023 เรื่องคนเลี้ยงโคชื่อนันทะ ((แปลโดยพยัญชนะ หน้า ๑๔๙-๑๕๐)

“จิตซึ่งตั้งไว้ผิดแล้ว พึงทำาเขา๑
นั้น ให้เลวทรามยิ่งกว่าความพินาศฉิบหาย
ที่โจรเห็นโจร หรือคนของเวรเห็นคนจองเวร ทำา (แก่กัน) นั้น (เสียอีก).”