Aktualizacje na 2023/06/06: Test na skłonności psychopatyczne Jung Yoojung wykazał anomalię (wyniki wykraczały poza normę dla przeciętnego, normalnego człowieka bez takich skłonności). Źródło: n.news.naver.com/article/018/0005501977?cds=news_media_pc&type=editn Jung Yoojung w areszcie zachowuje się jakby nigdy nic, je 3 posiłki dziennie i wygląda bardzo pogodnie, nie wykazując żadnego poczucia winy swoją zbrodnią. Źródło: n.news.naver.com/article/014/0005022966
przeraża mnie to że osoby które popełniają zbrodnie zachowują się tak spokojnie... chłopak który zastrzelił w maju 10 osób też zachowuje się jak nigdy nic i na dodatek pyta kiedy wyjdzie z psychiatryka to chore!
Ten brak skrupułów i "normalne" zachowanie po -( u dzieci zdarza się że nawet domaganie się nagrody po kilku dniach w miarę normalnego zachowania), brak poczucia winy to "normalne" zachowanie osób z zaburzeniem dyssocjalnym (czyt. spektrum psychopatii i socjopatii jako jedno ogólne zaburzenie ) Obecnie obserwuje się coraz więcej osób z cechami psychopatycznymi - to w zasadzie osobowość, nie zaburzenie. Przejawiają je już dzieci powyżej 10-11 roku życia. Zdarza się że takie dzieci w początkowej fazie rozwoju wykazują zaburzenia ze spektrum autyzmu jednakże z brakiem problemów w sferze kontaktów społecznych co jest podstawowym objawem autyzmu. W procesie terapeutycznym inne objawy spektrum autyzmu zaczynają zanikać na poczet adhd, a wyostrzają się objawy takie jak brak prawdziwej empatii, poczucie bezkarności, wyostrza się manipulacja, co jest potęgowane przez (popularny w pl) system nagród wciskany rodzicom dzieci z problemami przez psychologów. Koniec końców dziecko "definitywnie kończy" zachowania typowe dla adhd a dominują wyuczone modele zachowań, wzmacniane manipulacją wręcz kompletnym brakiem wyższych uczuć. W skrajnych przypadkach widzimy właśnie taką postawę jaką prezentuje Jung Yoojung. Zimna, wyrachowana, zadowolona ze swojego działania, przeprasza i żałuje ale to zagrywka na pokaz, manipulacja. Być może nigdy nie przejawiała skłonności do agresji, autoagresji czy problemów z respektowaniem zasad, impulsywności, ale mogła przejawiać cechy psychopatii już w dzieciństwie Linia obrony: niepoczytalność, problemy psychiczne Kara: Jeśli nikt nie da się wpuścić w maliny obrony, co może być trudne, dożywocie w więzieniu o zaostrzonym rygorze.
Granica pomiędzy zwykłym zainteresowaniem a chorą fascynacją jest jak widać cienka, ale wszystko zależy od człowieka. Samotnictwo na pewno też popchnęło dziewczynę do tej zbrodni. Ale też nie można od razu zakładać, że każdy samotnik ma takie same myśli. Ile jest przykładów ludzi aktywnych towarzysko, którzy okazują się psychopatami? Psychika ludzka jest ciekawa i dlatego śledzę takie sprawy. Ale one mnie przerażają i szokują. Stanowią ostrzeżenie przed różnymi sytuacjami i ludźmi.
Myślę, że znajomość takich historii to nie tylko ostrzeżenie przed ludźmi czy sytuacjami, ale zrozumienie samych siebie, bo nigdy nie wiadomo, co może się wydarzyć w przyszłości
Założenie, że każdy samotnik to psychol jest bardzo krzywdzące 😂 sama nie mam znajomych ale kocham towarzystwo mojej rodzinki i zwierząt, od zawsze jestem wrażliwcem i takie podcasty jak te tylko sprawiają u mnie kręcenie głową z niedowierzaniem - dlatego też o ironio jestem jeszcze bardziej nieufna jeśli chodzi o nieznajomych 😂
Aga taka mała sugestia na nowy odcinek. Warto byłoby wrócić do wcześniejszych odcinków i podsumować wyroki. Zapadły skazujące czy trwają. Było kilka odcinków w których sprawy jeszcze się nie zakończyly. Jestem ciekawa jak to wszystko się potoczyło.
Oglądam, żeby być uważniejszą i ostrożniejszą w życiu codziennym. A dodatkowo, żeby poznać niektóre sprawy, które przewijają się potem w książkach, serialach i filmach - jako kontekst historyczno-kulturowy.
Wydaje mi się, że to coś podobnego do zwalniania na drodze, żeby popatrzeć na wypadek. Oglądamy thrillery i horrory, bo lubimy się bać, a w takich historiach jest podobnie, tylko są prawdziwe. Świadomość, do czego zdolny jest człowiek, jest przerażająca, ale też fascynująca, taka sprzeczność
@@katarzynapik8591 Rozumiem. Pewnie część osób tak. Ja słucham true crime, bo pamiętam jak przesłuchałam pierwszy podcast, który mną wstrząsnął i jakby wyszłam z bańki, że ktoś może robić rzeczy, które mi przez myśl nie przeszły i o co w ogóle chodzi. Także dla takiego psychologicznego punktu widzenia, zwracanie uwagę na ludzi, żeby być bardziej spostrzegawczą, gdyby komuś działa się krzywda.
Dlaczego lubię true crime? Gdyż lubię wiedzieć, jak działa ludzka psychika, zrozumieć motywy kierujące takimi osobami, lubię wiedzieć, jak policja działa w takich sprawach, bo kiedyś chciałam iść na kryminalistykę. Ciekawią mnie też sposoby zbierania dowodów, sekcje zwłok. Po prostu procesy są ciekawe i ile rzeczy tak naprawdę można się dowiedzieć przez fakt, że np. odkryto jakieś pyłki na ubraniu sprawcy czy ofiary. Wiele programów true crime ma właśnie dodane komentarze psychologów. No i mam jakieś poczucie satysfakcji i sprawiedliwości, gdy słyszę, że sprawcę złapano i skazano. I można się dowiedzieć też ciekawostek typu dlaczego muchy zaczynają od głowy, jeśli chodzi o składanie jaj. No i fakt prewencji - mogę się obronić, jestem ostrożniejsza, mogę zauważyć oznaki i gdzieś to zgłosić. Nigdy jednak nie wyobrażałam sobie, aby móc chcieć kogoś zabić i się przekonać jak to jest. To jest jakieś odchylenie i nie jest to normalne. Myślę, że dziewczyna była fanką true crime i kryminałów właśnie z powodu chęci popełnienia zbrodni "doskonałej". Chore, przerażające i obrzydliwe. Dobrze, że szybko udało się ją złapać. Oby dostała możliwie najwyższą karę za zabicie drugiego człowieka. Dziękuję też za jak zwykle rzetelne opracowanie i profesjonalne przedstawienie sprawy.
@@Ilikeitrough Ponieważ jest tam najwięcej łatwodostępnych otworów w naszym ciele, a muchy się spieszą ze składaniem jaj. Czyli uszy, nos a nawet oczy. Dodatkowo łatwo ich larwom się wtedy wgryźć w głąb ciała, żeby się schronić przed deszczem na przykład. Dlatego jak mucha na tobie siada i tak niby sobie zaciera "ręce" to sprawdza czy żyjesz, aby wiedzieć, czy będzie miała gdzie złożyć jaja.
To jest bardzo ciekawe, bo przypomina historię Kajetana Poznańskiego... Też chciał po prostu "zobaczyć jak to jest zabić" i wybrał korepetytorkę na swoją ofiarę. I z tego co pamiętam, też przewiózł jej ciało w walizce, tyle że do własnego mieszkania.
Też od razu tak pomyślałam też taksówkarz zdaję się że zainterweniował bo z walizki kapała jeszcze krew. Chyba programy typu true crime nie powinny podawać zbyt wielu szczegółów o zbrodniach bo potem tacy "amatorzy" mają jasną instrukcję jak postępować.
Nareszcie!!! ❤ Uwielbiam ciemną stronę Korei, mimo jej smutnej tematyce. Zawsze czekam z niecierpliwością. Dziękuję za Twoją prace nad trudnymi tematami
I ja. Zabrzmi co najmniej dziwnie, a po tym pytaniu, które zadałaś, pewnie jeszcze dziwniej. Ale lubię tę serię i poprawiła nastrój pomimo ciężkiego tematu. Myślę, że ma to związek z tym, że nie jest to temat lekki miałki i przyjemny, a potraktowany na poważnie materiał, do którego widać, że trzeba się było dobrze przygotować. Ten profesjonalizm z Twojej strony powoduje, że chce się oglądać.
Mało kiedy słucham kryminalnych historii, ale słucham z ciekawości. Różnica jest taka, że kiedy tego słucham nie wierzę, że człowiek może być tak brutalny i bezwzględny...
Mnie do oglądania tego typu materiałów skłania przede wszystkim ogromna ciekawość. Dlaczego sprawca w ogóle to zrobił? Co musiało wydarzyć się w życiu takiego człowieka aby dokonał tak przerażających czynów. Fascynują mnie mechanizmy jakie zachodzą w mózgu sprawcy i skąd się one biorą. Poza tym dzięki takim sprawą można zobaczyć, że życie jest bardzo nieprzewidywalne i należy szanować oraz cieszyć się z tego co się już ma.
Ja już za małego dzieciaka mogłam oglądać stare 997 , czytałam też kryminały, zaczęłam od Agathy Christie i do dzisiaj to jest mój ulubiony gatunek literacki. Ale nie oglądam dla sensacji, raczej traktowałam to i traktuję jako materiał ostrzegawczy chociaż wiadomo, że nie wszystko da się przewidzieć. Ale jednak jestem pewna, że pewnej ostrożności i nawyków mnie tamte programy nauczyły i pewnie wciąż uczą. Pozdrawiam Pyro, dobrego tygodnia.
Mam dokładnie to samo! Choć ja od kąd pamiętam oglądałam z moją mamą SCI kryminalne zagadki i śmierć na 1000 sposobów a puźniej czytaliśmy moją książeczkę Zuzia idzie...
Przygotowuję sie do prezentacji, w którym jednym z wątków są reakcje na thrillery, horrory i kryminały. Przy tej okazji z różnych badań i esejów o tej tematyce dowiedzialam, się skąd w nas jest ta potrzeba i fascynacja makabrycznymi, niepokojącymi czy straszącymi mediami. Otóż, podczas oglądania takiego materiału zachodzi wiele reakcji chemicznych w mózgu, które w ostateczności zapewniają dawkę dopaminy. Wczuwając się w historie utożsamiamy się z bohaterem (lub raczej w przypadku materiałów typu true crime - z ofiarą/osobą poszkodowaną lub jej rodziną). Oczywiście, w zależności od poziomu empatii będziemy mniej lub bardziej podatni na współodczuwanie. W przypadku materiałów true crimowych nie mamy głównego stresora (np świadomości, że zaraz nastąpi tzw jump scare), jednak przez współodczuwanie i poczucie tej kryminalnej tajemnicy/zagadki oraz przez to, że wiemy, że są to prawdziwe historie podnosi się nam już w pewnym stopniu adrenalina (dodatkowo wspomagana naszym dziennym poziomem stresu, które powoduje samo życie 😉). Natomiast świadomość, że jesteśmy teraz w bezpiecznym miejscu nagradza nas dawką dopaminy. W skrócie - podświadomie doceniamy nasze bezpieczeństwo fizyczne, dzięki czemu chwilowo zapominamy o problemach życia codziennego, czyli mozna rzec, że przeżywamy takie katarsis. Nic więc dziwnego, że kiedy widzimy powiadomienie o nowym odcinku dostajemy już przedsmak tej dopaminy i mimowolnie cieszymy się (jak dziecko na widok łakocia - podobny mechanizm) mimo, że mamy świadomość, że za każdym takim odcinkiem stoi czyjaś tragedia. Kolejnym powodem może być kojący i uspokajający głos podcasterów i podcasterek. 😉 Jeszcze innym powodem (zarówno w przypadku kryminałów jak i horrorów czy thrillerów) jest np możliwość postawienia się w czyjejś trudnej sytuacji i np nauka na cudzych doświadczeniach. Mi osobiście znajomość różnych historii true crimowych bardzo wyostrzyła zmysły i podniosła czujność. Myślę, że materiały takie można traktować też edukacyjnie, ponieważ powinno się poszerzać świadomość ludzi na możliwe zagrożenia i sytuacje.
Najpierw zaczęłam oglądać kanał Pyra w Korei a potem trafiłam na ciemną stronę. Nie lubię strasznych historii ale robisz to tak profesjonalnie że pięknie się Ciebie słucha. To jest przyczyna dla której słucham ciemnej strony.
