ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
ผม เกิด 2513 ตอนเด็กๆตอนเช้าเดินไปโรงเรียน อากาศดี บริสุทธิ์ มากๆ เดินไปตามคันนา ทุ่งนา นาข้าวเขียวขจี วิวสวยมาก จะมองไปทางไหนก็เห็นแต่ต้นไม้กับทุ่งนาข้าว สีเขียวไปหมด เอาตังค์ไปกินโรงเรียนวันละ1บาทมีเหลือกลับบ้านด้วยนะ ส่วนมากจะเอาข้าวใส่ปิ่นโตไปกินที่โรงเรียนกัน ไข่เจียวใส่หอมแดงผักชีกต้นหอมนี่อาหารหลักเลย แล้วก็มีปลาเค็ม 1 ตัวสมัยก่อนใครเอาปลาเค็มากินนี่ถือว่าสุดยอดแล้ว พอตอนเที่ยงก็นั่งล้อมวงกินกัน คุณครูก็จะเดินมาดูแล้วแกก็อมยิ้ม น้ำไม่ต้องพกไปมีแทงค์น้ำให้กินใช้มือรองแล้วก็กินเย็นสดชื่นมากเข้าคิวกินกันเป็นแถวเลย สมัยเมื่อ 40 กว่าปีที่แล้ว อากาศดี มาก หน้า ร้อนนี่ ไม่รู้สึกว่าร้อนเลย เอาเป็นว่าตั้งวงนั่งกินข้าวกลางแดดได้เลย ลมพัด เย็นสบายตลอดลมนี่พัดตั้งแต่บ่ายถึง 03:00 น 04:00 เลยนะ พัดแรงมากๆสมัยก่อนกางมุ้งนอนบนชั้น 2 ของบ้านๆจะมีระเบียง ต้องเอาไม้หน้าสาม2-3 อันทับข้างมุ้งเลยถ้าไม่ใช้ไม้ทับลมตีชายมุ้งเปิดหมดเมื่อก่อนฤดูกาลตรงเป๊ะเลย ไม่เหมือนสมัยนี้ฤดูกาลมั่วไปหมด นิสัย คนสมัยนี้ กับ สมัยก่อนต่างกันลิบลับเลย
โลกสมัยเปลี่ยนไป เด็กรุ่นใหม่ ดื้อเหมือนปอบ9ตัวครับ
คิดแล้วเสียดายที่อากาศเมื่อสมัยก่อนนั้นต่างกับวันนี้บ้านดิฉันอยู่ในสวนฝั่งธนหน้าร้อนยังมีความสุขใด้ว่ายนำ้ในท้องร่องเล่นคลายร้อนใด้ดี
ผมก็ห่ ข้าวไปกินเหมือนกันครับแทงค์น้ำก่อด้วยปูนวงกลมมีสามแทงค์น้ำฝนสนุกมาก😊
กรุงเทพไม่แออัด
สมัยก่อนอยากได้ความเจริญ..สมัยนีอยากได้.ธรรมชาติ
ถ้าอยากได้บรรยากาศเก่าๆ มาตามต่างจังหวัด
อยากได้ความเจริญ มากกว่า
เบื่อธรรมชาติ อยากมีแสงสี
สมัยนี้อยากได้ผู้นำดีๆมากกว่า
ทำไมถึงไม่อยากได้ความเจริญครับ อย่าเอาความคิดอะไรแบบนั้นมา ผมถามจริงเหอะ อยากให้ข้างถนนมีแต่ป่ากับหญ้า แล้วก็ฟุตบาทเน่าๆหรอครับ คิดหน่อย
คิดถึง เกิดปี 2522 สมัยที่รู้สึกว่ากรุงเทพ น่าอยู่มากกกก คิดถึงบางซื่อสมัยนั้นจริงๆ นนทบุรียังเป็นชานเมือง และบ้านสวน ไปหาย่าบ่อยๆ
ย้อนเวลากลับไปจะซื้อที่แถบนั้นเก็บไว้ๆๆ
เกิดไม่ทันปีนั่น แต่เวลาดุภาพก้อรุ้สึกมีความสุขมากกว่าปัจจุบัน
ผมก็เกิด 2522 คิดถึงกรุงเทพ เมื่อก่อนจัง
ขยะเยอะเท่าปัจจุบัน ทั้งที่คนน้อยกว่า ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร ระยะตำบอนกว่าสมัยนี้ระบบการสาะารณสุขแย่กว่าสมัยนี้
รุ่นเดียวกันเลยเพื่อน ^^
เห็นภาพเก่ารู้สึกดีมากๆ.....ทำให้หวนคิดถึงบรรยากาศเก่า อยากย้อนรอยอดีตจริงๆ....มันเป็นภาพที่มีความสุขมากๆ...มันสงบ เรียบง่าย....ไม่ใช่วุ่นวายแบบปัจุบันนี้....พูดไปก็น้ำตาซึมเลยครับ...ขอบคุณที่นำมาให้ชมครับ...
ต้องย้อนไปดูภาพ สมัย ร.5 มีป่าเยอะ น่าอยู่มาก
วุ่นวายตั้งแต่มีอินเตอร์เน็ตคับ
จริง
ภาพก็ชัดอยู่นะ แถมมีสีสันด้วย บางภาพก็มีขาวดำ
อยากกลับไปอยู่กรุงเทพสมัยอดีตทำให้สภาพจิตใจเราสงบมากๆ ค่ะ
ใช่ครับ...
เขาว่า ถ้าตายแล้ว จะเลือกเกิดได้ ลองเลือกไปเกิดยุคนั้นดูน่ะครับ
@@oatseawong6664 ยุคมหาจำลอง ขยะน้อยกว่าสมัยนี้นะครับ
@@supmango1627 รถติดยุคนั้น บรรลัยสุดๆ ไม่มีตัวเลือกอย่งารถไฟฟ้าคอยช่วยอะไรด้วย มอเตอร์ไซต?รับจ้างก็ทำตัวเป้นมาเฟียมากวก่ายุคนี้อีก ข่าวลอบยิงถี่ยิบกว่าสมัยนี้ ข่าวเมายาบ้าจับคนเป็นตัวประกันก็แทบจะรายอาทิตย์...คงไม่ต้องให้ย้อนถึงพฤษภาทมิฬกับโครงการโฮปเวลย์นะสื่อบันเทิงยุคนั้นเนื้อหาเหยียดคนนี่เกร่อสุดๆ
หนูเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณตาชอบเล่าเรื่องราวสมัยยังเป็นหนุ่มให้ฟัง น่าอิจฉาช่วงเวลานั้นของคุณตาจัง ดูมีความสุขแบบสงบ ไม่วุ่นวาย
ผมเกิด 2505 คนกรุงเทพฯ หลายภาพคุ้นตามาก 💐
เอเชี่ยนเกมส์ครั้งแรกก็เกิดไม่ทัน.
ขนาด 30-40 ปีที่แล้ว กรุงเทพก็ยังดูเจริญนะเอาจริง ไม่ธรรมดาเลยประเทศไทยของเรา
เห็นแล้วอยากร้องไห้ อยากย้อนเวลากลับไปสมัยก่อนอยากได้วิถีชีวิตสมัยยุคนั้น
เห็นด้วยค่ะ😁
ขยะเยอะเท่าปัจจุบัน ทั้งที่คนน้อยกว่า ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร ระยะตำบอนกว่าสมัยนี้ระบบการสาะารณสุขแย่กว่าสมัยนี้ตำรวจทำระยำ คนรวยขับรถชนคนตาย ไม่มีช่องทางแหกปากได้มากเท่ายุคนี้..ตายฟรีจ้าค่าแรงยุคนั้น คิดหรือยัง
อยากมาก อย่าว่าบูลลี่นะ ประเทศลาวให้ อารมนี้เลย ต้องลองไป
มีทั้งภาพก่อนเกิดและหลังเกิด ช่วงเป็นเด็กและช่วงวัยรุ่น บางภาพนึกถึงตอนเด็กไปเที่ยวเขาดิน มันทั้งสนุกและมีความสุขไปยื่นดูสัตว์
สมัยเป็นเด็กวัยรุ่นพากันเตะบอล บ้านอยู่แถวหลังรามคำแหงสมัยนั้นรถเมย์สานสีสมคันเล็กๆและสองแถววิ่งผ่าน ถนนยังเป็นดินแดงอยู่ รถวิ่งที ฝุ่นแดงๆปลิวว่อนเลย ป่าหญ่าไม่ขึ้นริมทางเป็นฝุ่นดินแดง และเสื้อผ้าก็จะเปื้อนฝุ่นจากรถ บวกกับกลิ่นควันรถสมัยก่อนเนี้ยดำสุดๆ หลังเตะบอลเสร็จ แม่ต้องปวดหัวกับผ้ากีฬาที่เตะบอลทุกครั้งเลยแต่เป็นความสุขและความทรงจำที่ไม่สามารถหาได้เลยสมัยนี้ อยากกลับไปเหมือนเดิม
ช่วงปลายๆปี พ.ศ.2534 เข้า กทม ครั่งแรกไปหัดทำช่างทอง แถวๆถนนถนนราชปรารภ เงินเดือน600บาท กับข้าวถุงละ7บาทเขาหุงข้าวให้ จ่ายเงินค่ากับข้าว1วัน2มื่อ14บาทอยู่กัน8คนก้อรวมกันไปซื้อ ทำงาน10.00นเลิก00.00น มื่อดึกคนที่เงินเดือนเยอะแล้วจ้างเราไปซื้ออาหารตามสั่งใด้ค่าจ้าง1ห่อ (อาหารตามสั่ง20บาท) ค่ารถโดยสารจากบ้านต่างจังหวัดไป หมอชิต38บาท ผ่านมา30ปี กทม เราเจริญขึ้นมากมาย
หาได้น้อยที่อ่านมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ว่า กะ-เสด-ตระ-สาด ซึ่งอ่านถูกต้อง ดีมากครับผม
หลายที่ยังเหมือนเดิม ผ่านไป30 กว่าปี แต่ค่าครองชีพแพงขึ้นกว่าความเจริญ
เรามากรุงเทพฯครั้งแรก2527 มาอยู่แถวสะพานสาธรบางรัก แล้วก็ย้ายไปอยู่ห้วยขวางถนนรัชดาฯ ปัจจุบันไม่เหลือเค้าโครงเก่าๆให้จดจำเลย
ใช่ค่ะ😅
ชอบสุดคือ ยุค โทรศัพท์ปุ่มกด nokia ยุคนั้นเทคโนโลยีมันไม่ได้แย่ แต่ไม่ได้เยอะ ไม่ได้มีเน็ตมือถือแต่ก็มีสื่อที่พอจะสื่อสารกันได้ เช่น msn hifive ยุคเทคโนโลยีเยอะจนรู้สึกว่า สังคมให้ค่าการถ่ายคลิปลงสื่อ จนไม่รู้อันไหนจริง เท็จทำร้ายกัน ทางสื่อ
แอดมินก็ชอบยุค msn hi5 เหมือนกัน ยังจำได้ตอนนั้นhi5 ยังมีให้ใส่โค้ดเพลงอยู่เลย
ไฮไฟๆๆๆๆๆๆ
MSN hi5 ยังถือว่าใหม่ช่วงหลังปี 2000
ถ้าเอาจากในภาพคือ ยังไม่มีอันที่ว่าเกิดขึ้นเลยนะ แม้แต่คอมสักเครือ่งก็น่าจะยังไม่มีมั้ง
ไช่
ดูสมัยก่อนแล้วมีความสุข ชื่นใจ มีความ วุ่นวาย แต่ไม่มา คนสมัยก่อน วันหยุดจะไปวัดมากกว่าเดินห้าง
ผ่านไปแล้วไม่สามารถหวนกลับไปได้อีก แม้แต่ชีวิตยังคงเดินทางไปเป็นขึ้เถ้า ได้แต่คิดถึงอยากกลับไปเป็นเด็ก
ยุค ก่อนปี 2000 รู้สึกว่าชอบน่าอยู่กว่า ยุคที่โลกโซเชี่ยลกลายเป็นดาบสองคม ในทุกวันนี้
ช่วงยุค70 80 90 เป็นยุคแห่งความสุข
ใช่เลยครับ
ช่ายคะ เราคิดว่าเจริญกำลังดี มันดีกว่า เจริญเกินไป
ขอบคุณค่ะ🙏🙏
55..
