Annemden hergun ölesiye dayak yedim bazen bayıldım 28 yaşındayım hala izlerini taşıyorum. Babam sabahları kalk lan yataktan diye bağırarak uyandırırdı. Bazen yatağa girmeye bazen yanlış bir şey demeye bile korkuyordum yine dayak yicem diye. Konumda sigara izleri duruyor. Ailemden ve hiç bir akrabadan sevi görmedim. Çocukken düşerdim elim ayağım kan içinde kalırdı onun acısından değil annem beni dövecek babam kızacak diye ağlardım. Bir gün düştüm elimi kestim dedem geldi öyle bir vurdu ki çenem çıktı sağ taraftaki dişlerim kırıldı ama acıdan ağlayamadım.Hastaneye giderken kan kaybından bayıldım. Annem ve babam hergun kavga ederdi. Babam da alkolikti şimdi düzeldiler fakat artık önemi yok. Bense geceleri hala ağlayarak uyuyorum. Dahasını yazmak istemiyorum. Son durum ailemin ve akrabalarımın tam tersi oldum. Ben kendimi toparladim. Çok zor zamanlar geçirdim bir çok ülke ve şehir gezdim çok kitap okudum çok şehir gezdim kilometrelerce bisiklet sürdüm. Çok uğraştım. Lütfen çocuklarınıza dokunmayın kızmayın dövmeyi onlar savunmasız kendilerini savumnamaz. Çocukla çocuk olun. Onlar sizden bir parça eğer onları iyi yetiştirirseniz dünyaya iyi bir insan bırakmış olursunuz.
Bora Bey içim acıyarak, kahrolarak okudum. Hep söylediğim bir şey var, araba kullanmak için bile kurslar, sınavlar zorunlu. Ama isteyen hiçbir bilgi almadan çocuk yapıyor. Bu yayınları yapmamın bir nedeni de bu, daha bilinçli aileler olalım. Herkes de yayında bize durumunu anlatan arkadaşımız kadar cesur ve değişime açık olmuyor maalesef. Ben sizi kutlamak istiyorum. O duyguyu olumlu bir kanala yönlendiriyorsunuz. Selamlarımla.
@Bora Yilmaz ; yazdıklarını okurken kendimi gördüm, 5 yaşımdan 19-20 yaşıma kadar annem ,babam ve abim den hem psikolojik hem fiziksel şiddet gördüm bazı akrabalar da cabası. Bunun en şiddetlisini ise annemden gördüm, sıcak ütü, ağaç dalı, elektrikli süpürge kablosu gibi cisimlerle yıllarca neredeyse her gün sistematik işkence uyguladı resmen ve kendi gücü yetmeyecek yaşlara geldiğimde ise hep babamla abimi kışkırttı babam yumruklar ve kemerle saldırırdı abim de aynı şekilde. Bunun yanı sıra aşırı dincilerdi ve din korkusu pompaladılar sürekli, günahkar ve kusurlu olduğuma beni inandırdılar. Geceleri uyuyamama kabuslar görme yerimdem sıçrama gibi sorunlarla boğuştum yıllarca. Şimdi 31 yaşındayım ve anneme bunları neden yaptığını sorduğumda hatırlamadığını söylüyor, aynı şekilde babam da hatırlamıyorum diyor. Abim ise 10 yıldan uzun süredir yurt dışında ve yüzleşemedik. Ben en büyük zararı bu travmaların etkisinden kurtulamadığım için eğitimden mahrum kalarak gördüm. İdealimde ki mesleğe hiç kavuşamadım ve artık ulaşma şansım da yok. Umarım sen bir şeyler başarmışsındır
Çok önemli bir konu Biz ebeveyinler olarak biz kendimizi dönüştürmek ve geliştirmek zorundayız Hem kendimiz huzur bulacağız Hem de çocuklarımız huzurlu ortamda öğrenecekler Onlar bizim davranışlarımızı Örnek alacak Çok teşekkür ederm
31 yaşındayım ve bütün beyinli çocuk kitabını okudugumda fark ettim ki alt ve üst beyin entegrasyonunu yapamıyorum. Bunun için çalışıyorum. 2 buçuk yaşındaki oğluma bağırmak istemiyorum. Bir sürü kitap okuyorum. Kitaplarin etkileri surdugunde her şey yolunda ama kitaplarin etkileri azalmaya basladiginda ve üstüne yorgunluk, uykusuzluk vs eklenince tahammül edemiyorum. Ona bagirdiktan sonra hemen pişmanlık duyuyorum. Oğluma sarılıp ondan özür diliyorum fakat oğlumun gözünde bağıran bir anne olmak istemiyorum. Ben de babamın çok tokadını yedim. Buna rağmen babanı seviyorum, yaptığı fedakarlıkları biliyorum ama çocukluğuma dair ailem söz konusu olduğunda hep tartışmalar aklıma geliyor. Bu öfke zincirini kırmam lazım. Çünkü ben bu şekilde devam ettiğim sürece biliyorum bu çocuğuma da gececek.
