ภาวนารักษาโรค :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 ก.ย. 2564
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 28 ก.ย. 2024
- "ทุกอย่างที่อยู่ในชีวิตเรานี่ของชั่วคราวทั้งหมดเลย
เป็นของที่เราอาศัยอยู่ชั่วคราว
ถึงวันหนึ่งเราก็ต้องทิ้งทั้งหมด ทิ้งเมื่อไหร่เท่านั้นเอง
เราเลือกวันเลือกเวลาไม่ได้
วิบากมันมี ถ้าวิบากมันจะตัดรอน เกิดรักษาไม่หาย
หรือวิบากดีให้ผล รักษาหายอะไรอย่างนี้
เป็นเรื่องของกรรมทั้งหมด
ตัวสำคัญคือรักษาใจไว้ ถ้าใจเราดี
หลวงพ่อเคยเจอมาหลายเคสแล้วเป็นมะเร็ง
หมอบอกว่าไม่รอดแล้ว กำหนดวันตายให้เลย
อยู่มาป่านนี้แล้ว บางคนร่วมสิบกว่าปีแล้ว ไม่เป็นไรเลย
มีโยมคนหนึ่งผู้หญิง
เป็นมะเร็งมาหาหลวงพ่อประมาณวันศุกร์กระมัง
มาหาหลวงพ่อ บอกกำลังจะตายแล้ว
หมอบอกไม่รอดแล้ว จะทำอย่างไรดี
กรรมฐานก็แตกไปหมดแล้ว ภาวนาไม่ได้แล้ว
หลวงพ่อบอก ภาวนาไม่ได้ก็อย่าไปฝืนภาวนามัน
ทำใจไว้เลยว่าร่างกายนี้
เหมือนดอกไม้ที่เราตัดใส่แจกันบูชาพระไปแล้ว
เราขอถวายร่างกายนี้เป็นดอกไม้บูชาพระพุทธเจ้า
มันก็เหมือนที่พระเทวทัตเอากระดูกลูกคางวางลงบนพื้น
ขอบูชาพระพุทธเจ้าด้วยกระดูกลูกคางนี้ แล้วก็ตายตอนนั้น
บารมีตรงนี้ทำให้ได้ถึงขั้นเป็นพระปัจเจกพระพุทธเจ้า
พวกเราก็ตั้งใจ อย่างเราป่วยหนัก
เราขอสละร่างกายนี้เป็นดอกไม้บูชาพระพุทธเจ้า
ดอกไม้ที่เราเด็ดใส่แจกันมาแล้ว เอามาไหว้พระ
บุญของเราสำเร็จแล้ว ดอกไม้จะเหี่ยว จะเฉา จะเน่า
จะต้องโยนทิ้งไม่เกี่ยวกับเราอีกต่อไปแล้ว
ร่างกายนี้จะผุพังแตกสลาย ไม่เกี่ยวกับเราอีกต่อไปแล้ว
หลวงพ่อสอนผู้หญิงคนนั้นอย่างนี้
ไม่ใช่เรื่องกรรมฐานอะไรพิลึกเลย
อยู่ที่การวางใจให้มันเป็นกุศลอย่างแท้จริงเท่านั้นเอง
พอเขาวางใจว่าเขาขอถวายร่างกายเป็นเครื่องบูชาพระพุทธเจ้า
ปีติอันยิ่งใหญ่ก็เกิดขึ้น กำลังของปีติมันฟอกขันธ์
วันศุกร์สอนไป วันอังคารมาหาหลวงพ่ออีกรอบ
หน้าตาเปลี่ยนไปหมดแล้ว จิตใจเปลี่ยน
หน้าตาก็เปลี่ยน สว่างไสว
แล้วก็ไปตรวจ หมอก็งง มันหายได้อย่างไร
มันหายด้วยกำลังของปีติ กำลังของสมาธิ ของปีติ
เกิดจากบุญบารมีที่ยอมสละร่างกาย
คนนี้เป็นเคสตัวอย่างอันหนึ่ง
อันนี้เขาสู้ด้วยปีติได้ด้วยสมาธิ คือสละเลย
มีอีกเคสหนึ่งเป็นหมอ ก็เป็นมะเร็งเหมือนกัน