Witaj ,gdyby nie prowadzaca to nigdy nie ogladalabym ani nie sluchala takich okropnosci.Bardzo lubie pania ,pani Agnieszko i kazdy vlog mnie cieszy bez wzgledu na temat.Pozdrawiam👋👋
moze to kwestia tego, ze w jakis sposob analiza takich ludzi jest dla mnie interesujaca i sluchanie tych historii wywoluje wiele emocji, gdzie w zasadzie filmy rzadko takie wywolują. no i tez daje to jakas swiadomosc, moze znajomosc historii true crime uratuje komus zycie, bo wiedzialby sie jak zachowac mniej wiecej
Zawsze będę z niecierpliwością czekała na nowe odcinki z tej serii ile by czasu nie minęło. Uwielbiam to jak dobrze jesteś do nich przygotowana, jak dobra jest oprawa techniczna. Jeśli o mnie chodzi to nie słucham mnóstwa podcastów, jestem dośc wybredna. Słucham ich troszeczkę z ciekawości, a troszeczkę jako przestrogę
Jestem wielbicielka kryminałów . Poczawszy od Cherlocka Holmsa, Agaty Christy, Poirot i masy innych współczesnych. Zawsze interesowała mnie psychologiczna strona medalu i praca dekektywistyczna. Szukanie śladów, łączenie wydarzeń i logiczne wyciąganie wnioskow. Pozdrowionka i czekam na więcej. 🤗😊👍🏻🍀
Lubię oglądać sprawy kryminalne, ponieważ zawsze zastanawia mnie jacy ludzie potrafią być okrutni, później zastanawiam się jak pracuje mozg osób popełniających takie zbrodnie. Lubię się bać, a fakt, że to prawdziwe wydarzenia sprawia, że to wsyzstko jest jeszcze bardziej przerażające
Wow niesamowity odcinek, uwielbiam słuchać wszelkich treści o Korei, także te ,,ciemnej strony” są fascynujące gdyż ukazuje, że w Korei nie jest w 100% idealnie jak wiele ludzi myśli. Takie informacje są również ciężko dostępne dla osób zza granicy. Twoje materiały Aga są fascynujące i bardzo profesjonalne. Pierwszy raz zobaczyłam informacje o tej kobiecie na koreańskiej stronie na Facebooku i miałam nadzieje, że nagrasz o tym filmik ❤
1:05 Co mi dają podcasty kryminalne: - zaczynam rozumieć jak działają źli ludzie, ci najgorsi, umiem dokładnie zbudować ich profil. Na kilometr rozpoznam już narcyza, psychopatę, socjopatę, schizofrenika. Dużo częściej zapalają mi się "czerwone lampki". Gdybym wiedziała to przed wieloma latami nie miałabym dzisiaj PTSD. Po wielu podcastach umiem budować portrety psychologiczne i udaje mi się od pewnego czasu unikać ludzi, którym nie warto ufać. Od 2019 moja trafność wynosi 100%. Podcasty oglądam od 2017. - Znam prawo karne i umiem gadać ze stalkerami, osobami niebezpiecznymi, ale też ich ofiarami. Podobnie jak narcyza na kilometr wyczuję kobietę która została zgwałcona. Kiedyś pracowałam jako operator 112. Nie chwaląc się, podczas ratowania kogoś "rozmową" więcej mi dały podcasty niż szkolenia... - nie myślę o sobie jak o kretynce, która "jako jedyna dała się bić, poniewierać, bo była za głupia, żeby pewne rzeczy widzieć wcześniej" - gdy maluję zajmują mnie, nie czuję się sama, jakby ktoś stał przy mnie i opowiadał mi historię - sprawy które są poruszane często mają kontekst kulturowy, jak to napisał już ktoś na dole. Taki Dahmer czy Bundy dalej funkcjonują w popkulturze. Nie mówię, że warto znać, ale warto czasem kojarzyć... Dlaczego oglądam podcasty kryminalne: kilka lat temu rozstałam się z facetem, który był przekleństwem mojego życia: sadystą, narcyzem, osobą głęboko zaburzoną, a pewne elementy świadczyły by o tym, że to albo schizofrenik albo psychopata. Albo jedno i drugie. Prawie przypłaciłam to życiem. Wielogodzinne przemyślenia, terapie itp. sprawiły, że doszłam do wniosku, że w moim otoczeniu na pewnym etapie było dużo takich osób, które mnie wykorzystywały. Miałam w sobie miks: syndromu zbawiciela, tzw. serca na dłoni, ekstrawertyzmu i zasoby finansowe, co sprawiało, że oszuści i ludzie toksyczni lgnęli do mnie. Dzisiaj już pozrywałam z wieloma kontakty. Jednak mam PTSD. Wiele razy myślałam, że jestem głupia, że sama dałam się robić, wciągnąć w to wszystko. A potem próbowałam zmieniać świat myśląc, że słuchawka przy krześle operatorskim 112 rozwiąże problemy całej Polski i dam radę kogoś ochronić. Najlepiej wszystkich. Tak się zaczęło. A teraz już słucham bardziej z ciekawości.
Koree postrzegałam jako kraj praktycznie bez wad, dlatego Twoja praca i 'Ciemna strona Korei' przywraca równowagę. Bo nie ma społeczeństwa idealnego i nie ma co się łudzić, że takie istnieje.... Dziękuję 💙
mimo, że jest to ciężka seria na twoim kanale - to bardzo ją lubię, wszystko przedstawiasz w taki jasny i w miarę możliwości (pomimo brutalnych spraw) delikatny sposób. słucham różnych historii kryminalnych, bo jest to dla mnie ciekawe. myślę też, że warto wiedzieć o takich historiach, aby móc potem zapobiec niepotrzebnemu powtórzeniu takiego scenariusza.
Hej Agnieszka. Ja oglądam/słucham/czytam historie true crime by nauczyć się, w jakich sytuacjach, w jakich relacjach może stać mi się krzywda. Te historie mnie nauczyły, że ktoś mi może zrobić krzywdę zawsze i wszędzie oraz że moje niektóre zachowania z przeszłości były bardzo ryzykowne i to miłe, że nikt mnie jeszcze nie zamordował. Poza tym lubię słuchać o rysach psychologicznych i metodach śledczych.
W końcu, nowy odcinek! A odpowiadając na twoje pytanie: jest w tym coś fascynującego, interesującego, jak bardzo ludzie potrafią zejść na stronę zła. Dla mnie - to po prostu ciekawość, czemu ktoś tak zrobił, co nim kierowało, co siedziało w głowie takiej osoby. To takie bardziej psychologiczne podejście, próba zrozumienia - co w takiej osobie jest, co "siedzi" jej w głowie... :) Pozdrawiam :)
Jestem osobą wysoko wrażliwą i zwykle na filmach pokazujących przemoc zamykam oczy. Co ciekawe, wyjątkiem są sprawy kryminalne, które tak mocno polubiłam, ze przez pewien czas słuchałam każdego podcastu kryminalnego na yt. Raczej sama nie wyszukuje informacji, aż tak mnie to nie pociąga, żeby bawić się w detektywa, ale podcastami nie pogardzę. Myślę że ciekawi mnie to jak daleko może się posunąć człowiek i dlaczego to robi. Dlatego najbardziej lubię te, które są rozwiązane i znamy przeszłość, dzieciństwo sprawcy. Poza tym, są to rzeczy szokujące, odległe, a jednocześnie dziejące się wokół nas. Słuchamy tych historii, ale nadal zwykle nie bierzemy pod uwagę tego, że i w naszym otoczeniu też mogą grasować tak niebezpieczni ludzie, że te rzeczy wydarzyły się naprawdę i nie są fikcją. Ciężko mi sobie wyobrazić jak mogli się czuć bohaterowie niektórych spraw, dlatego wydaje się to wszystko takie nierealne. Warto też zwrócić uwagę na to, że dla takich samych emocji czytamy książki i oglądamy filmy, w których też głównych bohaterów spotykają jakieś tragedie.
Według mnie oglądanie true crime wypełnia we mnie ciekawość związaną z psychologicznymi aspektami morderstw oraz ich przebiegu (morbid curiosity). Na przykład lubię słuchać prawdziwych programów kryminalnych, które dotyczą naukowej strony śledztwa i tego, jak zastosowano nowe metody, aby kogoś złapać. Jednak programy, które skupiają się bardziej na udramatyzowaniu wydarzenia lub widzowie, którzy mają „ulubionych przestępców”, zawsze będą mnie niepokoić. Oba wykazują brak świadomości, zwłaszcza w przypadku nierozwiązanych przestępstw, w przypadku których jest mało prawdopodobne, aby rodzina/przyjaciele znaleźli rozwiązanie.
Odpowiadając na twoje pytanie, dla mnie, myślę, że jest to mieszanka kilku elementów. 1. Edukacja jak uniknąć podobnej sytuacji, jak zauważać znaki i jak się chronić. 2. Fascynuje mnie psychologia, a psychologia tak zaburzonych osób w szczególności. Chcę zrozumieć co nimi kieruje i co sprawia, że zwykły człowiek staje się potworem. 3. Podobnie jak z horrorami, lubię się bać ale wtedy kiedy mam pełną kontrolę nad sytuacją (jednak osobiście horrorów nie oglądam bo takie nakręcanie strachu to dla mnie zbyt dużo). 4. Ogólnie lubię poznawać ludzkie historie, czy to przez true crime czy dokumenty o szpitalach, służbie zdrowia itd. Pewnym jest, że jakiś odsetek osób, którzy są zafascynowani true crime fascynują o zbrodniach. I myślę, że praktycznie każdy kiedyś się zastanawiał jakie są jego powody. Jednak już stawiając sobie te pytanie pokazujemy, że mamy świadomość, że nie robimy tego bo nas to jara, a raczej tylko fascynuje.
oglądam bo interesuje mnie człowiek, jego umysł i w ogóle różnorodność sposobów funkcjonowania umysłu. W mojej bezpiecznej bańce codzienności nie ma takich ludzi, którzy popełniają przestępstwa, mają skłonności psychopatyczne itd. Interesującym tematem jest geneza powstania zaburzeń umysłowych, pewnych dysfunkcji ludzkiego umysłu, czy po prostu nietypowych cech u ludzi i jakimi konsekwencjami takie anomalie mogą się wiązać. tak samo ciekawe jest, czy da się pomóc takim osobom być "normalnym", czy resocjalizacja działa itd. Mówię to z perspektywy bardzo empatycznej wrażliwej osoby, która nie wyobraża sobie by mogła skrzywdzić człowieka, czy zwierzę intencjonalnie.
Z powieściami kryminalnymi zetknęłam się w liceum. Pierwszą serią jaką przeczytałam była seria o Doktorze Hunterze autorstwa Simona Becketta. Spodobało mi się odkrywanie poszlak, motywu mordercy, powiązania z ofiarą itp. Sama historia napisana była w lekki i ciekawy sposób, a sam autor nie szczędził opisów rozkładu ludzkiego ciała, czy opisu profesji lekarza sądowego. Następnie natknęłam się na powieści autorstwa Camilli Lackberg również bardzo ciekawa seria, chociaż trochę cięższa do czytania dla osób, które meczy wiele narracji. Jest to charakterystyczne dla kryminalnych powieści skandynawskich. Moja ostatnia ulubiona seria jest autorstwa Chrisa Cartera o detektywie Hunterze. Polecam :)
Ja od dawna interesuję się tematyką kryminalną. Za gówniarza oglądałam programy detektywistyczne, takie jak w11, detektywi, 997, kryminalne zagadki, doktor G itp. Zawsze fascynowała mnie tajemnica unosząca się wokół zbrodni, czy zaginięcia, sposób dochodzenia do prawdy, szukanie dowodów i moment łączenia ze sobą kropek aż do sprawcy. Nie jestem w stanie do końca określić dlaczego lubię słuchać o sprawach kryminalnych, ale zagadki tego typu od zawsze były w moim życiu, bo jako dziecko bardzo interesowałam się zjawiskami paranormalnymi, a jak wiadomo, jak opętania, nawiedzenia, to zbłąkane dusze, które nie mogły zaznać spokoju przez swoją nagłą śmierć. Motyw odebranego życia często pojawia się w takich historiach i dzięki temu płynnie przeszłam na true crime. Zaczęły mnie interesować genezy zbrodni, a najbardziej fascynuję się biografiami i aspektem psychologicznym różnych sprawców. Ich postrzeganie siebie w społeczeństwie, to jak doszło do ich pierwszej zbrodni, jakie emocje nimi targały, jakie mieli dzieciństwo... Kocham literaturę faktu true crime, a szczególnie interesuje mnie okres Polski powojennej i PRL-u, bo to był czas, kiedy na naszym polskim podwórku grasowało najwięcej seryjnych i zbrodnie były najbardziej obrzydliwe i szokujące. Sprawa, która do tej pory czasami do mnie wraca to szczególnie zbrodnia połaniecka, która wydarzyła się w nocy z 24 na 25 grudnia 1976, która była umotywowana bardzo prymitywnymi i żałosnymi pobudkami, niechęci jednej rodziny do drugiej. A jeśli chodzi o zbrodnie poza granicami, ale dalej w bliskim sąsiedztwie, bo w ZSRR to sylwetka seryjnego mordercy Andrieja Chikatiło. W obu tych przypadkach można przeczytać/posłuchać świetne książki. Pierwsza o zbrodni połanieckiej nosi tytuł: "Nie oświadczam się", a ta o Chikitiło to "Rzeźnik z Rostowa". Ze spraw przedstawionych przez Ciebie bardzo poruszyła mnie sprawa ofiary Cho Doo Soona.
zawsze subskrybuję twój kanał ale odcinki oglądam niezwykle rzadko ale bardzo lubię twoje materiały są naprawdę świetne widzę że naprawdę bardzo dużo serca w wnosisz w całą swoją pasję życia życzę samych sukcesów natomiast ja osobiście nie oglądam filmów kryminalnych ponieważ czytałem i oglądałem historię psychopatów i sadystów z Korei południowej jaki stanów zjednoczonych chciałbym podzielić się wiedzą którą dowiedziałem się od mojej koreańskiej żony opowiedziała mi historię jak w latach 90 w jej miejscowości zatrzymano grupę młodzieży która popełnia bardzo okrutne zbrodnie nikt o tym nie wiedział natomiast zostali skazani na śmierci przez jednego z głównych liderów koreańskiej prawicy Hong Joon-pyo obecnego Burmistrza Daegu ich zbrodnie są tak brutalne że nawet ja w ogóle nie mogłem spać jak całą tą historię usłyszałem moja żona zdecydowanie popiera karę śmierci i koreańską prawicę jak podkreśla w Korei niezależnie od spektrum sceny politycznej Pawicy czy Lewica popiera tak samo jednocześnie jest w pełni zgodna nauką kościoła protestanckiego którego jest aktywnym członkiem
Zawsze interesowały mnie książki filmy i programy o tematyce kryminalnej. Ciekawi mnie co się dzieje w głowach ludzi, którzy decydują się łamać normy społeczne i moralne. Ważna jest zdolność do empatii i świadomość różnicy między fikcją a rzeczywistością.
