20:22 Μου άρεσαν πολύ η παρατηρήσεις σου παρόλα αυτά σε κάθε δίσκο από αυτούς που ανέφερες υπάρχει και κάτι αξιόλογο για να ακούσεις είναι αδύνατον ένα συγκρότημα να έχει τον ίδιο ήχο και το ίδιο ύφος με την πάροδο του χρόνου και μιλάμε για συγκροτήματα που είναι στο στερέωμα για πάρα πολλές δεκαετίες και επειδή ειμαι και εγώ καλλιτέχνης και ζωγράφος και μουσικός το βλέπω και στον εαυτό μου αυτό αλλάζω και εγώ. Μα δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος πριν από 20 χρόνια ούτε οι συνειδητότητά μου ούτε το μυαλό μου. Ευχαριστώ για το βίντεο Angel Piangelo.
Όλοι αλλάζουμε λογικό είναι. Φυσικά και είναι θεμιτό να αλλάζουν και τα συγκροτήματα. Απλά μερικές φορές κάποια πράγματα δεν τους βγαίνουν, ή άλλες φορές όπως στην περίπτωση των Metallica προσπαθούν να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα και χάνουν τη μπάλα.
Πολύ ωραιο βίντεο. Το never say die είναι μια χάρα άλμπουμ και σίγουρα αδικημένο. Ίσως φταίνε τα κιμπορντ. Πάντως και το technical ecstasy ήταν πειραματικό και είχε διχάσει τους οπαδούς, προσωπικά έχω και τα δύο πολύ ψηλά στη λίστα μου.
Καλησπερα φιλε. Ωραια τα σχολια σου. Εγω θα πω μονο για το pink bubbles. Το αγορασα κασετα οταν βγηκε το 91. Γυμνασιο τοτε. Μεγαλωσα με αυτο. Σιγουρα δεν ειναι keeper ή walls και σιγουρα εχει και κακες στιγμες... σε γενικες γραμμες ομως ειναι αξιοπρεπες και πολυ καλυτερο απο πολλες επομενες δουλειες τους.
Το θέμα είναι να μην επηρεάζεσαι από το ότι γράφει ο τύπος και τα περιοδικά να ακούς κάτι μόνος σου και αν σου αρέσει το κρατάς.Η Δική μου η γενιά έδινε πολύ βάση σε κριτικές διαφόρων περιοδικών
To Kids of the century είναι από τα αγαπημένα μου Helloween κομμάτια. Το St Anger δεν έχει καμμία σύνθεση που να στέκεται από την αρχή έως το τέλος χωρίς αστερίσκους και έχει επιτηδευμενα απαράδεκτο ήχο. Το Diabolus έχει ενδιαφέροντα στοιχεία αλλά η παραγωγή του το καθιστά ως σύνολο βαρετό και μονότονο. Το The world needs a hero προσωπικά το απολαμβάνω σχεδόν στο σύνολό του, ενώ το Angry Machines έχει πολύ καλές ιδέες και τον Dio τον βρίσκει σε πολύ καλή κατάσταση. Καλή συνέχεια
Το Eye to eye των Scorpions είναι πολύ underrated δίσκος. Σίγουρα παρουσιάζει έναν διαφορετικό ήχο από τον κλασικό των Scorpions αλλά τα τραγούδια στιχουργικά είναι πολύ όμορφα και η φωνή του Klaus πηγαίνει χαμηλά με πιο mellow ήχους. Είναι μια προσπάθεια που δείχνει ότι η μπάντα εξερεύνησε ένα νέο στυλ που παρόλο που δεν της βγήκε στις πωλήσεις αξίζει ένα άκουσμα.
Έχει μερικά ωραία τραγούδια, απλά δεν πας σε νέο στυλ στα 50 σου, λογικά να μην έχει πέραση. Αλλά είναι πολύ καλύτερο από πολλούς δίσκους του αφιερώματος...
Είμαι απ' αυτούς τους λίγους (ειδικά στην Ελλάδα) που γουστάρουνε πολύ το St. Anger. Με μια καλύτερη παραγωγή στον ήχο των drums (Ο Ulrich ήθελε να ακούγεται σαν τους Korn και τους Slipknot στην υπερβολή όμως) και αρκετά κοψίματα στις διάρκειες των κομματιών θα ήτανε ακόμα καλύτερο. Προφανώς υπάρχουνε βέβαια και κομμάτια filler μέσα όπως το Shoot me Again για παράδειγμα
Άδελφε μου συμφωνώ με όλα και όσα,ειπες εγώ με τη σειρά μου έδωσα μια ευκαιρία στο chameleon των helloween και του έβαλα 8,5/10 το έχω κάνει δισκοκριτικη μάλιστα στο κανάλι μου rock forever !
Καθώς περνάνε τα χρόνια σίγουρα αξίζει τον κόπο να ξαναδίνουμε ευκαιρίες σε πράγματα που απορρίψαμε παλιότερα, ειδικά σε περίπτωση που τα γούστα μας διευρύνθηκαν, που συμβαίνει πολύ συχνά πιστεύω. Μού έχει συμβεί πολλές φορές, όχι μόνο επειδή "δεν ήταν true", αλλά κι επειδή δεν έπιανα το σκοπό τους, με ξεπερνούσαν. Παρόλα αυτά δε μπορώ να ακούσω ούτε πχ το Virtual XI, ούτε το St. Anger μονοκοπανιά, και λόγω παραγωγής, αλλά κυρίως λόγω των ξεχειλωμένων διαρκειών.
Μάλλον θα πεθάνω με την απορία πώς το blow up your video θεωρείται κακος δίσκος, εγώ τον θεωρώ το καλύτερο άλμπουμ των AC DC μετά το Back in Black μέχρι και σήμερα!
Όντως έχεις δίκιο σε όλα τα άλμπουμ, αλλά ήθελα να πω ότι το κάθε άλμπουμ που βγαίνει έχει να κάνει με το ανθρωπο την στιγμή που το ακούει και της συνθήκες που το ακούει πχ.εγω όταν η Μetallica βγάλανε το S,anger είχα χωρίσει εκείνη την περίοδο,μέσα στο cd είχε και το dvd που πίεζαν η metallica στο στούντιο είχα Λιόση το έβλεπα συνέχεια προσπαθούσα να δεθω μετά κομμάτια αλλά δεν μου έκανε το κλικ οπός τα άλλα άλμπουμ τον Μεtallica πάντως έχει ς δίκιο ευχαριστούμε
Εγώ στην αρχή, όταν είδα τα βίντεο, είπα, ναι ρε π..τη ξαναγύρισαν στο Thrash. Αλλά όταν άκουσα το άλμπουμ "καλά" οι ψυχρολουσίες έρχονταν η μία μετά την άλλη...
