Kurban olduğum kalbim sana açık hala gelsene hadi nerdesin. Be gözüne bakıp daldığım kirpiklerinden kıvrımı süzülen sevdiğim bu kalp ölene kadar sen öldükten sonrada sen inşallah bunu okursun anlarsın bu sevdiğim inşallah
Ne güzel ses, ne güzel yorum. Bütün CD lerinizi mutlaka alacağım. Böyle bir yorumcuyu evde, araçta dinlemek büyük şeref. İyi ki varsınız iyiki. Yoksa bu güzel eserleri kim seslendirecek ?
Yaşım 9. Dedem kansere yakalanmış. Ne bilirim kanser nedir? Hastaneye gider gelir gider gelir... Alışmıştık artık. O dağ gibi adam gitmiş yerine zayıflıktan kemikleri sayılan, belki de çektiği acılardan yüzü asla gülmeyen birine dönmüştü. Hep benim yatağımda yatardı. Boğazına açılan delik sebebiyle konuşamazdı bizimle. O kadar zaman olmuştu ki sesini duymayalı. Unuttum tabi kaç yıl oldu. Ama o kadar pişmanım ki... Neyse. Babam binada kapıcı, annem de yardıma gitmiş. Evde tek ben kardeşlerim dedem anneannem var. Okula gideceğim ama mutfağa baktım ki annem bir şeyler hazırlamamış. Nerdeyse oturup ağlayacağım bunun için. Okulda ne yiyeceğim derdi sarmış. Anneannemden isteyemem. Zaten hiçbir zaman bir şeyleri isteyemedim kimseden kolay kolay. Dedem hasta tabii anneannem ona bakıyor ayrıca hiç istemem. Para da yok evde. Neyse gittim içeri biraz zaman sonra aldım çantayı okula gittim. Yemek saati geldi tabi herkes teneffüslerde gidip kantinden bir şeyler alıyor çantadan yemek çıkarıyor... Bende hiçbir şey yok. Arkadaşlarım soruyor yemeğin yok mu yoksa biz verelim falan. Ama asla istemem, kabul de etmem, çocukluk işte, o gurur yok mu? Hatırladıkça hala gözlerim dolar. İçimden bir ses çantama bakmamı söyledi. Döktüm çantayı saçtım kitapları her bir köşeye. Çantadan bir lira çıktı. O bir lirayı gördüğüm an anladım dedemin koydurduğunu. Kıyamamış bana, görmüş halimi, isteyemediğimi. O da kalbimi kırmamak icin anneannemle göndermek ya da elden vermek yerine çantama atmış ki o para önceden kaldı zannedeyim. O parayla karnımı doyurmuştum. Yediğim en lezzetli şeydi belki de. Sonra yine bir gün dışarıda oyun oynuyorum. Siteye ambulans girdi sirenler çalarak. O an içime bir yangın düştü. 9 yaşında varım yokum o yangın kül etti küçücük kalbimi. Hemen eve koştum. Baktım ekip benim odamda. İzin vermedi annemler dedemin yanına gitmeme. Kaldırdılar hastaneye biriciğimi. Gelir dedim. Hep gider gelir dedem hastaneye. Yine öyledir dedim. Değilmiş meğer. Annemler hep yalan söyledi bize iyileşecek bu sefer iyi olacak hatta köye geri dönecek dediler. Ama hep bildim, içim acırdı çünkü onlar bu sözleri söylerken. Sonra bir gün annem yine hastaneye gidecek anneannemle benimle kardeşlerimi aldı karşısına hazırlıklı olun köye gidebiliriz her an. İçimin yangını, boğazımdaki düğüm... Sadece dedem ölecek değil mi diyebildim. Annem ağlamaklı yok öyle bir şey iyileşti köye götüreceğiz dedi. O küçücük halimle bunun olmadığını bile bile inanmak istedim. İnanmaya çalıştım. Birkaç gün sonra tüm okulda seçilen en başarılı birkaç öğrenci büyük bir geziye gidecek. Ben de varım. Aylar öncesinden ayarladım ama ayakkabılarımdan tut kıyafetlerime saç modellerime kadar. Onun heyecanı sarmaya başladı içimi. Ama eve ne gelen var ne giden. O günden sonra annemler gitmiş hep hastanede. Arada babam gelir işinin başına. Bizi görür iki dakika yine gider. 