่องบรรลุธรรม? การบรรลุธรรมนั้น อยู่สูงเกินเอื้อมจริงหรือ? ถ้าไม่บรรลุธรรมอย่างน้อยชั้นต้น มหาชนจะเจออะไร? นั่งสมาธิแล้วจิตหลอกให้เห็นนู่นเห็นนี่ ควรตามดูไหม? ควรทำบุญจนหมดเนื้อหมดตัวแล้วไปอาศัยวัดอยู่หรือเปล่า บุญสูงสุดพระพุทธเจ้าให้น้ำหนักไว้ที่อะไร? เครื่องลางของขลัง พระพุทธเจ้าห้ามทำจริงหรือเปล่า? ทำไมพระยังทำกันแทบทุกวัด? เป็นพระห้ามรับเงินเป็นส่วนตัวจริงไหม? ผมไม่เคยรู้จากที่อื่นเลยว่าพระพุทธเจ้าท่านตอบไว้หมดแล้ว อย่างมีเหตุมีผลด้วย ถึงได้ใคร่ควญได้ว่าท่านตรัสรู้จริงๆ และไม่มีใครยิ่งกว่า แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา แทบไม่มีใครเอ่ยถึงสิ่งเหล่านี้ อ่อ มีพระเล็กๆอย่างท่าน ว. ที่กล้ามาชนกับจตุคาม และการบิดเบือนของธรรมกาย โดยไม่กลัวภัยจะเกิดกับตัวเอง ผมฟังท่าน ว. มาเป็นปีๆ ก็ดีอยู่ กว่าจะถึงคำพระพุทธเจ้าแล้วจบเลย พระพุทธเจ้า คือผู้เลิศที่สุดจริงๆ ส่วนใครจะคัดง้าง ไม่มั่นใจ ก็แล้วแต่เขา แยกแยะไม่เป็นก็สุดแท้แต่วิจารณญาณ เพราะตอนนี้ผมเริ่มแยกได้แล้ว ว่าอันไหนใช่อันไหนไม่น่าจะใช่ คือรูปแบบประโยค ตรรกะมันจะรวนไปหมด ไม่เชื่อคุณลองแต่งสูตรคูณใหม่ด้วยการเติมผลลัพธ์ใหม่ลงไปสิ คุณจะเห็นเลยว่ามันผิดตรงนี้ แต่สูตรอื่นจะยังถูกต้อง และชี้กลับมาว่าตัวนี้ผิด รู้ว่าตัวนี้โดนแต่งเติมแปลกปลอม มันเป็นคล้ายๆแบบนี้เลย แต่ไม่เคยมีใครชี้มุมนี้
สังโยคะ3ผมถูกทำลายลงแล้ว เมื่อเห็นข้อธรรมเป็นองค์ความรู้ที่แปลกประหลาด มันสอดคล้องทะลุกันแบบนั้นได้อย่างน่าอัศจรรย์ ด้วยเหตุเพราะมีคนกล้าพูดความจริงและสอนการเชื่อมกันโยงเป็นประการประการเดียวไม่ขัดแย้งไปเป็นประการอื่นทั้งที่เนื้อธรรมนั้นมีมาก
อาจจะด้วยเทคโนโลยีที่สืบค้นตรวจสอบได้ง่าย และเหตุปัจจัยที่เหมาะสม แม้กาลเวลายาวนานจะบิดเบือนพระธรรมไปมาก แต่ก็ไม่สายเกินไป ที่จะเข้ามาค้นหาความจริง พึ่งตน พึ่งธรรม ปฏิบัติเอง รู้เอง เพราะพระอรหันต์ ก็แบกเราไปด้วยไม่ได้ ถ้าทำได้พระพุทธเจ้าคงแบกเราไปหมดแล้ว
คำ....พุทธพจน์(ที่ถูกแปลตรงอย่างเคร่งคัด...)...กับคำว่า...คำของสาวก(ที่อธิบายเพ่ิมเอาเองหรือแต่งหรือแสดงความคิดเห็นเพิ่มเข้ามา...)...แยกกันได้ตรงนี้ก็จบ...ถ้าไม่...ตะแบง...ให้เมื่อย...
+Thanawat W2016 ถูกครับ แบ่งคำแต่งใหม่ ผมเองก็เคยอ่านเจอ ที่บอกว่าพระพุทธเจ้าให้พระอานนเอาบาตใส่น้ำไปพรมกรุงราชครึก ผมเองได้เจอแลกๆก็งง แต่ก็เชื่อตามเพราะไม่มีข้อมูลแบบนี้ว่าถูกหรือผิดหรือแต่งใหม่ พอได้ฟังอาจารย์คึกฤทธิ์บอก ก็เข้าใจทันที่ว่ามันคือคำแต่งใหม่แน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่พระพุทธเจ้าค้าวและบอกว่าวิธีที่จะหมดกรรม มันจะหมดได้ เพราะพรมน้ำมนต์ มันเสียหายกับรายได้วัดหลายวัดไง เพราะบางวัด เอาง่ายๆวัดไกล้บ้านผม สร้างพิกเนตร สรุปว่านับถือเทพหรือพุทธเจ้ากันแน่ นี้ไงมันคือเหตุเสื่อมของพุทธศาสนา ไม่ใช่คนที่ทำตามพระสูตรอย่างตรงไปตรงมากลับเป็นคนผิด น่าขำจริงๆกับคนหากินกับความศรัทธา ทำลายศาสนาอยู่กลับว่าตัวเองรักษาศาสนา
+อภิชาติ มั่นมุ่งยนต์ สาธุ ครับ
+prophètes de Dévastation มีพระสูตรครับ สุตันตะเ
+prophètes de Dévastation มีพระสูตรครับ สุตันตะเหล่าใด ที่นักกวี "แต่งขึ้นใหม่" จะเป็นคำร้อยกรองประเภทกาพกลอน มีอักษรสระสรวย มีพยันชนะอันวิจิตร เป็นเรื่องนอกแนว เป็นคำกล่าวของสาวก เมื่อมีผู้นำสุตันตะเหล่านั้น มากล่าวอยู่ "เทอจะไม่ฟังด้วยดี ไม่เงี่ยหูฟัง ไม่ตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และไม่สำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน
ไตปิกฎก้มาจากอรรถกถาจารย์นะครับ อย่าโง่
พระเจ้าปเสนทิโกศลฝันว่า"คน18คน รุมกันทึ้งฉีกผ้าผืนหนึ่ง"พระพุทธเจ้าทรงทำนายว่า"เมื่อพระพุทธเจ้าปรินิพพานแล้ว พระพุทธศาสนาจะแตกแยกออกเป็น18ลัทธิ" พระราชาทรงฝันว่า"ประชาชนคนกลุ่มหนึ่งวิวาทกัน เถียงกันเสียงดัง จะพูดจาก้าวร้าว จะทุบตีกัน"พระพุทธเจ้าทำนายว่า"พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า จะก่อสังฆเภทขึ้น ในหมู่สังฆมณฑล"(สังฆเภทเหตุให้แตกแยก) จึงไม่แปลกที่จะมีคนอย่างโพธิรักษ์ ธัมชโย พุทธะอิสละ คึกฤกธิ์ฯลฯและสาวกของเขาเกิดขึ้นในท้ายพุทธันดร ค่อนพุทธกาลนี้ เพราะพระพุทธเจ้าพยากรณ์ไว้แล้ว?
ถูกต้องครับ
ท่านอ.คึกฤทธิ์ก็เป็นพระที่ปฏิบัติบัติดี ปฏิบัติชอบรูปหนึ่ง (ไม่เคยรู้จัก เท่าที่ทราบ ) แต่ท่านพระพรหมคุณาภรณ์ คงไม่ต้องบรรยายมาก คุณูปการของท่านนั้นเกินบรรยาย ทั้งจริยาวัตรและปฏิปทางดงามยิ่ง อย่าถกเถียงกันเรื่องนี้ ดีไหมครับ เรามุ่งที่แก่นดีกว่าไหม สาธุ สาธุ
เกรียงกมล เลิสวรหิรัญญ์ ท่านศึกฤทธิ์ ผมมองดูมีคนมีทิฏฐิ
ผมรู้จักอาจารย์คึกฤทธิ์จากกรณีเรื่องศีล 150 ข้อนี่แหละ แต่ไม่ได้ติดตามอะไรอื่นๆเกี่ยวกับท่านอีกเลยก็เลยไม่รู้ว่าท่านเป็นอย่างไร ทีนี้สมเด็จท่านก็อธิบายชี้แจงในกรณีศีล 150 ข้อแล้ว ผมมองว่าท่านมีข้อมูลน่าเชื่อถือกว่า รวมถึงที่พระพรหมบัณฑิตก็เคยอธิบายไว้ก็เป็นในแนวเดียวกับที่สมเด็จท่านอธิบายเช่นกัน ซึ่งทั้งสองท่านเชี่ยวชาญพระไตรปิฎกมาก และถ้ามองให้ชวนคิดว่าพระพุทธศาสนามีมาแล้วกว่า 2000 ปี ระหว่างนั้นแต่ละยุคสมัยผมว่าความสงสัยในเรื่องนี้น่าจะเคยเกิดขึ้นมาเรื่อยๆ พระไตรปิฎกก็สังคยานามาแล้วหลายครั้ง มีพระนักปราชญ์เกิดขึ้นมากมายในแต่ละยุค ที่ได้ทบทวนเรื่องนี้ สุดท้ายก็จบลงที่ 227 ข้อนี่แหละทำไมถึงเป็นเช่นนั้นหละถ้าจริงๆมีแค่ 150 ข้อ
รถคันนี้ สีจะเมา อาจารย่คึกฤทธ่เอาคำสอนของพระตถาคตมาบอกฟังไห้เป็นจะเห็นความจรีง.อย่ามีอคติบาป
deopcy ทั่งสององค่นี้พูดเหมือนก้นจำมาเหมือนกันใม่ตรงคำถาม.พระตถาคตบอกอานนท่ว่าธรรมและวินัยเป็นศาสดาของเธอ.พระพรมก็อ้างแต่วินัยพระธรรมใม่เอากลงทางมังท่าน
รา รา พระธรรมวินัยเป็นส่วนหนึ่งของพระไตรปิฎกซึ่งเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้านะครับ ดังนั้นพระที่ปฏิบัติตามพระธรรมวินัยก็คือปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าอยู่แล้วครับ ปัญหาเรื่องนี้คือการแปลภาษาบาลีในส่วนของพระวินัยปิฎกที่ว่าเรื่องศีลมี 150 ข้อนั้นอาจารย์คึกฤทธิ์ท่านอ้างอิงฉบับแปลไทยที่แปลตามอรรถกถาอีกที สมเด็จท่านก็บอกว่าต้องอ้างอิงต้นฉบับบาลีแปลว่า 150 ข้อและส่วนเกินอื่นๆด้วย ไม่ใช่มีแค่ 150 ถ้วนแล้วจบ ตรงนี้คือสรุปสั้นๆจากที่ผมฟัง ส่วนที่สมเด็จอธิบายอื่นๆมากมาย ก็เพื่อให้เห็นที่ไปที่มาและปัญหาการแปลเป็นไทยครับ จริงๆท่านพูดฟังง่ายมากแต่ผมก็งงทำไมหลายท่านฟังบอกว่าตอบไม่ตรงคำถาม ตรงนี้งงจริงๆครับ
แก้วน้ำลายดอกไม้1ใบ ให้คน2คนดูคนล่ะด้าน ต่างก็เห็นต่างกันออกไป แล้วแต่คนจะเห็น ว่าตนเห็นส่วนไหนของแก้ว สาธุๆๆอนุโมทามิ
พิสูจน์ได้ครับ และต้องพิสูจน์ สังคายนาทำให้เป็นหนึ่งเดียวตามหลักฐานที่มี มีข้อมูลเชิงประจักษ์ ชาวบ้านจะไม่ต้องมาโต้ตอบกันครับ
