Μας είχαν λείψει τα Sushiτηση και γενικότερα τα μεγάλα αφιερώματα/μεγάλες συζητήσεις σε παλιότερες ταινίες, και ήταν ευχάριστη έκπληξη το σημερινό βίντεο!!
Στον Kubrick δεν άρεσε το βιβλίο, βρήκε ευφάνταστο το πως λειτουργούν τα φαντάσματα και η λάμψη, αλλά ταυτόχρονα βρήκε το γράψιμο του King προφανές και μπανάλ. Ως αποτέλεσμα, από την ταινία αφαιρέθηκε το περιεχόμενο και έμεινε ο εξπρεσιονισμός του τρόμου, ίσως στην κορυφαία κινηματογραφική του αποτύπωση, που μόνο με Argento μπορεί να συγκριθεί.
Θα έσκαγε ο Κινγκ αν δεν γινόταν μια ακριβής μεταφορά του βιβλίου του. Επειδή το έχω διαβάσει, είναι κουλ να βλέπεις κάθε λεπτομέρεια που άφησε εκτός ο Κιούμπρικ, αλλά ποιοτικά δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης των δύο μεταφορών.
Το παράπονο πως ο kubrick αδιαφορεί για τους ανθρώπους στις ταινίες του και -γενικά-ήταν μισάνθρωπος,είναι αρκετά παλιό. Δεν είναι δικαιολογημένο,όμως. Καθώς έβλεπα το barry lyndon,σκεφτόμουνα: "όμορφη ταινία,τέλεια φωτογραφία,ωραία πλάνα,ενέπνευσαν τον wes anderson,αλλά πού είναι οι άνθρωποι;" Μέχρι την σκηνή της μονομαχίας,όταν εκπυρσοκρότησε κατά λάθος το όπλο του παιδιού της πλούσιας κι έτσι βρέθηκε στο έλεος του πατριού.Τότε κυριολεκτικά ένιωσα να εξέρχεται η ψυχή μου και να εισέρχεται στο σώμα του leon vitali. Συνειδητοποίησα,κάθιδρος και τρομοκρατημένος,πως από την αρχή της ταινίας ήμουν ταυτισμένος με τους χαρακτήρες,απλώς δεν το ήξερα και ο κιουμπρικ σκόπιμα τύφλωσε την κρίση μου και με καθοδηγούσε ύπουλα,ώστε να ξυπνήσω την ώρα του duel και να νιώσω στο πετσί μου τί εστί μοίρα και ποιόν χαρακτήρα ακολουθούσα στην ιστορία που ξεδιπλωνόταν μπροστά στα μάτια μου επί 150 λεπτά! Παρομοίως,η ψυχή μου εισήλθε στις ψυχές των μελλοθάνατων στρατιωτών στο paths of glory. Στην ίδια ταινία,πάλι έκλαψα στο τέλος,όταν άρχισε να τραγουδάει μία κοπέλα στους στρατιώτες,ένας χαρακτήρας,ο οποίος εμφανίστηκε στην ταινία εκείνη την στιγμή,δεν ήταν πουθενά στο υπόλοιπο φιλμ! Και 'γω έκλαιγα,λες και σ' όλο το έργο έβλεπα την ιστορία της ζωής της! Αυτή,δε,τη σκηνή έδειξε ο spielberg σε κάτι αμφισβητίες της ανθρωπιάς του kubrick και τους έκανε να κλαίνε και αυτοί,βλέποντας ΜΟΝΟ αυτή την σκηνή κι όχι όλο το έργο! Στο 2001:a space odyssey κατάφερε το εξής μοναδικό στην ιστορία του σινεμά: έδωσε ψυχή σε μία μηχανή,ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα! Και,όπως στο barry lyndon,δεν ήξερα πως στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είμαι με το ρομπότ,νοιάζομαι γι' αυτό,κι όχι τον άνθρωπο. Έτσι,λοιπόν,όταν ο αστροναύτης απενεργοποιεί τον HAL και το ρομπότ τραγουδάει,αρχίζω και κλαίω,επειδή συνειδητοποίησα πως επί 2 ώρες θεωρούσα το ρομπότ άνθρωπο και νοιαζόμουνα για τη δική του μοίρα! Τέλος,να τονίσω πως το καλύτερο ψυχογράφημα που έγινε ποτέ σε χαρακτήρες ταινίας ήταν αυτό του kubrick στο eyes wide shut. Το δεύτερο καλύτερο είναι του james ivory στο remains of the day. Γι' αυτό και αυτές οι δύο ταινίες είναι οι καλύτερες όλων των εποχών. Όσο για το "πέος του kubrick πάνω στο τραπέζι" που λέει ο Σήφης,μου θύμισε όταν πρωτοείδα το eyes wide shut και έβλεπα με τεράστια γράμματα από την μία άκρη της οθόνης ως την άλλη να γράφει: STANLEY KUBRICK. Σκεφτόμουνα: "τι ψωνάρα!",αλλά μέχρι το τέλος της ταινίας τον προσκυνούσα! Άντε,παιδιά,περιμένω εκπομπή για το κύκνειο άσμα του stanley της καρδιάς μας,να βγάλω γούστα!
Μ'αρέσει που έγραψα ολόκληρο κατεβατό,χωρίς τον επίλογο! Ο οποίος είναι πως όταν έχεις εξερευνήσει τόσο άριστα την ανθρώπινη ψυχή όσο ο kubrick στην φιλμογραφία του,δικαιούσαι να πάρεις κι ένα ρεπό και να ασχοληθείς μόνο με την ατμόσφαιρα. Ο bela tarr έκανε το man from london,ο gaspar noe έκανε το climax,ε,ο kubrick έκανε το shining. Πάλι τον αγαπάμε!