9 yaşında kardeşlerime baktım. O an kaybolmaya başladım kalabalıkta daha da bulamadım kendimi zaten. Pazar günü. Erkenden uyanmışız yine tv izliyoruz. Aşağı kapının zili çaldı. Aile dostumuz. Merakla açtık kapıyı. Evin kapısı da çaldı onu da açıp içeri aldık onları. Kadın bizi oturttu karşısına. Bana hadi sen kıyafetlerinizi hazırla köye gideceksiniz annenler gelip alacak sizi dedi. Kardeşlerim dedemin iyileştiğini zannedip sevindiler tabii. Odama geçtim. Oturdum dolabın önüne. On ağladım bir kıyafet koydum bavula. Yirmi ağladım bir kıyafet koydum bavula. Bildim, o an göğsüme düşen o yangından bildim dedemin benden gittiğini. Ne gezi kaldı aklıma ne heyecan ne mutluluk... Hepsi geçti gitti. Çok pişman oldum geziyi dedeme anlatmadığım için. Anlatsaydım belki heyecanım ona can verir birkaç gün daha yaşardı diye. Son kez göremedim ben biriciğimi. Önde cenaze arabası arkasında dedemin arabasında biz. O kadar ironikti ki... Onun o arabayı sürmesi gerekirken cenaze arabasına binmiş gidiyordu. Arabasına hacı yağ dökülmüştü . O kadar ağır kokardı ki hep laf ederdik arabasına bindiğimizde. O da bize şaka yollu kızardı, özellikle bana. Beğenmiyorsan indireyim sağda derdi hep. Keşke o yaşasaydı ben yine laf etseydim kokuya, o da bana yine kızsa indirmekle tehdit etseydi diye çok düşündüm, düşündükçe ağladım arabada. Annem anneannem kardeşlerim... Mahvolmuş ağlıyordu herkes. Babam bile ağlıyordu. Elimizde dedemden kalan son şey olan hep taktığı şapkasını öperek, ağlaya ağlaya vardık köye. O heyecanla gittiğim köyde, dedemin evinde dedem bahçedeki morgun içinde yatıyordu. O kadar ağırdı ki... İnsanlar gelmiş, dedemin selası verilmiş... Seladan tek bi kelime anlamadım, anlamam da hala. Ama o sondaki isim soyisimi duymak, anlamak. O an büyüdüm ben. Herkes bir köşede ağlıyor. Annem mahvolmuş teyzemle kapının önüne düşmüş ağlıyorlar, babamla eniştem onları sakinleştirmeye çalışıyor, anneannem ortada bile yok, kardeşlerim ağlıyor... Dayılarım arabayla cenazeye zor gelip anneme babama küfrediyor... Kayboldum demiştim ya birden kendime geliyorum. Sanki o koskoca evde, biraz önce insanların oturduğu cenaze çadırında, bahçede, köyde bile kimse kalmıyor. Tek başıma öylece durmuş etrafa bakıyorum. Annem babam bile yok ortada. Beni öylece bırakmışlar. Hepsi dedemi son yolculuğuna uğurlamış. Gidememişim. O kadar kaybolmuşum ki kendimi bulup etrafımda olan bitenin farkına varamamışım. Son kez de görememiştim son kez de veda edemedim dedeme, biriciğime. Ondan beridir de hala kaybolmuşum, bulamıyorum kendimi. Ruhum bedenime ait değil gibi. Sanki veda edemeyişimin yükü ezmiş geçmiş ruhumu. Onun yanında kalmış aklım da fikrim de. Sevdiklerinize her vedanız belki gerçekten son vedanızdır. Her anın değerini bilin. Tabi sonra geldik evimize. Ne dedemin şapkası kaldı bende ne bir hatırası. Benim yatağımda uyuduğu için kıyamadım bozmaya. Onun kokusunu geçirmeye. Aylarca yatmadım