“Hoe groot is je schuldgevoel?” | Eus Sandel | 20 jaar Nederlandse Veteranendag
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 18 มิ.ย. 2024
- Eus Sandel vertrok in 1982 op missie naar Libanon. Toen hij aankwam in het land, schrok hij van de situatie om zich heen. Kinderen achter kanonnen die hun vizier richten op de Nederlandse eenheden. Het is een beeld dat nog altijd op Eus’ netvlies ligt.
Na zijn tijd bij Defensie bekruipt Eus een gevoel van schuld tegenover zijn gezin. Door zijn afwezigheid heeft hij niet de vader kunnen zijn voor zijn kinderen die hij wilde zijn. Niet alleen in zijn kinderen steekt hij meer tijd na zijn terugkomst, maar ook richt hij een Veteranen ontmoetingscentrum op in Amsterdam. Tot op de dag van vandaag fungeert het als plek waar veteranen elkaar kunnen steunen en hun kameraadschap opbloeit.
![[TH] Esports World Cup : Knockout Stage Day 1](http://i.ytimg.com/vi/ES-vr-FarFg/mqdefault.jpg)
Respect meneer Sandel. Als ik uw verhaal hoor realiseer ik mij dat ik me vaak te weinig besef wat de leden van onze krijgsmacht soms als offer brengen voor onze en andermans veiligheid.
Respect naar jou eus en alle andere veteranen. Op 29 juni draag ik een witte anjer
Heel mooi verwoord hoe u zich voelt en dat u zoveel kracht heeft geput uit het initiatief om op te richten het ontmoetingscentrum veteranen. Om door te kunnen gaan.
Bijzonder verhaal.
Ik heb enorm respect voor u.
En wens u een goede toekomst toe.
Ook voor u RESPEKT!!!
Respect!
Eus respect broer ik ben een generatie na jou ik ben geen vetraan maar ik heb wel gediend respect
Mooi, Eus!!! Hug!
Respect ik was van 81-6 jwf te Assen
Hoi Eus
Goed verwoord!
Ik zat in Kafra- 1979
Aleen maar respect Eus
Drie lijken en gezien en dan van het padje af! wat een bikkel! (kuch) ik heb er wel meer gezien, deed me niets!
Hebben ze zangeres Hansje nog gezien toen?
Waarom komen er ineens zoveel van dit soort berichten in de media? Het lijkt op oorlog voorbereiding. Pushen.
Op 0:09 zien we Jeffrey Dahmer in het leger.