when I was in school my teacher used this song as a teaching aid for learning about the poem it's based on. all this time later i still come back to listen to it, this live version being extra special to listen to
Back in 2000, when I was like 19, 20. My car was in a mall parking garage, Rivercenter in San Antonio, and someone stole my entire book of CDs. the only one left was Book of Secrets, cause it was in my CD player. I was finally giving that album a proper listen, a gift from mi Tia Mia, and it was all I was left with. I'm still, to this day, pissed off that my CD book was jacked, but I love that I was forced to listen to this album while I rebuilt my CD library... ah, the 2000's
I first came across this when I was very young in a book of poetry for children. The theme was a bit adult for young people (and the illustrations too). I memorized it. It captivated me. I was delighted to hear it, many years later, by Lorena McKennitt
I've literally loved this video probably ever since it came out. first heard the poem in about 7th grade and it's stuck with me even after I've graduated. It's probably my favorite poem of all time.
I'm 60 years old and I read this poem in school as well. Like you it stuck with me and the first time I heard Loreena perform The Highwayman I realized I knew the story! It all came back and remains one of my favorites as well!
I love folk music amongst a whole multitude of other genres but thanks to a random TH-cam recommendation this was the first time hearing this artist. It's not going to be my last.
@@nikolatesla1967 Perhaps grow old? I imagine this extraordinary interpretation of a poem as pure human. We are lucky to have Loreena McKennit to sooth our minds and hearts
O ληστής Του αγέρα το φύσημα στη σκοτεινιά ανάμεσα στα δέντρα τ’ ανεμοδαρμένα Το φεγγάρι σα γαλιόνι φάντασμα, πεταμένο πάνω σε θάλασσες καμωμένες από σύννεφα Η στράτα στο φως του φεγγαριού φάνταζε σα κορδέλα πάνω στη μαβιά τη χέρσα γη Κι ο ληστής ήρθε καβάλα Καβάλα, καβάλα Ο ληστής ήρθε καβάλα, μέχρι του παλιού πανδοχείου της πόρτας την εμπατή
Φόραγε καπέλο τρίκωχο κι είχε γιακά δαντέλας φίνας Πορφυρό βελούδινο σακάκι και παντελόνι φτιαγμένο από δέρμα ελαφίνας Που ήτανε σφιχτό χωρίς μια ζάρα· με μπότες που έφταναν παν’ απ’ το γόνα Καβαλητός και σα πολύτιμο στραφταλιστό πετράδι Των πιστολιών του οι λαβές στραφτάλιζαν κι αυτές Στραφτάλιζε της σπάθας του η λαβή, κάτω απ’ ουρανό λαμπυριστό
Στου πανδοχείου τη σκοτεινή λιθόστρωτη αυλή, τ’ αλόγου ακούονταν ο κρότος σα κλαγγή Και τα πατζούρια έκρουσε με το καμτσίκι μα ήτανε η πόρτα σφαλισμένη και κλειστή Σφύριξε ένα γλυκό σκοπό στο παραθύρι γιατί ποια άλλη θα περίμενε εκεί Παρά του χανιτζή η μαυρομάτα κόρη Η Bess, του χανιτζή η κόρη, Που ‘πλεκε αγάπης φιόγκο βαθυκόκκινο στο μακρύ το μαύρο της μαλλί
