Hoarding Disorder ทิ้งไม่ลง อยากเก็บทุกอย่าง | Mission To The Moon EP.1312
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 10 มิ.ย. 2024
- เคยเป็นไหม? ตัดใจทิ้งของไม่ลงจนรกบ้านไปหมด
ไม่รู้ว่าของที่มีอยู่จะนำไปใช้ทำอะไรได้บ้าง
คิดว่าขอเก็บไว้ก่อนแล้วกัน ต้องมีสักวันที่ได้ใช้แน่!
ถ้าคุณรู้สึกลำบากใจ ตัดสินใจทิ้งของไม่ได้เสียที
สุดท้ายเอาแต่เก็บมันไปเรื่อยๆ จนก่อให้เกิดแหล่งสะสม
ของสิ่งสกปรกที่ทั้งกระทบต่อสุขภาพร่างกายและส่งผลต่อจิตใจ
เกิดความรำคาญ ไม่มีสมาธิจนกระทบต่อชีวิตประจำวัน
คุณอาจเผชิญกับอาการ ‘Hoarding Disorder’!
มารู้จักอาการ “ทิ้งไม่ลง อยากเก็บทุกอย่าง”
กันใน Mission To The Moon EP. นี้
00:00 Hoarding Disorder ทิ้งไม่ลง อยากเก็บทุกอย่าง
02:12 Hoarding Disorder คืออะไร?
03:19 ผลกระทบของ Hoarding Disorder
05:04 โรคชอบสะสมของ มีส่วนทำให้การตัดสินใจแย่ลง
07:11 สัญญาณเตือน 4 ข้อ ของโรค Hoarding Disorder
07:23 ไม่สามารถบอกได้ว่าสิ่งใดคุ้มค่ากว่ากัน
08:40 ชอบสะสมและกังวลใจเมื่อต้องทิ้ง
09:28 วางของเกลื่อนไปทั่ว จนไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนบ้าง
10:20 มีปัญหาในการปฏิสัมพันธ์กับผู้คน
#missiontothemoon
#missiontothemoonpodcast
#psychology
ติดตาม Mission To The Moon Media ได้ที่
Website: bit.ly/3oHFe99h
Facebook: bit.ly/32Oe4nW
Twitter: bit.ly/2TyBOH6
Blockdit: bit.ly/3jI0pEk
TH-cam: bit.ly/2TyTXVg
TikTok: bit.ly/35Gq8aX
SoundCloud: bit.ly/3e4Tzax
Podbean: bit.ly/3oCqU1g
Spotify: spoti.fi/37MNajh
Apple Podcast: apple.co/3oK1JKy
Instragram: bit.ly/2OMR30a
Clubhouse: @mttmclub
![[Live] : ONE 167 วันนี้!! "ตะวันฉาย vs โจ"](http://i.ytimg.com/vi/D9_dvfIa6Ao/mqdefault.jpg)
ใครมีอาการแบบนี้อยู่บ้างคะ มาลองพูดคุยกันได้น้าา
คุณป้าเป็นค่ะ บ้านรกมากๆ มีแต่ขยะ แอบเอาทิ้งก็จะโกรธ 😑
ที่บ้านก็เป็น หนักเลย หลายปีแล้ว ช่วยบอกวิธีรักษาด้วยคะ เพิ่งจะรู้ว่าเป็นโรคนี้ ทะเลาะกันแทบทุกวันเลย