@@ΒασιλειοςΒασιλειαδης-ψ4δΤο The Man from London διαφερει σε υφος απο τις υπολοιπες συνεργασιες Tarr- Hranitzky- Krasznahorkai(- Vig)? Ξερω οτι βασιζεται σε μυθιστοριμα του Σιμενον το οποιο μου κινησε την περιεργια αλλα δεν το εχω δει ακομη.
Ωωωωωω δεν φαντάζεστε πόσο καιρό ήθελα να δω κάποια αναφορά στην μίνι τηλεταινία του the shining. Μόλις άρχισε το βίντεο συνεπώς δεν το έχω δει ακόμα ολόκληρο πάντως προσωπικά προτιμώ την τηλεταινία του 1997. Ήταν πιο πιστή στο βιβλίο και προσωπικά μαρεσει πολύ! Ευχαριστώ για αυτό το επεισόδιο!!
Η ταινια του Kubrick με ανατριχιαζει και μου προκαλει μια δυσφορια οσες φορες και να τη δω. Η μινι σειρα μου εβγαλε κατι φτηνιαρικο, μια αρπαχτη και οι σκηνες με τον αποτρελλαμενο Webber συγγνωμη αλλα μου εβγαζαν πιο πολυ γελιο παρα τρομο.
Ξανά εδώ, λοιπόν. Έχοντας δει και τα δύο πρότζεκτ ξανά, μπορώ να πω ότι μου άρεσαν, για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Ο Κιούμπρικ έφτιαξε μια δική του ταινία τρόμου, που κάπως προσομοιάζει με το αρχικό υλικό που έγραψε ο Κινγκ. Είναι εξαιρετική ταινία, αλλά μόνο ως αυτόνομη ύπαρξη. Καταλαβαίνω και εγώ το παράπονο του Κινγκ, αλλά δεν θα το τραβούσα τόσο πολύ, σε βαθμό να κράζει αυτή την ταινία και τον Κιούμπρικ με κάθε ευκαιρία/βιβλίο του. Ο Κινγκ με τον Γκαρις, αντίθετα, ακολούθησαν την μόδα εκείνων των δύο τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα, και έφτιαξαν μια μίνι σειρά, που σε τεράστιο βαθμό είναι απεικόνιση του βιβλίου. Και για αυτό μού αρέσει και θεωρώ ότι είναι από τις πιο αξιόλογες μίνι σειρές εκείνης της εποχής, που βασίζονται σε ιστορίες του Κινγκ -το It, πχ, ή το The Stand ή το The Langoliers δεν μου άρεσαν. Όσον αφορά το Δόκτορα τον Ύπνο, thumbs up, ξεκάθαρα. Και στις τρεις περιπτώσεις, πάντως, όλα τα τεχνικά μού αρέσουν -ναι, ακόμα και οι θάμνοι ζώα της μίνι σειράς, που είναι ψηφιακοί ορ σαμθινγκ. Για αφιέρωμα, όχι, ούτε εγώ θα μιλούσα για την Λάμψη. Κάνα The Thing (1982) ή Alien (1979) ή The Shawshank Redemption, ναι, φυσικά.
Να, κάτι τέτοια βίντεο κάνετε και δεν ξεκολλάω! Θα επανέλθω όταν ματαδω την ταινία και την μίνι σειρά, γιατί πάνε χρόνια που τα είδα. Ως τότε, από Κινγκ μετά το 2000, ψάξτε το 22.11.63 (υπάρχει και μίνι σειρά με τον Τζέιμς Φράνκο) και το Αργότερα. Είναι ίσως τα καλύτερα του. Επίσης, κααααποια στιγμή (ίσως εν μέσω Χαλογουίν...), πιστεύω αξίζει ένα βιντεακι για την Κάρυ, του Ντε Πάλμα. Αυτά. Τα λέμε... αργότερα. ❤
Καταπληκτικό βίντεο. Και άλλα crash test μεταξύ πολλών μεταφορών θα ήταν μια καλή ιδέα. Δεν έχω δει την σειρά και το βιβλίο το έχω φιαβασει μικρός οπότε δεν θυμάμαι πολλά. Τώρα που ο κλειδαριθμος τα επανεκδιδει σε ολοκληρωμενες μεταφράσεις είναι μια καλή αφορμή να το επισκεφθώ πάλι. Τώρα σαν ταινία. Το θέμα με τον Κιούμπρικ είναι πως ο πρώιμος Κιούμπρικ μέχρι και τον Σπάρτακο μου αρέσει περισσότερο από τον ύστερο. Και δεν είναι ότι ασχολείται περισσότερο με την ομορφιά του πλάνου γιατί και τον Αρτζεντο στην Σουσπιρια η φόρμα τον νοιάζει αλλά σε βάζει μέσα στην ταινία και δεν μπορείς να βγεις ούτε με αίτηση.Από την δική μου οπτική είναι πως αυτή η αποστασιοποιηση που έχει μπορεί να ταιριάζει σε ταινίες όπως στο Σταυροί στο μέτωπο αλλά δεν μου κάνει σε τρόμου και επιστημονική φαντασία που έκει θέλω να μπω μέσα στην ταινία. Με αφήνει πάντα ψυχρό παρόλο που είναι ένας τεράστιος μουσικός σκηνοθέτης. Αλλά και πάλι χρειάζεται ίσως μια 4Κ επανεξέταση Τώρα που οι ταινίες του βγαίνουν σε κορυφαία ποιότητα γιατί εγώ τον έχω μάθει από την βιντεοκασέτα
Παρεπιπτόντως. Δεν θεωρείτε ότι η σκηνή της συνέντευξης «σποιλαρει» την ταινία;; Εμένα αυτό με ξενέρωσε… και η θρυλική σκηνή στο αυτοκίνητο δεν κολλάει πιστεύω.
