บทลำนำสี่สิบวันท่านอิมามฮุเซน (อ.) ขับร้องโดย อิบนินะศีร

แชร์
ฝัง
  • เผยแพร่เมื่อ 3 พ.ย. 2024

ความคิดเห็น • 10

  • @เยาวนีย์พูลขาว
    @เยาวนีย์พูลขาว หลายเดือนก่อน +2

    มาชาอัลลอเพราะมากค่ะ

  • @Hanyask
    @Hanyask 2 หลายเดือนก่อน +1

    ماشالله

  • @AnisZahranis
    @AnisZahranis 2 หลายเดือนก่อน +2

    mashallah

  • @เรียวมร-ห3ธ
    @เรียวมร-ห3ธ 2 หลายเดือนก่อน +2

    ชอบ เพราะมาก

    • @seanshui5909
      @seanshui5909 2 หลายเดือนก่อน +1

      Are you Shia 😊

  • @seanshui5909
    @seanshui5909 2 หลายเดือนก่อน

    Ya Hussein

  • @ชัยยันต์พิกัลกาญจน์-ฮ5ด
    @ชัยยันต์พิกัลกาญจน์-ฮ5ด 2 หลายเดือนก่อน +2

    ขอเนื้อเพลงใด้ไหม❤

    • @SharifAliKepan-cb7ie
      @SharifAliKepan-cb7ie 2 หลายเดือนก่อน

      ซัยหนับระทม
      ยาฮูเซน...ถูกสังหาร ครบสี่สิบวันช่วงเวลา
      ท่านหญิงซัยหนับ หวนกลับมาถึงกัรบาลาถิ่นทุ่งทราย
      น้ำตานางรินหลั่งพลัด อ่านซิยารัตให้พี่ชาย
      และผู้ภักดีที่พลีชีวาวาย ต่อสู้ร่วมตายกับท่านฮุเซน
      ลูกและหลานเหล่าชาญชาย ไม่เหลือส่วนกายให้พบเห็น
      ต่างถูกกลบฝังและเรือนร่างซ่อนเร้น
      ทุ่งทรายเยือกเย็นสุดเว้งวัง
      อาลัยฮุเซน เป็นสุดยอด ทรุดกายโอบกอดที่กลบฝัง
      ครวญคร่ำพูดจากับพี่ยาของนาง
      สะอื้นไปพลางสุดขมขื่นใจ
      พี่เป็นสุขขีแล้วสิหนอ ได้ดื่มน้ำชุ่มคอแล้วใช่ไหม
      ทั้งเหล่าผู้พลีชีพที่ชาญชัย ชุ่มกายฉ่ำใจที่เกาษัรโสภา
      เหลือเพียงน้อง ต้องเป็นทุกข์ เศร้าโศกสิ้นสุขที่ดุนยา
      ลำเค็ญสุดแสนคับแค้นชีวา ปวดเร้าอุราแทบแหลกราน
      เศร้าโศกโศกาน้ำตาหลั่งนอง
      ทั้งคอยปกป้องพวกหลานๆ
      ทั้งถูกทุบตีย่ำยีระราน ทุกข์ทรมานนั้นเกินพอ
      ความเศร้าเกาะกินแต่คราสิ้นคุณตา มีแม่ฟาติมะ อัซซะฮ์รอ
      คอยปลอบอุราให้น้ำตาหยุดคลอ
      มีพี่ มีพ่อให้ความปราณี