Fly on the wall παρα πολυ καλο αλμπουμ. Αngry machines δεν μου αρέσει καθόλου η παραγωγή του. Εχει καλες ιδεες αλλα δυσκολα πλεον το βαζω να το ακουσω. Never say die καθε κομματι ειναι σαν tribute σε αλλο συγκροτημα οπως πχ το ομώνυμο που ειναι τελείως thin lizzy. Ηelloween συμφωνώ απόλυτα. Virtual XI καλές ιδεες και μελωδίες κακη παραγωγή και συνολικο ηχητικο αποτελεσμα. Celtic Frost οπως τα ειπες. Kiss επίσης. Megadeth μακραν χειρότερο απο το risk ναι σοβαρα μιλαω. Στο risk βρήκα τρεις ενδιαφερουσες μελωδιες. St.Anger με Κανονική παραγωγη και σολιδια στα κομματια θα ήταν πεντε επιπεδα πάνω. Ozzy αδύναμος δίσκος συνολικα. Diabolus in musica δεν γινόταν να συνεχιστεί το τρομερο σερι τους και επεσαν σε λακουβα. Testament πλεον μου αρέσει το άλμπουμ περισσοτερο απο τοτε αλλα μεχρι εκει.
Ενδιαφέρον βίντεο.Προσωπικα το Technical Ecstacy μου αρεσει αρκετα οπως και το Fly on the wall ασχετα με το στιχο.Τους Σελτικ ποτε δεν τους ακουγα οπότε δεν εχω αποψη.Για τον Dio δεν υπαρχει κακο αλμπουμ οτι κι αν εκανε.Το pink των Helloween ξενισε λιγο σαν στιχουργική αλλα εχει καποια πολυ καλα κομμάτια.Γενικα για την μουσικη εχω να πω οτι ολα είναι υποκειμενικά, δεν υπαρχει περιπτωση να δώσεις σημασία σε προσωπικα σχόλια καποιων φυλλαδων για οτιδηποτε μουσικο.Παντως οσον αφορά το St.Anger οι μάγκες που μεχρι το And Justice for all παρολη την σκατά παραγωγη ειδικα στα basslines εδιναν μαθήματα μεταλ σύνθεσης, στο αλμπουμ αυτο εδειξαν μια εικονα της χειροτερης πλευράς τους ως ανθρώπους κι οχι ως μουσικούς που ουσιαστικα το επιπεδο τους ειναι γνωστο αλλα αν ημουν ο Bob Rock δεν θα τους ενθαρρυνα να το κυκλοφορήσουν δηλ.δεν φταινε μόνο αυτοί.Παρολα αυτά τα ειλικρινη και προσεγμενα σχολια περι αυτου του δισκου ειναι σχεδον όλα ακριβεστατα.
Θα είμαι ειλικρινής: μπήκε επειδή υπέθεσα ότι θα έχεις στη λίστα το St Anger. Θυμάμαι την κοπάνα που είχα κάνει στην εξεταστική μόνο κ μόνο για να το αγοράσω κ να το ακούσω. Κι ενώ πιστεύω ειλικρινά ότι το Frantic είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει, από εκεί και πέρα .... ζόρια. Κυρίως επειδή, όπως είπες κ εσύ ο δίσκος είναι επιτηδευμένα κακός: τα ίδια ακριβώς τραγούδια, με μικρότερη διάρκεια και πιο ''φυσιολογική'' παραγωγή θα ακούγονταν πολύ αλλιώς. Την έλλειψη σόλο δεν θα τη χαρακτηρίσω ως μεγάλη καταστροφή αλλά ως μια προσπάθεια για κάτι διαφορετικό, που οι Metallica [ευτυχώς] το συνηθίζουν - και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι Ride The Lightning, αλλά μπορεί να είναι και St.Anger. Το συγκρότημα, ουδέποτε ήθελε να παράγει κάτι μόνο κ μόνο για να είναι αρεστοί κ αποδεκτοί, κι ένας λόγος που τους αγαπώ είναι αυτός. Σίγουρα θα ήθελα ''για τα μάτια'' να υπήρχαν καναδύο μέσα στο άλμπουμ αλλά οκ ... Από τη δική μου τη μεριά είναι 6 στα 10. Και όχι, δεν άξιζε τον κόπο η κοπάνα.
Το No prayer for the dying είναι κλάσης χειρότερο από το Virtual XI σαν δίσκος αλλά δε κρίθηκε το ίδιο λόγω Bruce το ίδιο έγινε και με το And justice for all σε όλους έφταιγε το θάψιμο στο bass το ότι είναι δισκαρα το καταλάβανε 20 χρόνια μετά γενικά σαν άνθρωποι δε μπορούμε να δεχτούμε αρνητική άποψη για κάτι που μας αρέσει ακόμα και αν είναι fact
Το No Prayer τώρα το ξανακούω για να το βάλω στο Part 2. Επιφυλάσσομαι προς το παρόν, αλλά θα μπορούσα να πάω προς τη δική σου πλευρά. Το Justice κι εγώ 20 χρόνια μετά το κατάλαβα... Για το St.Anger όμως περάσανε τα 20 χρόνια και ακόμα τίποτα.
Ωραίο θέμα! Ακολουθούν τα σχόλια μου: Celtic Frost - Cold Lake: ενώ παίζουν straight forward metal, το image που επέλεξε η μπάντα τους χαντάκωσε. Ρε Θωμά, είσαι κορυφή, αλλά το glam image σε κάνει να θυμίζεις περισσότερο τον Εθνικό μας Σταρ. Κακώς θάβεται το άλμπουμ. Iron Maiden Virtual ΧΙ: Είναι περισσότερο εμφανής η απουσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Harris, δηλαδή οι Dickinson/Smith. Το άλμπουμ δεν είναι κακό, αλλά κατώτερο του προηγούμενου. Και όλοι ζητούσαμε, την επιστροφή του Bruce, οπότε λογικό είναι να μην το αγαπήσουμε. Black Sabbath - Never Say Die: Μου αρέσει προσωπικά, αλλά είναι το πιο αδύνατο άλμπουμ τους, μέχρι τότε, και θυμίζει συλλογή τραγουδιών και όχι ενιαίο άλμπουμ. Helloween - Pink Bubbles Go Ape: Απλά κατώτερο των προηγουμένων, και το χιούμορ δεν είναι κάτι στο οποίο οι Γερμανοί ως έθνος διακρίνονται. Metallica - Saint Anger: Το "τέκο - τέκο" που ακούγεται αντί για τα ντραμς, με ενοχλεί από την πρώτη φορά που το άκουσα. Η διάρκεια των τραγουδιών, είναι απαράδεκτα μεγάλη. Μου αρέσει όμως το ομώνυμο και το Frantic. Το χειρότερο άλμπουμ τους, χωρίς να μετράω το Lulu. Slayer - Diabolus In Music: Λατρεύω το Bitter Peace. Δεν είναι κακό άλμπουμ, απλά κατώτερο από τα προηγούμενα. Megadeth - The World Needs a Hero: δεν είναι κακό, είναι κάτι χειρότερο: αδιάφορο. Να σημειωθεί, ότι το Maiden και το Slayer, κυκλοφόρησαν όσο υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία, με ότι συνεπάγεται αυτό.