Αν αποστασιοποιηθεις από το βιβλίο η ταινία είναι ένα επος. Αν θες μια πραγματική μεταφορά του βιβλίου πας στη σειρά. Αν θες όμως αυτό που ήθελε ο S. K. Να δώσει παραμένεις στο βιβλίο και το διαβάζεις και 2-3 φορες
Η μίνι σειρά ήταν η αρχή της σχέσης μου με τον Βασιλιά και ίσως με το είδος του τρομου γενικότερα. Η περίφημη σκηνή στο μπάνιο με στιγμάτισε από μικρό παιδί. Επίσης, μπορεί η σειρά να είναι λίγο cheesy σε κάποια σημεία αλλά και πάλι την προτιμώ από την ταινία (ταινιάρα όπως και να χει), γιατί είναι πολύ πιο κοντά στο πνεύμα του Βασιλιά και του βιβλίου του
Τώρα που το είπατε το συνειδητοποίησα, ο Κιούμπρικ έκανε μια ταινία ανά είδος , Σπάρτακος - Ιστορική , 2001 - Επιστημονικής Φαντασίας , Λολίτα - Κοινωνική , Μπάρι Λίντον - Ρομαντική εποχής, Η Λάμψη - Τρόμου, Το κουρδιστό πορτοκάλι εγώ την βάζω στην κατηγορία - Σουρεαλ , Τα μάτια ερμητικά κλειστά δεν μπορώ να την κατηγοριοποίησω αλλά να το σηκώσε ΑΠΌΛΥΤΑ
Ναι η σειρά έχει κάνει καλή μεταφορά. Μα για μένα έχει μόνο δυο ατου. Τη Ρεμπέκα ντε Μορνέ ως Γουέντυ, και τον Κριστοφερ Γιάνγκ στη μουσική, της μίνι σειράς. Έχει κομμάτια με σασπένς καλά όμως. Το Rose Red, ήταν καλύτερο στοιχειωμένο σπίτι.
Την ταινία του Κιούμπρικ την έχω δει και μου άρεσε πολύ. Όσο αφορά αυτούς τους δύο μαλλιαδες που τρώνε και πίνουν μπροστά στην κάμερα, τουλάχιστον θα έπρεπε να τρώγανε μουσακά και να πίνουν τσίπουρο αντί για σούσι και ξενέρωτα πράγματα. Και να ρίχνουν και καμμια ζειμπεκια 😂
Αυτό με το κόψιμο του ταξιδιού των χαρακτηρων του Κιούμπρικ, το νομιζα κι εγώ στην αρχή. Πολύ μετά κατάλαβα ότι η ταινία δείχνει κάτι άλλο από αυτό που νομίζουμε ότι βλέπουμε. Από τη στιγμή που ο Νίκολσον στέκεται πάνω από τη μακέτα του λαβυρινθου και παίρνει ένα ύφος ικανοποίησης, η ταινία γίνεται το μυθιστόρημα του Τζακ. Λίγο πριν από αυτή τη στιγμή, ο Τζάκ δεν έχει γράψει ακόμα λέξη και κάθεται και πετάει το μπαλάκι στον τοίχο μπας και του κατέβει καμια ιδέα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή έχουμε δει έναν φυσιολοφικό Τζακ (δεν κρίνουμε τη φάτσα του Νίκολσον) και η ταινία μας λέει ότι έχει περάσει ένας μήνας... Ένας, προφανώς, βαρετός μήνας μίας συνηθισμένης οικογένειας. Απο κει και ύστερα, βλέπουμε μία γραφομηχανή με γκρι-μολυβί χρώμα, ενώ ήταν κάτασπρη, τον Τζακ να γράφει, να έχει αλλάξει μεμιάς και τον φροντιστή-φαντασμα που του καθαρίζει τα ρούχα στο μπάνιο να λέγεται Delbert (Grady) αντί για Charles (Grady), όπως μας τον σύστησαν στην αρχή. Ο Τζακ βάσισε το μυθιστόρημά του εν μέρη στην ιστορία του πρώην φροντιστή προσαρμοσμένη στη δική του οικογένεια και τελειώνει στο λαβύρινθο, πάνω από τον οποίο του ήρθε η ιδέα. Η ταινία έχει κι άλλα ωραία σημεία, κάποια από τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με την πλοκή.
Δεν την βλέπουμε αυτή την εξήγηση, όσο ενδιαφέρουσα και να είναι. Και δεν μπορούμε να μην κρίνουμε την φάτσα του Nicholson. Οι ερμηνείες είναι κομμάτι μιας ταινίας και δεν γίνεται να μην τις λαμβάνουμε υπ’ όψιν επιλεκτικά.
