"spójrz; rozchodnik i macierzanka biegną kto szybciej.... aby pachnieć nam na przystankach słońcem i lipcem" to też Broniewski. kocham tego poetę, któremu przyszło żyć w tragicznych czasach...
POEZJA Ty przychodzisz jak noc majowa, biała noc, uśpiona w jaśminie, i jaśminem pachną twoje słowa, i księżycem sen srebrny płynie, płyniesz cicha przez noce bezsenne - cichą nocą tak liście szeleszczą- szepcesz sny, szepcesz słowa tajemne, w słowach cichych skąpana jak w deszczu... To za mało! Za mało! Za mało! Twoje słowa tumanią i kłamią! Piersiom żywych daj oddech zapału, wiew szeroki i skrzydła do ramion! Nam te słowa ciche nie starczą. Marne słowa. I błahe. I zimne. Ty masz werbel nam zagrać do marszu! Smagać słowem! Bić pieśnią! Wznieść hymnem! Jest gdzieś radość ludzka, zwyczajna, jest gdzieś jasne i piękne życie.- Powszedniego chleba słów daj nam i stań przy nas, i rozkaz-bić się! Niepotrzebne nam białe westalki, noc nie zdławi świętego ognia- bądź jak sztandar rozwiany wśród walki, bądź jak w wichrze wzniesiona pochodnią! Odmień, odmień nam słowa na wargach, naucz śpiewać płomienniej i prościej, niech nas miłość ogromna potarga. Więcej bólu i więcej radości! Jeśli w pięści potrzebna ci harfa, jeśli harfa ma zakląć pioruny, rozkaż żyły na struny wyszarpać i naciągać, i trącać jak struny. Trzeba pieśnią bić aż do śmierci, trzeba głuszyć w ciemnościach syk węży. Jest gdzieś życie piękniejsze od nędzy. I jest miłość. I ona zwycięży. Wtenczas daj nam, poezjo, najprostsze ze słów prostych i z cichych- najcichsze, a umarłych w wieczności rozpostrzyj jak chorągwie podarte na wichrze.
... a nie o tym, że widziałam ptaka cień, czy że wszystko się może zdarzyć. Przecież wiadomo, że wszystko się może zdarzyć... Władysław Broniewski wielkim poetą był!
Broniewski zakomuszył, to mu wielu miało - i ma - za złe. Zapijał też ostro, może właśnie dlatego. Ale to wielki poeta. Frazę ma mickiewiczowską, wyobraźnię poetycką niczym nieograniczoną, mazowiecką śpiewność... Czegóż więcej trzeba poecie?
Piękna poezja śpiewana. 🌹🍀💞🌞💐🌺🍀
Piękny wiersz we wspaniałym wykonaniu.Rewelacja!!!!!
Przepiękny utwór - przepiękna poezja Broniewskiego
"spójrz; rozchodnik i macierzanka biegną kto szybciej.... aby pachnieć nam na przystankach słońcem i lipcem" to też Broniewski. kocham tego poetę, któremu przyszło żyć w tragicznych czasach...
Dokładnie, aż dreszcz przebiega po plecach na myśl losach poetów z tamtego okresu. Zawsze myślę też wtedy o Szaniawskim.
Cudownie!!! To za mało,za mało,za mało....
Dobra jest taka odtrutka w 2021!!!
POEZJA
Ty przychodzisz jak noc majowa,
biała noc, uśpiona w jaśminie,
i jaśminem pachną twoje słowa,
i księżycem sen srebrny płynie,
płyniesz cicha przez noce bezsenne
- cichą nocą tak liście szeleszczą-
szepcesz sny, szepcesz słowa tajemne,
w słowach cichych skąpana jak w deszczu...
To za mało! Za mało! Za mało!
Twoje słowa tumanią i kłamią!
Piersiom żywych daj oddech zapału,
wiew szeroki i skrzydła do ramion!
Nam te słowa ciche nie starczą.
Marne słowa. I błahe. I zimne.
Ty masz werbel nam zagrać do marszu!
Smagać słowem! Bić pieśnią! Wznieść hymnem!
Jest gdzieś radość ludzka, zwyczajna,
jest gdzieś jasne i piękne życie.-
Powszedniego chleba słów daj nam
i stań przy nas, i rozkaz-bić się!
Niepotrzebne nam białe westalki,
noc nie zdławi świętego ognia-
bądź jak sztandar rozwiany wśród walki,
bądź jak w wichrze wzniesiona pochodnią!
Odmień, odmień nam słowa na wargach,
naucz śpiewać płomienniej i prościej,
niech nas miłość ogromna potarga.
Więcej bólu i więcej radości!
Jeśli w pięści potrzebna ci harfa,
jeśli harfa ma zakląć pioruny,
rozkaż żyły na struny wyszarpać
i naciągać, i trącać jak struny.
Trzeba pieśnią bić aż do śmierci,
trzeba głuszyć w ciemnościach syk węży.
Jest gdzieś życie piękniejsze od nędzy.
I jest miłość. I ona zwycięży.
Wtenczas daj nam, poezjo, najprostsze
ze słów prostych i z cichych- najcichsze,
a umarłych w wieczności rozpostrzyj
jak chorągwie podarte na wichrze.
... a nie o tym, że widziałam ptaka cień, czy że wszystko się może zdarzyć. Przecież wiadomo, że wszystko się może zdarzyć...
Władysław Broniewski wielkim poetą był!
Nie ze byl On jest wielkim poeta
Mamy w Polsce wielkie osoby jak Mickiewicz Broniewski Norwid Wyspianski i duzo innych jestem dumna za tych geniuszy!!!!!!!!!!
❤
tak mi o obok dobrze oddychać
Broniewski zakomuszył, to mu wielu miało - i ma - za złe. Zapijał też ostro, może właśnie dlatego. Ale to wielki poeta. Frazę ma mickiewiczowską, wyobraźnię poetycką niczym nieograniczoną, mazowiecką śpiewność... Czegóż więcej trzeba poecie?
Broniewski nie zapomniany Wielki