Oglądam twoje filmy przede wszystkim z ciekawości. Chcę wiedzieć co dzieje się na świecie szczególnie azji ponieważ jestem zainteresowana między innymi kulturą koreańską. Poza tym wydaje mi się że idealizacja jakiejkolwiek kultury jest po prostu niedopowiedzeniem faktów. Oczywiście przestępczość występuje w mniejszym lub większym stopniu w różnych częściach świata. Jednak prawdą jest że odcinki na temat mody, pysznego koreańskiego jedzenia różnic kulturowych albo cudowne pełne szczęścia i humoru odcinki w których występuje twój mąż to nie wszystko co może powinniśmy wiedzieć na temat Azji. Myślę że tego typu odcinki są pomocne dla osób które chciałyby mieszkać w krajach dalekiego wschodu i przemyśleć pewne fakty. Może nie każdy by czuł się w danym miejscu bezpiecznie. To bardzo dobrze że nie idealizujesz kultury..nie mówisz tylko o pięknych aspektach miejsca w którym mieszkasz.
Zauważyłam że gdy w moim życiu wszystko się układa nie słucham wcale podcastów kryminalnych, męczą mnie i dławią, ale gdy się czymś stresuje wracam do nich. Są widocznie dla mnie sposobem na rozładowanie napięcia.
Ja lubię słuchać opowieści true crime ponieważ pokazują, że zazwyczaj przestępcy przeszli swój własny dramat we wczrsnieszych etapach życia. Jest to dla mnie przestroga, aby nie przechodzić obojętnie obok ludzkiej krzywdy i w miarę możliwości pomagać takim osobom, bo właśnie osamotnienie w takiej sytuacji prowadzi do pewnego rodzaju szaleństwa. Z mniej merytorycznych powodów, uwielbiam słuchać o tym że nawet po wielu latach przestępca może zostać złapany i postawiony przed sądem i otrzymują stosowną karę. Czuję wtedy że istnieje choć trochę sprawiedliwości na świecie.
Mąż mówi , że słucha się Pani jak Wołoszańskiego:)lubię kryminały, lubię zastanawiać się kto zabił i dlaczego . Jestem fanką Agaty Christie. Pozdrawiamy z mężem
Słucham wielu youtuberów którzy mają kanały kryminalne. Głównie dlatego żeby wyciągać wnioski z sytuacji jakie miały miejsce, wiedzieć czego się wystrzegać. Zdałam sobie też sprawę ile razy za młodu miałam multum szczęścia, że żyję. Myślę, że słuchanie takich historii wzbudza też emocje i osoby które mają większe zapotrzebowanie na adrenalinę mogą takie historie właśnie ciągnąć. Zaczęłam się zastanawiać przez Ciebie dlaczego tak je lubię i można by żec, że pisząc ten komentarz na bieżąco nad tym myślę :p
@@katarzynaulman7174 Chodzi o to że zawsze chodzi o morderstwa, ludzie tracą życia. Ja też sądzę że filmy Pyry są bardzo ciekawe, to jednak wydaje mi się że entuzjazm można zachować na inny temat.🙂
@@ya_done wydaje mi się, że to lekko czepialski komentarz, ale to moje zdanie ;) Tematyka jest ciężka, co nie zmienia faktu, że można zrobić o tym fajne, ciekawe, czy jak ja użyłam słowa, genialne filmiki. Tyle, bez nadmiernej nadinterpretacji. Spokojnegi popołudniu życzę.
Sama często zadaję sobie pytanie dlaczego podobają mi się takie materiały, zazwyczaj pierwszą myślą jest to, że człowieka intrygują rzeczy których nie potrafi do końca zrozumieć- takim czymś może być właśnie zbrodnia. Próbuję czasem zrozumieć co skłoniło jakąś osobę do popełnienia danego czynu, jakimi schematami musi podążać ich umysł. Jednocześnie jestem też zawsze ciekawa historii osób z tym związanych- kim byli, co lubili, zwłaszcza ofiary, ponieważ uważam że zasługują na więcej pamięci niż ich opresorzy. Oczywiście tak jak i w zmyślonych historiach wciągają zwroty akcji, odkrywanie kolejnych poszlak i chęć poznania rozwiązania zagadki, jako że historie te są prawdziwe jest to jeszcze bardziej niezwykłe. Teraz częściej staram się zwracać uwagę na szczegóły w codziennym życiu o które zapytać mogłaby policja i dbam aby ktoś zawsze znał moją lokalizację.
Dlaczego słucham historii kryminalnych? Bo uwielbiam się bać, uwielbiam horrory, a fakt, że człowiek jest w stanie się posunąć do niewiarygodnych zbrodni, często o wiele bardziej przerażających od niejednej fikcji jest fascynujące, naprawdę. Nieprawdopodobne... Historie kryminalne przedstawiają zupełnie inną rzeczywistość niż ta otaczająca nas na co dzień (w rozumieniu jaką odbiera nasza świadomość, bo zbrodnie to jest przecież rzeczywistość). Fakt, że istnieje "zupełnie inny świat", ten ciągle zaskakujący tym jak bardzo się różni od "codzienności", naturalnie rodzi ciekawość i fascynację.
Zawsze ciekawiło mnie to co inne nie znane ,dziwne od zawsze lubię wiedzieć.Wiedzieć jak coś wygląda(w kontekście ciekawości całym światem/życiem) jak się zaczęło,dlaczego ktoś coś zrobił i mam nadzieję,że sprawiedliwość zatriumfuje i zło zostanie ukarane.
Cieszę się że seria wróciła 😊 Lubię bardzo tego typu historie,gdyż to pokazuje złożoność ludzkiej psychiki i często mam tak że w glowie mi sie nie mieści do czego człowiek może być zdolny.. Zawsze zastanawiam się co kierowało taką osobą,jakie były przyczyny i czy był świadomy co robi...
Ja oglądam tego typu filmy tylko u ciebie, bo po prostu lubię właściwie wszystkie twoje filmy. Lubię kryminały ale fikcję bo za bardzo przeżywam że ktoś mogą naprawdę cos takiego zrobić, dlatego twoje filmy to wystarczająco dla mnie.
Ja słucham takich tematyk z ciekawości. Zawsze się tym interesowałam pod względem co ludzie maja w głowie, lubie się zagłębiać w ich „myśli, motywy, sposoby działań itd” staram się ich zrozumieć aby nawet dla swojej świadomości i dla swojego bezpieczeństwa móc ewentualnie zapobiec jakiejś tragedii.
Czemu to oglądam Bo lubię WSZYSTKIE tematy związane z Koreą, Japonią i Chinami Plus bo mi się wyświetliło na głównej to why not nie kliknąć ale nie żałuję ❤
:o Dziękujemy za kolejny odcinek CSK! Edit: wracają do pytania - chyba po prostu z ciekawości. Słuchanie o takich wydarzeniach - ich przyczynach, przebiegu zdarzeń, przemyśleń nt. "jak można było uniknąć" (jak w przypadku metra czy galerii) czy konsekwencjach jest interesujące (jakkolwiek źle by to nie brzmiało). W jakiś sposób po prostu zajmuje czas.
A dla mnie też ciekawa jest ta różnica kulturowa w porównaniu do Polski, bo nie wydaje mi się, że u nas tak się rodziny przestępców wypowiadają jak ten dziadek przed tą dziennikarką. Ciekawi mnie jak Koreańczycy reagują na takie przeprosiny jak jego. No poprawcie mnie jeżeli się mylę i w Polsce też mamy z tym do czynienia. No ja się nie spotkałam. Wydaje mi się, że nieco to wynika z innej kultury. Nie mówię, że to jest lepsze lub gorsze. Poprostu zauważam. Miał ktoś z Was podobne spostrzeżenia?
Mi sie wydaje że wynika to między innymi z tego że koreańskie społeczeństwo jest „ujednolicone”. Myśle że w Polsce jest więcej indywidualistów, każdy sie martwi o siebie i zajmuje sie sobą. Natomiast w Korei jest bardzo zauważalny podział klasowy i także samo narzucone z góry szanowanie osób starszych ( nawet nie takich po 50, tylko starszych np. o rok). Podobno ta zabita dziewczyna uczyła sie albo ukończyła studia na prestiżowej uczelni więc zapewne pochodziła z klasy średniej albo wyższej. Oglądam pewną Koreanke i ostatnio opowiadała jak wyglądają prywatne korepetycje tam i ponoć jeżeli młoda osoba udziela korepetycji to najprawdopodobniej jest z zamożnej rodziny.
Ja uwielbiam słuchac podcastów true crime gdyż jest to fascynujace jak ludzie są zdolni do niektórych rzeczy, plus ciekawe jest samemu podążanie za śladami i poszlakami i odgadywanie odpowiedzi samemu. Lubię bardzo wogóle Pani materiały gdyż są zawsze bardo ciekawe ❤️
Usłyszałam z jakiego rocznika jest ta dziewczyna i pomyślałam: boże, dziewczyna zaledwie kika miesięcy młodsza ode mnie, z takimi samymi zainteresowaniami co ja, była zdolna do takiego paskudnego czynu "z ciekawosci". Wiele razy słyszałam takie tłumaczenie w wielu sprawach i do tej pory nie mieści mi się to w głowie...
Uwielbiam tę serię! Najbardziej interesują mnie po prostu ludzkie historie, tło psychologiczne i relacje ludzi, a więc wszystko co doprowadza do tragicznego końca. Takie podcasty i programy znacząco też wpłynęły na większą dbałość o bezpieczeństwo moje i bliskich.
Nie wyszukuję, ale od dawna oglądam Twoje filmy. Więc i ciemną stronę oglądam. :) A że przy okazji materiały są ciekawe to oglądam z niemałą przyjemnością :)
osobiście, słucham podcastów true crime dla zaspokojenia moich wewnętrznych zmartwień; zawsze widząc taki filmik czuję, że może mnie on przed czymś ostrzec, pokazać mi, co może mnie spotkać w danej sytuacji, a także dać jakąś nauczkę i pomóc mi wyrobić nawyki, które uchronią mnie przed zostaniem bohaterką takich podcastów. również, widząc taki filmik, czuję się odpowiedzialna, aby go obejrzeć, żeby ofiary zawsze zostały zapamiętane i aby oddać im cichy hołd. pomyśleć o nich przez chwilę, i za jakiś czas ponownie wrócić do nich myślami.
Agnieszko już kiedyś ci doradzałam, żebyś drugi kanał otorzyła" ciemna strona w Korei" już masz nazwę gotową . Po za tym są koneserzy takich filmów. A ty bardzo fajnie opowiadasz. Dla ciebie podejrzewam to by był sukces. Przecież możesz prowadzić dwa kanały. A ludzie szukający takich odcinków szybciej by znajdowali po nazwie. Bo " Pyra w Koreii" Nie każdy się domyśli że są też filmy o profilu kryminalnym. Pozdrawiam serdecznie.
