*hikâye* Kadın, kızının odasına giremediği gibi kızının da müsait olmadığını söyleyerek kendisini kovmasına öyle sinirliydi ki önünde ki çocuğu iterek duvara çarpmasına sebep olmuştu. "Yuh teyze ne yapıyorsun?" Taehyung öyle şaşkındı ki ne yapacağını şaşırmıştı. Taehyung'un annesi ise arkadaşına hiç kızgın değildi, kendisi de onun kadar sinir olmuştu, tabii çocuğunu itmesini de doğru bulmuyordu ama kötü bir niyeti yoktu sonuçta. Arkadaşının bu sinirini ilk defa görüyordu ve oğlunun şaşkın ifadesi yüzünden gülmemeye çalışmak çok zordu. Kadın ise bir dakika bile oyalanmadam kızının odasına girmişti. Neyse ki kız, annesi odasına girmeden yalnızca bir kaç saniye öncesinde bebeği ne kadar istemese de dolabın içine saklamıştı. Planı, annesine kendi odasına nasıl bu şekilde girdiğini söyleyerek üste çıkmak ve odasını en fazla bir dakika içinde terk ederek annesini de peşinden getirmekti, tabii taehyung bu sırada ikisinin odadan çıkması ile odaya girerek küçük kızı dolabın içinden alacak ve nefes problemini yok edecekti. Fakat unuttuğu birşey vardı, annesi yatak bariyerin den birşeyleri az çok anlamıştı. Kızının son konuşmalarında açık açık ya da gizli gizli bebekler hakkında soru sorması, nadiren olsa da telefon konuşmalarında arkadan gelen bebek sesleri, kızının reklam diyerek geçiştirmesi, sabahtan beri ikilinin gergin olması ve çok sık odaya gidip bir dakika sonra geri gelmeleri.. sanırım bu yaptıkları minik bir bebeği kontrol etmekti? Aklına binbir türlü senaryo geldi. Kızı kiminle birlikte olmuştu? Ne zaman olmuştu? Yoksa.. yoksa evladı yerine koyduğu taehyung ile mi birlikte olmuştu? Bebek ikisinin miydi? "Nerede?" Diye sordu. Taehyung, kadının sesi ile korkuyla kapattığı gözlerini açmıştı. "K-kim nerede?" "Wendy, bana, sakın ama sakın, daha fazla yalan, söyleme. Tek bir yalan daha atarsan, olacaklardan ben sorumlu değilim." "A-anne.." "Bebek nerede, wendy?" "A-anne.. ben.." Taehyung yavaşça ayağa kalktı ve odaya girdi, kadının hemen arkasında duruyorken diyeceği şey için cesaret topluyordu. "Kimden?" Kızın gözleri sonuna kadar açılmıştı, annesi çok yanlış anlamıştı. "Anne-" "Bana. Bebeğin. Kimden. Olduğunu. Çabuk. Söylüyorsun." "Anne benim-" Yüzüne sertçe inen tokat ile sendeleyip yere düşmüştü. Taehyung hemen kadının önüne geçti. "Anne benim bebeğim." "Ne?" "Bebek benim." Rosie, bu konuşmaların üstüne kendini belli etmek istiyormuşçasına ağlamaya başladığında, Taehyung'un annesi de odaya girerek dolabı açmış ve minik bebeği hemen kucağına almıştı. Kızın annesi dili tutulmuş bir şekilde durmaya devam etti, elleri titremeye başladı, nefesleri hızlandı, göğüsü hızla inip kalktı, gözleri doldu ve gözünden bir damla yaş aktı. Şimdi herşeyi anlamıştı. "Ö-özür dilerim.." Kısık sesiyle konuştu ve hemen odadan çıkıp lavaboya girdi. Taehyung yere çömeldi. Kız annesi gidene kadar arkasından baktıktan sonra kafasını eğip sessizce ağlamaya başladı. Dudağı patlamıştı. Taehyung kızın yanağını okşadı ve saçını öptü. "Çok özür dilerim." Dedi fısıltıyla ve kıza sıkıca sarıldı. Taehyung'un annesi ise hâlâ ağlayan minik kız ile birlikte salona gitti ve koltuğa oturdu. Kısa süre sonra odada ki ikilide gelmişti, en son gelen kızın annesi oldu. "Herşeyi anlat, taehyung."