ค่าแรงขั้นต่ำหล่ะ???ขยะเยอะเท่าปัจจุบัน ทั้งที่คนน้อยกว่า ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร ระยะตำบอนกว่าสมัยนี้ระบบการสาะารณสุขแย่กว่าสมัยนี้
ผมชอบชีวิตสมัยก่อนมาก...ไม่วุ้นวายดูสบายตาสบายใจมาก...
@@oatseawong6664 ถูกของหล่อนน่ะ...👍
เชื่อหรือไม่เห็นมาหมดแล้ว คิดถึงเมืองไทยขอบคุณที่ sharing ยังมีภาพเก่าเก็บไว้เมื่อครั้งอยู่เมืองไทยเมื่อสี่สิบปีที่แล้วเมื่อก่อนมีธรรมชาติสวยงามเคยไปยืนถ่ายรูปที่ภัตตาคารกลางนำ้ กินรี ที่สวนลุมพินี 😊ก่อนที่ไฟจะไหม้ ขณะนี้อายุ เจ็ดสิบห้าแล้วค่ะ
จากบ้านนอกมาเรียนในเมืองกรุงปีพศ.2526ไปไหนไม่เคยหลง,ณ.ปัจจุบันอยู่กรุงเทพบางทียังหลงเส้นทาง,ไม่ก็เลยจุดหมาย,แสดงว่า,,แก่แล้วล่ะ55555จึงได้ฉายาว่า,ท่านหลง,ขอบคุณนะครับที่บรรยายอดีตให้ฟัง
ขอบคุณภาพถ่มย แห่งความทรงจำ
เห็นภัตตาคารสุกี้เรือนเพชรด้วยค่ะ คิดถึงวัยเด็กเลยพ่อกับแม่ชอบพาไปทานสุกี้ที่ร้านนี้อาหารอร่อยมากค่ะ
แสดงว่าตอนนี้อายุขึ้นเลข5แล้ว..🙂🙂
เคยออกโษณาทางทีวี น่าจะเป็นรายการ ชุมทางคนเด่น และ มวยไทยช่องเจ็ด
ตอนเด็กอ่ะนะ กินอะไรก็อร่อยไปหมดแหละ ลิ้นรับรสมันดี
หนูยังไม่เกิดเลยคะสมัยนั้น
ยังจำเเบรนด์. เสื้อ DOMON กันได้ป่าว😁😁
สาธุถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงขอให้ข้าพเจ้าโชคดี และให่โสกสงบสุขสาธุค่ะ
ผมเกิด2500 คิดถึงความสุข. วัยกำลังสนุกในยุคนั้น
มาครั้งแรก เซ็นทรัลลาดพรั้าวทาสียังไม่เสร็จ
ขอบคุณครับ ดีจังมีบอกสถานที่และปีของภาพด้วย
ย้อนเวลาได้ไปอยู่สมัยก่อนดีกว่าสมัยนี้คนไม่ตอแหลดราม่าทุกเรื่องเหมือนคนสมัยนี้..ไม่ต้องรีบทำอะไรทุกเรื่อง..ของก็ไม่แพงเหมือนสมัยนี้...คิดถึงร้านอาหารไทยกูบคำติดโรงหนังสกาลาแกงส้มปลาผักรวมคือสุดยอดของแกงส้มที่เคยกินในชีวิตนี้...
ขยะเยอะเท่าปัจจุบัน ทั้งที่คนน้อยกว่า ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร ระยะตำบอนกว่าสมัยนี้ระบบการสาะารณสุขแย่กว่าสมัยนี้.ตำรวจทำระยำ คนรวยขับรถชนคนตาย ไม่มีช่องทางแหกปากได้มากเท่ายุคนี้..ตายฟรีจ้าค่าแรงยุคนั้น คิดหรือยัง
สมัยก่อนเถื่อนครับ ขอผ่าน
@@rayna5176 สมัยนี้ทั้งเถื่อนทั้งถ่อย...สมัยก่อนมีแต่แทงกันข้างหลังแต่สมัยนี้แทงซึ่งๆหน้าเลยคับ
สมัยนี้สิเถื่อน@@rayna5176
ปี 2508 ยายอายุ 13 ตามญาติๆไปแอ่วกรุงเทพฯเมืองศิวิลัย ยายมีโอกาศได้ไปดูอู่เก็บเรือซ่อมเรือพระที่นั่งที่ใช้ในพิธีเสด็จทางชลมารค จากนั้นไปเที่ยวเขาดินวนาที่ร่มรื่น สนามหลวง สวนลุมพินี นัำพุวงเวียน 22 กรกฏา สนามกีฬาหัวหมาก (ใช่สนามกิจติขจรหรือเปล่ายายจำไม่ได้) ไปเล่นโบว์ลิ่งกับคุณอาซึ่งเป็นพยาบาลอยู โรงพยาบาลวชิระ จากนั้นไปแอ่วบางแสน สมัยนั้นหาดทรายสวยคนไม่พลุกพล่าน น้ำทะเลก็สวย มีโอกาศได้ขึ้นไปถ่ายรูปบนเรือใบลำเล็กๆที่เจ้าของใจดีอนุญาตให้ขึ้นไปถ่ายรูปฟรีๆเป็นนัำใจของคนในยุคนั้นยังซึ้งใจไม่หายสำหรับคนบ้านนอกๆอย่างยาย กรุงเทพฯพ.ศ.นั้นไม่มีถนนหนทางบนอวกาศเป็นพื้นราบทั่วทั้งกรุงเทพฯไม่มีทางด่วนที่วุ่นวายไม่มีรถไฟวิ่งบนหัวเรา ลาจากกรุงเทพฯเมืองฟ้าอมรกลับภาคเหนือบ้านเฮาอย่างมีความสุขได้ไปแอ่วกรุงเทพฯตามที่วาดฝันไว้เก็บเป็นความทรงจำที่สวยงามไม่รู้ลืม
เข้ากทม.ครั้งแรกปี2515อยู่ป.7..ปี2519อยู่เรียนกวดวิชาช่วงปิดเทอม มศ.3...ความคิดตอนนั้นก็ยังคิดว่ากทม.คนเยอะรถติดดูวุ่นว่ายกว่าตจว...
คนสมัยนี้ รู้มากยากนาน คนโบราณกล่าวไว้ มันจึงวุ่นวายไม่รู้จบ รู้แต่เรื่องนอกตัว แต่ไม่รู้จักตัวเอง
เด็กสมัยนี้ชอบรู้ดีในยุคที่ตัวเองยังไม่เกิดด้วย
@@parkna5447 ความรู้มีให้อ่านมีให้ศึกษา เกี่ยวอะไรจะเกิดไม่ทัน เกี่ยวโหลๆๆ
อ่านไม่เกิน7บรรทัดแน่ๆ
บางภาพยังไม่เกิด แต่ดีใจที่ได้เห็น เพราะตอนเด็กจำได้ว่า มีความสุขมาก ผู้คนในเมืองหลวงตอนนั้นยังเอื้อเฟื้อกันดีอยู่นะ รักใคร่กันดีมาก ไปเล่นบ้านไหนก็มีขนมมีข้าวน้ำให้กิน แถมตอนจะกลับมีของฝากมาให้ที่บ้านด้วย เดือดร้อนตอนไปเล่นอีกอาทิตย์ถูกใช้ให้เอาจานพร้อมของกินไปส่งคืน 55555 แต่ก็มีความสุขดี ผู้คนพูดจาไพเราะ คนแก่ พวกผู้ใหญ่มีเมตตากับเด็กมาก คนบ้านไหนเด็กบ้านไหน ลูกใครซอยไหนรู้จักกันหมด ตกปลาร่องน้ำคูน้ำ ดูนกจับแมลง สนุกสุดละ กทม สมัยนั้น (ตอนเด็ก) ปี2531 ได้ไปเดินข้ามสะพานพระราม9 ตอนเปิดสะพานถึงจะร้อนแต่ก็มีความสุขสนุกมาก เดินไม่รู้จักเหนื่อย เดี๋ยวนี้ที่ๆเคยเล่นกลายเป็นหมู่บ้านจัดสรร กลายเป็นบ้านใครไม่รู้ไปหมดแล้ว คิดถึงวันเก่าๆเมื่อตอนเด็กจัง
เราก็ได้ไปเดินบนสะพานพระราม9ครั้งนึง ตอนเด็กๆ คนมาเดินมาวิ่งกันเต็มเลย ตอนก่อนเปิด
สวัสดีค่ะ ขอบคุณค่ะที่แชร์ เรื่องราวเก่าๆใน กทม จ้า
ม.เกษตร ฝั่งถนนงามวงศ์วาน บรรยากาศแบบชานเมืองมากๆ
การโหยหาอดีต ไม่ได้ประโยชใดๆ เหมือนดั่ง การอยากไห้สายน้ำและเวลาไหลย้อนกลับย่อมทำไม่ได้ ดังนั้น การอยุ่กับปัจจุบัน เพื่อ ไปสุ่ อนาคตที่งดงาม จะดีที่สุดคนเรา เกิดมาหลายแสนหลายล้านชาติแล้ว เร่งภาวนาเถิด เพราะอนาคตจะมีภัยต่างๆมากมายถาโถมเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว มีแต่บุญกับบาปเท่านั้นที่พึ่งได้ ทั้งโลกนี้และโลกหน้าเอวัง ก็มีด้วย ประการฉะนี้ อายุวันโน สุขัง พะลัง
โหยหาอดีตคิดแล้วมีความสุขก็โหยหาไปเถอะไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร_คิดถึงอนาคตยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นอย่างไร_ปัจจุบันประเทศมีแต่ความวุ่นวาย(อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอนเอาปัจจุบันให้รอดก่อน... เพราะฉะนั้นอดีตคิดแล้วมีความสุขก็คิดไปเถอะ)
เอเชี่ยนเกมส์ครั้งที่5ยังอยู่ ป.5ตอนนี้70แล้วค่ะ
ผมอยากให้สิ่งนี้ยังอยุ่ ถึงผมจะไม่ได้แก่ แต่ผมชอบ สมัยเด็กของกินอร่อย ราคาถูกผู้คนมีน้ำใจ รอยยิ้มมีบนหน้าเยอะกว่าทุกวันนี้ ผมอิจฉารุ่นตายายรุ่นแม่ผมมาก
หาดูได้ยากมาก ๆ สุดยอดครับ 👍 ขอบคุณครับ 🙏🏻
เราเกิด1983/ก็ยังยุในยุค80-90นึกถึงตอนมา กทม ครั้งแรกกับพ่อแม่ตื่นเต้นมากตอนนั้นยังเด็ก6-7ขวบยุเลยคะ รถ ถนน ไม่ติดเลย
ผมว่าความสุขที่แท้จริงมันอยู่ในตัวเรานะ อยู่ในความพึงพอใจในสิ่งที่เรามี
บ่อยเกินมันจะกลายเป็นความลำคาญ
สวัสดีค่ะ ขอมารับชม บรรยากาศสมัยก่อนด้วยคนนะคะ🙏❤
7:21 ถนนสาทรใต้ครับ 😢 มีหลักฐานและจุดสังเกตครบถ้วน....
