Marze o takiej terapii jak pokazana na filmie, moja arachnofobia jest na tyle silna ze nie otwieram w domu okien z obawy ze któryś wejdzie do domu, jesień to dla mnie na prawdę trudny czas, czuje mega niemoc i za każdym razem płacze, jeśli wejdzie do domu, mam straszna panikę. To bardzo utrudnia życie. Nigdzie nie znalazłam informacji o takich terapiach
Kiedyś użarł mnie kątnik, mialem może z 7 lat. Potem stwierdziłem, ze czas przestać się bać i kupiłem w wieku 17 lat Psalmopoeus Cambri, od tego czasu gdy zacząłem hodowac od malego - przestałem się bać i dziś mam 4 ładne ptaszniki, a każdy wolno biegajacy katnik czy inny pajaczek jest przeze mnie odstawiany tam gdzie jest bezpieczny. Najlepsza terapia :)
Dziękuję za świetny materiał. Ja uwielbiam oglądać o nich filmy ale kiedy pojawia się taki pająk obok mnie nagle, w niekontrolowanych warunkach to wpadam w panikę. Tyle razy co sobie przypału narobiłam to hoho
jestem po koniecznej wizycie w piwnicy, gdzie napotkałam też pająki. zwykłe kątniki, ale spore. i właśnie pomyślałam, że w strachu przed pająkami nie chodzi o same pająki, tylko o miejsca, z którymi są kojarzone. ciemne piwnice, brudne kąty itp. pająk, choćby największy, "podany" w czystym środowisku wywołuje zupełnie inny efekt. ale prawda jest też taka, że ważna jest wiedza. sama kiedyś bym nie weszła do pomieszczenia, do którego weszłam dziś. bo pająki. co innego "pająk", a co innego "kątnik", o którym wiesz co nieco.
Nie mam lęku przed pająkami ale niechęć do wszystkiego co mnie gryzie np. komara, muchę czy bąka. Ale w tym momencie sięgnie się zazwyczaj pająkowi. Gdyż wyczuwam spadający włos z głowy po plecach czy pajęczynę w nocy jak sobie ciołek rozciągnie i by spać spokojnie zabijam wszystko jak leci. Używam permetryny w piwnicy a w oknach mam moskitiery w całym domu. Ale już na zewnątrz nie są dla mnie uciążliwe i żyjemy sobie razem nawet z szerszeniami. Ja ich nie atakuje , one mnie traktują jak swojego już z 15 lat. Max 20 czy 50 sztuk łącznie i wyzbierają wszystko co lata wokoło, a że lataj jak bombowce to dokładnie wiesz gdzie jest. W przeciwieństwie do bąka czy osy. A córkę nauczyłem akceptacji pająków która robiła się czerwona i darła ryja jak widziała pająka. Brałem miotełkę i łopatkę wręczałem i kazałem zabić, jak jej ucieknie to wpierdol. 3 pająki wystarczyły i potem je łapała i wyrzucała na podwórko. Myślę że zabiła by ogromną ilość podczas swojego życia a tak 3 sztuki poświęciły się dla całej populacji . Z drugim dużym do dzisiaj się razem śmiejemy, ona jako "akcja" pierwszoosobowa a ja nabijający się z boku, ale zagroziłem że jak ci ucieknie to wpierdol. heheh no tak i sama uczy że to nic takiego ale już swoje dzieci i bez "wpierdol " heheeh
Jedyne pająki, jakie mnie nie brzydzą to oczywiście skakunowate. Szanuję pająki za robotę jaką wykonują, dlatego ich nie zabijam, ale za chiny ludowe nie wziął bym takiego ptasznika na ręce. Bałbym się, że coś odwale, się tekla przestraszy i mnie ukąsi. ;P P.S. Fajna koszulka!