Birde onerim uzmana gidip bu konuda destek almasi iyi olur.Bunun bir alt sebebini bulup cozerse onundeki hayati saglikli yasar.Ve sizin tum onerilerinizi yapsin.Ben sizinle birlikte kendimde cok gelisme kaydettim.
Çok güzel fikirler verdiniz Hacam dilinize sağlık.Benimde tek kızım var 9 yaşında, malesef çok hata veya yanlış yaptığı zaman sesimi yükseltiyorum eline vuruyorum sonradan çok çok pişman oluyorum asla yapmamam gerek diyorum.Konuşarak halledecez.doğru olanı yapmalıyız.Biz büyükler öfke kontrolünü çok iyi yapamıyoruz.Bize emanet edilen en kıymetli varlığımızı istemeden incitebiliyoruz.. umarım Bu güzel açiklamalarinizdan sonra daha dikkatli davranırız hepimiz Mantığımızla hareket ederiz.. tekrar teşekkür ederim iyi günler dilerim..
Uzun zamandir bu konuyu bekliyordum.Bende annemden cok siddet gormustum ve buyudukten sonra bu dayaklarin sebebini sordum kendime ama bence caresizlikten vuruyordu .Annemlede bu konuyu yuzlestim ve neden yaptin anne ben cocuktum.Bir kere ozur dilemedin benden ve hayatim boyunca nerde zor insanlar varsa hayatima dahil ettim. Bir kizim var ,annesi ile yasiyor ve ben kizimin tirnagina kiyamiyorum. Bu arkadasa tavsiyem aciyi kiminle yasiyorsa ondan ozur dilesin. Tesekkurler...
İnsanı insanlıktan çıkaran asıl neden kendimizi sevme konusunda da sıkıntımız var ve anlatmada da sıkıntılıyız inançlıyız diyoruz ama inanç adına da bildiğimiz bişey yok benim çocuklarımla ilişkimin farklı olmasını istiyordum ama olmuyor çünkü onunla paylaşmasını bilmiyorum duygularımı kendimi anlamıyorum ki onu da anlayalım önce yapıyorum sonra düşünüyorum ve bunun acısını da çok yaşıyorum
Bu konu da bir şey söylemek istiyorum tabi ki kimse çocuğunu dövmesin ama eğer böyle bir olay meydana gelmişse bunun en güzel ilacı çocuğunu karşısına alsın ve özür dilesin. En son ne zaman vurduysa o günden başlasın ve hatırladığı her vurma olayından tek tek özür dilesinler. Ayrıca özür diledikten sonra onu çok sevdiğini ve yapmak istemediğini ve pişmanlığını anlatsınlar zamanla bir daha olmayacaktır inşallah
Annemden her gün ama her gün dayak yedim. Babam daha dövmeye gelirken altıma işerdim. Sağolsun çok müslümandı, tesbihle vurmuştu sırtıma bi keresinde, ne yanmıştı.
Hocam Allah sizden razı olsun.. konuyu çok güzel açıkladınız..