o yatakta. Beni hep götürdüğü parka aylarca gitmedim. Hala da atlatamadım bunları. Mezarına bile korkudan tek gidemedim. Onunla konuşamadım hiç uzun uzun. Sevdiğimi söyleyemedim. Yaşarken de söylememiştim hiç. Öpmezdim de sarılmazdım da. Hastayken istesem de izin vermediler zaten enfeksiyon riski için. Öldüğünde iyice imkansız oldu. Hala da imkansız. Uzun uzun mektuplar yazdım ona. Gecelerce rüyamda gördüm ölmediğini, bana geri geldiğini. Kur'an okumayı öğrendim onun için. O gece gelip saçlarımı okşadı ben kuran okurken. Ama şimdi gelmez oldu. Ne kadar istesem de gelmiyor. Peşinden ağlayıp onu rahat bırakmadığım için suyun içine düştüğünü görmüştüm. Kızıyor bana ağladığım için biliyorum. Ama pişmanlığım çok. Neyse. Demem o ki her veda son veda her sarılış son sarılış her an son anınız olabilir. Değerini bilin. Ben bilemedim benim yerime de bilin. Bu şarkı nedense bana hep dedemi hatırlatır. Çok ağladım bu şarkıda dedem için. Yine ağlarken bunları yazmak belki bir hatıra bırakmak istedim. Şimdi sınav öğrencisiyim. Gördün mü bak dede? 9 yaşında seninle kaybolan, büyümek zorunda kalan, hala da kendini bulamamış torunun seneye sınava girecek. O zaman da başarılıydım biliyorsun. Hala senin o başarılı torununum. Hiç değişmedim. Hiç unutmadım da seni. Hiç de unutmayacağım. Biriciğimsin sen benim. Bir ay sonra yanındayım. Bu sefer geleceğim mezarına uzun uzun konuşacağım seninle. Bekle beni dedem. Ben seni hep bekledim. Hastaneden geri gelmeni günlerce bekledim. Sen de beni bekle. Ben geleceğim. Seni hala seven o mavi önlüklü torunun...
İnsan oğlu bir şeye tutsaktir oda sevgi onun tuzağı na düşen bidaha kurtulamıyor helede severek ayrildiysan işte dünyanın cehennemi yanarsın son nefese kadar.........
Buraların çimenida yeşermiyorki sensuz Ne tütünü nede çayı içilmeyiki sensuz Buraların çimenida yeşermiyorki sensuz Ne tütünü nede çayı içilmeyiki sensuz Sesun gelir uzaktan kendiğe gel kendiğe Ağlayrum sen diye bilurum sevda ben diye Adın düşmez dilimden, okurum türkü diye Anlaştım rüzgar ile esmesun ayruluk diye Sevdan içimde bir düğüm çözülmeyi ki sensuz Ha bu dünyada birşeyin değeri yok ki sensuz Sesun gelir uzaktan kendune gel kendiğe Ağlayrum sen diye bilurum sevda ben diye Adın düşmez dilimden, okurum türkü diye Anlaştım rüzgar ile esmesun ayruluk diye Sevdan içimde bir düğüm çözülmeyi ki sensuz Ha bu dünyada birşeyin değeri yok ki sensuz
K ARADENİZ YÖRESINİN GÜZEL VE DUYGU YÜKLÜ TÜRKÜLERİ VARDIR ..KENDİM BIR KARADENİZLI OLARAK YOREMIZ OLAN KARDENÎZDEN GÜZEL BİR TÜRKÜYÜ YORUMLAMANIZI RİCA EDERİM...SAYGI VE SEVGİYLE
Buraların çimeni de yeşermiyor ki sensiz Ne tütünü nede çayı içilmiyor ki sensiz Sesin gelir uzaktan gel diye gel gel diye Ağlıyorum sen diye bilirim sende ben diye Adın düşmez dilimden, okurum türkü diye Anlaştım rüzgar ile esmesin ayrılık diye Sevdan içimde bir düğüm çözülmüyor ki sensiz Ha bu dünyada bir şeyin değeri yok ki sensiz Sesin gelir uzaktan gel diye gel gel diye Ağlıyorum sen diye bilirim sende ben diye Adın düşmez dilimden, okurum türkü diye Anlaştım rüzgar ile esmesin ayrılık diye
Helal olsun hemşerim!