Θα συμφωνησω σχεδον με οσα ειπες στις ετυμηγοριες σου σε οσα αλμπουμ εχω ακουσει. Dio, σαφως οχι ο καλυτερος δισκος του, αλλα μια χαρα ακουγεται. Helloween, ετσι κε τσι. Εχει μεσα πολυ ωραια τραγουδια οπως το Mankind πχ, εχει κ αλλα που δεν.. Γενικα πανω απο την βαση ομως. Maiden, ενα 6αρι στα 10 Metallica, εμενα ο δισκος μου αρεσει,οχι με το πρωτο ακουσμα. Ειχα σκαλωσει κ εγω στην παραγωγη. Αλλα τον ακουω πολυ ανετα. Ναι μεν τον θεωρω τον δευτερο χειροτερο τους δισκο αλλα με διαφορα το προτιμω απο το reload που δε θα το εβαζα καθολου ευκολα να το ακουσω. Slayer, ειναι οι Slayer οτι κ να βγαλουν :D
το demonic εμενα μου αρεσε αρκετα παντως για καποιο λογο και δη το ομοτιτλο εμπαινε παντα την playlist μου αν ηταν να ακουσω testament. Βασικα ειμουν μικρος οταν το ειχα ακουσει και ο cuck billy μαζι με τον akerfield ηταν οι πρωτοι που με βαλανε στον ηχο με βαρια brutal φωνιτικα, βασικα opeth, testament, death, και με τα πιο σχιστα at the gates και arch enemy η ατζελα
@@MusicStoriesbyTassosFrag-gs1hj ίσως όντως το παράτησε αλλά αυτό βγήκε σε καλό με την επιστροφή του Dickinson, κάτι το οποίο μπορεί και να μην βλέπαμε αν πήγαινε καλύτερα ο δίσκος
Σοβαρά;; Και γιατί όχι κάποιο από τα Point of Entry, Nostradamus και Redeemer of Souls που είναι αντικειμενικά χειρότερα;; Και μην μου πεις για το Demolition γιατί για μένα ΚΑΙ αυτό είναι καλύτερο από τα 3 προαναφερθέντα..
@@MusicStoriesbyTassosFrag-gs1hj Αφού ψάχνεις ιδέες θα σου προτείνω. Demolition σίγουρα που είναι φουλ παρεξηγημένο και έχει μέσα σαρωτικά κομμάτια τύπου Machine Man, One on One, Bloodsuckers, τέρμα ενδιαφέρον τραγουδαρες τύπου Hell is Home, In Between και μπαλανταρες όπως το Close to You. Μετά το επίσης υποτιμημένο Strange Highways με doom Sabbathικο ομώνυμο ύμνο και κομμάτια με τα οποία άλλοι θα έκαναν καριέρα όπως τα Pain, Jesus.., Give Her the Gun, Evilution, αλλά εδώ οι μεταλλοπατερες έκριναν ότι δεν άξιζε αφού δεν ήταν Holy Diver. Καλά εδώ έχουν κρίνει μέχρι και το Dream Evil ( ημαρτον!!!). Μετά θα σε εκπληξω ίσως και θα σου προτείνω το Predator των Accept ή εναλλακτικά το Death Row. Αναμφίβολα σπουδαίο το come back με Tornillo και δισκαρα το Blood of the Nations, αλλά και υπερεκτιμημενα αρκετά τα επόμενα. Και ταυτόχρονα ένα "άδειασμα" των δύο που ανέφερα. Από πού κι ως που;; Predator έχει Crossroads ( ένα από τα καλύτερα Accept τραγούδια από τα 90s και μετά, έχει κομματαρες Hard Attack, Take out the Crime και άγνωστο (!!!) συναυλιακό ύμνο Run Through the Night!! Και το Death Row βασικά έχει λάθος παραγωγή για μένα αλλά και δυναμίτες όπως τα Stone Evil, What Else, Sodom and Gomora, Bad Habits die hard!
Σ' ευχαριστώ. Death Row μπαίνει σίγουρα. Demolition επίσης. Το Strange Highways έχει αφήσει αρκετά καλή παρακαταθήκη διεθνώς, ανεξάρτητα από το τι είπαν εδώ..
Μιας και έχω ακούσει τόνους επί τόνων Sabbath οφείλω να ενημερώσω το κοινό ότι το Never say die το μόνο καλό που είχε ήταν το εξώφυλλο. Δεν είναι καν ιδιαίτερο. Δεν ακούγεται σε αντίθεση με το Forbidden το οποίο έχει αρκετές πολύ καλές στιγμές. Στο νο2 κακοτητας των Sabbath θα προτιμούσα να βάλω το Seventh star αν και θα ανεχομουν και το Born again.
Το ίδιο ισχύει και για το Chameleon. Αλλά το πρόβλημα και με τα δύο είναι ότι ότι έχουν αλλάξει εντελώς το ύφος και δεν έχουν καμία σχέση με Power Metal άλλα μουσικά είναι super
@@georgekou6317το chameleon ειναι υπερβολικα μετριο και δε νομιζω οτι συνθετικα ειναι κατι το ιδιαίτερο σα τις ροζ φούσκες...το music ειναι αριστουργημα...μου λειπει ο Ρολαντ συνθετικα ....
Προσωπικά τα album των AC/DC, Black Sabbath, Helloween, KISS, Megadeth, Slayer που αναφέρονται μου αρέσουν αρκετά. Τα υπόλοιπα δεν είναι του γούστου μου.