"Yeni zaten, bir hafta oldu sanırım... Hayır daha fazla. Biz ders çalışıyorken kapı çaldı ve açtığımızda sadece Rosie vardı. Birde not. Kız bakmayı denemiş ama sabrı yokmuş, iyi bir anne olamam, onu döverim, hiç bakamam, hayatımı bu yaşta çöplüğe çevirerem düşünceleriyle bana bırakmış, DNA testi ile. Ben önce hiç istemedim, yavaş yavaş alışıyorum zaten, yurda bırakacaktım, wendy izin vermedi, sorumsuz davranamazsın dedi ki haklıydı, bende tamam kalsın ama ben bakmam dedim, o da kabul etti. Anne Rosie benim kızım, ve ben kızımı kabullendim, kızımı seviyorum ve bırakmayacağım." "Görende ben torun istemem at bunu dedim sanacak. Taehyung, nasıl saklarsın benden?! Madem bir halt yedin, sorumluluğun var, sen bu kıza kafana göre bakamazsın ki! Öğrenmen gereken tonla şey var, ve sen bir öğrencisin. Beni çağıracaktın, bana anlatacaktın, kızardım bağırır çağırırdım ama ben bakardım." "Anne daha kendim kabullenmemiştim." "Şimdi ben birşeyler söyleyeceğim bakalım onları kabullenebilecek misin. Hayır tamam, saklamadınız sustunuz, tamam, ama biz geldik, sizi bastık, niye saklıyorsunuz?" Taehyung annesiyle yeterince konuştuğunu düşünerek yanında ki kıza doğru döndü. "Wendy.. çok özür dilerim." Tekrar fısıltıyla konuştu ve kızın ellerini sıkıca tuttu. Kız kafasını iki yana salladı. "Dudağına pansuman yapaplı-" "Gerek yok, anne." "Kızım ben bir anlık sinirle şey yaptım.." "Anne, sen bana daha önce hiç vurmadın, insan bir dinler? Ayrıca gerçekten benim kızım olsa, sence benim senin tokatına mı ihtiyacım olur yoksa yardımına mi?" "Bebeğim, elbette düşündüğüm gerçek olsaydı sana hakaret edip terk etmeyecektim. Ben sadece bir an panik oldum, yani.. benim haberim yok ama kızım biriyle yatmış, birde üstüne hamile kalmış.. benden nasıl saklamış, çocuk kimden.. yani salak gibi hissettim, beni hiç yerine koymuşsun gibi." "Anne sence böyle birşey mümkün mü?" "Değil mi?" "birde soruyor musun?" "Kızım-" "Tamam tamam yanlış anlaşılma olmasın ama izininizle benim soracağım birkaç soru var bu konuyu şimdilik bir kenera bırakabilir miyiz?" Anne ve kız kafasını salladığında kadın nefes alıp oğluna baktı. "Annesi kim?" "Tanımıyorum." "Tanımıyorum mu? Tanımıyorum mu?! Ne demek tanımıyorum? Nasıl tanımıyorum? Oğlum bence siz kızla çok güzel tanışmışsınız, öyle bir tanışmışsınız ki yani Rosie de durun benle de tanışın falan demiş yani. Nasıl tanımıyorsun?" "Anne, kızı görmedim, bak Taehyung bende kızını dövmekten korktuğu için terk edip mükemmel ötesi hayatına devam eden annesi, diyerek fotoğraf bırakmadığı için kim olduğunu bilmiyorum, anlatabildim mi?" "Bir dakika, şimdi sen, bir dakika ben, sen, anlamadım şimdi sen.. kaç kişiyle yattın?!" "Anne, yani yok, yanlış anladın, o anlamda değil-" "Hayır hayır gayet doğru anladım, şimdi sen birden fazla kızla, sürekli olarak ilişkiye girdiğin için bu çocuğun annesinin kim olduğunu