Σε αγαπώ ❤️
Στιχουργικό στολίδι του Θανάση σε αυτό το κομμάτι:
"η ΙΣΠΑΝΙΑ γέρνει, κι η μόνη που νικά"
"...γέρνει, κι η μόνη που νικά"
"...γέρνει, ...νικά"
Γέρνει Νικα
ΓΕΝΕΙ ΝΙΚΑ
ΓΕΡΝΙΚΑ
Guernica
Το διασημότερο ίσως έργο του Πάμπλο Πικάσο για τον ΙΣΠΑΝΙΚΟ Εμφύλιο.
@@kami-gs There is not official answer or other analysis, so I believe that this explanation makes sense. If there are any more ideas about that, I'd love to discuss it!
Still watching this wonderful effort. σ ' αγαπώ...
Τι μοναδική φωνή είναι αυτή Χριστέ μου...
Συγχαρητήρια!!!!! Θανάσης σοφός!!!! Σωκράτης,ο καταλληλότερος να το ερμηνεύσει!!!! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Δεν μπορώ να φανταστώ άλλον άνθρωπο να το τραγουδάει. Με έχει στιγματίσει η φωνή του Σωκράτη.
Καθε φορα που ακουω Σωκρατη..κλεινω τα ματια....και μου ερχοντε ομορφες εικονες....
Δικες μας....❤✌
@@iliaszougrhs665 οχι στιμες με το Μαλαμα
αλλα με το αγορι που μου εμαθε να ακουω Σωκρατη..🤔👌
@@alekos0025 δεν νομίζω να θέλω να πείσω εσένα πάντως...
Για εκείνον που είναι η αφιέρωση..το ξέρει πολύ καλά...
🎧 💕💕💕💕💕
Bravo...
ΌΟλη της γης η σκόνη.. Ενταξει λιώνουμε πάλι.... 😎😎😎💥💥💥
Ποίημα 💛
Σας συνοδευουν τοσοι υπεροχοι μουσικοι..γιατι δεν γραφετε τα ονοματα τους στο οφισιαλ..δεν αξιζουν να αναφερθουν?
Ξέρει κάποιος χρονολογία
Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σαν σεντόνι
όλη της γης η σκόνη,
όλη της γης η σκόνη...
Ωωωω...
Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα
έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο
ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης
το ψέμα δεν το βλέπεις,
το ψέμα δεν το βλέπεις...
Ωωωω...
Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος
τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο
άλλο αδερφό δεν έχω,
άλλο αδερφό δεν έχω...
Ωωωω...
Σπιθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά
η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά
η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας,
χωρίς τη θέλησή μας,
χωρίς τη θέλησή μας...
Ωωωω...
Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα
αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα
βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ' αλήθεια
τα πόδια του τα ίδια,
τα πόδια του τα ίδια...
Ωωωω...