🤣🤣🤣 Ένα παιδικό κολάζ με ολίγον ποδόσφαιρο, ολίγον ηλεκτρονικοί υπολογιστές και ένας Eddie σχεδιασμένος στο πόδι (μάλλον την ώρα της τουαλέτας), στα τρία καλύτερα;;; Χαχαχαχα!!! Το άλλο με τον Τοτό, το ξέρεις;;
Σχετικα με το forbidden remix των sabbath που κυκλοφορησε προσφατα εδωσε νεα πνοη στον δισκο. Νομιζω η παραγωγη του το 95 το εθαψε ενω η κανινουργια του Iommy αλλαξε την οπτικη μου σχετικα με τον δισκο. Δεν θα εχανες τιποτα να ακουσεις και το φετινο forbidden remix δυο φορες και να μας πεις την γνωμη σου 😊
Συνήθως ένα πρόβλημα που υπάρχει με αυτούς τους δίσκους ( χωρίς να είναι κανόνας) είναι ότι κουβαλάνε ακριβώς απο πίσω τους τεράστιες κυκλοφορίες . Συνεπώς θέλοντας και μη θα συγκρίνεις . Παράδειγμα το SSOASS . Επόμενος δίσκος No prayer for the dying. Και αν έφαγε θάψιμο αυτός ο δίσκος. Που στην τελική μια χαρά ήταν …
Πολύ ενδιαφέρον, το σημερινό βίντεο! Από τους δίσκους που αναφέρονται, έχω άποψη για αυτούς των Helloween, Maiden, Medadeth και Metallica, και σε γενικές γραμμές, συμφωνώ με την ανάλυση! Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω, είναι το εξής. Οσοι λατρεύουμε συγκεκριμένα συγκροτήματα, έχουμε την εξής κακή συνήθεια. Πολλές φορές, τους συνδέουμε στο μυαλό μας, με έναν πολύ συγκεκριμένο ήχο, και δε δεχόμαστε, ο,τιδήποτε δαιφορετικό. Κάθε φορά λοιπόν που, κάποιο από αυτά τα συγκροτήματα, πάει να κάνει κάτι διαφορετικό/πειραμτίζεται, αντί να έχουμε την υπομονή να του δώσουμε χρόνο, αμέσως βάζουμε ταμπέλες τύπου , , , κτλ, κτλ, κτλ. Παγίδα στην οποία, ειχα πέσει κι εγώ κάποιες φορές παλιότερα! Γενικότερα, έχω παρατηρήσει πως, όσο μεγαλώνω προτιμώ να ακούω πιο light πράγματα, πχ θα ακούσω ένα νέο hard rock συγκρότημα παρά ένα νεό heavy metal. Από τη στιγμή λοιπόν που, σταδιακά αλλάζουμε κι εμείς, γιατί να μην αλλάζουν, κατά καιρούς, και τα αγαπημένα μας συγκροτήματα, όποια κι αν είναι αυτα? ΥΓ. Σίγουρα θα ηθελα να ακούσω ανάλυση και για τα fight for the rock και tribe, που λένε και 2 σχολιαστές από κάτω!
Το άλμπουμ με στοιχεία numetal των Metallica ακούγοντας ξανά, βλέπω έχει κάποια στοιχεία που σου τραβανε το ενδιαφέρον. Πιασαρικα θα έλεγα χωρίς να είναι ραδιοφωνικα χιτς. Μια χαρά και των slayer, επειδή είμαι της numetal βλέπω ωραίο δέσιμο με τον ήχο των slayer. Και εγώ δεν δίνω σημασία στον στίχο
Το Risk και το Forbidden δεν είναι χάλια. Όμως το The World Needs A Hero είναι. Γιατί φαίνεται πως ο Dave δεν προσπάθησε καθόλου. Υπήρχαν κομμάτια που ξεκινούσε κάτι καλό αλλά μετά σταματάγε, και κομμάτια που δεν ακουγόντουσαν. Η πραγματική επιστροφή των Megadeth ήταν με το The System Has Failed.
Καμία σχέση.. Dread and the Fugitive Mind θεοκομματος που δικαιολογημένα μπήκε στο φετινό πολύ σφιχτό σετλιστ που δεν υπήρχε ούτε σκέψη για κάτι από The System.. 1000 Times Goodbye, Promises, Recipe for Hate.. κομματαρες επίσης, γενικά ανήκει στην κατηγορία των Megadeth άλμπουμ όπου τα μελωδικά classic heavy στοιχεία υπερισχύουν των thrash στοιχείων. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό γιατί πάνω από όλα είναι η έμπνευση και οι συνθέσεις ( τρανό παράδειγμα το τρομερό Youthanasia). Αντιθέτως το Risk δυσκολεύεσαι ακόμα και να το χαρακτηρίσει κανείς κλασσικό heavy. Εναλλακτικό hard rock περισσότερο του πάει. 2-3 ωραία κομμάτια και μετά το χάος. Με άνεση το χειρότερο Megadeth..
Μερικα αλμπουμ που αναφερεις δεν ασχολήθηκα τοσο για να εχω γνωμη άλλα γι αυτα που έχω γνωμη θα πω οτι σε μερικα ησουν περισσότερο επιεικης απ'οσο τ'άξιζε......άλλα αγαπες ειναι αυτες......
Και κατι άλλο....νομιζω ότι οσο ακους ενα αλμπουμ ακομη κι αν δεν σ'άρεσε την πρώτη φορα λιαινει καπως τις εντυπωσεις το συνηθίζεις και δεν φαινεται τοσο κακό.....
Το demonic από Testament είναι δισκαρα,είναι αρκετά επιθετικό και δυνατό άλμπουμ, θεωρώ ατόπημα το ότι το έχεις βάλει μέσα στη λίστα σου.Παλι καλά που δεν έβαλες και κανένα των motorhead γιατί θα ήσουν για φτύσιμο
20:22 Μου άρεσαν πολύ η παρατηρήσεις σου παρόλα αυτά σε κάθε δίσκο από αυτούς που ανέφερες υπάρχει και κάτι αξιόλογο για να ακούσεις είναι αδύνατον ένα συγκρότημα να έχει τον ίδιο ήχο και το ίδιο ύφος με την πάροδο του χρόνου και μιλάμε για συγκροτήματα που είναι στο στερέωμα για πάρα πολλές δεκαετίες και επειδή ειμαι και εγώ καλλιτέχνης και ζωγράφος και μουσικός το βλέπω και στον εαυτό μου αυτό αλλάζω και εγώ. Μα δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος πριν από 20 χρόνια ούτε οι συνειδητότητά μου ούτε το μυαλό μου. Ευχαριστώ για το βίντεο Angel Piangelo.
Όλοι αλλάζουμε λογικό είναι.
Φυσικά και είναι θεμιτό να αλλάζουν και τα συγκροτήματα. Απλά μερικές φορές κάποια πράγματα δεν τους βγαίνουν, ή άλλες φορές όπως στην περίπτωση των Metallica προσπαθούν να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα και χάνουν τη μπάλα.
@@MusicStoriesbyTassosFrag-gs1hjέτσι ακριβώς είναι όπως τα λες σε ευχαριστώ για την απάντηση angel piangelo
Πολύ ωραίο βίντεο. Αν και νομίζω ότι κατά γενική ομολογία το χειρότερο άλμπουμ των Halloween είναι το Chameleon.
Το Chameleon έχει μερικά πολύ αξιόλογα κομμάτια μέσα φίλε μου! Τουλάχιστον στα αυτιά μου
Ναι! Music, Giants.... @@dissectional01
Πολύ ωραιο βίντεο. Το never say die είναι μια χάρα άλμπουμ και σίγουρα αδικημένο. Ίσως φταίνε τα κιμπορντ.
Πάντως και το technical ecstasy ήταν πειραματικό και είχε διχάσει τους οπαδούς, προσωπικά έχω και τα δύο πολύ ψηλά στη λίστα μου.