Od zawsze interesowałem się rozwiązywaniem różnych spraw kryminalnych, łączeniem wątków i analizą ludzkich zachowań. Takie podcasty są w pewnym stopniu pomocą w rozwijaniu się w tej dziedzinie
Jednymi z moich ulubionych gatunków książek były prawie od zawsze książki detektywistyczne, kryminalne, horrory ale też psychologiczne. Morderstwo, przestępstwo to makabryczna zagadka. Tajemnica, którą trzeba rozwiązać i znaleźć winnego, dowiedzieć się co sprawcę popchnęło do takiego czynu i dlaczego. Ciekawe jest jak działa ludzka psychika i jak różne czynniki wpływają na siebie wzajemnie a później cały proces który prowadzi do rozwiązania sprawy, czyli śledztwo. Często takie historię traktuję jako ostrzeżenie. Bardzo ciekawa seria. Pozdrawiam.❤
Od momentu o szukaniu korepetytorki przyszło mi na myśl, że to jak żeńska, koreańska wersja Kajetana P., który też zamordował korepetytorkę :O ! Podobieństw jest więcej. A co do pytania z początku odcinka: ja słucham/oglądam/czytam true crime, gdyż jest to dla mnie interesująca baza wiedzy do studium ludzkiej psychiki - jacy są ludzie, do czego są zdolni, jak potrafią popełnić zbrodnię z niczego lub odwrotnie, tj. z różnych namiętności. Daje mi to świadomość, że można zginąć z rąk dosłownie każdego, a powód może być nieprawdopodobny. Nie daję się oczywiście zwariować i nie przyklejam łatki mordercy każdej napotkanej osobie, ale uważam i to zarówno na to, co ja robię i co robią inni.
Oglądam true crime, ponieważ jest to dla mnie interesujący temat, słuchać, jak ktoś jest w stanie z zimną krwią, bez żadnych skrupułów zrobić coś tak strasznego, często oglądając próbuje sobie wyobrazić co czuła ofiara w trakcie tego wszystkiego, jak i sprawca, nigdy nie mogę uwierzyć, jak można być tak nieludzkim i robić takie rzeczy. Mimo tego nigdy w życiu nie przeszło mi przez myśl, by kogokolwiek zabić czy coś takiego, no po prostu NIE, NIE I JESZCZE MILION RAZY NIE. Dlatego dla mnie te osoby jednak mają coś nie tak w głowie, że tak to powiem, ponieważ normalny człowiek nigdy w życiu czegoś takiego by nie zrobił. Na dodatek zmarnować sobie całe życie, gdzie można byłoby wieść je jak normalny osobnik, jest dla mnie po prostu czymś niewytłumaczalnym. Mimo przesłuchania nie wiem już ilu od tylu lat historii true crime i tak nigdy nie potrafię sobie odpowiedzieć na pytania "Jak ten ktoś mógł coś takiego zrobić? Jak można zmarnować sobie tak życie? dlaczego tacy okrutni ludzie w ogóle istnieją? dlaczego te biedne ofiary musiały zostac zamordowane?" bardzo często w bardzo okrutne sposoby, na dodatek ich bliscy, rodzina... nie umiem sobie wyobrazić co czują, kiedy dowiadują się o tym wszystkim, ja chyba nie potrafiłabym dalej normalnie żyć po stracie bliskiej mi osoby, na dodatek mając świadomość, że to KTOŚ odebrał jej życie jeszcze w taki sposób, chyba dopiero wtedy przeszłoby mi przez myśl zabicie kogoś a mianowicie właśnie sprawcy, gdy o tym myślę aż się we mnie gotuje albo czuje ogromną rozpacz. Na dodatek przypadki gdzie rodzina czeka nawet kilka dekad, żeby dowiedzieć się co stało się z zaginoną bliską im osobą. Im więcej teraz o tym pisze tym bardziej zdaje sobie sprawę, jak duże tak naprawdę przeróżne emocje wywołuje we mnie temat true crime. Dziękuję bardzo za kolejnie cudownie zrobiony odcinek i za to ile czasu poświęciłaś, aby go dla nas przygotować, dużo zdrówka dla Ciebie, TJ i Sohee 🤍
W moim przypadku ogladanie kryminalnych podcastow otworzylo mi oczy na okrucienstwo ludzi, gdy bylo sie malym to wpajano nam ze musimy byc mili i grzeczni a w niektorych sytuacjach tworzy sie konflikt w glowie gdy ktos nas do czegos zmusza a my nie mamy ochoty tego robic ale wlasnie ta nauka bycia milym blokowala w moim przypadku bycie stanowczym i powiedzenie NIE. Jestem zdecydowanie ostrozniejsza gdy wiem do czego ludzie sa zdolni, zaczelam chodzic z gazem pieprzowym, jestem bardziej wyczulona na ludzi.
Pyro, jeśli chodzi o true crime, to generalnie nie oglądam , choć lubię czytać kryminały , ale to fikcja literacka . Natomiast „ciemną stronę Korei” oglądam tylko i wyłącznie ze względu na Ciebie Pyro. Po pierwsze Cię lubię, a po drugie znakomicie opowiadasz te historie 🏌️♀️❤️
Słucham, bo ciekawi mnie Korea, zarówno historia, kultura jak i życie codzienne. Tej historii słucham, bo lubię Twój kanał i Twój punkt widzenia - Polki, która mieszka i żyje w Korei. Lubię też sposób w jaki patrzysz na świat. Życzę sukcesów w prowadzeniu kanału i powodzenia w życiu prywatnym
oglądam ciemną stronę Korei dlatego,że oglądam wszystko co publikujesz,mówisz pięknym polskim językiem,i ciekawią mnie Twoje tematy,a tak wogóle jestem pacyfistką i jestem przeciw używaniu jakiejkolwiek formy przemocy
Lubię kryminały, wszelkie. Niekoniecznie true crime ale wszystkie nawet zmyślone wyszły z ludzkiej głowy. To fascynujące i przerażające do czego zdolny jest człowiek. Oglądam, bo lubię wiedzieć co ludźmi kieruje, jakie są mechanizmy zachowań, czego możemy się spodziewać po drugim człowieku i jak rozpoznać że coś jest nie tak, jakie symptomy mogą zwiastować problemy. Dwa razy dałam się urobić manipulacji. I nie wyszłam z tego obronną ręką. Mało tego wspomniane przeze mnie sytuacje rozegrały się w przeciągu 9 lat. Więc nawet te 9 lat nie sprawiło żebym uchroniła sama siebie. Ludzki umysł jest potężny. A ludzie mocno popaprani. W psychologii i socjologii grzebię już od 10 lat. Mój starszy syn 11l wykazuje sporo cech psychopatycznych - czekają go testy w tym kierunku. Świadomość możliwości człowieka w tym najlepszym a także najgorszym znaczeniu, ukazuje szeroki rys socjologiczny, psychologiczny, oraz życiowy.
Uwielbiam słuchać podcastów kryminalnych, bo w razie jakiegokolwiek niebezpieczeństwa być może będę wiedziała jak się zachować, bądź co robić w razie w albo czego unikać
Siedzę w tematyce true crime jakiś czas; niewiele obecnie omawianych spraw zostaje w mojej głowie na dłużej, ale tutaj po raz pierwszy od dawna miałam ciary. Za tą tragedią spotkałam się na angielskim YT i gdzieś pośród tysięcy komentarzy był jeden, który, moim zdaniem, idealnie podsumowuje tę sytuację: "nie zabiła, bo była fanką true crime, była fanką true crime, bo chciała zabijać".
Moje zainteresowanie true crime wynika w dużej mierze z zainteresowania psychologią, ale też antropologią w jakimś sensie. No pewnie też nudą i szukaniem sensacyjnej rozrywki. I przykładów że innych spotykają gorsze rzeczy w życiu... wszystkiego po trochu
Dziękuję Aga za kolejny odcinek. Profesjonalne przygotowanie i ciekawa narracja. Obserwacja i badania takich przypadków jest konieczna, jednak do końca nikt nie wie co siedzi w głowach tych osobników
Mnie ciągnie do tego typu historii ponieważ zawsze interesuje mnie to co jest inne, dziwne i tajemnicze. Nie dotyczy to tylko kwestii kryminalnych. Ciekawią mnie też zjawiska paranormalne oraz anomalie. Wielokrotnie zaciekawiły mnie też jakieś dziwne robale, które napotkałam na swojej drodze np turkuc podjadek, fruczak gołąbek czy trupia główka...
skończyłam pedagogikę resocjalizacyjną i zawsze interesowało mnie dlaczego ludzie stają się źli. Czytałam o eksperymencie Zimbardo i słucham lub oglądam takie programy jak ten i nadal mnie to nie zbliża do znalezienia odpowiedzi. Bardziej interesuje mnie od zbrodni człowiek i to dlaczego dokonuje złych czynów. Interesuje mnie czym się kieruje, jego psychika, środowisko i to jak byli traktowani przez innych. Człowiek i jego życie to sedno moich zainteresowań.
Dziękuję Agnieszko. Mnie interesuje ludzka psychika i często pytam, dlaczego doszło do tragedii. Zwracam również uwagę na zagrożenia, które kiedyś bagatelizowałam. Człowiek często mierzy ludzi własną miarą i czuje się bezpieczny bo sam nie ma złych zamiarów w stosunku do innych ludzi. Podkasty dotyczące historii kryminalnych uświadamiają, że trzeba być ostrożnym, informować bliskich o spotkaniach i problemach. Wybierajmy mądrze, unikajmy "czerwonych flag" bo to może uratować nasze życie. Pozdrawiam
Nie oglądam i nie czytam pozycji z true crime - w moim przypadku czytam klasyczne kryminały, thrillery. Pasjonuje mnie zagadka w nich zawarta. Historii tutaj słucham bo są ciekawie opowiedziane i zdarzyły się naprawdę. Moge przekonać się, że morderstwo, zbrodnia to nie tylko wymysł pisarzy, ale może się zdarzyć w realnym życiu. Jestem ciekawa jak rozwija się historia opowiadana w filmie
Aktualizacje na 2023/06/06:
Test na skłonności psychopatyczne Jung Yoojung wykazał anomalię (wyniki wykraczały poza normę dla przeciętnego, normalnego człowieka bez takich skłonności). Źródło: n.news.naver.com/article/018/0005501977?cds=news_media_pc&type=editn
Jung Yoojung w areszcie zachowuje się jakby nigdy nic, je 3 posiłki dziennie i wygląda bardzo pogodnie, nie wykazując żadnego poczucia winy swoją zbrodnią. Źródło: n.news.naver.com/article/014/0005022966
Historia uderzająco podobna do polskiego Kajetana...
przeraża mnie to że osoby które popełniają zbrodnie zachowują się tak spokojnie... chłopak który zastrzelił w maju 10 osób też zachowuje się jak nigdy nic i na dodatek pyta kiedy wyjdzie z psychiatryka to chore!
@@ivia947 może to nie na miejscu pytanie ale w takim razie jakby się miał zachowywać?
@@wiki8973 właściwie to sama nie wiem , chodzi mi o to że nie pokazuje żadnej skruchy
Ten brak skrupułów i "normalne" zachowanie po -( u dzieci zdarza się że nawet domaganie się nagrody po kilku dniach w miarę normalnego zachowania), brak poczucia winy to "normalne" zachowanie osób z zaburzeniem dyssocjalnym (czyt. spektrum psychopatii i socjopatii jako jedno ogólne zaburzenie )
Obecnie obserwuje się coraz więcej osób z cechami psychopatycznymi - to w zasadzie osobowość, nie zaburzenie. Przejawiają je już dzieci powyżej 10-11 roku życia.
Zdarza się że takie dzieci w początkowej fazie rozwoju wykazują zaburzenia ze spektrum autyzmu jednakże z brakiem problemów w sferze kontaktów społecznych co jest podstawowym objawem autyzmu. W procesie terapeutycznym inne objawy spektrum autyzmu zaczynają zanikać na poczet adhd, a wyostrzają się objawy takie jak brak prawdziwej empatii, poczucie bezkarności, wyostrza się manipulacja, co jest potęgowane przez (popularny w pl) system nagród wciskany rodzicom dzieci z problemami przez psychologów. Koniec końców dziecko "definitywnie kończy" zachowania typowe dla adhd a dominują wyuczone modele zachowań, wzmacniane manipulacją wręcz kompletnym brakiem wyższych uczuć. W skrajnych przypadkach widzimy właśnie taką postawę jaką prezentuje Jung Yoojung. Zimna, wyrachowana, zadowolona ze swojego działania, przeprasza i żałuje ale to zagrywka na pokaz, manipulacja. Być może nigdy nie przejawiała skłonności do agresji, autoagresji czy problemów z respektowaniem zasad, impulsywności, ale mogła przejawiać cechy psychopatii już w dzieciństwie
Linia obrony: niepoczytalność, problemy psychiczne
Kara: Jeśli nikt nie da się wpuścić w maliny obrony, co może być trudne, dożywocie w więzieniu o zaostrzonym rygorze.
