Antwoord mark: het ruw eiwit zit vooral in het blad, het is dus niet weg. Naar het generatieve stadium wil zeggen doorschieten. Het eiwitgehalte wordt dus verdund door de stengel omdat de DS-opbrengst toeneemt.
Hogere kosten voor inkuilen met veel hogere voederwaarde levert een betere kostprijs op voer op. Alleen werkt dit ook qua hoeveelheid? Een koe heeft een bepaalde hoeveelheid DS nodig, als je sneller maait en minder opbrengst heb je meer land nodig of meer inkopen. Hoe compenseer je de gemiste kilo’s DS?
Hier het antwoord van Mark: 'Het klopt dat je kostprijs per kg DS gras stijgt, je gaat tenslotte 1 a 2 keer vaker maaien. Dit gaat echter niet ten koste van de totale DS opbrengst per ha, die bleek net zo hoog bij 4 of 6 weeks maaien. Echter: omdat de voederwaarde van het gras veel hoger is, neem de verzadigingswaarde af en zal een koe meer DS opname van de graskuil hebben. Zo snijdt het mes van 2 kanten: meer opname van betere kwaliteit. Daarmee ga je meer melk uit ruwvoer produceren. De hogere kostprijs voor het gras moet je terugverdienen met lagere krachtvoerkosten (goedkoper en minder compenseren) en meer melk per koe verdunt je kosten per 100 kg melk weer.'
Antwoord mark: de truc zit in het juiste droge stofgehalte van de graskuil. Als je bladrijk gras droger inkuilt, wordt de vertering veel veiliger. Koeien kunnen er dan enorm veel van opnemen en de passagesnelheid in de pens/koe blijft goed. Het voer wordt dan juist goed benut. Droger kuilen geeft ook nog een betere DVE/OEB verhouding. En bladrijk gras laat zich droog perfect vastrijden, zonder extra kans op broei.
Stoot een koe bij maaien met een interval van 4 weken meer of minder ammoniak uit per liter melk, dan bij 6 wekelijks maaien?
Antwoord mark: dit wordt nog onderzocht maar het lijkt erop dat de ammoniak-emissie lager is bij jonger gras, omdat dit minder NDF bevat.
Wat gebeurt er met het eiwit als het gras van vegetatief naar generatief gaat? Waar blijft het?
Antwoord mark: het ruw eiwit zit vooral in het blad, het is dus niet weg. Naar het generatieve stadium wil zeggen doorschieten. Het eiwitgehalte wordt dus verdund door de stengel omdat de DS-opbrengst toeneemt.
Hogere kosten voor inkuilen met veel hogere voederwaarde levert een betere kostprijs op voer op. Alleen werkt dit ook qua hoeveelheid? Een koe heeft een bepaalde hoeveelheid DS nodig, als je sneller maait en minder opbrengst heb je meer land nodig of meer inkopen. Hoe compenseer je de gemiste kilo’s DS?
Bedankt voor je vraag. We hebben de vraag voorgelegd aan Mark de Beer. We komen erop terug!
Hier het antwoord van Mark: 'Het klopt dat je kostprijs per kg DS gras stijgt, je gaat tenslotte 1 a 2 keer vaker maaien. Dit gaat echter niet ten koste van de totale DS opbrengst per ha, die bleek net zo hoog bij 4 of 6 weeks maaien. Echter: omdat de voederwaarde van het gras veel hoger is, neem de verzadigingswaarde af en zal een koe meer DS opname van de graskuil hebben. Zo snijdt het mes van 2 kanten: meer opname van betere kwaliteit. Daarmee ga je meer melk uit ruwvoer produceren. De hogere kostprijs voor het gras moet je terugverdienen met lagere krachtvoerkosten (goedkoper en minder compenseren) en meer melk per koe verdunt je kosten per 100 kg melk weer.'
maar zelf maaien spaart wel geld wei maaiden altijd zelf en heb je zelf of de buren kiep wagen heb je alleen het hakselen kan veel besparen denk ik 🐂
Een koe is en blijft een herkauwer het is maar zeer de vraag of dit jonge gewas in het rantsoen wel tot zijn waarde komt..
Antwoord mark: de truc zit in het juiste droge stofgehalte van de graskuil. Als je bladrijk gras droger inkuilt, wordt de vertering veel veiliger. Koeien kunnen er dan enorm veel van opnemen en de passagesnelheid in de pens/koe blijft goed. Het voer wordt dan juist goed benut. Droger kuilen geeft ook nog een betere DVE/OEB verhouding. En bladrijk gras laat zich droog perfect vastrijden, zonder extra kans op broei.