Od 12:41 w zależności od nastroju lubię słuchać na zmienionych parametrach prędkości, w szczególności gdy pada deszcz na 0.25. Intelektualna kaskaderka bez dubla. Tego mi było trzeba :)
Szanowni Państwo, zwracam się z uprzejmą prośbą o poprawienie dźwiękowi, dźwięku. Eric Fernie-Hall stał się postacią po prostu kanoniczną w moich kręgach (niczym półlegendarny Pitagoras), a opowieści o jego bezprecedensowej działalności artystycznej stały się (siłą rzeczy!) kanwą nowopowstałego w Krakowie "Kultowego Klubu Filmowego" im. tegoż nietuzinkowego twórcy. Państwa krytyczny wywód o nowinkach Fernie-Hall'a stał się dla Klubu apertifem, uwerturą, kataraktą przed każdym spotkaniem. Z nadzieją, że ów kontrowersyjny reżyser stanie się znany szerszej publiczności (choć, jak wiadomo, rzucać pereł przed wieprze nie należy), wnoszę uprzejmie o uzgodnienie ze sobą warstwy obrazowizualnej z dźwiękiem audio. Proszę to wydarzenie "odwydarzyć" i nie pozwolić temu geniuszowi zostać zapomnianym! Pozdrawiam ws
No Mumio takie tu mamy. Właściwie spektakl kultowy, kabaret kultowy - no to właściwie to samo. Ale nie takie samo. Nie zwarte, skupione, skondensowane jakoby marmelada a raczej takie, co to bardziej się rozrzuca, właściwie bardziej opowiada, rozpowiada się. Nie do końca wiadomo o czym. A jednak jest to absurd czysty, najwyższej próby. A jednocześnie taki rozdrobniony, rozczłonkowany, właściwie to porozklejany, porozrzucany niczym te żółte karteczki z klejem z tyłu. A na nich fragmenty rzeczywistości, niby otaczającej nas, codziennej, szarej takiej. Ale właściwie to, paralelnie: hiperrealnej, surrealistycznej, absurdalnej. Przy tym wyjątkowa aktorska gra Basińskiego, co to niby nie gra, nie udaje, ale mimo wszystko, właściwie kreuje, zagłębia się, wnika, wsiąka. Sublimuje. Poniekąd sam jest, ale jednocześnie właściwie go w kreowanej postaci nie ma. Sam on jest, samym - niejako - opowiadaniem. Sączy się jak esencja. Sam snuje się, niczym wątek własnej opowieści, opowiada sam siebie, ale właściwie kogoś innego. Kim nie jest, ale z drugiej strony to jakby jego alter ego, co to opowiada się trochę samo. Samo snuje się smużką wątłą, taką wlaściwie jakby samo siebie podglądało, podsłuchiwało przez dziurkę od klucza. A może od guzika. A potem komentowało siebie samego, samosię. No, coś takiego! No, taka to właśnie historia. I jak tu nie kochać, nie uwielbiać, nie ubóstwiać pasjami, nie nurzać się w tym niby prosię w błocie, u koryta własnego? Radośnie merdając, przy tym ogonkiem. Zawiniętym w małe "e". Cudność, smakowitość, wyborność, wybitność!!! No, no, no, no ...
I ja to rozuMumiem! W pełnej rozciągłości, i w pełni popierając, zabalsamowuję się w tej świadomości, szukając akceptacji. A odnajdujęcy ją, zarzucam na ramiona. Odkrywam się, skrywane,, napawam się absurdem owym od samego początku jego. Cenię najwyżej, za wzór stawiając. Wzór niedościgniony, niebosiężny, połyskujący, pobłyszczany, polerowany lśniąco. Jakoby ta branzolejta! No, cudko z dziurkiem wprost. Rozkosznie ... Dla mnie to wyście są teatralni wybitnie, a już "saturator" jest pierwszrzędowym potwierdzeniem tego fundamentalnego, założycielskiego lematu. I ja, za to Was cenię najbardziej (bo teatr kocham). Wy jesteście wykrystalizowany na czysto teatr. Niczym taki węgiel, co to się zawziął w sobie. Się poddał presji potwornej i ponadnaturalnym wysiłkiem, naprawdę wziął się do roboty. I zsieciował w formę najdoskonalszą, czyli diament. Czyli, że jednak forma wznosząca się w kierunku absolutu - spirytusiątko najwydestylowaniuchniejsze! Jak dla mnie - wybitnie! Dziękuję najpiękniej. W pas się kłaniając - pył tego świata z czubów butów waszych, kaszkietem machajęcy, ocieram z radością.
