Se sàbiatz, mon país a ni nom ni frontièira: dins lo vèrs s'espandís d'una fòla epopèia! Se trapa pels camins, dins lo sang de las pèiras; dins lo caud del rasim; dins l'amar de l'albièira. Se sàbiatz, mon país s'escond per las genèstas; dins la flor qu'espelís; dins lo còr de las bèstias. Dins l'ombra que blanquís; dins l'autan que despelha; dins la doçor d'un nis, o lo pols d'una fuèlha. Mon país es aval, al mièg d'una carrièira, ont dançan tres enfants per un sou de misèria. Es aval, dins lo crit d'un freta-sabatons que rebala vencit sense espèr de retorn. Mon país és al fons d'una preson de trèvas que non an, per tot resson, que lo 'marcha o crèba'. Mon país es pertot ont son los privats d'èsser: sens papièrs ni aunor; sens ostal o sens tèrra... Se sàbiatz, mon país a ni nom ni frontièira: dins lo vèrs s'espandís d'una fòla epopèia! Se trapa pels chauchilhs lo canin de la talvera; lo fisson del perilh; la jòia bartassièira! Mon país es aquí, ont grana la colèra; sul puny que se brandís; dins lo fuòc, la lassièira. Dins l'èrsa que nos pren; dins l'èrsa que nos geta; dins l'apèl de l'avenc; dins la mans de l'aubeta... Se sàbiatz, mon país s'amaga per las raras de l'ora que fugís e que sembla eternala. Dins las colors passidas; dins la sentors salvatjas; dins la saba de vida; dins la páur de l'aigatge... Se sàbiatz, mon país a ni nom ni frontièira: dins lo vèrs s'espandís d'una fòla epopèia! Pertot ont l'amor nais; pertot ont l'amor puelha; dins lo fum del pantais, lo breç d'una quimèra... Dins los mots d'un enfant; dins l'agach d'una femna; ont lo rire pren vam; ont s'esquiçan las penas... Se sàbiatz, mon país a ni nom ni frontièira: dins lo vèrs s'espandís d'una fòla epopèia! S'escond al fons del riu; dins lo secret de l'èrba; l'arma del recaliu; dins lo lis d'una quèrba... Mon país resplendís de mila cantalenas; que dança a l'infinit un pòble de serenas! Finta plan mon país, el non a ni dieu ni mèstre: un cavall que corrís, sens tralhas ni cabèstre. Mon país es pertot ont la sola batèsta es de gardar lo gost d'un lendeman de fèsta. Se sàbiatz, mon país es pertot que t'espèra: s'existís pas enlòc, es sus la tèrra entièira...
Excellent
Se sàbiatz, mon país a ni nom ni frontièira:
dins lo vèrs s'espandís d'una fòla epopèia!
Se trapa pels camins, dins lo sang de las pèiras;
dins lo caud del rasim; dins l'amar de l'albièira.
Se sàbiatz, mon país s'escond per las genèstas;
dins la flor qu'espelís; dins lo còr de las bèstias.
Dins l'ombra que blanquís; dins l'autan que despelha;
dins la doçor d'un nis, o lo pols d'una fuèlha.
Mon país es aval, al mièg d'una carrièira,
ont dançan tres enfants per un sou de misèria.
Es aval, dins lo crit d'un freta-sabatons
que rebala vencit sense espèr de retorn.
Mon país és al fons d'una preson de trèvas
que non an, per tot resson, que lo 'marcha o crèba'.
Mon país es pertot ont son los privats d'èsser:
sens papièrs ni aunor; sens ostal o sens tèrra...
Se sàbiatz, mon país a ni nom ni frontièira:
dins lo vèrs s'espandís d'una fòla epopèia!
Se trapa pels chauchilhs lo canin de la talvera;
lo fisson del perilh; la jòia bartassièira!
Mon país es aquí, ont grana la colèra;
sul puny que se brandís; dins lo fuòc, la lassièira.
Dins l'èrsa que nos pren; dins l'èrsa que nos geta;
dins l'apèl de l'avenc; dins la mans de l'aubeta...
Se sàbiatz, mon país s'amaga per las raras
de l'ora que fugís e que sembla eternala.
Dins las colors passidas; dins la sentors salvatjas;
dins la saba de vida; dins la páur de l'aigatge...
Se sàbiatz, mon país a ni nom ni frontièira:
dins lo vèrs s'espandís d'una fòla epopèia!
Pertot ont l'amor nais; pertot ont l'amor puelha;
dins lo fum del pantais, lo breç d'una quimèra...
Dins los mots d'un enfant; dins l'agach d'una femna;
ont lo rire pren vam; ont s'esquiçan las penas...
Se sàbiatz, mon país a ni nom ni frontièira:
dins lo vèrs s'espandís d'una fòla epopèia!
S'escond al fons del riu; dins lo secret de l'èrba;
l'arma del recaliu; dins lo lis d'una quèrba...
Mon país resplendís de mila cantalenas;
que dança a l'infinit un pòble de serenas!
Finta plan mon país, el non a ni dieu ni mèstre:
un cavall que corrís, sens tralhas ni cabèstre.
Mon país es pertot ont la sola batèsta
es de gardar lo gost d'un lendeman de fèsta.
Se sàbiatz, mon país es pertot que t'espèra:
s'existís pas enlòc, es sus la tèrra entièira...
Occitania liura !!! Cap davant !
Farem tot petar!! aii aii aii
Remix de Dolàn Xakò made in Perigueux de lo meu país : soundcloud.com/dolanxako/dolan-xako-parallela-mon-pais
Vie a l´occitane