Ένα φιλί γλυκιά μου ομορφιά, απόψε έχω κόλπο να πιάσω τη καλή Αλλά θε να ξανάρθω με χρυσάφι πριν το φως του πρωινού φανεί Μα αν με στριμώξουν άξαφνα και με πάρουν στο κυνήγι όλη μέρα Τότε περίμενέ με σαν έρθει του φεγγαριού το φως Κοίτα και ψάξε με στου φεγγαριού το φως Θα σού ‘ρθω με τη φεγγαράδα ακόμη κι αν ο διάολος στο δρόμο μου βρεθεί
Καβάλα όντας σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών, ίσα που έφτανε το χέρι της Αλλά εκείνη, απ’ το περβάζι, του έριξε τα λυμένα της μαλλιά! Σα πυρωμένο σίδερο το πρόσωπό του κάψαν Καθώς σαν μαύρος μυρωμένος καταρράκτης, μέχρι το στέρνο του κυλίσανε και φτάσαν Και φίλησε τα κυματιστά μαλλιά κάτ’ απ’ του φεγγαριού το φως (Αχ, κάτ’ απ’ του φεγγαριού το φως, μαύρα κύματα γλυκά) Τράβηξε τότε τα γκέμια κάτ’ απ’ του φεγγαριού το φως και κάλπασε πέρα κατά της Δύσης τη μεριά
Δεν ήρθε με της αυγής το φως, δεν ήρθε και το μεσημέρι Κι ούτε με το ηλιοβασίλεμα το χρυσοπορτοκαλί, πριν η σελήνη ν’ ανατείλει Όταν η στράτα πήρε την όψη τσιγγάνικης φανταχτερής κορδέλας που κύκλωνε τη μαβιά τη χέρσα γη, Οι στρατιώτες με τα κόκκινα αμπέχονα ήρθαν με στρατιωτικό βήμα ταχύ Με στρατιωτικό βήμα ταχύ, με στρατιωτικό βήμα ταχύ Του βασιλιά Γεώργιου οι άνδρες ήρθαν με στρατιωτικό βηματισμό, μέχρι του παλιού του πανδοχείου τη πόρτα
Λέξη δεν είπανε στο χανιτζή, μόνο ήπιανε τη μπύρα του όλη Στη κόρη βάλαν φίμωτρο και στου κρεβατιού της του στενού, το πόδι την εδέσαν Δυό από δαύτους γονατιστοί επάνω στο περβάζι με τα μουσκέτα τους στο πλάι! Ο χάρος παραμόνευε σε κάθε παραθύρι Κι η κόλαση στο σκοτεινό, το ένα, παραθύρι Γιατί η Bess να δει μπορούσε στα πατζούρι’ ανάμεσα Τη στράτα που θα έπαιρνε καλπάζοντας να έρθει (συνεχίζεται παρακάτω)
Την είχαν δέσει ακίνητη να στέκει, με χωρατά ειρωνικά Δίπλα της δέσανε ένα μουσκέτο, που με τη κάννη του κάτ’ απ’ το στήθος της ακούμπαγε! «Τώρα κοίτα καλά τι θε να γίνει!» είπαν και της δώσανε ένα φιλί Άκουσε τη φωνή του νεκρού να λέει «Έχε το νού σου να με δεις όταν του φεγγαριού το φως θα βγεί Κοίτα να με δεις όταν του φεγγαριού το φως θα βγεί Θα σου ‘ρθω όταν του φεγγαριού το φως θα βγεί ακόμη κι αν ο διάολος στο δρόμο μου βρεθεί»
Έστριβε τις παλάμες τις πισθάγκωνα δεμένες, αλλά γερά οι κόμποι αντέχαν! Πολέμαγε τα χέρια να ελευθερώσει ως που τα δάχτυλα ιδρώναν και ματώναν! Τα τέντωνε και τα ‘στριβε μέσ’ το σκοτάδι κι οι ώρες φαίνονταν για χρόνια! Μέχρι που να, τώρα, την ώρα που σήμαναν μεσάνυχτα Πάνω που σήμαναν μεσάνυχτα η άκρη του ενός δαχτύλου μπόρεσε να τ’ ακουμπήσει! Τουλάχιστο έφτανε τη σκανδάλη να πατήσει! Τάκα-τάκα τα πέταλα! τα ‘χανε κι αυτοί ακούσει; Οι οπλές του αλόγου ακούγονταν ξεκάθαρα Τάκα-τάκα τα πέταλα από μακριά! Κουφάθηκαν και δεν τ’ ακούγαν; Πέρα στου φεγγαριού το φως, απ’ του λόφου την άκρη, Ο ληστής ερχότανε καβάλα, Καβάλα, καβάλα Οι στρατιώτες με τα κόκκινα αμπέχονα κοίταζαν να’ ναι έτοιμοι! Ακίνητη κι ολόρθα στάθηκε!
