ილია ჭავჭავაძე - გლახის ნაამბობი - აუდიო წიგნები მხოლოდ ქართულად - აუდიო ბიბლიოთეკა

- რა მოგახსენოთ, შენი ჭირიმე! მაგის ვინაობა აქ არავინ იცის. ეგ ვიღაც გლახა არის, დავრდომილი და უპატრონო; სნეულია, მოსულა და მანდ შეჰკედლებია, აი, ეს თუნდ თვე-ნახევარი იქნება.
- სულ მარტოდ-მარტო არის?
- რა ვიცი, შენი ჭირიმე! მანდ კი გულშემატკივარი არავინა ჰყავს და.
- მაშ ვინ აცხოვრებს?
- ქვეყანა. იმ გზაზედ ხალხის ფეხი არ მისწყდება. ამვლელ-ჩამვლელი არ დაილევა: ერთი ღვთის კაცი იქნება ვინმე და მიუგდებს ორიოდე ლუკმა პურსა. ისიც მეტს არაფერსა ჰთხოულობს, ცარიელ პურითაც იოლად მიდის.
- აქაური ხომ არ არის?
- რასა ბძანებთ!.. აქაური რომ იყოს, ისე როგორ გაუწყრებოდა ღმერთი, რომ თავისიანი არ მიეცა. არა აქაური არ გახლავთ.
- შენ გილაპარაკნია იმ კაცთან?
- რატომ? მილაპარაკნია.
- თავის აფალი არა უთქვამს-რა?
- არა. მაგრამ კაი სიტყვის კაცი კი ყოფილა ის უბედური.
- იქნება შენ თითონ არ გამოგიკითხავს?
- როგორ არ გამომიკითხავს. „მეო,- ერთხელ მითხრა, - ერთი დავიწყებული კაცი ვარ, რად გინდა ჩემი ვინაობა? შემომხედე, ჩემო ძმობილო, და მიცანიო”. სხვა არაფერი უთქვამს თავის თავზედ. მეც აღარა გამომიკითხავს-რა მასუკან. მგონი, თავს იმალავს.