bilmiyorsun, taehyung.. ben.. ya kafayı yiyeceğim! evladım sen delirdin mi?! Çat kapı bir bebek daha gelse ne yapacaksın taehyung!" "Yok! Anne yok saçmalama ne diyorsun, yok öyle birşey olmaz. Olmaz çünkü şey.. şey ki, ben.. ben birden fazla kızla ilişki yaşamadım ki? Nereden çıkarıyorsun, şey için dedim öyle.. çünkü şey, ben sarhoştum. Yani kızda sarhoştu." "Kızın sarhoş olduğunu hatırlıyorsun yani?" "Yok hayır! Anne ya, hayır. Notta yazıyordu. İşte tamamen yanlışlıkla oldu, yani olmuş." Genç kız yutkunup boğazını temizledi. "Anne, karışmam doğru değil belki ama acaba.. bunları konuşmak yerine, şu ana mı odaklansak? Çünkü karar verilmesi gereken şeyler var, konuşulacak şeyler var.. hm?" "Haklısın yavrum. Tamam şimdi şöyle yapıyoruz, Taehyung git, tüm eşyalarını topla, bebeğinin de tüm eşyalarını topla, eve geri dönüyorsun." "Ne? Anne ne diyorsun? Saçmalama? Ya koskoca adamım ben, eve mı tıkacaksın, ne bu ev hapisi mi? Kaç yaşındayım ben? Benim kızım var, çocuğu olan adama yapılır mı bu?" "Bu çocuk neden var acaba taehyung?! Sen Rosie'ye bakmayı öğreneceksin, tek başına bakmayı öğreneceksin. Ha istemiyorum diyorsan Rosie'ye ben bakabilirim, ama sonra ben babasıyım diye almak yok. Karar ver, bebeğini istiyor musun?"
Taehyung sessiz kaldı ve düşündü. En başında bebeği istemediği doğruydu, fakat şimdi istiyor muydu? Bunu bilmiyordu ama eline gelen şans büyük bir şanstı. Eğer istemediğini söyleyip annesine verirse, tüm sorumluluklardan kurtulurdu. İstediği gibi okur, üniversitesine gider, rahat bir hayat yaşamaya devam ederdi, istediği zaman istediği yere gidebilir, isterse eski taehyung olup kızlarla da takılabilirdi. Ellerinden kayıp giden hayatını tekrar eline alabilirdi. Fakat arkadaşının söyledikleri? Arkadaşı doğru söylüyordu, bebeği kenera iterek hayatına devam edemezdi. Ama yapabilirdi işte? Annesi gelmişti ve ona böyle bir şans veriyordu? Neden kabul etmeyecekti? Sessiz kalmaya devam etti, bunu söyleyecek yüzü yoktu, zaten söylemesine gerekte yoktu. Susmak kabullenmekti. Birkaç dakika sessizlik oldu, öyle bir sessizlikti ki rosie'nin bile çıtı çıkmamıştı. Zira küçük kız, kafasını ninesinin göğüsüne yaslamışken minik parmağını emip duruyor, büyük gözlerini ikilide gezdiriyordu. Bir kafasını eğmiş parmakları ile oynayan babasına, birde arkadaşını dolu gözleri ile izlerken ağlamamak için parmaklarına işkence eden kıza bakıyor, durumun ciddiyetini bebek haliyle anlayıp sessiz kalıyordu. En sonunda kadın ayağa kalktı. "Ben Rosie'ye mama hazırlayacağım, sende kararını verdiğine göre bebeğinin eşyalarını toplamaya başla." "Sütünü içti zaten. Ben toplarım." Genç kız kekelemekten kurtulmuştu ama sesinin titremesinden kurtulamamıştı. Hızlıca ayağa kalkıp odasına girdi. Bebeğe alışmıştı, kim alışmazdı ki? Yolda gördüğümüz kediyi birkaç dakika sevsek, kalkıp giderken üzülmüyor muyuz? Birde