20-qirkirina cihuyan

Ez wexta hewl didim xwe li dijî sîstema kapîtalîzmê biparêzim yek ji karên pêşî divê ez bikim ew e ku divê ez xwe ji format û qalibên wê yên zêhnî rizgar bikim. Çawa ku di Îslamiyetê de mirov dest bi her karekî dike ‘Bismillah’ dibêje, kapîtalîzm bi xwe jî muqedesatên wê yên bi heman rengî hene. Madem em dixwazin ji wê rizgar bibin, divê berê pêşî em dua wê ya niyetê qebûl nekin û red bikin. Di serê muqedesatên wê de jî ‘rêbaza zanistî’ tê. Ya em qala wê dikin exlaqê azadiyê û etîka wê nîne ku di parzûnkê jiyana civakî re derbasbûye û mirov bê wê ni-kare bimîne. Berevajî, ew çanda maddî û manewî ye ku rê li ber rizîn û belavbûnê vedike zêhniyeta jiyana koledar a herî pêşketî ye. Ez wexta hewl bidim xwe ji vê xilas bikim, bêguman wê argumanê min ji MIN bi xwe zêdetir tiştekî din nebe. Descartes bi felsefeya xwe ya bêyî ku haya wî jê hebe pê xizmet ji kapîtalîzmê re kir, ji her tiştî guman dikir, lê yê tenê jê guman nedikir ew bi xwe mabû. Gelo diviyabû ji xwe jî gumanê bike? Pirsa girîngtir ew bû ka çawa ketibû wê rewşê? Em dizanin ku di dîrokê de çend qonaxên dişibin rewşa wî hene. Ji aliyê rahibên Sumeran ve avakirina xwedê, gumanên mezin ên pêxember Brahîm der barê xwedê de, mînaka herî dawî jî serhatiya Hz. Muhammed a der barê xwedê de û septîsîzma (gumankarî) Îonya ji wan mînakan in ku divê mirov bîne bîra xwe. Di van qonaxên dîrokî de zêhniyetên berê yên her kes ketiye navê û divê bêne redkirin, xwedî wan xisletan e ku dikarin civakê hûrûkûr biguherin û şikilbidinê. Qet nebe paradîgmayên bingehîn pêk tînin. Zêhniyeteke bi kok ku
mirov dikare jêre avahiya îdeolojîk jî bibêje, li hemberî şêwazê jiyaneke nû zîl dide, dikeve kêmasiyan û gumana wê ji ber vê yekê ye.