Capital Voskov -

As cero trinta e sete, o tempo está parado
Non che senta ben darlle voltas ao pasado
Pensei que era un faquir, estaba equivocado
As túas ascuas arden e os meus pés estan queimados
E preciso durmir sen terche aquí ao meu lado
As cero trinta e sete o tempo non da pasado
Dixestes que non viñas, non era o acertado
Pero si o penso ben é que rara...
Rara foi a vez que eu acertara
E a gravedad me enseñara
Tirándome todo a cara
Se ti ves, eu non vou.
Se ti ves, eu non vou
Se ti ves, eu non vou
Se ti ves, estamos xuntos
Xa está, non tolees máis
Xa está, déixame en paz
Xa está, sóltame a man
Xa estamos xuntos.
Xa está, non tolees máis
Xa está, déixame en paz
Xa está, sóltame a man
Xa estamos xuntos.
Rara foi a vez que eu acertara
E a gravedad me enseñara
Tirándome todo a cara
As sete e trinta e sete o teito está en anacos
Deixamos todo ciscado sempre
Son as cero trinta e sete
Rara foi a vez que eu acertara
E a gravedad me enseñara
Tirándome todo a cara
Xa está, non tolees máis
Xa está, déixame en paz
Xa está, sóltame a man
Xa estamos xuntos.
Xa está, non tolees máis
Xa está, déixame en paz
Xa está, sóltame a man
Xa estamos xuntos.