Granica pomiędzy zwykłym zainteresowaniem a chorą fascynacją jest jak widać cienka, ale wszystko zależy od człowieka. Samotnictwo na pewno też popchnęło dziewczynę do tej zbrodni. Ale też nie można od razu zakładać, że każdy samotnik ma takie same myśli. Ile jest przykładów ludzi aktywnych towarzysko, którzy okazują się psychopatami? Psychika ludzka jest ciekawa i dlatego śledzę takie sprawy. Ale one mnie przerażają i szokują. Stanowią ostrzeżenie przed różnymi sytuacjami i ludźmi.
Myślę, że znajomość takich historii to nie tylko ostrzeżenie przed ludźmi czy sytuacjami, ale zrozumienie samych siebie, bo nigdy nie wiadomo, co może się wydarzyć w przyszłości
Założenie, że każdy samotnik to psychol jest bardzo krzywdzące 😂 sama nie mam znajomych ale kocham towarzystwo mojej rodzinki i zwierząt, od zawsze jestem wrażliwcem i takie podcasty jak te tylko sprawiają u mnie kręcenie głową z niedowierzaniem - dlatego też o ironio jestem jeszcze bardziej nieufna jeśli chodzi o nieznajomych 😂
Aga taka mała sugestia na nowy odcinek. Warto byłoby wrócić do wcześniejszych odcinków i podsumować wyroki. Zapadły skazujące czy trwają. Było kilka odcinków w których sprawy jeszcze się nie zakończyly. Jestem ciekawa jak to wszystko się potoczyło.
Przecież mozesz sobie sprawdzić.
@@Dorota774 ty tez zamiast sluchac podcastow mozesz sobie poszukac informacji i poczytac o sprawach
Oglądam, żeby być uważniejszą i ostrożniejszą w życiu codziennym. A dodatkowo, żeby poznać niektóre sprawy, które przewijają się potem w książkach, serialach i filmach - jako kontekst historyczno-kulturowy.
Podobnie. Dobrze jest wiedzieć, czego się lepiej wystrzegać. No i Pyra świetnie opowiada!
+1
Wydaje mi się, że to coś podobnego do zwalniania na drodze, żeby popatrzeć na wypadek. Oglądamy thrillery i horrory, bo lubimy się bać, a w takich historiach jest podobnie, tylko są prawdziwe. Świadomość, do czego zdolny jest człowiek, jest przerażająca, ale też fascynująca, taka sprzeczność
Chyba nie do końca. Popatrzeć na wypadek i co się stało, a zaplanować zbrodnie i kogoś zabić.
@@PelasiaPelasinska nie chodziło mi o bohaterkę, tylko o nas, którzy chętnie oglądamy podobne programy czy filmy
"lubimy się bać? - nie.
@@katarzynapik8591 Rozumiem. Pewnie część osób tak. Ja słucham true crime, bo pamiętam jak przesłuchałam pierwszy podcast, który mną wstrząsnął i jakby wyszłam z bańki, że ktoś może robić rzeczy, które mi przez myśl nie przeszły i o co w ogóle chodzi. Także dla takiego psychologicznego punktu widzenia, zwracanie uwagę na ludzi, żeby być bardziej spostrzegawczą, gdyby komuś działa się krzywda.
@@katarzynapik8591 ludzie po prostu lubią jak coś się dzieje i wtedy jest taki szok ojej co się dzieje itp
Dlaczego lubię true crime? Gdyż lubię wiedzieć, jak działa ludzka psychika, zrozumieć motywy kierujące takimi osobami, lubię wiedzieć, jak policja działa w takich sprawach, bo kiedyś chciałam iść na kryminalistykę. Ciekawią mnie też sposoby zbierania dowodów, sekcje zwłok. Po prostu procesy są ciekawe i ile rzeczy tak naprawdę można się dowiedzieć przez fakt, że np. odkryto jakieś pyłki na ubraniu sprawcy czy ofiary. Wiele programów true crime ma właśnie dodane komentarze psychologów. No i mam jakieś poczucie satysfakcji i sprawiedliwości, gdy słyszę, że sprawcę złapano i skazano. I można się dowiedzieć też ciekawostek typu dlaczego muchy zaczynają od głowy, jeśli chodzi o składanie jaj. No i fakt prewencji - mogę się obronić, jestem ostrożniejsza, mogę zauważyć oznaki i gdzieś to zgłosić.
Nigdy jednak nie wyobrażałam sobie, aby móc chcieć kogoś zabić i się przekonać jak to jest. To jest jakieś odchylenie i nie jest to normalne. Myślę, że dziewczyna była fanką true crime i kryminałów właśnie z powodu chęci popełnienia zbrodni "doskonałej". Chore, przerażające i obrzydliwe. Dobrze, że szybko udało się ją złapać. Oby dostała możliwie najwyższą karę za zabicie drugiego człowieka.
Dziękuję też za jak zwykle rzetelne opracowanie i profesjonalne przedstawienie sprawy.
Dlaczego muchy zaczynają od głowy? :O
@@Ilikeitrough Ponieważ jest tam najwięcej łatwodostępnych otworów w naszym ciele, a muchy się spieszą ze składaniem jaj. Czyli uszy, nos a nawet oczy. Dodatkowo łatwo ich larwom się wtedy wgryźć w głąb ciała, żeby się schronić przed deszczem na przykład. Dlatego jak mucha na tobie siada i tak niby sobie zaciera "ręce" to sprawdza czy żyjesz, aby wiedzieć, czy będzie miała gdzie złożyć jaja.
@@olakamzelska dzięki tobie nigdy nie spojrzę na muchy tak samo😳
@@olakamzelska Ale będę teraz sprzedawać tę wiedzę znajomym, dziękuję!
@@Ilikeitrough Tylko zaznaczam, że to muszą być zwłoki bez ran. Jak są rany to też są one wybierane w pierwszej kolejności. :P
Mnie interesuje psychologia i zachowania ludzi jak i ich przyczyny oraz skutki, dlatego lubie ta serie ogladac.
To jest bardzo ciekawe, bo przypomina historię Kajetana Poznańskiego... Też chciał po prostu "zobaczyć jak to jest zabić" i wybrał korepetytorkę na swoją ofiarę. I z tego co pamiętam, też przewiózł jej ciało w walizce, tyle że do własnego mieszkania.
I też jechał taksówką
możliwe, że to ten sam demon wstąpił w dziewczyne jak i w kajetana
identyczne modus operandi
Też od razu tak pomyślałam też taksówkarz zdaję się że zainterweniował bo z walizki kapała jeszcze krew. Chyba programy typu true crime nie powinny podawać zbyt wielu szczegółów o zbrodniach bo potem tacy "amatorzy" mają jasną instrukcję jak postępować.
Nareszcie!!! ❤ Uwielbiam ciemną stronę Korei, mimo jej smutnej tematyce. Zawsze czekam z niecierpliwością. Dziękuję za Twoją prace nad trudnymi tematami
ja też!
I ja. Zabrzmi co najmniej dziwnie, a po tym pytaniu, które zadałaś, pewnie jeszcze dziwniej. Ale lubię tę serię i poprawiła nastrój pomimo ciężkiego tematu. Myślę, że ma to związek z tym, że nie jest to temat lekki miałki i przyjemny, a potraktowany na poważnie materiał, do którego widać, że trzeba się było dobrze przygotować. Ten profesjonalizm z Twojej strony powoduje, że chce się oglądać.
Mało kiedy słucham kryminalnych historii, ale słucham z ciekawości. Różnica jest taka, że kiedy tego słucham nie wierzę, że człowiek może być tak brutalny i bezwzględny...
Mnie do oglądania tego typu materiałów skłania przede wszystkim ogromna ciekawość. Dlaczego sprawca w ogóle to zrobił? Co musiało wydarzyć się w życiu takiego człowieka aby dokonał tak przerażających czynów. Fascynują mnie mechanizmy jakie zachodzą w mózgu sprawcy i skąd się one biorą. Poza tym dzięki takim sprawą można zobaczyć, że życie jest bardzo nieprzewidywalne i należy szanować oraz cieszyć się z tego co się już ma.
Ja już za małego dzieciaka mogłam oglądać stare 997 , czytałam też kryminały, zaczęłam od Agathy Christie i do dzisiaj to jest mój ulubiony gatunek literacki. Ale nie oglądam dla sensacji, raczej traktowałam to i traktuję jako materiał ostrzegawczy chociaż wiadomo, że nie wszystko da się przewidzieć. Ale jednak jestem pewna, że pewnej ostrożności i nawyków mnie tamte programy nauczyły i pewnie wciąż uczą. Pozdrawiam Pyro, dobrego tygodnia.
Mam dokładnie to samo! Choć ja od kąd pamiętam oglądałam z moją mamą SCI kryminalne zagadki i śmierć na 1000 sposobów a puźniej czytaliśmy moją książeczkę Zuzia idzie...
Ja tez zaczęłam od 997 nie mogłam sobie tego wyobrazić że można komuś zrobić krzywdę, teraz to wiode tak nudne zycie ze ciutke adrenaliny mi potrzeba.
tyle czytała, a tak mało zakumała... ona chyba była ograniczona...
Dzięki za nowy odcinek, uwielbiam tą serię :)
Tylko 15 lat? To żart jakiś chyba, osobiście uważam, że 25 to absolutne minimum, to nie był wypadek, to było zaplanowane morderstwo!
Przygotowuję sie do prezentacji, w którym jednym z wątków są reakcje na thrillery, horrory i kryminały. Przy tej okazji z różnych badań i esejów o tej tematyce dowiedzialam, się skąd w nas jest ta potrzeba i fascynacja makabrycznymi, niepokojącymi czy straszącymi mediami. Otóż, podczas oglądania takiego materiału zachodzi wiele reakcji chemicznych w mózgu, które w ostateczności zapewniają dawkę dopaminy. Wczuwając się w historie utożsamiamy się z bohaterem (lub raczej w przypadku materiałów typu true crime - z ofiarą/osobą poszkodowaną lub jej rodziną). Oczywiście, w zależności od poziomu empatii będziemy mniej lub bardziej podatni na współodczuwanie. W przypadku materiałów true crimowych nie mamy głównego stresora (np świadomości, że zaraz nastąpi tzw jump scare), jednak przez współodczuwanie i poczucie tej kryminalnej tajemnicy/zagadki oraz przez to, że wiemy, że są to prawdziwe historie podnosi się nam już w pewnym stopniu adrenalina (dodatkowo wspomagana naszym dziennym poziomem stresu, które powoduje samo życie 😉). Natomiast świadomość, że jesteśmy teraz w bezpiecznym miejscu nagradza nas dawką dopaminy. W skrócie - podświadomie doceniamy nasze bezpieczeństwo fizyczne, dzięki czemu chwilowo zapominamy o problemach życia codziennego, czyli mozna rzec, że przeżywamy takie katarsis. Nic więc dziwnego, że kiedy widzimy powiadomienie o nowym odcinku dostajemy już przedsmak tej dopaminy i mimowolnie cieszymy się (jak dziecko na widok łakocia - podobny mechanizm) mimo, że mamy świadomość, że za każdym takim odcinkiem stoi czyjaś tragedia.
Kolejnym powodem może być kojący i uspokajający głos podcasterów i podcasterek. 😉
Jeszcze innym powodem (zarówno w przypadku kryminałów jak i horrorów czy thrillerów) jest np możliwość postawienia się w czyjejś trudnej sytuacji i np nauka na cudzych doświadczeniach. Mi osobiście znajomość różnych historii true crimowych bardzo wyostrzyła zmysły i podniosła czujność. Myślę, że materiały takie można traktować też edukacyjnie, ponieważ powinno się poszerzać świadomość ludzi na możliwe zagrożenia i sytuacje.
A co jeżeli boje się i brzydzę horrorami ale lubię podkasty kryminalne?
Najpierw zaczęłam oglądać kanał Pyra w Korei a potem trafiłam na ciemną stronę. Nie lubię strasznych historii ale robisz to tak profesjonalnie że pięknie się Ciebie słucha. To jest przyczyna dla której słucham ciemnej strony.
Witaj ,gdyby nie prowadzaca to nigdy nie ogladalabym ani nie sluchala takich okropnosci.Bardzo lubie pania ,pani Agnieszko i kazdy vlog mnie cieszy bez wzgledu na temat.Pozdrawiam👋👋
moze to kwestia tego, ze w jakis sposob analiza takich ludzi jest dla mnie interesujaca i sluchanie tych historii wywoluje wiele emocji, gdzie w zasadzie filmy rzadko takie wywolują. no i tez daje to jakas swiadomosc, moze znajomosc historii true crime uratuje komus zycie, bo wiedzialby sie jak zachowac mniej wiecej
Witam serdecznie❤. Nareszcie wróciła ciemna strona Korei. Super🤩🤩🤩
Zawsze będę z niecierpliwością czekała na nowe odcinki z tej serii ile by czasu nie minęło. Uwielbiam to jak dobrze jesteś do nich przygotowana, jak dobra jest oprawa techniczna. Jeśli o mnie chodzi to nie słucham mnóstwa podcastów, jestem dośc wybredna. Słucham ich troszeczkę z ciekawości, a troszeczkę jako przestrogę
Wreszcie! Dziękujemy za odcinek ❤️
Bardzo podobna sytuacja do skazanego ostatnio Kajetana Poznańskiego.
szukałam tego komentarza! historia niesamowicie podobna! 😲
To samo pomyślałam. Kajetan chyba był pierwszy?