Nie wiem czy Państwo to czytacie, ale tym skeczem się zachwycam od spokojnie... 10 lat. Jestem pewny że to autorski pomysł Pana Basińskiego. Najbardziej trafia do mnie Reinhaus importujący zboże. To mnie zawsze... rozwala :) Jest jednak pewna rzecz która mnie mierzi, otóż czy jest to karykatura jakiegoś konkretnego polskiego krytyka? Bardzo bym prosił o rozwianie tej zagwozdki. Dzięki!!
mieszanka, jakby był jeden parodiowany to skecz trwałby znacznie krócej..... Odnalazłem jednakowoż pewne rzeczy charakterystyczne dla : Wiesława Kota, Tomasz Raczka, Zygmunta Kałużynskiego- w tym wypaku nie chodzi mi o drapanie ...... ale najbardziej prawdopodobne że Pan Dariusz nikogo konkertego sobie nie upatrzył.....
Ludzie , Ludziska z Mumio , Wy mi extra 10 lat życia podarowali .... , wasz żart przebija wszystko co mogą zrobić leki nadciśniniowe.... zresztą ... połowa początku XVI w
@@TeatrMumio dopiero dzisiaj wpadłem na to cudo , ale będę se wmawiał że to nowość bo inaczej ze zgryzoty musiałbym odjąć kilka lat ( pewnie z 10) i został bym z niczym ...... ... Jesteście Państwo zjawiskiem .....
Widz normalny wychodzi. Widz kultowy zostaje.
czy Pan jest może krewnym krytyka filmowego Wiesława Kota ???
😂😂
W taki właśnie sposób Festiwal. Filmów Kultowych stał się nieśmiertelny ! :-) Legenda KC ! :-)
Wkuliwowałam się tutaj i nie żałuję!
Od 12:41 w zależności od nastroju lubię słuchać na zmienionych parametrach prędkości, w szczególności gdy pada deszcz na 0.25. Intelektualna kaskaderka bez dubla. Tego mi było trzeba :)
Najlepszy skecz z programu
Genialne.
Genialne
Korowina
Coś się rzeczywiście wydarzyło dźwiękowi, dźwięku. Będziemy musieli to kiedyś poprawić.
Szanowni Państwo, zwracam się z uprzejmą prośbą o poprawienie dźwiękowi, dźwięku. Eric Fernie-Hall stał się postacią po prostu kanoniczną w moich kręgach (niczym półlegendarny Pitagoras), a opowieści o jego bezprecedensowej działalności artystycznej stały się (siłą rzeczy!) kanwą nowopowstałego w Krakowie "Kultowego Klubu Filmowego" im. tegoż nietuzinkowego twórcy. Państwa krytyczny wywód o nowinkach Fernie-Hall'a stał się dla Klubu apertifem, uwerturą, kataraktą przed każdym spotkaniem. Z nadzieją, że ów kontrowersyjny reżyser stanie się znany szerszej publiczności (choć, jak wiadomo, rzucać pereł przed wieprze nie należy), wnoszę uprzejmie o uzgodnienie ze sobą warstwy obrazowizualnej z dźwiękiem audio. Proszę to wydarzenie "odwydarzyć" i nie pozwolić temu geniuszowi zostać zapomnianym! Pozdrawiam ws
kocham nieustająco
Przychodzi mi na myśl ś.p.Zygmunt Kałużyński krytyk filmowy,który nierzadko był lepszy od filmu o którym mówił.
Mi też
No Mumio takie tu mamy. Właściwie spektakl kultowy, kabaret kultowy - no to właściwie to samo. Ale nie takie samo. Nie zwarte, skupione, skondensowane jakoby marmelada a raczej takie, co to bardziej się rozrzuca, właściwie bardziej opowiada, rozpowiada się. Nie do końca wiadomo o czym. A jednak jest to absurd czysty, najwyższej próby. A jednocześnie taki rozdrobniony, rozczłonkowany, właściwie to porozklejany, porozrzucany niczym te żółte karteczki z klejem z tyłu. A na nich fragmenty rzeczywistości, niby otaczającej nas, codziennej, szarej takiej. Ale właściwie to, paralelnie: hiperrealnej, surrealistycznej, absurdalnej.
Przy tym wyjątkowa aktorska gra Basińskiego, co to niby nie gra, nie udaje, ale mimo wszystko, właściwie kreuje, zagłębia się, wnika, wsiąka. Sublimuje. Poniekąd sam jest, ale jednocześnie właściwie go w kreowanej postaci nie ma. Sam on jest, samym - niejako - opowiadaniem. Sączy się jak esencja.
Sam snuje się, niczym wątek własnej opowieści, opowiada sam siebie, ale właściwie kogoś innego. Kim nie jest, ale z drugiej strony to jakby jego alter ego, co to opowiada się trochę samo. Samo snuje się smużką wątłą, taką wlaściwie jakby samo siebie podglądało, podsłuchiwało przez dziurkę od klucza. A może od guzika. A potem komentowało siebie samego, samosię.