พระอาจารย์คึกฤทธิ์คือ
ความจริง
เเปลผิดสอนผิดเยอะจ้า
เราชาวพุทธด้วยกันนะ
ยังประโยชตนให้ถึงพร้อมก่อนดีกว่าค่อยไปช่วยผู้อืน
อ่านให้จบนะว่าทำไมถึงต้องตัด คำสาวกออกถ้ายังเถียงแบบโง่ๆอีก ยิ้งคุณ @Geo MaNaM ด้วยละเถียงตะบันข้อมูลก็ไม่เอามาแสดง
ถ้าคำพระพุทธเจ้าคัดง้างได้ จะแปลว่ากาพระพุทธเจ้าจะไม่ใช่สรรพพัญญู และถ้าให้สาวกเดิมแต่งคำได้ก็จะหมายถึงคำพระพุทธเจ้าจะไม่ใช่อกาลิโก นี้ผมเอาข้อมูลมาให้ขนาดนี้แล้ว จบครั้งนี้ขี้เกียดพิมพ์ ผมไม่มีอำนาจมาสั้งให้คุณหรือไครมาเชื่อ ได้แต่เอาข้อมูลมายืนยัน จบ
คนที่มาดูคริปจะได้มีข้อมูล จะได้ไม่เถียงกันแบบเอาแต่ความคิดตัวเอง แต่ถ้าไครคิดว่าคำที่อยู่ที่เอามานี้มันผิด เชญไปทำเรื่องเปลี่ยน ที่สำนักงานพุทธศาสนาได้เลยเพราะเอามาจากที่นั้นทั้งหมดเพียงแค่ตัดคำสาวกออกไป
พระสูตรของความสำคัญที่ชาวพุทธต้องศึกษา
๑. พระองค์ทรงสามารถกำหนดสมาธิ เมื่อจะพูดทุกถ้อยคำ จึงไม่ผิดพลาด
อัคคิเวสนะ ! เรานั้นหรือ, จำเดิมแต่เริ่มแสดง กระทั่งคำสุดท้ายแห่งการ
กล่าวเรื่องนั้นๆ ย่อมตั้งไว้ ซึ่งจิตในสมาธินิมิตอันเป็นภายในโดยแท้ ให้จิต
ดำรงอยู่ ให้จิตตั้งมั่นอยู่ กระทำให้มีจิตเป็นเอก ดังเช่นที่คนทั้งหลายเคย
ได้ยินว่าเรากระทำอยู่เป็นประจำ ดังนี้.
มหาสัจจกสูตร มู.ม. ๑๒ / ๔๖๐ / ๔๓๐
พุทธประวัติจากพระโอษฐ์ น. ๒๔๗
๒. แต่ละคำพูดเป็นอกาลิโก คือ ถูกต้องตรงจริงไม่จำกัดกาลเวลา
ภิกษุทั้งหลาย ! พวกเธอทั้งหลายเป็นผู้ที่เรานำไปแล้วด้วยธรรมนี้ อันเป็นธรรม
ที่บุคคลจะพึงเห็นได้ด้วยตนเอง (สนฺทิฏฐิโก), เป็นธรรมให้ผลไม่จำกัดกาล
(อกาลิโก), เป็นธรรมที่ควรเรียกกันมาดู (เอหิปสฺสิโก), ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว
(โอปนยิโก), อันวิญญูชนจะพึงรู้ได้เฉพาะตน (ปจฺจตฺตํ เวทตพฺโพ วิญฺญูหิ).
มหาตัณหาสังขยสูตร ม. ม. ๑๒ / ๔๘๕ / ๔๕๐.
ปฎิจจสมุปบาทจากพระโอษฐ์ น. ๔๓๑
๓. คำพูดที่พูดมาทั้งหมดนับแต่วันตรัสรู้นั้น สอดรับไม่ขัดแย้งกัน
ภิกษุทั้งหลาย ! นับตั้งแต่ราตรี ที่ตถาคตได้ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ
จนกระทั่งถึงราตรีที่ตถาคตปรินิพพานด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ, ตลอดเวลา
ระหว่างนั้น ตถาคตได้กล่าวสอน พร่ำสอน แสดงออก ซึ่งถ้อยคำใด ถ้อยคำ
เหล่านั้นทั้งหมด ย่อมเข้ากันได้โดยประการเดียวทั้งสิ้น ไม่แย้งกันเป็น
ประการอื่นเลย.
อิติวุ. ขุ. ๒๕ / ๓๒๑ / ๒๙๓
พุทธประวัติจากพระโอษฐ์ น. ๒๘๕
๔. ทรงบอกเหตุแห่งความอันตรธานของคำสอนเปรียบด้วยกลองศึก
ภิกษุทั้งหลาย ! เรื่องนี้เคยมีมาแล้ว : กลองศึกของกษัตริย์พวกทสารหะ เรียกว่า
อานกะ มีอยู่. เมื่อกลองอานกะนี้ มีแผลแตกหรือลิ, พวกกษัตริย์ทสารหะได้หา
เนื้อไม้อื่นทำเป็นลิ่ม เสริมลงในรอยแตกของกลองนั้น (ทุกคราวไป) ภิกษุทั้งหลาย!
เมื่อเชื่อมปะเข้าหลายครั้งหลายคราวเช่นนั้น นานเข้าก็ถึงสมัยหนึ่ง ซึ่งเนื้อไม้เดิม
ของตัวกลองหมดสิ้นไปเหลืออยู่แต่เนื้อไม้ที่ทำเสริมเข้าใหม่เท่านั้น ;
ภิกษุทั้งหลาย ! ฉันใดก็ฉันนั้น : ในกาลยืดยาวฝ่ายอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย,
สุตตันตะเหล่าใด ที่เป็นคำของตถาคต เป็นข้อความลึกมีความหมายซึ่ง เป็นชั้น
โลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญตา, เมื่อมีผู้นำสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่.
เธอจักไม่ฟังด้วยดี จักไม่เงี่ยหูฟัง จักไม่ตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และจักไม่สำคัญว่า
เป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน. ส่วนสุตตันตะเหล่าใด ที่นักกวีแต่งขึ้นใหม่ เป็นคำร้อยกรองประเภทกาพย์กลอน มีอักษรสละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เป็นเรื่อง
นอกแนว เป็นคำกล่าวของสาวก, เมื่อมีผู้นำสูตรที่นักกวีแต่งขึ้นใหม่เหล่านั้นมา
กล่าวอยู่, เธอจักฟังด้วยดี จักเงี่ยหูฟัง จักตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และจักสำคัญว่า
เป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียนไป.
ภิกษุทั้งหลาย ! ความอันตรธานของสุตตันตะเหล่านั้น ที่เป็นคำของ
ตถาคต เป็นข้อความลึก มีความหมายซึ้ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วย
เรื่องสุญญตา จักมีได้ด้วยอาการอย่างนี้ แล.
นิทาน. สํ. ๑๖ / ๓๑๑ / ๖๗๒-๓
ขุมทรัพย์จากพระโอษฐ์ น. ๑๐๗
๕. ทรงกำชับให้ศึกษาปฏิบัติเฉพาะจากคำของพระองค์เท่านั้น อย่าฟังคนอื่น
ภิกษุทั้งหลาย ! พวกภิกษุบริษัทในกรณีนี้, สุตตันตะเหล่าใด ที่กวีแต่งขึ้นใหม่
เป็นคำร้อยกรองประเภทกาพย์กลอน มีอักษรสละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร
เป็นเรื่องนอกแนว เป็นคำกล่าวของสาวก เมื่อมีผู้นำสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่
เธอจักไม่ฟังด้วยดี ไม่เงี่ยหูฟัง ไม่ตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และจักไม่สำคัญว่าเป็นสิ่งที่
ตนควรศึกษาเล่าเรียน.
ภิกษุทั้งหลาย ! ส่วนสุตตันตะเหล่าใด ที่เป็นคำของตถาคต เป็นข้อความลึก
มีความหมายซึ้ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญตา, เมื่อมีผู้นำ
สุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่; เธอย่อมฟังด้วยดี ย่อมเงี่ยหูฟัง ย่อมตั้งจิตเพื่อจะ
รู้ทั่วถึง และย่อมสำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน จึงพากันเล่าเรียน
ไต่ถาม ทวนถามแก่กันและกันอยู่ว่า “ข้อนี้เป็นอย่างไร? มีความหมายกี่นัย?” ดังนี้.
ด้วยการ ทำดังนี้ เธอย่อมเปิดธรรมที่ถูกปิดไว้ได้. ธรรมที่ยังไม่ปรากฏ เธอก็ทำให้
ปรากฏได้, ความสงสัยในธรรมหลายประการที่น่าสงสัยเธอก็บรรเทา ลงได้
ทุก. อํ. ๒๐ / ๙๒ / ๒๙๒
ขุมทรัพย์จากพระโอษฐ์ น. ๓๕๒
ภิกษุทั้งหลาย ! บริษัทชื่อ อุกกาจิตวินีตา ปริสา โน ปฏิปุจฉาวินีตา
เป็นอย่างไรเล่า?
ภิกษุทั้งหลาย ! ในกรณีนี้คือ ภิกษุทั้งหลายในบริษัทใด, เมื่อสุตตันตะ
ทั้งหลาย ตถาคตภาสิตา-อันเป็นตถาคตภาษิต คมฺภีรา-อันลึกซึ้ง คมฺภีรตฺถา-
มีอรรถอันลึกซึ้ง โลกุตฺตรา-เป็นโลกุตตระ สุญฺญตปฏิสํยุตฺตา-ประกอบด้วย
เรื่องสุญญตา อันบุคคลนำมากล่าวอยู่, ก็ไม่ฟังด้วยดี ไม่เงี่ยหูฟัง ไม่เข้าไป
ตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และไม่สำคัญว่า เป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน.
ส่วนสุตตันตะเหล่าใด ที่กวีแต่งขึ้นใหม่ เป็นคำร้อยกรองประเภทกาพย์
กลอนมีอักษรสละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เป็นเรื่องนอกแนว เป็นคำกล่าว
ของสาวก, เมื่อมีผู้นำสุตตันตะเหล่านี้มากล่าวอยู่ พวกเธอย่อมฟังด้วยดี
เงี่ยหูฟัง ตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และสำคัญไปว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน.