minicik bebek, bir haftayı az çok aşmış bir süredir her dakika yanında olduğu bir bebek, ona defalarca kez süt hazırladı, yedirdi, uyuttu, öptü, kokladı, onunla uyudu, küçük kız da ona çok alıştı, kucağından inmek istemedi. Onunla oyun oynadı, ders çalışırken bile bırakmadı küçük kızı. Genç kız anlam veremediği gözyaşlarını engellemeye çalışırken farkında olmadan dudak büzmüştü. Küçük kızın çantasını bulup kıyafetleri içine koydu. Küçük kıza aldıkları çeşit çeşit oyuncakları da kendi çantasına koydu, iki çantayla salona geri döndüğünde konuşmaya korkar haldeydi çünkü her an ağlayabilirmiş gibi hissediyordu. Burnunu çekip boğazını temizledi. "Anne, getirdim.." Kadın koltuktan kalkıp çantaları alırken genç kız kollarını bebeğe doğru uzattı ve minik kız sonunda gergin anların bittiğini sanarak kendini kızın kucağına attı. Ninesi bir an şaşırıp düşmemesi için kıza verdi. O çantalarla ilgilenmeye başladığında kız koltuğa ilerleyip oturdu. Keşke dışarı çıkarmak için hazırlamasaydı, şimdi minik bebek ninesiyle gitmek için çoktan hazırdı, ve genç kız onu bir daha ne zaman göreceğini bilmiyordu. Saçlarını koklayıp üst üste öptü. Gözyaşlarını akıttığının farkında olsaydı eğer, minik kızı bırakıp odasına kaçardı. Genç kızın aksine odada ki herkes kızın ağladığını farkındaydı. Rosie bile kızın neden ağladığını anlamaya çalışıyor, kendisinin sebep olduğunu düşünüp duruyordu. Taehyung kafasını kaldırmaya gönüllü değildi. Göz ucuyla kıza bakıp duruyor, suçluluk hissediyordu. Kızın annesi ise kızının neden ağladığını çok iyi anlıyor onun için üzülüyor, onun ağlayışını izlerken kafasını eğip dudak büzüyordu. Genç kız ancak Rosie minik parmakları ile onun gözyaşını sildiğinde farkedebildi ağladığını. Hemen gözyaşını silip ayağa kalktı. "Tamam o zaman sonra görüşürüz gelirsiniz yine ben benim çıkmam lazım, nomi'nin yanına gideceğim artık çok beklettim zaten," Bir yandan hızlı hızlı konuşuyor diğer yandanda Rosie'yi ninesinin kucağına bırakarak kendi montunu giyiyordu. "Şey birşey olursa ararsınız gerçi niye beni arayacaksınız ben şey, çok panik oldum, nomi için çok panikledim o yüzden konuşamıyorum tamam görüşürüz dikkat edin kendinize, hoşçakalın." Demesinin ardından hızlıca çıktı evden. Asansör yerine merdivenleri kullanarak hızlıca indi. "Alo? Nomi, neredesin? Hastanede mi? Tövbe. Nasıl ya? Ne oldu? Kolunu mu kestin, iltihap mı kaptı, ya yok tekrar etmiyorum seni şaşırdım ondan öyle oldu, tamam dur, ya nereye çıkıyorsun saçmalama ben senin yanına geleceğim, of saçmalama. Geliyorum hemen iki dakikaya oradayım." Gördüğü taksiye binip arkadaşının yanına gitti. *Yorumlarınızı alabilir miyimmm?*
*hikâye*
Kadın, kızının odasına giremediği gibi kızının da müsait olmadığını söyleyerek kendisini kovmasına öyle sinirliydi ki önünde ki çocuğu iterek duvara çarpmasına sebep olmuştu.
"Yuh teyze ne yapıyorsun?"