@@cineposium Και επίσης, το ότι στην ξενάγηση στο ξενοδοχείο ένας φροντιστής που καθαρίζει μία βιτρίνα (και που ο Τζακ αναγκαστικά βλέπει αφού είναι ο μόνος που γυρνούσε το κεφάλι του προς τα κει για να δει τη θέα εξω), φοράει κόκκινο τζάκετ με μπλε τζην (th-cam.com/video/sVY184Iqy1k/w-d-xo.html 0.31), τα χαρακτηριστικά ρούχα του Τζακ, από τον εφιάλτη του και μετά, είναι απλά ελλειψη στυλιστικής φαντασίας; Τις βρισκω πολύ φτωχές και επιφανειακές απόψεις για το επίπεδο του Κιούμπρικ και της ταινιας. Φτωχές του τύπου βλέπω απλά μία ταινία και τρώω ποπ-κορν. Αυτό, δηλαδή, που κάναμε οι περισσότεροι. edit: Αν γνωρίζουμε κάτι για τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ και την παραγωγή ταινιών του, τότε αυτό είναι ότι ήταν τελειομανής. Μερικές φορές γύριζε και ξαναγύριζε, παίρνοντας εκατοντάδες λήψεις από την ίδια σκηνή για να βεβαιωθεί ότι ήταν σωστή. Αλλά, ας πούμε ότι ειναι έτσι. Παιδαριώδη λάθη και έλλειψη στυλιστικής φαντασίας. Θέλετε να μου εξηγήσετε τη στολή αρκούδας στην ομοφυλοφιλική σκηνή, για να καταλάβω, πανω-κάτω, την παρατηρητικότητά σας και το γενικότερο γνωστικό επίπεδο; Δηλαδή, θέλω να πω, κολλάει με κάποιο άλλο σημειο του έργου αυτή η σκηνή;
@@cineposium Χμ, πολύ βολικό και τεμπέλικο.... Και για εμάς, ως σκέψη και από τον σκηνοθέτη προς εμάς. Η παράλληλη πραγματικότητα μέσα στο ξενοδοχείο ταιριάζει πολύ περισσότερο στο προφίλ του Κιούμπρικ και "κουμπώνει" (ως δομή, ως κινηματογραφική μαεστρία και ευφυΐα, ως ορθή σεναριακή εξέλιξη κτλ) τόσο αυτά που ήδη ανέφερα όσο και άλλες λεπτομέρειες, μικρές και μεγάλες. Να διευκρινίσω πως όταν λέω "τη φάτσα του Νίκολσον", δεν αναφέρομαι στην ερμηνία αλλά στο από φυσικού του creepy ύφος που έχει, κυρίως με τα φρύδια. Ήταν κι ένας από τους λόγους που ο Κινγκ αντέδρασε στην επιλογή αυτού του ηθοποιού.
Σε ένα έργο 4.5 ωρών θα ήταν ανεπίτρεπτο να μην υπήρχε καλή παρουσίαση χαρακτήρων.Ε μόνο σ' αυτό πετυχαίνει η σειρά κι αυτό λόγω του ίδιου του Κίνγκ. Δε νομίζω ότι μπορεί να συγκριθεί με την ταινία.Ο Κιούμπρικ με την ζοφερή ατμόσφαιρα από την αρχή μέχρι το τέλος,είναι σα να σε πιάνει απ'το λαιμό και να σε πνίγει αλλά ταυτόχρονα εσύ παρακαλάς να μην σε αφήσει..Από την άλλη,το θέμα του Κίνγκ με την ταινία είναι νομίζω το τέλος και μόνο αυτό.Το Overlook έπρεπε να καεί και σε αυτό συμφωνώ.
Οκ, είμαι φαν του Κιούμπρικ αρα τείνω αισθητικά σε αυτη του '80. Βέβαια δε με χάλασε καθόλου και η σειρά (το βιβλίο ακομα να το διαβάσω αρα δεν εχω γνώμη).
Και εδώ η χαμένη σκηνή φινάλε της ταινίας, που την εχουν δει μονο οσοι προλαβαν την αρχικη εκδοση της ταινίας στο σινεμα. Ο Κιουμπρικ επειτα την εκοψε και την εξαφανισε εντελώς. Τελειωνει με το Ντανι να παιρνει το μπαλακι απο το γιατρό στο νοσοκομείο 😉😉 th-cam.com/video/aHWKVTx1hlQ/w-d-xo.html
Επιτελους κανατε και καποια σοβαρή ταινια. Εχουμε πηξει στις τωρινες woke σαβουρες και στις πλαστικες ταινιες της marvel. Το κοινο σας, δεν ειναι μονο 25χρονα.
Μας είχαν λείψει τα Sushiτηση και γενικότερα τα μεγάλα αφιερώματα/μεγάλες συζητήσεις σε παλιότερες ταινίες, και ήταν ευχάριστη έκπληξη το σημερινό βίντεο!!
Θέλουμε και ένα αφιέρωμα στην Λάμψη του Νίκου Φωσκολου😂😂
Ωραίο επεισόδιο παιδιά συγχαρητήρια.
ΑΜΕΣΑ!
Στον Kubrick δεν άρεσε το βιβλίο, βρήκε ευφάνταστο το πως λειτουργούν τα φαντάσματα και η λάμψη, αλλά ταυτόχρονα βρήκε το γράψιμο του King προφανές και μπανάλ. Ως αποτέλεσμα, από την ταινία αφαιρέθηκε το περιεχόμενο και έμεινε ο εξπρεσιονισμός του τρόμου, ίσως στην κορυφαία κινηματογραφική του αποτύπωση, που μόνο με Argento μπορεί να συγκριθεί.
Θα έσκαγε ο Κινγκ αν δεν γινόταν μια ακριβής μεταφορά του βιβλίου του.
Επειδή το έχω διαβάσει, είναι κουλ να βλέπεις κάθε λεπτομέρεια που άφησε εκτός ο Κιούμπρικ, αλλά ποιοτικά δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης των δύο μεταφορών.
Υπομονή για τρόμο στις 24 βγαίνει το last voyage of the Demetrius
Το παράπονο πως ο kubrick αδιαφορεί για τους ανθρώπους στις ταινίες του και -γενικά-ήταν μισάνθρωπος,είναι αρκετά παλιό. Δεν είναι δικαιολογημένο,όμως.