Τάκα-τάκα, τα πέταλα ακούγονταν στη παγωμένη σιωπή! Τάκα-τάκα, στη νύχτα μέσα αντιλαλούν! Πλησίαζε κι όλο πλησίαζε! Το πρόσωπό της άσπρισε σα φως! Τα μάτια της ανοίξανε διάπλατα για μια στιγμή! Πήρε μια βαθιά τελευταία αναπνοή, Το δάχτυλό της κούνησε στου φεγγαριού το φως Και το μουσκέτο της κομμάτιασε του φεγγαριού το φως Κομμάτιασε το στήθος της στου φεγγαριού το φως και σήμα του ‘δωσε με το δικό της το χαμό
Γύρισε τα πίσω μπρος και τ’ άλογο σπιρούνισε πέρα κατά τη Δύση, μη ξέροντας πως αυτή στεκόταν Απ’ το μουσκέτο πάνω έχοντας τη κεφαλή σκυμμένη, λουσμένη μες το αίμα το δικό της! Είχ’ έρθει η αυγή σαν το ‘μαθε, το πρόσωπό του χλώμιασε σαν άκουσε Πως του χανιτζή η κόρη, η Bess Του χανιτζή η μαυρομάτα κόρη, Για τον αγαπημένο της είχε μείνει ν’ αφουγκράζεται στο φεγγαρόφωτο και πέθανε στη σκοτεινιά εκεί
Σπιρούνισε το άλογο και σα τρελός πίσω γυρίζει, ουρλιάζοντας κατάρες στο θεό Σκόνη αφήνοντας πίσω του στον άσπρο δρόμο και με τη σπάθα του ψηλά να την κραδαίνει! Κόκκινα απ’ το αίμα τα σπιρούνια μέσα στο χρυσαφένιο μεσημέρι, άλικο του κρασιού το βελούδινο σακάκι Σαν τον ξαπλώσανε νεκρό πάνω στο δρόμο, Χάμω σαν το σκυλί πάνω στο δρόμο Μέσα στο αίμα κείτονταν πάνω στο δρόμο, με όλες του τις δαντέλες στο λαιμό
Τις χειμωνιάτικες τις νύχτες, ακόμη λένε, όταν το αγέρι φυσά ανάμεσα στα δέντρα Όταν το φεγγάρι φαντάζει σα γαλιόνι, πεταμένο πάνω σε θάλασσες από σύννεφα φτιαγμένες Όταν η στράτα στο φως του φεγγαριού φαντάζει σα κορδέλα πάνω στη μαβιά τη χέρσα γη Ένας ληστής καβάλα έρχεται Καβάλα, καβάλα Ένας ληστής καβάλα έρχεται, μέχρι του παλιού του πανδοχείου, τη πόρτα
I wish people wouldn’t screw with the captions. :( It’s not funny and people who are hard of hearing need the real captions. Don’t these people have anything better to do? :(
Amazing... but the subtitles are terrible!!! Here are the lyrics... slightly different from what is sung here but a million times better than what is on screen. PART ONE The wind was a torrent of darkness among the gusty trees. The moon was a ghostly galleon tossed upon cloudy seas. The road was a ribbon of moonlight over the purple moor, And the highwayman came riding- Riding-riding- The highwayman came riding, up to the old inn-door. He’d a French cocked-hat on his forehead, a bunch of lace at his chin, A coat of the claret velvet, and breeches of brown doe-skin. They fitted with never a wrinkle. His boots were up to the thigh. And he rode with a jewelled twinkle, His pistol butts a-twinkle, His rapier hilt a-twinkle, under the jewelled sky. Over the cobbles he clattered and clashed in the dark inn-yard. He tapped with his whip on the shutters, but all was locked and barred. He whistled a tune to the window, and who should be waiting there But the landlord’s black-eyed daughter, Bess, the landlord’s daughter, Plaiting a dark red love-knot into her long black hair. And dark in the dark old inn-yard a stable-wicket creaked Where Tim the ostler listened. His face was white and peaked. His eyes were hollows of madness, his hair like mouldy hay, But he loved the landlord’s daughter, The landlord’s red-lipped daughter. Dumb as a dog he listened, and he heard the robber say- “One kiss, my bonny sweetheart, I’m after a prize to-night, But I shall be back with the yellow gold before the morning light; Yet, if they press me sharply, and harry me through the day, Then look for me by moonlight, Watch for me by moonlight, I’ll come to thee by moonlight, though hell should bar the way.” He rose upright in the stirrups. He scarce could reach her hand, But she loosened her hair in the casement. His face burnt like a brand As the black cascade of perfume came tumbling over his breast; And he kissed its waves in the moonlight, (O, sweet black waves in the moonlight!) Then he tugged at his rein in the moonlight, and galloped away to the west. PART TWO He did not come in the dawning. He did not come at noon; And out of the tawny sunset, before the rise of the moon, When the road was a gypsy’s ribbon, looping the purple moor, A red-coat troop came marching- Marching-marching- King George’s men came marching, up to the old inn-door. They said no word to the landlord. They drank his ale instead. But they gagged his daughter, and bound her, to the foot of her narrow bed. Two of them knelt at her casement, with muskets at their side! There was death at every window; And hell at one dark window; For Bess could see, through her casement, the road that he would ride. They had tied her up to attention, with many a sniggering jest. They had bound a musket beside her, with the muzzle beneath her breast! “Now, keep good watch!” and they kissed her. She heard the doomed man say- Look for me by moonlight; Watch for me by moonlight; I’ll come to thee by moonlight, though hell should bar the way! She twisted her hands behind her; but all the knots held good! She writhed her hands till her fingers were wet with sweat or blood! They stretched and strained in the darkness, and the