Jak zwykle z ogromnym zainteresowaniem wysłuchałem Pana audycji. Wydaje się, że jakby miał Pan dokładnie analizować samą historię "Ojca chrzestnego", z dwugodzinnego analizy zrobiłaby się co najmniej dwudziestogodzinna. Dziękuję przede wszystkim za wskazówkę o analogii do "Braci Karamazow" Dostojewskiego. Rzeczywiście siłą zarówno książki i filmu jest bardzo umiejętne połączenie kultury popularnej, groszowej powieści z kulturą wyższą (wiem, że niektórzy mają obiekcję do dzielenia kultury na wyższą i niższą, ale w tym wypadku chodzi o szeroko rozumianą "klasykę"). Pana podcast zainspirował mnie, żeby nieco zastanowić się nad kolejnymi nawiązaniami i konstrukcjami w historii Puzo i Copolli. Oto niektóre z nich, być może niektóre spostrzeżenia będą banalne, ale mam nadzieję, że w pewnym stopniu przysłużą się do dyskusji w nawiązaniu do Pana podcastu: - Konstrukcja opowieści obejmuje ramy klasycznej tragedii greckiej. Historię Michaela Corleone można rozpatrywać współczesną historię Edypa czy Syzyfa (oczywiście nie dosłownie :-) ). Mimo że przez całe życie Michael stara się postępować uczciwie (jeżeli oczywiście przyjmujemy interpretację o tym, że całe zło wynika z niedostatku jego poczynań), sytuacja / niewidzialna siła, możemy to nazwać losem, mojrami, ciągle zmusza go niejako do postępowania wbrew swojej moralności, do czynienia zła. Wymowna jest tu scena z trzeciej części, gdy zaraz po zamachu na wierchuszkę mafijną Al Pacino/Michael wykonuje wymowny gest rękoma, stwierdzając, że cały czas gdy myśli, że jest już poza "nimi", "tym bagnem" czyli złem/mafią/kryminałem, to znowu ktoś/coś do tego zła go wciąga. Michael jest niejako skazany na to, by działać wbrew sobie, amoralnie tak jak Syzyf był skazany na ciągłe wnoszenie głazu pod górę a Edyp był skazany, a właściwie brutalnie przeznaczony do zamordowania własnego ojca Lajosa i poślubienia własnej matki Jokasty. Syzyf nieustannie stara się wnieść głaz na samą górę, ale ciągle wymyka mu się tuż przed osiągnięciem samego celu. Edyp stara się żyć wbrew wyroczni, przeznaczeniu starają się również zapobiec jego rodzice, ale są na to skazani. Michael też jest skazany na życie mafijne, wbrew sobie, wbrew swoim marzeniom z młodości, wbrew ciągłym zapewnieniom dla swojej żony. - Tu dochodzimy do kolejnej kwestii - Michael pokutuje za grzechy rodziców, w tym wypadku swojego ojca. O tym zrobił też osobny odcinek autor ppdcastu "Wojna idei". Rodzina Corleone to trochę metaforyczne plemię Kainowe, które pokutuje nie tylko za złe postępowanie swojego ojca, ale chyba też w ogóle całego narodu włoskiego, a może dokładniej ludu sycylijskiego. Sycylijczycy nawet w dalekiej Ameryce pokutują za brutalne wojny rodów, niesprawiedliwść ich ojców. Tu też pewną klamrą ten wątek zamyka rozmowa Kay z Michaelem w miejscowości Corleone w trzeciej części. Michael opowiada wówczas o krwawej historii "tej", sycylijskiej ziemi. - Historia interpretowana przez pryzmat szekspirowski - wspomniał Pan o "Królu Learze", "Makbet"; Michael jako "Hamlet", niezwykła dychotomia charakterologiczna Michaela - rozdwojony w sobie a jednocześnie ciągle obawiający się o utratę prestiżu, rodziny; jednocześnie historia "Ojca chrzestnego" to opowieść o ciągłej, niekończącej się walce o władzę; Clemenza w rozmowie z Michaelem sam stwierdza, że historia rodzin mafinych toczy się według cyklu - pokój przez 5-10 lat i wojna, która jak stwierdza "musi oczyścić złą krew". Puzo oprócz "Braci Karamazow" dużo też czerpie ze "Zbrodni i kary" - stara się przybliżyć istotę zła, przedstawić jego przyczyny, poszczególne etapy. - Historia rodziny - i tu chyba też Puzo nawiązywał do Manna, zwłaszcza do Buddenbrooków, bowiem poniekąd historia rodziny Corleone to historia też o jej upadku, przede wszystkim o upadku moralnym. To też historia o nieszczęśliwej miłości: ojca do syna - Vito i Santino; nieszczęśliwej miłości małżeńskiej - tu dwa małżeństwa Michaela - jedno tragicznie przerwane przez zatargi rodów mafijnych, drugie przez jego amoralność; nieszczęśliwej miłości braterskiej - Michaela do Freda. Zapewne można by jeszcze wymieniać kolejne wątki i ścieżki interpretycyjne. Być może mówimy tu o jednym z najważniejszych tekstów kultury XX wieku.