      เมื่อถึงวันแม่ลาลับ ไม่หวนคืนกลับดับชีวี
      ตัวน้องนี้ก็ยังมีพ่ออะลี และมีพี่ๆช่วยประคับประคอง
      พอถึงคราวพ่อชีวาวาย ก็เหลือพี่ชายอยู่ทั้งสอง
      ฮาซัน ฮุเซน เป็นร่มไทรทอง ช่วยปลอบให้น้องคลายหมองจาบัลย์
      แสนอาวรณ์สะท้อนจิต เมื่อสิ้นชีวิตพี่ฮาซัน
      เหลือพี่ฮุเซน อยู่เป็นมิ่งขวัญ เป็นไทรไพศาลให้น้องพึ่งกาย
      มาบัดนี้...พี่จากไป เมื่อสิ้นร่มไทรต้นสุดท้าย
      น้องต้องอยู่อย่างอ้างว้างเดียวดาย เมื่อไทรต้นสุดท้ายถูกโค่นล้ม
      โอ้ชีวิต...ของซัยหนับเป็นที่รองรับ ความเศร้าตรม
      ความหมองความทุกข์มันแสนทรุดอารมณ์ ให้ใจระทมไม่แปรปรวน
      เมื่อพี่ถูกฆ่าพวกชั่วช้าหยามย่ำ
      มันจับน้องล่ามด้วยโซ่ตรวน ผูกร้อยติดกันกับหลานๆเป็นพรวน แรมรอนเซซวน ไปยังซีเรีย
      เราทุกคน ต้องกระหาย ปวดร้อนผิวกายเพราะแดดเลีย
      ตกเป็นเชลย สุดเฉลยความเพลีย คุกมืดซีเรียเป็นที่พักจำยอม
      รุกัยยะฮ์....ยอดยาจิต มาสิ้นชีวิต ด้วยตรมตรอม
      หลานน้อยต้องพราก ไปจากใจจอม
      ไม่อาจโอบอ้อมให้โศกศัลย์บั่นทอน
      วันนี้น้อง...มาลาพี่ ด้วยดวงฤดี เศร้าสุดถอน กลับมาดีนะ มหานคร
      ถิ่นเกิดเมืองนอน ที่จากจรแรมร้าง
      ร่วมเดินทางมายังถิ่นนี้ขากลับไร้พี่...ร่วมเดินทาง
      หัวใจสะท้อน ร้าวรอนไม่จางเหมือนจะขาดกลางโอ้อุรา
      จะไปบอกแม่..ที่ดินกลบ จะไปหลุมศพ ของท่านตา
      จะไปสุสานของฮาซันพี่ยา บอกว่าพี่ถูกฆ่าจบชีวิน
      น้องจะเทิดทูน ฮุซัยนาเป็นพ่อชูฮาดา(อะบาอับดิลลาฮ์)
      อยู่อาจิณ
      ต่อต้านความชั่วจนเลือดตัวหลั่งริน ให้คนทั่วฟ้าดิน ได้อ้างอิง
      ฮูซัยนี...ต้องพลีกาย ต้องพรากลูกชาย และลูกหญิง
      เพื่อปกป้องธรรมที่เลิศล้ำแท้จริง เพื่อความใหญ่ยิ่งของอัลอิสลาม
      ขอให้วิญญา พี่สุขสันต์ อยู่ในสวรรค์อันแววาม ถึงวันชีวิต อัลลอฮขีดครบยาม
      ซัยหนับค่อยตามพี่ฮุเซนไปเอย....

