Or hoxh Elvis naci Te bekoft I madhi Allah ty dhe familjen Tend dhe krej ymetin e Muhammed mustafas seje njeriu maimir ne shqiptari dhe mos nalant I madhi Allah pa njerez si tij amin inshallah
Zoti na bekofte Kam mbajtur shpresat gjithmon tek zoti Zoti iqofshim fal me ka qndruare prane sote jam 74 vjet te dy pridrit me kan len 6 muajshe te vogel mejan dare ga kjo jete Po une the them me siqeritet Ekam djere Qeter jeten time kam patur mbrontjen ete madhit Allahallaute Efalederoj Allahun
Përse zemërohesh? E pyeti njëherë nxënësi mësuesin: - Je i urtë, gjithmonë i disponuar, asnjëherë nuk zemërohesh. Më ndihmo që edhe unë të bëhem i tillë. Mësuesi u pajtua dhe e luti nxënësin t’ia sjell një patate dhe një thes dhe shpjegoi: - Kur në dikë zemërohesh dhe ofendohesh, merre një patate dhe në të shëno emrin e njeriut me të cilin je zemëruar, e pastaj vendose pataten në thes. - E kjo është e gjitha? - pyeti nxënësi i befasuar. - Jo. Nevojitet që gjithmonë ta bartësh me vete këtë thes dhe çdo herë kur ndien se je i lënduar vendose në të pataten. - tha mësuesi. Nxënësi pranoi. Kaloi një kohë. Thesi u mbush me patate dhe u bë mjaft i rëndë. Ishte e papërshtatshme ta bart gjithmonë me vete. Pos kësaj, patatet filluan të prishen duke kundërmuar. Nxënësi erdhi te mësuesi dhe i tha: - Është e pamundur ta bart. Thesi është i rëndë dhe patatet u prishën. Mësuesi u përgjigj: - Njëjtë ndodh edhe në shpirtin tënd. Kur me dikë zemërohesh në shpirtin tënd krijohet një barrë e rëndë edhe pse nuk e vëren menjëherë. Pastaj barra bëhet gjithnjë më e madhe. Veprimet kthehen në traditë, ndërsa tradita në karakter i cili lind vese që kundërmojnë. Dhe lehtë do ta harroje këtë barrë sikur mos të bëhej tejet e rëndë që ta bartje vazhdimisht me vete. Ta japa mundësinë që nga anash ta shikosh tërë këtë proces. Çdo herë kur vendos të zemërohesh, grindesh, apo lëndohesh nga tjetri, mendo a thua kjo barrë nevojitet?
Or hoxh Elvis naci Te bekoft I madhi Allah ty dhe familjen Tend dhe krej ymetin e Muhammed mustafas seje njeriu maimir ne shqiptari dhe mos nalant I madhi Allah pa njerez si tij amin inshallah
Po te madhin zote e kam djere qeter jeten time ekam pasure gjithmon prane
Zoti na bekofte
Kam mbajtur shpresat gjithmon tek zoti
Zoti iqofshim fal me ka qndruare prane sote jam 74 vjet te dy pridrit me kan len 6 muajshe te vogel mejan dare ga kjo jete
Po une the them me siqeritet
Ekam djere
Qeter jeten time kam patur mbrontjen ete madhit Allahallaute
Efalederoj Allahun
Përse zemërohesh?
E pyeti njëherë nxënësi mësuesin: - Je i urtë, gjithmonë i disponuar, asnjëherë nuk zemërohesh. Më ndihmo që edhe unë të bëhem i tillë.
Mësuesi u pajtua dhe e luti nxënësin t’ia sjell një patate dhe një thes dhe shpjegoi:
- Kur në dikë zemërohesh dhe ofendohesh, merre një patate dhe në të shëno emrin e njeriut me të cilin je zemëruar, e pastaj vendose pataten në thes.
- E kjo është e gjitha? - pyeti nxënësi i befasuar.
- Jo. Nevojitet që gjithmonë ta bartësh me vete këtë thes dhe çdo herë kur ndien se je i lënduar vendose në të pataten. - tha mësuesi.
Nxënësi pranoi. Kaloi një kohë. Thesi u mbush me patate dhe u bë mjaft i rëndë.
Ishte e papërshtatshme ta bart gjithmonë me vete. Pos kësaj, patatet filluan të prishen duke kundërmuar.
Nxënësi erdhi te mësuesi dhe i tha: - Është e pamundur ta bart. Thesi është i rëndë dhe patatet u prishën.
Mësuesi u përgjigj: - Njëjtë ndodh edhe në shpirtin tënd. Kur me dikë zemërohesh në shpirtin tënd krijohet një barrë e rëndë edhe pse nuk e vëren menjëherë.
Pastaj barra bëhet gjithnjë më e madhe. Veprimet kthehen në traditë, ndërsa tradita në karakter i cili lind vese që kundërmojnë. Dhe lehtë do ta harroje këtë barrë sikur mos të bëhej tejet e rëndë që ta bartje vazhdimisht me vete. Ta japa mundësinë që nga anash ta shikosh tërë këtë proces. Çdo herë kur vendos të zemërohesh, grindesh, apo lëndohesh nga tjetri, mendo a thua kjo barrë nevojitet?