@@greece8785 όχι ακριβώς είναι σαν να έχει μετατεθεί όλη η κλίμακα στο ζω. Εδώ έχουμε από δι και πάνω δεύτερο και από το δι και κάτω διαστήματα του πρώτου
@@Nikolas-Lysgaris Εννοώ ότι "πρωτοβαρυς" = πρώτος με καταλήξεις σε ζω (αν κάνω λάθος διορθώστε με) Ενώ (όπως τουλάχιστον νόμιζα) βαρύς = πρώτος με καταλήξεις σε ζω
Τι μανία κι αυτή με τους ψαλταδες να τελειώνουν ψηλά το αξιον εστι... Το μουσικό κείμενο έχει ταπεινοτητα. Προσγειωνεται... Κάπου κουράζουν αυτά... Υπάρχουν αξιον εστι με την κατάληξη ψηλά... Γιατί πρέπει να παραβιάζει κανείς το κείμενο;...
Άστο φίλε είναι για προχωρημένους αυτά τα μαθήματα. Πήγαινε να μάθεις τον εξάψαλμο πρώτα και μετά από 15 χρόνια, πρώτα ο Θεός, έλα να τα ξανά πούμε, και πες μου μετά αν σου άρεσε η όχι.
@@ΛουκάςΠροκοπίου Αυτό είναι σχετικό, αγαπητέ. Είναι μια άποψη, αυτό που λες, ότι κομμάτι που έφτιαξα το εκτελώ όπως θέλω. Το θέμα έχει, όμως, και κάποιες άλλες προεκτάσεις. Γιατί να το πω ψηλά; Για να κάνω τη φιγούρα μου; Μετά, είναι και το ότι ό,τι γίνεται συχνά, γίνεται συνήθεια. Εθισμός ένα πράγμα. Και τα κομμάτια χάνουν από τα δικά μου στριγγλισματα. Οκ. Είμαι ψαλταρα, φωνάρα, το ξέρω. Γιατί όμως δεν πρέπει να έχω μέτρο; Δεν μου φτάνει το Τριαδι που έκανα δέκα πιρουέτες και οχτώ τσαλίμια και έμειναν όλοι με το στόμα ανοιχτό; Λοιπόν, μεταξύ σοβαρού και αστείου όλα. Νομίζω ότι το μέτρον άριστον είναι το καλύτερο. Μια άλλη οπτική είναι πριν τελειώσουμε στα ψηλά, να έχουμε τσεκάρει τους δρόμους. Δεν καταλήγουν όλοι ψηλά. Όποτε, γιατί να παραβιάσει κάνεις τον δρόμο. Ως προς το συγκεκριμένο κομμάτι, προσωπικά εκτελώ ως έχει προς τον φυσικό πα, όχι άνω. Το έχω εκτελεσει και άνω, αλλά προτιμώ τον φυσικό. Και δόξα σόι ο Θεός μου έχει δώσει τη δυνατότητα για τα ψηλά, όπως και σε πολύ άλλο κόσμο. Πιστεύω όμως πως το συγκεκριμένο επειδή κινείται συχνά ψηλά, του ταιριάζει ένα κλείσιμο, ήρεμο και "ταπεινό" στα χαμηλά, ως έχει. Άλλωστε, αναδεικνύεται πιο καθαρά ο δευτεροπρωτος, ενώ στα ψηλά η φωνή μου (σου, του, κτλ). Αυτά. ΥΓ. Ακόμα δεν μου εξήγησε ο άλλος φίλος τι είναι ο εξαψαλμος!
@@myrzel5312 αυτή είναι η δική σου οπτική. Ο Στανίτσας είχε άλλη. Το γεγονός ότι δε συνάδει με τη δική σου δεν τον καθιστά ούτε φιγουρατζή ούτε τίποτα. Το συνέθεσε ο ίδιος, το εκτελεί ο ίδιος. Δεν περιορίζει κανέναν αυθορμητισμό και καμιά έμπνευση ένα μουσικό κείμενο, πολύ περισσότερο όταν είσαι ο Στανίτσας και πολύ περισσότερο σε κομμάτια πιο έντεχνα (προφανώς δε θα έκανε κάτι αντίστοιχο σε κάποιον κανόνα π.χ.). Άλλωστε το Άξιον εστίν είναι ένας ιδιαίτερα πανηγυρικός ύμνος και η συγκεκριμένη σύνθεση είναι απ' την αρχή μέχρι το τέλος πολύ δυνατή, οπότε ταιριάζει και αισθητικά η ψηλή θέση. Τέλος πάντων, απλώς υπάρχει διάσταση απόψεων.
Ο Θεός να αναπαυει την ψυχούλα του! Όπως ανεπαυε και αναπαυει ακόμα με τη γλυκύτατη ψαλμωδία του!
Τι μπορεί να πει κανείς μπράβο τέλειος θεοσχορες την ψυχούλα του
Υποκλίνεται μπροστά στον συνθέτη και ερμηνευτή μακαριστό Στανιτσα. Ευχαριστίες για την ανάρτηση
( Από Βόλο)
Ανεπανάληπτος!! Αιωνία του η μνήμη!
Αξεπέραστος........
το κείμενο πού μπορούμε να το βρούμε;
Στο κλείσιμο του Άξιον εστίν...το ψάλσιμο είναι διαφορετικό από το κείμενο. Ο Στανίτσας κάνει τη γνωστή θέση...
Δεν είναι κάτι....Απλά κάνει την "υψηλή" θέση....αντί για πα που λέει το συγκεκριμένο κείμενο κάνει ανω πα.
Πού μπορώ να βρω αυτές τις φωτοτυπίες? Ευχαριστώ για τις αναρτήσεις.