ไม่รู้ว่าตัวเราเองจะเริ่มเป็นหรือยังตอนนี้คือเอาเสื้อผ้าของลูกสาวเก็บไปบริจาคต่อให้ญาติแล้วแต่พอนึกได้ก็เสียดายอยากได้คืนกลับมาเพราะมานั่งคิดๆดูคือมีแต่เสื้อผ้าดีๆกลัวญาติจะเอาไปขายต่อกลัวเขาจะไม่เอาไปใส่แต่ถ้าเขาใส่เราเป็นผู้ให้เราก็จะมีความสุขแต่ถ้าวันหนึ่งเรารู้ว่าเขาเอาไปขายต่อตัวเราเองก็จะเป็นทุกข์เสียความรู้สึกจะทำยังไงกับความคิดเราตอนนี้ดีค่ะช่วยแนะนำหน่อยตอนนี้ก็พยายามปล่อยวางอยู่ค่ะแต่ความคิดเดิมๆก็วนเวียนอยู่ในหัวตลอดเลยค่ะเอาออกไปไม่ได้เลย
ดูอีกรายการ คือบอกคนช่วงเบบี้บูมเป็นเยอะ
คือสภาพสังคมต่างกัน ถูกสอนให้ประหยัด ใช้ของให้คุ้มค่า เสียดายของจนฝังใจ
โดยส่วนตัว คิดว่า คนเคยจนก็มีอาการนี้ชัดกว่า คือเงินมีน้อยกว่า สิ่งของจึงมีราคามากกว่าในความรู้สึก คนรวยก็ทิ้งของซื้อใหม่ตลอดอยู่แล้ว
อีกรายการของเกาหลี พูดเรื่องปมในใจ ก็เกี่ยวข้องกับความขาดแคลนในอดีตนั่นแหละ อีกปมคือขาดความรัก ก็น่าจะจริง(สังเกตจากตัวเอง)
อีกสาเหตุหลักคือพันธุกรรม ซึ่งสำหรับคัวเองก็จริง
การหาจิตแพทย์ พูดน่ะง่าย ถามว่าในรพ.รัฐมีหมอจิตวิทยาทุกรพ.ไหม ที่สำคัญต้องบอกอาการกับพยาบาลก่อน
ตั้งแต่ยื่นบัตร ไม่ไหวค่ะ ไม่ใช่ปวดหัวปวดท้องจะได้บอกง่ายๆ ตรงที่พยาบาลซักประวัติคือมีคนไข้อีกตรึม
พ่อและแม่ผมอายุราวๆ 60-65 ปี ยุคของเขาเป็นยุคของการปากกัดตีนทีบ เป็นยุคที่ใครหลายๆคนสร้างตัวเองมาจากศูนย์ การจะพิสูจน์ว่าตัวเองประสบความสำเร็จหรือไม่อยู่ที่การมีหน้าตาทางสังคมหรือมีสิ่งของเยอะๆ พอทำไปทำมาผลที่ได้คือเป็น “เป็นคนยึดติดวัตถุและเอาคุณค่าของตนเองไปไว้ที่วัตถุสิ่งของ” มันทำให้จิตใจด้านอื่นๆของเขาไม่ได้ถูกพัฒนา
พูดถึงตัวเองบ้าง พ่อแม่เป็นยังไงลูกก็เป็นแบบนั้น เราได้รับอิทธิพลมาเต็มๆ คุณค่าและความสำเร็จวัดกันที่สิ่งของ เงินเดือนทุกเดือนต้องหาซื้ออะไรสักอย่างเข้าบ้าน ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าที่ไม่จำเป็น ของใช้ที่ไม่จำเป็น แต่..บังเอิญ เราเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสืออยู่บ้าง จนไปพบจุดเปลี่ยนที่ทำให้ตัวเองเป็น minimalist โดยนิสัยเป็นคนไม่ศูนย์ก็ร้อยพอจะทำอะไรก็เอาให้สุดทาง ทิ้งของทุกอย่างรอบตัวจนหมดเหลือของใช้จำเป็นกับชีวิตไม่กี่อย่าง