พวกเธอเล่าเรียนธรรมอันกวีแต่งใหม่นั้นแล้ว ก็ไม่สอบถามซึ่งกันและกัน ไม่ทำให้
เปิดเผยแจ่มแจ้งออกมาว่า ข้อนี้พยัญชนะเป็นอย่างไร อรรถะเป็นอย่างไร
ดังนี้. เธอเหล่านั้นเปิดเผยสิ่งที่ยังไม่เปิดเผยไม่ได้ ไม่หงายของที่คว่ำอยู่ให้
หงายขึ้นได้ ไม่บรรเทาความสงสัยในธรรมทั้งหลายอันเป็นที่ตั้งแห่งความสงสัย
มีอย่างต่างๆ ได้. ภิกษุทั้งหลาย ! นี้เราเรียกว่า อุกกาจิตวินีตา ปริสา โน
ปฏิปุจฉาวินีตา.
ภิกษุทั้งหลาย ! บริษัทชื่อ ปฏิปุจฉาวินีตา ปริสา โน อุกกาจิตวินีตา
เป็นอย่างไรเล่า? ภิกษุทั้งหลาย ! ในกรณีนี้คือ ภิกษุทั้งหลายในบริษัทใด, เมื่อ
สุตตันตะทั้งหลาย ที่กวีแต่งขึ้นใหม่ เป็นคำร้อยกรองประเภทกาพย์กลอนมีอักษร
สละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เป็นเรื่องนอกแนว เป็นคำกล่าวของสาวก
อันบุคคลนำมากล่าวอยู่, ก็ไม่ฟังด้วยดี ไม่เงี่ยหูฟัง ไม่เข้าไปตั้งจิตเพื่อจะรู้
ทั่วถึง และไม่สำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน. ส่วนสุตตันตะ เหล่าใด
อันเป็น ตถาคตภาษิตอันลึกซึ้ง มีอรรถอันลึกซึ้ง เป็นโลกุตตระ ประกอบ
ด้วยเรื่องสุญญตา, เมื่อมีผู้นำสุตตันตะเหล่านี้มากล่าวอยู่ พวกเธอย่อมฟัง
ด้วยดี ย่อมเงี่ยหูฟัง ย่อมเข้าไปตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และย่อมสำคัญว่าเป็นสิ่ง
ที่ควรศึกษา เล่าเรียน. พวกเธอเล่าเรียนธรรมที่เป็นตถาคตภาษิตนั้นแล้ว
ก็สอบถาม ซึ่งกันและกัน ทำให้เปิดเผยแจ่มแจ้งออกมาว่า ข้อนี้พยัญชนะเป็น
อย่างไร อรรถะเป็นอย่างไร ดังนี้. เธอเหล่านั้นเปิดเผยสิ่งที่ยังไม่เปิดเผยได้
หงายของที่คว่ำอยู่ให้หงายขึ้นได้ บรรเทาความสงสัยในธรรมทั้งหลายอันเป็นที่ตั้งแห่งความสงสัย มีอย่างต่างๆ ได้. ภิกษุทั้งหลาย! นี้เราเรียกว่า ปฏิปุจฉาวินีตา
ปริสา โน อุกกาจิตวินีตา.
ภิกษุทั้งหลาย ! เหล่านี้แลบริษัท ๒ จำพวกนั้น ภิกษุทั้งหลาย ! บริษัท
ที่เลิศ ในบรรดาบริษัททั้งสองพวกนั้นคือ บริษัทปฏิปุจฉาวินีตา ปริสา โน อุกกา
จิตวินีตา (บริษัทที่อาศัยการสอบสวนทบทวนกันเอาเองเป็นเครื่องนำไป:ไม่อาศัย
ความเชื่อจากบุคคลภายนอกเป็นเครื่องนำไป) แล.
ทุก. อํ. ๒๐ / ๙๑ / ๒๙๒
อริยสัจจากพระโอษฐ์ ภาคต้น น. ๕๐๕
๖. ทรงห้ามบัญญัติเพิ่มหรือตัดทอนสิ่งที่บัญญัติไว้
ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุทั้งหลายจักไม่บัญญัติสิ่งที่ไม่เคยบัญญัติ จักไม่เพิก
ถอนสิ่งที่บัญญัติไว้แล้ว, จักสมาทานศึกษาในสิกขาบทที่บัญญัติไว้แล้ว อย่าง
เคร่งครัด อยู่เพียงใด, ความเจริญก็เป็นสิ่งที่ภิกษุทั้งหลายหวังได้ ไม่มีความ
เสื่อมเลย อยู่เพียงนั้น.
มหาปรินิพพานสูตร มหา. ที. ๑๐ / ๘๙ / ๖๙
พุทธประวัติจากพระโอษฐ์ น. ๔๖๕
ม. ม. ๑๓ / ๔๒๗ / ๔๖๓.
ฟังที่ท่านตอบเรื่องเหตผล ที่ควรยึด 227ข้อ ก็ไม่ปรากฎที่มาชัดเจนว่ามีที่มาจากไหน คงพิจารณาเพียงภาพกว้าง ประนีประนอม กันเหนียวไว้ก่อน ไม่กล้าฟันธง ส่วนประเด็นใครแปลถูก แปลผิด และหลักการแปลพุทธวจนที่ควรยึด ระหว่างหลักไวยากรณ์ กับหลักพุทธวจน คงต้องถกกันต่อไปครับ
พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติข้อห้ามโดยตรงจากเหตุต้นบัญญัติจำนวน150สิกขาบท ส่วนที่เกินกว่าอีก77ข้อนั้นเป็นกติกามารยาทอันดีงามทั่วไปที่จำเป็นต้องมีเพื่อความเป็นระเบียบ(มารยาทผู้ดี..ที่ใช้ปฎิบัติระหว่างพระด้วยกันและเมื่อต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับญาติโยม) ด้วยเหตุที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสกับภิกษุต้นปัญหาว่าสิ่งนี้ภิกษุไม่ควรทำแต่ไม่ได้ทรงบัญญัติขึ้นเป็นสิกขาบทโดยตรงแต่เป็นที่รู้กันว่าสมณะในพระพุทธศาสนาไม่สมควรทำ(ศึกษาได้จากพระสูตรบาลี) เมื่อในหลวงรัชกาลที่4ทรงฟื้นฟูพุทธบัญญัติที่ให้พระสงฆ์ประชุมกันทุกกึ่งเดือนเพื่อฟังปาฏิโมกข์ทรงหาหลักฐานได้ว่าในอดีตมีการสาธยายพระวินัยที่มาในปาฏิโมกข์กันเฉพาะพื้นฐานเพียงเท่านี้.
พระไตรปิฏกเป็นคัมภีร์อัศจรรย์ บูรพาจารย์ท่านช่วยกันเก็บรักษามาอย่างไร จึงเหลือตกทอดมาถึงพวกเราทุกวันนี้อย่างที่เป็นที่เห็นอยู่นี้ได้ แต่ละเล่มเป็นหนังสือเล่มหนามาก ๆ ถึง 45 เล่ม...!!!
เชื่อขนมกินได้เลยว่าชาวพุทธไทย(รวมทั้งตัวผมด้วย) น้อยคนจะอ่านพระไตรปิฎกจบ(เอาที่แปลเป็นไทยแล้วนี่แหละ)
หลายคนไม่รู้จักพระไตรปิฎกเลยด้วยซ้ำ....!!!
แล้วเราจะมาพูดกันทำไมว่า อะไรเป็นพุทธวจนะหรือไม่เป็น...!!!
พระที่พูดที่สอนคำสอนของพระพุทธเจ้า ก็เก็บเอาสาระจากพระไตรปิฎกนั้นแหละ เลือกหยิบเอามาสอนให้ผู้คนประพฤติปฏิบัติไปสู่ความพ้นทุกข์ ส่วนเหลือที่ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ อะไรที่สอนที่ปฏิบัติกันมา แล้วมันทำให้การประพฤติปฏิบัติแน่นแฟ้น เข้าใกล้พระรัตนตรัยยิ่งขึ้น ก็สอนกันต่อไปเถอะ
อย่าไปดูถูกดูหมิ่นแบบไม่ให้ความสำคัญ อย่าพูดกระโตกกระตากแบบ "เอาดีใส่ตัว เอาชั่วใส่คนอื่น" ว่าอะไรเป็นพุทธวจะนะ อะไรไม่ใช่ ฉันจะตัดมันออกเสีย...!!!
อย่าพูดหรือกระทำให้ผู้คนรู้สึกกับพระไตรปิฎกไปในทางไม่ดี หรือไม่ให้ความสำคัญกับพระไตรปิฎก จนรู้สึกว่าสิ่งที่บันทึกอยู่ในพระไตรปิฎกเชื่อถือไม่ได้...!!!
ไม่มีพระไตรปิฏกให้ศึกษา ท่านรู้ขึ้นมาเองได้ไหมล่ะ ว่าพระพุทธเจ้าตรัสสอนอะไรไว้ แล้วอะไรล่ะคือพระพุทธวจนะ....???
พูดหรือทำอะไร ก็ให้นึกถึงความพยายามอุตสาหะของบูรพาจารย์ ที่ช่วยกันเก็บรักษาพระไตรปิฎกให้ตกทอดมาถึงพวกเราปัจจุบันด้วยความลำบากยากเย็นของท่านเหล่านั้นมั่ง
ถ้าบูรพาจารย์ทั้งหลายไม่ช่วยกันรักษาพระไตรปิฎกเอาไว้....พระไตรปิฎกก็ไม่มีมาถึงพวกเรา
ไม่มีพระไตรปิฎก ก็ไม่มีหรอกพระพุทธวจนะ...ไม่มีใครรู้ได้หรอกว่าพระพุทธเจ้าตรัสสอนไว้อย่างไร ไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าเคยมีพระพุทธองค์กำเนิดขึ้นมาในโลกนี้....!!!
🙏🙏🙏
๙.ท่านพูดว่า “คำพูดของอาตมา อาจมีผิดบ้างและคงจะมีบ่อย อาตมาจึงให้โยมเข้าไปฟังพุทธวจนะ ไง”
ตลกดี!!!คำพูดของท่าน!!!ก็ท่านไปเชิญชวนให้โยมเขามาฟังพุทธวจนะจากท่าน แล้วท่าน จะไล่ให้เขาไปฟังที่ไหนอีกล่ะ!!!ก็คนอี่นๆเขาไม่รู้พุทธวจนะเท่าท่านเลยนี่!!!แล้วที่ท่านบรรยายผิดไปจากพุทธวจนะโยมเขาจะรู้ไหม ล่ะ!!!ว่าท่านบรรยายผิด!!!เพราะท่านไม่เคยบอกเขาเลยว่าตอนนี้อาตมาบรรยายผิดไปจากพุทธวจนะ นะ แล้วเวลาบรรยายท่านพูดกี่ครั้ง ว่า นี้เป็นความเห็นของอาตมานะ ท่านพูดกี่ครั้ง พูดถึง ๑ เปอร์เซ็นต์หรือเปล่าในเวลาท่านบรรยาย!!!ผมก็เห็นแต่ท่านอ้างว่าเอามาจากพุทธวจนะๆๆๆๆทั้งนั้นแหละ!!!ทั้งๆที่ไม่ใช่พุทธวจนะ มันมีมากมายเหลือเกิน ที่ท่านโมเมว่าเป็นพุทธวจนะ!!!