Oj tak.. Lęk ten można wyleczyć!! Wiedza, Wiedza i jeszcze raz wiedza!! W marcu tego roku obejrzałam filmik na youtub o skakunie właśnie, potem kolejny i kolejny (dodam, że mam ten lęk przed pająkami) i po kilku filmach o skakunach i ptasznikach zaczęłam szukać o nich informacji w sieci. Wleciało oglądanie filmików o ptasznikach kilka razy dziennie a później już w każdej wolnej chwili XD I POPŁYNĘŁAM !!!! W czerwcu już miałam pierwsze ptaszniki XD (choć dalej czuję lęk,( choć bardziej to chyba obrzydzenie) ale bardziej przed tymi "pająkami właściwymi") Cała rodzina była w ciężkim szoku jak zobaczyli czym są moje PIESZCZOSZKI XD Teraz mogę siedzieć godzinami i na nie patrzeć, naprawdę polecam zacząć od wiedzy!! I posłuchaniu innych, jak oni się wypowiadają o swoich pupilach, bardzo to pomaga!! Pozdrawiam Kaja Ps. Ten pająk z kropelką na głowie zrobił mi dzień XD
Sam miałem potężny lęk przed pająkami jednakże zawsze mnie fascynowały i postanowiłem przełamać lęki i po roku skończyło się na tym że posiadam 7 ptaszników
idzie to pokonać, miałem jak ty a dzisiaj pająki to moje zwierzątka domowe i dodatkowe źródło dochodu. Skoro bałem się jednego pająka (polskie podwórko) a przełamałem się mając skakuna (z resztą zajefajne pająki) to każdy przy odrobinie szacunku do przeciwnika jest w stanie się przełamać ;) Tak poza tematem pajaków jedyne stworzenie które spowodowało że prawie popuściłem to Kobra Królewska ;) Ale też później na Borneo jak je widziałem w lesie to mi już nie ciązyły. Owszem z tyłu głowy była myśl że jak jebnie mnie z jadem to koniec, ale one same z siebie nie atakują, musiałby je człowiek na prawdę solidnie wkurwić aby uderzyły z jadem, bowiem 99% ataków kończy się brakiem aplikacji i 3 centymetrową parą dziur w nodze ręce czy gdzie tam uderzy. Pozdrawiam serdecznie.
Za mikropotrocia miałem nieprzyjemne spotkanie z gigantyczną ilością krzyżaków na wsi gdzieś w stodole i wykaraskałem się potem z tego strachu jeśli chodzi o "niegroźne" pająki, tak do tej pory tylko pierwszego ze swoich pupili wziąłem na ręce. Pierwsza co prawda była Psalmopeuska Cambridgei. Potem już Murinuski, Lividiumki itp. Jakoś tak trochę jednak strach :D
Ja dziwną "Arach" bo nie powiem że 'Arachnofobie". Mam 4 wdowy od malutkiego i są jakoś wylinke przed dorosłością(2x menavodi, 1x geometricus, 1x cintus z sahary) oraz 4x titlocatl albopilosum nicaragua(od l1, aktualnie l4/5). Skorpionów od zawsze miałem pełno, aktualnie mam 2, totalnie się ich nie boje a jedynie mam z tyłu głowy to, że może mi rozciąć skóre tymi gigantycznymi szczypcami albo jak sie podkurwi to wbije mi telson i zaaplikuje jadu. Za to z pajakami mam tak, że uwielbiam je obserwować, karmić, i oglądać ale mam jeszcze troche blokade przed braniem ich na ręce, co prawda raz miałem okazje trzymać bydlaka na ręku, w pałacu kultury jakiś gostek dawał na łapy pająka(chyba to był Aphonopelma seemanni), udało mi sie go wziąć(1 raz w życiu) a nawet chciałem go przełożyć z ręki na ręke dodatkowo chcialem mu podokuczać, pogilgotać czy coś(zawsze z pieskami sie tak bawie) więc moja 'Arach' to jedno wielkie "XD z nieporozumieniem". Mimo to wszystko mam jednak mam troche blokade przed nimi, zwykłe duże kątniki budzą we mnie niepokój i nieprzyjemne uczucie raczej nie chciałbym takich mieć na ręku. Przy kimś(np w pracy gdzie mam kolege który ma 25+/do30 sztuk ptaszników w domu) troche włącza mi sie tryb popisu i nie mam blokad a jak jestem sam to troche unikam. Nie wiem czemu to tak wygląda, jak ktoś też ma tak jak ja to walcie w kom, bo nie wiem czy ze sobą mam jakiś głębszy problem czy po prostu to jeszcze jest moment w którym deska jakąjest arachnofobia się połamała ale trzyma się na drzazgach czy co? Edit: Aha i jeszzce dodam, że jak widze tego chuderlaka biedaka który wygląda jakby ktoś skleił włosy z ziarnkiem pieprzu to go nawet nei ruszam i mam takich w pokoju z 3-7 często widze jak sobie chodzą po pokoju, nic im nie robie, nie zwracam na nie uwagi jakby to była mrówka na dworze czy coś ewentualnie staram sie uważać aby ich nie zdeptać, nie mam problemu żeby je wziąć na ręke, przenieść czy po prostu odgonić bo wiem, że te są pożyteczne i potrafią polować na kątniki za którymi akurat nie przepadam
Ja nie mam absolutnie problemu z trzymaniem na ręku dowolnego pająka dopóki nie zaczyna szybko się poruszać, wtedy panikuję. O dziwo nie mam tego problemu z innymi stawonogami, wszelkie owady nawet zaplątane w moje włosy nie robią na mnie absolutnie żadnego wrażenia.