Bu türküyü senin gibi okuyan yok!🧿🇹🇷🇹🇷
Yerin dolmaz üstad. Neşet Ertaş 1. Sen 2. Başkada bilmem.
Ölüm döşeğinde olsam:sesinizle canlarım. Neşet abicim harikasınız. Sesinizin hastasıyım
Kurban olduğum kalbim sana açık hala gelsene hadi nerdesin. Be gözüne bakıp daldığım kirpiklerinden kıvrımı süzülen sevdiğim bu kalp ölene kadar sen öldükten sonrada sen inşallah bunu okursun anlarsın bu sevdiğim inşallah
Mekanın cennet olsun ustam. Seni hep bu türküyle hatırlayacağım.
Bu sevdanın sesi bu esen ayrı kalanların deli rüzgarı dır
Senden daha iyi söyleyeni yok super yorumlamişsin helal
abi şahsım adına seni çok seviyorum gönlün yumuşak kalbin harika sesin süper sazın aglatır yolun açık olsun can eriğim
Mükemmel okumuşun Varol abi
Krallll cennet mekanin olsun bitirdin bizi bu saatte seni cok özlüyoruz özleyeceğiz nur icinde uyu
Iste baglamanin ustasii burda agzina yuregine saglik nesat abii
Sazının teline yüreğine gönlüne sağlık sevgili üadat ❤️❤️🙏🙏❤️❤️💕💕🌷🎤🎤🇹🇷🇹🇷
oooooooofffffffffff aglıyasım geldi ellerine saglık böyle şerkıları hayırlısıyla beklerim inşallah
Selahattin Apaydin
@@aliosmanuyur2072 .mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
Ne güzel ses, ne güzel yorum. Bütün CD lerinizi mutlaka alacağım. Böyle bir yorumcuyu evde, araçta dinlemek büyük şeref. İyi ki varsınız iyiki. Yoksa bu güzel eserleri kim seslendirecek ?
neşet abi senin allahına kurban olurum..
Agzina yuregine saglik. Bu yurekten gelen feryad hos etti gecemizi eyvallah
Güzel yüregine saglik Abi... Iyiki varsin... Seni cok seviyorum...
❤❤❤🤗❤❤❤👏👏👏sesinize sağlık her zamanki gibi mükemmel yorumlamissiniz
mükemmel bi yorum ağzına sağlık neşet abi
YIL OLDU 2020 GELEN GİDEN YOK , GİDEN ÖMÜR.......