ปี 2521 บ้านอยู่แถวเสนานิคม 1 (พหลโยธิน 32 ) ยังเป็นทุ่งนาอยู่เลยครับ นั่งรถสองแถวจากบ้านไปอนุสาวรีย์ชัย 2 บาท😁😁😁
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ อยากซื้อที่กินแถวนั้นเก็บไว้สักแปลง ตอนนั้น แถวเสนา หมู่บ้านเพื่งขึ้น เราเองยังไม่ได้คิด
สมัยอดีตดูทุกอย่างมีความสุขมากๆๆถึงจะไม่ได้เจริญแบบสุดๆๆแต่ความสุขรอยยิ้มอยู่ทุกที่จริงๆๆธรรมชาติยังคงสวยงามขอบคุณครับภาพสมัยอดีตสวยๆครับ
สมัยเด็กราคาก๋วยเตี๋ยวชามละ5บาท โค้กแก้วละ1บาท ผมเกิดที่ดินแดง (ปัจจุบันอายุ47) สมัยนั้นถนนบางส่วนยังถมด้วยดินแดงๆ จริง บรรยากาศสงบน่าอยู่ สมัยนี้กลายเป็นที่ก่อจลาจลสร้างความวุ่นวาย รู้สึกอยากกลับไปเป็นวัยรุ่นทำระเบิดขวดระบิดปิงปองปาใส่หัวพวกมันจัง
อายุ47ปี, ก็ยังไม่ใด้เรียนรู้อะไรเลยหรือค่ะ.. พูดออกมาใด้ไงเนี่ย.
ย้ำอยู่กลับที่ ไม่เจริญสักที
จะจนจะรวย จะตกต่ำหรือเจริญอยู่ที่การกระทำ คนโง่เท่านั้นที่ไม่รู้ตัวว่ากำลังทำในสิ่งที่ผิด
เมื่อกี้คุณบอกว่าอยากไปปาระเบิดใส่หัวพวกมัน แล้วทีหลังมาบอกอีกว่าคนโง่เท่านั้นที่ไม่รู้ถูกผิด งั้นที่คุณจะไปทำเค้าแสดงว่าคุณก็โง่อะสิ..
สมัยนั้นมีเเพ็คลิ้งพกก็โคตรเท่. สมัยนี้ใครไม่มี tik tok โครตเชย😁😁
ยิ่งโลกหมุนเร็วด้วยเทคโนโลยีทันสมัยมากแค่ไหน..โลกก้ด้อยจริยธรรมไปเร็วไม่ต่างจากก้อนกลมๆที่ร่วงลงหลุมมืดไปยากที่ขึ้นมา
ขยะเยอะเท่าปัจจุบัน ทั้งที่คนน้อยกว่า ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร ระยะตำบอนกว่าสมัยนี้ระบบการสาะารณสุขแย่กว่าสมัยนี้ตำรวจทำระยำ คนรวยขับรถชนคนตาย ไม่มีช่องทางแหกปากได้มากเท่ายุคนี้..ตายฟรีจ้า
เกิดมาก็เห็นความวุ่นวาย ตอนนี้โคตรวุ่นวาย ไร้ระเบียบมากขึ้น มาเฟียเพียบ
ราคาก๋วยเตี๋ยวและอาหารจานเดียวแต่ละยุคแต่ละสมัยช่วง พ.ศ.2510-2520ก๋วยเตี๋ยวหมู.ข้าวหมูแดง จานละ15-20บาทช่วงพ.ศ.2521-2530ก๋วยเตี๋ยวหมู.ข้าวหมูแดง จานละ20-30บาทช่วงพ.ศ.2531-2540ก๋วยเตี๋ยวหมู.ข้าวหมูแดง จานละ25-35บาทช่วงพ.ศ.2541-ปัจจุบันก๋วยเตี๋ยว.ข้าวหมูแดง จานละ40ขึ้นไปตามกำลังของค่าแรงงานและสภาพเศรษฐกิจปี2525มาฝึกงานที่ เซ็นทรัล สาขา ลาดพร้าว ได้ค่าแรงวันละ65บาท
สมัยนั้นห้างไม่เยอะ แต่หลายสาขา เซ็นทรัล 5สาขาโรบินสัน 2สาขาพาต้า 2สาขาเมอร์รี่คิงส์ 2สาขาเดอะมอลล์ 1สาขาใต้ฟ้า 2สาขาคาเธ่ย์ 2สาขาบางลำพู 1สาขาแก้วฟ้า 1สาขาตั้งฮั่วเส็ง 1สาขาอาเชี่ยน 1สาขาอิมพีเรียล 1สาขารายชื่อ ซูเปอร์มาร์เก็ต ภายในปี30ฟู๊ดแลนด์ใต้ดิน สโตร์วิลล่า มาร์เก็ต
เราเริ่มเก็บเงินที่ได้ไปซื้อขนมกินที่โรงเรียนวันละ50สตางค์ให้ได้ครบ2บาทเพื่อกินก้วยเตี๋ยวในราคา2บาท.
ปี25 - 30เงิน 100 บาท อิ่ม อร่อยได้ทั้งคาว หวาน ของกินเล่น ตามฟู๊ดเซ็นเตอร์ ทั่ว กทม.ปัจจุบัน 2565 ฟู๊ดเซ็นเตอร์ทั่วกทมขั้นต่ำ 500 บาทต่อคน
@@prachayapuengpun522 ห้างไทยไดมารู (ราชดำริอาเขต) ล่ะ ? ห้างโปรดของผม ผมกับกลุ่มเพื่อนสนิทชอบโดดเรียนไปเที่ยวห้างฯ ไปซื้อแผ่นเสียงเพลงฝรั่งยุค 70' แผ่นละ 15 บาทเป็นประจำ สุดท้ายวิ่งหนีสารวัตรนักเรียน...หนีรอดทุกครั้งครับ แต่จบการศึกษาสูงสุดปริญญาเอกครับ
ติดตามคับ ดูแล้ว มีความรู้มากๆๆๆ ชอบๆๆๆ
คิดแล้วใจหายเราเกิด จว ธนบุรีแต่ไปฝั่งพระนครบ่อยมากเช่นปากคลองตลาดแถวบูรพาไปห้างแถวๆนั้นโรงหนังและที่อื่นๆอยากย้อนเวลากลับไปหาอดีตคนเก่าๆเพื่อนเก่าน้ำใจที่หาไม่ได้กับคนสมัยนี้
เข้ากทมครั้งแรกในชีวิตปี2530 อายุเพิ่งสิบสองสิบสามเป้นสาวโรงงานแถวยานนาวาทำเกี่ยวกับเครื่องประดับเงินเดือน500บาทกินอยู่ในโรงงานพร้อมชีวิตโคตรมีความสุขเลยหยุดอาทิตย์ไปลานโลกดนตรี สยามมาบุญครองสวนจตุจักรสวนลุมพินีประตูน้ำกลางคืนก็ไปเที่ยวผับดังแถวธนบุรีค่าเฟสุดๆสนุกสุดเวี่ยงกลางวันก้ไปไหว้พระที่วัดใหม่พิเรนหยุดสงการนั้งรถไฟหัวลำโพงกลับต่างจังหวัดชีวิตสาวโรงงานสมัยนั่นสนุกและคุ้มมากใช้ชีวิตในวัยรุ่นสุดเวี่ยงเหมือนกันอยุจนถึงปี2541ถึงลาออกจากงานคิดถึงเพือนๆมากๆเลยจากใจคนอีสาน
ถนนหนทางดูสะอาดกว่าสมัยนี้อีกงงใจ
คิดถึงเมืองไทยสมัยก่อนค่ะ ไม่วุ่นวายมากเหมือนสมัยนี้
เคยเห็น..จำติดตา..นี่ละคือหลักฐานที่มาที่ไป..เว้นคนข้างบ้านเด้อ😅😅😅
เมื่อก่อนก๋วยเตี๋ยวชามหละ5บาท. เดี่ยวนี้ชามหละ50บาท คิดดูประชาชนจะอยู่ยังไง?
วันเวลาที่ผ่านไป..ผู้คนก็ล้มหายตายจากไปกับกาลเวลาที่ไม่อาจหวนคืนมาอีกเลย......
สยามเซ็นเตอร์พอยต์สมัยก่อนเป็นที่สิงสถิตของพวก โน๊ต อุดม ตั้ก บริบูรณ์ เลยไปเมื่อไหร่ก็เห็นพวกนี้นั่งอยู่หน้าทางเข้าห้างตลอด
ดูภาพแล้วคิดถึงสังคมแต่ก่อนเนาะ
คลังภาพเหล้านี้ ได้มาจากไหนครับถือเป็นขุมทรัพย์สำคัญของชาติเลยนะเนี่ย
เห็นถนนแล้วรู้สึกได้เลยว่ามันสร้างมาเพื่อยุคนั้น แต่ก็ยังใช้จนถึงยุคนี้ แม่งห่วยมากทำไมไม่พัฒนาให้เข้ากับยุคสมัยว่ะปล่อยให้รถเยอะจนติดได้ขนาดนี้ ถ้าเทียบกันแล้ว ไม่เข้ากันเลย ผังเมืองสมัยนั้นดีมาก
ในกรุงเทพ รถติดมาหลายสิบปีแล้วคับ
ย่านพระราม4 เห็นตึก IBM แล้วก้อนึกถึง ตึกอื้อจอเหลียงเคยเดินผ่านบ่อยเพราะต้องขึ้น รถเมล์ รสพ สีฟ้าขาว สาย4 ท่าเรือ-ภาษีเจริญ ชั้นล่างเป็นโชว์รูมกางเกงยีนส์ ยี่ห้อดัง ลีวายส์ อยากได้มากแต่ไม่มีตังค์
ตอนนี้ยังอยู่มั้ย อื้อจือเหลียง
@@ผ่านไปอีก1วันแล้วก็อีกก1วัน ทุบทิ้งแล้วครับเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว เมื่อก่อน นสพ บางกอกโพสท์ก็อยู่ที่นี่
@@kriengkraikhamphan7095 อ้าววว ไปซะแล้ววว ผมออกจากกรุงเทพมาตั้งแต่ปี55 ตอนนั้น ยังส่งเอกสารถึงออฟฟิสนี้อยู่เลย คิดถึงกรุงเทพ เบื่อบ้านนอก
@@kriengkraikhamphan7095 ทุบทิ้ง แล้วตอนนี้ เป็นอะไรไปแล้วคับ
@@ผ่านไปอีก1วันแล้วก็อีกก1วัน ขอโทษทีครับตึกอื้อจืเหลียงยังอยู่ยังไม่ทุบครับ เข้าใจผิดขอโทษครับ
ตามยุคตามสมัยคนเราก็ย่อมเปลี่ยนแปลงไปด้วย มันก็มากน้อย มันก็อยู่ที่บางคน
มีหลายภาพ หลาย พ.ศ ที่เคยอยู่ในความทรงจำ .