Καλησπερα φιλε. Ωραια τα σχολια σου. Εγω θα πω μονο για το pink bubbles. Το αγορασα κασετα οταν βγηκε το 91. Γυμνασιο τοτε. Μεγαλωσα με αυτο. Σιγουρα δεν ειναι keeper ή walls και σιγουρα εχει και κακες στιγμες... σε γενικες γραμμες ομως ειναι αξιοπρεπες και πολυ καλυτερο απο πολλες επομενες δουλειες τους.
Το θέμα είναι να μην επηρεάζεσαι από το ότι γράφει ο τύπος και τα περιοδικά να ακούς κάτι μόνος σου και αν σου αρέσει το κρατάς.Η Δική μου η γενιά έδινε πολύ βάση σε κριτικές διαφόρων περιοδικών
Αν είσαι όπως εγώ γύρω στα πρώτα -ήντα, μπορώ να το επιβεβαιώσω 100%.
Εξαιρετικοτατο βιντεάκι φιλε
To Kids of the century είναι από τα αγαπημένα μου Helloween κομμάτια. Το St Anger δεν έχει καμμία σύνθεση που να στέκεται από την αρχή έως το τέλος χωρίς αστερίσκους και έχει επιτηδευμενα απαράδεκτο ήχο. Το Diabolus έχει ενδιαφέροντα στοιχεία αλλά η παραγωγή του το καθιστά ως σύνολο βαρετό και μονότονο. Το The world needs a hero προσωπικά το απολαμβάνω σχεδόν στο σύνολό του, ενώ το Angry Machines έχει πολύ καλές ιδέες και τον Dio τον βρίσκει σε πολύ καλή κατάσταση. Καλή συνέχεια
Το Eye to eye των Scorpions είναι πολύ underrated δίσκος. Σίγουρα παρουσιάζει έναν διαφορετικό ήχο από τον κλασικό των Scorpions αλλά τα τραγούδια στιχουργικά είναι πολύ όμορφα και η φωνή του Klaus πηγαίνει χαμηλά με πιο mellow ήχους. Είναι μια προσπάθεια που δείχνει ότι η μπάντα εξερεύνησε ένα νέο στυλ που παρόλο που δεν της βγήκε στις πωλήσεις αξίζει ένα άκουσμα.
Συμφωνώ. Πειραματικό, cheesy, αλλά όχι ανέμπνευστο. Το λέω εγώ που προσκυνώ early Scorps με Uli...
Έχει μερικά ωραία τραγούδια, απλά δεν πας σε νέο στυλ στα 50 σου, λογικά να μην έχει πέραση. Αλλά είναι πολύ καλύτερο από πολλούς δίσκους του αφιερώματος...
Είμαι απ' αυτούς τους λίγους (ειδικά στην Ελλάδα) που γουστάρουνε πολύ το St. Anger. Με μια καλύτερη παραγωγή στον ήχο των drums (Ο Ulrich ήθελε να ακούγεται σαν τους Korn και τους Slipknot στην υπερβολή όμως) και αρκετά κοψίματα στις διάρκειες των κομματιών θα ήτανε ακόμα καλύτερο. Προφανώς υπάρχουνε βέβαια και κομμάτια filler μέσα όπως το Shoot me Again για παράδειγμα
Πολύ ενδιαφέρον και αυτό το βίντεο φίλε μου. Μπράβο σου👍
Άδελφε μου συμφωνώ με όλα και όσα,ειπες εγώ με τη σειρά μου έδωσα μια ευκαιρία στο chameleon των helloween και του έβαλα 8,5/10 το έχω κάνει δισκοκριτικη μάλιστα στο κανάλι μου rock forever !
Καθώς περνάνε τα χρόνια σίγουρα αξίζει τον κόπο να ξαναδίνουμε ευκαιρίες σε πράγματα που απορρίψαμε παλιότερα, ειδικά σε περίπτωση που τα γούστα μας διευρύνθηκαν, που συμβαίνει πολύ συχνά πιστεύω. Μού έχει συμβεί πολλές φορές, όχι μόνο επειδή "δεν ήταν true", αλλά κι επειδή δεν έπιανα το σκοπό τους, με ξεπερνούσαν.
Παρόλα αυτά δε μπορώ να ακούσω ούτε πχ το Virtual XI, ούτε το St. Anger μονοκοπανιά, και λόγω παραγωγής, αλλά κυρίως λόγω των ξεχειλωμένων διαρκειών.
Πάνω κάτω το ίδιο. Το Virtual το ακούω λίγο πιο εύκολα.
Πολύ ενδιαφέρον video. Well done για ακόμα μια φορά!
Μάλλον θα πεθάνω με την απορία πώς το blow up your video θεωρείται κακος δίσκος, εγώ τον θεωρώ το καλύτερο άλμπουμ των AC DC μετά το Back in Black μέχρι και σήμερα!
Όντως έχεις δίκιο σε όλα τα άλμπουμ, αλλά ήθελα να πω ότι το κάθε άλμπουμ που βγαίνει έχει να κάνει με το ανθρωπο την στιγμή που το ακούει και της συνθήκες που το ακούει πχ.εγω όταν η Μetallica βγάλανε το S,anger είχα χωρίσει εκείνη την περίοδο,μέσα στο cd είχε και το dvd που πίεζαν η metallica στο στούντιο είχα Λιόση το έβλεπα συνέχεια προσπαθούσα να δεθω μετά κομμάτια αλλά δεν μου έκανε το κλικ οπός τα άλλα άλμπουμ τον Μεtallica πάντως έχει ς δίκιο ευχαριστούμε
Εγώ στην αρχή, όταν είδα τα βίντεο, είπα, ναι ρε π..τη ξαναγύρισαν στο Thrash. Αλλά όταν άκουσα το άλμπουμ "καλά" οι ψυχρολουσίες έρχονταν η μία μετά την άλλη...
Fly on the wall παρα πολυ καλο αλμπουμ. Αngry machines δεν μου αρέσει καθόλου η παραγωγή του. Εχει καλες ιδεες αλλα δυσκολα πλεον το βαζω να το ακουσω. Never say die καθε κομματι ειναι σαν tribute σε αλλο συγκροτημα οπως πχ το ομώνυμο που ειναι τελείως thin lizzy. Ηelloween συμφωνώ απόλυτα. Virtual XI καλές ιδεες και μελωδίες κακη παραγωγή και συνολικο ηχητικο αποτελεσμα. Celtic Frost οπως τα ειπες. Kiss επίσης. Megadeth μακραν χειρότερο απο το risk ναι σοβαρα μιλαω. Στο risk βρήκα τρεις ενδιαφερουσες μελωδιες. St.Anger με Κανονική παραγωγη και σολιδια στα κομματια θα ήταν πεντε επιπεδα πάνω. Ozzy αδύναμος δίσκος συνολικα. Diabolus in musica δεν γινόταν να συνεχιστεί το τρομερο σερι τους και επεσαν σε λακουβα. Testament πλεον μου αρέσει το άλμπουμ περισσοτερο απο τοτε αλλα μεχρι εκει.