agzına saglık tek kelimeyle süperrrrrrrrr süperrrrrrrrrr
agzina yüregine saglik Abii cok güzel parçaa
helal olsun sana AŞIKLARIN sesisin
sagol varol neset baba agzina yuregine saglik
Her zaman ki gibi ağzına yüreğine sağlık
Yaşım 9. Dedem kansere yakalanmış. Ne bilirim kanser nedir? Hastaneye gider gelir gider gelir... Alışmıştık artık. O dağ gibi adam gitmiş yerine zayıflıktan kemikleri sayılan, belki de çektiği acılardan yüzü asla gülmeyen birine dönmüştü. Hep benim yatağımda yatardı. Boğazına açılan delik sebebiyle konuşamazdı bizimle. O kadar zaman olmuştu ki sesini duymayalı. Unuttum tabi kaç yıl oldu. Ama o kadar pişmanım ki... Neyse. Babam binada kapıcı, annem de yardıma gitmiş. Evde tek ben kardeşlerim dedem anneannem var. Okula gideceğim ama mutfağa baktım ki annem bir şeyler hazırlamamış. Nerdeyse oturup ağlayacağım bunun için. Okulda ne yiyeceğim derdi sarmış. Anneannemden isteyemem. Zaten hiçbir zaman bir şeyleri isteyemedim kimseden kolay kolay. Dedem hasta tabii anneannem ona bakıyor ayrıca hiç istemem. Para da yok evde. Neyse gittim içeri biraz zaman sonra aldım çantayı okula gittim. Yemek saati geldi tabi herkes teneffüslerde gidip kantinden bir şeyler alıyor çantadan yemek çıkarıyor... Bende hiçbir şey yok. Arkadaşlarım soruyor yemeğin yok mu yoksa biz verelim falan. Ama asla istemem, kabul de etmem, çocukluk işte, o gurur yok mu? Hatırladıkça hala gözlerim dolar. İçimden bir ses çantama bakmamı söyledi. Döktüm çantayı saçtım kitapları her bir köşeye. Çantadan bir lira çıktı. O bir lirayı gördüğüm an anladım dedemin koydurduğunu. Kıyamamış bana, görmüş halimi, isteyemediğimi. O da kalbimi kırmamak icin anneannemle göndermek ya da elden vermek yerine çantama atmış ki o para önceden kaldı zannedeyim. O parayla karnımı doyurmuştum. Yediğim en lezzetli şeydi belki de. Sonra yine bir gün dışarıda oyun oynuyorum. Siteye ambulans girdi sirenler çalarak. O an içime bir yangın düştü. 9 yaşında varım yokum o yangın kül etti küçücük kalbimi. Hemen eve koştum. Baktım ekip benim odamda. İzin vermedi annemler dedemin yanına gitmeme. Kaldırdılar hastaneye biriciğimi. Gelir dedim. Hep gider gelir dedem hastaneye. Yine öyledir dedim. Değilmiş meğer. Annemler hep yalan söyledi bize iyileşecek bu sefer iyi olacak hatta köye geri dönecek dediler. Ama hep bildim, içim acırdı çünkü onlar bu sözleri söylerken. Sonra bir gün annem yine hastaneye gidecek anneannemle benimle kardeşlerimi aldı karşısına hazırlıklı olun köye gidebiliriz her an. İçimin yangını, boğazımdaki düğüm... Sadece dedem ölecek değil mi diyebildim. Annem ağlamaklı yok öyle bir şey iyileşti köye götüreceğiz dedi. O küçücük halimle bunun olmadığını bile bile inanmak istedim. İnanmaya çalıştım. Birkaç gün sonra tüm okulda seçilen en başarılı birkaç öğrenci büyük bir geziye gidecek. Ben de varım. Aylar öncesinden ayarladım ama ayakkabılarımdan tut kıyafetlerime saç modellerime kadar. Onun heyecanı sarmaya başladı içimi. Ama eve ne gelen var ne giden. O günden sonra annemler gitmiş hep hastanede. Arada babam gelir işinin başına. Bizi görür iki dakika yine gider. 