Τα συγκεκριμένα είναι από το βιβλίο της Θείας Λειτουργίας του κ. Ντούζγου. Νομίζω υπάρχουν και στο ψαλτολόγιον ...
Διόρθωση "υποκλίνεται...."
Γιατί λέγεται δεύτερο πρώτος;
Γιατί ενώ είναι δεύτερος ήχος κάνει καταλήξεις στο ΠΑ. Άλλο παράδειγμα Πρωτόβαρυς.
@@ΦωνήμουπροςΚύριονεδεήθην
Ομως ο Βαρυς ο διατονικος δεν ειναι ουσιαστικα πρωτος με καταληξεις στον ζω;;;
@@greece8785 όχι ακριβώς είναι σαν να έχει μετατεθεί όλη η κλίμακα στο ζω. Εδώ έχουμε από δι και πάνω δεύτερο και από το δι και κάτω διαστήματα του πρώτου
@@greece8785 έπειτα ο βαρύς ο διατονικός έχει φθορές που δεν έχει ο πρώτος
@@Nikolas-Lysgaris
Εννοώ ότι "πρωτοβαρυς" = πρώτος με καταλήξεις σε ζω (αν κάνω λάθος διορθώστε με)
Ενώ (όπως τουλάχιστον νόμιζα) βαρύς = πρώτος με καταλήξεις σε ζω
Τι μανία κι αυτή με τους ψαλταδες να τελειώνουν ψηλά το αξιον εστι... Το μουσικό κείμενο έχει ταπεινοτητα. Προσγειωνεται... Κάπου κουράζουν αυτά... Υπάρχουν αξιον εστι με την κατάληξη ψηλά... Γιατί πρέπει να παραβιάζει κανείς το κείμενο;...
Άστο φίλε είναι για προχωρημένους αυτά τα μαθήματα. Πήγαινε να μάθεις τον εξάψαλμο πρώτα και μετά από 15 χρόνια, πρώτα ο Θεός, έλα να τα ξανά πούμε, και πες μου μετά αν σου άρεσε η όχι.
@@vangun7731 Τι είναι ο εξαψαλμος; Του Στανιτσα;
δική του είναι η σύνθεση, ό,τι θέλει κάνει στο μουσικό κείμενο.
@@ΛουκάςΠροκοπίου Αυτό είναι σχετικό, αγαπητέ. Είναι μια άποψη, αυτό που λες, ότι κομμάτι που έφτιαξα το εκτελώ όπως θέλω. Το θέμα έχει, όμως, και κάποιες άλλες προεκτάσεις. Γιατί να το πω ψηλά; Για να κάνω τη φιγούρα μου; Μετά, είναι και το ότι ό,τι γίνεται συχνά, γίνεται συνήθεια. Εθισμός ένα πράγμα. Και τα κομμάτια χάνουν από τα δικά μου στριγγλισματα. Οκ. Είμαι ψαλταρα, φωνάρα, το ξέρω. Γιατί όμως δεν πρέπει να έχω μέτρο; Δεν μου φτάνει το Τριαδι που έκανα δέκα πιρουέτες και οχτώ τσαλίμια και έμειναν όλοι με το στόμα ανοιχτό; Λοιπόν, μεταξύ σοβαρού και αστείου όλα. Νομίζω ότι το μέτρον άριστον είναι το καλύτερο.
Μια άλλη οπτική είναι πριν τελειώσουμε στα ψηλά, να έχουμε τσεκάρει τους δρόμους. Δεν καταλήγουν όλοι ψηλά. Όποτε, γιατί να παραβιάσει κάνεις τον δρόμο.
Ως προς το συγκεκριμένο κομμάτι, προσωπικά εκτελώ ως έχει προς τον φυσικό πα, όχι άνω. Το έχω εκτελεσει και άνω, αλλά προτιμώ τον φυσικό. Και δόξα σόι ο Θεός μου έχει δώσει τη δυνατότητα για τα ψηλά, όπως και σε πολύ άλλο κόσμο.
Πιστεύω όμως πως το συγκεκριμένο επειδή κινείται συχνά ψηλά, του ταιριάζει ένα κλείσιμο, ήρεμο και "ταπεινό" στα χαμηλά, ως έχει.
Άλλωστε, αναδεικνύεται πιο καθαρά ο δευτεροπρωτος, ενώ στα ψηλά η φωνή μου (σου, του, κτλ).
Αυτά.
ΥΓ. Ακόμα δεν μου εξήγησε ο άλλος φίλος τι είναι ο εξαψαλμος!
@@myrzel5312 αυτή είναι η δική σου οπτική. Ο Στανίτσας είχε άλλη. Το γεγονός ότι δε συνάδει με τη δική σου δεν τον καθιστά ούτε φιγουρατζή ούτε τίποτα. Το συνέθεσε ο ίδιος, το εκτελεί ο ίδιος. Δεν περιορίζει κανέναν αυθορμητισμό και καμιά έμπνευση ένα μουσικό κείμενο, πολύ περισσότερο όταν είσαι ο Στανίτσας και πολύ περισσότερο σε κομμάτια πιο έντεχνα (προφανώς δε θα έκανε κάτι αντίστοιχο σε κάποιον κανόνα π.χ.). Άλλωστε το Άξιον εστίν είναι ένας ιδιαίτερα πανηγυρικός ύμνος και η συγκεκριμένη σύνθεση είναι απ' την αρχή μέχρι το τέλος πολύ δυνατή, οπότε ταιριάζει και αισθητικά η ψηλή θέση. Τέλος πάντων, απλώς υπάρχει διάσταση απόψεων.