จากนั้นลาออกจากงานที่ กทม แล้วกลับมาบ้านตกใจเพราะของเยอะมาก เช่นบ้านที่อาศัยกันสามคนแต่มีเก้าอี้ในบ้านยี่สิบตัวและของที่ไม่เคยได้ใช้เลยและวางอยู่ตรงนั้นมาเป็นสิบๆปี จึงตัดสินใจจะทิ้งของทั่งหมด ทะเลาะกับพ่อแม่บ้านแตก แต่เราก็ไม่สนใจทิ้งไป 2-3 คันรถ(รถกระบะ) พอทำไปเรื่อยๆแล้วแม่เริ่มรู้สึกว่าบ้านโล่งๆมันรู้สึกน่าอยู่และสบายใจแกเลยเริ่มทิ้งของตาม ผลที่ได้คือพ่อและแม่เปลี่ยนไปเป็นคนละคน เพราะคุณค่าและความเร็จของแกไม่ได้เอาไปฝากไว้กับสิ่งของอีกต่อไปแล้ว จากคนไม่เคยรักสัตว์แต่ไม่ได้เกลียด กลายมาเป็นคนรักแมวมาก รักมากกว่าลูกอีกมั่งดูแล้ว 555 ปลูกต้นไม้ทุกวัน อารมณ์ดีขึ้น แบ่งปันสิ่งดีๆให้คนอื่นเพื่อนบ้านมากขึ้น จริงๆแล้วถ้าเราอยากจะเปลี่ยนแปลงคนอื่นสิ่งที่เราต้องทำเป็นอันดับแรกคือเปลี่ยนแปลงตัวเอง
อ่านแล้ว ปลดล็อก ตัวเองได้เลยค่ะ ขอบคุณค่ะ
ส่วนตัวชอบทิ้งของค่ะ ยึดหลักการจาก คุณคอนโดะ มาริเอะ เป็นแรงบันดาลใจอันแรงกล้า กับประโยคที่ว่า " โยนทิ้งไปไม่ต้องเสียดาย " ทำให้ทุกวันนี้มีความสุข จิตใจสงบสบายมากขึ้น ไม่ต้องกังวล และวุ่นวายกับการจัดเก็บข้าวของ ทั้งของในบ้าน และของในรถยนต์ มีเวลาทำกิจกรรมอย่างอื่นมากขึ้น และยังทำให้เรามีพลังใจ ไปชวนเพื่อนสนิทของเราจัดบ้าน โดยการให้เธอทิ้งของก่อน ซึ่งพอเธอทำตามที่เราบอกแล้ว ก็ได้ผลลัพธ์ที่เธอพอใจมาก ลองศึกษาวิธีการทิ้งจากคุณคอนโดะ มาริเอะดูนะคะ แล้วชีวิตของเราจะเปลี่ยนแปลงอย่างน่าอัศจรรย์ทีเดียว
เปนเหมือนกันเรยค่ะ เราเปนคนไม่ชอบเก็บของเยอะ ชอบทิ้งของ พอทิ้งแล้วมันรู้สึกสบายใจขึ้นทันที😂😂
ต้องถามอายุค่ะ
ดูอีกรายการคือ คนยุคเบบี้บูม
ซึ่งอะไรๆก็ขาดแคลนไปหมด และถูกสอนให้ประหยัด ใช้ของให้คุ้มค่า จะเป็นโรคนี้
บ้านเรารกและสกปรกมาก แม่เก็บของ(ขยะ) ไว้ในบ้าน ไม่ทำความสะอาดบ้าน พอเราจะเก็บทะเลาะกันบ้านแตก บ้านสกปรกมากเดินไปทางไหนเจอแต่ขยะ การใช้ชีวิตอยู่ในบ้านยากมาก เครียด ทำอะไรไม่ได้เลย