Never Say Die....❤❤❤❤💔/5
Virtual XI...❤❤❤💔5
Το Strange and beautiful των Crimson Glory;
Θα μπει στο Part 2.
Ενδιαφέρον βίντεο.Προσωπικα το Technical Ecstacy μου αρεσει αρκετα οπως και το Fly on the wall ασχετα με το στιχο.Τους Σελτικ ποτε δεν τους ακουγα οπότε δεν εχω αποψη.Για τον Dio δεν υπαρχει κακο αλμπουμ οτι κι αν εκανε.Το pink των Helloween ξενισε λιγο σαν στιχουργική αλλα εχει καποια πολυ καλα κομμάτια.Γενικα για την μουσικη εχω να πω οτι ολα είναι υποκειμενικά, δεν υπαρχει περιπτωση να δώσεις σημασία σε προσωπικα σχόλια καποιων φυλλαδων για οτιδηποτε μουσικο.Παντως οσον αφορά το St.Anger οι μάγκες που μεχρι το And Justice for all παρολη την σκατά παραγωγη ειδικα στα basslines εδιναν μαθήματα μεταλ σύνθεσης, στο αλμπουμ αυτο εδειξαν μια εικονα της χειροτερης πλευράς τους ως ανθρώπους κι οχι ως μουσικούς που ουσιαστικα το επιπεδο τους ειναι γνωστο αλλα αν ημουν ο Bob Rock δεν θα τους ενθαρρυνα να το κυκλοφορήσουν δηλ.δεν φταινε μόνο αυτοί.Παρολα αυτά τα ειλικρινη και προσεγμενα σχολια περι αυτου του δισκου ειναι σχεδον όλα ακριβεστατα.
Θα είμαι ειλικρινής: μπήκε επειδή υπέθεσα ότι θα έχεις στη λίστα το St Anger. Θυμάμαι την κοπάνα που είχα κάνει στην εξεταστική μόνο κ μόνο για να το αγοράσω κ να το ακούσω. Κι ενώ πιστεύω ειλικρινά ότι το Frantic είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει, από εκεί και πέρα .... ζόρια.
Κυρίως επειδή, όπως είπες κ εσύ ο δίσκος είναι επιτηδευμένα κακός: τα ίδια ακριβώς τραγούδια, με μικρότερη διάρκεια και πιο ''φυσιολογική'' παραγωγή θα ακούγονταν πολύ αλλιώς. Την έλλειψη σόλο δεν θα τη χαρακτηρίσω ως μεγάλη καταστροφή αλλά ως μια προσπάθεια για κάτι διαφορετικό, που οι Metallica [ευτυχώς] το συνηθίζουν - και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι Ride The Lightning, αλλά μπορεί να είναι και St.Anger. Το συγκρότημα, ουδέποτε ήθελε να παράγει κάτι μόνο κ μόνο για να είναι αρεστοί κ αποδεκτοί, κι ένας λόγος που τους αγαπώ είναι αυτός. Σίγουρα θα ήθελα ''για τα μάτια'' να υπήρχαν καναδύο μέσα στο άλμπουμ αλλά οκ ...
Από τη δική μου τη μεριά είναι 6 στα 10. Και όχι, δεν άξιζε τον κόπο η κοπάνα.
Το No prayer for the dying είναι κλάσης χειρότερο από το Virtual XI
σαν δίσκος αλλά δε κρίθηκε το ίδιο λόγω Bruce το ίδιο έγινε και με το And justice for all σε όλους έφταιγε το θάψιμο στο bass το ότι είναι δισκαρα το καταλάβανε 20 χρόνια μετά γενικά σαν άνθρωποι δε μπορούμε να δεχτούμε αρνητική άποψη για κάτι που μας αρέσει ακόμα και αν είναι fact
Το No Prayer τώρα το ξανακούω για να το βάλω στο Part 2. Επιφυλάσσομαι προς το παρόν, αλλά θα μπορούσα να πάω προς τη δική σου πλευρά.
Το Justice κι εγώ 20 χρόνια μετά το κατάλαβα...
Για το St.Anger όμως περάσανε τα 20 χρόνια και ακόμα τίποτα.
Ωραίο θέμα! Ακολουθούν τα σχόλια μου: Celtic Frost - Cold Lake: ενώ παίζουν straight forward metal, το image που επέλεξε η μπάντα τους χαντάκωσε. Ρε Θωμά, είσαι κορυφή, αλλά το glam image σε κάνει να θυμίζεις περισσότερο τον Εθνικό μας Σταρ. Κακώς θάβεται το άλμπουμ. Iron Maiden Virtual ΧΙ: Είναι περισσότερο εμφανής η απουσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Harris, δηλαδή οι Dickinson/Smith. Το άλμπουμ δεν είναι κακό, αλλά κατώτερο του προηγούμενου. Και όλοι ζητούσαμε, την επιστροφή του Bruce, οπότε λογικό είναι να μην το αγαπήσουμε. Black Sabbath - Never Say Die: Μου αρέσει προσωπικά, αλλά είναι το πιο αδύνατο άλμπουμ τους, μέχρι τότε, και θυμίζει συλλογή τραγουδιών και όχι ενιαίο άλμπουμ. Helloween - Pink Bubbles Go Ape: Απλά κατώτερο των προηγουμένων, και το χιούμορ δεν είναι κάτι στο οποίο οι Γερμανοί ως έθνος διακρίνονται. Metallica - Saint Anger: Το "τέκο - τέκο" που ακούγεται αντί για τα ντραμς, με ενοχλεί από την πρώτη φορά που το άκουσα. Η διάρκεια των τραγουδιών, είναι απαράδεκτα μεγάλη. Μου αρέσει όμως το ομώνυμο και το Frantic. Το χειρότερο άλμπουμ τους, χωρίς να μετράω το Lulu. Slayer - Diabolus In Music: Λατρεύω το Bitter Peace. Δεν είναι κακό άλμπουμ, απλά κατώτερο από τα προηγούμενα. Megadeth - The World Needs a Hero: δεν είναι κακό, είναι κάτι χειρότερο: αδιάφορο. Να σημειωθεί, ότι το Maiden και το Slayer, κυκλοφόρησαν όσο υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία, με ότι συνεπάγεται αυτό.
Θα συμφωνησω σχεδον με οσα ειπες στις ετυμηγοριες σου σε οσα αλμπουμ εχω ακουσει.
Dio, σαφως οχι ο καλυτερος δισκος του, αλλα μια χαρα ακουγεται.
Helloween, ετσι κε τσι. Εχει μεσα πολυ ωραια τραγουδια οπως το Mankind πχ, εχει κ αλλα που δεν.. Γενικα πανω απο την βαση ομως.