Ciekawostka - w 1990 Marlon Brando sparodiował własną rolę z "Ojca chrzestnego" w filmie "The Freshman". Dawno tego nie widziałam, ale wspominam dobrze. Dziękuję za ogrom pracy i już czekam na film o częsci 3, która nie była arcydziełem, ale tym bardziej jestem ciekawa Pana opinii.
Michał odcinek o Ojcu Chrzestnym jest po prostu rewelacyjny! Słucha się go z ogromną przyjemnością. Moje pytanie dotyczy wątku włoskiego ducha filmu, którym sugerowali się twórcy filmu. Czy w Twojej ocenie reżyserem filmu mógłby być Sergio Leone i jak w Twojej ocenie mógłby wtedy wyglądać film ?
Kubo, myślę że byłby to zupełnie inny film, bo Leone nie znał z kolei tak dobrze Ameryki -- co widać później w Dawno temu w Ameryce, gdzie jest to Ameryka wyśniona, wymyślona przez niego. Dobrze się stało, że mamy te dwa filmy podpisane właśnie przez tych reżyserów.
Fantastyczny odcinek o fantastycznym filmie! I tak, on wciąga tak samo jak książka: jakiś czas temu opowiadałem rodzicom anegdotkę o tym, jak szukałem filmu na wieczór i zalany przez morze propozycji i już nieco zagubiony stwierdziłem, że najlepszym wyjściem będzie... "Ojciec chrzestrny" (po raz kolejny). Rodzice pokiwali tylko głowami ze zrozumieniem mówiąc, że to taki film, że jak trafisz go przypadkiem w telewziji to przykuwa momentalnie i nie sposób się oderwać. A stopień, w jaki każdy kadr i element filmu są przemyślane, faktycznie zdumiewa; kiedyś trafiłem na tę analizę: th-cam.com/video/pt95KE5AtQE/w-d-xo.html I teraz już zupełnie inaczej patrzę na tych kilka sekund.
Ja jednak lubię najbardziej rozbudowane odcinki Spoiler Master. Już nie mogę się doczekać następnej części Ojca Chrzesnego. Brawo panie Michale.
Jak zwykle z ogromnym zainteresowaniem wysłuchałem Pana audycji. Wydaje się, że jakby miał Pan dokładnie analizować samą historię "Ojca chrzestnego", z dwugodzinnego analizy zrobiłaby się co najmniej dwudziestogodzinna. Dziękuję przede wszystkim za wskazówkę o analogii do "Braci Karamazow" Dostojewskiego. Rzeczywiście siłą zarówno książki i filmu jest bardzo umiejętne połączenie kultury popularnej, groszowej powieści z kulturą wyższą (wiem, że niektórzy mają obiekcję do dzielenia kultury na wyższą i niższą, ale w tym wypadku chodzi o szeroko rozumianą "klasykę"). Pana podcast zainspirował mnie, żeby nieco zastanowić się nad kolejnymi nawiązaniami i konstrukcjami w historii Puzo i Copolli. Oto niektóre z nich, być może niektóre spostrzeżenia będą banalne, ale mam nadzieję, że w pewnym stopniu przysłużą się do dyskusji w nawiązaniu do Pana podcastu:
- Konstrukcja opowieści obejmuje ramy klasycznej tragedii greckiej. Historię Michaela Corleone można rozpatrywać współczesną historię Edypa czy Syzyfa (oczywiście nie dosłownie :-) ). Mimo że przez całe życie Michael stara się postępować uczciwie (jeżeli oczywiście przyjmujemy interpretację o tym, że całe zło wynika z niedostatku jego poczynań), sytuacja / niewidzialna siła, możemy to nazwać losem, mojrami, ciągle zmusza go niejako do postępowania wbrew swojej moralności, do czynienia zła. Wymowna jest tu scena z trzeciej części, gdy zaraz po zamachu na wierchuszkę mafijną Al Pacino/Michael wykonuje wymowny gest rękoma, stwierdzając, że cały czas gdy myśli, że jest już poza "nimi", "tym bagnem" czyli złem/mafią/kryminałem, to znowu ktoś/coś do tego zła go wciąga. Michael jest niejako skazany na to, by działać wbrew sobie, amoralnie tak jak Syzyf był skazany na ciągłe wnoszenie głazu pod górę a Edyp był skazany, a właściwie brutalnie przeznaczony do zamordowania własnego ojca Lajosa i poślubienia własnej matki Jokasty. Syzyf nieustannie stara się wnieść głaz na samą górę, ale ciągle wymyka mu się tuż przed osiągnięciem samego celu. Edyp stara się żyć wbrew wyroczni, przeznaczeniu starają się również zapobiec jego rodzice, ale są na to skazani. Michael też jest skazany na życie mafijne, wbrew sobie, wbrew swoim marzeniom z młodości, wbrew ciągłym zapewnieniom dla swojej żony.