@@magdalenaciesielska1282 tak, sprawa Kajetana jest z 2016 roku.
To samo pomyślałam
tak, historia niemal identyczna
Jestem ! Dawno mnie nie było 🥰 zaczynamy…
Pozdrowienia dla Was 😋
Jestem wielbicielka kryminałów . Poczawszy od Cherlocka Holmsa, Agaty Christy, Poirot i masy innych współczesnych. Zawsze interesowała mnie psychologiczna strona medalu i praca dekektywistyczna. Szukanie śladów, łączenie wydarzeń i logiczne wyciąganie wnioskow. Pozdrowionka i czekam na więcej. 🤗😊👍🏻🍀
Lubię oglądać sprawy kryminalne, ponieważ zawsze zastanawia mnie jacy ludzie potrafią być okrutni, później zastanawiam się jak pracuje mozg osób popełniających takie zbrodnie. Lubię się bać, a fakt, że to prawdziwe wydarzenia sprawia, że to wsyzstko jest jeszcze bardziej przerażające
Wow niesamowity odcinek, uwielbiam słuchać wszelkich treści o Korei, także te ,,ciemnej strony” są fascynujące gdyż ukazuje, że w Korei nie jest w 100% idealnie jak wiele ludzi myśli.
Takie informacje są również ciężko dostępne dla osób zza granicy.
Twoje materiały Aga są fascynujące i bardzo profesjonalne.
Pierwszy raz zobaczyłam informacje o tej kobiecie na koreańskiej stronie na Facebooku i miałam nadzieje, że nagrasz o tym filmik ❤
1:05 Co mi dają podcasty kryminalne:
- zaczynam rozumieć jak działają źli ludzie, ci najgorsi, umiem dokładnie zbudować ich profil. Na kilometr rozpoznam już narcyza, psychopatę, socjopatę, schizofrenika. Dużo częściej zapalają mi się "czerwone lampki". Gdybym wiedziała to przed wieloma latami nie miałabym dzisiaj PTSD. Po wielu podcastach umiem budować portrety psychologiczne i udaje mi się od pewnego czasu unikać ludzi, którym nie warto ufać. Od 2019 moja trafność wynosi 100%. Podcasty oglądam od 2017.
- Znam prawo karne i umiem gadać ze stalkerami, osobami niebezpiecznymi, ale też ich ofiarami. Podobnie jak narcyza na kilometr wyczuję kobietę która została zgwałcona. Kiedyś pracowałam jako operator 112. Nie chwaląc się, podczas ratowania kogoś "rozmową" więcej mi dały podcasty niż szkolenia...
- nie myślę o sobie jak o kretynce, która "jako jedyna dała się bić, poniewierać, bo była za głupia, żeby pewne rzeczy widzieć wcześniej"
- gdy maluję zajmują mnie, nie czuję się sama, jakby ktoś stał przy mnie i opowiadał mi historię
- sprawy które są poruszane często mają kontekst kulturowy, jak to napisał już ktoś na dole. Taki Dahmer czy Bundy dalej funkcjonują w popkulturze. Nie mówię, że warto znać, ale warto czasem kojarzyć...
Dlaczego oglądam podcasty kryminalne: kilka lat temu rozstałam się z facetem, który był przekleństwem mojego życia: sadystą, narcyzem, osobą głęboko zaburzoną, a pewne elementy świadczyły by o tym, że to albo schizofrenik albo psychopata. Albo jedno i drugie. Prawie przypłaciłam to życiem. Wielogodzinne przemyślenia, terapie itp. sprawiły, że doszłam do wniosku, że w moim otoczeniu na pewnym etapie było dużo takich osób, które mnie wykorzystywały. Miałam w sobie miks: syndromu zbawiciela, tzw. serca na dłoni, ekstrawertyzmu i zasoby finansowe, co sprawiało, że oszuści i ludzie toksyczni lgnęli do mnie. Dzisiaj już pozrywałam z wieloma kontakty. Jednak mam PTSD. Wiele razy myślałam, że jestem głupia, że sama dałam się robić, wciągnąć w to wszystko. A potem próbowałam zmieniać świat myśląc, że słuchawka przy krześle operatorskim 112 rozwiąże problemy całej Polski i dam radę kogoś ochronić. Najlepiej wszystkich.
Tak się zaczęło.
A teraz już słucham bardziej z ciekawości.
Koree postrzegałam jako kraj praktycznie bez wad, dlatego Twoja praca i 'Ciemna strona Korei' przywraca równowagę. Bo nie ma społeczeństwa idealnego i nie ma co się łudzić, że takie istnieje.... Dziękuję 💙
Korea to kraj z bardzo dużą ilością wad. Wystarczy trochę poszerzyć swoje postrzeganie poza ramy KPOPU XD
fani kpopu i kdram be like
@@pablitoez1639 Nawet światek KPopu jest czarny jak smoła. Ja tak poszerzyłem wiedzę o Korei, że przeszła mi nawet chęć by ją odwiedzić jako turysta.
@@sansebastiansj Wiem, ale nie dla każdego to jest tak zauważalne. Świat Korei ogólnie jest dość okropny, tak jak większości Azji
dluga droga przed toba internauto, korea nie jest ani trochę kolorowa, a już na pewno nie bez wad
mimo, że jest to ciężka seria na twoim kanale - to bardzo ją lubię, wszystko przedstawiasz w taki jasny i w miarę możliwości (pomimo brutalnych spraw) delikatny sposób.
słucham różnych historii kryminalnych, bo jest to dla mnie ciekawe. myślę też, że warto wiedzieć o takich historiach, aby móc potem zapobiec niepotrzebnemu powtórzeniu takiego scenariusza.
Hej Agnieszka. Ja oglądam/słucham/czytam historie true crime by nauczyć się, w jakich sytuacjach, w jakich relacjach może stać mi się krzywda. Te historie mnie nauczyły, że ktoś mi może zrobić krzywdę zawsze i wszędzie oraz że moje niektóre zachowania z przeszłości były bardzo ryzykowne i to miłe, że nikt mnie jeszcze nie zamordował. Poza tym lubię słuchać o rysach psychologicznych i metodach śledczych.
Tak - jest powrot Ciemnej Strony Korei! 🥳
W końcu, nowy odcinek! A odpowiadając na twoje pytanie: jest w tym coś fascynującego, interesującego, jak bardzo ludzie potrafią zejść na stronę zła. Dla mnie - to po prostu ciekawość, czemu ktoś tak zrobił, co nim kierowało, co siedziało w głowie takiej osoby. To takie bardziej psychologiczne podejście, próba zrozumienia - co w takiej osobie jest, co "siedzi" jej w głowie... :) Pozdrawiam :)
Jestem osobą wysoko wrażliwą i zwykle na filmach pokazujących przemoc zamykam oczy. Co ciekawe, wyjątkiem są sprawy kryminalne, które tak mocno polubiłam, ze przez pewien czas słuchałam każdego podcastu kryminalnego na yt. Raczej sama nie wyszukuje informacji, aż tak mnie to nie pociąga, żeby bawić się w detektywa, ale podcastami nie pogardzę.
Myślę że ciekawi mnie to jak daleko może się posunąć człowiek i dlaczego to robi. Dlatego najbardziej lubię te, które są rozwiązane i znamy przeszłość, dzieciństwo sprawcy.
Poza tym, są to rzeczy szokujące, odległe, a jednocześnie dziejące się wokół nas. Słuchamy tych historii, ale nadal zwykle nie bierzemy pod uwagę tego, że i w naszym otoczeniu też mogą grasować tak niebezpieczni ludzie, że te rzeczy wydarzyły się naprawdę i nie są fikcją. Ciężko mi sobie wyobrazić jak mogli się czuć bohaterowie niektórych spraw, dlatego wydaje się to wszystko takie nierealne.
Warto też zwrócić uwagę na to, że dla takich samych emocji czytamy książki i oglądamy filmy, w których też głównych bohaterów spotykają jakieś tragedie.
Według mnie oglądanie true crime wypełnia we mnie ciekawość związaną z psychologicznymi aspektami morderstw oraz ich przebiegu (morbid curiosity). Na przykład lubię słuchać prawdziwych programów kryminalnych, które dotyczą naukowej strony śledztwa i tego, jak zastosowano nowe metody, aby kogoś złapać.
Jednak programy, które skupiają się bardziej na udramatyzowaniu wydarzenia lub widzowie, którzy mają „ulubionych przestępców”, zawsze będą mnie niepokoić. Oba wykazują brak świadomości, zwłaszcza w przypadku nierozwiązanych przestępstw, w przypadku których jest mało prawdopodobne, aby rodzina/przyjaciele znaleźli rozwiązanie.
Odpowiadając na twoje pytanie, dla mnie, myślę, że jest to mieszanka kilku elementów.
1. Edukacja jak uniknąć podobnej sytuacji, jak zauważać znaki i jak się chronić.
2. Fascynuje mnie psychologia, a psychologia tak zaburzonych osób w szczególności. Chcę zrozumieć co nimi kieruje i co sprawia, że zwykły człowiek staje się potworem.
3. Podobnie jak z horrorami, lubię się bać ale wtedy kiedy mam pełną kontrolę nad sytuacją (jednak osobiście horrorów nie oglądam bo takie nakręcanie strachu to dla mnie zbyt dużo).
4. Ogólnie lubię poznawać ludzkie historie, czy to przez true crime czy dokumenty o szpitalach, służbie zdrowia itd.
Pewnym jest, że jakiś odsetek osób, którzy są zafascynowani true crime fascynują o zbrodniach. I myślę, że praktycznie każdy kiedyś się zastanawiał jakie są jego powody. Jednak już stawiając sobie te pytanie pokazujemy, że mamy świadomość, że nie robimy tego bo nas to jara, a raczej tylko fascynuje.
Ja się zawsze wtedy zastanawiam jak działa ludzki umysł, czy mamy coś takiego jak sumienie. I jaki wpływ na nas ma dzieciństwo! Pozdrawiam!
oglądam bo interesuje mnie człowiek, jego umysł i w ogóle różnorodność sposobów funkcjonowania umysłu. W mojej bezpiecznej bańce codzienności nie ma takich ludzi, którzy popełniają przestępstwa, mają skłonności psychopatyczne itd. Interesującym tematem jest geneza powstania zaburzeń umysłowych, pewnych dysfunkcji ludzkiego umysłu, czy po prostu nietypowych cech u ludzi i jakimi konsekwencjami takie anomalie mogą się wiązać. tak samo ciekawe jest, czy da się pomóc takim osobom być "normalnym", czy resocjalizacja działa itd. Mówię to z perspektywy bardzo empatycznej wrażliwej osoby, która nie wyobraża sobie by mogła skrzywdzić człowieka, czy zwierzę intencjonalnie.
Z powieściami kryminalnymi zetknęłam się w liceum. Pierwszą serią jaką przeczytałam była seria o Doktorze Hunterze autorstwa Simona Becketta. Spodobało mi się odkrywanie poszlak, motywu mordercy, powiązania z ofiarą itp. Sama historia napisana była w lekki i ciekawy sposób, a sam autor nie szczędził opisów rozkładu ludzkiego ciała, czy opisu profesji lekarza sądowego. Następnie natknęłam się na powieści autorstwa Camilli Lackberg również bardzo ciekawa seria, chociaż trochę cięższa do czytania dla osób, które meczy wiele narracji. Jest to charakterystyczne dla kryminalnych powieści skandynawskich. Moja ostatnia ulubiona seria jest autorstwa Chrisa Cartera o detektywie Hunterze. Polecam :)
Ja od dawna interesuję się tematyką kryminalną. Za gówniarza oglądałam programy detektywistyczne, takie jak w11, detektywi, 997, kryminalne zagadki, doktor G itp. Zawsze fascynowała mnie tajemnica unosząca się wokół zbrodni, czy zaginięcia, sposób dochodzenia do prawdy, szukanie dowodów i moment łączenia ze sobą kropek aż do sprawcy. Nie jestem w stanie do końca określić dlaczego lubię słuchać o sprawach kryminalnych, ale zagadki tego typu od zawsze były w moim życiu, bo jako dziecko bardzo interesowałam się zjawiskami paranormalnymi, a jak wiadomo, jak opętania, nawiedzenia, to zbłąkane dusze, które nie mogły zaznać spokoju przez swoją nagłą śmierć. Motyw odebranego życia często pojawia się w takich historiach i dzięki temu płynnie przeszłam na true crime. Zaczęły mnie interesować genezy zbrodni, a najbardziej fascynuję się biografiami i aspektem psychologicznym różnych sprawców. Ich postrzeganie siebie w społeczeństwie, to jak doszło do ich pierwszej zbrodni, jakie emocje nimi targały, jakie mieli dzieciństwo... Kocham literaturę faktu true crime, a szczególnie interesuje mnie okres Polski powojennej i PRL-u, bo to był czas, kiedy na naszym polskim podwórku grasowało najwięcej seryjnych i zbrodnie były najbardziej obrzydliwe i szokujące. Sprawa, która do tej pory czasami do mnie wraca to szczególnie zbrodnia połaniecka, która wydarzyła się w nocy z 24 na 25 grudnia 1976, która była umotywowana bardzo prymitywnymi i żałosnymi pobudkami, niechęci jednej rodziny do drugiej. A jeśli chodzi o zbrodnie poza granicami, ale dalej w bliskim sąsiedztwie, bo w ZSRR to sylwetka seryjnego mordercy Andrieja Chikatiło. W obu tych przypadkach można przeczytać/posłuchać świetne książki. Pierwsza o zbrodni połanieckiej nosi tytuł: "Nie oświadczam się", a ta o Chikitiło to "Rzeźnik z Rostowa". Ze spraw przedstawionych przez Ciebie bardzo poruszyła mnie sprawa ofiary Cho Doo Soona.