ก็เอาคำที่ท่านสอนไปเปรียบเทียบกับพระไตรปิฎกสิ อันไหนตรงกันก็ใช้อันไหนไม่ตรงก็ทิ้ง
@@user-io2sj8tf6j พี่คึกแกบอกสัตตานังคือผู้ยึดติดพี่คึกไปได้มาจากไหน กรรมเกิดดับตลอดออกจากปากพี่คึกเลย
อย่าแปลกใจเลยครับ ขนาดลูกศิษย์พระบิดายังมีมากเลย ปัญญาของคนต่างกันมากครับเปรียบบัว4เหล่า แต่การที่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตํโต) ท่านมาชี้แจงก็เพราะเกิดโจทย์อธิกรณ์แล้ว ก็ต้องชี้แจงเพื่อดึงสติเหล่าผู้ที่จะพอจะคิดได้ตัดสินใจได้ครับ ส่วนผู้ที่หนักแน่นในธรรมอยู่แล้วก็ไม่ได้สั่นคลอนศรัทธา ผมฟังเทศน์ลูกศิษย์หลวงปู่มั่นท่านยังเทศน์ศีล227ข้อเลยไม่เคยได้ยินกล่าวว่า150ข้อ อย่างพระอาจารย์สิงทอง ธัมมวโร ผมชอบท่านเทศมากๆมีเทปบันทึกท่านเทศน์มากผมมีบุญมากจริงๆที่ได้ฟัง รวมทั้งหลวงตามหาบัว หลวงปู่เปลี่ยน ปัญญาปทีโป หลวงปู่ไม อินทสิริ ฯลฯ ส่วนมหานิกายผมก็ฟังหลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตํโต) ท่านเจ้าคุณโชดก ฯลฯ ครับ พอประดับความรู้เพราะผมไม่ชอบฟังเพลงสักเท่าไร
แล้วถ้าไม่จริงหรือผิดตรงไหน..มาช่วยชี้แจง...มาช่วยกันทำ..มาช่วยกันรักษาคำพระพุทธเจ้าจริงๆ...ไม่ต้องอาจารย์โน้นอาจารย์นี้หรอกครับ...เอาอาจารย์พระพุทธเจ้าเราองค์เดียว..มีความรู้ก็มาช่วยกันสิ..ไม่ใช่เอาแต่บ่นอยู่ในวัด..เอาทิฐิเป็นที่ตั้ง..มาช่วยกันสิ..ทุกๆคนจะได้ประโยชน์..ข่วยกัน..เป็นพระฝึกจิตมาน่าจะเข้าใจส่วนนี้นะ
ในความเห็นส่วนตัวนะครับ ผมว่าพระอาจารย์คึกฤทธิ์สอนดีตรงที่บอกว่า พุทธวจน คือคำของพระพุทธเจ้าเท่านั้น อันนี้ดีครับ แต่ท่านชอบว่าให้กลุ่มอื่นพวกอื่นที่ไม่เชื่อตามแบบท่านว่าผิด ไม่ตรงหมดเลย ใครที่ตีความพระไตรปิฏกไม่ตรงกับท่าน ท่านบอกผิดทุกคน ไม่ใช่คนทุกคนที่อยากหลุดพ้นในชาตินี้นะครับ พวกที่เขานับถือผี นับถือเทพโน้นนี่นั่น เหล่านั้นคือกรรมคือผลของการกระทำที่เขาทำมา คือสิ่งที่เขาเชื่อ เขารู้ครับว่าทำแบบนี้แล้วจะไม่ตรงนิพพาน แล้วคนเหล่านี้มีใครเขาบอกท่านหรือครับว่าเขาอยากไปนิพพาน นิพพานไม่นิพพานหลุดพ้นไม่หลุดพ้นมันเป็นเรื่องส่วนบุคคลนะครับผมว่า แล้วคนเหล่านั้นเขาก็เป็นคนดีในสังคมเหมือนกันก็ดีแล้ว ท่านมุ่งแต่ตำหนิคนอื่นแบบอื่นเหลือเกิน
ก็เห็นด้วยนะครับตรงที่ว่า
สอนตรง. และที่ว่าอาจาร
คึกฤทธิ์ พูดว่าท่านอื่นไม่ดี
ไม่ถูก ซึ่งถ้าเป็นพระอรหันต์
ท่านคงไม่กล่าวว่าท่านอื่น
หรือตำหนิ หรือการพูดบางครั้งมันแรง
ไปสำหรับภิกษุที่เป็นหลวงพ่อทั้งหลาย ผมก็ไม่ยึดหลวงพ่ออะไร
แต่ศัทธา พุทธเจ้า
ถ้พวกถือผี ปลูกเสกเลขยันต์ สักยันต์ ไม่ใช่พวกผ้าเหลืองหัวโล้น ก็ไม่เกี่ยวกับพุทธศาสนา แต่บังเอิญพวกโล้นผ้าเหลืองมาแอบอ้างว่าเป็นพุทธศาสนา ท่านพระอาจารย์ท่านถึงต้องเอ่ยถึง จริงหรือไม่
Theera Pong คุณเข้าใจอะไรผิดหรือป่าวค่ะ คือท่านอะธิบายว่า สิ่งที่ชาวบ้านถึอผีห้อยพระเคื่องทำปลุกเสขเลขยันเนีย ท่านแค่ให้ออกว่านี้ไม่ใช่พุทนะเพราะพุทธเจ้าไม่เคยสอนในศาสนาพุทไม่มีค่ะ ท่านไม่ได้บอกว่าไม่ดี ท่านก็บอกว่ามันดีนะแต่มันไม่หลุดพ้น ท่านแค่บอกชาวพุทว่าในศาสนาไม่มีแบบนี้นะ ส่วนเขาจะเชื่อหรือไม่มันก็แล้วเขา
ท่านแค่เอาคำพระพุทธเจ้ามาสอนมาชี้แนะส่วนใครอยากหลุดพ้นไม่อยากหลุดพ้นอยากนิพานไม่อยากนิพานแล้วแต่บุคคลถือว่าสอนบอกแล้วแค่นั้นเหมือนครูสอนนักเรียนอยากให้มีความรู้อย่าเป็นโจนนะโตขึ้นพอโตแล้วยังกลายเป็นเหี้ยเลยคิดไรมาก
นักปราชญ์ ผู้รู้ท่านจะชี้แจ้งสาระ ถกปัญหากันด้วยปัญญา เพื่อหาคำตอบ ท่านไม่ได้ทะเลาะกัน หรือแย้งกันให้เกิดปัญหา แต่ชี้แจงให้เกิดปัญญา
น้อยนักที่เจอพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ.....ถือว่าเป็นบุญที่ได้ยินได้ฟังคำพุทธวจน ทำให้เราไม่หลงผิดกับคำที่แต่งใหม่
คำเเต่งใหม่คืออะไรครับ
sunisa patcharaviwat เห็นด้วยกับคุณค่ะ
sunisa patcharaviwat คมวสมวสวมสวมสมสวมสวมสวมสวมสมวสวมสวมสมวสมวสมสวสสสวสสสตชข ส. งว"ะเคตตจ
มั่นใจได้ไงว่า เป็นพุทธวจนจริงๆ พูดเหมือนพระที่นำมาบอกเป็นพุทธเจ้าเองงั้นแหละถึงได้รู้ว่าอันไหนคือพุทธวจนแท้
จริงปลอมใครยืนยันได้...ความจำที่รู้มาท่านคึก...หายสงสัยหรือยัง..อย่าเชื่อ10อย่างก็มี.....ฉันเห็นผิดหรือถูกหรือไม่ก็คิดเอา....ท่านคึกยังแค่รู้แบบจำมา..ยังสงสัยอยู่หลายอย่าง....ท่านหลงไปรู้จนฉันยอมรับว่าพูดตามธรรมไม่ได้...รู้มวยแต่ไม่เป็นมวย
อะไรก็ได้ ให้เป็นของพระพุทธเจ้า ครับ
จะเป็น หนึ่งเดียว ครับ
อย่าคิดเอาเอง
สาธุ ขออนุญาติครับ ศีล 227 ข้อ
หากอยากรู้ให้เอาพระไตรปิฎก
หลายชุดมาดูพร้อมกัน จะทราบ
ครับ 150 นั้นสำหรับครูบาอาจารย์
ที่ท่านถึงโมกขธรรม โสดาปัตติผล
อนาคามี เหตุที่เป็นอย่างนั้นเพราะหลาย
ครั้งท่านมิได้บิณฑบาต หรืองดเว้นยาม
อาพาธ เพราะแห่งโทษนั้นๆ แต่พ่อแม่
ครูอาจารย์ท่านก็มิได้ใช้ พร่ำเพรื่อ
เพราะรู้ธรรมอันดี เพื่อรูปแบบอันแก่
ลูกศิษย์ ผมเคยพิจารณาธรรมแห่งทุกกฎ เมื่อครั้งเคยบวชอยู่ แม้การนุ่งห่มจีวร
ไม่ถูกต้อง ยังทำให้จีวรเศร้าหมอง มีจุด
ด่างดำ และทำให้การปฏิบัตินั้นช้าลง
ลงมาก ครูอาจารย์จึงให้เปลี่ยนเป็นห่ม
แบบดอง สายป่าท่านถูกระเบียบดี
ผมอาจมองอีกมิติหนึ่งก็ได้นะครับ
หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านได้กล่าวไว้
หน้าฟังมาก ท่านเคยไปอีกมิติหนึ่ง
แล้วผู้คนที่เห็นผ้ากาสาวะพัดงดงาม
ดังทองมีรัศมีหาที่เปรียบมิได้ สาธุ สาธุ สาธุ หากข้าเจ้ากล่าวสิ่งใดไม่ถูกต้อง
ประการใดขอครูอาจารย์ผู้รู้จงอดโทษ
แก่ข้าพเจ้าด้วย สาธุ สาธุ สาธุ
ใครพูดผิดพูดถูกต้องไปดูหลักฐานในประไตรปิฏก ไม่ไช่ว่ากันเอง ต้องเอาพระพุทธเจ้าเป็นหลัก
ปัญหา สัมปนนปาติโมกขา(ปาติโมกข์) ในพระไตรปิฏกแต่ละสำนัก ว่าอย่างไรกันบ้าง