Jak to jest ze widok ptasznika nie wywołuje u mnie takiego lęku, myśle ze nawet był bym w stanie w kogoś obecność dotknąć takiego. Gdzie widzę krzyżaka to mam straszny lęk.
jeżeli jesteś zdecydowany to zapraszam po moim powrocie do Polski do mojego terrarium ;) Z tym że wcześniej podpisujesz oświadczenie że nie rościsz sobie żadnych pretensji jak jednak ptasznik zdecyduje cię upierdolić. Musisz zrozumieć jedno to nie są przytulaski. Mam ponad 150 pająków i to różne rodzaje ptaszników od normalnych przez średnie wielkościowo po bydlęta ważące 600 gram (tak ponad pół kilo pająka). Ptaszniki to prymitywne stworzenia które chcą mieć spokój i jedyne o czym właściwie w życiu pamiętają to to aby zjeść, spłodzić potomstwo i gdzie jest ich kont w terrarium. Przypomnę ci się jak wrócę do Polski. Pozdrawiam Serdecznie z wietnamu.
@grzegorzszponder2883 ostatnio ( powiedzmy niedawno raczej 🤪) szukając kolczaka natknąłem się na tygrzyka... je ZUS ie maluśki, jaki to przepiękny stwòr ❤️❤️
Posiadam w swojej sypialni dwa ptaszniki (braszke i chromke). Właśnie przysypiałem słuchając sobie losowo różnych tego typu materiałów do spania i nagle słysze takie tępę *bum*... zapalam światło, patrzę a tu mi moja braszka z terrarium uciekła i spadła z regału 😐 na szczęście nic jej się nie stalo ale już się rozbudziłem więc pisze tego koma 😁 pozdro
6:50 1/10? powiedział bym że niektóre to i więcej niż ich ciało np. skakuny które na spokojnie upolują coś większego niż one same czy chociażby pampuchy czy theraphose które zjedzą na raz parę karaczanów czy świerszczy i i tak będą głodne
jak mozna wytlumaczyc to ze jak widze palego pajączka w domu to uciekam a niejednego pająka mialem na ręce moim marzeniem jest miec ptasznika i pająki to moje "hobby" ale jednak malych pajaków w domu sie boje
Mam arachnofobie od urodzenia a w chwili obecne ponad 150 pająków w domu i jakoś mnie nie ruszają. Trzeba przełamywać własne opory. Nienawidziłem węży, mam parę pytonów siatkowych po 3,5 metra każdy. Z każdą fobią da się walczyć, kwestia tylko zaufania samemu sobie to i lekarze nie będą potrzebni, z resztą arachnofobia to bardziej wyimaginowany lęk aniżeli rzeczywista choroba. Każdego kto na to choruje zapraszam do mnie do domu. Łapa w góre leci i daje suba no i komentarz dla zwiększenia zasięgów. Pozdrawiam serdecznie z Kambodży i Laosu, bowiem jestem na wyprawie aby zobaczyć pająki i węże w ich prawdziwym środowisku, nie tylko w terrarium.
@@haltia44 ale miałem i to ciężką. Dpoiero ptaszniki mnie z niej wyleczyły. Właśnie dzisiaj odebrałem parę Ptaszników gigantów ;) No i tych bydlaków już się lekko obawiam. Kwestia podejścia, nie byłbym sobą gdybym z tymi obawami nie walczył. Z arachnofobią i innymi tego typu fobiami można walczyć, kwestia uwierzenia w siebie. Z resztą dużo też zawdzięczam kanałom poświęconym pająkom. Wiesz na stare lata nie chciałbym od dzieciaków usłyszeć; Byłeś 25 lat w wojsku a boisz się pająków, lub czegoś w tym stylu ;) Inaczej jest z wężami z kolei, ich się nie boję ale wiem jaką siłą dysponują, lecz jeżeli już pytasz czy całkowicie strach mi przed takimi wyzwaniami minął, to odpowiem tak; pająków się nie boję, ale na widok 6 metrowej kobry królewskiej na Borneo omal nie dostałem zawału, dopiero później człowiek który nas oprowadzał wyjaśnił mi że przypadku strzału mam 99% na przeżycie bowiem zazwyczaj właśnie w takiej ilości ataki kobry królewskiej kończą się tylko ukąszeniem, niestety wciąż jest tej jeden procent na zaaplikowanie jadu, a wówczas sprawa prosta; zakup trumny. Mimo wszystko ja przełamałem się na zasadzie szacunku do pająków, dzisiaj je hoduję i niejedną osobę przekonałem że tak na prawdę te skubańce są bardziej przewidywalne niż pies czy kot. Wystarczy pająka trochę poobserwować i dużo można się o jego zachowaniu dowiedzieć. Pozdrawiam Serdecznie z Wietnamu.
mam tak ze schodzac do piwnicy, czy wgl do jakiegokolwiek ciemnego miejsca widze pajaki chociaz ich tam nawet nie ma, kazdy cien, lub maly ruch gdziekolwiek w takim miejscu od razu daje mi do myslenia ze tam jest jakis pajak. Nawet jak widze gdzies pajaka to stoje nieruchomo bo nie moge przejsc obok niego, a czasami nawet slysze jak tupie tymi nozkami, i jak ja mam sobie z tym poradzic jak wiem ze takie katnik nie moze mi nic zrobic a mimo to boje sie obok niego nawet przejsc?