พี่ชายคนโต ไปซื้อกับข้าวถุงมา แล้วเอาถุงพลาสติกที่ใส่อาหารและเทลงจานแล้ว.และเอาถุงพลาสติกที่ใส่กับข้าวไปล้างและเก็บเอาไว้เป็นกองพะเนิน... ถุงใส่ข้าวซ้อมมือ 2 กิโล ก็เก็บ กล่องพลาสติกใสใส่ผลไม้ ก็เก็บ กล่องโฟมใส่อาหารก็เก็บ ขวดน้ำที่ดื่มแล้ว ก็เก็บ
เป็นคนไม่ทิ้งของเหมือนกัน ชอบซื้อของเข้ามาบ่อยๆ เช่นหนังสือ บางเล่มก็ไม่เคยเปิดอ่านเลย จนบ้านรกรุงรังมาก
มักเสียดายไม่ทิ้ง ล่าสุดฟังคุณมาริเอะ ก็เริ่มทิ้งได้นิดหน่อย วันก่อนเห็นใบเสร็จซื้อของในรถ เลยเก็บทิ้งหมด
พอแกะกล่องพัดลมซื้อมาใหม่ จะมาประกอบ ตัวหมุนแตกมาจากโรงงาน เลยไม่มีใบเสร็จเอาไปคืน เห็นกุญแจที่ไม่ใช้
เลยเอาไปทิ้ง ที่ไหนได้เป็นกุญแจเปิดประตูใหญ่หน้าบ้าน ปกติเข้าประตูด้านข้าง แต่ทิ้งขยะตอนไปข้างนอกแล้ว ไม่ได้บอกว่าต้องเก้บทุกอย่าง แค่ขอแชร์จากประสบการณ์จริงครับ
ชอบcontentนี้มากค่ะ
สมมูนขอบคุณครับ ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะครับ🙏🏻☺️
เป็นเหมือนกันค่ะ รู้ตัวอยู่ค่ะ มองดู ๆอยู่ว่า จะเริ่มทิ้ง ชิ้นไหนก่อน เพราะต้อง จัดบ้านใหม่ เตรียมตัว เข้าวัย สว. ตอนนี้มีแรง ต้องรีบทำ เราก้อ61 ปีแล้ว คิดมา 4-5 ปีแล้ว ว่าจะ สร้างโลกใหม่ รับวัยยังโรยรา 😹
นี้เคลียของทุกอาทิตย์แล้วก็มีให้ทิ้งทุกอาทิตย์ เคยฟังpodcast อันนีงเขาบอกอันไหนไม่จอยก็บอกลา ขอบคุณแล้วก็บริจาคหรือทิ้งไป ส่วนมากมันไม่ได้ใช้แต่ขอเก็บก่อนเผื่อจะใช้ ตอนนี้อะไรที่ขายได้ก็ขายไปเลย รู้สึกโล่งมากๆ บ้านก็ไม่รกด้วย
อ่านแล้วตกใจว่ามีคนที่ชอบเก็บถุงพลาสติกและขยะอื่น ๆ มากขนาดนี้เลยเหรอทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันเป็นขยะ โดยส่วนตัวชอบทิ้งและใช้อะไรทุกอย่างที่ซื้อมาให้คุ้มค่า แต่ก็มีปัญหาเรื่องการจัดเก็บเสื้อผ้าและหนังสือ แก้ปัญหาโดยบริจาคหนังสือที่อ่านแล้วทุกเล่ม เพราะโอกาสที่จะอ่านซ้ำน้อยมาก ส่วนเรื่องเสื้อผ้าคือใช้ให้ได้อย่างต่ำ 30 ครั้ง ถ้าเบื่อก็เก็บลงลัง อีก 6 เดือนเอาขึ้นมาดูอีกทีว่ายังชอบอยู่ไหม ถ้าไม่ใช้ก็บริจาค โดยส่วนตัว พออายุมากแล้ว ต้องการเคลียร์ทุกอย่าง ไม่อยากเป็นภาระใครให้คนข้างหลังมาเคลียร์ให้ค่ะ