Taehyung öyle şaşkındı ki ne yapacağını şaşırmıştı. Taehyung'un annesi ise arkadaşına hiç kızgın değildi, kendisi de onun kadar sinir olmuştu, tabii çocuğunu itmesini de doğru bulmuyordu ama kötü bir niyeti yoktu sonuçta. Arkadaşının bu sinirini ilk defa görüyordu ve oğlunun şaşkın ifadesi yüzünden gülmemeye çalışmak çok zordu. Kadın ise bir dakika bile oyalanmadam kızının odasına girmişti. Neyse ki kız, annesi odasına girmeden yalnızca bir kaç saniye öncesinde bebeği ne kadar istemese de dolabın içine saklamıştı. Planı, annesine kendi odasına nasıl bu şekilde girdiğini söyleyerek üste çıkmak ve odasını en fazla bir dakika içinde terk ederek annesini de peşinden getirmekti, tabii taehyung bu sırada ikisinin odadan çıkması ile odaya girerek küçük kızı dolabın içinden alacak ve nefes problemini yok edecekti. Fakat unuttuğu birşey vardı, annesi yatak bariyerin den birşeyleri az çok anlamıştı. Kızının son konuşmalarında açık açık ya da gizli gizli bebekler hakkında soru sorması, nadiren olsa da telefon konuşmalarında arkadan gelen bebek sesleri, kızının reklam diyerek geçiştirmesi, sabahtan beri ikilinin gergin olması ve çok sık odaya gidip bir dakika sonra geri gelmeleri.. sanırım bu yaptıkları minik bir bebeği kontrol etmekti? Aklına binbir türlü senaryo geldi. Kızı kiminle birlikte olmuştu? Ne zaman olmuştu? Yoksa.. yoksa evladı yerine koyduğu taehyung ile mi birlikte olmuştu? Bebek ikisinin miydi?
"Nerede?"
Diye sordu. Taehyung, kadının sesi ile korkuyla kapattığı gözlerini açmıştı.
"K-kim nerede?"
"Wendy, bana, sakın ama sakın, daha fazla yalan, söyleme. Tek bir yalan daha atarsan, olacaklardan ben sorumlu değilim."
"A-anne.."
"Bebek nerede, wendy?"
"A-anne.. ben.."
Taehyung yavaşça ayağa kalktı ve odaya girdi, kadının hemen arkasında duruyorken diyeceği şey için cesaret topluyordu.
"Kimden?"
Kızın gözleri sonuna kadar açılmıştı, annesi çok yanlış anlamıştı.
"Anne-"
"Bana. Bebeğin. Kimden. Olduğunu. Çabuk. Söylüyorsun."
"Anne benim-"
Yüzüne sertçe inen tokat ile sendeleyip yere düşmüştü. Taehyung hemen kadının önüne geçti.
"Anne benim bebeğim."
"Ne?"
"Bebek benim."
Rosie, bu konuşmaların üstüne kendini belli etmek istiyormuşçasına ağlamaya başladığında, Taehyung'un annesi de odaya girerek dolabı açmış ve minik bebeği hemen kucağına almıştı.
Kızın annesi dili tutulmuş bir şekilde durmaya devam etti, elleri titremeye başladı, nefesleri hızlandı, göğüsü hızla inip kalktı, gözleri doldu ve gözünden bir damla yaş aktı. Şimdi herşeyi anlamıştı.
"Ö-özür dilerim.."
Kısık sesiyle konuştu ve hemen odadan çıkıp lavaboya girdi. Taehyung yere çömeldi. Kız annesi gidene kadar arkasından baktıktan sonra kafasını eğip sessizce ağlamaya başladı. Dudağı patlamıştı. Taehyung kızın yanağını okşadı ve saçını öptü.
"Çok özür dilerim."
Dedi fısıltıyla ve kıza sıkıca sarıldı. Taehyung'un annesi ise hâlâ ağlayan minik kız ile birlikte salona gitti ve koltuğa oturdu. Kısa süre sonra odada ki ikilide gelmişti, en son gelen kızın annesi oldu.
"Herşeyi anlat, taehyung."