Chciałam wyleczyć arachnofobie. Wszystko było ok, jednak nie mogłam dotknąć pająka ani wziąć go na ręce. Odpuściłam i już wiedziałam, że arachnofobii nie wyleczę
Oborze raz wchodząc w nocy do kibla zauważyłem ze w futrynie siedzi obok mojego ryja zwykły nie duży pająk, przez +%45min się otrząsnąć nie mogłem, zanilem go ale byłem dosłownie roztrzęsiony p, i wracając do pokoju się trzasłem, i chciałem się położyć ale nie mogłem bo miałem wrażenie ze chodź obok mnie i po mnie pająki i ze na każdej ścianie, w każdym rogu są, nigdy w życiu nie oglądałem się tak szybko w każda strone świata, jak się w tedy spociłem przy okazji, i się dosłownie rozpłakałem, tak spanikowałam
Arachnofobia (z gr. "arachne" - "pająk" i "phobia" - "strach") jest rodzajem specyficznej (izolowanej) fobii, a więc mniej lub bardziej nasilonym zaburzeniem lękowym opierającym się nie tylko na odczuwaniu strachu na widok pająka, ale też na zniekształconym wyobrażeniu na jego temat. Nieprzyjemne odczucia wywołuje wygląd pajęczaka oraz przeświadczenie, że jest niebezpieczny i zagraża nie tylko zdrowiu, ale i życiu. Osoby zmagające się z silnym lękiem przed pająkami nie muszą nawet ich widzieć, by zaczęły odczuwać obezwładniający strach. Arachnofobia ponadto sprawia, że zmienia się percepcja obiektu wywołującego lęk. Na podstawie badań okazało się, że osoby cierpiące na ten rodzaj fobii postrzegają pająki jako zdecydowanie większe, niż są one w rzeczywistości.
Kiedyś bardzooo bałem się pająków ale na jednej suto zakrapianej imprezie u jednego zapaleńca tematu pod wpływem alkoholu brałem na ręce wszystkie jego okazy. Wiem że to nie było zbyt mądre ale problem zniknął całkowicie jak by nigdy nie istniał teraz pająki mnie fascynują i są moimi ulubieńcami.
Marze o takiej terapii jak pokazana na filmie, moja arachnofobia jest na tyle silna ze nie otwieram w domu okien z obawy ze któryś wejdzie do domu, jesień to dla mnie na prawdę trudny czas, czuje mega niemoc i za każdym razem płacze, jeśli wejdzie do domu, mam straszna panikę. To bardzo utrudnia życie. Nigdzie nie znalazłam informacji o takich terapiach
Kiedyś użarł mnie kątnik, mialem może z 7 lat. Potem stwierdziłem, ze czas przestać się bać i kupiłem w wieku 17 lat Psalmopoeus Cambri, od tego czasu gdy zacząłem hodowac od malego - przestałem się bać i dziś mam 4 ładne ptaszniki, a każdy wolno biegajacy katnik czy inny pajaczek jest przeze mnie odstawiany tam gdzie jest bezpieczny. Najlepsza terapia :)
Dziękuję za świetny materiał. Ja uwielbiam oglądać o nich filmy ale kiedy pojawia się taki pająk obok mnie nagle, w niekontrolowanych warunkach to wpadam w panikę. Tyle razy co sobie przypału narobiłam to hoho
jestem po koniecznej wizycie w piwnicy, gdzie napotkałam też pająki. zwykłe kątniki, ale spore. i właśnie pomyślałam, że w strachu przed pająkami nie chodzi o same pająki, tylko o miejsca, z którymi są kojarzone. ciemne piwnice, brudne kąty itp. pająk, choćby największy, "podany" w czystym środowisku wywołuje zupełnie inny efekt. ale prawda jest też taka, że ważna jest wiedza. sama kiedyś bym nie weszła do pomieszczenia, do którego weszłam dziś. bo pająki. co innego "pająk", a co innego "kątnik", o którym wiesz co nieco.
Dzięki za nowy odcinek pozdrawiam
Pozdrawiamy!