hours crawled by like years Till, now, on the stroke of midnight, Cold, on the stroke of midnight, The tip of one finger touched it! The trigger at least was hers! The tip of one finger touched it. She strove no more for the rest. Up, she stood up to attention, with the muzzle beneath her breast. She would not risk their hearing; she would not strive again; For the road lay bare in the moonlight; Blank and bare in the moonlight; And the blood of her veins, in the moonlight, throbbed to her love’s refrain. Tlot-tlot; tlot-tlot! Had they heard it? The horsehoofs ringing clear; Tlot-tlot; tlot-tlot, in the distance? Were they deaf that they did not hear? Down the ribbon of moonlight, over the brow of the hill, The highwayman came riding- Riding-riding- The red coats looked to their priming! She stood up, straight and still. Tlot-tlot, in the frosty silence! Tlot-tlot, in the echoing night! Nearer he came and nearer. Her face was like a light. Her eyes grew wide for a moment; she drew one last deep breath, Then her finger moved in the moonlight, Her musket shattered the moonlight, Shattered her breast in the moonlight and warned him-with her death. He turned. He spurred to the west; he did not know who stood Bowed, with her head o’er the musket, drenched with her own blood! Not till the dawn he heard it, and his face grew grey to hear How Bess, the landlord’s daughter, The landlord’s black-eyed daughter, Had watched for her love in the moonlight, and died in the darkness there. Back, he spurred like a madman, shrieking a curse to the sky, With the white road smoking behind him and his rapier brandished high. Blood red were his spurs in the golden noon; wine-red was his velvet coat; When they shot him down on the highway, Down like a dog on the highway, And he lay in his blood on the highway, with a bunch of lace at his throat. . . . And still of a winter’s night, they say, when the wind is in the trees, When the moon is a ghostly galleon tossed upon cloudy seas, When the road is a ribbon of moonlight over the purple moor, A highwayman comes riding- Riding-riding- A highwayman comes riding, up to the old inn-door. Over the cobbles he clatters and clangs in the dark inn-yard. He taps with his whip on the shutters, but all is locked and barred. He whistles a tune to the window, and who should be waiting there But the landlord’s black-eyed daughter, Bess, the landlord’s daughter, Plaiting a dark red love-knot into her long black hair.
You can leave anytime you want. They are 5 deep ready to take your place you swine. The Highwayman will hunt you down to apologize to the Heavenly Loreena. Good enough to sing for the Gods. The Mortals love her for forever time.
when I was in school my teacher used this song as a teaching aid for learning about the poem it's based on. all this time later i still come back to listen to it, this live version being extra special to listen to
This gives me chills every time I hear it . Thank you Ms. McKennitt.
Back in 2000, when I was like 19, 20. My car was in a mall parking garage, Rivercenter in San Antonio, and someone stole my entire book of CDs. the only one left was Book of Secrets, cause it was in my CD player. I was finally giving that album a proper listen, a gift from mi Tia Mia, and it was all I was left with. I'm still, to this day, pissed off that my CD book was jacked, but I love that I was forced to listen to this album while I rebuilt my CD library... ah, the 2000's
I first came across this when I was very young in a book of poetry for children. The theme was a bit adult for young people (and the illustrations too). I memorized it. It captivated me. I was delighted to hear it, many years later, by Lorena McKennitt
I've literally loved this video probably ever since it came out. first heard the poem in about 7th grade and it's stuck with me even after I've graduated. It's probably my favorite poem of all time.
I'm 60 years old and I read this poem in school as well. Like you it stuck with me and the first time I heard Loreena perform The Highwayman I realized I knew the story! It all came back and remains one of my favorites as well!
I loved it so much when I read it in school that I memorized it.
Same here...
come again listen again :)
What a beautiful lady with a beautiful voice!!!!
i have gone twice on her live performances in athens 29/06/2009 & 27/06/2019. Both were outstanding!
So lucky !
This lady is pure magic.
Indeed. The physical embodiment of.
Better not be sorcery you young fool!
Loreena is perfect Singer/Songwriter
Still mystical & full of heart and soul.....Loreena and musicians remain.
I have chills everywhere
Her singing touches my heart
I REALLY get chills of this video and song!
Love this song I get chills it's haughting
This gave me goosebumps!
I love folk music amongst a whole multitude of other genres but thanks to a random TH-cam recommendation this was the first time hearing this artist. It's not going to be my last.
