تا زمانیکه این واقعیت دردناک را نپذیریم، که دارای ملتی با اکثریت به غایت بیشعور هستیم، از این بن بست سیاسی برونرفتی نیز نخواهیم یافت. برای درمان بایستی ابتدا بدانید که بیماری وجود دارد تا سپس به علت و راه و روش درمان بپردازید.
بیماری ما دیکتارتوری نبود آزادی است .وقتی ازادی مطبوعات نباشد. دزدی فساد شروع میشود دزد دزد است چه شاهی چه صد هزار شاهی قاتل قاتل است چه یک نفر چه صد هزار نفر مدرکی هرگز شاه پرستان نمی خواهد بینند دیگر کسی نیست که ابعاد نجومی و فاجعه آمیز اختلاس را در نظام اسلامی نشناسد، و همه می دانند که اختلاس، سوءاستفاده از مقام و منصب قانونی برای تصرف غیرقانونی ِ اموال و دارایی های عمومی است. شاهزاده هم حتما به شدت از این بچاپ بچاپ های اولیای امور در جمهوری اسلامی خبر دارند و اختلاسگران این نظام را نمونه ای شرم آور از خیانت و دستبرد به مال مردم می دانند. این قضاوتَِ بسیار درست شاهزاده اما یک نقص عمدهٔ هندسی دارد که اگر رفع نشود، تصویری کامل و راهگشا به دست نمی دهد. و آن حذف ضلع تاریخی اختلاس و پنهان کردن وجه ریشه ایی دستبرد به اموال عمومی مردم، در ایران است. ما برای اینکه در کلاف طولانی و پیچیدهٔ اسامی اشخاص و بنیادها و شرکت های مختلف تاریخی گرفتار نشویم، دو نمونهٔ بی واسطه و نزدیک به شاهزاده را انتخاب می کنیم. رضا شاه کبیر و شاهنشاه آریامهر. این دو شاه مطابق قانون به عنوان بالاترین مقام نظام مشروطه، حقوقی به آنان تعلق گرفته است، ما فرض دریافت حقوق ِبسیار بالایی را برای هر دو در نظر میگیریم و میزان این حقوق را اگر چه با صد سال اختلاف، اما تسامح در حد حقوق فعلی رئیس جمهور آمریکا فرض می کنیم. یعنی ۴۰۰ هزار دلار در سال را برای هر دو شاه در مدت ۵۰ سال در نظر میگیریم و باز فرض را بر آن می گذاریم که خورد و خوراک و ضیافت های شاهانه و تفریحات ملوکانه و ریز و درشت ِخرج و برج هایشان را تماما مهمان جیب مردم نجیب ایران بوده اند. یعنی تمام این ۴۰۰ هزار دلار حقوق سالانه را خالص، ذخیره و پس انداز کرده اند، که بعد از ۵۰ سال چیزی نزدیک به ۲۰ میلیون دلار خواهد شد. این آن رقمی است که برای شاهزاده و شهبانو و بستگان باید به جا مانده باشد، اما به اقرار شهبانو ثروت آنها 60 میلیون دلار است. و به برآورد اشپیگل و رسانه های معتبر دنیا این ثروت از ۲۰ میلیارد دلار هم متجاوز است. حال از جزایر و سهام کنسرن ها و ثروت نجومی خواهر و بستگان و دیگر دارایی ها صرف نظر می کنیم. پرسشی که شاهزاده باید برای قرار گرفتن در صف مردم به آن پاسخ گوید این است که این همه ثروت از کجا آمده است؟ رضا شاه کبیر که قزاقی بود از خانواده ای گمنام و بی ملک و مال. در نتیجه این ثروت فقط از چشمهٔ زرین منصب شاهی می تواند جوشیده باشد. یعنی همان اختلاس دزد دزد است چه شاهی چه صد هزار شاهی قاتل قاتل است چه یک نفر چه صد هزار نفر مدرکی هرگز شاه پرستان نمی خواهد بینند دیگر کسی نیست که ابعاد نجومی و فاجعه آمیز اختلاس را در نظام اسلامی نشناسد، و همه می دانند که اختلاس، سوءاستفاده از مقام و منصب قانونی برای تصرف غیرقانونی ِ اموال و دارایی های عمومی است. شاهزاده هم حتما به شدت از این بچاپ بچاپ های اولیای امور در جمهوری اسلامی خبر دارند و اختلاسگران این نظام را نمونه ای شرم آور از خیانت و دستبرد به مال مردم می دانند. این قضاوتَِ بسیار درست شاهزاده اما یک نقص