องค์ปาฐก "กฎหมายกับความยุติธรรม" วรเจตน์ ภาคีรัตน์ [กฎหมาย ความยุติธรรม กับ ปรัชญา] (18 ม.ค. 63)
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 8 ก.พ. 2025
- การประชุมวิชาการทางปรัชญาและศาสนาประจำปี 2563 "กฎหมาย ความยุติธรรม กับ ปรัชญา" เพื่อระลึกถึง รองศาสตราจารย์บุญส่ง ชัยสิงห์กานานนท์
วันเสาร์ที่ 18 มกราคม 2563
องค์ปาฐก
"กฎหมายกับความยุติธรรม"
โดย ศาสตราจารย์วรเจตน์ ภาคีรัตน์
จัดโดย
ภาควิชาปรัชญา คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
ณ ห้อง ว.114 อาคารวชิรมงกุฎ คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์ นครปฐม
![วรเจตน์ ภาคีรัตน์ | 40 ปี นิติปรัชญา: เหลียวหลังแลหน้านิติศาสตร์ไทย [3]](http://i.ytimg.com/vi/YsVn75l4o78/mqdefault.jpg)
![วรเจตน์ ภาคีรัตน์ | 40 ปี นิติปรัชญา: เหลียวหลังแลหน้านิติศาสตร์ไทย [3]](/img/tr.png)
![เสวนา "ปรัชญากับอาหาร: ญาณวิทยาของรสชาติ สุนทรียศาสตร์ของความอร่อย" [1/2] (10 มี.ค. 66)](http://i.ytimg.com/vi/FbY1qzTi9Pk/mqdefault.jpg)
ขอลำลึกถึงบรรดาศาสดาทุกท่าน ในความต้องการที่เหมือนกันทุกท่าน ต้องการมนุุษสะอาดบริสุท ด้วยการเชื่อมั่นในพระเจ้าของพวกเราทั้งหมด และสันติทั้งชีวิต โลกนี้และโลกหน้า
เพราะท่านพูดท่านผมเข้าใจลึกซึ่งเพราะสื่อถึงกัน และพินัยกรรมท่านก็ถึงเรา
ขอบคุนคับ
ต้องดูที่มาจากทุก
เพราะความเดิมที่ท่านอธิบาย เหมือนกับผมไม่ขาดคำ
เพราะท่าต้องการแก้3ชนชันตอนท่านจะออกบวช
เริ่มแรกที่ท่านบวช
และคนดีในชุมชนที่เชื่อถือได้
และความเสมอภาค ความดีจะมีชัยชนะ
ความเชียวชาญ ในงานนันๆ
ผู้ใหญผู้ชวย และหัวหน้าซอย
และส่งเริมความรู้ศีลธรรม
ใช่
เพราะได้ในตัวทุกคนเท่ากัน
วันสุดท้าย
ต่อคน
เพราะวิธีปฏิบัติเพื่อพ้นทุกกันทังหมด ทั้งโลกนีและโลกหน้า
เพราะผมเข้าใจคำพูดท่านโคดมดี
อยู่ที่ผู้สืบทอด มีสิทธ แต่แล้แต่เจ้าของสิท
มาขอสิทผู้มีเจตา
จำเป็นมากคับยิ่งยุคปัจจุบัน
โดยเฉาะกระทรวงยุติธรรม
และสัตวที่เราใช้เป็นอาหารก็ไม่เป็นไร แต่ไห้ทำให้เจ็บน้อยที่สุด และไม่ทารุนสัตวและอย่าให้เหลือ มากก็ไปแจกจ่าย
ถ้าผู้รับไม่รับก็ ไม่เป็นไร แต่ถ้าเขาต้องการก็มีการชดใช้ ในกรณีทีเมีหลักฐาน
เพราะเหตแห่งทุก และการดูบทุก
ผู้ชนะมีสิธจะทำให้ถูกให้ได้
ห้ามเบียดเบียนชีวิตหนึ่ชีวิตใด และมิด ชีวิต คนหรือสัตวโดยไม่เป็นธรรม ถ้าไม่ด้วยรักษาชีวิต หรือ ป้องกันจนเป็นเหตุ ถึงแก่ชีวิต
ทรัพสินสะสมได้ ตามรายได้
ถ้าชีวิต1ชีวิตใดตายไปอาจไม่ตั้งใจแต่ของขออภัยล้างผัวใจ