She's perhaps the last to sing the Celtic songs like it was back many moons ago.
A great rennaiseace feel / sound a MAGIC ADAPTION ! of a traditonal poem / story of Dick Turpin ! .
Met her in live performance awhile back - wish she was not taking a break!
A beautiful performance
Never gets old!
I could listen to daily, and grow tired...
*never grow tired
@@nikolatesla1967 Perhaps grow old? I imagine this extraordinary interpretation of a poem as pure human. We are lucky to have Loreena McKennit to sooth our minds and hearts
An ethereal voice, so haunting.
Beautiful voice.
I thought there were to people singing, cause it sounds like to different voices singing together. Haha, just one lady, with a very capable voice 😊
Que paz que essa voz transmite.
THE CHILLS EVERYTIME
i adore the great lorenna
Amo... Relaxa muito
A treasure by every measure!
The solid form of the word “wiz”.
I'm watching this because I just watched the Fleetwood Mac video for Everywhere😂
I d give her flowers.
my favourite wonderful thanks
Simplesmente Lindo
Beautiful
Do the subtitles!!! They are legit!
Life sometimes holds mysteries never to be solved - such as why 26 people thumbed this down...
It's just the people who are stressed about the assignment lol. I have to do this for my English project 🤣
Isn't it clear? Those were the redcoats, King George's men.
çooook güzell
i absolutely despise live music.
and yet McKennitt's live performances are enthralling.
I don't think the recording is live, only the video.
@@jolly_roger1021 the audio for this is definitely live, there are subtle lyric changes vs. the studio version.
It’s all in the heart of truth…
So amazing.
O Anjo da Providencia visitara a minha vida
Lindíssima!
A true storyteller. Lost art.
OMG 😊😊😊😊😊🙏☺️☺️
Belíssima
الله عليكي يااسطورةwaoooooo😢😢😢😢😢
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
O ληστής
Του αγέρα το φύσημα στη σκοτεινιά ανάμεσα στα δέντρα τ’ ανεμοδαρμένα
Το φεγγάρι σα γαλιόνι φάντασμα, πεταμένο πάνω σε θάλασσες καμωμένες από σύννεφα
Η στράτα στο φως του φεγγαριού φάνταζε σα κορδέλα πάνω στη μαβιά τη χέρσα γη
Κι ο ληστής ήρθε καβάλα
Καβάλα, καβάλα
Ο ληστής ήρθε καβάλα, μέχρι του παλιού πανδοχείου της πόρτας την εμπατή
Φόραγε καπέλο τρίκωχο κι είχε γιακά δαντέλας φίνας
Πορφυρό βελούδινο σακάκι και παντελόνι φτιαγμένο από δέρμα ελαφίνας
Που ήτανε σφιχτό χωρίς μια ζάρα· με μπότες που έφταναν παν’ απ’ το γόνα
Καβαλητός και σα πολύτιμο στραφταλιστό πετράδι
Των πιστολιών του οι λαβές στραφτάλιζαν κι αυτές
Στραφτάλιζε της σπάθας του η λαβή, κάτω απ’ ουρανό λαμπυριστό
Στου πανδοχείου τη σκοτεινή λιθόστρωτη αυλή, τ’ αλόγου ακούονταν ο κρότος σα κλαγγή
Και τα πατζούρια έκρουσε με το καμτσίκι μα ήτανε η πόρτα σφαλισμένη και κλειστή
Σφύριξε ένα γλυκό σκοπό στο παραθύρι γιατί ποια άλλη θα περίμενε εκεί
Παρά του χανιτζή η μαυρομάτα κόρη
Η Bess, του χανιτζή η κόρη,
Που ‘πλεκε αγάπης φιόγκο βαθυκόκκινο στο μακρύ το μαύρο της μαλλί
Ένα φιλί γλυκιά μου ομορφιά, απόψε έχω κόλπο να πιάσω τη καλή