عمدهٔ هندسی دارد که اگر رفع نشود، تصویری کامل و راهگشا به دست نمی دهد. و آن حذف ضلع تاریخی اختلاس و پنهان کردن وجه ریشه ایی دستبرد به اموال عمومی مردم، در ایران است. ما برای اینکه در کلاف طولانی و پیچیدهٔ اسامی اشخاص و بنیادها و شرکت های مختلف تاریخی گرفتار نشویم، دو نمونهٔ بی واسطه و نزدیک به شاهزاده را انتخاب می کنیم. رضا شاه کبیر و شاهنشاه آریامهر. این دو شاه مطابق قانون به عنوان بالاترین مقام نظام مشروطه، حقوقی به آنان تعلق گرفته است، ما فرض دریافت حقوق ِبسیار بالایی را برای هر دو در نظر میگیریم و میزان این حقوق را اگر چه با صد سال اختلاف، اما تسامح در حد حقوق فعلی رئیس جمهور آمریکا فرض می کنیم. یعنی ۴۰۰ هزار دلار در سال را برای هر دو شاه در مدت ۵۰ سال در نظر میگیریم و باز فرض را بر آن می گذاریم که خورد و خوراک و ضیافت های شاهانه و تفریحات ملوکانه و ریز و درشت ِخرج و برج هایشان را تماما مهمان جیب مردم نجیب ایران بوده اند. یعنی تمام این ۴۰۰ هزار دلار حقوق سالانه را خالص، ذخیره و پس انداز کرده اند، که بعد از ۵۰ سال چیزی نزدیک به ۲۰ میلیون دلار خواهد شد. این آن رقمی است که برای شاهزاده و شهبانو و بستگان باید به جا مانده باشد، اما به اقرار شهبانو ثروت آنها 60 میلیون دلار است. و به برآورد اشپیگل و رسانه های معتبر دنیا این ثروت از ۲۰ میلیارد دلار هم متجاوز است. حال از جزایر و سهام کنسرن ها و ثروت نجومی خواهر و بستگان و دیگر دارایی ها صرف نظر می کنیم. پرسشی که شاهزاده باید برای قرار گرفتن در صف مردم به آن پاسخ گوید این است که این همه ثروت از کجا آمده است؟ رضا شاه کبیر که قزاقی بود از خانواده ای گمنام و بی ملک و مال. در نتیجه این ثروت فقط از چشمهٔ زرین منصب شاهی می تواند جوشیده باشد. یعنی همان اختلاس
@@SedayaDad این چرندیات کپی پیستی که نوشتی نمونه دیگری از بیشعوری و خیانت عمومی است! بگرد دنبال جمع اختلاسها و دارایی‌های سران رژیم و زیان اقتصادی که جمهوری اسلامی ضد ایرانی بخاطر تحریمها بواسطه سیاستهای خائنانه بر گرده مردم و کشور نهاده است، نه اینکه دارایی‌های سه نسل یک خانواده ایرانپرست را به روز حساب بکنی و ادعای مهمل ببافی. البته که در دنیای واقعی و در عالم قضاوت حقوقی هر دزدی برابر دزد دیگری نیست. بسیار فرق می‌کند که یک ریال بدزدی یا یکصد میلیون ریال! یک دزد کوچک را جریمه نقدی می‌کنند، دزد کلان را در بسیاری از کشورها اعدام و یا حبس بسیار طولانی مدت می‌دهند. همچنین فرق می‌کند که دزدی چه علتی و چه آثاری داشته باشد و از روی چه انگیزه‌ای صورت گرفته باشد. از آنجمله فرق می‌کند، که دزد چه کسی و در چه مقامی بوده است. همینجوری فله‌ای شعر ببافی که دزد دزد است چه یک ریال و چه صدهزار فقط اثبات همان بیشعوری است که گفتم!
کاش این حرف ها خیلی زودتر و در جوانی میشنیدم. و امیدوارم اینهارو جوان‌ها امروز بشنوند و سرلوحه زندگیشون قرار بدن.
🙏 سپاس. شنیدنی و مفید بود🙏
روح همه بزرگان شاد
Thx
افرین بر ژنرال چهار ستاره ایران تیمسار ارتشبد طوفانیان باسواد با حرفهای پر بار وعلمی روحتشاد یادت گرامی
تا زمانیکه این واقعیت دردناک را نپذیریم، که دارای ملتی با اکثریت به غایت بیشعور هستیم، از این بن بست سیاسی برونرفتی نیز نخواهیم یافت. برای درمان بایستی ابتدا بدانید که بیماری وجود دارد تا سپس به علت و راه و روش درمان بپردازید.