Maiden, ενα 6αρι στα 10
Metallica, εμενα ο δισκος μου αρεσει,οχι με το πρωτο ακουσμα. Ειχα σκαλωσει κ εγω στην παραγωγη. Αλλα τον ακουω πολυ ανετα. Ναι μεν τον θεωρω τον δευτερο χειροτερο τους δισκο αλλα με διαφορα το προτιμω απο το reload που δε θα το εβαζα καθολου ευκολα να το ακουσω.
Slayer, ειναι οι Slayer οτι κ να βγαλουν :D
το demonic εμενα μου αρεσε αρκετα παντως για καποιο λογο και δη το ομοτιτλο εμπαινε παντα την playlist μου αν ηταν να ακουσω testament. Βασικα ειμουν μικρος οταν το ειχα ακουσει και ο cuck billy μαζι με τον akerfield ηταν οι πρωτοι που με βαλανε στον ηχο με βαρια brutal φωνιτικα, βασικα opeth, testament, death, και με τα πιο σχιστα at the gates και arch enemy η ατζελα
Slayer Death's head....Κομματαρος
Είμαι απο τους λίγους που θεωρεί το virtual υποτιθέμενο, αν εξαιρέσουμε το Educated Fool και Don't look to the Eyes of A Stranger
Τα τραγούδια έχουν προοπτικές. Θεωρώ ότι κάπου ο Harris το παράτησε...
@@MusicStoriesbyTassosFrag-gs1hj ίσως όντως το παράτησε αλλά αυτό βγήκε σε καλό με την επιστροφή του Dickinson, κάτι το οποίο μπορεί και να μην βλέπαμε αν πήγαινε καλύτερα ο δίσκος
Θα περίμενα να δω και το Jugulator των Judas Priest σε αυτήν την λίστα.
Σοβαρά;; Και γιατί όχι κάποιο από τα Point of Entry, Nostradamus και Redeemer of Souls που είναι αντικειμενικά χειρότερα;; Και μην μου πεις για το Demolition γιατί για μένα ΚΑΙ αυτό είναι καλύτερο από τα 3 προαναφερθέντα..
Point of Entry και τα δύο του Ripper θα μπορούσαν να μπουν. Nostradamus και Redeemer είναι μετά το 2004. Μαζεύω ιδέες για ένα πιθανό part 2.
@@MusicStoriesbyTassosFrag-gs1hj Αφού ψάχνεις ιδέες θα σου προτείνω. Demolition σίγουρα που είναι φουλ παρεξηγημένο και έχει μέσα σαρωτικά κομμάτια τύπου Machine Man, One on One, Bloodsuckers, τέρμα ενδιαφέρον τραγουδαρες τύπου Hell is Home, In Between και μπαλανταρες όπως το Close to You. Μετά το επίσης υποτιμημένο Strange Highways με doom Sabbathικο ομώνυμο ύμνο και κομμάτια με τα οποία άλλοι θα έκαναν καριέρα όπως τα Pain, Jesus.., Give Her the Gun, Evilution, αλλά εδώ οι μεταλλοπατερες έκριναν ότι δεν άξιζε αφού δεν ήταν Holy Diver. Καλά εδώ έχουν κρίνει μέχρι και το Dream Evil ( ημαρτον!!!).
Μετά θα σε εκπληξω ίσως και θα σου προτείνω το Predator των Accept ή εναλλακτικά το Death Row. Αναμφίβολα σπουδαίο το come back με Tornillo και δισκαρα το Blood of the Nations, αλλά και υπερεκτιμημενα αρκετά τα επόμενα. Και ταυτόχρονα ένα "άδειασμα" των δύο που ανέφερα. Από πού κι ως που;; Predator έχει Crossroads ( ένα από τα καλύτερα Accept τραγούδια από τα 90s και μετά, έχει κομματαρες Hard Attack, Take out the Crime και άγνωστο (!!!) συναυλιακό ύμνο Run Through the Night!! Και το Death Row βασικά έχει λάθος παραγωγή για μένα αλλά και δυναμίτες όπως τα Stone Evil, What Else, Sodom and Gomora, Bad Habits die hard!
Σ' ευχαριστώ. Death Row μπαίνει σίγουρα. Demolition επίσης. Το Strange Highways έχει αφήσει αρκετά καλή παρακαταθήκη διεθνώς, ανεξάρτητα από το τι είπαν εδώ..
junior eyes απο τα αγαπημένα μου του never say die ...αμα το ειχε πει η adele θα το επαιζε ο deejay fm καθε μερα
To fight for the rock των savatage ειναι σε αυτα που δεν σωζονται;
Μάλλον αυμπαθώ/εκτιμώ πολύ τους Savatage για να το βάλω. Αλλά θα μπορούσα σε ένα δεύτερο μέρος.
Μάλλον ναι. Δεν είναι τόσο καλό
Εδώ ο Oliva βγήκε και είπε ότι το γράψαμε με το μαχαίρι στον λαιμό. Μόνο το ομώνυμο σώζεται
Και το Red Light Paradise ρε μπρο.
Μιας και έχω ακούσει τόνους επί τόνων Sabbath οφείλω να ενημερώσω το κοινό ότι το Never say die το μόνο καλό που είχε ήταν το εξώφυλλο. Δεν είναι καν ιδιαίτερο. Δεν ακούγεται σε αντίθεση με το Forbidden το οποίο έχει αρκετές πολύ καλές στιγμές. Στο νο2 κακοτητας των Sabbath θα προτιμούσα να βάλω το Seventh star αν και θα ανεχομουν και το Born again.
Το pink bubbles είναι ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ αν ξερεις μουσικη καταλαβαινεις οτι εκει μεσα στις συνθεσεις γινεται ο χαμος.
Το ίδιο ισχύει και για το Chameleon. Αλλά το πρόβλημα και με τα δύο είναι ότι ότι έχουν αλλάξει εντελώς το ύφος και δεν έχουν καμία σχέση με Power Metal άλλα μουσικά είναι super
@@georgekou6317το chameleon ειναι υπερβολικα μετριο και δε νομιζω οτι συνθετικα ειναι κατι το ιδιαίτερο σα τις ροζ φούσκες...το music ειναι αριστουργημα...μου λειπει ο Ρολαντ συνθετικα ....
Προσωπικά τα album των AC/DC, Black Sabbath, Helloween, KISS, Megadeth, Slayer που αναφέρονται μου αρέσουν αρκετά. Τα υπόλοιπα δεν είναι του γούστου μου.
Το Virtual XI είναι ανάμεσα στα τρία καλύτερα εξώφυλλα δίσκων των IM. Ως εδώ.