ชอบดูแบบนี้..ถ้ามีภาพปัจจุบันเปรียบเทียบด้วย จะดีมากเลยครับ
ตอนนี้คือเราความรู้สึกเรา ไม่อยากคอยอะไร หรือ ทรัพย์ ออกโควิด ก็ไป อีกที่ทันทีเลย 00:40 พรุ่งนี้ วันไหน เวลาไหน ต้องมาลุ้น มันมา ไม่มากระทำ ทำลำบากใจกันเปล่า ๆ ไม่ใช่คำถาม คำบอก ไม้ยมก แต่ละวัน เราเซิ่นต้องมาลุ้นมาเคลียร์ ให้อยู่ได้ ในแต่ละวัน คิดดูสิ หรือ เน็ต เรื่องเน็ต จ่าย เท่านี้ อยู่ได้ ต่อ ไป เดือน วนเวียนไม่หลุดพ้นสักที
คิดถึงอดีตจัง
นั่งร้านไม้ไผ่นะครับ ทุกวันนี้ตึกไม่สูงมากก็ยังใช้าำหรับบางผู้รับเหมา แต่ที่ฮ่องกงตึกสูงมากๆก็ยังใช้ไม้ไผ่
เป็นช่วงเวลาชีวิต ที่ไม่มีอะรัย ..แต่เป็นช่วงที่คนไทยมีความสุขที่สุด
เชื่อดิ ตอนนี้ อีก สามสิบ สี่สิบปีข้างหน้า เดี๋ยวก็ เป็นยุคเก่าแล้ว เปปเดียว นั้นแหละ สิบปีผ่านไป เหมือน กระพริบตา เหมือนแค่หนึ่งตื่น ใช้เวลากับคน ที่อยู่ข้างๆเรา ให้มากๆ เวลามันผ่านไปพริบตาแหละ ระวังจะเสียใจเอา ถ้ารู้ตัวเมื่อสายไปแล้ว มันย้อนกลับไม่ได้ คิด ดูแล้วมันก็ เศร้า คนเรามันยังไงก็ต้องตาย มีวันพบก็มีวันจาก อย่าลืมน่ะเวลามันผ่านไปไว เสมอ บางทีรู้ตัวอีกทีคน เราอาจจะอายุ 60-70แล้ว ก็ได้ พ่อแม่ก็ไม่อยู่แล้ว
ขอบคุณค่ะ🙏🙏😊
สมัยเด็กๆไม่เคยคิดอะไรแบบนี้มาตอนนี้กลับรู้สึกว่าเหมือนความตายอยู่รอบตัวมันรอเราอยู่เพราะคนที่รู้จักก็ตายไปทีละคนสองคนตอนเด็กๆบ้านอยู่ในซอยรู้สึกซอยมันใหญ่มากกกพอตอนโตไปดูอีกทีมันก็แค่ตรอกเล็กๆแค่นั้นเองทุกอย่างมันเหมือนเดิมความรู้สึกต่างหากที่เปลี่ยนไป
@@pannipataweesakcharoenphol ตอนเด็กๆ อยากโตไวๆ แต่พอโตมามัน เหนื่อย อยากกลับไปเป็น เด็ก ญาติพี่น้องก็เริ่มตายไป ทีละคน ตอนเด็กๆ ยังอยู่กันครบ พอเริ่มโต ค่อยๆตายกันไป เพื่อนที่เล่นกันตอนเด็กก็เริ่มแยกทางกัน พ่อแม่ก็ เริ่มแก่ตัว คิดแล้วกลัว จริงๆ ว่าสัก วันหนึ่งบ้านที่เคยอยู่กับพ่อแม่ ญาติพี่น้องทั้งหลาย จะว่างเปล่า เหลือแต่เราคนเดียว สักวันก็ต้องเกิดขึ้น ไม่เราจากไปก่อนก็เป็นพวกเขา ไม่มีใครคอยสอน ไม่มีใครคอยบอกว่าอันไหน ถูกผิด ไม่มีไครคอยบ่นเรา ต้องคิดเอาเอง สักวันก็ต้องเกิด มนุษย์นี่น่ะ อายุ สั้นจริงๆ ไม่ตายจากโรคภัยก็ อุบัติเหตุ หรือหมดอายุขัย มันสั้นมากเลย อายุมนุษย์
@@godofgenesis8168 มันก็ใช่.และซักวันเราก็ต้องแก่..ไม่รุ๊จะคุยกับใคร..หาทางออกไม่เป็นก็จะซึมเศร้า..ถ้ามีโรครุมเร้าก็ยิ่งไปกันใหญ่..เออ.วันนี้ต้องไปเป็นเจ้าภาพสวดวันสุดท้าย..อดีตกำนัน.ท่านปลิดชีพตัวเองเมื่อวานก่อน..ข่าวว่าหลายโรคอยู่
คลาสสิคมากครับ...ได้ทันเดินสยามตอน2534
เข้า กทม.ครั้งแรกปี 25 มาทำงานซ่อมของเก่าเช่นโต๊ะเก้าอี้ประดับมุกที่ถอดเป็นชิ้นส่งมาจากเวียดนามแล้วมาประกอบขึ้นใหม่ มาทำแถวร้านฮงวัตถุโบราณหน้าโรงแรมทรอคคาเดโรแถวบางรัก บางครั้งก็ไปรับงานแถวเวิ้งนครเกษมและเยาวราชบ้าง คิดหวนคำนึงถึงอดีตสี่สิบปีก่อน😮🎉
ชอบดูภาพเก่า มากๆ เกิด 2527
ผมคนอ่างทองแต่ตอนนี้มาทำงานอยู่กรุงเทพเขตราชเทวี มีแต่ความวุ่นวายรถบาวิ่งกันว่อน อยากกลับบ้านไปพักผ่อนห่ความเงียบสงบธรรมชาติดีที่สุด
เคยดูหนังเรื่องอินทรีทองถ่ายทำปี 2513 มีการพูดถึงสยามแสควร์ด้วย แต่ในคลิปนี้ได้บรรยายถึงรูปสยามสแควร์ขณะกำลังก่อสร้างว่าเป็นปี 2515 ถ้าเป็นปี 2515 แปลว่า สยามสแควร์ที่ในเรื่องอินทรีทองพูดถึงและใช้เป็นที่นัดเจอต้องเป็นเพียงไซต์ก่อสร้าง
สวยดีเหนาะภาพเก่า
คลาสสิกมากครับยุคนั้นเหมือนอยู่เมกามากครับ อยากอยู่ยุค 90
รัฐฮโาวายที่เอมริกาสมัย้ริ่มเป็นมลรัฐของเมกาเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๓ ยังมีสภาพเหมือนกรุงเทพย่านสีลมสมัยเมื่อราวปี พ.ศ. ๒๕๐๐ เมืองไทยยังมีตึก ๗ ชั้นแล้ว
2:38 ร้านตึกแถวก็เป็นภัตตาคารได้...😊
ยุคนั้นบ้านเมืองเราก็เจริญอยู่นะ เจริญกว่าหลายประเทศในเอเชียและอาเซี่ยนอยู่
ขอบคุณมากครับ👍👍
เสียดายสวนสัตว์ดุสิตเหลือเกินที่สำหรับให้ประชาชนได้ไปถเที่ยวพักผ่อนในวันหยุด.ทุกอย่างย่อมมีวันเปลี่ยนไป
เข้ากรุงเทพตอนปี30 บรรยากาศยังพอจำได้ จำไม่ได้แล้วค่ารถเมล์เท่าไหร่
อยากเห็นกรุงเทพยุค 50s
สมัยมากรุงเทพครั้งแรกลงรถตรงหมอชิตเก่าตรงข้ามสวนจุตุจักรเห็นเขาจัดคอนเสิตร์โลกดนตรีพอดี บ้านนอกเข้ากรุง
น่าจะเรียงภาพตามปี พศ ไล่มาเรื่อยๆนะครับ
เกิดปี 2503 หลายภาพยังคุ้นตาไม่ลืม😊
ทำงานกทม.ปี2529 เป็นfcอยู่ทุกห้างในกทม.เสื้อผ้าขายดีอาหารอร่อย ทุเรียนถูกมากชนี12฿หมอนทอง15฿
ภาพถ่ายที่มีร้านseafoodที่บอกว่าเป็นถนนสุขุมวิท ตงนั้นน่าจะเป็นถนนเพชรบุรีนะ
สมัยก่อน-เป็นเด็ก-เรียนหนังสือ"แบมือขอตังค์แม่กินขนม-กับมาจากโรงเรียนก็คิดกับเพื่อนว่าจะเล่นอะไรดี-โตมาต้องมีความรับผิดชอบหาค่าใช้จ่ายเอง
เกิดปี2531 ถึงแม้จะไม่ใช่คนกรุงเทพ และไม่เคยไปที่นั่นตอนเด็กๆ แต่มีความทรงจำที่ดีที่เกี่ยวกับกรุงเทพจากรายการทีวีและละคร เมื่อก่อนจำได้ดี ตอนป.5ป.6ดูรายการจิ๋วแจ๋วเจาะโลก จิ๋วแจ๋วอินโนเวชั่น พิธีกรชื่อกุ๊กไก่ ท้ายรายการพิธีกรจะพูดว่า ให้เขียนจดหมายเข้ามาติชมรายการแล้วจะมีของที่ระลึกให้กับผู้ที่ได้รับคัดเลือกมาอ่านออกอากาศ แล้วทางรายการก็ส่งรองเท้าส้นสูงเด็กผู้หญิงมีกระดิ่งตรงส้นด้วยสวยน่ารักมาก ดีใจสุดๆ ตอนนั้นประมาณปี42/43นี่แหละ ยังจำหน้าพิธีกรได้อยู่เลย
อดีตชาติยังอยู่หาให้เจอเองสิ 👲🏻👲🏿🏮🎐 ฉกาจ ประกาศิต ชาตรีปรีชา ร่มเย็นเป็นสุข 00:38 6 กันยายน 64 จันทร์
กรุ๋ง ปี๋ แอดมินออกเสียงเหน่อนะ
แต่น้ำเสียงดีนะครับ น่าจะ ai แล้วมิกซ์เสียงใหม่
แอดเกิดทันแน่ๆคุณทวด
ทำไมถึงคิดถึงวันวานจัง...หรือเราจะ...