بیماری ما دیکتارتوری نبود آزادی است .وقتی ازادی مطبوعات نباشد. دزدی فساد شروع میشود
دزد دزد است چه شاهی چه صد هزار شاهی
قاتل قاتل است چه یک نفر چه صد هزار نفر
مدرکی هرگز شاه پرستان نمی خواهد بینند
دیگر کسی نیست که ابعاد نجومی و فاجعه آمیز اختلاس را در نظام اسلامی نشناسد، و همه می دانند که اختلاس، سوءاستفاده از مقام و منصب قانونی برای تصرف غیرقانونی ِ اموال و دارایی های عمومی است. شاهزاده هم حتما به شدت از این بچاپ بچاپ های اولیای امور در جمهوری اسلامی خبر دارند و اختلاسگران این نظام را نمونه ای شرم آور از خیانت و دستبرد به مال مردم می دانند. این قضاوتَِ بسیار درست شاهزاده اما یک نقص عمدهٔ هندسی دارد که اگر رفع نشود، تصویری کامل و راهگشا به دست نمی دهد. و آن حذف ضلع تاریخی اختلاس و پنهان کردن وجه ریشه ایی دستبرد به اموال عمومی مردم، در ایران است. ما برای اینکه در کلاف طولانی و پیچیدهٔ اسامی اشخاص و بنیادها و شرکت های مختلف تاریخی گرفتار نشویم، دو نمونهٔ بی واسطه و نزدیک به شاهزاده را انتخاب می کنیم. رضا شاه کبیر و شاهنشاه آریامهر. این دو شاه مطابق قانون به عنوان بالاترین مقام نظام مشروطه، حقوقی به آنان تعلق گرفته است، ما فرض دریافت حقوق ِبسیار بالایی را برای هر دو در نظر میگیریم و میزان این حقوق را اگر چه با صد سال اختلاف، اما تسامح در حد حقوق فعلی رئیس جمهور آمریکا فرض می کنیم. یعنی ۴۰۰ هزار دلار در سال را برای هر دو شاه در مدت ۵۰ سال در نظر میگیریم و باز فرض را بر آن می گذاریم که خورد و خوراک و ضیافت های شاهانه و تفریحات ملوکانه و ریز و درشت ِخرج و برج هایشان را تماما مهمان جیب مردم نجیب ایران بوده اند. یعنی تمام این ۴۰۰ هزار دلار حقوق سالانه را خالص، ذخیره و پس انداز کرده اند، که بعد از ۵۰ سال چیزی نزدیک به ۲۰ میلیون دلار خواهد شد. این آن رقمی است که برای شاهزاده و شهبانو و بستگان باید به جا مانده باشد، اما به اقرار شهبانو ثروت آنها 60 میلیون دلار است. و به برآورد اشپیگل و رسانه های معتبر دنیا این ثروت از ۲۰ میلیارد دلار هم متجاوز است. حال از جزایر و سهام کنسرن ها و ثروت نجومی خواهر و بستگان و دیگر دارایی ها صرف نظر می کنیم. پرسشی که شاهزاده باید برای قرار گرفتن در صف مردم به آن پاسخ گوید این است که این همه ثروت از کجا آمده است؟ رضا شاه کبیر که قزاقی بود از خانواده ای گمنام و بی ملک و مال. در نتیجه این ثروت فقط از چشمهٔ زرین منصب شاهی می تواند جوشیده باشد. یعنی همان اختلاس
دزد دزد است چه شاهی چه صد هزار شاهی
قاتل قاتل است چه یک نفر چه صد هزار نفر
مدرکی هرگز شاه پرستان نمی خواهد بینند
دیگر کسی نیست که ابعاد نجومی و فاجعه آمیز اختلاس را در نظام اسلامی نشناسد، و همه می دانند که اختلاس، سوءاستفاده از مقام و منصب قانونی برای تصرف غیرقانونی ِ اموال و دارایی های عمومی است. شاهزاده هم حتما به شدت از این بچاپ بچاپ های اولیای امور در جمهوری اسلامی خبر دارند و اختلاسگران این نظام را نمونه ای شرم آور از خیانت و دستبرد به مال مردم می دانند. این قضاوتَِ بسیار درست شاهزاده اما یک نقص عمدهٔ هندسی دارد که اگر رفع نشود، تصویری کامل و راهگشا به دست نمی دهد. و آن حذف ضلع تاریخی اختلاس و پنهان کردن وجه ریشه ایی دستبرد به اموال عمومی مردم، در ایران است. ما برای اینکه در کلاف طولانی و پیچیدهٔ اسامی اشخاص و