42 yıllık evliyim. Evliliyim boyunca eşim sürekli ailesine maddi yardım yaptı. Babasının ekonomik durumunun bir aileyi geçindirecek düzeyde olmasına rağmen, sorumsuzca yaptığı harcamaların faturasını hep bize kesti. Budurum karşısında eşimin bize karşı olan sorumluluklarında sanki bizim yüzümüzden bu durumaları yaşıyormuşuz gibi bir tavır sergiledi. Benim sürekli vicdanımı öne çıkararak, beni susturdu ve giderek tamamen kendi ailesine göre bir hayat yaşamaya başladı ve benide bu durum karşısında savunmasız bıraktı.Ben psikolojik olaraktan bittim. Evi terkettim daha önce yaşadığım şehirde düzenimi kurdum. 1.5 yıl hiç görüşmedim fakat ailem olsun ortak arkadaşlarımız olsun hepsini arayıp mağduru oynamış buna kendi çocuklarımda dahil. 1.5 yıl sonra barıştık ve 1.5 yıl sonra tekrar aramız açıldı. Barışma şartlarım ailesinin olduğu şehirde yaşamak istemediğimi, kardeşleriyle birlikte Annesine sırayla bakılmasını, birkaç tane daha şartımı söyledim. Hepsini kabul etti. Sonra bana sürekli ailesinin yanında onunla beraber yaşamam için pskolojik baskı yaptı bende artık dayanacak gücüm kalmadığı için boşanmak istediğimi söyledim. Anlaşmalı olarak yasal süreci başlattık fakat şimdi de ben boşanmak istemiyorum diyor. İçimde ne kendisine ne ailesine karşı hiç sevgi merhamet kalmadı. Hatta okadar öfkeliyim ki kendime yada onlara zarar vermekten korkuyorum. Psikolojim hiç iyi değil. Mahkemede anlaşmalı boşanmaktan vaz geçerse bu yaşadıklarım boşanma sebebi sayılırmı? Uzun olmasın diye yazmadım. Sadakatsizlik, değersizleştirme, aşağlama, fiziki durumumla alay etme, haklı olduğum konularda bile hep beni suçlama, Bunlar da bir boşanma sebebi olurmu. Ben bir celsede bitsin istiyorum.cevap verirseniz sevinirim.
Allah razı olsun avukat bey.Uyandıranları Allah ziyadesiyle mutlu etsin.
haksız yuva yıkanın ahireti yanar inşaallah
Adam gayet de haklı şeyler anlatıyor. Ha, bir erkek olarak işinize gelmediyse, onu bilemem :)
42 yıllık evliyim. Evliliyim boyunca eşim sürekli ailesine maddi yardım yaptı. Babasının ekonomik durumunun bir aileyi geçindirecek düzeyde olmasına rağmen, sorumsuzca yaptığı harcamaların faturasını hep bize kesti. Budurum karşısında eşimin bize karşı olan sorumluluklarında sanki bizim yüzümüzden bu durumaları yaşıyormuşuz gibi bir tavır sergiledi. Benim sürekli vicdanımı öne çıkararak, beni susturdu ve giderek tamamen kendi ailesine göre bir hayat yaşamaya başladı ve benide bu durum karşısında savunmasız bıraktı.Ben psikolojik olaraktan bittim. Evi terkettim daha önce yaşadığım şehirde düzenimi kurdum. 1.5 yıl hiç görüşmedim fakat ailem olsun ortak arkadaşlarımız olsun hepsini arayıp mağduru oynamış buna kendi çocuklarımda dahil. 1.5 yıl sonra barıştık ve 1.5 yıl sonra tekrar aramız açıldı. Barışma şartlarım ailesinin olduğu şehirde yaşamak istemediğimi, kardeşleriyle birlikte Annesine sırayla bakılmasını, birkaç tane daha şartımı söyledim. Hepsini kabul etti. Sonra bana sürekli ailesinin yanında onunla beraber yaşamam için pskolojik baskı yaptı bende artık dayanacak gücüm kalmadığı için boşanmak istediğimi söyledim. Anlaşmalı olarak yasal süreci başlattık fakat şimdi de ben boşanmak istemiyorum diyor. İçimde ne kendisine ne ailesine karşı hiç sevgi merhamet kalmadı. Hatta okadar öfkeliyim ki kendime yada onlara zarar vermekten korkuyorum. Psikolojim hiç iyi değil. Mahkemede anlaşmalı boşanmaktan vaz geçerse bu yaşadıklarım boşanma sebebi sayılırmı? Uzun olmasın diye yazmadım. Sadakatsizlik, değersizleştirme, aşağlama, fiziki durumumla alay etme, haklı olduğum konularda bile hep beni suçlama, Bunlar da bir boşanma sebebi olurmu. Ben bir celsede bitsin istiyorum.cevap verirseniz sevinirim.