1 พระไตรปิฏกฉบับ มหามกุฏ 150 ข้อ
2 พระไตรปิฏกฉบับ มหาจุฬา 150 ข้อ
3 พระไตรปิฏกฉบับหลวง 150 ข้อ
4 พระไตรปิฏกฉบับมหาเถระ 150 ข้อ
5 พระไตรปิฏกฉบับสยามรัฐ (ฉบับบาลี) 150 ข้อ
6 พระไตรปิฏกฉบับ กรมพระยาวชิรญาณวโรรส(พระสังฆราช องค์ที่ 10) 150 ข้อ
สรุปว่า ปาติโมกข์ที่ต้องสวดมี 150 ข้อ และหากตำราไหนมี 227 ข้อ ก็ต้องสอบสวนว่ามาอย่างไร ใครไปแต่งเติมพระไตรปิฏก ทำให้ผิดไปจากที่พระศาสดาบัญญัติ...และความจริงในเรื่องนี้ก็คือว่าศีลของพระมีทั้งหมด 2400 ข้อ ไม่ไช่แค่ 227 หรือ 150 ข้อ เพียงแต่นำมาสวด(ทบทวน)เพียง150 ข้อ
จริงๆจะตัดไม่ตัดนั้นก็ทำได้ครับ เพียงแต่ถ้าตัด จะไม่ถือเป็นพระพุทธศาสนาสายเถรวาทที่ถือคำดั้งเดิมของพระพุทธเจ้าที่เป็นคำบาลี ฉะนั้นการตัดสิกขาบทก็กระทำแบบมหายานครับ จะไม่อยู่ในเถรวาท
ไห้ดูทีพุทธจนครับ
เกิน ก็เกิน 2400 นี่คือศิล พระอาจารย์คึกฤทธ์คิดถูกแล้ว ผมเองก็สงสัยเหมือนกัน ทำไมพระถือศิล 227 ทั้งที่มีมากกว่านั้น แต่การสวด ให้สวดไม่ต่ำกว่า 150 ข้อตามหลักฐาน ที่ไหนก็มี หรือสวดมากกว่านั้นก็ได้ ท่านจะสวด 2400 ก็ได้ ไม่ผิดเลย แต่ท่านต้องถือ2400กว่าข้อ ฟังและศึกษาให้มากกว่านั้นนะครับ อย่าพึ่งไปด่าพระ ผมไม่เคยรู้จักพระอาจารย์คึกฤทธ์ แต่ผมเท่าที่ฟัง ถูกต้องทั้งหมด และพระสงไม่ได้ถือ227 แต่ถือมากกว่านั้น ทำไมไม่ถามว่า 2400 หายไปไหน แต่มาเจาะจงแค่150 ทั้งที่ก็มีอยู่ในพระไตยปิฎก ทุกเล่มอยู่แล้ว ทำไมไม่ถามและสงสัย 227 ข้อ ว่ามาจากไหน
สวดทำไม2400ข้อ แสดงว่ายังไม่รู้จักคำว่าศิลอุโบสถ 227
ผมได้อ่านคำชัเแจ้งของสำนักวัดนาป่าพงว่า เขาสวดปาฏิโมกข์เพียง 150 ข้อ
แต่ศีลที่ท่านรักษาจริง ๆ ทั้งหมดนั้น 2453 ข้อ
แต่ประเด็นที่ว่าตัดแล้วดีหรือไม่ดีอย่างไรนี้น่าสนใจ จะทำให้เงื่อนไขของเวลาไม่ต้องพูดถึง
มาคธี หรือ ภาษามคธ เป็นนิรุตติภาษา พรหมภาษา อริยะภาษา มีแต่เอกวจนะ และ พหุวจนะ แต่ไม่มี "ทวิวจนะ"ให้ตีความแล้วตีความเล่า
เมื่อสมณะถ่อยไม่รู้ไวยกรณ์บาลี ย่อมเข้าไม่ถึงอรรถ ไม่ถึงธรรม แุถมยังปรามาส มจร. ว่าสอนเดียรถีวิชา
ขอน้อมกราบขอบพระคุณที่เทรงมีเมมตาอธิบายให้ความรู้ ข้อคิดเห็นให้ถูกต้องมากขึ้นขอรับ
๔.ท่านพูดว่า ศีลปาติโมกข์จะสวดหรือไม่สวดพระพุทธเจ้าไม่ได้ ซีเรียส ในเรื่องนี้!!!
ทำไมท่านคะนองปากอย่างนั้นล่ะ!!!นิสัยท่านนี่ชอบไปคิดแทนพระพุทธเจ้าเสียจริงๆ(หลายเรื่องที่ผมเคยยกตัวอย่างไปแล้วในฉบับก่อน) ขนาดพระอัครสาวกท่านยังไม่กล้าคิดแทนพระพุทธเจ้าเลย!!!แต่ตัวท่านทำไมกล้า??ท่านเป็นใคร??เป็นพระพุทธเจ้าเองหรือ?? (ขอโทษที่ผมใช้คำแรงไป) ผมจะยกคำของพระพุทธเจ้ามาให้ท่านดูนะว่า การสวดหรือไม่สวดปาติโมกข์ พระองค์ทรงมีพระดำริอย่างไร??จะตรงกับที่ตัวท่านไปคิดแทนพระองค์ ไหม!!!
เรื่องพระมหากัปปินเถระดำริจะไม่ทำอุโบสถ
[๑๕๓] ก็โดยสมัยนั้นแล ท่านพระมหากัปปินะพักอยู่ ณ มัททกุจ-
ฉิมฤคทายวัน เขตพระนครราชคฤห์ คราวหนึ่ง ท่านไปในที่สงัดหลีกเร้นอยู่
ได้มีความปริวิตกแห่งจิตเกิดขึ้นอย่างนี้ว่า เราควรไปทำอุโบสถ หรือไม่ควร
ไป ควรไปทำสังฆกรรม หรือไม่ควรไป โดยที่แท้ เราเป็นผู้หมดจดแล้ว
ด้วยความหมดจดอย่างยิ่ง ที่นั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบความปริวิตก
แห่งจิตของท่านพระมหากัปปินะด้วยพระทัยของพระองค์ แล้วได้ทรงหายพระ-
องค์ไปในคิชฌกูฏบรรพมาปรากฏอยู่ตรงหน้าท่านพระมหากัปปินะ ณ มัททกุจ-
ฉิมฤคทายวัน เปรียบเหมือนบุรุษมีกำลังเหยียดแขนที่คู้ หรือคู้แขนที่เหยียด
ฉะนั้น แล้วพระองค์ประทับนั่งเหนือพุทธอาสนะที่เขาจัดถวาย ฝ่ายท่านพระ
มหากัปปินะถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง.
พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงได้ตรัสคำนี้กะท่านพระมหากัปปินะผู้นั่ง ณ ที่ควร
ส่วนข้างหนึ่งว่า ดูก่อนกัปปินะ เธอไปในที่สงัดหลีกเร้นอยู่ ได้มีความปริวิตก
แห่งจิตเกิดขึ้นอย่างนี้ว่า เราควรไปทำอุโบสถ หรือไม่ควรไป ควรไปทำ
สังฆกรรม หรือไม่ควรไป โดยที่แท้ เราเป็นผู้หมดจดแล้วด้วยความหมดจด
อย่างยิ่ง ดังนี้มิใช่หรือ.
ท่านพระมหากัปปินะทูลรับว่า เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า.
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนพราหมณ์ทั้งหลาย ถ้าพวกเธอไม่
สักการะ ไม่เคารพ ไม่นับถือ ไม่บูชา ซึ่งอุโบสถ เมื่อเป็นเช่นนี้ ใครเล่าจัก
สักการะ เคารพ นับถือ บูชา ซึ่งอุโบสถ ดูก่อนพราหมณ์ เธอจงไปทำ
อุโบสถ จะไม่ไปไม่ได้ จงไปทำสังฆกรรม จะไม่ไปไม่ได้ ท่านพระมหากัปปินะรับสนองพระพุทธพจน์ว่า อย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า.
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงชี้แจงให้ท่านพระมหากัปปินะเห็น-
แจ้ง สมาทาน อาจหาญ ร่าเริงด้วยธรรมิกถา แล้วได้ทรงหายพระองค์ไปในที่
ตรงหน้าท่านพระมหากัปปินะ ณ มัททกุจฉิมฤคทายวัน มาปรากฏ ณ คิชฌกูฏ-
บรรพต โดยรวดเร็ว เปรียบเหมือนบุรุษมีกำลัง เหยียดแขนที่คู้หรือคู้แขนที่
เหยียดฉะนั้น. (ก๊อบปี้จากพระวินัยปิฎก มหาวรรค ภาค๑)
......ท่านเห็นหรือยังล่ะ!!!ว่าการสวดปาติโมกข์มีความสำคัญแค่ไหน!!! ขนาดพระอรหันต์หมดกิเลสแล้วพระองค์ยังสั่งบังคับให้ไปสวดหรือไปฟังซึ่งปาติโมกข์!!!พระองค์คิดเหมือนอย่างที่ตัวท่านไปคิดแทนพระองค์หรือเปล่า??กรุณาสำเหนียกตัวเองไว้บ้างเถอะครับ!!!
.....................................................................
ถ้าพระอาจารย์คึกฤทธิ์ไม่เอาเรื่องศิลมาพูดชาวพุทธทั้งหลายคงไม่ตื่นตัวขอขอบคุณพระอาจารย์ฤทธิ์ที่.เปิดธรรมที่ถูกปิดด้วย.พุทธวจน.
เหรอ
๑๐.ท่าน พูดว่าตอนนี้ พวกเรากำลังเป็น อาจริยวาท โดยไม่รู้ตัว เพราะไปเชื่อคำของ อรรถกถาจารย์!!!