بنیادها و شرکت های مختلف تاریخی گرفتار نشویم، دو نمونهٔ بی واسطه و نزدیک به شاهزاده را انتخاب می کنیم. رضا شاه کبیر و شاهنشاه آریامهر. این دو شاه مطابق قانون به عنوان بالاترین مقام نظام مشروطه، حقوقی به آنان تعلق گرفته است، ما فرض دریافت حقوق ِبسیار بالایی را برای هر دو در نظر میگیریم و میزان این حقوق را اگر چه با صد سال اختلاف، اما تسامح در حد حقوق فعلی رئیس جمهور آمریکا فرض می کنیم. یعنی ۴۰۰ هزار دلار در سال را برای هر دو شاه در مدت ۵۰ سال در نظر میگیریم و باز فرض را بر آن می گذاریم که خورد و خوراک و ضیافت های شاهانه و تفریحات ملوکانه و ریز و درشت ِخرج و برج هایشان را تماما مهمان جیب مردم نجیب ایران بوده اند. یعنی تمام این ۴۰۰ هزار دلار حقوق سالانه را خالص، ذخیره و پس انداز کرده اند، که بعد از ۵۰ سال چیزی نزدیک به ۲۰ میلیون دلار خواهد شد. این آن رقمی است که برای شاهزاده و شهبانو و بستگان باید به جا مانده باشد، اما به اقرار شهبانو ثروت آنها 60 میلیون دلار است. و به برآورد اشپیگل و رسانه های معتبر دنیا این ثروت از ۲۰ میلیارد دلار هم متجاوز است. حال از جزایر و سهام کنسرن ها و ثروت نجومی خواهر و بستگان و دیگر دارایی ها صرف نظر می کنیم. پرسشی که شاهزاده باید برای قرار گرفتن در صف مردم به آن پاسخ گوید این است که این همه ثروت از کجا آمده است؟ رضا شاه کبیر که قزاقی بود از خانواده ای گمنام و بی ملک و مال. در نتیجه این ثروت فقط از چشمهٔ زرین منصب شاهی می تواند جوشیده باشد. یعنی همان اختلاس
@@SedayaDad
این چرندیات کپی پیستی که نوشتی نمونه دیگری از بیشعوری و خیانت عمومی است! بگرد دنبال جمع اختلاسها و دارایی‌های سران رژیم و زیان اقتصادی که جمهوری اسلامی ضد ایرانی بخاطر تحریمها بواسطه سیاستهای خائنانه بر گرده مردم و کشور نهاده است، نه اینکه دارایی‌های سه نسل یک خانواده ایرانپرست را به روز حساب بکنی و ادعای مهمل ببافی. البته که در دنیای واقعی و در عالم قضاوت حقوقی هر دزدی برابر دزد دیگری نیست. بسیار فرق می‌کند که یک ریال بدزدی یا یکصد میلیون ریال! یک دزد کوچک را جریمه نقدی می‌کنند، دزد کلان را در بسیاری از کشورها اعدام و یا حبس بسیار طولانی مدت می‌دهند. همچنین فرق می‌کند که دزدی چه علتی و چه آثاری داشته باشد و از روی چه انگیزه‌ای صورت گرفته باشد. از آنجمله فرق می‌کند، که دزد چه کسی و در چه مقامی بوده است. همینجوری فله‌ای شعر ببافی که دزد دزد است چه یک ریال و چه صدهزار فقط اثبات همان بیشعوری است که گفتم!
جامعه ی جهانی بیشعوره که وضع ایران اینه
چه سخنان نغز و حکیمانه ای از این بزرگمرد شنیدم. ببین ژنرال و ارتشبد رضاشاه و شاهنشاه چه باسواد و فرزانه بوده
First-hand information about a corrupt regime and incompetent fugitive king who destroyed his monarchy.
خفه شو! ابله اینقدخری که
به شاهنشاهی مونارشی
میگی ؟
این بایدتحصیلکرده لندن
وجاسوس اروپاباشی
کینک و کی و
اینا همان کیان وساهنشاهان
هستند .
انگلستان کارش همینه .
فردوسی
ولی در بررسی های مختلف دریافتیم که دخالت‌های فرح در تصمیم گیریهای شاه بزرگترین عامل شکست شاه بود و حتی انتخاب بختیار به خاطر فشارهای فرح بوده است
دقبقا درست اگه تیمسار اویسی نخست وزیر شده بود این قاعله رو براحتی جمع میکرد که متاسفانه شهبانو فرح رای شاه زد بجاش ازهاری بی خاصیت ومفلوک گذاشت
Thx