รักษารอบแรกหาย แต่อาจารย์หมอบอกเลย
โรคนี้ตามสถิติอยู่ได้อีกเท่านี้ อยู่ได้อีกไม่นานหรอก
ก็มาหาหลวงพ่อ ก็ภาวนามาก่อนแล้วล่ะ ภาวนาดีอยู่
จะเดินยังเดินไม่ค่อยจะไหวเลย มาพักอยู่ที่กุฏินี้ล่ะ
กุฏิโยมที่เคยให้โยมมาพัก
จะขึ้นบันไดกุฏิ 3 - 4 ขั้น ขึ้นไม่ไหว
ร่างกายมันโทรมถึงขนาดนั้นแล้ว
คล้าย ๆ ใกล้จะตายแล้ว ก็อดทนคลานขึ้นไป
แล้วพยายามเกาะลูกกรงเดินจงกรม ภาวนาต่อสู้
มีวิริยะอย่างเข้มแข็งเลย ต่อสู้
นี่อยู่มาเป็น 10 ปีแล้ว ยังไม่เป็นไรหรอก
เพราะฉะนั้นอยู่ที่ใจเรา
อันนั้นอย่างคนแรกเป็นเคสที่ว่ากำลังของปีติมันฟอกขันธ์
คนนั้นหายเลย กำลังของปีติ ของสมาธิ
อันหลังเป็นกำลังของวิริยะ ศรัทธา วิริยะ ปีติ สติ สมาธิ ปัญญา
มีกำลังทั้งนั้น เป็นพละ
ฉะนั้นเราพยายามฝึกของเราไป ถ้าจะตายก็แยกขันธ์ไปเรื่อยๆ
นึกเอาว่าร่างกายนี้เราขอถวายพระพุทธเจ้าไป
ชีวิตจะเหลืออยู่สักกี่นาทีไม่สำคัญหรอก
เหมือนดอกไม้ที่เด็ดมาแล้ว
จะอยู่ได้สักกี่ชั่วโมงหรือกี่วัน ก็เรื่องของดอกไม้ ไม่เกี่ยวกับเรา
ใจก็จะเบิกบาน ผ่องใส มีกำลัง
ถ้าบุญบารมีเก่ายังมี วิบากเก่าที่ดียังมี
มาบวกเข้ากับวิบากใหม่ที่ดีอย่างยิ่ง
คือการกล้าสละชีวิตถวายพระพุทธเจ้า
มันเป็นกำลังของกุศลที่ยิ่งใหญ่ บางทีมันฟอกขันธ์ได้
เรื่องอย่างนี้ครูบาอาจารย์ท่านก็เคยเจอ
มีองค์หนึ่งท่านไม่สบายเป็นมะเร็ง ไปอยู่ศิริราช
หมอบอกไม่รอดหรอก ท่านกลับวัดเลย
ท่านก็นั่งภาวนาไป ท่านดู ๆ ลงในกาย แยกกายไปเรื่อย ๆ
ท่านเห็นมีจุดดำ ๆ อยู่ที่ปอดท่าน
หลวงพ่อจำจุดไม่ได้แล้วว่าตรงไหน
ท่านเห็น ท่านกำหนดจิตลงไป เผาลงไปตรงนั้นเลย
ท่านหาย อันนั้นกำลังสมาธิท่านแก่กล้า
บางองค์ท่านก็อัศจรรย์มาก ๆ เลย
หมอบอกว่าจะตายเหมือนกัน
กลับไปวัดเดินจงกรมปร๋อเลย อยู่ที่ใจ
องค์หลังชื่อ หลวงปู่จันทร์ เขมปตฺโต สิ้นไปแล้ว
หลวงปู่จันทร์คนทางเวียงจันทน์แต่ก่อนนับถือเยอะเลย
เพราะเมื่อก่อนนี้ท่านอยู่ที่เวียงจันทน์
แล้วมันมีลูกชายของรัฐมนตรีลาวคนหนึ่ง
ประเภทนักซิ่ง ขับรถ รถคว่ำหรืออะไรนี่
เศษกระจกรถ สมัยโน้นกระจกมันไม่แตกแล้วยังเป็นแผ่น ๆ เหมือนยุคนี้
เป็นชิ้นเล็ก ๆ กระเด็นเข้าตา
หมอบอกว่าต้องผ่าตัดแล้วตาบอดแน่นอน
ทางพ่อแม่ก็กลุ้มใจ ลูกยังหนุ่มอยู่จะตาบอด