4 ปีที่แล้ว +2
Hocam, arkadaşımızın ifadelerinde "seni anlasın" cümlesi geçiyor. Demek ki aslında arkadaşımızın anlaşılma ihtiyacı, öfkeye sebep olan korkudan da baskın çıkıyor ve öfke, öfkeden dolayı da bazen şiddet, onun kendisini ifade etme şekli haline geliyor. Belki bu konuda kendini tanıyıp anlamaya çalışmak da ona çok çok iyi gelecektir. Şiddetin (dayak şiddetinin) çocuğa neler hissettirdiğini belki daha çok irdelemek lazım, ama söylediğiniz bir şey mucizevi bir şeydi, sihirli değnek gibi hissettim o sözünüzü; "ben o an neler hissettim biliyor musun bak anlatayım" yaklaşımı ve "acaba ben nasıl davranayım sen ne dersin, ne yapmalıyım" sorusu. Hocam bu dedikleriniz o kadar büyük bir samimiyet ve güç istiyor ki, eğer kendiyle şiddet konusunda mücadeleye giren ebeveyn bu dediklerinizi yapıp çocuğun sözlerini yapamazsa bu sefer yıkım olur gibi geliyor. Şu an bunları yazarken bir yandan düşünüyorum, demek ki en önce kendimize karşı da anlayışlı hoşgörülü ve şefkatli olmayı çalışmamız lazım ki en ufak bir yanlışta ya da başarısızlıkta kendimize de şiddet göstermeyelim.
Nurdoğan bey Selam.cox önəmli mövzudu.insanin kendi başına gələndə daha iyi anliyir. Məncə də, pis ata deyil ,çünki çarə ariyir bu bəllidi. Ama sizcə pis ata və ya ana kimdi kimə diyilir ? Düşüncələriniz önəmlidi .
Merhaba, kısaca, bilerek zarar verenlerin kötü olduğunu düşünürüm. Bilmeden yapanlarınkine hoşgörülü bakarım. Bir de benim mükemmel anne videomu izleyin lütfen
Annem çok dovmesede yinede sevgisini goremezdim.cunku sevgiyi gostermezdi.yedigim ufak defekte olsa tüm dayaklari unuttum.ama sevgi gormedigimi yaşım 42 hala unutmuyorum.simdi sevgi gösteriyor kendince.ama bu beni hiçte mutlu etmiyor.
Slm alkm hocam şiddete maruz kalan anne baba ve kardeşlerle ve abilerim ve ablamla ve eşimden şiddet gördüm ve paylaştığım zaman ise sır tutmadığım için kınandım annem o kadar normal görüyor ki 6 ayda bir dayak hak diyor ve benimde 4 çocuğum var bende de değişen bişey yok gerçekler canımızı acıtsada şuna inanıyorum ki
Annem ders okumak ütünde beni kardeşimi hep döverdi.hep hasretini çekdim beni döydükden sonra qucaq açsın bağrına bassın özür dilesin benden amma hiç bir zaman bunu yapmadı amma bizi çox şeviyordu.ve sizin iyiliyiniz için yapırdım söylüyordu.şimdide öyle diyor.benide kendisine okşatdı sonda sağolsun.Babam bize hiç bir zaman dayak atmayıb sağ olsun.hep eve tez gelsin bizi annemden korusun istiyorduq.
Annemden hergun ölesiye dayak yedim bazen bayıldım 28 yaşındayım hala izlerini taşıyorum. Babam sabahları kalk lan yataktan diye bağırarak uyandırırdı. Bazen yatağa girmeye bazen yanlış bir şey demeye bile korkuyordum yine dayak yicem diye. Konumda sigara izleri duruyor. Ailemden ve hiç bir akrabadan sevi görmedim. Çocukken düşerdim elim ayağım kan içinde kalırdı onun acısından değil annem beni dövecek babam kızacak diye ağlardım. Bir gün düştüm elimi kestim dedem geldi öyle bir vurdu ki çenem çıktı sağ taraftaki dişlerim kırıldı ama acıdan ağlayamadım.Hastaneye giderken kan kaybından bayıldım. Annem ve babam hergun kavga ederdi. Babam da alkolikti şimdi düzeldiler fakat artık önemi yok. Bense geceleri hala ağlayarak uyuyorum. Dahasını yazmak istemiyorum.