"Yeni zaten, bir hafta oldu sanırım... Hayır daha fazla. Biz ders çalışıyorken kapı çaldı ve açtığımızda sadece Rosie vardı. Birde not. Kız bakmayı denemiş ama sabrı yokmuş, iyi bir anne olamam, onu döverim, hiç bakamam, hayatımı bu yaşta çöplüğe çevirerem düşünceleriyle bana bırakmış, DNA testi ile. Ben önce hiç istemedim, yavaş yavaş alışıyorum zaten, yurda bırakacaktım, wendy izin vermedi, sorumsuz davranamazsın dedi ki haklıydı, bende tamam kalsın ama ben bakmam dedim, o da kabul etti. Anne Rosie benim kızım, ve ben kızımı kabullendim, kızımı seviyorum ve bırakmayacağım."
"Görende ben torun istemem at bunu dedim sanacak. Taehyung, nasıl saklarsın benden?! Madem bir halt yedin, sorumluluğun var, sen bu kıza kafana göre bakamazsın ki! Öğrenmen gereken tonla şey var, ve sen bir öğrencisin. Beni çağıracaktın, bana anlatacaktın, kızardım bağırır çağırırdım ama ben bakardım."
"Anne daha kendim kabullenmemiştim."
"Şimdi ben birşeyler söyleyeceğim bakalım onları kabullenebilecek misin. Hayır tamam, saklamadınız sustunuz, tamam, ama biz geldik, sizi bastık, niye saklıyorsunuz?"
Taehyung annesiyle yeterince konuştuğunu düşünerek yanında ki kıza doğru döndü.
"Wendy.. çok özür dilerim."
Tekrar fısıltıyla konuştu ve kızın ellerini sıkıca tuttu. Kız kafasını iki yana salladı.
"Dudağına pansuman yapaplı-"
"Gerek yok, anne."
"Kızım ben bir anlık sinirle şey yaptım.."
"Anne, sen bana daha önce hiç vurmadın, insan bir dinler? Ayrıca gerçekten benim kızım olsa, sence benim senin tokatına mı ihtiyacım olur yoksa yardımına mi?"
"Bebeğim, elbette düşündüğüm gerçek olsaydı sana hakaret edip terk etmeyecektim. Ben sadece bir an panik oldum, yani.. benim haberim yok ama kızım biriyle yatmış, birde üstüne hamile kalmış.. benden nasıl saklamış, çocuk kimden.. yani salak gibi hissettim, beni hiç yerine koymuşsun gibi."
"Anne sence böyle birşey mümkün mü?"
"Değil mi?"
"birde soruyor musun?"
"Kızım-"
"Tamam tamam yanlış anlaşılma olmasın ama izininizle benim soracağım birkaç soru var bu konuyu şimdilik bir kenera bırakabilir miyiz?"
Anne ve kız kafasını salladığında kadın nefes alıp oğluna baktı.
"Annesi kim?"
"Tanımıyorum."
"Tanımıyorum mu? Tanımıyorum mu?! Ne demek tanımıyorum? Nasıl tanımıyorum? Oğlum bence siz kızla çok güzel tanışmışsınız, öyle bir tanışmışsınız ki yani Rosie de durun benle de tanışın falan demiş yani. Nasıl tanımıyorsun?"
"Anne, kızı görmedim, bak Taehyung bende kızını dövmekten korktuğu için terk edip mükemmel ötesi hayatına devam eden annesi, diyerek fotoğraf bırakmadığı için kim olduğunu bilmiyorum, anlatabildim mi?"
"Bir dakika, şimdi sen, bir dakika ben, sen, anlamadım şimdi sen.. kaç kişiyle yattın?!"
"Anne, yani yok, yanlış anladın, o anlamda değil-"
"Hayır hayır gayet doğru anladım, şimdi sen birden fazla kızla, sürekli olarak ilişkiye girdiğin için bu çocuğun annesinin kim olduğunu bilmiyorsun, taehyung.. ben.. ya kafayı yiyeceğim! evladım sen delirdin mi?! Çat kapı bir bebek daha gelse ne yapacaksın taehyung!"