Καθώς έβλεπα το barry lyndon,σκεφτόμουνα: "όμορφη ταινία,τέλεια φωτογραφία,ωραία πλάνα,ενέπνευσαν τον wes anderson,αλλά πού είναι οι άνθρωποι;"
Μέχρι την σκηνή της μονομαχίας,όταν εκπυρσοκρότησε κατά λάθος το όπλο του παιδιού της πλούσιας κι έτσι βρέθηκε στο έλεος του πατριού.Τότε κυριολεκτικά ένιωσα να εξέρχεται η ψυχή μου και να εισέρχεται στο σώμα του leon vitali. Συνειδητοποίησα,κάθιδρος και τρομοκρατημένος,πως από την αρχή της ταινίας ήμουν ταυτισμένος με τους χαρακτήρες,απλώς δεν το ήξερα και ο κιουμπρικ σκόπιμα τύφλωσε την κρίση μου και με καθοδηγούσε ύπουλα,ώστε να ξυπνήσω την ώρα του duel και να νιώσω στο πετσί μου τί εστί μοίρα και ποιόν χαρακτήρα ακολουθούσα στην ιστορία που ξεδιπλωνόταν μπροστά στα μάτια μου επί 150 λεπτά!
Παρομοίως,η ψυχή μου εισήλθε στις ψυχές των μελλοθάνατων στρατιωτών στο paths of glory. Στην ίδια ταινία,πάλι έκλαψα στο τέλος,όταν άρχισε να τραγουδάει μία κοπέλα στους στρατιώτες,ένας χαρακτήρας,ο οποίος εμφανίστηκε στην ταινία εκείνη την στιγμή,δεν ήταν πουθενά στο υπόλοιπο φιλμ! Και 'γω έκλαιγα,λες και σ' όλο το έργο έβλεπα την ιστορία της ζωής της! Αυτή,δε,τη σκηνή έδειξε ο spielberg σε κάτι αμφισβητίες της ανθρωπιάς του kubrick και τους έκανε να κλαίνε και αυτοί,βλέποντας ΜΟΝΟ αυτή την σκηνή κι όχι όλο το έργο!
Στο 2001:a space odyssey κατάφερε το εξής μοναδικό στην ιστορία του σινεμά: έδωσε ψυχή σε μία μηχανή,ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα! Και,όπως στο barry lyndon,δεν ήξερα πως στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είμαι με το ρομπότ,νοιάζομαι γι' αυτό,κι όχι τον άνθρωπο.
Έτσι,λοιπόν,όταν ο αστροναύτης απενεργοποιεί τον HAL και το ρομπότ τραγουδάει,αρχίζω και κλαίω,επειδή συνειδητοποίησα πως επί 2 ώρες θεωρούσα το ρομπότ άνθρωπο και νοιαζόμουνα για τη δική του μοίρα!
Τέλος,να τονίσω πως το καλύτερο ψυχογράφημα που έγινε ποτέ σε χαρακτήρες ταινίας ήταν αυτό του kubrick στο eyes wide shut. Το δεύτερο καλύτερο είναι του james ivory στο remains of the day. Γι' αυτό και αυτές οι δύο ταινίες είναι οι καλύτερες όλων των εποχών.
Όσο για το "πέος του kubrick πάνω στο τραπέζι" που λέει ο Σήφης,μου θύμισε όταν πρωτοείδα το eyes wide shut και έβλεπα με τεράστια γράμματα από την μία άκρη της οθόνης ως την άλλη να γράφει: STANLEY KUBRICK. Σκεφτόμουνα: "τι ψωνάρα!",αλλά μέχρι το τέλος της ταινίας τον προσκυνούσα! Άντε,παιδιά,περιμένω εκπομπή για το κύκνειο άσμα του stanley της καρδιάς μας,να βγάλω γούστα!
Μ'αρέσει που έγραψα ολόκληρο κατεβατό,χωρίς τον επίλογο!
Ο οποίος είναι πως όταν έχεις εξερευνήσει τόσο άριστα την ανθρώπινη ψυχή όσο ο kubrick στην φιλμογραφία του,δικαιούσαι να πάρεις κι ένα ρεπό και να ασχοληθείς μόνο με την ατμόσφαιρα. Ο bela tarr έκανε το man from london,ο gaspar noe έκανε το climax,ε,ο kubrick έκανε το shining. Πάλι τον αγαπάμε!
@@ΒασιλειοςΒασιλειαδης-ψ4δΤο The Man from London διαφερει σε υφος απο τις υπολοιπες συνεργασιες Tarr- Hranitzky- Krasznahorkai(- Vig)? Ξερω οτι βασιζεται σε μυθιστοριμα του Σιμενον το οποιο μου κινησε την περιεργια αλλα δεν το εχω δει ακομη.
Ωωωωωω δεν φαντάζεστε πόσο καιρό ήθελα να δω κάποια αναφορά στην μίνι τηλεταινία του the shining. Μόλις άρχισε το βίντεο συνεπώς δεν το έχω δει ακόμα ολόκληρο πάντως προσωπικά προτιμώ την τηλεταινία του 1997. Ήταν πιο πιστή στο βιβλίο και προσωπικά μαρεσει πολύ!
Ευχαριστώ για αυτό το επεισόδιο!!
Ένα like για το επιτέλους χτένισμα του μυστακίου του Σήφη στο 8:50
Η ταινια του Kubrick με ανατριχιαζει και μου προκαλει μια δυσφορια οσες φορες και να τη δω. Η μινι σειρα μου εβγαλε κατι φτηνιαρικο, μια αρπαχτη και οι σκηνες με τον αποτρελλαμενο Webber συγγνωμη αλλα μου εβγαζαν πιο πολυ γελιο παρα τρομο.
Ότι καλύτερο για να δω στο ξενοδοχείο, 1η μέρα διακοπών.
Ααα μας καλομάθατε τώρα πρέπει να κάνετε και τις ταινίες του βρυκόλακα του Σαλεμη του λοτ !
Του 2004 η αγαπημένη μ !!! Σαδερλαντ και ρουτγκερ χαουερ
Πάντα κάνετε πολύ ωραία δουλειά.
Χρειάζεται σίγουρα ένα αφιέρωμα στο Μετά τα μεσάνυχτα (1973).