9 yaşında kardeşlerime baktım. O an kaybolmaya başladım kalabalıkta daha da bulamadım kendimi zaten. Pazar günü. Erkenden uyanmışız yine tv izliyoruz. Aşağı kapının zili çaldı. Aile dostumuz. Merakla açtık kapıyı. Evin kapısı da çaldı onu da açıp içeri aldık onları. Kadın bizi oturttu karşısına. Bana hadi sen kıyafetlerinizi hazırla köye gideceksiniz annenler gelip alacak sizi dedi. Kardeşlerim dedemin iyileştiğini zannedip sevindiler tabii. Odama geçtim. Oturdum dolabın önüne. On ağladım bir kıyafet koydum bavula. Yirmi ağladım bir kıyafet koydum bavula. Bildim, o an göğsüme düşen o yangından bildim dedemin benden gittiğini. Ne gezi kaldı aklıma ne heyecan ne mutluluk... Hepsi geçti gitti. Çok pişman oldum geziyi dedeme anlatmadığım için. Anlatsaydım belki heyecanım ona can verir birkaç gün daha yaşardı diye. Son kez göremedim ben biriciğimi. Önde cenaze arabası arkasında dedemin arabasında biz. O kadar ironikti ki... Onun o arabayı sürmesi gerekirken cenaze arabasına binmiş gidiyordu. Arabasına hacı yağ dökülmüştü . O kadar ağır kokardı ki hep laf ederdik arabasına bindiğimizde. O da bize şaka yollu kızardı, özellikle bana. Beğenmiyorsan indireyim sağda derdi hep. Keşke o yaşasaydı ben yine laf etseydim kokuya, o da bana yine kızsa indirmekle tehdit etseydi diye çok düşündüm, düşündükçe ağladım arabada. Annem anneannem kardeşlerim... Mahvolmuş ağlıyordu herkes. Babam bile ağlıyordu. Elimizde dedemden kalan son şey olan hep taktığı şapkasını öperek, ağlaya ağlaya vardık köye. O heyecanla gittiğim köyde, dedemin evinde dedem bahçedeki morgun içinde yatıyordu. O kadar ağırdı ki... İnsanlar gelmiş, dedemin selası verilmiş... Seladan tek bi kelime anlamadım, anlamam da hala. Ama o sondaki isim soyisimi duymak, anlamak. O an büyüdüm ben. Herkes bir köşede ağlıyor. Annem mahvolmuş teyzemle kapının önüne düşmüş ağlıyorlar, babamla eniştem onları sakinleştirmeye çalışıyor, anneannem ortada bile yok, kardeşlerim ağlıyor... Dayılarım arabayla cenazeye zor gelip anneme babama küfrediyor... Kayboldum demiştim ya birden kendime geliyorum. Sanki o koskoca evde, biraz önce insanların oturduğu cenaze çadırında, bahçede, köyde bile kimse kalmıyor. Tek başıma öylece durmuş etrafa bakıyorum. Annem babam bile yok ortada. Beni öylece bırakmışlar. Hepsi dedemi son yolculuğuna uğurlamış. Gidememişim. O kadar kaybolmuşum ki kendimi bulup etrafımda olan bitenin farkına varamamışım. Son kez de görememiştim son kez de veda edemedim dedeme, biriciğime. Ondan beridir de hala kaybolmuşum, bulamıyorum kendimi. Ruhum bedenime ait değil gibi. Sanki veda edemeyişimin yükü ezmiş geçmiş ruhumu. Onun yanında kalmış aklım da fikrim de. Sevdiklerinize her vedanız belki gerçekten son vedanızdır. Her anın değerini bilin. Tabi sonra geldik evimize. Ne dedemin şapkası kaldı bende ne bir hatırası. Benim yatağımda uyuduğu için kıyamadım bozmaya. Onun kokusunu geçirmeye. Aylarca yatmadım o yatakta. Beni hep götürdüğü parka aylarca gitmedim. Hala da atlatamadım bunları. Mezarına bile korkudan tek gidemedim. Onunla konuşamadım hiç uzun uzun. Sevdiğimi söyleyemedim. Yaşarken de söylememiştim hiç. Öpmezdim de sarılmazdım da. Hastayken istesem de izin vermediler zaten enfeksiyon riski için. Öldüğünde iyice imkansız oldu. Hala da imkansız. Uzun uzun mektuplar yazdım ona. Gecelerce rüyamda