ในฮินดูพระเจ้าเคยวางไว้ในยุคนั้น
ใช่ๆ
เพราะมันเป็นยุคคนสมัยกัน
มนุษทั้งหมดจะได้ประโยชสูงสุด เว้นแต่บางสวน
เจตนาในวันกระทำ
เคคะๆๆ
ทำไห้ชอบทำ
ต้องบุคากรทีมีศีลธรรม และควรมรู้
และในสังคม
ให้มีการคืนถ้าเขาต้องการ
แผกงานรวมกับศาล และกฎหมายถ้าหาที่ออกไม่ได้ต้องใช้ผู้นำ แต่กฎหมายตัดกับพระมหากษย
เราต้องปรับตำขึ้นมา เท่ากลาง
ในตัวเรา
และตรวจสอบรายคน
สมัยนันผูคนน้อยโดยผู้คนควบคุมตัวเองได้สูง พระเจ้าดูว่ายังไม่จำเป็นต้องใช้
ใช่และเปลียนให้ลดผลเสียน้อยที่สุด
ผู้รับมรดกมีสิทในทุกเรื่อฃ
เพื่อกรุนา มุธิตา
และกรบวนการตำรวจก็ดี ก็ต้องคัด
กฏหมายนั้นเหนือกว่ามนุษย์
ห้ามฆ่าสัตนในนิยามขอ งพุทธจ้าวโคดม
ได้ใช่แต่เป็นกรนีบุคคล
ห้ามทำ
และแบ่งมนุษ3 ชน ชัน
พอรู้สาเต เราก็หาวิธี
กองเป็น100เล่ม
แก่ผู้คนส่วนมาก และกรุนนาแห่งความดี
เป้าหมายผมไม่ได้ตรงที่นี้
พึ่งจะมีสมบูนกฏหมายพึ่งประทานลงมา1400 กว่าปีโดยศาสดาท่านสุดท้าย
ไม่สืบไม่ให่เสื่อมเสีย
แต่เหตุผลมาถาม
ตำรวจ ศาล อัยการ พยานแม้แต่ในหมูบ้านพื้นที่ต้องเป็นคนทีมีข้อมูลและเชื่อถือได้
เคคะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ตัวบทที่เขาตึขาดจากความเดิม
ควาวรู้เขาไม่ถึง ขั้นแตกฉาน
แต่กฎหมายเดิมมาจากรากษาจากศีล มาจาศาสนามาจำแนก และพืนที่ชุมชนแหล่งวัฒธรร
คนแรกที่ผิด คนอื่นเขาไม่รู้
เอาพื้นที่บรรจุ
รัฐนั้นไม่จำเป็นต้องใช้มาก
บุคคากร
ซึ่งกษัตย์ถือเป็นคนกลาง หมายถึงกฎหมายไทยตอนนี้นะที่มีกษัตย
หรือนโยบายทีท่านจะช่วยผู้คน ซึ่งท่านมีควารักมากกว่ารัฐบาล
และสมัยก่อนที่ความดีทีเขาทำก็เยาะ
มีสิทครอบครอง จะให้มารดก หรือจะยังไงรัฐไม่ก้าวกาย
ก็จะมีคุนภาพ
Keyword:...ตีความเป็นโทษ ไม่ควรทำ
ลืมไป
ใช่ในยุคสัมยอำนาจรับรองน้อย
และทีเกินจะนวนก็ ก็จ่ายให้คน8จำพวก ในรอบปี
นั้นเมื่อก่อน
ให้ทาน
ต้องเน้นพิเศษ เพราะผลมากกับคนอ่อนแอ
เลยไม่มีตัวเชือม นายก และประชาชน
ไอนี้ต้องถามคนรู้นะ ผมก็ยังไม่ชัด
ไม่ค่อยครบเครืองแต่ละคน
ขอบคุนคับ
อุเบขาขึ้นไม่ต้องการจากตัวคนวางไห้ว่างจากอคติ
ไอ้นี้ไม่ใช่กฏหมายแต่รัฐต้องส่งเสริมดันคนชั้นล่างขึ้นมา
และจะยกให้ขึนมาและทุกคนหาและสะสมได้เสรี
ก็ต้องพยายามทำให้ดีทีสุดแต่มนุษมันก็บกพร่องนะ
และเราไม่อยากให้คนเขาเสื่อมเสียโดยทีความดีเขายอมรับกัน
ทายาทก็มีหลายคนจะถามคนเดียวก็ไม่ได้
จำนวนคนทำผิดเยอะเพราะเอื้อให้ทำผิด
เป็นความประสงของพระเจ้าที่ส่งคนมาทำทีท่านต้องการ
เขาตัดขาดอำนาจพระมหากัตยไม่ไห้มาชวยประชาชน
ซึ่งสมารถสังการนายกในสิ่งที่ไม่เหมาะสม