Ξανά εδώ, λοιπόν.
Έχοντας δει και τα δύο πρότζεκτ ξανά, μπορώ να πω ότι μου άρεσαν, για διαφορετικούς λόγους το καθένα.
Ο Κιούμπρικ έφτιαξε μια δική του ταινία τρόμου, που κάπως προσομοιάζει με το αρχικό υλικό που έγραψε ο Κινγκ. Είναι εξαιρετική ταινία, αλλά μόνο ως αυτόνομη ύπαρξη. Καταλαβαίνω και εγώ το παράπονο του Κινγκ, αλλά δεν θα το τραβούσα τόσο πολύ, σε βαθμό να κράζει αυτή την ταινία και τον Κιούμπρικ με κάθε ευκαιρία/βιβλίο του.
Ο Κινγκ με τον Γκαρις, αντίθετα, ακολούθησαν την μόδα εκείνων των δύο τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα, και έφτιαξαν μια μίνι σειρά, που σε τεράστιο βαθμό είναι απεικόνιση του βιβλίου. Και για αυτό μού αρέσει και θεωρώ ότι είναι από τις πιο αξιόλογες μίνι σειρές εκείνης της εποχής, που βασίζονται σε ιστορίες του Κινγκ -το It, πχ, ή το The Stand ή το The Langoliers δεν μου άρεσαν.
Όσον αφορά το Δόκτορα τον Ύπνο, thumbs up, ξεκάθαρα.
Και στις τρεις περιπτώσεις, πάντως, όλα τα τεχνικά μού αρέσουν -ναι, ακόμα και οι θάμνοι ζώα της μίνι σειράς, που είναι ψηφιακοί ορ σαμθινγκ.
Για αφιέρωμα, όχι, ούτε εγώ θα μιλούσα για την Λάμψη. Κάνα The Thing (1982) ή Alien (1979) ή The Shawshank Redemption, ναι, φυσικά.
Να, κάτι τέτοια βίντεο κάνετε και δεν ξεκολλάω!
Θα επανέλθω όταν ματαδω την ταινία και την μίνι σειρά, γιατί πάνε χρόνια που τα είδα.
Ως τότε, από Κινγκ μετά το 2000, ψάξτε το 22.11.63 (υπάρχει και μίνι σειρά με τον Τζέιμς Φράνκο) και το Αργότερα. Είναι ίσως τα καλύτερα του. Επίσης, κααααποια στιγμή (ίσως εν μέσω Χαλογουίν...), πιστεύω αξίζει ένα βιντεακι για την Κάρυ, του Ντε Πάλμα.
Αυτά.
Τα λέμε... αργότερα.
❤
Πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση, συνεχίστε την καλή δουλειά!
Επιτέλους!
Καταπληκτικό βίντεο. Και άλλα crash test μεταξύ πολλών μεταφορών θα ήταν μια καλή ιδέα. Δεν έχω δει την σειρά και το βιβλίο το έχω φιαβασει μικρός οπότε δεν θυμάμαι πολλά. Τώρα που ο κλειδαριθμος τα επανεκδιδει σε ολοκληρωμενες μεταφράσεις είναι μια καλή αφορμή να το επισκεφθώ πάλι. Τώρα σαν ταινία. Το θέμα με τον Κιούμπρικ είναι πως ο πρώιμος Κιούμπρικ μέχρι και τον Σπάρτακο μου αρέσει περισσότερο από τον ύστερο. Και δεν είναι ότι ασχολείται περισσότερο με την ομορφιά του πλάνου γιατί και τον Αρτζεντο στην Σουσπιρια η φόρμα τον νοιάζει αλλά σε βάζει μέσα στην ταινία και δεν μπορείς να βγεις ούτε με αίτηση.Από την δική μου οπτική είναι πως αυτή η αποστασιοποιηση που έχει μπορεί να ταιριάζει σε ταινίες όπως στο Σταυροί στο μέτωπο αλλά δεν μου κάνει σε τρόμου και επιστημονική φαντασία που έκει θέλω να μπω μέσα στην ταινία. Με αφήνει πάντα ψυχρό παρόλο που είναι ένας τεράστιος μουσικός σκηνοθέτης. Αλλά και πάλι χρειάζεται ίσως μια 4Κ επανεξέταση Τώρα που οι ταινίες του βγαίνουν σε κορυφαία ποιότητα γιατί εγώ τον έχω μάθει από την βιντεοκασέτα
Καταπληκτικό το βίντεο όσο έχω δει (είμαι ακόμα στα 15') αλλά να ξέρετε ότι με κάνατε να πεινάσω 🍣💕
Είναι κομμάτι του στόχου μας. :)
Επίσης, στηρίζω Βιβλιοσυμπόσιο, κι ας ήταν μια φευγαλέα αναφορά
Ναι ρε μάγκες!!! 👏🏻👏🏻👏🏻❤️
Παρεπιπτόντως. Δεν θεωρείτε ότι η σκηνή της συνέντευξης «σποιλαρει» την ταινία;; Εμένα αυτό με ξενέρωσε… και η θρυλική σκηνή στο αυτοκίνητο δεν κολλάει πιστεύω.
Πως δεν το είχα δει εγώ αυτό; Τρελαίνομαι σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την Λάμψη.
Εντάξει είναι το καλύτερο επεισόδιο όλων των εποχών !❤
Αν αποστασιοποιηθεις από το βιβλίο η ταινία είναι ένα επος.
Αν θες μια πραγματική μεταφορά του βιβλίου πας στη σειρά.
Αν θες όμως αυτό που ήθελε ο S. K. Να δώσει παραμένεις στο βιβλίο και το διαβάζεις και 2-3 φορες
Να κάνετε έτσι review σε παλιές ταινίες μεγάλων σκηνοθετων όπως tarkovsky, bergman, kubric, scorcese κλπ
Είμαι με Σήφη 100% σε αυτό το βίντεο.