ปัญหาคืออยู่บ้านนอก หาที่บริจาคไม่ได้ จะทิ้งหรือเผาก็สงสารเสื้อผ้า
ตอนหลังเคยได้ยินคนที่รับของไปบริจาค บอกทางสื่อว่า เสื้อผ้าที่บริจาคให้ดีๆ หน่อย ก็เลยคิดว่าไม่กล้าบริจาค เดี๋ยวนี้เสื้อผ้าราคาถูก หาซื้อง่าย
และ ของที่เราหวงให้คนอื่นไปเขา
อาจมองว่าไร้ค่า ดังนั้นถ้าฝุ่นPM2.5
จางลง คงใช้วิธีเผา
ขอบคุณค่ะ
ชอบคอนเทนท์แบบนี้ 👍กำลังเป็นอยู่เลยคะ เลยอยากกำจัดความคิดแบบนี้ทิ้งไม่ลงออกไป อยากให้เพื่อนๆเข้ามาพูดคุย บอกเล่าเก้าสิบ 😬
สมมูนขอขอบคุณที่สนับสนุนนะครับ 🙏😊
ไม่ใช่แค่เก็บของที่มีความทรงจำเท่านั้น แต่ของแบบถุง หนังยาง ซอสมะเขือเทศซอสพริกแบบซอง ด้วย งงว่าจะเก็บอะไรนักหนา
แม่สามีเป็นอยู่ค่ะ อาการเริ่มต้นตั้งแต่ลูกแยกย้ายออกไปมีบ้านของตัวเอง แม่ก็เริ่มสะสมของ ในหัวแกมีไอเดียมากมายว่าจะเก็บไว้ประดิษฐ์สิ่งต่างๆ แต่มันไม่เกิดขึ้นจริงค่ะ ของกองสุมทับกันไว้อย่างนั้น แล้วอาการก็หนักขึ้น ถึงขนาดที่ไม่สามารถบริหารจัดการความสะอาดภายในบ้านได้อีกแล้ว ยกตัวอย่างถ้าตู้เย็นเต็มไปด้วยของหมดอายุ ธรรมดาก็ควรจะเครียออกให้หมดใช่ไหม? แต่แม่เลือกที่จะซื้อตู้เย็นใหม่จากร้านมือสอง จนปัจจุบันมีตู้เย็นร่วม 10 ตู้ในบ้านที่เสียบไฟแช่ของหมดอายุ คนในครอบครัวพยายามเกลี้ยกล่อมกันจนถอดใจ แม่ตั้งการ์ดปกป้องสิ่งของสูงมาก สภาพบ้านตอนนี้ถ่ายทำสารคดีได้เลย
ผู้ใหญ่ของเราก็เป็นค่ะ ถ้าแม่สามีไม่ยอมไปพบแพทย์/นักจิตฯ คนในครอบครัวควรไปขอคำปรึกษาว่าจะช่วยท่านได้อย่างไร ทิ้งไว้อันตรายค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
สมมูนคิดว่าเราค่อยๆเก็บเเอบไปทิ้งค่อยๆเปลี่ยนเเปลงไปทีละเล็กน้อย เป็นอันตรายจริงๆครับ
@@MissiontotheMoonMedia ขอยืนยันนะครับว่าการตอบแบบนี้แสดงให้เห็นว่าไม่ได้เข้าใจถึงปัญหานี้อย่างแท้จริงครับ ผมเข้าใจว่าเรื่องแบบนี้ถ้าไม่ได้เจอเองกับตัวก็อยากที่จะเข้าใจครับ
คำตอบอยู่ในบรรทัดแรกและสอง
ขาดความรักความอบอุ่น ความมั่นคงทางจิตใจ เหงา
ที่บ้านผมเป็นแบบนี้ทุกคน เก็บบรรจุภัณฑ์ทุกอย่าง ที่กินใช้ไปแล้ว ล้างเก็บซุกไว้ แม้แต่ยาหมดอายุ ก็บอกว่าเก็บไว้บริจาคโรงพยาบาล แผงยา ที่แกะกินหมดแล้ว เก็บไว้หลายร้อยแผง ตลอด 35ปี ไม่มีอะไรถูกทิ้งออกไปเลย
