نی رند خراباتم نی زاهد شب خیزم || شعر حضرت بیرنگ || پهلوان رفیع

آنـدم کـه روم از خـود بــا یــار در آویــزم
گـه گـریـم و گـه خـنـدم گه افتم و گه خیزم
نی عـاقـلـم و هـوشـیار نی مست شرابم من
نی عـاشـقـم و مجـنـون نـی عـربـده انگیزم
نـی در طـلـب جـامــم نــی در گــرو سـاقی
نـی وامـق شـیـدایـم نـی خـســرو پـرویــزم
نی وصل بتان خواهم نی جام جهان بینی
نــی رنــد خــرابـاتـم نـی زاهــد شــبـخـیزم
نـی عـاشـق خـویشـم مـن نـی دشـمن بیگانه
در راه فـنـا از خــود از تـیـز روان تـیــزم
نـی خـاکـم و نـی آبــم و نی بادم و نی آتش
از عـالــم امــرم مـن از وســوسـه بگریزم
نی معـتکلـف دیــرم نـی خــادم مـیـخــانــه
از گـوشـهء چـشــم او چــون ساغر لبریزم
گـه در طـلــب یــارم گــه در غــم اغـیارم
یـارب بـنـمـا لـطــفـی کــاز تـفرقه پرهیزم
تا از تو منـم ناطـق از خود شده ام صامت
در حلـقـهء درویـشـان گـمگشته یی تبریزم
از عشق و هـوس هـرگز آئینه نشد بیرنگ
یک آئـیـنـه پاکی از صـدق و صـفـا ریـزم
حضرت استاد بیرنگ (رح)