gördüm ölmediğini, bana geri geldiğini. Kur'an okumayı öğrendim onun için. O gece gelip saçlarımı okşadı ben kuran okurken. Ama şimdi gelmez oldu. Ne kadar istesem de gelmiyor. Peşinden ağlayıp onu rahat bırakmadığım için suyun içine düştüğünü görmüştüm. Kızıyor bana ağladığım için biliyorum. Ama pişmanlığım çok. Neyse. Demem o ki her veda son veda her sarılış son sarılış her an son anınız olabilir. Değerini bilin. Ben bilemedim benim yerime de bilin. Bu şarkı nedense bana hep dedemi hatırlatır. Çok ağladım bu şarkıda dedem için. Yine ağlarken bunları yazmak belki bir hatıra bırakmak istedim. Şimdi sınav öğrencisiyim. Gördün mü bak dede? 9 yaşında seninle kaybolan, büyümek zorunda kalan, hala da kendini bulamamış torunun seneye sınava girecek. O zaman da başarılıydım biliyorsun. Hala senin o başarılı torununum. Hiç değişmedim. Hiç unutmadım da seni. Hiç de unutmayacağım. Biriciğimsin sen benim. Bir ay sonra yanındayım. Bu sefer geleceğim mezarına uzun uzun konuşacağım seninle. Bekle beni dedem. Ben seni hep bekledim. Hastaneden geri gelmeni günlerce bekledim. Sen de beni bekle. Ben geleceğim. Seni hala seven o mavi önlüklü torunun...
Yüreğine sağlık kardeşim. Duygularını mükemmel bir şekilde ifade etmişsin. Dedene Allah rahmet eylesin. Mekânı cennet olsun.
sazıyla sankı bir butun ellerıne agızına yuregıne saglik
agzına yüregine saglık yaşayan efsane
İnsan oğlu bir şeye tutsaktir oda sevgi onun tuzağı na düşen bidaha kurtulamıyor helede severek ayrildiysan işte dünyanın cehennemi yanarsın son nefese kadar.........
adamın kırstali, allahın aslanı. varoll
süper beyenin adamı
aferim
Ağzına Sağlık yüksel abimm
Helal olsun abi agzina saglik
çok güzel olmuş abi
Agzına saglık abim
agzına ve yüregine saglık
Herzamanki gibi... maaşallah
Annemden en güzel armağan bu türkü.
KIRIKKALE'NİN GURURU Bee 🥰❤️😉🙏
2023 Yılı Sağlık Huzur mutluluk Tüm Dünyaya Barış bereket Getirsin Doslara SELAM
Ağ zına yüreğine sağlık onnumara ses be
sesine kurban bunu dinliyince efkarlanıyorum ya
AYNEN
Şeyma Kahriman aşık olan efkarlanır sende aşıksın gülüm
Ağlarım sen diye bilirim sende ben diye 😢😢
Sesine saglik nesat baba
Ağzına , yüreğine sağlık
allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun güzel İNSSAN.
Herkezin bi yarasi var icinde iştw
MÜKEMEL MÜKEMEL MÜEKMEL
sesin gelir uzaktan gel diye. ağlıyorum sen diye. bilirim sen de ben diye.
Değerli kırıkkaleli hemserim kirikkaleli mahalle komsum
🙏Mükemmel
Mehmetiiiiimmm😢😢😢
hellalllll
ağzına yüreğine sağlık neşet baba
helal olsun abim
Buraların çimenida yeşermiyorki sensuz
Ne tütünü nede çayı içilmeyiki sensuz
Buraların çimenida yeşermiyorki sensuz
Ne tütünü nede çayı içilmeyiki sensuz
Sesun gelir uzaktan kendiğe gel kendiğe
Ağlayrum sen diye bilurum sevda ben diye
Adın düşmez dilimden, okurum türkü diye
Anlaştım rüzgar ile esmesun ayruluk diye
Sevdan içimde bir düğüm çözülmeyi ki sensuz
Ha bu dünyada birşeyin değeri yok ki sensuz
Sesun gelir uzaktan kendune gel kendiğe
Ağlayrum sen diye bilurum sevda ben diye
Adın düşmez dilimden, okurum türkü diye
Anlaştım rüzgar ile esmesun ayruluk diye
Sevdan içimde bir düğüm çözülmeyi ki sensuz
Ha bu dünyada birşeyin değeri yok ki sensuz
adamsın Neşet baba
10 numara.