Αλλά θε να ξανάρθω με χρυσάφι πριν το φως του πρωινού φανεί
Μα αν με στριμώξουν άξαφνα και με πάρουν στο κυνήγι όλη μέρα
Τότε περίμενέ με σαν έρθει του φεγγαριού το φως
Κοίτα και ψάξε με στου φεγγαριού το φως
Θα σού ‘ρθω με τη φεγγαράδα ακόμη κι αν ο διάολος στο δρόμο μου βρεθεί
Καβάλα όντας σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών, ίσα που έφτανε το χέρι της
Αλλά εκείνη, απ’ το περβάζι, του έριξε τα λυμένα της μαλλιά! Σα πυρωμένο σίδερο το πρόσωπό του κάψαν
Καθώς σαν μαύρος μυρωμένος καταρράκτης, μέχρι το στέρνο του κυλίσανε και φτάσαν
Και φίλησε τα κυματιστά μαλλιά κάτ’ απ’ του φεγγαριού το φως
(Αχ, κάτ’ απ’ του φεγγαριού το φως, μαύρα κύματα γλυκά)
Τράβηξε τότε τα γκέμια κάτ’ απ’ του φεγγαριού το φως και κάλπασε πέρα κατά της Δύσης τη μεριά
Δεν ήρθε με της αυγής το φως, δεν ήρθε και το μεσημέρι
Κι ούτε με το ηλιοβασίλεμα το χρυσοπορτοκαλί, πριν η σελήνη ν’ ανατείλει
Όταν η στράτα πήρε την όψη τσιγγάνικης φανταχτερής κορδέλας που κύκλωνε τη μαβιά τη χέρσα γη,
Οι στρατιώτες με τα κόκκινα αμπέχονα ήρθαν με στρατιωτικό βήμα ταχύ
Με στρατιωτικό βήμα ταχύ, με στρατιωτικό βήμα ταχύ
Του βασιλιά Γεώργιου οι άνδρες ήρθαν με στρατιωτικό βηματισμό, μέχρι του παλιού του πανδοχείου τη πόρτα
Λέξη δεν είπανε στο χανιτζή, μόνο ήπιανε τη μπύρα του όλη
Στη κόρη βάλαν φίμωτρο και στου κρεβατιού της του στενού, το πόδι την εδέσαν
Δυό από δαύτους γονατιστοί επάνω στο περβάζι με τα μουσκέτα τους στο πλάι!
Ο χάρος παραμόνευε σε κάθε παραθύρι
Κι η κόλαση στο σκοτεινό, το ένα, παραθύρι
Γιατί η Bess να δει μπορούσε στα πατζούρι’ ανάμεσα
Τη στράτα που θα έπαιρνε καλπάζοντας να έρθει
(συνεχίζεται παρακάτω)
Την είχαν δέσει ακίνητη να στέκει, με χωρατά ειρωνικά
Δίπλα της δέσανε ένα μουσκέτο, που με τη κάννη του κάτ’ απ’ το στήθος της ακούμπαγε!
«Τώρα κοίτα καλά τι θε να γίνει!» είπαν και της δώσανε ένα φιλί
Άκουσε τη φωνή του νεκρού να λέει
«Έχε το νού σου να με δεις όταν του φεγγαριού το φως θα βγεί
Κοίτα να με δεις όταν του φεγγαριού το φως θα βγεί
Θα σου ‘ρθω όταν του φεγγαριού το φως θα βγεί ακόμη κι αν ο διάολος στο δρόμο μου βρεθεί»
Έστριβε τις παλάμες τις πισθάγκωνα δεμένες, αλλά γερά οι κόμποι αντέχαν!
Πολέμαγε τα χέρια να ελευθερώσει ως που τα δάχτυλα ιδρώναν και ματώναν!
Τα τέντωνε και τα ‘στριβε μέσ’ το σκοτάδι κι οι ώρες φαίνονταν για χρόνια!
Μέχρι που να, τώρα, την ώρα που σήμαναν μεσάνυχτα
Πάνω που σήμαναν μεσάνυχτα η άκρη του ενός δαχτύλου μπόρεσε να τ’ ακουμπήσει!
Τουλάχιστο έφτανε τη σκανδάλη να πατήσει!
Τάκα-τάκα τα πέταλα! τα ‘χανε κι αυτοί ακούσει; Οι οπλές του αλόγου ακούγονταν ξεκάθαρα
Τάκα-τάκα τα πέταλα από μακριά! Κουφάθηκαν και δεν τ’ ακούγαν;
Πέρα στου φεγγαριού το φως, απ’ του λόφου την άκρη,
Ο ληστής ερχότανε καβάλα,
Καβάλα, καβάλα
Οι στρατιώτες με τα κόκκινα αμπέχονα κοίταζαν να’ ναι έτοιμοι! Ακίνητη κι ολόρθα στάθηκε!
Τάκα-τάκα, τα πέταλα ακούγονταν στη παγωμένη σιωπή! Τάκα-τάκα, στη νύχτα μέσα αντιλαλούν!
Πλησίαζε κι όλο πλησίαζε! Το πρόσωπό της άσπρισε σα φως!