    • @ThaiZakir-cb8wb
      @ThaiZakir-cb8wb  2 หลายเดือนก่อน +1

      บทลำนำ
      ยาฮูเซน...ถูกสังหาร ครบสี่สิบวันช่วงเวลา
      ท่านหญิงซัยหนับ หวนกลับมาถึงกัรบาลาถิ่นทุ่งทราย
      น้ำตานางรินหลั่งพลัด อ่านซิยารัตให้พี่ชาย
      และผู้ภักดีที่พลีชีวาวาย ต่อสู้ร่วมตายกับท่านฮุเซน
      ลูกและหลานเหล่าชาญชาย ไม่เหลือส่วนกายให้พบเห็น
      ต่างถูกกลบฝังและเรือนร่างซ่อนเร้น
      ทุ่งทรายเยือกเย็นสุดเว้งวัง
      อาลัยฮุเซน เป็นสุดยอด ทรุดกายโอบกอดที่กลบฝัง
      ครวญคร่ำพูดจากับพี่ยาของนาง
      สะอื้นไปพลางสุดขมขื่นใจ
      พี่เป็นสุขขีแล้วสิหนอ ได้ดื่มน้ำชุ่มคอแล้วใช่ไหม
      ทั้งเหล่าผู้พลีชีพที่ชาญชัย ชุ่มกายฉ่ำใจที่เกาษัรโสภา
      เหลือเพียงน้อง ต้องเป็นทุกข์ เศร้าโศกสิ้นสุขที่ดุนยา
      ลำเค็ญสุดแสนคับแค้นชีวา ปวดเร้าอุราแทบแหลกราน
      เศร้าโศกโศกาน้ำตาหลั่งนอง
      ทั้งคอยปกป้องพวกหลานๆ
      ทั้งถูกทุบตีย่ำยีระราน ทุกข์ทรมานนั้นเกินพอ
      ความเศร้าเกาะกินแต่คราสิ้นคุณตา มีแม่ฟาติมะ อัซซะฮ์รอ
      คอยปลอบอุราให้น้ำตาหยุดคลอ
      มีพี่ มีพ่อให้ความปราณี
      เมื่อถึงวันแม่ลาลับ ไม่หวนคืนกลับดับชีวี
      ตัวน้องนี้ก็ยังมีพ่ออะลี และมีพี่ๆช่วยประคับประคอง
      พอถึงคราวพ่อชีวาวาย ก็เหลือพี่ชายอยู่ทั้งสอง
      ฮาซัน ฮุเซน เป็นร่มไทรทอง ช่วยปลอบให้น้องคลายหมองจาบัลย์
      แสนอาวรณ์สะท้อนจิต เมื่อสิ้นชีวิตพี่ฮาซัน
      เหลือพี่ฮุเซน อยู่เป็นมิ่งขวัญ เป็นไทรไพศาลให้น้องพึ่งกาย
      มาบัดนี้...พี่จากไป เมื่อสิ้นร่มไทรต้นสุดท้าย
      น้องต้องอยู่อย่างอ้างว้างเดียวดาย เมื่อไทรต้นสุดท้ายถูกโค่นล้ม
      โอ้ชีวิต...ของซัยหนับเป็นที่รองรับ ความเศร้าตรม
      ความหมองความทุกข์มันแสนทรุดอารมณ์ ให้ใจระทมไม่แปรปรวน
      เมื่อพี่ถูกฆ่าพวกชั่วช้าหยามย่ำ
      มันจับน้องล่ามด้วยโซ่ตรวน ผูกร้อยติดกันกับหลานๆเป็นพรวน แรมรอนเซซวน ไปยังซีเรีย
      เราทุกคน ต้องกระหาย ปวดร้อนผิวกายเพราะแดดเลีย
      ตกเป็นเชลย สุดเฉลยความเพลีย คุกมืดซีเรียเป็นที่พักจำยอม
      รุกัยยะฮ์....ยอดยาจิต มาสิ้นชีวิต ด้วยตรมตรอม
      หลานน้อยต้องพราก ไปจากใจจอม
      ไม่อาจโอบอ้อมให้โศกศัลย์บั่นทอน
      วันนี้น้อง...มาลาพี่ ด้วยดวงฤดี เศร้าสุดถอน กลับมาดีนะ มหานคร
      ถิ่นเกิดเมืองนอน ที่จากจรแรมร้าง
      ร่วมเดินทางมายังถิ่นนี้ขากลับไร้พี่...ร่วมเดินทาง
      หัวใจสะท้อน ร้าวรอนไม่จางเหมือนจะขาดกลางโอ้อุรา
      จะไปบอกแม่..ที่ดินกลบ จะไปหลุมศพ ของท่านตา
      จะไปสุสานของฮาซันพี่ยา บอกว่าพี่ถูกฆ่าจบชีวิน
      น้องจะเทิดทูน ฮุซัยนาเป็นพ่อชูฮาดา(อะบาอับดิลลาฮ์)
      อยู่อาจิณ
      ต่อต้านความชั่วจนเลือดตัวหลั่งริน ให้คนทั่วฟ้าดิน ได้อ้างอิง
      ฮูซัยนี...ต้องพลีกาย ต้องพรากลูกชาย และลูกหญิง
      เพื่อปกป้องธรรมที่เลิศล้ำแท้จริง เพื่อความใหญ่ยิ่งของอัลอิสลาม
      ขอให้วิญญา พี่สุขสันต์ อยู่ในสวรรค์อันแววาม ถึงวันชีวิต อัลลอฮขีดครบยาม
      ซัยหนับค่อยตามพี่ฮุเซนไปเอย....