Son durum ailemin ve akrabalarımın tam tersi oldum. Ben kendimi toparladim. Çok zor zamanlar geçirdim bir çok ülke ve şehir gezdim çok kitap okudum çok şehir gezdim kilometrelerce bisiklet sürdüm. Çok uğraştım. Lütfen çocuklarınıza dokunmayın kızmayın dövmeyi onlar savunmasız kendilerini savumnamaz. Çocukla çocuk olun. Onlar sizden bir parça eğer onları iyi yetiştirirseniz dünyaya iyi bir insan bırakmış olursunuz.
Bora Bey içim acıyarak, kahrolarak okudum. Hep söylediğim bir şey var, araba kullanmak için bile kurslar, sınavlar zorunlu. Ama isteyen hiçbir bilgi almadan çocuk yapıyor. Bu yayınları yapmamın bir nedeni de bu, daha bilinçli aileler olalım. Herkes de yayında bize durumunu anlatan arkadaşımız kadar cesur ve değişime açık olmuyor maalesef. Ben sizi kutlamak istiyorum. O duyguyu olumlu bir kanala yönlendiriyorsunuz. Selamlarımla.
Teşekkür ederim hocam... İnşallah dünya değişir tüm acılar biter.
Tebrik ederim size imrendim. İnşallah ben de başarabilirim.
@@bulutrengi170 inşallah :) başlangıcın onları affetmek ve uzaklaşmak olmalı.
@Bora Yilmaz ; yazdıklarını okurken kendimi gördüm, 5 yaşımdan 19-20 yaşıma kadar annem ,babam ve abim den hem psikolojik hem fiziksel şiddet gördüm bazı akrabalar da cabası. Bunun en şiddetlisini ise annemden gördüm, sıcak ütü, ağaç dalı, elektrikli süpürge kablosu gibi cisimlerle yıllarca neredeyse her gün sistematik işkence uyguladı resmen ve kendi gücü yetmeyecek yaşlara geldiğimde ise hep babamla abimi kışkırttı babam yumruklar ve kemerle saldırırdı abim de aynı şekilde. Bunun yanı sıra aşırı dincilerdi ve din korkusu pompaladılar sürekli, günahkar ve kusurlu olduğuma beni inandırdılar. Geceleri uyuyamama kabuslar görme yerimdem sıçrama gibi sorunlarla boğuştum yıllarca. Şimdi 31 yaşındayım ve anneme bunları neden yaptığını sorduğumda hatırlamadığını söylüyor, aynı şekilde babam da hatırlamıyorum diyor. Abim ise 10 yıldan uzun süredir yurt dışında ve yüzleşemedik. Ben en büyük zararı bu travmaların etkisinden kurtulamadığım için eğitimden mahrum kalarak gördüm. İdealimde ki mesleğe hiç kavuşamadım ve artık ulaşma şansım da yok. Umarım sen bir şeyler başarmışsındır
Bu video o kadar yorum yapmayı hakeden bi video ki ...yazmadan geçemedim ,Siz gerçekten şifasınız🙏💐🌻
Çok önemli bir konu
Biz ebeveyinler olarak biz kendimizi dönüştürmek ve geliştirmek zorundayız
Hem kendimiz huzur bulacağız
Hem de çocuklarımız huzurlu ortamda öğrenecekler Onlar bizim davranışlarımızı
Örnek alacak
Çok teşekkür ederm
Allah razi olsun sizden çok yararlı video olmuş bazı şeylerin farkına vardık çocuklarımız herseyimiz
Hocam o kadar güzel anlatıyorsunuz ki. Biz de size teşekkür ediyoruz 😊
31 yaşındayım ve bütün beyinli çocuk kitabını okudugumda fark ettim ki alt ve üst beyin entegrasyonunu yapamıyorum. Bunun için çalışıyorum. 2 buçuk yaşındaki oğluma bağırmak istemiyorum. Bir sürü kitap okuyorum. Kitaplarin etkileri surdugunde her şey yolunda ama kitaplarin etkileri azalmaya basladiginda ve üstüne yorgunluk, uykusuzluk vs eklenince tahammül edemiyorum. Ona bagirdiktan sonra hemen pişmanlık duyuyorum. Oğluma sarılıp ondan özür diliyorum fakat oğlumun gözünde bağıran bir anne olmak istemiyorum. Ben de babamın çok tokadını yedim. Buna rağmen babanı seviyorum, yaptığı fedakarlıkları biliyorum ama çocukluğuma dair ailem söz konusu olduğunda hep tartışmalar aklıma geliyor. Bu öfke zincirini kırmam lazım. Çünkü ben bu şekilde devam ettiğim sürece biliyorum bu çocuğuma da gececek.