zawsze subskrybuję twój kanał ale odcinki oglądam niezwykle rzadko ale bardzo lubię twoje materiały są naprawdę świetne widzę że naprawdę bardzo dużo serca w wnosisz w całą swoją pasję życia życzę samych sukcesów
natomiast ja osobiście nie oglądam filmów kryminalnych ponieważ czytałem i oglądałem historię psychopatów i sadystów z Korei południowej jaki stanów zjednoczonych chciałbym podzielić się wiedzą którą dowiedziałem się od mojej koreańskiej żony opowiedziała mi historię jak w latach 90 w jej miejscowości zatrzymano grupę młodzieży która popełnia bardzo okrutne zbrodnie nikt o tym nie wiedział natomiast zostali skazani na śmierci przez jednego z głównych liderów koreańskiej prawicy Hong Joon-pyo obecnego Burmistrza Daegu ich zbrodnie są tak brutalne że nawet ja w ogóle nie mogłem spać jak całą tą historię usłyszałem moja żona zdecydowanie popiera karę śmierci i koreańską prawicę jak podkreśla w Korei niezależnie od spektrum sceny politycznej Pawicy czy Lewica popiera tak samo jednocześnie jest w pełni zgodna nauką kościoła protestanckiego którego jest aktywnym członkiem
Zawsze interesowały mnie książki filmy i programy o tematyce kryminalnej. Ciekawi mnie co się dzieje w głowach ludzi, którzy decydują się łamać normy społeczne i moralne. Ważna jest zdolność do empatii i świadomość różnicy między fikcją a rzeczywistością.
Bardzo się ucieszyłem jak zobaczyłem powiadomienie o tej akurat serii, mimo że na kanale oglądam każdą!
Dziękujemy.
My również! 🥰🥰🥰
Oglądam twoje filmy przede wszystkim z ciekawości. Chcę wiedzieć co dzieje się na świecie szczególnie azji ponieważ jestem zainteresowana między innymi kulturą koreańską. Poza tym wydaje mi się że idealizacja jakiejkolwiek kultury jest po prostu niedopowiedzeniem faktów. Oczywiście przestępczość występuje w mniejszym lub większym stopniu w różnych częściach świata. Jednak prawdą jest że odcinki na temat mody, pysznego koreańskiego jedzenia różnic kulturowych albo cudowne pełne szczęścia i humoru odcinki w których występuje twój mąż to nie wszystko co może powinniśmy wiedzieć na temat Azji. Myślę że tego typu odcinki są pomocne dla osób które chciałyby mieszkać w krajach dalekiego wschodu i przemyśleć pewne fakty. Może nie każdy by czuł się w danym miejscu bezpiecznie. To bardzo dobrze że nie idealizujesz kultury..nie mówisz tylko o pięknych aspektach miejsca w którym mieszkasz.
Uhuhuuu 🎉
Czekałam z niecierpliwością ❤
Zauważyłam że gdy w moim życiu wszystko się układa nie słucham wcale podcastów kryminalnych, męczą mnie i dławią, ale gdy się czymś stresuje wracam do nich. Są widocznie dla mnie sposobem na rozładowanie napięcia.
Bardzo ciekawy odcinek.
Jednak historia dość przerażająca, zawsze zastanawia mnie jak można zrobić coś takiego...Szkoda korepetytorki.
Ja lubię słuchać opowieści true crime ponieważ pokazują, że zazwyczaj przestępcy przeszli swój własny dramat we wczrsnieszych etapach życia. Jest to dla mnie przestroga, aby nie przechodzić obojętnie obok ludzkiej krzywdy i w miarę możliwości pomagać takim osobom, bo właśnie osamotnienie w takiej sytuacji prowadzi do pewnego rodzaju szaleństwa. Z mniej merytorycznych powodów, uwielbiam słuchać o tym że nawet po wielu latach przestępca może zostać złapany i postawiony przed sądem i otrzymują stosowną karę. Czuję wtedy że istnieje choć trochę sprawiedliwości na świecie.
Jak to mówią "jak nie zagospodarujesz czasu nudzie, to nuda sama sobie ten czas wolny zapełni".
Mąż mówi , że słucha się Pani jak Wołoszańskiego:)lubię kryminały, lubię zastanawiać się kto zabił i dlaczego . Jestem fanką Agaty Christie. Pozdrawiamy z mężem
Słucham wielu youtuberów którzy mają kanały kryminalne. Głównie dlatego żeby wyciągać wnioski z sytuacji jakie miały miejsce, wiedzieć czego się wystrzegać. Zdałam sobie też sprawę ile razy za młodu miałam multum szczęścia, że żyję. Myślę, że słuchanie takich historii wzbudza też emocje i osoby które mają większe zapotrzebowanie na adrenalinę mogą takie historie właśnie ciągnąć. Zaczęłam się zastanawiać przez Ciebie dlaczego tak je lubię i można by żec, że pisząc ten komentarz na bieżąco nad tym myślę :p
Ciemna strona Korei to zawsze genialne filmiki!
No chyba nie do końca.
@@ya_done Każdy ma swoje zdanie.
@@katarzynaulman7174 Chodzi o to że zawsze chodzi o morderstwa, ludzie tracą życia. Ja też sądzę że filmy Pyry są bardzo ciekawe, to jednak wydaje mi się że entuzjazm można zachować na inny temat.🙂
@@ya_done wydaje mi się, że to lekko czepialski komentarz, ale to moje zdanie ;) Tematyka jest ciężka, co nie zmienia faktu, że można zrobić o tym fajne, ciekawe, czy jak ja użyłam słowa, genialne filmiki. Tyle, bez nadmiernej nadinterpretacji. Spokojnegi popołudniu życzę.
@@katarzynaulman7174 racja!
Nareszcie! Dzięki za odcinek
Sama często zadaję sobie pytanie dlaczego podobają mi się takie materiały, zazwyczaj pierwszą myślą jest to, że człowieka intrygują rzeczy których nie potrafi do końca zrozumieć- takim czymś może być właśnie zbrodnia. Próbuję czasem zrozumieć co skłoniło jakąś osobę do popełnienia danego czynu, jakimi schematami musi podążać ich umysł. Jednocześnie jestem też zawsze ciekawa historii osób z tym związanych- kim byli, co lubili, zwłaszcza ofiary, ponieważ uważam że zasługują na więcej pamięci niż ich opresorzy. Oczywiście tak jak i w zmyślonych historiach wciągają zwroty akcji, odkrywanie kolejnych poszlak i chęć poznania rozwiązania zagadki, jako że historie te są prawdziwe jest to jeszcze bardziej niezwykłe. Teraz częściej staram się zwracać uwagę na szczegóły w codziennym życiu o które zapytać mogłaby policja i dbam aby ktoś zawsze znał moją lokalizację.
Dlaczego słucham historii kryminalnych? Bo uwielbiam się bać, uwielbiam horrory, a fakt, że człowiek jest w stanie się posunąć do niewiarygodnych zbrodni, często o wiele bardziej przerażających od niejednej fikcji jest fascynujące, naprawdę. Nieprawdopodobne... Historie kryminalne przedstawiają zupełnie inną rzeczywistość niż ta otaczająca nas na co dzień (w rozumieniu jaką odbiera nasza świadomość, bo zbrodnie to jest przecież rzeczywistość). Fakt, że istnieje "zupełnie inny świat", ten ciągle zaskakujący tym jak bardzo się różni od "codzienności", naturalnie rodzi ciekawość i fascynację.
Zawsze ciekawiło mnie to co inne nie znane ,dziwne od zawsze lubię wiedzieć.Wiedzieć jak coś wygląda(w kontekście ciekawości całym światem/życiem) jak się zaczęło,dlaczego ktoś coś zrobił i mam nadzieję,że sprawiedliwość zatriumfuje i zło zostanie ukarane.
Błagam więcej ciemnej storny Korei, tak długo czekałam a kocham po prostu wszytko od Ciebie na te tematy!❤️
Cieszę się że seria wróciła 😊 Lubię bardzo tego typu historie,gdyż to pokazuje złożoność ludzkiej psychiki i często mam tak że w glowie mi sie nie mieści do czego człowiek może być zdolny.. Zawsze zastanawiam się co kierowało taką osobą,jakie były przyczyny i czy był świadomy co robi...
Ja oglądam tego typu filmy tylko u ciebie, bo po prostu lubię właściwie wszystkie twoje filmy. Lubię kryminały ale fikcję bo za bardzo przeżywam że ktoś mogą naprawdę cos takiego zrobić, dlatego twoje filmy to wystarczająco dla mnie.
Ja słucham takich tematyk z ciekawości. Zawsze się tym interesowałam pod względem co ludzie maja w głowie, lubie się zagłębiać w ich „myśli, motywy, sposoby działań itd” staram się ich zrozumieć aby nawet dla swojej świadomości i dla swojego bezpieczeństwa móc ewentualnie zapobiec jakiejś tragedii.
Czemu to oglądam
Bo lubię WSZYSTKIE tematy związane z Koreą, Japonią i Chinami
Plus bo mi się wyświetliło na głównej to why not nie kliknąć ale nie żałuję ❤
:o Dziękujemy za kolejny odcinek CSK! Edit: wracają do pytania - chyba po prostu z ciekawości. Słuchanie o takich wydarzeniach - ich przyczynach, przebiegu zdarzeń, przemyśleń nt. "jak można było uniknąć" (jak w przypadku metra czy galerii) czy konsekwencjach jest interesujące (jakkolwiek źle by to nie brzmiało). W jakiś sposób po prostu zajmuje czas.
A dla mnie też ciekawa jest ta różnica kulturowa w porównaniu do Polski, bo nie wydaje mi się, że u nas tak się rodziny przestępców wypowiadają jak ten dziadek przed tą dziennikarką. Ciekawi mnie jak Koreańczycy reagują na takie przeprosiny jak jego. No poprawcie mnie jeżeli się mylę i w Polsce też mamy z tym do czynienia. No ja się nie spotkałam. Wydaje mi się, że nieco to wynika z innej kultury. Nie mówię, że to jest lepsze lub gorsze. Poprostu zauważam. Miał ktoś z Was podobne spostrzeżenia?
Mi sie wydaje że wynika to między innymi z tego że koreańskie społeczeństwo jest „ujednolicone”. Myśle że w Polsce jest więcej indywidualistów, każdy sie martwi o siebie i zajmuje sie sobą. Natomiast w Korei jest bardzo zauważalny podział klasowy i także samo narzucone z góry szanowanie osób starszych ( nawet nie takich po 50, tylko starszych np. o rok). Podobno ta zabita dziewczyna uczyła sie albo ukończyła studia na prestiżowej uczelni więc zapewne pochodziła z klasy średniej albo wyższej. Oglądam pewną Koreanke i ostatnio opowiadała jak wyglądają prywatne korepetycje tam i ponoć jeżeli młoda osoba udziela korepetycji to najprawdopodobniej jest z zamożnej rodziny.
Jak ja lubię tą serię. Dzięki za nowy odcinek Aga ❤ jak zawsze super, masę pracy w to wkładasz i to widać.
Ja uwielbiam słuchac podcastów true crime gdyż jest to fascynujace jak ludzie są zdolni do niektórych rzeczy, plus ciekawe jest samemu podążanie za śladami i poszlakami i odgadywanie odpowiedzi samemu. Lubię bardzo wogóle Pani materiały gdyż są zawsze bardo ciekawe ❤️
Usłyszałam z jakiego rocznika jest ta dziewczyna i pomyślałam: boże, dziewczyna zaledwie kika miesięcy młodsza ode mnie, z takimi samymi zainteresowaniami co ja, była zdolna do takiego paskudnego czynu "z ciekawosci". Wiele razy słyszałam takie tłumaczenie w wielu sprawach i do tej pory nie mieści mi się to w głowie...
Uwielbiam tę serię! Najbardziej interesują mnie po prostu ludzkie historie, tło psychologiczne i relacje ludzi, a więc wszystko co doprowadza do tragicznego końca. Takie podcasty i programy znacząco też wpłynęły na większą dbałość o bezpieczeństwo moje i bliskich.