No, coś takiego! No, taka to właśnie historia.
I jak tu nie kochać, nie uwielbiać, nie ubóstwiać pasjami, nie nurzać się w tym niby prosię w błocie, u koryta własnego? Radośnie merdając, przy tym ogonkiem. Zawiniętym w małe "e".
Cudność, smakowitość, wyborność, wybitność!!! No, no, no, no ...
Praktycznie wszystko się zgadza. Dodamy tylko, że do bycia kabaretem się nie poczuwamy. Jesteśmy Mumiem.
I ja to rozuMumiem! W pełnej rozciągłości, i w pełni popierając, zabalsamowuję się w tej świadomości, szukając akceptacji. A odnajdujęcy ją, zarzucam na ramiona. Odkrywam się, skrywane,, napawam się absurdem owym od samego początku jego. Cenię najwyżej, za wzór stawiając. Wzór niedościgniony, niebosiężny, połyskujący, pobłyszczany, polerowany lśniąco. Jakoby ta branzolejta!
No, cudko z dziurkiem wprost. Rozkosznie ...
Dla mnie to wyście są teatralni wybitnie, a już "saturator" jest pierwszrzędowym potwierdzeniem tego fundamentalnego, założycielskiego lematu. I ja, za to Was cenię najbardziej (bo teatr kocham). Wy jesteście wykrystalizowany na czysto teatr. Niczym taki węgiel, co to się zawziął w sobie. Się poddał presji potwornej i ponadnaturalnym wysiłkiem, naprawdę wziął się do roboty. I zsieciował w formę najdoskonalszą, czyli diament. Czyli, że jednak forma wznosząca się w kierunku absolutu - spirytusiątko najwydestylowaniuchniejsze!
Jak dla mnie - wybitnie! Dziękuję najpiękniej. W pas się kłaniając - pył tego świata z czubów butów waszych, kaszkietem machajęcy, ocieram z radością.
Czy inspiracją był Festiwal. Filmów Kultowych? :-)
Festiwal Filmów Kultowych śle pozdrowienia ! ;-)
Ja to bym chciał jeszcze wersję z sielawą, czyli dygresją świąteczną
Mnie tak w podstawówce trzydzieści lat temu kodowali przed seansem
Może stąd jestem taki jaki
Nie wiem czy Państwo to czytacie, ale tym skeczem się zachwycam od spokojnie... 10 lat. Jestem pewny że to autorski pomysł Pana Basińskiego. Najbardziej trafia do mnie Reinhaus importujący zboże. To mnie zawsze... rozwala :) Jest jednak pewna rzecz która mnie mierzi, otóż czy jest to karykatura jakiegoś konkretnego polskiego krytyka? Bardzo bym prosił o rozwianie tej zagwozdki. Dzięki!!
Myślę, że jest to kompilacja ich kilku ;-)
Mi pasuje Z.Kałużyński najbardziej, ale w sumie każdy inny też pasuje. ;)
@@eMBit_TV a możliwe!
mieszanka, jakby był jeden parodiowany to skecz trwałby znacznie krócej..... Odnalazłem jednakowoż pewne rzeczy charakterystyczne dla : Wiesława Kota, Tomasz Raczka, Zygmunta Kałużynskiego- w tym wypaku nie chodzi mi o drapanie ...... ale najbardziej prawdopodobne że Pan Dariusz nikogo konkertego sobie nie upatrzył.....
Uwaga, nikogo nie upatrzyłem. Takie działania wychodzące z impro to zawsze wypadkowa tego czym się ponasiąkiwało życiu. Pozdrawiam z nagła. D.B.
Na końcu na myśl przychodzi Ross Geller z Friendsow i jego popisowy kawałek na organach, nie doceniali Friensi jego geniuszu
..... zauważyłem w kilku ujeciach lekkie podobieństwo do min Stanisława Tyma z Rejsu ( głównie początek występu)
😂👏
Boża krówka
Tylko dlaczego Eric Fernihough i Katarzyna Medycejska nie jada na motocyklu ?
Ludzie , Ludziska z Mumio , Wy mi extra 10 lat życia podarowali .... , wasz żart przebija wszystko co mogą zrobić leki nadciśniniowe.... zresztą ... połowa początku XVI w
Zatem „Żyjmy Dłużej” - kiedyś takie czasopismo prenumerowała moja Mama. D.B.
@@TeatrMumio dopiero dzisiaj wpadłem na to cudo , ale będę se wmawiał że to nowość bo inaczej ze zgryzoty musiałbym odjąć kilka lat ( pewnie z 10) i został bym z niczym ...... ... Jesteście Państwo zjawiskiem .....
Końcowy występ muzyczny nasuwa skojarzenia z kultowym performancem Andy'ego Kaufmana