🤣🤣🤣 Ένα παιδικό κολάζ με ολίγον ποδόσφαιρο, ολίγον ηλεκτρονικοί υπολογιστές και ένας Eddie σχεδιασμένος στο πόδι (μάλλον την ώρα της τουαλέτας), στα τρία καλύτερα;;; Χαχαχαχα!!! Το άλλο με τον Τοτό, το ξέρεις;;
Q2k , Tribe που ειλικρινά αν τα κυκλοφορούσαν από άλλο συγκρότημα θα είχαν άλλη εκτίμηση
Το πιστεύεις ότι δεν έβαλα άλμπουμ Queensryche γιατί δεν ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω;
Το Tribe είναι δισκάρα .-
Σχετικα με το forbidden remix των sabbath που κυκλοφορησε προσφατα εδωσε νεα πνοη στον δισκο. Νομιζω η παραγωγη του το 95 το εθαψε ενω η κανινουργια του Iommy αλλαξε την οπτικη μου σχετικα με τον δισκο. Δεν θα εχανες τιποτα να ακουσεις και το φετινο forbidden remix δυο φορες και να μας πεις την γνωμη σου 😊
Το έχω ακούσει. Πολύ καλύτερα τα πράγματα. Γι' αυτό και δεν ξέρω αν πρέπει να το βάλω σε ένα part 2.
αυτα τα εχουν παρει/ακουσει οι φανατικοι οπαδοι και εχουν ιδιαιτερη αξια. κατι σαν προσωπικη υποθεση
Συνήθως ένα πρόβλημα που υπάρχει με αυτούς τους δίσκους ( χωρίς να είναι κανόνας) είναι ότι κουβαλάνε ακριβώς απο πίσω τους τεράστιες κυκλοφορίες . Συνεπώς θέλοντας και μη θα συγκρίνεις . Παράδειγμα το SSOASS . Επόμενος δίσκος No prayer for the dying. Και αν έφαγε θάψιμο αυτός ο δίσκος. Που στην τελική μια χαρά ήταν …
Δισκάρα το no preyer of the dying απλά η προηγούμενη κυκλοφορία ήταν κάτι το θεϊκό όπως και όλη η δισκογραφία των maiden στα ,80 's
Πολύ ενδιαφέρον, το σημερινό βίντεο! Από τους δίσκους που αναφέρονται, έχω άποψη για αυτούς των Helloween, Maiden, Medadeth και Metallica, και σε γενικές γραμμές, συμφωνώ με την ανάλυση! Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω, είναι το εξής. Οσοι λατρεύουμε συγκεκριμένα συγκροτήματα, έχουμε την εξής κακή συνήθεια. Πολλές φορές, τους συνδέουμε στο μυαλό μας, με έναν πολύ συγκεκριμένο ήχο, και δε δεχόμαστε, ο,τιδήποτε δαιφορετικό. Κάθε φορά λοιπόν που, κάποιο από αυτά τα συγκροτήματα, πάει να κάνει κάτι διαφορετικό/πειραμτίζεται, αντί να έχουμε την υπομονή να του δώσουμε χρόνο, αμέσως βάζουμε ταμπέλες τύπου , , , κτλ, κτλ, κτλ. Παγίδα στην οποία, ειχα πέσει κι εγώ κάποιες φορές παλιότερα! Γενικότερα, έχω παρατηρήσει πως, όσο μεγαλώνω προτιμώ να ακούω πιο light πράγματα, πχ θα ακούσω ένα νέο hard rock συγκρότημα παρά ένα νεό heavy metal. Από τη στιγμή λοιπόν που, σταδιακά αλλάζουμε κι εμείς, γιατί να μην αλλάζουν, κατά καιρούς, και τα αγαπημένα μας συγκροτήματα, όποια κι αν είναι αυτα? ΥΓ. Σίγουρα θα ηθελα να ακούσω ανάλυση και για τα fight for the rock και tribe, που λένε και 2 σχολιαστές από κάτω!
Diabolus in musica ειναι δισκαρα ..ειδικα το wicked....
Το άλμπουμ με στοιχεία numetal των Metallica ακούγοντας ξανά, βλέπω έχει κάποια στοιχεία που σου τραβανε το ενδιαφέρον. Πιασαρικα θα έλεγα χωρίς να είναι ραδιοφωνικα χιτς.
Μια χαρά και των slayer, επειδή είμαι της numetal βλέπω ωραίο δέσιμο με τον ήχο των slayer.
Και εγώ δεν δίνω σημασία στον στίχο
Το Risk και το Forbidden δεν είναι χάλια.
Όμως το The World Needs A Hero είναι. Γιατί φαίνεται πως ο Dave δεν προσπάθησε καθόλου. Υπήρχαν κομμάτια που ξεκινούσε κάτι καλό αλλά μετά σταματάγε, και κομμάτια που δεν ακουγόντουσαν. Η πραγματική επιστροφή των Megadeth ήταν με το The System Has Failed.
Καμία σχέση.. Dread and the Fugitive Mind θεοκομματος που δικαιολογημένα μπήκε στο φετινό πολύ σφιχτό σετλιστ που δεν υπήρχε ούτε σκέψη για κάτι από The System.. 1000 Times Goodbye, Promises, Recipe for Hate.. κομματαρες επίσης, γενικά ανήκει στην κατηγορία των Megadeth άλμπουμ όπου τα μελωδικά classic heavy στοιχεία υπερισχύουν των thrash στοιχείων. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό γιατί πάνω από όλα είναι η έμπνευση και οι συνθέσεις ( τρανό παράδειγμα το τρομερό Youthanasia). Αντιθέτως το Risk δυσκολεύεσαι ακόμα και να το χαρακτηρίσει κανείς κλασσικό heavy. Εναλλακτικό hard rock περισσότερο του πάει. 2-3 ωραία κομμάτια και μετά το χάος. Με άνεση το χειρότερο Megadeth..
To risk φίλε το χειρότερο μακράν, στο world needs of hero ακούγονται 4-5 κομμάτια ενώ στο risk τίποτα
Γιατί δεν κατάλαβα. Σε χαλάει ο ήχος του AJFA; Αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα προφανώς. ΧΦΤΟΥ.
NAI EINAI
Μερικα αλμπουμ που αναφερεις δεν ασχολήθηκα τοσο για να εχω γνωμη άλλα γι αυτα που έχω γνωμη θα πω οτι σε μερικα ησουν περισσότερο επιεικης απ'οσο τ'άξιζε......άλλα αγαπες ειναι αυτες......
Αλήθεια; Νόμιζα ότι θα μου λέγατε πω ήμουν αυστηρός...
Και κατι άλλο....νομιζω ότι οσο ακους ενα αλμπουμ ακομη κι αν δεν σ'άρεσε την πρώτη φορα λιαινει καπως τις εντυπωσεις το συνηθίζεις και δεν φαινεται τοσο κακό.....
@@billozzy5760Αυτό που γράφεις τώρα, κάποιοι άλλοι το ονομάζουν grower album.
Το demonic από Testament είναι δισκαρα,είναι αρκετά επιθετικό και δυνατό άλμπουμ, θεωρώ ατόπημα το ότι το έχεις βάλει μέσα στη λίστα σου.Παλι καλά που δεν έβαλες και κανένα των motorhead γιατί θα ήσουν για φτύσιμο