นาที่ 7.20 ถนนสาทรฝั่งตรงข้าม รร. กรุงเทพคริสเตียน
ข้าวแกงถุงละ10บาทยังทันอยู่นะ และสะพานข้ามคลองที่เอกมัยเมื่อก่อนน่าเบื่อมากมันแคบรถติดเยอะและนาน
ทำep2ต่อได้ป่าว กำลังทายพ.ศ ของภาพถ่าย ช่วงปี2500 กับ2520 ยุคการเเต่งตัว กับ ภาพถ่าย เเต่ต่าง อย่างเห็นได้ชัดเลยคับ เกิดมายังไม่เคยเห็นการเปลี่ยนเเปลงของเเต่ละยุคสมัย คลิปนี้ มันทำให้เรานึกย้อนตอนเรายังเป็น วุ้นที่หารังไข่ยังไม่เจอ55
นอกจากความเจริญแล้วสิ่งหนึ่งที่ต่างจากสมัยนี้คือสมัยก่อนจะมีบรรยากาศความเป็นกันเองมลพิษไม่ค่อยมีมีความสุขความเมตตาที่คนไทยเรามีให้กันคนไทยเราถึงได้ชื่อว่าเป็นสยามเมืองยิ้มที่เจริญขึ้นคือวัตถุเสื่อมลงคือจิตใจคน
ผม เกิด 2513 ตอนเด็กๆตอนเช้าเดินไปโรงเรียน อากาศดี บริสุทธิ์ มากๆ เดินไปตามคันนา ทุ่งนา นาข้าวเขียวขจี วิวสวยมาก จะมองไปทางไหนก็เห็นแต่ต้นไม้กับทุ่งนาข้าว สีเขียวไปหมด เอาตังค์ไปกินโรงเรียนวันละ1บาทมีเหลือกลับบ้านด้วยนะ ส่วนมากจะเอาข้าวใส่ปิ่นโตไปกินที่โรงเรียนกัน ไข่เจียวใส่หอมแดงผักชีกต้นหอมนี่อาหารหลักเลย แล้วก็มีปลาเค็ม 1 ตัวสมัยก่อนใครเอาปลาเค็มากินนี่ถือว่าสุดยอดแล้ว พอตอนเที่ยงก็นั่งล้อมวงกินกัน คุณครูก็จะเดินมาดูแล้วแกก็อมยิ้ม น้ำไม่ต้องพกไปมีแทงค์น้ำให้กินใช้มือรองแล้วก็กินเย็นสดชื่นมากเข้าคิวกินกันเป็นแถวเลย สมัยเมื่อ 40 กว่าปีที่แล้ว อากาศดี มาก หน้า ร้อนนี่ ไม่รู้สึกว่าร้อนเลย เอาเป็นว่าตั้งวงนั่งกินข้าวกลางแดดได้เลย ลมพัด เย็นสบายตลอดลมนี่พัดตั้งแต่บ่ายถึง 03:00 น 04:00 เลยนะ พัดแรงมากๆสมัยก่อนกางมุ้งนอนบนชั้น 2 ของบ้านๆจะมีระเบียง ต้องเอาไม้หน้าสาม2-3 อันทับข้างมุ้งเลยถ้าไม่ใช้ไม้ทับลมตีชายมุ้งเปิดหมดเมื่อก่อนฤดูกาลตรงเป๊ะเลย ไม่เหมือนสมัยนี้ฤดูกาลมั่วไปหมด นิสัย คนสมัยนี้ กับ สมัยก่อนต่างกันลิบลับเลย
โลกสมัยเปลี่ยนไป เด็กรุ่นใหม่ ดื้อเหมือนปอบ9ตัวครับ
คิดแล้วเสียดายที่อากาศเมื่อสมัยก่อนนั้นต่างกับวันนี้บ้านดิฉันอยู่ในสวนฝั่งธนหน้าร้อนยังมีความสุขใด้ว่ายนำ้ในท้องร่องเล่นคลายร้อนใด้ดี
ผมก็ห่ ข้าวไปกินเหมือนกันครับแทงค์น้ำก่อด้วยปูนวงกลมมีสามแทงค์น้ำฝนสนุกมาก😊
กรุงเทพไม่แออัด
สมัยก่อนอยากได้ความเจริญ..สมัยนีอยากได้.ธรรมชาติ
ถ้าอยากได้บรรยากาศเก่าๆ มาตามต่างจังหวัด
อยากได้ความเจริญ มากกว่า
เบื่อธรรมชาติ อยากมีแสงสี
สมัยนี้อยากได้ผู้นำดีๆมากกว่า
ทำไมถึงไม่อยากได้ความเจริญครับ อย่าเอาความคิดอะไรแบบนั้นมา ผมถามจริงเหอะ อยากให้ข้างถนนมีแต่ป่ากับหญ้า แล้วก็ฟุตบาทเน่าๆหรอครับ คิดหน่อย
คิดถึง เกิดปี 2522 สมัยที่รู้สึกว่ากรุงเทพ น่าอยู่มากกกก คิดถึงบางซื่อสมัยนั้นจริงๆ นนทบุรียังเป็นชานเมือง และบ้านสวน ไปหาย่าบ่อยๆ
ย้อนเวลากลับไปจะซื้อที่แถบนั้นเก็บไว้ๆๆ
เกิดไม่ทันปีนั่น แต่เวลาดุภาพก้อรุ้สึกมีความสุขมากกว่าปัจจุบัน
ผมก็เกิด 2522 คิดถึงกรุงเทพ เมื่อก่อนจัง
ขยะเยอะเท่าปัจจุบัน ทั้งที่คนน้อยกว่า
ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร ระยะตำบอนกว่าสมัยนี้
ระบบการสาะารณสุขแย่กว่าสมัยนี้
รุ่นเดียวกันเลยเพื่อน ^^
เห็นภาพเก่ารู้สึกดีมากๆ.....ทำให้หวนคิดถึงบรรยากาศเก่า อยากย้อนรอยอดีตจริงๆ....มันเป็นภาพที่มีความสุขมากๆ...มันสงบ เรียบง่าย....ไม่ใช่วุ่นวายแบบปัจุบันนี้....พูดไปก็น้ำตาซึมเลยครับ...ขอบคุณที่นำมาให้ชมครับ...
ต้องย้อนไปดูภาพ สมัย ร.5 มีป่าเยอะ น่าอยู่มาก
วุ่นวายตั้งแต่มีอินเตอร์เน็ตคับ
จริง
ภาพก็ชัดอยู่นะ แถมมีสีสันด้วย บางภาพก็มีขาวดำ
อยากกลับไปอยู่กรุงเทพสมัยอดีต
ทำให้สภาพจิตใจเราสงบมากๆ ค่ะ
ใช่ครับ...
เขาว่า ถ้าตายแล้ว จะเลือกเกิดได้ ลองเลือกไปเกิดยุคนั้นดูน่ะครับ
ขยะเยอะเท่าปัจจุบัน ทั้งที่คนน้อยกว่า
ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร ระยะตำบอนกว่าสมัยนี้
ระบบการสาะารณสุขแย่กว่าสมัยนี้
@@oatseawong6664 ยุคมหาจำลอง ขยะน้อยกว่าสมัยนี้นะครับ
@@supmango1627 รถติดยุคนั้น บรรลัยสุดๆ ไม่มีตัวเลือกอย่งารถไฟฟ้าคอยช่วยอะไรด้วย มอเตอร์ไซต?รับจ้างก็ทำตัวเป้นมาเฟียมากวก่ายุคนี้อีก ข่าวลอบยิงถี่ยิบกว่าสมัยนี้ ข่าวเมายาบ้าจับคนเป็นตัวประกันก็แทบจะรายอาทิตย์...คงไม่ต้องให้ย้อนถึงพฤษภาทมิฬกับโครงการโฮปเวลย์นะ
สื่อบันเทิงยุคนั้นเนื้อหาเหยียดคนนี่เกร่อสุดๆ
หนูเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณตาชอบเล่าเรื่องราวสมัยยังเป็นหนุ่มให้ฟัง น่าอิจฉาช่วงเวลานั้นของคุณตาจัง ดูมีความสุขแบบสงบ ไม่วุ่นวาย
ผมเกิด 2505 คนกรุงเทพฯ หลายภาพคุ้นตามาก 💐
เอเชี่ยนเกมส์ครั้งแรกก็เกิดไม่ทัน.
ขนาด 30-40 ปีที่แล้ว กรุงเทพก็ยังดูเจริญนะเอาจริง ไม่ธรรมดาเลยประเทศไทยของเรา
เห็นแล้วอยากร้องไห้ อยากย้อนเวลากลับไปสมัยก่อน
อยากได้วิถีชีวิตสมัยยุคนั้น
เห็นด้วยค่ะ😁
ขยะเยอะเท่าปัจจุบัน ทั้งที่คนน้อยกว่า
ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร ระยะตำบอนกว่าสมัยนี้
ระบบการสาะารณสุขแย่กว่าสมัยนี้
ตำรวจทำระยำ คนรวยขับรถชนคนตาย ไม่มีช่องทางแหกปากได้มากเท่ายุคนี้..ตายฟรีจ้า
ค่าแรงยุคนั้น คิดหรือยัง
อยากมาก อย่าว่าบูลลี่นะ ประเทศลาวให้ อารมนี้เลย ต้องลองไป
มีทั้งภาพก่อนเกิดและหลังเกิด ช่วงเป็นเด็กและช่วงวัยรุ่น บางภาพนึกถึงตอนเด็กไปเที่ยวเขาดิน มันทั้งสนุกและมีความสุขไปยื่นดูสัตว์
สมัยเป็นเด็กวัยรุ่นพากันเตะบอล บ้านอยู่แถวหลังรามคำแหง
สมัยนั้นรถเมย์สานสีสมคันเล็กๆและสองแถววิ่งผ่าน ถนนยังเป็นดินแดงอยู่ รถวิ่งที ฝุ่นแดงๆปลิวว่อนเลย ป่าหญ่าไม่ขึ้นริมทางเป็นฝุ่นดินแดง และเสื้อผ้าก็จะเปื้อนฝุ่นจากรถ บวกกับกลิ่นควันรถสมัยก่อนเนี้ยดำสุดๆ หลังเตะบอลเสร็จ แม่ต้องปวดหัวกับผ้ากีฬาที่เตะบอลทุกครั้งเลย
แต่เป็นความสุขและความทรงจำที่ไม่สามารถหาได้เลยสมัยนี้ อยากกลับไปเหมือนเดิม
ช่วงปลายๆปี พ.ศ.2534 เข้า กทม ครั่งแรกไปหัดทำช่างทอง แถวๆถนนถนนราชปรารภ เงินเดือน600บาท กับข้าวถุงละ7บาทเขาหุงข้าวให้ จ่ายเงินค่ากับข้าว1วัน2มื่อ14บาทอยู่กัน8คนก้อรวมกันไปซื้อ ทำงาน10.00นเลิก00.00น มื่อดึกคนที่เงินเดือนเยอะแล้วจ้างเราไปซื้ออาหารตามสั่งใด้ค่าจ้าง1ห่อ (อาหารตามสั่ง20บาท) ค่ารถโดยสารจากบ้านต่างจังหวัดไป หมอชิต38บาท ผ่านมา30ปี กทม เราเจริญขึ้นมากมาย
หาได้น้อยที่อ่านมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ว่า กะ-เสด-ตระ-สาด ซึ่งอ่านถูกต้อง ดีมากครับผม
หลายที่ยังเหมือนเดิม ผ่านไป30 กว่าปี แต่ค่าครองชีพแพงขึ้นกว่าความเจริญ
เรามากรุงเทพฯครั้งแรก2527 มาอยู่แถวสะพานสาธรบางรัก แล้วก็ย้ายไปอยู่ห้วยขวางถนนรัชดาฯ ปัจจุบันไม่เหลือเค้าโครงเก่าๆให้จดจำเลย
ใช่ค่ะ😅
ชอบสุดคือ ยุค โทรศัพท์ปุ่มกด nokia ยุคนั้นเทคโนโลยีมันไม่ได้แย่ แต่ไม่ได้เยอะ ไม่ได้มีเน็ตมือถือแต่ก็มีสื่อที่พอจะสื่อสารกันได้ เช่น msn hifive ยุคเทคโนโลยีเยอะจนรู้สึกว่า สังคมให้ค่าการถ่ายคลิปลงสื่อ จนไม่รู้อันไหนจริง เท็จทำร้ายกัน ทางสื่อ
แอดมินก็ชอบยุค msn hi5 เหมือนกัน ยังจำได้ตอนนั้นhi5 ยังมีให้ใส่โค้ดเพลงอยู่เลย
ไฮไฟๆๆๆๆๆๆ
MSN hi5 ยังถือว่าใหม่ช่วงหลังปี 2000
ถ้าเอาจากในภาพคือ ยังไม่มีอันที่ว่าเกิดขึ้นเลยนะ แม้แต่คอมสักเครือ่งก็น่าจะยังไม่มีมั้ง
ไช่
ดูสมัยก่อนแล้วมีความสุข ชื่นใจ มีความ วุ่นวาย แต่ไม่มา คนสมัยก่อน วันหยุดจะไปวัดมากกว่าเดินห้าง
ผ่านไปแล้วไม่สามารถหวนกลับไปได้อีก แม้แต่ชีวิตยังคงเดินทางไปเป็นขึ้เถ้า ได้แต่คิดถึงอยากกลับไปเป็นเด็ก
ยุค ก่อนปี 2000 รู้สึกว่าชอบน่าอยู่กว่า ยุคที่โลกโซเชี่ยลกลายเป็นดาบสองคม ในทุกวันนี้
ขยะเยอะเท่าปัจจุบัน ทั้งที่คนน้อยกว่า
ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร ระยะตำบอนกว่าสมัยนี้
ระบบการสาะารณสุขแย่กว่าสมัยนี้
ตำรวจทำระยำ คนรวยขับรถชนคนตาย ไม่มีช่องทางแหกปากได้มากเท่ายุคนี้..ตายฟรีจ้า
ค่าแรงยุคนั้น คิดหรือยัง
ช่วงยุค70 80 90 เป็นยุคแห่งความสุข
ใช่เลยครับ
ช่ายคะ เราคิดว่าเจริญกำลังดี มันดีกว่า เจริญเกินไป
ขอบคุณค่ะ🙏🙏
55..