Nie mam lęku przed pająkami ale niechęć do wszystkiego co mnie gryzie np. komara, muchę czy bąka. Ale w tym momencie sięgnie się zazwyczaj pająkowi. Gdyż wyczuwam spadający włos z głowy po plecach czy pajęczynę w nocy jak sobie ciołek rozciągnie i by spać spokojnie zabijam wszystko jak leci. Używam permetryny w piwnicy a w oknach mam moskitiery w całym domu. Ale już na zewnątrz nie są dla mnie uciążliwe i żyjemy sobie razem nawet z szerszeniami. Ja ich nie atakuje , one mnie traktują jak swojego już z 15 lat. Max 20 czy 50 sztuk łącznie i wyzbierają wszystko co lata wokoło, a że lataj jak bombowce to dokładnie wiesz gdzie jest. W przeciwieństwie do bąka czy osy.
A córkę nauczyłem akceptacji pająków która robiła się czerwona i darła ryja jak widziała pająka. Brałem miotełkę i łopatkę wręczałem i kazałem zabić, jak jej ucieknie to wpierdol. 3 pająki wystarczyły i potem je łapała i wyrzucała na podwórko. Myślę że zabiła by ogromną ilość podczas swojego życia a tak 3 sztuki poświęciły się dla całej populacji . Z drugim dużym do dzisiaj się razem śmiejemy, ona jako "akcja" pierwszoosobowa a ja nabijający się z boku, ale zagroziłem że jak ci ucieknie to wpierdol. heheh no tak i sama uczy że to nic takiego ale już swoje dzieci i bez "wpierdol " heheeh
Dziekuje za odcinek, potrzebuje takich wiecej👍pozdrowionka z UK
Jedyne pająki, jakie mnie nie brzydzą to oczywiście skakunowate. Szanuję pająki za robotę jaką wykonują, dlatego ich nie zabijam, ale za chiny ludowe nie wziął bym takiego ptasznika na ręce. Bałbym się, że coś odwale, się tekla przestraszy i mnie ukąsi. ;P P.S. Fajna koszulka!
Dostałem napadu drgawek oglądając ten film
W dzieciństwie pająk wszedł mi na twarz
Oj tak.. Lęk ten można wyleczyć!! Wiedza, Wiedza i jeszcze raz wiedza!! W marcu tego roku obejrzałam filmik na youtub o skakunie właśnie, potem kolejny i kolejny (dodam, że mam ten lęk przed pająkami) i po kilku filmach o skakunach i ptasznikach zaczęłam szukać o nich informacji w sieci. Wleciało oglądanie filmików o ptasznikach kilka razy dziennie a później już w każdej wolnej chwili XD I POPŁYNĘŁAM !!!! W czerwcu już miałam pierwsze ptaszniki XD (choć dalej czuję lęk,( choć bardziej to chyba obrzydzenie) ale bardziej przed tymi "pająkami właściwymi") Cała rodzina była w ciężkim szoku jak zobaczyli czym są moje PIESZCZOSZKI XD Teraz mogę siedzieć godzinami i na nie patrzeć, naprawdę polecam zacząć od wiedzy!! I posłuchaniu innych, jak oni się wypowiadają o swoich pupilach, bardzo to pomaga!! Pozdrawiam Kaja
Ps. Ten pająk z kropelką na głowie zrobił mi dzień XD
Hehe i o to chodzi! 😁
Sam miałem potężny lęk przed pająkami jednakże zawsze mnie fascynowały i postanowiłem przełamać lęki i po roku skończyło się na tym że posiadam 7 ptaszników
Jakbym czytał o sobie, też się bałem i też mam ich 7, dalej się trochę boję ale fascynacja jest dużo większa
idzie to pokonać, miałem jak ty a dzisiaj pająki to moje zwierzątka domowe i dodatkowe źródło dochodu. Skoro bałem się jednego pająka (polskie podwórko) a przełamałem się mając skakuna (z resztą zajefajne pająki) to każdy przy odrobinie szacunku do przeciwnika jest w stanie się przełamać ;) Tak poza tematem pajaków jedyne stworzenie które spowodowało że prawie popuściłem to Kobra Królewska ;) Ale też później na Borneo jak je widziałem w lesie to mi już nie ciązyły. Owszem z tyłu głowy była myśl że jak jebnie mnie z jadem to koniec, ale one same z siebie nie atakują, musiałby je człowiek na prawdę solidnie wkurwić aby uderzyły z jadem, bowiem 99% ataków kończy się brakiem aplikacji i 3 centymetrową parą dziur w nodze ręce czy gdzie tam uderzy. Pozdrawiam serdecznie.
Za mikropotrocia miałem nieprzyjemne spotkanie z gigantyczną ilością krzyżaków na wsi gdzieś w stodole i wykaraskałem się potem z tego strachu jeśli chodzi o "niegroźne" pająki, tak do tej pory tylko pierwszego ze swoich pupili wziąłem na ręce. Pierwsza co prawda była Psalmopeuska Cambridgei. Potem już Murinuski, Lividiumki itp. Jakoś tak trochę jednak strach :D
Pozdrawiam! 👍
Super odcinek!!!