เกิดในยุคขาดแคลน เห็นคุณค่าของทุกอย่าง (เราก็เป็น)
แต่ยาหมดอายุเราทิ้งได้ แต่พ่อแม่เราไม่ค่อยทิ้ง
คลิปนี้ดูคุณรวิชหนุ่มขึ้นนะคะ ☺️ เรามีแต่จะเก็บทิ้งค่ะ เพราะรู้สึกว่ามันไม่มีประโยชน์และเปลืองพื้นที่ บอกคนในบ้านประจำค่ะว่าสิ่งใดที่คิดว่าสำคัญกับตัวเอง ให้เก็บไปไว้ในตู้ ในห้องนอน ที่เป็นพื้นที่ของตัวเอง ส่วนพื้นที่นอกห้องนอนคือพื้นที่ส่วนรวม "ห้าม" วางของส่วนตัว 😅
นี่ชอบเผื่อค่ะ ไม่อยากทิ้ง กลัวว่าเดี๋ยวเอาไว้ใช้ ตอนที่ไช้แล้วต้งงไปซื้อใหม่ 😂😂😂
ลูกสาวเป็นตั้งแต่เด็กๆจน18เหมือนที่เค้าแชร์กันเลยค่ะ ห้องมีแต่ขยะเน่า ถ้วยจานเอาไปกินกองรวมกับขยะที่กินเสื้อผ้าไม่ซักกองเต็มห้องกับขยะที่นอนฉี่รดจนพังก็นอน หนักสุดไม่เข้าห้องน้ำนั่งฉี่ใส่แก้วบ้างขวดบ้าง ไหลเต็มห้อง เราเจอเราดุเราบังคับไม่ทำต้องตีต้องขู่จะถ่ายคลิปถึงทำ ไม่เคยจะคิดทำเองเลยค่ะ😭
คุณแม่ที่บ้านอาการนี้เลย ถุงพลาสติกใส่ข้าวเต็มบ้าน พอเยอะ ๆ เราหอบไปทิ้งทีเดียว โดนโวยวายบ้านแทบแตก ลามไปถึงขั้นโวยวายว่าเราทิ้งของที่เขาหาไม่เจอ และหาว่าเราเอาไปทิ้ง จากนั้นเลยไม่แตะของแม่แม้แต่ชิ้นเดียว จนแม่เริ่มทักให้ทำความสะอาดบ้าง เราก็ยิงคำถามกลับไปว่า จะทำความสะอาดยังไงถ้าของรกเต็มไปหมด ทิ้งก็ไม่ได้
ก็ดีที่ล่าสุดหอบสารพัดของพื้นฐานที่ควรทิ้งแล้วไม่บ่นเท่าไหร่ คาดว่าต่อไปน่าจะพัฒนาไปทิ้งของระดับ Advance ขึ้นได้บ้าง อย่างพัดลมที่เสียแล้ว เครื่องกรองอากาศที่เสียแล้ว (แถมซื้อรุ่นใหม่ให้แทนตัวเก่าแล้วด้วยนะ) ส่วนเครื่องออกกำลังกายที่ไม่แตะมาหลายปี ท่าทางจะยังต้องเก็บไว้ให้แม่แขวนร่มต่อไป เขาอ้างว่าพี่ชายเขาให้มา เขาต้องเก็บ 555+
พัดลมขายได้
แม่เป็นค่ะ เก็บของตัวเองไม่พอ เก็บของคนอื่นมาด้วยอีก ปวดหัวมากค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงดี
เราลองค่อยๆพูดคุยเเละลองเก็บของไปทิ้งทีละเล็กน้อยดูก่อนครับ ให้เกิดดารเปลี่ยนเเปลงทีละเล็กน้อยทีละก้าว One small step ครับ