ค่าแรงขั้นต่ำหล่ะ???
ขยะเยอะเท่าปัจจุบัน ทั้งที่คนน้อยกว่า
ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร ระยะตำบอนกว่าสมัยนี้
ระบบการสาะารณสุขแย่กว่าสมัยนี้
ผมชอบชีวิตสมัยก่อนมาก...ไม่วุ้นวายดูสบายตาสบายใจมาก...
ขยะเยอะเท่าปัจจุบัน ทั้งที่คนน้อยกว่า
ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร ระยะตำบอนกว่าสมัยนี้
ระบบการสาะารณสุขแย่กว่าสมัยนี้
ตำรวจทำระยำ คนรวยขับรถชนคนตาย ไม่มีช่องทางแหกปากได้มากเท่ายุคนี้..ตายฟรีจ้า
ค่าแรงยุคนั้น คิดหรือยัง
@@oatseawong6664 ถูกของหล่อนน่ะ...👍
เชื่อหรือไม่เห็นมาหมดแล้ว คิดถึงเมืองไทยขอบคุณที่ sharing ยังมีภาพเก่าเก็บไว้เมื่อครั้งอยู่เมืองไทยเมื่อสี่สิบปีที่แล้วเมื่อก่อนมีธรรมชาติสวยงามเคยไปยืนถ่ายรูปที่ภัตตาคารกลางนำ้ กินรี ที่สวนลุมพินี 😊ก่อนที่ไฟจะไหม้ ขณะนี้อายุ เจ็ดสิบห้าแล้วค่ะ
จากบ้านนอกมาเรียนในเมืองกรุงปีพศ.2526ไปไหนไม่เคยหลง,ณ.ปัจจุบันอยู่กรุงเทพบางทียังหลงเส้นทาง,ไม่ก็เลยจุดหมาย,แสดงว่า,,แก่แล้วล่ะ55555จึงได้ฉายาว่า,ท่านหลง,ขอบคุณนะครับที่บรรยายอดีตให้ฟัง
ขอบคุณภาพถ่มย แห่งความทรงจำ
เห็นภัตตาคารสุกี้เรือนเพชรด้วยค่ะ คิดถึงวัยเด็กเลยพ่อกับแม่ชอบพาไปทานสุกี้ที่ร้านนี้อาหารอร่อยมากค่ะ
แสดงว่าตอนนี้อายุขึ้นเลข5แล้ว..🙂🙂
เคยออกโษณาทางทีวี น่าจะเป็นรายการ ชุมทางคนเด่น และ มวยไทยช่องเจ็ด
ตอนเด็กอ่ะนะ กินอะไรก็อร่อยไปหมดแหละ ลิ้นรับรสมันดี
หนูยังไม่เกิดเลยคะสมัยนั้น
ยังจำเเบรนด์. เสื้อ DOMON กันได้ป่าว😁😁
สาธุถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงขอให้ข้าพเจ้าโชคดี และให่โสกสงบสุขสาธุค่ะ
ขอบคุณค่ะ🙏🙏
ผมเกิด2500 คิดถึงความสุข. วัยกำลังสนุกในยุคนั้น
ขอบคุณค่ะ🙏🙏
มาครั้งแรก เซ็นทรัลลาดพรั้าวทาสียังไม่เสร็จ
ขอบคุณครับ ดีจังมีบอกสถานที่และปีของภาพด้วย
ย้อนเวลาได้ไปอยู่สมัยก่อนดีกว่าสมัยนี้คนไม่ตอแหลดราม่าทุกเรื่องเหมือนคนสมัยนี้..ไม่ต้องรีบทำอะไรทุกเรื่อง..ของก็ไม่แพงเหมือนสมัยนี้...คิดถึงร้านอาหารไทยกูบคำติดโรงหนังสกาลาแกงส้มปลาผักรวมคือสุดยอดของแกงส้มที่เคยกินในชีวิตนี้...
ขยะเยอะเท่าปัจจุบัน ทั้งที่คนน้อยกว่า
ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร ระยะตำบอนกว่าสมัยนี้
ระบบการสาะารณสุขแย่กว่าสมัยนี้.
ตำรวจทำระยำ คนรวยขับรถชนคนตาย ไม่มีช่องทางแหกปากได้มากเท่ายุคนี้..ตายฟรีจ้า
ค่าแรงยุคนั้น คิดหรือยัง
สมัยก่อนเถื่อนครับ ขอผ่าน
@@rayna5176 สมัยนี้ทั้งเถื่อนทั้งถ่อย...สมัยก่อนมีแต่แทงกันข้างหลังแต่สมัยนี้แทงซึ่งๆหน้าเลยคับ
สมัยนี้สิเถื่อน@@rayna5176
ปี 2508 ยายอายุ 13 ตามญาติๆไปแอ่วกรุงเทพฯเมืองศิวิลัย ยายมีโอกาศได้ไปดูอู่เก็บเรือซ่อมเรือพระที่นั่งที่ใช้ในพิธีเสด็จทางชลมารค จากนั้นไปเที่ยวเขาดินวนาที่ร่มรื่น สนามหลวง สวนลุมพินี นัำพุวงเวียน 22 กรกฏา สนามกีฬาหัวหมาก (ใช่สนามกิจติขจรหรือเปล่ายายจำไม่ได้) ไปเล่นโบว์ลิ่งกับคุณอาซึ่งเป็นพยาบาลอยู โรงพยาบาลวชิระ จากนั้นไปแอ่วบางแสน สมัยนั้นหาดทรายสวยคนไม่พลุกพล่าน น้ำทะเลก็สวย มีโอกาศได้ขึ้นไปถ่ายรูปบนเรือใบลำเล็กๆที่เจ้าของใจดีอนุญาตให้ขึ้นไปถ่ายรูปฟรีๆเป็นนัำใจของคนในยุคนั้นยังซึ้งใจไม่หายสำหรับคนบ้านนอกๆอย่างยาย กรุงเทพฯพ.ศ.นั้นไม่มีถนนหนทางบนอวกาศเป็นพื้นราบทั่วทั้งกรุงเทพฯไม่มีทางด่วนที่วุ่นวายไม่มีรถไฟวิ่งบนหัวเรา ลาจากกรุงเทพฯเมืองฟ้าอมรกลับภาคเหนือบ้านเฮาอย่างมีความสุขได้ไปแอ่วกรุงเทพฯตามที่วาดฝันไว้เก็บเป็นความทรงจำที่สวยงามไม่รู้ลืม
เข้ากทม.ครั้งแรกปี2515อยู่ป.7..ปี2519อยู่เรียนกวดวิชาช่วงปิดเทอม มศ.3...ความคิดตอนนั้นก็ยังคิดว่ากทม.คนเยอะรถติดดูวุ่นว่ายกว่าตจว...
คนสมัยนี้ รู้มากยากนาน คนโบราณกล่าวไว้ มันจึงวุ่นวายไม่รู้จบ รู้แต่เรื่องนอกตัว แต่ไม่รู้จักตัวเอง
เด็กสมัยนี้ชอบรู้ดีในยุคที่ตัวเองยังไม่เกิดด้วย
@@parkna5447 ความรู้มีให้อ่านมีให้ศึกษา เกี่ยวอะไรจะเกิดไม่ทัน เกี่ยวโหลๆๆ
อ่านไม่เกิน7บรรทัดแน่ๆ
บางภาพยังไม่เกิด แต่ดีใจที่ได้เห็น เพราะตอนเด็กจำได้ว่า มีความสุขมาก ผู้คนในเมืองหลวงตอนนั้นยังเอื้อเฟื้อกันดีอยู่นะ รักใคร่กันดีมาก ไปเล่นบ้านไหนก็มีขนมมีข้าวน้ำให้กิน แถมตอนจะกลับมีของฝากมาให้ที่บ้านด้วย เดือดร้อนตอนไปเล่นอีกอาทิตย์ถูกใช้ให้เอาจานพร้อมของกินไปส่งคืน 55555 แต่ก็มีความสุขดี ผู้คนพูดจาไพเราะ คนแก่ พวกผู้ใหญ่มีเมตตากับเด็กมาก คนบ้านไหนเด็กบ้านไหน ลูกใครซอยไหนรู้จักกันหมด ตกปลาร่องน้ำคูน้ำ ดูนกจับแมลง สนุกสุดละ กทม สมัยนั้น (ตอนเด็ก) ปี2531 ได้ไปเดินข้ามสะพานพระราม9 ตอนเปิดสะพานถึงจะร้อนแต่ก็มีความสุขสนุกมาก เดินไม่รู้จักเหนื่อย เดี๋ยวนี้ที่ๆเคยเล่นกลายเป็นหมู่บ้านจัดสรร กลายเป็นบ้านใครไม่รู้ไปหมดแล้ว คิดถึงวันเก่าๆเมื่อตอนเด็กจัง
เราก็ได้ไปเดินบนสะพานพระราม9ครั้งนึง ตอนเด็กๆ คนมาเดินมาวิ่งกันเต็มเลย ตอนก่อนเปิด
สวัสดีค่ะ ขอบคุณค่ะที่แชร์ เรื่องราวเก่าๆใน กทม จ้า
ขอบคุณค่ะ🙏🙏
ม.เกษตร ฝั่งถนนงามวงศ์วาน บรรยากาศแบบชานเมืองมากๆ
การโหยหาอดีต ไม่ได้ประโยชใดๆ เหมือนดั่ง การอยากไห้สายน้ำและเวลาไหลย้อนกลับ
ย่อมทำไม่ได้ ดังนั้น การอยุ่กับปัจจุบัน เพื่อ ไปสุ่ อนาคตที่งดงาม จะดีที่สุด
คนเรา เกิดมาหลายแสนหลายล้านชาติแล้ว เร่งภาวนาเถิด เพราะอนาคตจะมีภัยต่างๆมากมาย
ถาโถมเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว มีแต่บุญกับบาปเท่านั้นที่พึ่งได้ ทั้งโลกนี้และโลกหน้า
เอวัง ก็มีด้วย ประการฉะนี้ อายุวันโน สุขัง พะลัง
โหยหาอดีตคิดแล้วมีความสุขก็โหยหาไปเถอะไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร_คิดถึงอนาคตยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นอย่างไร_ปัจจุบันประเทศมีแต่ความวุ่นวาย(อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอนเอาปัจจุบันให้รอดก่อน... เพราะฉะนั้นอดีตคิดแล้วมีความสุขก็คิดไปเถอะ)
เอเชี่ยนเกมส์ครั้งที่5ยังอยู่ ป.5ตอนนี้70แล้วค่ะ
ผมอยากให้สิ่งนี้ยังอยุ่ ถึงผมจะไม่ได้แก่ แต่ผมชอบ สมัยเด็กของกินอร่อย ราคาถูกผู้คนมีน้ำใจ รอยยิ้มมีบนหน้าเยอะกว่าทุกวันนี้ ผมอิจฉารุ่นตายายรุ่นแม่ผมมาก
หาดูได้ยากมาก ๆ สุดยอดครับ 👍 ขอบคุณครับ 🙏🏻
ขอบคุณค่ะ🙏🙏
เราเกิด1983/ก็ยังยุในยุค80-90นึกถึงตอนมา กทม ครั้งแรกกับพ่อแม่ตื่นเต้นมากตอนนั้นยังเด็ก6-7ขวบยุเลยคะ รถ ถนน ไม่ติดเลย
ผมว่าความสุขที่แท้จริงมันอยู่ในตัวเรานะ อยู่ในความพึงพอใจในสิ่งที่เรามี
บ่อยเกินมันจะกลายเป็นความลำคาญ
สวัสดีค่ะ ขอมารับชม บรรยากาศสมัยก่อนด้วยคนนะคะ🙏❤
7:21 ถนนสาทรใต้ครับ 😢 มีหลักฐานและจุดสังเกตครบถ้วน....
