Wędrowiec - Krewni i Znajomi Królika

I strona A piosenka 2.
Wędrowiec
Autor: Jarosław Zajączkowski Wykonawca : Krewni i Znajomi Królika
Odpływasz zmęczony, legendą owiany, e D C h
A mówią, wędrowcze, żeś morzem posiwiał,
Twe wiosła zbutwiałe przyrosły do fali.
Ref:
To nie ten, to nie ten, e D
Nie ten czas, nie ten wiek. C h e
Odeszły już stada narwali zmęczonych,
Twój harpun złamany, czas ostrze wykruszył,
Twą burtę roztrzaskał tankowiec ze stali.
Dziób wolno obracasz, by zmierzać do nikąd,
Nieznane łowiska i brzegi nieznane,
Spójrz - morze rozcięte wielką wieżą wiertniczą.
Twój żagiel, wędrowcze, na wietrze omdlały,
Odpływasz w nieznane na wskroś przemoknięty,
Na chwilę się wstrzymał, horyzont rozpalił.
Twój czas biały piasek klepsydry przesypał,
Nie będzie już łowów u brzegów Grenlandii,
Pchnij wiosła, już pora odpłynąć do nikąd.