@@MissiontotheMoonMedia เรื่องแบบนี้ไม่สามารถพูดให้รู้เรื่องได้ครับ ลองถามคุณ @Acharaporn Channoi ดูสิครับ
เปนเหมือนแม่เราเรยคะ😂😂
เป็นอาการหลักของผมเลยครับ
ผมเก็บของไม่ยอมทิ้ง ไม่ยอมขาย
เวลาเดินผ่านมันก็จะคิดตลอดว่า จะเอาไปทำประโยชน์อะไร
บางอย่างมันเป็นจุดพีค ผมทำชุดเจ้าสาว เมื่อก่อนซซื้อชุดละหมื่น
มีตัง 50,000 ได้มาแค่ 5 ชุด ซึ่งลูกค้าก็มองว่าโบราณ เลยเสียตังไปฟรี ๆ
จนปี 2008 ได้มีโอกาสไปจีน ได้มาชุดละ 850 พกตังไป 50,000 สุดท้ายในชีวิต
เลยซื้อมา 30 ชุด หมดไป เกือบ 30,000 แต่เอามาให้เช่าชุดละ 6,500 เหมือนฝัน
แม้มีของใหม่ก็ยังไม่อยากทิ้งของเก่า เพราะซื้อมาแพงกว่า
แต่นิสัยทิ้งของเก่าไม่ได้ มันอยู่ที่จินตนาการจริง ๆครับ
แค่คอนนี้ เมื่อ global ไลฟ์สดขายกันชุดละ 150 บาท 555
เลยต้องหันไปผลิตสินค้าที่เป็น Unique
ขอบคุณคลิป podcast ดี ๆ นะครับ ทำให้ผมได้กลับมาทบทวนชีวิตตัวเอง
สมมูนขอขอบคุณเช่นกันครับ ที่ติดตามฟัง podcast ของเรา😊🙏
จริง...จงอย่าสะสม
เช่น หนังสือ..อย่าสะสมเกิน 20 เล่ม
ไม่งั้น มันจะ inactive...วางอยู่อย่างงั้นแหละ
ไม่แตะ ..ไม่แม้จะหยิบมาอ่าน จริง ๆๆๆ จัง ๆๆๆ
20 เล่ม กำลังดี...เกินนี้ หาทาง ทิ้ง บริจาคไปซะ ..เริ่ม !!!????
เคยช่วยเก็บแล้วก้เอามาไว้ที่เดิมทั้งแม่สามีและน้องชายสามีและแกเริ่มป่วยกัน พอไปช่วยเก็บข้ามวันก็เอามากองไว้ที่เดิม
ศัตรูตามธรรมชาติของ Kondo Marie
เป็นทางประกอบอาชีพของเขาล่ะค่ะ 😂😅
แม่ของฉัน เก็บทุกอย่าง
ช่วงเเรงสมมูนก็เป็นฮะ ไม่ค่อยกล้าทิ้ง
😰😥😱🥵😢😭
หน้าปกเป็น OCD? ผิดรูปเปล่าคะ แต่รอ Content OCD นะคะ
สมมูนต้องขออภัยด้วยนะครับ รอติดตามได้เลยคร้าบ😊
เราทิ้งหรือขายได้หมด ยกเว้นของที่มีความทรงจำ อันนี้ยาก
เดี๋ยวมีอีกคลิปครับ ตรงข้ามกับคลิป Mission to the moon. เป็นคลิปว่าด้วยคนอายุต่ำกว่า 40 ฟุ่มเฟือย ใช้ของไม่รู้จักเก็บรักษา ไม่ให้ความสำคัญกับ Memory เก่าๆ
และแนะนำโรงพยาบาลให้เราเสร็จสรรพ 😅
ถ้าสะสม เงิน ทองคำ หรือ อัญมณี สูงค่า หรือ งานศิลปะ master piece ก็น่าจะดีนะ