Ja się panicznie boję tylko tych ,, długonogich,, kątników, i tych mniejszych . Takich co mają cienkie długie nogi. A ptasznika mogę wziąć do ręki.
mam dokladnie tak samo
Ja mam identycznie
Też :(
kątniki są straszne, bo się zjawiają znikąd. nie było, nagle jest i siedzi na schodach xd
Niechęć, do tych cienkich długonogich przechodzi wtedy, gdy dowiemy się, że to świetni czyściciele naszych domów, zjadający nawet inne pająki
Ja dziwną "Arach" bo nie powiem że 'Arachnofobie".
Mam 4 wdowy od malutkiego i są jakoś wylinke przed dorosłością(2x menavodi, 1x geometricus, 1x cintus z sahary) oraz 4x titlocatl albopilosum nicaragua(od l1, aktualnie l4/5).
Skorpionów od zawsze miałem pełno, aktualnie mam 2, totalnie się ich nie boje a jedynie mam z tyłu głowy to, że może mi rozciąć skóre tymi gigantycznymi szczypcami albo jak sie podkurwi to wbije mi telson i zaaplikuje jadu.
Za to z pajakami mam tak, że uwielbiam je obserwować, karmić, i oglądać ale mam jeszcze troche blokade przed braniem ich na ręce, co prawda raz miałem okazje trzymać bydlaka na ręku, w pałacu kultury jakiś gostek dawał na łapy pająka(chyba to był Aphonopelma seemanni), udało mi sie go wziąć(1 raz w życiu) a nawet chciałem go przełożyć z ręki na ręke dodatkowo chcialem mu podokuczać, pogilgotać czy coś(zawsze z pieskami sie tak bawie) więc moja 'Arach' to jedno wielkie "XD z nieporozumieniem".
Mimo to wszystko mam jednak mam troche blokade przed nimi, zwykłe duże kątniki budzą we mnie niepokój i nieprzyjemne uczucie raczej nie chciałbym takich mieć na ręku.
Przy kimś(np w pracy gdzie mam kolege który ma 25+/do30 sztuk ptaszników w domu) troche włącza mi sie tryb popisu i nie mam blokad a jak jestem sam to troche unikam.
Nie wiem czemu to tak wygląda, jak ktoś też ma tak jak ja to walcie w kom, bo nie wiem czy ze sobą mam jakiś głębszy problem czy po prostu to jeszcze jest moment w którym deska jakąjest arachnofobia się połamała ale trzyma się na drzazgach czy co?
Edit:
Aha i jeszzce dodam, że jak widze tego chuderlaka biedaka który wygląda jakby ktoś skleił włosy z ziarnkiem pieprzu to go nawet nei ruszam i mam takich w pokoju z 3-7 często widze jak sobie chodzą po pokoju, nic im nie robie, nie zwracam na nie uwagi jakby to była mrówka na dworze czy coś ewentualnie staram sie uważać aby ich nie zdeptać, nie mam problemu żeby je wziąć na ręke, przenieść czy po prostu odgonić bo wiem, że te są pożyteczne i potrafią polować na kątniki za którymi akurat nie przepadam
Ja nie mam absolutnie problemu z trzymaniem na ręku dowolnego pająka dopóki nie zaczyna szybko się poruszać, wtedy panikuję. O dziwo nie mam tego problemu z innymi stawonogami, wszelkie owady nawet zaplątane w moje włosy nie robią na mnie absolutnie żadnego wrażenia.
no coś jest z tym ruchem, też tego najbardziej się obawiałam u pająków. po prostu bieg na osmiu nogach wygląda mega dziwnie xd
Jak to jest ze widok ptasznika nie wywołuje u mnie takiego lęku, myśle ze nawet był bym w stanie w kogoś obecność dotknąć takiego. Gdzie widzę krzyżaka to mam straszny lęk.
Nie wiem
Rel
No
Ja dostaje dreszczy kiedy widze krzyzaka a ptasznika miałem na twarzy i sie nie bałem 😂
jeżeli jesteś zdecydowany to zapraszam po moim powrocie do Polski do mojego terrarium ;) Z tym że wcześniej podpisujesz oświadczenie że nie rościsz sobie żadnych pretensji jak jednak ptasznik zdecyduje cię upierdolić. Musisz zrozumieć jedno to nie są przytulaski. Mam ponad 150 pająków i to różne rodzaje ptaszników od normalnych przez średnie wielkościowo po bydlęta ważące 600 gram (tak ponad pół kilo pająka). Ptaszniki to prymitywne stworzenia które chcą mieć spokój i jedyne o czym właściwie w życiu pamiętają to to aby zjeść, spłodzić potomstwo i gdzie jest ich kont w terrarium. Przypomnę ci się jak wrócę do Polski. Pozdrawiam Serdecznie z wietnamu.