Nie wyszukuję, ale od dawna oglądam Twoje filmy. Więc i ciemną stronę oglądam. :) A że przy okazji materiały są ciekawe to oglądam z niemałą przyjemnością :)
Doczekałam się! ❤
osobiście, słucham podcastów true crime dla zaspokojenia moich wewnętrznych zmartwień; zawsze widząc taki filmik czuję, że może mnie on przed czymś ostrzec, pokazać mi, co może mnie spotkać w danej sytuacji, a także dać jakąś nauczkę i pomóc mi wyrobić nawyki, które uchronią mnie przed zostaniem bohaterką takich podcastów. również, widząc taki filmik, czuję się odpowiedzialna, aby go obejrzeć, żeby ofiary zawsze zostały zapamiętane i aby oddać im cichy hołd. pomyśleć o nich przez chwilę, i za jakiś czas ponownie wrócić do nich myślami.
Agnieszko już kiedyś ci doradzałam,
żebyś drugi kanał otorzyła" ciemna strona w Korei" już masz nazwę gotową .
Po za tym są koneserzy takich filmów.
A ty bardzo fajnie opowiadasz.
Dla ciebie podejrzewam to by był sukces.
Przecież możesz prowadzić dwa kanały.
A ludzie szukający takich odcinków szybciej by znajdowali po nazwie.
Bo " Pyra w Koreii"
Nie każdy się domyśli że są też filmy o profilu kryminalnym.
Pozdrawiam serdecznie.
Tym bardziej, że jedni chcą tylko inne vlogi oglądać, a inni właśnie tylko tę serię...
Od zawsze interesowałem się rozwiązywaniem różnych spraw kryminalnych, łączeniem wątków i analizą ludzkich zachowań. Takie podcasty są w pewnym stopniu pomocą w rozwijaniu się w tej dziedzinie
Jednymi z moich ulubionych gatunków książek były prawie od zawsze książki detektywistyczne, kryminalne, horrory ale też psychologiczne. Morderstwo, przestępstwo to makabryczna zagadka. Tajemnica, którą trzeba rozwiązać i znaleźć winnego, dowiedzieć się co sprawcę popchnęło do takiego czynu i dlaczego. Ciekawe jest jak działa ludzka psychika i jak różne czynniki wpływają na siebie wzajemnie a później cały proces który prowadzi do rozwiązania sprawy, czyli śledztwo. Często takie historię traktuję jako ostrzeżenie. Bardzo ciekawa seria. Pozdrawiam.❤
Yey nareszcie! Nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak mocno brakowało mi tej serii 😊
Od momentu o szukaniu korepetytorki przyszło mi na myśl, że to jak żeńska, koreańska wersja Kajetana P., który też zamordował korepetytorkę :O ! Podobieństw jest więcej. A co do pytania z początku odcinka: ja słucham/oglądam/czytam true crime, gdyż jest to dla mnie interesująca baza wiedzy do studium ludzkiej psychiki - jacy są ludzie, do czego są zdolni, jak potrafią popełnić zbrodnię z niczego lub odwrotnie, tj. z różnych namiętności. Daje mi to świadomość, że można zginąć z rąk dosłownie każdego, a powód może być nieprawdopodobny. Nie daję się oczywiście zwariować i nie przyklejam łatki mordercy każdej napotkanej osobie, ale uważam i to zarówno na to, co ja robię i co robią inni.
Oglądam true crime, ponieważ jest to dla mnie interesujący temat, słuchać, jak ktoś jest w stanie z zimną krwią, bez żadnych skrupułów zrobić coś tak strasznego, często oglądając próbuje sobie wyobrazić co czuła ofiara w trakcie tego wszystkiego, jak i sprawca, nigdy nie mogę uwierzyć, jak można być tak nieludzkim i robić takie rzeczy. Mimo tego nigdy w życiu nie przeszło mi przez myśl, by kogokolwiek zabić czy coś takiego, no po prostu NIE, NIE I JESZCZE MILION RAZY NIE. Dlatego dla mnie te osoby jednak mają coś nie tak w głowie, że tak to powiem, ponieważ normalny człowiek nigdy w życiu czegoś takiego by nie zrobił. Na dodatek zmarnować sobie całe życie, gdzie można byłoby wieść je jak normalny osobnik, jest dla mnie po prostu czymś niewytłumaczalnym. Mimo przesłuchania nie wiem już ilu od tylu lat historii true crime i tak nigdy nie potrafię sobie odpowiedzieć na pytania "Jak ten ktoś mógł coś takiego zrobić? Jak można zmarnować sobie tak życie? dlaczego tacy okrutni ludzie w ogóle istnieją? dlaczego te biedne ofiary musiały zostac zamordowane?" bardzo często w bardzo okrutne sposoby, na dodatek ich bliscy, rodzina... nie umiem sobie wyobrazić co czują, kiedy dowiadują się o tym wszystkim, ja chyba nie potrafiłabym dalej normalnie żyć po stracie bliskiej mi osoby, na dodatek mając świadomość, że to KTOŚ odebrał jej życie jeszcze w taki sposób, chyba dopiero wtedy przeszłoby mi przez myśl zabicie kogoś a mianowicie właśnie sprawcy, gdy o tym myślę aż się we mnie gotuje albo czuje ogromną rozpacz. Na dodatek przypadki gdzie rodzina czeka nawet kilka dekad, żeby dowiedzieć się co stało się z zaginoną bliską im osobą. Im więcej teraz o tym pisze tym bardziej zdaje sobie sprawę, jak duże tak naprawdę przeróżne emocje wywołuje we mnie temat true crime. Dziękuję bardzo za kolejnie cudownie zrobiony odcinek i za to ile czasu poświęciłaś, aby go dla nas przygotować, dużo zdrówka dla Ciebie, TJ i Sohee 🤍
W moim przypadku ogladanie kryminalnych podcastow otworzylo mi oczy na okrucienstwo ludzi, gdy bylo sie malym to wpajano nam ze musimy byc mili i grzeczni a w niektorych sytuacjach tworzy sie konflikt w glowie gdy ktos nas do czegos zmusza a my nie mamy ochoty tego robic ale wlasnie ta nauka bycia milym blokowala w moim przypadku bycie stanowczym i powiedzenie NIE. Jestem zdecydowanie ostrozniejsza gdy wiem do czego ludzie sa zdolni, zaczelam chodzic z gazem pieprzowym, jestem bardziej wyczulona na ludzi.
Zgadzam się w 300%.
To pierwszy film od Ciebie z tej serii, jaki obejrzałam i z pewnością nie ostatni! Fajny materiał :D
Pyro, jeśli chodzi o true crime, to generalnie nie oglądam , choć lubię czytać kryminały , ale to fikcja literacka . Natomiast „ciemną stronę Korei” oglądam tylko i wyłącznie ze względu na Ciebie Pyro. Po pierwsze Cię lubię, a po drugie znakomicie opowiadasz te historie 🏌️♀️❤️
Nareszcie ❤❤❤❤
Słucham, bo ciekawi mnie Korea, zarówno historia, kultura jak i życie codzienne. Tej historii słucham, bo lubię Twój kanał i Twój punkt widzenia - Polki, która mieszka i żyje w Korei. Lubię też sposób w jaki patrzysz na świat. Życzę sukcesów w prowadzeniu kanału i powodzenia w życiu prywatnym
Takie historie mnie przerażają D::
oglądam ciemną stronę Korei dlatego,że oglądam wszystko co publikujesz,mówisz pięknym polskim językiem,i ciekawią mnie Twoje tematy,a tak wogóle jestem pacyfistką i jestem przeciw używaniu jakiejkolwiek formy przemocy
Uwielbiam tą serię, jesteś w przygotowywaniu materiałów super. I świetnie się Cb słucha
Dziękuję Agnieszko. Ja oglądam true crime, ponieważ lubię zagadki i interesują mnie ludzkie motywy postępowania.
twój głos jest idealny do true crime (to komplement)
Lubię kryminały, wszelkie. Niekoniecznie true crime ale wszystkie nawet zmyślone wyszły z ludzkiej głowy. To fascynujące i przerażające do czego zdolny jest człowiek.
Oglądam, bo lubię wiedzieć co ludźmi kieruje, jakie są mechanizmy zachowań, czego możemy się spodziewać po drugim człowieku i jak rozpoznać że coś jest nie tak, jakie symptomy mogą zwiastować problemy.
Dwa razy dałam się urobić manipulacji. I nie wyszłam z tego obronną ręką. Mało tego wspomniane przeze mnie sytuacje rozegrały się w przeciągu 9 lat. Więc nawet te 9 lat nie sprawiło żebym uchroniła sama siebie.
Ludzki umysł jest potężny. A ludzie mocno popaprani. W psychologii i socjologii grzebię już od 10 lat. Mój starszy syn 11l wykazuje sporo cech psychopatycznych - czekają go testy w tym kierunku.
Świadomość możliwości człowieka w tym najlepszym a także najgorszym znaczeniu, ukazuje szeroki rys socjologiczny, psychologiczny, oraz życiowy.
Uwielbiam słuchać podcastów kryminalnych, bo w razie jakiegokolwiek niebezpieczeństwa być może będę wiedziała jak się zachować, bądź co robić w razie w albo czego unikać
Zdrówka Pyra ❤❤
Ślicznie wyglądasz Pyra ❤🥰 mimo, że nigdy Korea nie leżała w kręgu moich zainteresowań, od kiedy odkryłam Twój kanał, oglądam wszystkie odcinki 🥰
Siedzę w tematyce true crime jakiś czas; niewiele obecnie omawianych spraw zostaje w mojej głowie na dłużej, ale tutaj po raz pierwszy od dawna miałam ciary. Za tą tragedią spotkałam się na angielskim YT i gdzieś pośród tysięcy komentarzy był jeden, który, moim zdaniem, idealnie podsumowuje tę sytuację: "nie zabiła, bo była fanką true crime, była fanką true crime, bo chciała zabijać".
Oglądam Twoje vlogi czegokolwiek dotyczą i to jedyny powód. Innych kryminalnych treści nie szukam. 🌷
Moje zainteresowanie true crime wynika w dużej mierze z zainteresowania psychologią, ale też antropologią w jakimś sensie. No pewnie też nudą i szukaniem sensacyjnej rozrywki. I przykładów że innych spotykają gorsze rzeczy w życiu... wszystkiego po trochu
Dziękuję Aga za kolejny odcinek. Profesjonalne przygotowanie i ciekawa narracja. Obserwacja i badania takich przypadków jest konieczna, jednak do końca nikt nie wie co siedzi w głowach tych osobników
Ogladamy z takich samych powodow, dla ktorych wy nagrywacie 🙂
Mnie ciągnie do tego typu historii ponieważ zawsze interesuje mnie to co jest inne, dziwne i tajemnicze. Nie dotyczy to tylko kwestii kryminalnych. Ciekawią mnie też zjawiska paranormalne oraz anomalie. Wielokrotnie zaciekawiły mnie też jakieś dziwne robale, które napotkałam na swojej drodze np turkuc podjadek, fruczak gołąbek czy trupia główka...
skończyłam pedagogikę resocjalizacyjną i zawsze interesowało mnie dlaczego ludzie stają się źli. Czytałam o eksperymencie Zimbardo i słucham lub oglądam takie programy jak ten i nadal mnie to nie zbliża do znalezienia odpowiedzi. Bardziej interesuje mnie od zbrodni człowiek i to dlaczego dokonuje złych czynów. Interesuje mnie czym się kieruje, jego psychika, środowisko i to jak byli traktowani przez innych. Człowiek i jego życie to sedno moich zainteresowań.
😱😱 słuchając mam ciarki i nie wiem czy będę mogła spać . Nie mogłabym opowiadać takich historii 😬
Dziękuję Agnieszko. Mnie interesuje ludzka psychika i często pytam, dlaczego doszło do tragedii. Zwracam również uwagę na zagrożenia, które kiedyś bagatelizowałam. Człowiek często mierzy ludzi własną miarą i czuje się bezpieczny bo sam nie ma złych zamiarów w stosunku do innych ludzi. Podkasty dotyczące historii kryminalnych uświadamiają, że trzeba być ostrożnym, informować bliskich o spotkaniach i problemach. Wybierajmy mądrze, unikajmy "czerwonych flag" bo to może uratować nasze życie. Pozdrawiam
Nie oglądam i nie czytam pozycji z true crime - w moim przypadku czytam klasyczne kryminały, thrillery. Pasjonuje mnie zagadka w nich zawarta. Historii tutaj słucham bo są ciekawie opowiedziane i zdarzyły się naprawdę. Moge przekonać się, że morderstwo, zbrodnia to nie tylko wymysł pisarzy, ale może się zdarzyć w realnym życiu. Jestem ciekawa jak rozwija się historia opowiadana w filmie
Mam nadzieję że to że wyraziła "skruchę" nie zmniejszy jej wyroku, bo za coś takiego od razu powinna dostać dożywocie