helalll ustadam zorla içirdin
Bagimlisi olduk vlla
Çok özledim çimen gözlüm çokk
USTAM,..BU TÜRKÜ DOĞU KARADENİZ YÖRESİ AĞZIYLA YORUMLANMIŞ,...SİZİ ELEŞTİRMEK GAYEM DEYİLDE, SANKİ BİRAZ FARKLI GİBİ GELDİ YORUMUNUZ ....SAYGILAR OLSUN KOCA ÇINAR...
K ARADENİZ YÖRESINİN GÜZEL VE DUYGU YÜKLÜ TÜRKÜLERİ VARDIR ..KENDİM BIR KARADENİZLI OLARAK YOREMIZ OLAN KARDENÎZDEN GÜZEL BİR TÜRKÜYÜ YORUMLAMANIZI RİCA EDERİM...SAYGI VE SEVGİYLE
mütiş canciğer
Helâl sana neşet bey
radyo.koç
AGIZINA SAĞLIK NEŞET BABA
😢😢😢
heer gece cehennemin dibine gönderen şarkı.....
Buraların çimeni de yeşermiyor ki sensiz
Ne tütünü nede çayı içilmiyor ki sensiz
Sesin gelir uzaktan gel diye gel gel diye
Ağlıyorum sen diye bilirim sende ben diye
Adın düşmez dilimden, okurum türkü diye
Anlaştım rüzgar ile esmesin ayrılık diye
Sevdan içimde bir düğüm çözülmüyor ki sensiz
Ha bu dünyada bir şeyin değeri yok ki sensiz
Sesin gelir uzaktan gel diye gel gel diye
Ağlıyorum sen diye bilirim sende ben diye
Adın düşmez dilimden, okurum türkü diye
Anlaştım rüzgar ile esmesin ayrılık diye
süpersiniz
aynen
Yıl 2017 ve burdayım
butun sarkilari guzel beyeniyorum ve dinliyorum evimde arabamda nette
Adın düşmez dilim aglıyorum sen diye
Neşet ABALIOĞLU adamsın baskaniiikmmm
Sesi gelmiyor uzaktan üstad
vay be ne guzel sarki vay
vay be
varaol neşet baba...
tüm dinleynler çokkkkkkkkkkkk teşkürler ben de çok seviyomm
Varol Varol Varol Varol Varol Varol Varol babaaaaa
helallll :D
helal olsun
Helal can ciğer
muhteşem sin abali
Bu kadar efkarlı söylersen yişermez tabi yaprak divinmez emmi
Emmi askerdeyim buraların çimeni hele hele hiç yişermiyor
SEN NEYMİSSİN BE ABİ YAAA
Yeşermezse yeşermesin emmim mühim değil sen söyle yiter ki çayı ben demlerim tütünü ahmet sarar
Anılar anılar anılar
Gelemiyorum gelemiyor.
🤗🤗🤗
Ne tütünü ne de çayı içilmiyor sensiz
offff
ne tütünü ne da cigarası içilmiyor ki sensiz
Orjinalinden daha guzel
Sneijder 😥
😙
Adam tam düzeleyim derken bozuyorsunuz
Aycan öner daha güzel söylemiş ama neşet babada iyi söylemiş
????.
off gotur du beni uzaklara
helal sana
helal olsun