"Yok! Anne yok saçmalama ne diyorsun, yok öyle birşey olmaz. Olmaz çünkü şey.. şey ki, ben.. ben birden fazla kızla ilişki yaşamadım ki? Nereden çıkarıyorsun, şey için dedim öyle.. çünkü şey, ben sarhoştum. Yani kızda sarhoştu."
"Kızın sarhoş olduğunu hatırlıyorsun yani?"
"Yok hayır! Anne ya, hayır. Notta yazıyordu. İşte tamamen yanlışlıkla oldu, yani olmuş."
Genç kız yutkunup boğazını temizledi.
"Anne, karışmam doğru değil belki ama acaba.. bunları konuşmak yerine, şu ana mı odaklansak? Çünkü karar verilmesi gereken şeyler var, konuşulacak şeyler var.. hm?"
"Haklısın yavrum. Tamam şimdi şöyle yapıyoruz, Taehyung git, tüm eşyalarını topla, bebeğinin de tüm eşyalarını topla, eve geri dönüyorsun."
"Ne? Anne ne diyorsun? Saçmalama? Ya koskoca adamım ben, eve mı tıkacaksın, ne bu ev hapisi mi? Kaç yaşındayım ben? Benim kızım var, çocuğu olan adama yapılır mı bu?"
"Bu çocuk neden var acaba taehyung?! Sen Rosie'ye bakmayı öğreneceksin, tek başına bakmayı öğreneceksin. Ha istemiyorum diyorsan Rosie'ye ben bakabilirim, ama sonra ben babasıyım diye almak yok. Karar ver, bebeğini istiyor musun?"
Taehyung sessiz kaldı ve düşündü. En başında bebeği istemediği doğruydu, fakat şimdi istiyor muydu? Bunu bilmiyordu ama eline gelen şans büyük bir şanstı. Eğer istemediğini söyleyip annesine verirse, tüm sorumluluklardan kurtulurdu. İstediği gibi okur, üniversitesine gider, rahat bir hayat yaşamaya devam ederdi, istediği zaman istediği yere gidebilir, isterse eski taehyung olup kızlarla da takılabilirdi. Ellerinden kayıp giden hayatını tekrar eline alabilirdi. Fakat arkadaşının söyledikleri? Arkadaşı doğru söylüyordu, bebeği kenera iterek hayatına devam edemezdi. Ama yapabilirdi işte? Annesi gelmişti ve ona böyle bir şans veriyordu? Neden kabul etmeyecekti?
Sessiz kalmaya devam etti, bunu söyleyecek yüzü yoktu, zaten söylemesine gerekte yoktu. Susmak kabullenmekti. Birkaç dakika sessizlik oldu, öyle bir sessizlikti ki rosie'nin bile çıtı çıkmamıştı. Zira küçük kız, kafasını ninesinin göğüsüne yaslamışken minik parmağını emip duruyor, büyük gözlerini ikilide gezdiriyordu. Bir kafasını eğmiş parmakları ile oynayan babasına, birde arkadaşını dolu gözleri ile izlerken ağlamamak için parmaklarına işkence eden kıza bakıyor, durumun ciddiyetini bebek haliyle anlayıp sessiz kalıyordu. En sonunda kadın ayağa kalktı.
"Ben Rosie'ye mama hazırlayacağım, sende kararını verdiğine göre bebeğinin eşyalarını toplamaya başla."
"Sütünü içti zaten. Ben toplarım."
Genç kız kekelemekten kurtulmuştu ama sesinin titremesinden kurtulamamıştı. Hızlıca ayağa kalkıp odasına girdi. Bebeğe alışmıştı, kim alışmazdı ki? Yolda gördüğümüz kediyi birkaç dakika sevsek, kalkıp giderken üzülmüyor muyuz? Birde minicik bebek, bir haftayı az çok aşmış bir süredir her dakika yanında olduğu bir bebek, ona defalarca kez süt hazırladı, yedirdi, uyuttu, öptü, kokladı, onunla uyudu, küçük kız da ona çok alıştı, kucağından inmek istemedi. Onunla oyun oynadı, ders çalışırken bile bırakmadı küçük kızı. Genç kız anlam veremediği gözyaşlarını engellemeye çalışırken farkında olmadan dudak büzmüştü. Küçük kızın çantasını bulup kıyafetleri içine koydu. Küçük kıza aldıkları çeşit çeşit oyuncakları da kendi çantasına koydu, iki çantayla salona geri döndüğünde konuşmaya korkar haldeydi çünkü her an ağlayabilirmiş gibi hissediyordu. Burnunu çekip boğazını temizledi.