Ja właśnie byłem leczony tzw terapią szokową i do dziś sam jestem hodowcą pająków 🙂
Ludzkiej natury nie zmienisz. Moją koleżankę "kiedyś krzyżak gonił po ogrodzie"... 👀
@grzegorzszponder2883 ostatnio ( powiedzmy niedawno raczej 🤪) szukając kolczaka natknąłem się na tygrzyka... je ZUS ie maluśki, jaki to przepiękny stwòr ❤️❤️
Posiadam w swojej sypialni dwa ptaszniki (braszke i chromke). Właśnie przysypiałem słuchając sobie losowo różnych tego typu materiałów do spania i nagle słysze takie tępę *bum*... zapalam światło, patrzę a tu mi moja braszka z terrarium uciekła i spadła z regału 😐 na szczęście nic jej się nie stalo ale już się rozbudziłem więc pisze tego koma 😁 pozdro
kiedyś też się bałem pająków a teraz je podziwiam a szczególnie kiedy łapią komary w lato
6:50 1/10? powiedział bym że niektóre to i więcej niż ich ciało np. skakuny które na spokojnie upolują coś większego niż one same czy chociażby pampuchy czy theraphose które zjedzą na raz parę karaczanów czy świerszczy i i tak będą głodne
jak mozna wytlumaczyc to ze jak widze palego pajączka w domu to uciekam a niejednego pająka mialem na ręce moim marzeniem jest miec ptasznika i pająki to moje "hobby" ale jednak malych pajaków w domu sie boje
Ja mam problem z tym że mnie te nogi mnie przerazają :(
a Ja mam inne pytanie, gdzie kupić taką koszulke z wiedzmina ?
allegro.pl/oferta/koszulka-wiedzmin-witcher-wolf-m-10988146072?ev_campaign_id=17996772384&gclid=Cj0KCQiAyracBhDoARIsACGFcS6htgEAvT8yHyejVva4v-EJd0-rqgcOuQxzESLAxoqse2MplE1aRJIaAnrrEALw_wcB 😊
Mam arachnofobie od urodzenia a w chwili obecne ponad 150 pająków w domu i jakoś mnie nie ruszają. Trzeba przełamywać własne opory. Nienawidziłem węży, mam parę pytonów siatkowych po 3,5 metra każdy. Z każdą fobią da się walczyć, kwestia tylko zaufania samemu sobie to i lekarze nie będą potrzebni, z resztą arachnofobia to bardziej wyimaginowany lęk aniżeli rzeczywista choroba. Każdego kto na to choruje zapraszam do mnie do domu. Łapa w góre leci i daje suba no i komentarz dla zwiększenia zasięgów. Pozdrawiam serdecznie z Kambodży i Laosu, bowiem jestem na wyprawie aby zobaczyć pająki i węże w ich prawdziwym środowisku, nie tylko w terrarium.
czyli nie masz arachnofobii :)
@@haltia44 ale miałem i to ciężką. Dpoiero ptaszniki mnie z niej wyleczyły. Właśnie dzisiaj odebrałem parę Ptaszników gigantów ;) No i tych bydlaków już się lekko obawiam. Kwestia podejścia, nie byłbym sobą gdybym z tymi obawami nie walczył. Z arachnofobią i innymi tego typu fobiami można walczyć, kwestia uwierzenia w siebie. Z resztą dużo też zawdzięczam kanałom poświęconym pająkom. Wiesz na stare lata nie chciałbym od dzieciaków usłyszeć; Byłeś 25 lat w wojsku a boisz się pająków, lub czegoś w tym stylu ;) Inaczej jest z wężami z kolei, ich się nie boję ale wiem jaką siłą dysponują, lecz jeżeli już pytasz czy całkowicie strach mi przed takimi wyzwaniami minął, to odpowiem tak; pająków się nie boję, ale na widok 6 metrowej kobry królewskiej na Borneo omal nie dostałem zawału, dopiero później człowiek który nas oprowadzał wyjaśnił mi że przypadku strzału mam 99% na przeżycie bowiem zazwyczaj właśnie w takiej ilości ataki kobry królewskiej kończą się tylko ukąszeniem, niestety wciąż jest tej jeden procent na zaaplikowanie jadu, a wówczas sprawa prosta; zakup trumny. Mimo wszystko ja przełamałem się na zasadzie szacunku do pająków, dzisiaj je hoduję i niejedną osobę przekonałem że tak na prawdę te skubańce są bardziej przewidywalne niż pies czy kot. Wystarczy pająka trochę poobserwować i dużo można się o jego zachowaniu dowiedzieć. Pozdrawiam Serdecznie z Wietnamu.