พี่เป็นโรคนี้เลยค่ะ ไม่ทิ้งของ เก็บทุกอย่าง และเสพติดซื้อของออนไลน์ ซื้อแล้วมีความสุข ซื้อมาไม่ได้ใช้ กองเต็มบ้าน ไม่มีทางเดินเลยค่ะ น้องๆ ต้องให้ไป ปรึกษาคุณหมอจิตเวช ทานยา คลายเครียด ค่ะ ตอนนี้พี่ พยายาม ไม่ซื้อของ ค่อยๆ ทิ้งของค่ะ และไม่ดู ขายของออนไลน์ค่ะ
รู้ตัวดีกว่าหลายคน(บ้ายเรา)ที่ไม่รู้ตัว
พ่อและแม่ 😅😅😅
เราอาจจะค่อยๆเปลี่ยนเเปลงทีละเล็กน้อยได้ครับ สมมูนก็ฝึกอยู่
อนาถใจจริงๆครับ
เจอปัญหานี้พอดีเลยแม่เป็นแบบนี้เลย ทะเลาะกันตลอด เฮ้ออออ
เราอาจจะค่อยๆเก็บไปทิ้งเล็กๆน้อยๆ เเละค่อยพูดถึงความสำคัญจริงๆของสิ่งนั้นครับ
@@MissiontotheMoonMedia สำหรับกรณีคนที่เป็น hoarding disorder ทางจิตแพทย์ไม่แนะนำให้นำของเขาไปทิ้งเฉยๆเลยนะครับเพราะไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาแต่กลับจะทำให้เกิดอาการบาดหมางยิ่งขึ้น ถ้าไปดูพวกรายการทีวี hoarders จะเห็นได้ชัดเจนเลยว่าการเอาของไปทิ้งหรือจัดบ้านให้ไม่ใช่วิธีแก้ไขปัญหาที่ได้ผล ต้องนำคนป่วยทางจิตไปบำบัดรักษาซึ่งคนส่วนมากที่เป็นจะต่อต้านกันมากเลยทำให้ไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่ ผมแนะนำให้ไปดูช่อง Rama Channel มีจิตแพทย์มาพูดเรื่องนี้พอสมควรแล้วครับ
@@tawaniumจริงครับ
เอาไปทิ้งบ้านแทบแตก
จะให้รักษาก็ไม่ยอมไป
ไม่รู้จะทำยังไงดี
เราอายุ 21 เเต่ละวันไม่ค่อยจะเอาขยะไปทิ้ง ชอบเก็บถุงพลาสติก กล่องนม กล่องกระดาษ ปากกาที่ใช้หมดเเล้ว เพราะคิดว่ามันสามารถทำประโยชน์ได้อีก รวมถึงเก็บของอย่างอื่นด้วย จนวันนึงคิดว่าจะเก็บถุงขนม เลยคิดได้ว่าถ้าจะเก็บถุงขนมขบเคี้ยวมันก็ไม่ไหวเเล้ว ไม่มีใครเขาเก็บกัน เเล้วพอตอนเเม่ ลุงจะเอาไปทิ้งเราก็บอกว่าเอาไว้ก่อน และไม่สามารถจำที่เก็บได้ ตัดสินใจนาน ตรงทุกอย่างที่พูดมา เเต่เราไม่ได้วางเป็นกองเยอะขนาดนั้นเเต่คิดว่าเยอะเกินไป เเต่เรื่องเข้าสังคมไม่ค่อยเท่าไหร่
กระดาษ ไม่ใช้ส่งมาให้เราได้นะ เพราะเราจะเอามาป่นเป็น กระดาษฝอยไว้แพ็คของ ออนไลน์ครับ
เพิ่ง เอาของ แฟนเก่า ส่ง ปณ. ไปเอง
บอกว่า ส่งแบบไม่ต้อง track นะครับ
พี่ปณ. เลยเตือน ว่า ส่งแบบนี้ มันตามไม่ได้นะ
เราก็ตอบว่า เออ หายไปเลย ของแฟนเก่า พี่ปณ. ฮาเลย