Good job once more.
KINGDOM OF HEAVEN HOOLIGANS
Καλησπέρα. Σκέφτεστε να τα ανεβάζετε και στο Spotify?
Η μίνι σειρά ήταν η αρχή της σχέσης μου με τον Βασιλιά και ίσως με το είδος του τρομου γενικότερα. Η περίφημη σκηνή στο μπάνιο με στιγμάτισε από μικρό παιδί.
Επίσης, μπορεί η σειρά να είναι λίγο cheesy σε κάποια σημεία αλλά και πάλι την προτιμώ από την ταινία (ταινιάρα όπως και να χει), γιατί είναι πολύ πιο κοντά στο πνεύμα του Βασιλιά και του βιβλίου του
Ακριβώς!
Σκέφτεστε να ανεβάσετε βίντεο για το Salem's lot το παλιό?
Ωραία μεταφορά του βιβλίου!
Τώρα που το είπατε το συνειδητοποίησα, ο Κιούμπρικ έκανε μια ταινία ανά είδος , Σπάρτακος - Ιστορική , 2001 - Επιστημονικής Φαντασίας , Λολίτα - Κοινωνική , Μπάρι Λίντον - Ρομαντική εποχής, Η Λάμψη - Τρόμου, Το κουρδιστό πορτοκάλι εγώ την βάζω στην κατηγορία - Σουρεαλ , Τα μάτια ερμητικά κλειστά δεν μπορώ να την κατηγοριοποίησω αλλά να το σηκώσε ΑΠΌΛΥΤΑ
Ναι και θα μπορουσε επισης το The Killing να θεωρηθει αρχετυπικο heist movie/noir ξργ (και το Paths of Glory πολεμικη κτλ).
@@proghostbusters1627 σωστά τις είχα ξεχάσει αυτές τις 2
Ναι η σειρά έχει κάνει καλή μεταφορά. Μα για μένα έχει μόνο δυο ατου. Τη Ρεμπέκα ντε Μορνέ ως Γουέντυ, και τον Κριστοφερ Γιάνγκ στη μουσική, της μίνι σειράς. Έχει κομμάτια με σασπένς καλά όμως. Το Rose Red, ήταν καλύτερο στοιχειωμένο σπίτι.
ο τυπος στο ποστερ της μινι σειρας μοιαζει τρομακτικα με τον Χαρη Ρωμα
Την ταινία του Κιούμπρικ την έχω δει και μου άρεσε πολύ. Όσο αφορά αυτούς τους δύο μαλλιαδες που τρώνε και πίνουν μπροστά στην κάμερα, τουλάχιστον θα έπρεπε να τρώγανε μουσακά και να πίνουν τσίπουρο αντί για σούσι και ξενέρωτα πράγματα. Και να ρίχνουν και καμμια ζειμπεκια 😂
Θα γουσταρατε σε ενα μακρινό φανταστικό μέλλον, remake του the shining απο Mike Flanagan?
Το αναφέρει ο Τζουβελέκης στο βίντεο, αλλά ναι. :)
@@cineposium δεν το είδα μέχρι τέλους, γιατί ξανά είδα το review σας για το Doctor Sleep., Τώρα ξαναγυρνω στο βίντεο sushiτηση.
Αν κάθε φορά που έλεγαν "στοιχειωμένο σπίτι" μου έδιναν και 1 ευρω τώρα θα είχα πάρει νέο αυτοκίντητο...
Αφιέρωμα στην ταινία Step Brothers παιδιά (για κάτι πιο ανάλαφρο)
The Lord of the Rings fans που ακόμα περιμένουν αφιέρωμα: Are we a joke to you?
Αυτό με το κόψιμο του ταξιδιού των χαρακτηρων του Κιούμπρικ, το νομιζα κι εγώ στην αρχή. Πολύ μετά κατάλαβα ότι η ταινία δείχνει κάτι άλλο από αυτό που νομίζουμε ότι βλέπουμε.
Από τη στιγμή που ο Νίκολσον στέκεται πάνω από τη μακέτα του λαβυρινθου και παίρνει ένα ύφος ικανοποίησης, η ταινία γίνεται το μυθιστόρημα του Τζακ. Λίγο πριν από αυτή τη στιγμή, ο Τζάκ δεν έχει γράψει ακόμα λέξη και κάθεται και πετάει το μπαλάκι στον τοίχο μπας και του κατέβει καμια ιδέα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή έχουμε δει έναν φυσιολοφικό Τζακ (δεν κρίνουμε τη φάτσα του Νίκολσον) και η ταινία μας λέει ότι έχει περάσει ένας μήνας... Ένας, προφανώς, βαρετός μήνας μίας συνηθισμένης οικογένειας. Απο κει και ύστερα, βλέπουμε μία γραφομηχανή με γκρι-μολυβί χρώμα, ενώ ήταν κάτασπρη, τον Τζακ να γράφει, να έχει αλλάξει μεμιάς και τον φροντιστή-φαντασμα που του καθαρίζει τα ρούχα στο μπάνιο να λέγεται Delbert (Grady) αντί για Charles (Grady), όπως μας τον σύστησαν στην αρχή.
Ο Τζακ βάσισε το μυθιστόρημά του εν μέρη στην ιστορία του πρώην φροντιστή προσαρμοσμένη στη δική του οικογένεια και τελειώνει στο λαβύρινθο, πάνω από τον οποίο του ήρθε η ιδέα.
Η ταινία έχει κι άλλα ωραία σημεία, κάποια από τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με την πλοκή.