Heh..mojej Chromatopelma cyaneopubescens dałam na imie Szeloba... I jest ona piękna.🥰
Ptasznika wziąłbym na rękę, ale kątnika juz nie 😄
no kątniki są przerażające, to fakt, ale da się zrobić. kiedyś. ;d
mam tak ze schodzac do piwnicy, czy wgl do jakiegokolwiek ciemnego miejsca widze pajaki chociaz ich tam nawet nie ma, kazdy cien, lub maly ruch gdziekolwiek w takim miejscu od razu daje mi do myslenia ze tam jest jakis pajak. Nawet jak widze gdzies pajaka to stoje nieruchomo bo nie moge przejsc obok niego, a czasami nawet slysze jak tupie tymi nozkami, i jak ja mam sobie z tym poradzic jak wiem ze takie katnik nie moze mi nic zrobic a mimo to boje sie obok niego nawet przejsc?
3:11 jest najgorsze.
Skakuny z wyglądu fajne , ale ogólnie pajaczki to delikatne stworzonka więc dla tego. Dystans mam do nich
Chciałam wyleczyć arachnofobie. Wszystko było ok, jednak nie mogłam dotknąć pająka ani wziąć go na ręce. Odpuściłam i już wiedziałam, że arachnofobii nie wyleczę
Zacznijmy od tego że Pająk to nasz najlepszy sojusznik przy walce z insektami i szkodnikami...
Zostało to powiedziane w odcinku 😊
@ to że jedzą najwięcej robactwa to nie jest jednoznaczne z tym że nie są szkodnikami :P
Oborze raz wchodząc w nocy do kibla zauważyłem ze w futrynie siedzi obok mojego ryja zwykły nie duży pająk, przez +%45min się otrząsnąć nie mogłem, zanilem go ale byłem dosłownie roztrzęsiony p, i wracając do pokoju się trzasłem, i chciałem się położyć ale nie mogłem bo miałem wrażenie ze chodź obok mnie i po mnie pająki i ze na każdej ścianie, w każdym rogu są, nigdy w życiu nie oglądałem się tak szybko w każda strone świata, jak się w tedy spociłem przy okazji, i się dosłownie rozpłakałem, tak spanikowałam
czyli nie chodzi o pająka, ale o zaskoczenie :>
Pająk atakuje gdy czuja się nie bezpiecznie np jak są do skuty wciskane i dlatego atakują ale bez ataku pajaka również pająk nam nic nie zrobi
Boję się ośmionoguw ale kocham pająki no cóż bałem się jakiś czas temu kleszczy
To jak je brać w rękę lub łapać jak są jadowide.?
Zawał jak zacząć lecieć na mnie jak miałam 8 lat to zaczął lecieć prosto na mnie moja mama stała obok niego i nic a mnie zaczął atakować
Lubię pająki
ja to się boje niektórych pająków .nieboje się np skakunów i ptaszników trynidadzkich. ale boje się heteropody
Arachnofobia (z gr. "arachne" - "pająk" i "phobia" - "strach") jest rodzajem specyficznej (izolowanej) fobii, a więc mniej lub bardziej nasilonym zaburzeniem lękowym opierającym się nie tylko na odczuwaniu strachu na widok pająka, ale też na zniekształconym wyobrażeniu na jego temat. Nieprzyjemne odczucia wywołuje wygląd pajęczaka oraz przeświadczenie, że jest niebezpieczny i zagraża nie tylko zdrowiu, ale i życiu. Osoby zmagające się z silnym lękiem przed pająkami nie muszą nawet ich widzieć, by zaczęły odczuwać obezwładniający strach. Arachnofobia ponadto sprawia, że zmienia się percepcja obiektu wywołującego lęk. Na podstawie badań okazało się, że osoby cierpiące na ten rodzaj fobii postrzegają pająki jako zdecydowanie większe, niż są one w rzeczywistości.
Pajączki tak jak mówisz szybkie są ale to że nóżki tracą to daje mi niechęć
zabawne że ludzie boją się w podobny sposób wykreowanych przez popkulturę dinozaurów czy rekinów :P a nie ma czego... :3
ja kiedyś miałem pajęczyne w chłodzeniu od procesora i mi się spalił przekreślając moją kariere pro gejmera, od tej pory nienawidze skurwesynów.
Ja w marcu tego roku zacząłem leczyć się z arachnofobi a dziś jestem właścicielem 32 ptaszników i jednego skorpiona.
Kiedyś bardzooo bałem się pająków ale na jednej suto zakrapianej imprezie u jednego zapaleńca tematu pod wpływem alkoholu brałem na ręce wszystkie jego okazy.
Wiem że to nie było zbyt mądre ale problem zniknął całkowicie jak by nigdy nie istniał teraz pająki mnie fascynują i są moimi ulubieńcami.
ha! też po pijaku się integrowałam!