.....ผมว่าการเป็นอาจริยวาท แต่ได้คล้อยตามพุทธวจนะ ก็ยังดีกว่า ปากอ้างพุทธวจนะแต่ไม่เป็นพุทธวจนะจริง!!!ทำไมผมจึงว่าอย่างนั้น??ปฏิบัติถูกโดยไม่รู้ตัว กับ ปฏิบัติผิดโดยไม่รู้ตัว!!ท่านว่าอย่างไหนจะดีกว่ากัน?? อาจริยวาท ท่านพาปฏิบัติตามพุทธวจนะ แต่ตัวท่านพาปฏิบัตินอกพุทธวจนะ แต่เข้าใจว่าเป็นพุทธวจนะ อย่างไหนจะดีกว่ากัน(หมายถึงตอนที่ท่านอธิบายเสริม และจำมาผิด)!!!อาจริยวาทไม่เคยกล่าวสิ่งที่ไม่เที่ยง ว่าเที่ยง ไม่เคยกล่าวสิ่งที่เป็นอาบัติ ว่าไม่เป็นอาบัติ ไม่เคยกล่าวสิ่งที่เป็นพุทธวจนะ ว่าไม่ใช่พุทธวจนะ!!!แต่ตัวท่านเคยพูดไว้ และท่านก็ไม่รู้ตัวด้วยว่าพูดผิด แต่หากเข้าใจว่าพูดถูกเสียอีก!!!ตอนไหนบ้างล่ะ!!!ก็ในจดหมายแต่ละฉบับที่ผมส่งไปให้ท่านนั่นแหละ มีกี่ตอนล่ะที่ผมยกหลักฐานมาอ้าง ว่าท่านพูดผิดพุทธวจนะ!!!ผมจะยกมาอ้างที่นี่สัก ๓ เรื่อง เช่น ตอนท่านพูดกับไตรภพ ทางทีวี.... ท่านพูดว่า จะเกิดการแยกตัวระหว่างสิ่งที่เราสังเกต กับ ผู้สังเกต สิ่งที่เราสังเกต จะเกิดดับอยู่ตลอด แต่ ผู้สังเกตไม่ได้เกิดดับไปด้วย!!!คำว่าผู้สังเกตไม่ได้เกิดดับไปด้วย!!! นี้แหละ ชื่อว่า กล่าวสิ่งที่ไม่เที่ยง ว่าเที่ยง !!! ท่านพูดว่า เสขิยวัตรไม่ได้ปรับอาบัติไว้!!! นี้ชื่อว่า กล่าวสิ่งที่เป็นอาบัติ ว่าไม่เป็นอาบัติ!!! (ดูหลักฐานที่ผมยกมา ในข้อ๑)..ท่านพูดว่า..สิกขาบทวิภังค์ไม่ใช่พุทธวจนะ!!! นี้ชื่อว่า กล่าวสิ่งที่เป็นพุทธวจนะ ว่าไม่ใช่พุทธวจนะ!!! (ดูหลักฐานที่ผมยกมา ในข้อ๒)..
....ผมเคยพูดไว้แล้วในฉบับก่อน ว่าท่านรู้ อรรถกถาไม่จริง!!!ท่านเคยพูดไว้ไม่ใช่หรือว่า พระในสมัยก่อนที่ท่านทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกา เป็นพหูสูต สามารถทำความยากให้ง่าย ทำความลึกให้ตื้น เวลาอธิบายพุทธพจน์ ท่านก็จะเอาพุทธพจน์นั่นแหละมาอธิบายพุทธพจน์ไม่ได้เอาธรรมอื่นที่ขัดกับพุทธพจน์มาอธิบายขยายความเลย!!!?ท่านพูดอย่างนี้ไม่ใช่หรือ??? พระอรรถกถาจารย์ ก็เหมือนกันนั่นแหละ ท่านล้วนแต่เป็นผู้ทรงคุณธรรมเปี่ยมไปด้วยศีล สมาธิ ปัญญา และทั้งยังทรงไว้ซึ่งพระปริยัติสัทธรรมคือพระไตรปิฎก ทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกา เป็นพหูสูต สามารถทำความยากให้ง่าย ทำความลึกให้ตื้น ในคำสอนของพระศาสดาได้!!!คุณธรรมและความรู้ในธรรมวินัยอันน้อยนิดของตัวท่านเทียบกันไม่ได้เลยกับพระอรรถกถาจารย์เหล่านั้น!!! ถ้าหากแม้จะมีการทำสังคายนาพระธรรมวินัยใหม่ ผมก็เชื่อว่าชาวพุทธทั่วโลกจะต้อง คงอรรถกถาไว้เหมือนเดิม ท่านคงไม่ตัดทิ้งแน่!!ใครเขาจะคิดอย่างท่านบ้างล่ะ!!! ว่าเชื่อคำของอรรถกถาจารย์แล้ว จะกลายเป็น อาจริยวาท!!!ท่านอ่านหนังสืออย่างไร??จึงไปเข้าใจว่า อรรถกถา พระพุทธโฆษะ แต่งขึ้นมาเมื่อปีพ.ศ.๙๐๐ ซึ่งความเป็นจริงสำหรับผู้ศึกษาประวัติศาสตร์ทางพระพุทธศาสนา จะเข้าใจตรงกันว่า..เมื่อสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช ทรงอุปถัมภ์การทำสังคายนา พระธรรมวินัยครั้งที่ ๓ ประมาณ พ.ศ.๒๓๐ แล้วทรงส่งพระมหินทเถระ พระโอรส ซึ่งบรรลุอรหันต์แล้ว เป็นหัวหน้า นำพระศาสนา คือพระไตรปิฎก พร้อมด้วยอรรถกถา ไปประดิษฐานยัง เกาะตามพปัณณิทวีป(ศรีลังกาในปัจจุบัน) ศรีลังกา ก็เจริญด้วยพระพุทธศาสนาตั้งแต่นั้นมา และต่อมา ชาวสิงหลได้ปริวรรต พระไตรปิฎก พร้อม อรรถกถา จากภาษาบาลี ให้เป็นภาษาสิงหลจนหมด อักษรบาลีเดิมที่บันทึกพระไตรปิฎก พร้อมอรรถกถา ไม่ได้ถูกสืบต่อจากชาวสิงหล จึงได้ค่อยๆเสื่อมหายไปในที่สุด!!!.. ส่วนทางอินเดีย เมื่อสิ้นสมัยของพระเจ้าอโศกมหาราชแล้ว ศาสนาก็เริ่มเสื่อมๆลงเรื่อยๆ จนมา ประมาณ พ.ศ.๙๐๐ ซึ่งเป็นยุค ของพระพุทธโฆษาจารย์ ซึ่งเป็นผู้ทรงคุณธรรม คงแก่เรียน มีความรู้ ความจำอันดีเลิศ (ความจำท่านคึกฤทธิ์น่าจะไม่ถึงเสี้ยวของท่าน) คณะสงฆ์ จึงได้มีมติให้ท่านไปนำพระพุทธศาสนาซึ่งเจริญรุ่งเรืองอยู่ในศรีลังกา กลับมาสู่ดินแดนพุทธภูมิ ท่านจึงได้เดินทางไปศรีลังกา ปริวรรต พระไตรปิฎก พร้อม อรรถกถา จากภาษา สิงหล ให้กลับเป็นภาษาบาลี อีกดังเดิม และส่วนหนึ่ง ก็เก็บไว้ที่ศรีลังกา อีกส่วนหนึ่ง นำกลับ ประเทศอินเดีย!!!พระไตรปิฎก พร้อมอรรถกถา ที่เป็นภาษาบาลี ก็เจริญรุ่งเรืองมาสู่ชาวโลกตั้งแต่นั้นมา จนถึงยุคปัจจุบัน(จนตัวท่านได้อ่านอยู่ในขณะนี้ ท่านสำนึกในบุญคุณของพระพุทธโฆษะบ้างหรือเปล่า ผมเห็นท่านมีแต่ ติเตียนๆ) นี้เป็นเพียงเรื่องย่อๆหากใครอยากทราบรายละเอียด กรุณาหาอ่านเอาเอง ในหนังสือประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา หรือ จาก คัมภีร์วิสุทธิมรรค หรือ จาก อรรถกถาพระวินัยปิฎก เล่มแรก!!!
ผมจะนำพยัญชนะจากหลายๆที่มาให้ท่านดูนะว่าว่า อรรถกถา พระพุทธโฆษะ แต่งขึ้นมา เมื่อปี พ.ศ.๙๐๐ จริง ตามที่ท่านเข้าใจหรือเปล่า!!!..(ก๊อบปี้จากอรรถกถา เล่มแรก ของพระวินัยปิฎก)
อารัมภกถา
* ข้าพเจ้าขอถวายนมัสการแด่พระผู้เป็น
ที่พึ่ง ผู้ประกอบด้วยพระมหากรุณา
พระองค์ผู้ทรงกระทำกรรมที่ทำได้ยากยิ่ง
ตลอดกาลซึ่งจะนับประมาณมิได้ แม้ด้วย
หลายโกฏิกัป ทรงถึงความยากลำบาก เพื่อ
ประโยชน์เกื้อกูลแก่สัตว์โลก. ข้าพเจ้าขอ
ถวายนมัสการแก่พระธรรมอันประเสริฐ อัน
ขจัดเสียซึ่งข่ายคือกิเลส มีอวิชชาเป็นต้น
ที่พระพุทธเจ้าทรงเสพอยู่เป็นนิตย์ ซึ่งสัตว-
โลก เมื่อไม่หยั่งรู้ต้องท่องเที่ยวไปสู่ภพน้อย
และภพใหญ่ ข้าพเจ้าขอถวายนมัสการด้วย
เศียรเกล้า ซึ่งพระอริยสงฆ์ ผู้ประกอบ
ด้วยคุณ มีศีล สมาธิ ปัญญา วิมุตติ และ
วิมุตติญาณทัสนะเป็นเค้ามูล เป็นเนื้อนาบุญ
ของเหล่าชนผู้มีความต้องการด้วยกุศล. ข้าพ
เจ้านมัสการอยู่ ซึ่งพระรัตนตรัยอันควร
นมัสการโดยส่วนเดียว ด้วยประการดังกล่าว
มานี้ ได้แล้วซึ่งกุศลผลบุญที่ไพบูลย์ หลั่งไหล
ไม่ขาดสายอันใด ด้วยอานุภาพแห่งกุศลผล
บุญนั้น ขอข้าพเจ้าจงเป็นผู้ปลอดอันตราย.
ข้าพเจ้าจักอาศัยอานุภาพของท่านบูรพาจารย์
พรรณนาพระวินัยให้ไม่ปะปนกัน ซึ่งเมื่อ
ทรงอยู่แล้ว ศาสนาของพระพุทธเจ้า ผู้มิได้
ทรงตั้งมั่นอยู่ ( ในส่วนสุดทั้งสอง ) แต่ทรง
ดำรงชอบด้วยดี ( ในมัชฌิมาปฏิปทา ) เป็น
อันประดิษฐานอยู่ได้. แท้ที่จริง พระวินัยนี้
ถึงท่านบูรพาจารย์ผู้องอาจ ซึ่งขจัดมลทิน
และอาสวะออกหมดแล้วด้วยน้ำคือญาณ มี
วิชชาและปฏิสัมภิทาบริสุทธิ์ ฉลาดในการ
สังวรรณนาพระสัทธรรม หาผู้เปรียบปาน
ในความเป็นผู้ขัดเกลาได้ไม่ง่าย เปรียบดัง
ธงชัยของวัดมหาวิหาร ได้สังวรรณนาไว้โดย
นัยอันวิจิตร คล้อยตามพระสัมพุทธเจ้าผู้
ประเสริฐ. กระนั้น เพราะสังวรรณนานี้
มิได้อำนวยประโยชน์ไร ๆ แก่ชาวภิกษุใน
เกาะอื่น เพราะท่านเรียบเรียงไว้ด้วยภาษา
ชาวเกาะสิงหล ฉะนั้น ข้าพเจ้าผู้รำลึกอยู่
ด้วยดีโดยชอบ ถึงคำเชิญของพระเถระนาม
ว่า พุทธสิริ จึงจักเริ่มด้วยดี ซึ่งการสังวรรณ-
นานี้ อันควรแก่นัยพระบาลี ณ บัดนี้. และ
เมื่อจะเริ่มด้วยดี ซึ่งสังวรรณนานั้น จักเอา
มหาอรรถกถา เป็นโครงของสังวรรณนานั้นไม่
ละข้อความอันควร แม้จากวินิจฉัย ซึ่ง
ท่านกล่าวไว้ใน อรรถกถามหาปัจจรี และ
อรรถกถา อันปรากฏด้วยดี โดยชื่อว่ากุรุนที
เป็นต้น กระทำเถรวาทไว้ในภายในแล้ว จึง
จักเริ่มต้นด้วยดีโดยชอบซึ่งสังวรรณนา ขอภิกษุ
ทั้งหลายปูนเถระ ปูนใหม่ และปานกลาง
ผู้มีจิตเลื่อมใสเคารพนับถือพระธรรมของ
พระตถาคตเจ้า ผู้มีดวงประทีปคือพระธรรม
จงตั้งใจฟังสังวรรณนานั้นของข้าพเจ้า โดยเคารพเถิด.