ไปหาหลวงปู่จันทร์ พาลูกไป ท่านก็บอกให้นั่งสมาธิไป
คนป่วยนี่ล่ะ เจ็บก็เจ็บ แต่ให้นั่งพุทโธไปเรื่อยๆ พุทโธ ๆ ไป
ท่านก็นั่งคู่ไปเรื่อย กำกับไปเรื่อย ๆ นั่งอยู่หลายวัน
กระจกละลายออกมา มันไหลออกมาเลย ตาไม่บอดหรอก
เรื่องของสมาธิมันใช้รักษาโรคได้เยอะ
เรื่องของการภาวนา อย่าให้ใจเสียเท่านั้นล่ะ
ถ้าใจเสียเสียทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าใจยังไม่เสียก็พอสู้ได้
ก็พากเพียรไปได้แค่ไหนแค่นั้น ตั้งใจไว้อย่างนี้
ไม่ใช่ต้องการจะอยู่รอดนาน ๆ อันนั้นยังโลภอยู่
คิดแต่ว่าร่างกายนี้ขอถวายพระไปแล้ว อยู่ได้แค่ไหนแค่นั้น
ถ้าทำได้อย่างนี้ ไม่เดือดร้อนเท่าไหร่หรอก"
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
26 กันยายน 2564
สามารถคลิกลิงค์เพื่อชมพระธรรมเทศนาในวันดังกล่าวได้ที่
• ป่วยหนักแล้วทำอย่างไร ...
ติดตามข่าวสาร อ่านพระธรรมคำสอน และดาวน์โหลดไฟล์เสียง
เว็บไซต์ทางการ: dhamma.com
dhammat...
/ dhammadotcom
line.me/ti/p/~@...
ปฏิทินแสดงธรรม
www.dhamma.com...
แผนที่เดินทางไปวัด
goo.gl/maps/Ab...
กราบนมัสการหลวงพ่อ
สาธุในธรรมเจ้าค่ะ🙏🏻🙇♀️
น้อมกราบสาธุเจ้าค่ะ
กราบนมัสการหลวงพ่อเจ้าค่ะ
กราบสาธุๆๆ🙏🙏🙏
กราบสาธุค่ะ,หลวงพ่อ
น้อมกราบสาธุ สาธุเจ้าคะ
กราบสาธุๆๆครับ
กราบอนุโมทนาสาธุองค์ปู่ในธรรมคำสอนครับ สาธุสาธุครับ
วางใจให้เป็นกุศลอย่างแท้จริง
ให้ถือสละร่างกายนี้เป็นเสมือนดอกไม้ถวายพระพุทธเจ้าจะตายก็ไม่เสียดาย หากร่างกายเกิดปิติแรงสมาธิ ใจผ่องใสเบิกบาน อาจส่งผลรักษาได้อย่าให้ใจเสีย ได้แค่ไหนแค่นั้นอย่าโลภ
กราบสาธุครับหลวงพ่อ
น้อมกราบนมัสการค่ะ🙏🙏🙏
สาธุ 🙏🙏🙏
กราบสาธุครับ
กราบสาธุครับ
น้อมกราบอนุโมทนาบุญในโอวาทธรรมคำสอนของพระเดชพระครูหลวงพ่อปราโมทย์เจ้าค่ะ ด้วยความเคารพบูชาสูงสุดเหนือเศียรเกล้านะเจ้าคะ สาธุสาธุสาธุเจ้าค่ะ
สาธุครับ ทุกคนเหมือนดอกไม้ริมทางคนทีคนก็ต้องจากไปช้าหรือเร็วเท่านั้น
กราบขอบพระคุณพระอาจารย์มากเจ้าค่ะ ทรมานกะโรคจุกจิกหลายโรค
กราบนมัสการหลวงพ่อด้วยความเคารพ และศรัทธายิ่งเจ้าค่ะ 🙏🙏🙏🙏
น้อมกราบสาธุครับ
🙏🙏🙏
อนุโมทนาบุญสาธุสาธุค่ะหลวงพ่อ
สาธุค่ะ
🙏🙏🙏
กราบสาธุพระอาจารย์ขอรับ
สาธุครับ🙏🙏🙏 🌱🌱🌱❤️😊
🙏🙏🙏
สาธุๆๆค่ะหลวงพ่อ
กราบสาธุ ๆ ครับ
กราบสาธุ
กราบสาธุครับ