W domu powiedzieli mi, żebym sobie poszedł... Reportaż "Po drugie: Dach nad głową"

แชร์
ฝัง
  • เผยแพร่เมื่อ 31 ม.ค. 2025

ความคิดเห็น • 6

  • @Lena.1412
    @Lena.1412 ปีที่แล้ว +3

    Życie nie jest sprawiedliwe.
    Jedni całe życie z kartą kredytową starych. Drugim wiatr w oczy i ciągła walka.
    Niech to szlag, nikt nie potrafi tak skrzywdzić jak rodzinka lub przyjaciele.
    Jesteście twardzi i szlachetni jak domasceńska stal.
    🖐

  • @smuszka4444
    @smuszka4444 ปีที่แล้ว +4

    WIELCY Młodzi LUDZIE!!!!! JUŻ WIELE PRZESZLISCIE.. WIECIE CO TO PRACA , CO ZNACZY WARTOSC PIENIĄDZA. BRAWO!!!!!!!❤️❤️❤️

  • @virginianoir605
    @virginianoir605 ปีที่แล้ว +5

    Dacie radę chłopaki i dziewczyny. No i marzcie że szczegółami. Dużo się spełni. ❤👍

  • @MichalinaBzik
    @MichalinaBzik ปีที่แล้ว +3

    Wsparłam i przesłałam dalej. Wiem jak to jest zacząć wcześnie wchodzić w dorosłość.

  • @TallisKeeton
    @TallisKeeton ปีที่แล้ว +3

    I co w tym dziwnego, że człowiek powinien mieć możność zarabiania na siebie, gdy osiagnie dorosłość? I co dziwnego w oczekiwaniu, żeby młody sie usamodzielnił? Oczywiscie wiem, że to nie pasuje do dzisiejszych narracji, które raczej mają na celu tworzenie całych pokoleń uzależnionych od socjalu albo od rodziców. Bo to jest dobre dla rzadów i dla korporacji, i dla docelowego zniewolenia ekonomicznego, by jednostka nie byla samodzielna finansowo, by ludzie pogodzili się z życiem z zasiłku, a potem z życiem za powszechny dochód podstawowy - czyli za wieczny kredyt.