Τα μάτια της ανοίξανε διάπλατα για μια στιγμή! Πήρε μια βαθιά τελευταία αναπνοή,
Το δάχτυλό της κούνησε στου φεγγαριού το φως
Και το μουσκέτο της κομμάτιασε του φεγγαριού το φως
Κομμάτιασε το στήθος της στου φεγγαριού το φως και σήμα του ‘δωσε με το δικό της το χαμό
Γύρισε τα πίσω μπρος και τ’ άλογο σπιρούνισε πέρα κατά τη Δύση, μη ξέροντας πως αυτή στεκόταν
Απ’ το μουσκέτο πάνω έχοντας τη κεφαλή σκυμμένη, λουσμένη μες το αίμα το δικό της!
Είχ’ έρθει η αυγή σαν το ‘μαθε, το πρόσωπό του χλώμιασε σαν άκουσε
Πως του χανιτζή η κόρη, η Bess
Του χανιτζή η μαυρομάτα κόρη,
Για τον αγαπημένο της είχε μείνει ν’ αφουγκράζεται στο φεγγαρόφωτο και πέθανε στη σκοτεινιά εκεί
Σπιρούνισε το άλογο και σα τρελός πίσω γυρίζει, ουρλιάζοντας κατάρες στο θεό
Σκόνη αφήνοντας πίσω του στον άσπρο δρόμο και με τη σπάθα του ψηλά να την κραδαίνει!
Κόκκινα απ’ το αίμα τα σπιρούνια μέσα στο χρυσαφένιο μεσημέρι, άλικο του κρασιού το βελούδινο σακάκι
Σαν τον ξαπλώσανε νεκρό πάνω στο δρόμο,
Χάμω σαν το σκυλί πάνω στο δρόμο
Μέσα στο αίμα κείτονταν πάνω στο δρόμο, με όλες του τις δαντέλες στο λαιμό
Τις χειμωνιάτικες τις νύχτες, ακόμη λένε, όταν το αγέρι φυσά ανάμεσα στα δέντρα
Όταν το φεγγάρι φαντάζει σα γαλιόνι, πεταμένο πάνω σε θάλασσες από σύννεφα φτιαγμένες
Όταν η στράτα στο φως του φεγγαριού φαντάζει σα κορδέλα πάνω στη μαβιά τη χέρσα γη
Ένας ληστής καβάλα έρχεται
Καβάλα, καβάλα
Ένας ληστής καβάλα έρχεται, μέχρι του παλιού του πανδοχείου, τη πόρτα
TV Scotland! TV Europe! British TV!
It's from her documentary "A Moveable Musical Feast"
Nice
Highwayman lírica
Highwayman lírica
I wish people wouldn’t screw with the captions. :( It’s not funny and people who are hard of hearing need the real captions. Don’t these people have anything better to do? :(
#2good_for_coments_speechless
Loreena Mckennit..wolf healdry.. prescription..the brothers Grimm..🧙💤💤🍉
Linda
What is this video from?
🇹🇷👍👍👍🇹🇷
English 2, TPS?
heeeyyyyy Mrs Massie sent me lol
Is she really a witch
Amazing... but the subtitles are terrible!!!
Here are the lyrics... slightly different from what is sung here but a million times better than what is on screen.
PART ONE
The wind was a torrent of darkness among the gusty trees.
The moon was a ghostly galleon tossed upon cloudy seas.
The road was a ribbon of moonlight over the purple moor,
And the highwayman came riding-
Riding-riding-
The highwayman came riding, up to the old inn-door.
He’d a French cocked-hat on his forehead, a bunch of lace at his chin,
A coat of the claret velvet, and breeches of brown doe-skin.
They fitted with never a wrinkle. His boots were up to the thigh.
And he rode with a jewelled twinkle,
His pistol butts a-twinkle,
His rapier hilt a-twinkle, under the jewelled sky.
Over the cobbles he clattered and clashed in the dark inn-yard.
He tapped with his whip on the shutters, but all was locked and barred.
He whistled a tune to the window, and who should be waiting there
But the landlord’s black-eyed daughter,
Bess, the landlord’s daughter,
Plaiting a dark red love-knot into her long black hair.
And dark in the dark old inn-yard a stable-wicket creaked
Where Tim the ostler listened. His face was white and peaked.
His eyes were hollows of madness, his hair like mouldy hay,
But he loved the landlord’s daughter,
The landlord’s red-lipped daughter.