"Anne, getirdim.."
Kadın koltuktan kalkıp çantaları alırken genç kız kollarını bebeğe doğru uzattı ve minik kız sonunda gergin anların bittiğini sanarak kendini kızın kucağına attı. Ninesi bir an şaşırıp düşmemesi için kıza verdi. O çantalarla ilgilenmeye başladığında kız koltuğa ilerleyip oturdu. Keşke dışarı çıkarmak için hazırlamasaydı, şimdi minik bebek ninesiyle gitmek için çoktan hazırdı, ve genç kız onu bir daha ne zaman göreceğini bilmiyordu. Saçlarını koklayıp üst üste öptü. Gözyaşlarını akıttığının farkında olsaydı eğer, minik kızı bırakıp odasına kaçardı.
Genç kızın aksine odada ki herkes kızın ağladığını farkındaydı. Rosie bile kızın neden ağladığını anlamaya çalışıyor, kendisinin sebep olduğunu düşünüp duruyordu. Taehyung kafasını kaldırmaya gönüllü değildi. Göz ucuyla kıza bakıp duruyor, suçluluk hissediyordu. Kızın annesi ise kızının neden ağladığını çok iyi anlıyor onun için üzülüyor, onun ağlayışını izlerken kafasını eğip dudak büzüyordu. Genç kız ancak Rosie minik parmakları ile onun gözyaşını sildiğinde farkedebildi ağladığını. Hemen gözyaşını silip ayağa kalktı.
"Tamam o zaman sonra görüşürüz gelirsiniz yine ben benim çıkmam lazım, nomi'nin yanına gideceğim artık çok beklettim zaten,"
Bir yandan hızlı hızlı konuşuyor diğer yandanda Rosie'yi ninesinin kucağına bırakarak kendi montunu giyiyordu.
"Şey birşey olursa ararsınız gerçi niye beni arayacaksınız ben şey, çok panik oldum, nomi için çok panikledim o yüzden konuşamıyorum tamam görüşürüz dikkat edin kendinize, hoşçakalın."
Demesinin ardından hızlıca çıktı evden. Asansör yerine merdivenleri kullanarak hızlıca indi.
"Alo? Nomi, neredesin? Hastanede mi? Tövbe. Nasıl ya? Ne oldu? Kolunu mu kestin, iltihap mı kaptı, ya yok tekrar etmiyorum seni şaşırdım ondan öyle oldu, tamam dur, ya nereye çıkıyorsun saçmalama ben senin yanına geleceğim, of saçmalama. Geliyorum hemen iki dakikaya oradayım."
Gördüğü taksiye binip arkadaşının yanına gitti.
*Yorumlarınızı alabilir miyimmm?*
#keşfet
Muhteşemmm😻
mükemmel olmuş aşkımmm wendyin yerinde kendimi koyunca çok kötü hissettimya ağlayasım geldi devamını bekliyomm aşkım
aşkım bu sefer çok geç geldim işlerim olduğu için okuyamıyodum şimdi hemen okiycamm
Ayaya çok güzl olmuş. ❤❤
@@Hayalls0 teşekür ederimm♥️
Geldjm anam geldum
@@armyimmmm hoşgeldin bebişş
Arkadaki sarkinin adi nedir
@@armyimmmm senin yorumunu okuduktan sonra fark ettim iki tane şarkı var KZMZZKZK ama arkada ki ni anlamak zor belli olan şarkının adı lost
@@Nilesjm ay evet yorumunyazdiktan sonra bende 2 tane sarki oldugunu anladim djxhxhusus ama guzel olmus haa hos hava katmisti sarkilar
@@armyimmmm ksmzkzmzkxjs