พระอรรถกถาจารย์ชาวสิงหล มิได้
ละมติ (อธิบาย) ของท่านพุทธบุตรทั้งหลาย
ผู้รู้ธรรมวินัย เหมือนอย่างที่พระพุทธเจ้า
ตรัสไว้ ได้แต่งอรรถกถาในปางก่อน. เพราะ
เหตุนั้นแล คำที่ท่านกล่าวไว้ในอรรถกถา
ทั้งหมดยกเว้นคำที่เขียนด้วยความพลั้งพลาด
เสีย ย่อมเป็นประมาณแห่งบัณฑิตทั้งหลาย
ผู้มีความเคารพในสิกขาในพระศาสนานี้. ก็
เพราะแม้วรรณนานี้ จะแสดงข้อความแห่ง
คำทั้งหลายที่มาในพระสุตตันตะให้เหมาะสม
แก่พระสูตร ละทิ้งภาษาอื่นจาก อรรถกถานั้น
เสียทีเดียว และย่นพลความพิสดาร ( คำ
ประพันธ์ที่พิสดาร ) ให้รัดกุมเข้า ก็จักไม่ให้
เหลือไว้ ซึ่งข้อวินิจฉัยทั้งปวง ไม่ข้ามลำดับ
พระบาลีที่เป็นแบบแผนอย่างใดอย่างหนึ่ง
เพราะฉะนั้น บัณฑิตควรตามศึกษาวรรณนา นี้โดยเอื้อเฟื้อแล.*
.นี้เป็นคำนอบน้อมของท่านพระพุทธโฆษะ ก่อนที่ท่านจะปริวรรตอักษร จาก ภาษาสิงหล กลับมาเป็นภาษาบาลีดังเดิม และจะสังเกตเห็นว่า ท่านจะกล่าวอ้าง อรรถกถา อยู่ตลอด อรรถกถาเดิม กล่าวไว้อย่างไร ท่านก็บอกว่าจะไม่ละมติ ของอรรถกถาเหล่านั้น ซึ่ง ชื่อของอรรถกถา ที่ท่านกล่าวอ้าง จะมี หลักๆอยู่ ๓ อรรถกถา คือ มหาอรรถกถา มหาปัจจารี และ กุรุนที ซึ่งในอรรถกถาพระวินัยปิฎก ๓ อรรถกถานี้ จะเห็นอยู่ทั่วๆไป พระพุทธโฆษะท่านจะกล่าวอ้างอิงอยู่เสมอ ว่า อรรถกถานี้ กล่าวอย่างนั้น อรรถกถานั้น กล่าวอย่างนี้ ท่านไม่ได้แต่งอรรถกถาขึ้นมาใหม่แต่อย่างใดเลย!!! ผมจะยกข้อความที่ท่านกล่าวอ้างอรรถกถาทั้ง ๓ นี้ มาให้ท่านได้เห็นพอเป็นตัวอย่าง!!! จากพระไตรปิฎก ฉบับมหามกุฏ ปกแข็งสีน้ำเงิน (ชุด๙๑เล่ม) เล่มที่๑หน้า๒๓ ตอนท่านเริ่มแปลอรรถกถา มีพยัญชนะว่า..
บรรดามาติกาเหล่านั้น คำว่า วุตฺตํ เยน ยทา ยสฺมา นี้ ท่านอาจารย์กล่าวหมายเอา คำมีอาทิ อย่างนี้ว่า..ฯลฯ เห็นไหม!!!เวลาท่านแปล อรรถกถา ท่านจะอ้างว่า ท่านอาจารย์ๆ อยู่เรื่อยๆ ท่านอาจารย์ที่ท่านอ้างถึง ก็คือ อรรถกถา ทั้ง ๓ นั้นเอง!!!
อีกแห่งหนึ่ง เช่น เล่มที่ ๓ หน้า ๖๓๓-๔-๕(อรรถกถาสังฆาทิเสสข้อที่๑๓)มีว่า...
แม้การทำเหมืองให้ตรงก็ดี การรดน้ำที่เป็นกัปปิยะก็ดี การทำห้องอาบน้ำแล้วอาบเองก็ดี และการเทน้ำล้างมือ ล้างเท้าและล้างหน้าลงในที่ปลูกต้นไม้นั้นก็ดี อย่างใด อย่างหนึ่ง สมควรอยู่. แต่ในมหาปัจจรี และในกุรุนที ท่านกล่าวว่า แม้จะปลูกเอง ในกัปปิยปฐพี ก็ควร....ฯลฯ..
หรืออีกแห่งหนึ่งมีว่า... เฉลยว่า คำนั้นท่านกล่าวแล้วใน มหาปัจจรีและกุรุนที, แต่ในมหาอรรถกถา มิได้กล่าวไว้. ถ้าแม้นท่านจะพึงฉงนไปว่า ถึงคำที่กล่าวแล้วใน อรรถกถานอกนี้ จะเป็นประมาณได้ก็จริง, แต่การรดน้ำที่เป็นกัปปิยะท่านได้กล่าวไว้ใน มหาอรรถกถา, การรดน้ำที่เป็นกัปปิยะนั้นเป็นอย่างไร ?แม้การรดน้ำที่เป็นกัปปิยะนั้น ก็ไม่ผิด...ฯลฯ..
หรือ อีกแห่งหนึ่ง ในเล่มที่ ๑๐(ปริวาร) หน้า ๓๒๓ (ตอนอรรถกถาขยายพระบาลี พระเถระที่สืบทอดพระวินัยปิฎกมา ชื่อพระเถระที่อยู่ในข้อ๓ ข้างบน)มีว่า...
ข้อว่า เยสํ วตฺตติ มีความว่า วินัยปิฎกและอรรถกถา ของพระมหาเถระเหล่าใด เป็นคุณแคล่วคล่องทั้งหมด. ข้อว่า เต ธาเรนฺติ มีความว่า พระมหาเถระเหล่านั้น ย่อมทรงไว้ซึ่งปฐมปาราชิกนั่นทั้งโดยบาลี ทั้งโดยอรรถกถา. จริงอยู่ เนื้อความแห่งปฐมปาราชิกนั่น อันบุคคลผู้ไม่รู้วินัยปิฎกทั้งหมด ไม่อาจทราบได้. ข้อว่า เกนาภฏํ มีความว่า ปฐมปาราชิกนี้ ใครนำมาด้วยอำนาจบาลี และด้วยอำนาจอรรถกถา ตลอดกาลจนทุกวันนี้ ? ข้อ ปรมฺปราภฏํ มีความว่า อันพระมหาเถระทั้งหลายนำมาด้วย สืบลำดับกัน.
เห็นหรือยังล่ะว่า อรรถกถา พระพุทธโฆษะท่านไม่ได้แต่งเอง!!!ท่านเพียงแต่ แปลจากจากภาษาสิงหลมาเป็นภาษาบาลีเท่านั้น!!!ท่านอ่านอย่างไร??จึงไปเข้าใจว่า พระพุทธโฆษะเป็นคนแต่งอรรถกถาขึ้นมา!!!แม้ในพระสูตรพระอภิธรรม พระพุทธโฆษะท่านก็จะอ้างอย่างนี้เหมือนกัน แต่ชื่อของอรรถกถาจะเปลี่ยนไป!!!และ อรรถกถาผู้ศึกษาพระธรรมวินัย อย่าง ถ่องแท้ ย่อมเข้าใจตรงกันว่า มีมาตั้งแต่ครั้งปฐมสังคายนาแล้ว!!!ถ้าท่านบอกว่าอรรถกถาแต่งขึ้นมาใหม่ ท่านจะรู้หรือว่า ตลอด๔๕ปี พระพุทธเจ้าจำพรรษาที่ไหนบ้าง!!!พระพุทธเจ้าแสดงคาถาธรรมบทแก่ใคร??หรือชาดกเรื่องนี้ พระองค์แสดงกับใคร??ที่เรารู้เรื่องเหล่านี้ก็เพราะพระเถระที่เป็นพระอรรถกถาจารย์ ท่านอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย!!!ท่านจึงรู้และบอกสอนสืบต่อกันมา!!!จนกลายเป็นลายลักษณ์อักษรจนถึงปัจจุบันนี้!!!หลักฐานที่ผมยกมาให้ท่านเห็นก็คงจะเพียงพอนะ!!!ท่านจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่ท่าน ผมไม่บังคับ!!!หน้าที่ของผมคือ ประกาศความจริง!!!คนมีบุญย่อมได้ของจริง!!!คนบุญน้อยย่อมได้ของปลอม!!!ผมเชื่อว่าความจริงย่อมทนต่อการพิสูจน์!!!ธรรมะย่อมชนะอธรรม!!!
พอก่อนนะฉบับนี้..เจอกันใหม่ฉบับหน้า
จาก..ธรรมทาส ภักดีธรรม
(ป.ภิกขุ)
.......................................................................................................................