ปี 2521 บ้านอยู่แถวเสนานิคม 1 (พหลโยธิน 32 ) ยังเป็นทุ่งนาอยู่เลยครับ นั่งรถสองแถวจากบ้านไปอนุสาวรีย์ชัย 2 บาท😁😁😁
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ อยากซื้อที่กินแถวนั้นเก็บไว้สักแปลง ตอนนั้น แถวเสนา หมู่บ้านเพื่งขึ้น เราเองยังไม่ได้คิด
สมัยอดีตดูทุกอย่างมีความสุขมากๆๆ
ถึงจะไม่ได้เจริญแบบสุดๆๆแต่ความสุขรอยยิ้มอยู่ทุกที่จริงๆๆธรรมชาติยังคงสวยงาม
ขอบคุณครับภาพสมัยอดีตสวยๆครับ
สมัยเด็กราคาก๋วยเตี๋ยวชามละ5บาท โค้กแก้วละ1บาท ผมเกิดที่ดินแดง (ปัจจุบันอายุ47) สมัยนั้นถนนบางส่วนยังถมด้วยดินแดงๆ จริง บรรยากาศสงบน่าอยู่ สมัยนี้กลายเป็นที่ก่อจลาจลสร้างความวุ่นวาย รู้สึกอยากกลับไปเป็นวัยรุ่นทำระเบิดขวดระบิดปิงปองปาใส่หัวพวกมันจัง
อายุ47ปี, ก็ยังไม่ใด้เรียนรู้อะไรเลยหรือค่ะ.. พูดออกมาใด้ไงเนี่ย.
ย้ำอยู่กลับที่ ไม่เจริญสักที
จะจนจะรวย จะตกต่ำหรือเจริญอยู่ที่การกระทำ คนโง่เท่านั้นที่ไม่รู้ตัวว่ากำลังทำในสิ่งที่ผิด
เมื่อกี้คุณบอกว่าอยากไปปาระเบิดใส่หัวพวกมัน แล้วทีหลังมาบอกอีกว่าคนโง่เท่านั้นที่ไม่รู้ถูกผิด งั้นที่คุณจะไปทำเค้าแสดงว่าคุณก็โง่อะสิ..
สมัยนั้นมีเเพ็คลิ้งพกก็โคตรเท่. สมัยนี้ใครไม่มี tik tok โครตเชย😁😁
ยิ่งโลกหมุนเร็วด้วยเทคโนโลยีทันสมัยมากแค่ไหน..โลกก้ด้อยจริยธรรมไปเร็วไม่ต่างจากก้อนกลมๆที่ร่วงลงหลุมมืดไปยากที่ขึ้นมา
ขยะเยอะเท่าปัจจุบัน ทั้งที่คนน้อยกว่า
ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร ระยะตำบอนกว่าสมัยนี้
ระบบการสาะารณสุขแย่กว่าสมัยนี้
ตำรวจทำระยำ คนรวยขับรถชนคนตาย ไม่มีช่องทางแหกปากได้มากเท่ายุคนี้..ตายฟรีจ้า
เกิดมาก็เห็นความวุ่นวาย ตอนนี้โคตรวุ่นวาย ไร้ระเบียบมากขึ้น มาเฟียเพียบ
ราคาก๋วยเตี๋ยวและอาหารจานเดียวแต่ละยุคแต่ละสมัย
ช่วง พ.ศ.2510-2520
ก๋วยเตี๋ยวหมู.ข้าวหมูแดง จานละ15-20บาท
ช่วงพ.ศ.2521-2530
ก๋วยเตี๋ยวหมู.ข้าวหมูแดง จานละ20-30บาท
ช่วงพ.ศ.2531-2540
ก๋วยเตี๋ยวหมู.ข้าวหมูแดง จานละ25-35บาท
ช่วงพ.ศ.2541-ปัจจุบัน
ก๋วยเตี๋ยว.ข้าวหมูแดง จานละ40ขึ้นไป
ตามกำลังของค่าแรงงานและสภาพเศรษฐกิจ
ปี2525มาฝึกงานที่ เซ็นทรัล สาขา ลาดพร้าว ได้ค่าแรงวันละ65บาท
สมัยนั้นห้างไม่เยอะ แต่หลายสาขา
เซ็นทรัล 5สาขา
โรบินสัน 2สาขา
พาต้า 2สาขา
เมอร์รี่คิงส์ 2สาขา
เดอะมอลล์ 1สาขา
ใต้ฟ้า 2สาขา
คาเธ่ย์ 2สาขา
บางลำพู 1สาขา
แก้วฟ้า 1สาขา
ตั้งฮั่วเส็ง 1สาขา
อาเชี่ยน 1สาขา
อิมพีเรียล 1สาขา
รายชื่อ ซูเปอร์มาร์เก็ต ภายในปี30
ฟู๊ดแลนด์
ใต้ดิน สโตร์
วิลล่า มาร์เก็ต
เราเริ่มเก็บเงินที่ได้ไปซื้อขนมกินที่โรงเรียนวันละ50สตางค์ให้ได้ครบ2บาทเพื่อกินก้วยเตี๋ยวในราคา2บาท.
ปี25 - 30เงิน 100 บาท อิ่ม อร่อยได้ทั้งคาว หวาน ของกินเล่น ตาม
ฟู๊ดเซ็นเตอร์ ทั่ว กทม.
ปัจจุบัน 2565 ฟู๊ดเซ็นเตอร์ทั่วกทม
ขั้นต่ำ 500 บาทต่อคน
@@prachayapuengpun522 ห้างไทยไดมารู (ราชดำริอาเขต) ล่ะ ? ห้างโปรดของผม ผมกับกลุ่มเพื่อนสนิทชอบโดดเรียนไปเที่ยวห้างฯ ไปซื้อแผ่นเสียงเพลงฝรั่งยุค 70' แผ่นละ 15 บาทเป็นประจำ สุดท้ายวิ่งหนีสารวัตรนักเรียน...หนีรอดทุกครั้งครับ แต่จบการศึกษาสูงสุดปริญญาเอกครับ
ติดตามคับ ดูแล้ว มีความรู้มากๆๆๆ ชอบๆๆๆ
ขอบคุณค่ะ🙏🙏
คิดแล้วใจหายเราเกิด จว ธนบุรีแต่ไปฝั่งพระนครบ่อยมากเช่นปากคลองตลาดแถวบูรพาไปห้างแถวๆนั้นโรงหนังและที่อื่นๆอยากย้อนเวลากลับไปหาอดีตคนเก่าๆเพื่อนเก่าน้ำใจที่หาไม่ได้กับคนสมัยนี้
เข้ากทมครั้งแรกในชีวิตปี2530 อายุเพิ่งสิบสองสิบสามเป้นสาวโรงงานแถวยานนาวาทำเกี่ยวกับเครื่องประดับเงินเดือน500บาทกินอยู่ในโรงงานพร้อมชีวิตโคตรมีความสุขเลยหยุดอาทิตย์ไปลานโลกดนตรี สยามมาบุญครองสวนจตุจักรสวนลุมพินีประตูน้ำกลางคืนก็ไปเที่ยวผับดังแถวธนบุรีค่าเฟสุดๆสนุกสุดเวี่ยงกลางวันก้ไปไหว้พระที่วัดใหม่พิเรนหยุดสงการนั้งรถไฟหัวลำโพงกลับต่างจังหวัดชีวิตสาวโรงงานสมัยนั่นสนุกและคุ้มมากใช้ชีวิตในวัยรุ่นสุดเวี่ยงเหมือนกันอยุจนถึงปี2541ถึงลาออกจากงานคิดถึงเพือนๆมากๆเลยจากใจคนอีสาน
ถนนหนทางดูสะอาดกว่าสมัยนี้อีกงงใจ
คิดถึงเมืองไทยสมัยก่อนค่ะ ไม่วุ่นวายมากเหมือนสมัยนี้
เคยเห็น..จำติดตา..นี่ละคือหลักฐานที่มาที่ไป..เว้นคนข้างบ้านเด้อ😅😅😅
เมื่อก่อนก๋วยเตี๋ยวชามหละ5บาท. เดี่ยวนี้ชามหละ50บาท คิดดูประชาชนจะอยู่ยังไง?
วันเวลาที่ผ่านไป..ผู้คนก็ล้มหายตายจากไปกับกาลเวลาที่ไม่อาจหวนคืนมาอีกเลย......
สยามเซ็นเตอร์พอยต์สมัยก่อนเป็นที่สิงสถิตของพวก โน๊ต อุดม ตั้ก บริบูรณ์ เลยไปเมื่อไหร่ก็เห็นพวกนี้นั่งอยู่หน้าทางเข้าห้างตลอด
ดูภาพแล้วคิดถึงสังคมแต่ก่อนเนาะ
คลังภาพเหล้านี้ ได้มาจากไหนครับ
ถือเป็นขุมทรัพย์สำคัญของชาติเลยนะเนี่ย
เห็นถนนแล้วรู้สึกได้เลยว่ามันสร้างมาเพื่อยุคนั้น แต่ก็ยังใช้จนถึงยุคนี้ แม่งห่วยมากทำไมไม่พัฒนาให้เข้ากับยุคสมัยว่ะปล่อยให้รถเยอะจนติดได้ขนาดนี้ ถ้าเทียบกันแล้ว ไม่เข้ากันเลย ผังเมืองสมัยนั้นดีมาก
ในกรุงเทพ รถติดมาหลายสิบปีแล้วคับ
ย่านพระราม4 เห็นตึก IBM แล้วก้อนึกถึง ตึกอื้อจอเหลียงเคยเดินผ่านบ่อยเพราะต้องขึ้น รถเมล์ รสพ สีฟ้าขาว สาย4 ท่าเรือ-ภาษีเจริญ ชั้นล่างเป็นโชว์รูมกางเกงยีนส์ ยี่ห้อดัง ลีวายส์ อยากได้มากแต่ไม่มีตังค์
ตอนนี้ยังอยู่มั้ย อื้อจือเหลียง
@@ผ่านไปอีก1วันแล้วก็อีกก1วัน ทุบทิ้งแล้วครับเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว เมื่อก่อน นสพ บางกอกโพสท์ก็อยู่ที่นี่
@@kriengkraikhamphan7095 อ้าววว ไปซะแล้ววว ผมออกจากกรุงเทพมาตั้งแต่ปี55 ตอนนั้น ยังส่งเอกสารถึงออฟฟิสนี้อยู่เลย คิดถึงกรุงเทพ เบื่อบ้านนอก
@@kriengkraikhamphan7095 ทุบทิ้ง แล้วตอนนี้ เป็นอะไรไปแล้วคับ
@@ผ่านไปอีก1วันแล้วก็อีกก1วัน ขอโทษทีครับตึกอื้อจืเหลียงยังอยู่ยังไม่ทุบครับ เข้าใจผิดขอโทษครับ
ตามยุคตามสมัยคนเราก็ย่อมเปลี่ยนแปลงไปด้วย มันก็มากน้อย มันก็อยู่ที่บางคน
มีหลายภาพ หลาย พ.ศ ที่เคยอยู่ในความทรงจำ .