Lütfen yayında anlattıklarımı uygulayın. Özellikle gelecekteki siz ve çocuğunuza odaklanın. Selamlar.
Birde onerim uzmana gidip bu konuda destek almasi iyi olur.Bunun bir alt sebebini bulup cozerse onundeki hayati saglikli yasar.Ve sizin tum onerilerinizi yapsin.Ben sizinle birlikte kendimde cok gelisme kaydettim.
O kadar güzel anlattınız ki, teşekkürümu kelimelerle anlatamam.Muhtesemsiniz
Çok güzel fikirler verdiniz Hacam dilinize sağlık.Benimde tek kızım var 9 yaşında, malesef çok hata veya yanlış yaptığı zaman sesimi yükseltiyorum eline vuruyorum sonradan çok çok pişman oluyorum asla yapmamam gerek diyorum.Konuşarak halledecez.doğru olanı yapmalıyız.Biz büyükler öfke kontrolünü çok iyi yapamıyoruz.Bize emanet edilen en kıymetli varlığımızı istemeden incitebiliyoruz.. umarım Bu güzel açiklamalarinizdan sonra daha dikkatli davranırız hepimiz Mantığımızla hareket ederiz.. tekrar teşekkür ederim iyi günler dilerim..
Bizler çocuklarımızın hayatlarına tanıklık yapma şansı verilmiş insanlarız. Ah ne çok hata yapıyoruz...
Uzun zamandir bu konuyu bekliyordum.Bende annemden cok siddet gormustum ve buyudukten sonra bu dayaklarin sebebini sordum kendime ama bence caresizlikten vuruyordu .Annemlede bu konuyu yuzlestim ve neden yaptin anne ben cocuktum.Bir kere ozur dilemedin benden ve hayatim boyunca nerde zor insanlar varsa hayatima dahil ettim.
Bir kizim var ,annesi ile yasiyor ve ben kizimin tirnagina kiyamiyorum.
Bu arkadasa tavsiyem aciyi kiminle yasiyorsa ondan ozur dilesin.
Tesekkurler...
Hcm dayak cennetten çıkmıs o halde iyi birsey değildir kısmı cok güzeldi,kaldı ki öyle bir şey yok zaten
Cok güzel anlatmış siniz👏👏👏👏
İnsanı insanlıktan çıkaran asıl neden kendimizi sevme konusunda da sıkıntımız var ve anlatmada da sıkıntılıyız inançlıyız diyoruz ama inanç adına da bildiğimiz bişey yok benim çocuklarımla ilişkimin farklı olmasını istiyordum ama olmuyor çünkü onunla paylaşmasını bilmiyorum duygularımı kendimi anlamıyorum ki onu da anlayalım önce yapıyorum sonra düşünüyorum ve bunun acısını da çok yaşıyorum
Bu konu da bir şey söylemek istiyorum tabi ki kimse çocuğunu dövmesin ama eğer böyle bir olay meydana gelmişse bunun en güzel ilacı çocuğunu karşısına alsın ve özür dilesin. En son ne zaman vurduysa o günden başlasın ve hatırladığı her vurma olayından tek tek özür dilesinler. Ayrıca özür diledikten sonra onu çok sevdiğini ve yapmak istemediğini ve pişmanlığını anlatsınlar zamanla bir daha olmayacaktır inşallah
Çok teşekkürler hocam çok önemli bilgiler edindik sayenizde, iyiki sizi görmüşüm dinlemişim sosyal medyada tevafuken gördüm sağolun varolun hocam
Emeğinize sağlık çok çok teşekkür ederiz. Ne güzel anlattınız.