ผมว่าท่าน ธรรมทาส ภักดีธรรม น่าจะมีการถกกับพระอาจารย์ คึกฤทธิ์ โสตถิผโล นะครับ การมาเขียนในนี้ผมมองว่าหาประโยชน์ได้น้อยนิดเท่านั้น ผมเป็นคนหนึ่งที่ศึกษาธรรมและใช้เหตุผลและหลักฐานในการพิจารณามากกว่าที่จะเชื่อแค่ที่ใครมาอ้างลอย ๆและผมก็อยากให้มีการถกกันอย่างเปิดเผยนะครับ น่าจะเกิดประโยชน์แก่ผู้ศึกษาธรรมในวงกว้างด้วย
ณ ตอนนี้ ผมเชื่อหลวงพ่อพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) มากที่สุด
อกหักดีกว่ารักไม่เป็น อกหักเช้าเย็นรักไม่เป็นจะดีกว่า ผมเชื่อพระพุทธเจ้ามากก่วาเชื่อพระทุกว้นนี้
@@user-fq4ls4fj6b แต่ท่านรู้ได้ไงใครเป็นพระพุธเจ้าเคียเห็นไหมละ
@@user-fq4ls4fj6b อยากทราบท่านฟังพุทธวจนโดยตรงที่ไม่ได้แปลจากที่ใด
ธันย์ธรณ์ คงบวรเกียรติ ผมฟังพอรู้เรื่องใม่ยึดติตพระองค่ใดทั่งนั่น.ผมยึดคำพระตถาคตในพระไตรปิฏก.มีหรือเปล่าเท่านั้น
ผมจำได้แน่นอน พอจ.คึกฤทธิ์ ท่านพิมพ์ไว้ทั้ง บาลี และ ภาษาไทย บาลีหน้าหนึ่ง ภาษาไทยหน้าหนึ่งครับ สามารถตรวจสอบไปได้พร้อมๆกันครับ ไม่ได้เอาคำแปลไทยมาอย่างเดียว พร้อมจะแก้ไขต่อไปอีกด้วยครับ ไปขอดูได้ที่ท่าน ข้อสงสัยทั้งหมดท่านชี้แจงไปแล้วนี่ครับ
ยึดหลักมหาปเทศและกาลามสูตรนั้นดีที่สุดครับ
+ปรีชา ปิยะรัตน์ ไม่ทราบว่าท่านคึกฤทธิ์นี่ประโยคไหนน้อบวชมากี่ปีรู้บาลีดีแค่ไหนน้อแล้วเกิดเมื่อ 2600 ปีก่อนหรอ
คนไม่รู้บาลีไม่มีสิทธิ์หรือครับ บาลีศึกษาได้ด้วยตนเองก็มีนะครับ มิได้ลึกลับอะไร ผู้ใส่ใจสนใจเรียนรู้ได้ครับ ทำไมจึงจำกัดแวดวงเช่นนั้นครับ จะผิดถูกอย่างไรก็ชี้แนะกันได้ผมคนสุพรรณก็นับถือพอจ.ปยุตกันทั้งนั้นแหละครับ
เก่งมากนะครับศึกษาบาลีด้วยตนเองนับถือๆ เพราะพระหลายๆรูปกว่าท่านจะเข้าใจกว่าจะสอบไล่ได้ เป็นสิบ ยี่สิบปี ท่านคึกฤทธิ์เก่งมากครับศึกษาด้วยตนเองทั้งยังตีความไตรปิฎกได้เก่งๆ
ผมคิดว่าท่านไม่ได้แปลเอง ทั้งหมดแปลอยู่ก่อนแล้ว ท่านคัดเอาแต่คำของพุทธองค์มาแยกไว้ต่างหากเท่านั้นครับ
ผู้ปฏิบัติย่อมรู้ได้เอง พระผู้มีพระภาคเจ้า ให้อิสระกับทุกคน ในการพิจารณา ไตร่ตรอง จะมานั่งเถียงกันทำไม ทำไมไม่ลงมือปฏิบัติ ตราบใดที่ยังมีผู้เดินตาม มรรค มี องค์ 8 โลกกะไม่ร้างจากพระอริยะ เอวัง เจริญธรรม
อย่าแปลกใจเลยครับ ขนาดลูกศิษย์พระบิดายังมีมากเลย ปัญญาของคนต่างกันมากครับเปรียบบัว4เหล่า แต่การที่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตํโต) ท่านมาชี้แจงก็เพราะเกิดโจทย์อธิกรณ์แล้ว ก็ต้องชี้แจงเพื่อดึงสติเหล่าผู้ที่จะพอจะคิดได้ตัดสินใจได้ครับ ส่วนผู้ที่หนักแน่นในธรรมอยู่แล้วก็ไม่ได้สั่นคลอนศรัทธา ผมฟังเทศน์ลูกศิษย์หลวงปู่มั่นท่านยังเทศน์ศีล227ข้อเลยไม่เคยได้ยินกล่าวว่า150ข้อ อย่างพระอาจารย์สิงทอง ธัมมวโร ผมชอบท่านเทศมากๆมีเทปบันทึกท่านเทศน์มากผมมีบุญมากจริงๆที่ได้ฟัง รวมทั้งหลวงตามหาบัว หลวงปู่เปลี่ยน ปัญญาปทีโป หลวงปู่ไม อินทสิริ ฯลฯ ส่วนมหานิกายผมก็ฟังหลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตํโต) ท่านเจ้าคุณโชดก ฯลฯ ครับ พอประดับความรู้เพราะผมไม่ชอบฟังเพลงสักเท่าไร
กราบนม้สการท่านเจ้าคุณอาจารย์ที่ให้ความรู้เรื่องคำว่าสาธิกังทำให้กระจ่างแล้ว
84000 ธรรมขันธ์ รวมลงแค่ 1คือ รักษาใจ ข้อเดียว หลวงปู่ฝั้น ท่านเคยสอนไว้ครับ สาธุ ไม่มีผิดหรอกครับ
เหรอครับ
ผมว่าพุทธศาสนิกชนควรอ่านพระไตรปิฎกอย่างแท้จริง
อย่ามัวแต่หลงเคารพเครื่องแบบกันอยู่เลย...
ความซื่อสัตย์ซื่อตรงต่อการปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนก็คือ "ควรปฏิบัติให้ตรง แต่ไม่จำเป็นต้องรื้อถอนสิ่งที่ตนเองเห็นไม่ตรงออกไปให้หมด" ดังเช่นมติของพระเถระที่ร่วมประชุมทำสังคายนาครั้งแรก มีพระมหากัสสปะเป็นประธาน เมื่อมีความเห็นไม่ตรงกัน ท่านจึงลงมติเป็นเอกฉันท์ไว้ว่า "จะไม่เพิกถอนสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้ และจะไม่เพิ่มเติมสิ่งที่พระพุทธองค์มิได้บัญญัติไว้" นั่นคือแนวทางของคณะสงฆ์นิกายเถรวาท อันมีศรีลังกา พม่า ไทย เป็นหลักอยู่ในสมัยปัจจุบัน
แม้แต่หลวงพ่อพุทธทาส ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้รจนาตำรา "พุทธประวัติจากพระโอษฐ์" และพระคึกฤทธิ์ได้นำมาเป็นคัมภีร์ศึกษาและสั่งสอนลูกศิษย์ภายในสำนัก หลวงพ่อพุทธทาสท่านเคยพูดว่า "มีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในพระไตรปิฎก" คือหมายถึงว่า เชื่อว่ามิใช่พระพุทธพจน์ แต่กระนั้นก็ตาม หลวงพ่อพุทธทาสก็มิเคยเพิกถอนสิ่งที่อยู่ในพระไตรปิฎกออกไป แม้กระทั่งปัจจุบัน พระสงฆ์ในสายสวนโมกขพลาราม ของหลวงพ่อพุทธทาส ก็ยังคงสวดพระปาติโมกข์จำนวน 227 ข้อ เท่ากับคณะสงฆ์ไทยทั่วไป
ในอีกสายหนึ่ง คือสายของหลวงพ่อชา สุภทฺโท วัดหนองป่าพง ซึ่งพระคึกฤทธิ์ได้อาศัยบวชเป็นครั้งแรก และมีความศรัทธาอย่างแรงกล้าในสายนี้ ถึงกับตั้งจิตอธิษฐานบวชไม่สึกตลอดชีวิต กระนั้นก็ตาม พระสงฆ์ในสายของวัดหนองป่าพงก็ยังคงสวดพระปาติโมกข์จำนวน 227 ข้อ เท่ากับพระสงฆ์ไทยทั่วไป ไม่เว้นแม้แต่สมัยที่หลวงพ่อชายังมีชีวิตอยู่
การกระทำของพระคึกฤทธิ์ ในฐานะเจ้าอาวาสวัดนาป่าพง จึงเท่ากับเป็นการประกาศ "อหังการณ์-มมังการณ์" ว่าตนเอง "เก่งกว่าครู" ไม่ว่าจะเป็นครูที่บวชให้ คือ หลวงพ่อชา หรือแม้แต่ครูทางตำรับตำราที่ชื่อว่า หลวงพ่อพุทธทาส ซึ่งเป็นการประหลาดเหลือเกินว่า ไม่ว่าใครในสมัยนี้ ถ้าคิดว่าตนเองเคร่งครัดในพระธรรมวินัยกว่าพระสงฆ์ไทยรูปอื่นๆ แล้วไซร้ ก็จะต้องใช้วิธีการ "อวดดี" ตัดโน่นตัดนี่ ทำวิปริตผิดประเวณีไปเสียทุกที่ น่าที่จะเป็นการช่วยผดุงพระศาสนาให้เจริญก้าวหน้า เพิ่มพูนศรัทธาสาธุชน ให้สนิทสนมกลมเกลียวเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันทั่วสังฆมณฑล กลับกลายเป็นการสร้างความร้าวฉานในสังฆมณฑล เกิดความรังเกียจระหว่างพระสงฆ์ขึ้น ถึงขั้นถูกขับไล่ออกจากคณะสงฆ์ดังที่เห็น นั่นเป็นเพราะอะไรหรือ ถ้าหากมิใช่ความอวดดื้อถือรั้น ดังคำกล่าวที่ว่า "เก่งอยู่คนเดียว-ดีคนเดียว" เมื่อลอยตัวนานไปจึงกลายเป็นน้ำล้นแก้ว ต้องถูกเททิ้งไป ไร้ค่า นับว่าน่าเสียดาย
@@thejewels6827 เป็นคำตอบที่ชัดเจนมาดครับผมคิดเช่นนี้แต่ก็รจนาออกมาได้ไม่ดีเท่านี้ เพราะสัญญาคิดอ่านไม่เหมือนกัน พระรูปนั้นหมิ่นเหม่ต่อการทำสังฆเพสเลยครับ คือบาปมากทั้งยังพาชักนำคนอื่นให้เข้าใจหลงผิดอย่างตน ท่านน่าจะทำกิจของตนให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทให้สมบูรณ์ก่อน แล้วค่อยมาสอนจะเป็นการเสริมบารมีอย่างถูกต้องถูกทาง แต่นี่ท่านพาคนหลงทางตามตนไป
ยังมีการอ้างต่อว่ามีเป็นพันพันข้อมันเป็นการแก้ตัวเพื่อรักษาหน้าคนหลงคนไม่รู้คนไม่ทันก็เชื่อเพราะมันฟังดูมีเหตุมีผล...227 เป็นหัวข้อหลักของศีลในข้อหลักมันมีข้อย่อยๆอีกมากมายรวมกันมันได้เป็นพันๆข้ออย่างว่าเช่นห้ามฆ่าสัตว์ก็มีลงมือเองใช้ผู้อื่นพูดให้เขาฆ่าตัวตายทำยาทำแท้งฯลฯแต่เขาไม่นับข้อย่อยกันหรอกครับก็สวดเฉพาะหัวข้อ...หากตัด150ก็เท่ากับว่าตัดข้อย่อยด้วยนี้เป็นการแก้ตัวแบบน้ำขุ่นๆเพื่อปกปิดการตีความพระสูตรผิดโดยไม่รู้รอบวินัยอย่าเชื่อเพียงเพราะเป็นอาจารย์ตน......