ชอบดูแบบนี้..ถ้ามีภาพปัจจุบันเปรียบเทียบด้วย จะดีมากเลยครับ
ขอบคุณค่ะ🙏🙏
ตอนนี้คือเราความรู้สึกเรา ไม่อยากคอยอะไร หรือ ทรัพย์ ออกโควิด ก็ไป อีกที่ทันทีเลย 00:40 พรุ่งนี้ วันไหน เวลาไหน ต้องมาลุ้น มันมา ไม่มากระทำ ทำลำบากใจกันเปล่า ๆ ไม่ใช่คำถาม คำบอก ไม้ยมก แต่ละวัน เราเซิ่นต้องมาลุ้นมาเคลียร์ ให้อยู่ได้ ในแต่ละวัน คิดดูสิ หรือ เน็ต เรื่องเน็ต จ่าย เท่านี้ อยู่ได้ ต่อ ไป เดือน วนเวียนไม่หลุดพ้นสักที
คิดถึงอดีตจัง
นั่งร้านไม้ไผ่นะครับ ทุกวันนี้ตึกไม่สูงมากก็ยังใช้าำหรับบางผู้รับเหมา แต่ที่ฮ่องกงตึกสูงมากๆก็ยังใช้ไม้ไผ่
เป็นช่วงเวลาชีวิต ที่ไม่มีอะรัย ..แต่เป็นช่วงที่คนไทยมีความสุขที่สุด
ขอบคุณค่ะ🙏🙏
เชื่อดิ ตอนนี้ อีก สามสิบ สี่สิบปีข้างหน้า เดี๋ยวก็ เป็นยุคเก่าแล้ว เปปเดียว นั้นแหละ สิบปีผ่านไป เหมือน กระพริบตา เหมือนแค่หนึ่งตื่น ใช้เวลากับคน ที่อยู่ข้างๆเรา ให้มากๆ เวลามันผ่านไปพริบตาแหละ ระวังจะเสียใจเอา ถ้ารู้ตัวเมื่อสายไปแล้ว มันย้อนกลับไม่ได้ คิด ดูแล้วมันก็ เศร้า คนเรามันยังไงก็ต้องตาย มีวันพบก็มีวันจาก อย่าลืมน่ะเวลามันผ่านไปไว เสมอ บางทีรู้ตัวอีกทีคน เราอาจจะอายุ 60-70แล้ว ก็ได้ พ่อแม่ก็ไม่อยู่แล้ว
ขอบคุณค่ะ🙏🙏😊
สมัยเด็กๆไม่เคยคิดอะไรแบบนี้มาตอนนี้กลับรู้สึกว่าเหมือนความตายอยู่รอบตัวมันรอเราอยู่เพราะคนที่รู้จักก็ตายไปทีละคนสองคนตอนเด็กๆบ้านอยู่ในซอยรู้สึกซอยมันใหญ่มากกกพอตอนโตไปดูอีกทีมันก็แค่ตรอกเล็กๆแค่นั้นเองทุกอย่างมันเหมือนเดิมความรู้สึกต่างหากที่เปลี่ยนไป
@@pannipataweesakcharoenphol ตอนเด็กๆ อยากโตไวๆ แต่พอโตมามัน เหนื่อย อยากกลับไปเป็น เด็ก ญาติพี่น้องก็เริ่มตายไป ทีละคน ตอนเด็กๆ ยังอยู่กันครบ พอเริ่มโต ค่อยๆตายกันไป เพื่อนที่เล่นกันตอนเด็กก็เริ่มแยกทางกัน
พ่อแม่ก็ เริ่มแก่ตัว คิดแล้วกลัว จริงๆ ว่าสัก วันหนึ่งบ้านที่เคยอยู่กับพ่อแม่ ญาติพี่น้องทั้งหลาย จะว่างเปล่า เหลือแต่เราคนเดียว สักวันก็ต้องเกิดขึ้น ไม่เราจากไปก่อนก็เป็นพวกเขา ไม่มีใครคอยสอน ไม่มีใครคอยบอกว่าอันไหน ถูกผิด ไม่มีไครคอยบ่นเรา ต้องคิดเอาเอง สักวันก็ต้องเกิด มนุษย์นี่น่ะ อายุ สั้นจริงๆ ไม่ตายจากโรคภัยก็ อุบัติเหตุ หรือหมดอายุขัย มันสั้นมากเลย อายุมนุษย์
@@godofgenesis8168 มันก็ใช่.และซักวันเราก็ต้องแก่..ไม่รุ๊จะคุยกับใคร..หาทางออกไม่เป็นก็จะซึมเศร้า..ถ้ามีโรครุมเร้าก็ยิ่งไปกันใหญ่..เออ.วันนี้ต้องไปเป็นเจ้าภาพสวดวันสุดท้าย..อดีตกำนัน.ท่านปลิดชีพตัวเองเมื่อวานก่อน..ข่าวว่าหลายโรคอยู่
คลาสสิคมากครับ...ได้ทันเดินสยามตอน2534
เข้า กทม.ครั้งแรกปี 25 มาทำงานซ่อมของเก่าเช่นโต๊ะเก้าอี้ประดับมุกที่ถอดเป็นชิ้นส่งมาจากเวียดนามแล้วมาประกอบขึ้นใหม่ มาทำแถวร้านฮงวัตถุโบราณหน้าโรงแรมทรอคคาเดโรแถวบางรัก บางครั้งก็ไปรับงานแถวเวิ้งนครเกษมและเยาวราชบ้าง คิดหวนคำนึงถึงอดีตสี่สิบปีก่อน😮🎉
ชอบดูภาพเก่า มากๆ เกิด 2527
ผมคนอ่างทองแต่ตอนนี้มาทำงานอยู่กรุงเทพเขตราชเทวี มีแต่ความวุ่นวายรถบาวิ่งกันว่อน อยากกลับบ้านไปพักผ่อนห่ความเงียบสงบธรรมชาติดีที่สุด
เคยดูหนังเรื่องอินทรีทองถ่ายทำปี 2513 มีการพูดถึงสยามแสควร์ด้วย แต่ในคลิปนี้ได้บรรยายถึงรูปสยามสแควร์ขณะกำลังก่อสร้างว่าเป็นปี 2515 ถ้าเป็นปี 2515 แปลว่า สยามสแควร์ที่ในเรื่องอินทรีทองพูดถึงและใช้เป็นที่นัดเจอต้องเป็นเพียงไซต์ก่อสร้าง
สวยดีเหนาะภาพเก่า
คลาสสิกมากครับยุคนั้นเหมือนอยู่เมกามากครับ อยากอยู่ยุค 90
รัฐฮโาวายที่เอมริกาสมัย้ริ่มเป็นมลรัฐของเมกาเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๓ ยังมีสภาพเหมือนกรุงเทพย่านสีลมสมัยเมื่อราวปี พ.ศ. ๒๕๐๐ เมืองไทยยังมีตึก ๗ ชั้นแล้ว
2:38 ร้านตึกแถวก็เป็นภัตตาคารได้...😊
ยุคนั้นบ้านเมืองเราก็เจริญอยู่นะ เจริญกว่าหลายประเทศในเอเชียและอาเซี่ยนอยู่
ขอบคุณมากครับ👍👍
เสียดายสวนสัตว์ดุสิตเหลือเกินที่สำหรับให้ประชาชนได้ไปถเที่ยวพักผ่อนในวันหยุด.ทุกอย่างย่อมมีวันเปลี่ยนไป
เข้ากรุงเทพตอนปี30 บรรยากาศยังพอจำได้ จำไม่ได้แล้วค่ารถเมล์เท่าไหร่
อยากเห็นกรุงเทพยุค 50s
สมัยมากรุงเทพครั้งแรกลงรถตรงหมอชิตเก่าตรงข้ามสวนจุตุจักรเห็นเขาจัดคอนเสิตร์โลกดนตรีพอดี บ้านนอกเข้ากรุง
น่าจะเรียงภาพตามปี พศ ไล่มาเรื่อยๆนะครับ
เกิดปี 2503 หลายภาพยังคุ้นตาไม่ลืม😊
ทำงานกทม.ปี2529 เป็นfcอยู่ทุกห้างในกทม.เสื้อผ้าขายดีอาหารอร่อย ทุเรียนถูกมากชนี12฿หมอนทอง15฿
ภาพถ่ายที่มีร้านseafoodที่บอกว่าเป็นถนนสุขุมวิท ตงนั้นน่าจะเป็นถนนเพชรบุรีนะ
สมัยก่อน-เป็นเด็ก-เรียนหนังสือ"แบมือขอตังค์แม่กินขนม-กับมาจากโรงเรียนก็คิดกับเพื่อนว่าจะเล่นอะไรดี-โตมาต้องมีความรับผิดชอบหาค่าใช้จ่ายเอง
เกิดปี2531 ถึงแม้จะไม่ใช่คนกรุงเทพ และไม่เคยไปที่นั่นตอนเด็กๆ แต่มีความทรงจำที่ดีที่เกี่ยวกับกรุงเทพจากรายการทีวีและละคร เมื่อก่อนจำได้ดี ตอนป.5ป.6ดูรายการจิ๋วแจ๋วเจาะโลก จิ๋วแจ๋วอินโนเวชั่น พิธีกรชื่อกุ๊กไก่ ท้ายรายการพิธีกรจะพูดว่า ให้เขียนจดหมายเข้ามาติชมรายการแล้วจะมีของที่ระลึกให้กับผู้ที่ได้รับคัดเลือกมาอ่านออกอากาศ แล้วทางรายการก็ส่งรองเท้าส้นสูงเด็กผู้หญิงมีกระดิ่งตรงส้นด้วยสวยน่ารักมาก ดีใจสุดๆ ตอนนั้นประมาณปี42/43นี่แหละ ยังจำหน้าพิธีกรได้อยู่เลย
อดีตชาติยังอยู่หาให้เจอเองสิ 👲🏻👲🏿🏮🎐 ฉกาจ ประกาศิต ชาตรีปรีชา ร่มเย็นเป็นสุข 00:38 6 กันยายน 64 จันทร์
กรุ๋ง ปี๋ แอดมินออกเสียงเหน่อนะ
แต่น้ำเสียงดีนะครับ น่าจะ ai แล้วมิกซ์เสียงใหม่
แอดเกิดทันแน่ๆคุณทวด
ทำไมถึงคิดถึงวันวานจัง...หรือเราจะ...
นาที่ 7.20 ถนนสาทรฝั่งตรงข้าม รร. กรุงเทพคริสเตียน
ข้าวแกงถุงละ10บาทยังทันอยู่นะ และสะพานข้ามคลองที่เอกมัยเมื่อก่อนน่าเบื่อมากมันแคบรถติดเยอะและนาน
ทำep2ต่อได้ป่าว กำลังทายพ.ศ ของภาพถ่าย ช่วงปี2500 กับ2520 ยุคการเเต่งตัว กับ ภาพถ่าย เเต่ต่าง อย่างเห็นได้ชัดเลยคับ เกิดมายังไม่เคยเห็นการเปลี่ยนเเปลงของเเต่ละยุคสมัย คลิปนี้ มันทำให้เรานึกย้อนตอนเรายังเป็น วุ้นที่หารังไข่ยังไม่เจอ55
นอกจากความเจริญแล้วสิ่งหนึ่งที่ต่างจากสมัยนี้คือสมัยก่อนจะมีบรรยากาศความเป็นกันเองมลพิษไม่ค่อยมีมีความสุขความเมตตาที่คนไทยเรามีให้กันคนไทยเราถึงได้ชื่อว่าเป็นสยามเมืองยิ้ม
ที่เจริญขึ้นคือวัตถุเสื่อมลงคือจิตใจคน