Δεν την βλέπουμε αυτή την εξήγηση, όσο ενδιαφέρουσα και να είναι. Και δεν μπορούμε να μην κρίνουμε την φάτσα του Nicholson. Οι ερμηνείες είναι κομμάτι μιας ταινίας και δεν γίνεται να μην τις λαμβάνουμε υπ’ όψιν επιλεκτικά.
@@cineposium Οπότε, το συμπέρασμα είναι ότι οι αλλαγές γραφομηxανής και ονόματος του φροντιστή είναι απλά παιδαριώδη λάθη;
@@cineposium Και επίσης, το ότι στην ξενάγηση στο ξενοδοχείο ένας φροντιστής που καθαρίζει μία βιτρίνα (και που ο Τζακ αναγκαστικά βλέπει αφού είναι ο μόνος που γυρνούσε το κεφάλι του προς τα κει για να δει τη θέα εξω), φοράει κόκκινο τζάκετ με μπλε τζην (th-cam.com/video/sVY184Iqy1k/w-d-xo.html 0.31), τα χαρακτηριστικά ρούχα του Τζακ, από τον εφιάλτη του και μετά, είναι απλά ελλειψη στυλιστικής φαντασίας;
Τις βρισκω πολύ φτωχές και επιφανειακές απόψεις για το επίπεδο του Κιούμπρικ και της ταινιας. Φτωχές του τύπου βλέπω απλά μία ταινία και τρώω ποπ-κορν. Αυτό, δηλαδή, που κάναμε οι περισσότεροι.
edit: Αν γνωρίζουμε κάτι για τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ και την παραγωγή ταινιών του, τότε αυτό είναι ότι ήταν τελειομανής. Μερικές φορές γύριζε και ξαναγύριζε, παίρνοντας εκατοντάδες λήψεις από την ίδια σκηνή για να βεβαιωθεί ότι ήταν σωστή.
Αλλά, ας πούμε ότι ειναι έτσι. Παιδαριώδη λάθη και έλλειψη στυλιστικής φαντασίας.
Θέλετε να μου εξηγήσετε τη στολή αρκούδας στην ομοφυλοφιλική σκηνή, για να καταλάβω, πανω-κάτω, την παρατηρητικότητά σας και το γενικότερο γνωστικό επίπεδο; Δηλαδή, θέλω να πω, κολλάει με κάποιο άλλο σημειο του έργου αυτή η σκηνή;
@@nkscou9008 Πρόθεση τυφλού mindfuck από τον σκηνοθέτη προς τον θεατή.
@@cineposium Χμ, πολύ βολικό και τεμπέλικο.... Και για εμάς, ως σκέψη και από τον σκηνοθέτη προς εμάς. Η παράλληλη πραγματικότητα μέσα στο ξενοδοχείο ταιριάζει πολύ περισσότερο στο προφίλ του Κιούμπρικ και "κουμπώνει" (ως δομή, ως κινηματογραφική μαεστρία και ευφυΐα, ως ορθή σεναριακή εξέλιξη κτλ) τόσο αυτά που ήδη ανέφερα όσο και άλλες λεπτομέρειες, μικρές και μεγάλες.
Να διευκρινίσω πως όταν λέω "τη φάτσα του Νίκολσον", δεν αναφέρομαι στην ερμηνία αλλά στο από φυσικού του creepy ύφος που έχει, κυρίως με τα φρύδια. Ήταν κι ένας από τους λόγους που ο Κινγκ αντέδρασε στην επιλογή αυτού του ηθοποιού.
Σε ένα έργο 4.5 ωρών θα ήταν ανεπίτρεπτο να μην υπήρχε καλή παρουσίαση χαρακτήρων.Ε μόνο σ' αυτό πετυχαίνει η σειρά κι αυτό λόγω του ίδιου του Κίνγκ. Δε νομίζω ότι μπορεί να συγκριθεί με την ταινία.Ο Κιούμπρικ με την ζοφερή ατμόσφαιρα από την αρχή μέχρι το τέλος,είναι σα να σε πιάνει απ'το λαιμό και να σε πνίγει αλλά ταυτόχρονα εσύ παρακαλάς να μην σε αφήσει..Από την άλλη,το θέμα του Κίνγκ με την ταινία είναι νομίζω το τέλος και μόνο αυτό.Το Overlook έπρεπε να καεί και σε αυτό συμφωνώ.
δεν το εχω ακουσει ολο ελπιζω να ερμηνευσατε την τελευταια σκηνη με την φωτογραφια
Δεν μας ενδιαφέρει αρκετά ώστε να το κάνουμε. :)
@@cineposiumμιλώντας για Mick garris, έχει δει ο τζουβελεκης το critters 2 ή το Psycho 4;
@@adamcade604 Ναι.
1:12:51 λιβ ταιλα ο τζουβελεκης παθανει σβαντζενεγκερ :P
Οκ, είμαι φαν του Κιούμπρικ αρα τείνω αισθητικά σε αυτη του '80. Βέβαια δε με χάλασε καθόλου και η σειρά (το βιβλίο ακομα να το διαβάσω αρα δεν εχω γνώμη).
Scarface μετά
επεισοδιο θωρηκτο!!!!!!!!!!!
Και εδώ η χαμένη σκηνή φινάλε της ταινίας, που την εχουν δει μονο οσοι προλαβαν την αρχικη εκδοση της ταινίας στο σινεμα. Ο Κιουμπρικ επειτα την εκοψε και την εξαφανισε εντελώς. Τελειωνει με το Ντανι να παιρνει το μπαλακι απο το γιατρό στο νοσοκομείο 😉😉
th-cam.com/video/aHWKVTx1hlQ/w-d-xo.html
Επιτελους κανατε και καποια σοβαρή ταινια. Εχουμε πηξει στις τωρινες woke σαβουρες και στις πλαστικες ταινιες της marvel. Το κοινο σας, δεν ειναι μονο 25χρονα.