Dumb as a dog he listened, and he heard the robber say-
“One kiss, my bonny sweetheart, I’m after a prize to-night,
But I shall be back with the yellow gold before the morning light;
Yet, if they press me sharply, and harry me through the day,
Then look for me by moonlight,
Watch for me by moonlight,
I’ll come to thee by moonlight, though hell should bar the way.”
He rose upright in the stirrups. He scarce could reach her hand,
But she loosened her hair in the casement. His face burnt like a brand
As the black cascade of perfume came tumbling over his breast;
And he kissed its waves in the moonlight,
(O, sweet black waves in the moonlight!)
Then he tugged at his rein in the moonlight, and galloped away to the west.
PART TWO
He did not come in the dawning. He did not come at noon;
And out of the tawny sunset, before the rise of the moon,
When the road was a gypsy’s ribbon, looping the purple moor,
A red-coat troop came marching-
Marching-marching-
King George’s men came marching, up to the old inn-door.
They said no word to the landlord. They drank his ale instead.
But they gagged his daughter, and bound her, to the foot of her narrow bed.
Two of them knelt at her casement, with muskets at their side!
There was death at every window;
And hell at one dark window;
For Bess could see, through her casement, the road that he would ride.
They had tied her up to attention, with many a sniggering jest.
They had bound a musket beside her, with the muzzle beneath her breast!
“Now, keep good watch!” and they kissed her. She heard the doomed man say-
Look for me by moonlight;
Watch for me by moonlight;
I’ll come to thee by moonlight, though hell should bar the way!
She twisted her hands behind her; but all the knots held good!
She writhed her hands till her fingers were wet with sweat or blood!
They stretched and strained in the darkness, and the hours crawled by like years
Till, now, on the stroke of midnight,
Cold, on the stroke of midnight,
The tip of one finger touched it! The trigger at least was hers!
The tip of one finger touched it. She strove no more for the rest.
Up, she stood up to attention, with the muzzle beneath her breast.
She would not risk their hearing; she would not strive again;
For the road lay bare in the moonlight;
Blank and bare in the moonlight;
And the blood of her veins, in the moonlight, throbbed to her love’s refrain.
Tlot-tlot; tlot-tlot! Had they heard it? The horsehoofs ringing clear;
Tlot-tlot; tlot-tlot, in the distance? Were they deaf that they did not hear?
Down the ribbon of moonlight, over the brow of the hill,
The highwayman came riding-
Riding-riding-
The red coats looked to their priming! She stood up, straight and still.
Tlot-tlot, in the frosty silence! Tlot-tlot, in the echoing night!
Nearer he came and nearer. Her face was like a light.
Her eyes grew wide for a moment; she drew one last deep breath,
Then her finger moved in the moonlight,
Her musket shattered the moonlight,
Shattered her breast in the moonlight and warned him-with her death.
He turned. He spurred to the west; he did not know who stood
Bowed, with her head o’er the musket, drenched with her own blood!
Not till the dawn he heard it, and his face grew grey to hear
How Bess, the landlord’s daughter,
The landlord’s black-eyed daughter,
Had watched for her love in the moonlight, and died in the darkness there.
Back, he spurred like a madman, shrieking a curse to the sky,
With the white road smoking behind him and his rapier brandished high.
Blood red were his spurs in the golden noon; wine-red was his velvet coat;
When they shot him down on the highway,
Down like a dog on the highway,
And he lay in his blood on the highway, with a bunch of lace at his throat.
. . .
And still of a winter’s night, they say, when the wind is in the trees,
When the moon is a ghostly galleon tossed upon cloudy seas,
When the road is a ribbon of moonlight over the purple moor,
A highwayman comes riding-
Riding-riding-
A highwayman comes riding, up to the old inn-door.
Over the cobbles he clatters and clangs in the dark inn-yard.
He taps with his whip on the shutters, but all is locked and barred.
He whistles a tune to the window, and who should be waiting there
But the landlord’s black-eyed daughter,
Bess, the landlord’s daughter,
Plaiting a dark red love-knot into her long black hair.
Nice but the sound doesn't match the words sung
Yep, it's out of sync.
Paul Nicholson a lot of videos have that anomaly
If you have a good video player on your pc, you can download it and adjust the synchronization.
Tobias
Music is great - BUT GET THE ASPECT RATIO RIGHT!
She doesn't sing her songs as they were recorded. I didn't like her performance of this vid
Picco bow That's the charm of a live performance.
Picco bow y tu quien eres?? Una pelusa Don nadie.
You can leave anytime you want. They are 5 deep ready to take your place you swine. The Highwayman will hunt you down to apologize to the Heavenly Loreena. Good enough to sing for the Gods. The Mortals love her for forever time.