- Tu dochodzimy do kolejnej kwestii - Michael pokutuje za grzechy rodziców, w tym wypadku swojego ojca. O tym zrobił też osobny odcinek autor ppdcastu "Wojna idei". Rodzina Corleone to trochę metaforyczne plemię Kainowe, które pokutuje nie tylko za złe postępowanie swojego ojca, ale chyba też w ogóle całego narodu włoskiego, a może dokładniej ludu sycylijskiego. Sycylijczycy nawet w dalekiej Ameryce pokutują za brutalne wojny rodów, niesprawiedliwść ich ojców. Tu też pewną klamrą ten wątek zamyka rozmowa Kay z Michaelem w miejscowości Corleone w trzeciej części. Michael opowiada wówczas o krwawej historii "tej", sycylijskiej ziemi.
- Historia interpretowana przez pryzmat szekspirowski - wspomniał Pan o "Królu Learze", "Makbet"; Michael jako "Hamlet", niezwykła dychotomia charakterologiczna Michaela - rozdwojony w sobie a jednocześnie ciągle obawiający się o utratę prestiżu, rodziny; jednocześnie historia "Ojca chrzestnego" to opowieść o ciągłej, niekończącej się walce o władzę; Clemenza w rozmowie z Michaelem sam stwierdza, że historia rodzin mafinych toczy się według cyklu - pokój przez 5-10 lat i wojna, która jak stwierdza "musi oczyścić złą krew". Puzo oprócz "Braci Karamazow" dużo też czerpie ze "Zbrodni i kary" - stara się przybliżyć istotę zła, przedstawić jego przyczyny, poszczególne etapy.
- Historia rodziny - i tu chyba też Puzo nawiązywał do Manna, zwłaszcza do Buddenbrooków, bowiem poniekąd historia rodziny Corleone to historia też o jej upadku, przede wszystkim o upadku moralnym. To też historia o nieszczęśliwej miłości: ojca do syna - Vito i Santino; nieszczęśliwej miłości małżeńskiej - tu dwa małżeństwa Michaela - jedno tragicznie przerwane przez zatargi rodów mafijnych, drugie przez jego amoralność; nieszczęśliwej miłości braterskiej - Michaela do Freda.
Zapewne można by jeszcze wymieniać kolejne wątki i ścieżki interpretycyjne. Być może mówimy tu o jednym z najważniejszych tekstów kultury XX wieku.
Znakomite tropy! To niesamowite, ile tropów zawiera i ile przemyśleń prowokuje ta opowieść...
Ta wzmianka o George'u Lucasie sprawiła, że chciałabym podcast o nim i Star Wars😁
Dobrze wyszło to zapowiedzenie odczytania fragmentów zapisków Forda xd na koniec odcinka. Czekalem na to.
Dziekuję Ci. To było bogate, to było głębokie, to było smaczne. Nie mogę wstać od stołu nie płacąc ;-) I wciąż będę oblizywał palce 😋👈✌
To ja się kłaniam i dziękuję za wsparcie -- i za ten piękny komentarz!
Ciekawostka - w 1990 Marlon Brando sparodiował własną rolę z "Ojca chrzestnego" w filmie "The Freshman". Dawno tego nie widziałam, ale wspominam dobrze. Dziękuję za ogrom pracy i już czekam na film o częsci 3, która nie była arcydziełem, ale tym bardziej jestem ciekawa Pana opinii.
Ojciec chrzestny pojawił się na Netflix 👍
Mieszkańcy Sycylii również "zmieszanymi uczuciami" podchodzą do kultu Ojca Chrzestnego
Michał odcinek o Ojcu Chrzestnym jest po prostu rewelacyjny! Słucha się go z ogromną przyjemnością. Moje pytanie dotyczy wątku włoskiego ducha filmu, którym sugerowali się twórcy filmu. Czy w Twojej ocenie reżyserem filmu mógłby być Sergio Leone i jak w Twojej ocenie mógłby wtedy wyglądać film ?
Kubo, myślę że byłby to zupełnie inny film, bo Leone nie znał z kolei tak dobrze Ameryki -- co widać później w Dawno temu w Ameryce, gdzie jest to Ameryka wyśniona, wymyślona przez niego. Dobrze się stało, że mamy te dwa filmy podpisane właśnie przez tych reżyserów.
Fantastyczny odcinek o fantastycznym filmie! I tak, on wciąga tak samo jak książka: jakiś czas temu opowiadałem rodzicom anegdotkę o tym, jak szukałem filmu na wieczór i zalany przez morze propozycji i już nieco zagubiony stwierdziłem, że najlepszym wyjściem będzie... "Ojciec chrzestrny" (po raz kolejny). Rodzice pokiwali tylko głowami ze zrozumieniem mówiąc, że to taki film, że jak trafisz go przypadkiem w telewziji to przykuwa momentalnie i nie sposób się oderwać.
A stopień, w jaki każdy kadr i element filmu są przemyślane, faktycznie zdumiewa; kiedyś trafiłem na tę analizę: th-cam.com/video/pt95KE5AtQE/w-d-xo.html
I teraz już zupełnie inaczej patrzę na tych kilka sekund.
Czy będzie odcinek o twórczości Xaviera Dolana?
mam już jeden ;)