Hocam çok etkilendim. Çok yaşayın.
Annemden her gün ama her gün dayak yedim. Babam daha dövmeye gelirken altıma işerdim. Sağolsun çok müslümandı, tesbihle vurmuştu sırtıma bi keresinde, ne yanmıştı.
😪
Cok duygulandim izlerken ayni duygulari yasadim sizinle cok tesekkurler hocam
Hocam Allah sizden razı olsun.. konuyu çok güzel açıkladınız..
Hocam, arkadaşımızın ifadelerinde "seni anlasın" cümlesi geçiyor. Demek ki aslında arkadaşımızın anlaşılma ihtiyacı, öfkeye sebep olan korkudan da baskın çıkıyor ve öfke, öfkeden dolayı da bazen şiddet, onun kendisini ifade etme şekli haline geliyor. Belki bu konuda kendini tanıyıp anlamaya çalışmak da ona çok çok iyi gelecektir. Şiddetin (dayak şiddetinin) çocuğa neler hissettirdiğini belki daha çok irdelemek lazım, ama söylediğiniz bir şey mucizevi bir şeydi, sihirli değnek gibi hissettim o sözünüzü; "ben o an neler hissettim biliyor musun bak anlatayım" yaklaşımı ve "acaba ben nasıl davranayım sen ne dersin, ne yapmalıyım" sorusu. Hocam bu dedikleriniz o kadar büyük bir samimiyet ve güç istiyor ki, eğer kendiyle şiddet konusunda mücadeleye giren ebeveyn bu dediklerinizi yapıp çocuğun sözlerini yapamazsa bu sefer yıkım olur gibi geliyor. Şu an bunları yazarken bir yandan düşünüyorum, demek ki en önce kendimize karşı da anlayışlı hoşgörülü ve şefkatli olmayı çalışmamız lazım ki en ufak bir yanlışta ya da başarısızlıkta kendimize de şiddet göstermeyelim.
Nurdoğan bey Selam.cox önəmli mövzudu.insanin kendi başına gələndə daha iyi anliyir. Məncə də, pis ata deyil ,çünki çarə ariyir bu bəllidi. Ama sizcə pis ata və ya ana kimdi kimə diyilir ? Düşüncələriniz önəmlidi .
Merhaba, kısaca, bilerek zarar verenlerin kötü olduğunu düşünürüm. Bilmeden yapanlarınkine hoşgörülü bakarım. Bir de benim mükemmel anne videomu izleyin lütfen
@@sosyolognurdoganarkis çox sağ olun🙏.
Ben izlerken agladim cunki bende dovuyorum sonra kotu oluyorum ve dediklerinizi yaptim
Annem çok dovmesede yinede sevgisini goremezdim.cunku sevgiyi gostermezdi.yedigim ufak defekte olsa tüm dayaklari unuttum.ama sevgi gormedigimi yaşım 42 hala unutmuyorum.simdi sevgi gösteriyor kendince.ama bu beni hiçte mutlu etmiyor.
Bizim toplumumuz çok kötü durumda bu gidişle sonumuz da gelebilir. Fakat böyle devam etmektense sonumuzun gelmesi daha iyidir
Slm alkm hocam şiddete maruz kalan anne baba ve kardeşlerle ve abilerim ve ablamla ve eşimden şiddet gördüm ve paylaştığım zaman ise sır tutmadığım için kınandım annem o kadar normal görüyor ki 6 ayda bir dayak hak diyor ve benimde 4 çocuğum var bende de değişen bişey yok gerçekler canımızı acıtsada şuna inanıyorum ki
Annem ders okumak ütünde beni kardeşimi hep döverdi.hep hasretini çekdim beni döydükden sonra qucaq açsın bağrına bassın özür dilesin benden amma hiç bir zaman bunu yapmadı amma bizi çox şeviyordu.ve sizin iyiliyiniz için yapırdım söylüyordu.şimdide öyle diyor.benide kendisine okşatdı sonda sağolsun.Babam bize hiç bir zaman dayak atmayıb sağ olsun.hep eve tez gelsin bizi annemden korusun istiyorduq.
💐💐